สงคราม ความฮา และความสยอง(?)
รีวิวถึงลำดับตอนที่ 110
เยี่ยมมาก
หลังจากที่่กลับมาอ่านรวดเดียวถึงตอนปัจจุบัน(110)ทำให้ฟ้าเห็นภาพรวมของเรื่องนี้ได้มากกว่าครั้งก่อน บวกกับไม่ค่อยสะดวกที่จะคอมเม้นในแต่ละตอน ดังนั้นฟ้าจึงขออนุญาตเขียนคำวิจารณ์แทนนะคะ
เรื่องย่อ (9/10)
''หนุ่มยากจนตกอัพผู้แบกรับภาระมากมายไว้บนบ่า ตัดสินใจเข้าเกมเพื่อหารายได้เลี้ยงชีพ''
เชื่อว่านี่คือเรื่องย่อในหัวของนักอ่านแทบทุกคน โดยเฉพาะคนที่ยังอ่านไม่ถึง90ตอน(ซึ่งอาจเปิดหนีไปตั้งแต่สิบบทแรกเพราะคิดว่ามันเป็นแพทเทิร์นเดิมๆ ที่น่าเบื่อ)
แต่ถ้าหากอ่านไปเรื่อยๆ จะพบว่าปมของเรื่องมันไม่ได้มีแค่นั้น คีย์เวิร์ดสำคัญที่ฉีกให้เรื่องมันแตกต่างก็คือ ''ผู้มีพรสวรรค์''
ซึ่งมีพลาดนิดหน่อยก็คือคนเขียนเก็บงำปมนี้นานและมิดชิดเกินไปจนอดคิดไม่ได้ว่ามันคือสิ่งที่ถูกวางไว้ตั้งแต่ต้น หรือเป็นเครื่องปรุงใหม่ที่คนเขียนเพิ่งจะนึกออกและหยิบมายำ?
สำหรับใครที่อ่านมาจนถึงตอนท้ายๆ ก็เซอร์ไพรส์ตื่นเต้นกันไป...
แต่สำหรับนักอ่านใหม่ๆ ที่เจอพล็อตแบบนี้มาเยอะจนเอียนล่ะ?
เขาอาจจะปิดเรื่องนี้ไปเลยตั้งแต่ตอนที่พระเอกบอกว่าจะเข้าไปในเกมเพื่อหาเงินก็เป็นได้...
วิธีแก้มีสามทาง คือ
1. เผยเหตุการณ์ที่นำไปสู่คีย์เวิร์ดอีกเล็กน้อยตอนต้นเรื่องเพื่อดึงนักอ่านใหม่เอาไว้
2. ยึดหลักการทำเซอร์ไพรส์ไว้อย่างเหนียวแน่น ไม่เผยไต๋ใดๆ แต่ไปเน้นที่ภาษา การบรรยาย และปมย่อยอื่นๆ เพื่อนำคนอ่านมายังจุดที่เซอร์ไพรส์ให้ได้โดยที่เขาต้องไม่เบื่อไปซะก่อน
3. ทำทั้งสองวิธีกันเหนียว
**เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวจะนำไปใช้หรือไม่ก็ได้นะคะ แต่ดูเหมือนคนเขียนก็ทำแบบวิธีที่สองอยู่แล้ว(ฮา)
ตอนแรกฟ้ากะจะให้ 8.5 แต่ขอยกความดีความชอบให้ระบบขุนพลค่ะ มันยอดมาก!
โครงเรื่อง (8.5/10)
ใหญ่ๆ ไม่มีปัญหาค่ะ ประเด็นอยู่ที่ขาดรายละเอียดในแต่ละช่วงเหตุการณ์ โดยเฉพาะช่วงต้นๆ ถ้าเป็นไปได้น่าจะกล่าวถึงเหตุการณ์ช่วงที่ครอบครัวนักรบยังอยู่พร้อมหน้าให้มากกว่านี้อีกสักนิด เพราะหากเป็นไปตามที่ฟ้าคาดเรื่องของคุณพ่อคุณแม่นักรบน่าจะมีปมสำคัญๆ รออยู่ เกรงว่าถ้าพูดถึงน้อยเกินไปตอนที่สองตัวละครนี้โผล่มาคนอ่านอาจจะไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วมเท่าที่ควร
ฉากต่อสู้ที่มากเกินไป ไม่มีช่วงให้พักหายใจ ขอสารภาพว่าช่วงหลังๆ เมื่อถึงฉากต่อสู้ฟ้าจะอ่านข้ามๆ เอาแค่พอรู้บทสรุปเพราะฉากบู๊มันมีเยอะเหลือเกิน กราฟอารมณ์ของเรื่องนี้โดยรวมจึงสูงตลอดเวลา ถึงจะมีการยิงมุกฮาบ้างประปรายแต่ไม่ใช่อารมณ์แบบผ่อนคลายสบายใจแน่นอน ฉากสบายๆ ใช่ว่าจะมีไม่ได้ในนิยายสงครามนะคะ เผลอๆ การเว้นช่วงด้วยเนื้อหาสบายๆ พอกลับเข้าสู่ฉากหนักๆ อาจยิ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิมเสียอีก
หักคะแนนในส่วนจังหวะของเรื่องที่พุ่งเอาๆ กับการเก็บรายละเอียดระหว่างช่วงเหตุการณ์ที่มีน้อย (อันนี้ฟ้าหักแค่ 0.5 เพราะบางทีมันก็เป็นสไตล์น่ะค่ะ)
ตัวละคร (9/10)
ทำได้หลากหลายดีมากโดยเฉพาะคาแร็คเตอร์ของขุนพล รวมไปถึงปูมหลังและลักษณะนิสัยต่างๆ ของขุนพลที่สามารถนำมาเล่นเป็นปมย่อยตามรายทางระหว่างที่ตัวเอกเดินเข้าสู่ปมหลักของเรื่องได้อีกมากมาย
คนเขียนทำได้ดีจริงๆ นะในส่วนของเส้าหมิง(//ชูป้ายFCรัวๆ) คาดว่าตัวละครอื่นก็คงมีเรื่องที่น่าค้นหาไม่ต่างกันเพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาที่คนเขียนเห็นสมควรก็เท่านั้น แต่เพราะ 'ยังไม่ถึงเวลา' นี่แหละค่ะจึงนำไปสู่อีกหนึ่งข้อผิดพลาดที่เกี่ยวเนื่่องกันอย่าง ''ตัวละครเยอะ เกลี่ยบทไม่ทั่วถึง'' ฟ้ามองว่าคนเขียนอาจจะกำลังประสบปัญหานี้อยู่ก็เป็นได้ เพราะมันไม่ทั่วถึงจริงๆ ตอนนี้
เอาที่เห็นได้อย่างชัดเจนอย่างปมย่อยของขุนพล คนเขียนเผยปมของเส้าหมิง ปูเรื่องของเวเรน ซาฮาร์ด สาวจอมสาป ไนท์แมร์ ไอร่า มากน้อยตามลำดับ ฟ้าจะกล่าวถึงแต่ส่วนที่น่าเป็นห่วงนะคะ
- สาวจอมสาป คนเขียนปูทางเรื่องแก่นวิญญาณเสียหายแต่เว้นช่วงนานเกินไป เข้าใจว่าเนื้อเรื่องกำลังเน้นไปที่ปมอื่น แต่ควรหาบทแทรกเล็กๆ น้อยๆ ไม่ให้คนอ่านลืมเรื่องนี้ อาจเป็นบทสนทนาสั้นๆ แสดงถึงอาการป่วย หรือผลข้างเคียงที่เกี่ยวเนื่อง เป็นต้น ข้อนี้เป็นการช่วยให้เนื้อเรื่องลื่นไหลเป็นธรรมชาติด้วยอีกทางหนึ่งนะคะ
- ไอร่า? แม่ชีที่ปูทางเรื่องปูมหลังแสนดราม่าเอาไว้แต่กลับหายเงียบและตัดฉับ! ทำให้ขาดความต่อเนื่องมากถึงมากที่สุด
วิธีแก้ง่ายๆ ถ้าเป็นฟ้า ฟ้าอาจจะเขียนไซด์สตอรี่ของแต่ละขุนพลออกมาเพื่อเพิ่มบทบาทให้ จะได้ไม่ไม่ต้องปวดหัวว่าจะหาตรงไหนให้มันแทรกเข้าไปดี 555+ หรือจะทำวิธีอื่นๆ ก็ได้ตามสะดวกค่ะ
โดยรวมตัวละครยังอยู่ในเกณฑ์ดี-ดีมาก มีมิติน่าสนใจและดึงดูดในแง่ของความรั่วและความฮา แต่ฟ้าขอหักเรื่องการเกลี่ยบทไป 1 แต้มนะคะ
การใช้ภาษา (8/10)
1. รวบรัดตัดตอนเกินไป คาดว่าคนที่เขียนเรื่องแรกๆ เป็นกันทุกคนเพราะพยายามบรรยายภาพในหัวออกมา แต่พลาดรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไปเพราะเผลอคิดว่าคนอ่านจะเห็นภาพเหมือนที่คนเขียนกำลังเห็นอยู่ในหัว ยกตัวอย่างการลำดับเหตุการณ์ตอนที่พยายามแทรก หลี่สุน เข้ามา คนเขียนอาจจะเห็นภาพเหมือนตอนชมภาพยนต์ทีมีการตัดฉากจากซีนแอคชั่นสุดมันมาเป็นท้องฟ้าเหนือเกาะมาเก๊าได้อย่างมีชั้นเชิงและชวนติดตาม
แต่ไม่ใช่สำหรับคนอ่านที่พยายามสร้างจินตนาการจากตัวหนังสือ
ดังนั้นคุณต้องอธิบายให้ดีนะคะ ไม่งั้นมันก็จะตัดฉับไปเหมือนหนังคนละม้วน อย่างน้อยๆ เมื่อตัดฉากก็ควรมีการเชื่อมโยงถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้บ้าง เช่น ขณะที่นักรบ บลาๆ อีกด้านหนึ่งได้มี บลาๆ หรือไม่ก็ขึ้นตอนใหม่ไปเลยถ้ามันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงขนาดนั้น
แต่การบรรยายแบบรวบรัดใช่ว่าจะไม่ดี เห็นได้จากฉากแอคชั่นที่คนเขียนทำได้ดีมากเพราะเป็นฉากที่ต้องรวบรัดแต่เห็นภาพชัดเจนเพื่อให้ได้อารมณ์ตื่นเต้นระทึกใจไปกับการต่อสู้
2. สำนวนไม่นิ่ง คาดว่าคนเขียนอาจจะได้รับอิทธิพลจากวรรณกรรมที่อ่านในช่วงนั้นๆ อยู่ไม่น้อย เนื่องจากช่วงต้นสำนวนจะออกแนวสบายๆ แฟนตาซี เน้นบรรยายเรียบเรื่อย(ฟ้าชอบช่วงนี้ที่สุด) ช่วงกลางๆ สำนวนเริ่มมีความเป็นกำลังภายในเข้ามา โดยเฉพาะวลีเด็ดทั้งหลายแหล่ที่เป็น "สำนวนจีน" แบบนิยายกำลังภายในมากกว่านิยายแฟนตาซี แต่ช่วงท้ายดูเหมือนคนเขียนจะกลับสู่ความเป็นตัวของตัวเองได้อีกครั้ง ดังนั้นฟ้าไม่มีอะไรแนะนำมาก..
คือเรื่องสำนวนนี่มันไม่มีอะไรจริงๆ นอกจากอ่านทวนแล้วแก้ แก้แล้วเกลา เกลาแล้วอ่านทวน วนอยู่อย่างนี้จนกว่าจะได้สำนวนที่ดีที่สุด
โดยรวมสำนวนการเขียนของเรื่องนี้อยู่ในเกณฑ์ดีนะคะเพียงแค่ขาดความลื่นไหลในบางช่วงบางตอนเท่านั้นเอง ดังนั้นฟ้าขอหักเรื่องคำผิดและความลื่นไหลรวมเป็น 2 แต้มนะคะ
แก่นเรื่อง (?/10)
ฟ้ายังไม่อยากพูดอะไรมากเพราะเอาเข้าจริงๆ หนึ่งร้อยตอนของนิยายเกมออนไลน์เนี่ยมันถึงครึ่งของเนื้อหาทั้งหมดรึยังก็ไม่รู้ ดังนั้นประเด็นหลักๆ เท่าที่ฟ้าจับได้ในตอนนี้ก็คือ การต่อสู้ดิ้นรนฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ในชีวิตของตัวเอกที่มีชื่อว่า นักรบ นั่นเองค่ะ
นอกจากนี้ฟ้ายังหักเรื่องการอัพที่เว้นระยะห่างมากเกินไป...จำได้ว่าฟ้าเลิกอ่านไปพักหนึ่งเพราะคนเขียนดอง 555+ แล้วก็เรื่องเนื้อหาในแต่ละตอนที่ดูเหมือนจะสั้นลงเรื่อยๆ อันนี้ฟ้าเข้าใจว่ามันเกิดได้จากหลายสาเหตุ แต่ประเด็นคือเมื่อนำสองเรื่องนี้มารวมกันแล้วมันน่าหวาดเสียวกลัวคนเขียนจะกำลัง "ตัน" น่ะสิ
คำวิจารณ์นี้อาจไม่ได้เป็นคำวิจารณ์ที่ดีที่สุดแต่ฟ้าก็หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับการพัฒนางานเขียนได้ไม่มากก็น้อยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ!
เรื่องย่อ (9/10)
''หนุ่มยากจนตกอัพผู้แบกรับภาระมากมายไว้บนบ่า ตัดสินใจเข้าเกมเพื่อหารายได้เลี้ยงชีพ''
เชื่อว่านี่คือเรื่องย่อในหัวของนักอ่านแทบทุกคน โดยเฉพาะคนที่ยังอ่านไม่ถึง90ตอน(ซึ่งอาจเปิดหนีไปตั้งแต่สิบบทแรกเพราะคิดว่ามันเป็นแพทเทิร์นเดิมๆ ที่น่าเบื่อ)
แต่ถ้าหากอ่านไปเรื่อยๆ จะพบว่าปมของเรื่องมันไม่ได้มีแค่นั้น คีย์เวิร์ดสำคัญที่ฉีกให้เรื่องมันแตกต่างก็คือ ''ผู้มีพรสวรรค์''
ซึ่งมีพลาดนิดหน่อยก็คือคนเขียนเก็บงำปมนี้นานและมิดชิดเกินไปจนอดคิดไม่ได้ว่ามันคือสิ่งที่ถูกวางไว้ตั้งแต่ต้น หรือเป็นเครื่องปรุงใหม่ที่คนเขียนเพิ่งจะนึกออกและหยิบมายำ?
สำหรับใครที่อ่านมาจนถึงตอนท้ายๆ ก็เซอร์ไพรส์ตื่นเต้นกันไป...
แต่สำหรับนักอ่านใหม่ๆ ที่เจอพล็อตแบบนี้มาเยอะจนเอียนล่ะ?
เขาอาจจะปิดเรื่องนี้ไปเลยตั้งแต่ตอนที่พระเอกบอกว่าจะเข้าไปในเกมเพื่อหาเงินก็เป็นได้...
วิธีแก้มีสามทาง คือ
1. เผยเหตุการณ์ที่นำไปสู่คีย์เวิร์ดอีกเล็กน้อยตอนต้นเรื่องเพื่อดึงนักอ่านใหม่เอาไว้
2. ยึดหลักการทำเซอร์ไพรส์ไว้อย่างเหนียวแน่น ไม่เผยไต๋ใดๆ แต่ไปเน้นที่ภาษา การบรรยาย และปมย่อยอื่นๆ เพื่อนำคนอ่านมายังจุดที่เซอร์ไพรส์ให้ได้โดยที่เขาต้องไม่เบื่อไปซะก่อน
3. ทำทั้งสองวิธีกันเหนียว
**เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวจะนำไปใช้หรือไม่ก็ได้นะคะ แต่ดูเหมือนคนเขียนก็ทำแบบวิธีที่สองอยู่แล้ว(ฮา)
ตอนแรกฟ้ากะจะให้ 8.5 แต่ขอยกความดีความชอบให้ระบบขุนพลค่ะ มันยอดมาก!
โครงเรื่อง (8.5/10)
ใหญ่ๆ ไม่มีปัญหาค่ะ ประเด็นอยู่ที่ขาดรายละเอียดในแต่ละช่วงเหตุการณ์ โดยเฉพาะช่วงต้นๆ ถ้าเป็นไปได้น่าจะกล่าวถึงเหตุการณ์ช่วงที่ครอบครัวนักรบยังอยู่พร้อมหน้าให้มากกว่านี้อีกสักนิด เพราะหากเป็นไปตามที่ฟ้าคาดเรื่องของคุณพ่อคุณแม่นักรบน่าจะมีปมสำคัญๆ รออยู่ เกรงว่าถ้าพูดถึงน้อยเกินไปตอนที่สองตัวละครนี้โผล่มาคนอ่านอาจจะไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วมเท่าที่ควร
ฉากต่อสู้ที่มากเกินไป ไม่มีช่วงให้พักหายใจ ขอสารภาพว่าช่วงหลังๆ เมื่อถึงฉากต่อสู้ฟ้าจะอ่านข้ามๆ เอาแค่พอรู้บทสรุปเพราะฉากบู๊มันมีเยอะเหลือเกิน กราฟอารมณ์ของเรื่องนี้โดยรวมจึงสูงตลอดเวลา ถึงจะมีการยิงมุกฮาบ้างประปรายแต่ไม่ใช่อารมณ์แบบผ่อนคลายสบายใจแน่นอน ฉากสบายๆ ใช่ว่าจะมีไม่ได้ในนิยายสงครามนะคะ เผลอๆ การเว้นช่วงด้วยเนื้อหาสบายๆ พอกลับเข้าสู่ฉากหนักๆ อาจยิ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิมเสียอีก
หักคะแนนในส่วนจังหวะของเรื่องที่พุ่งเอาๆ กับการเก็บรายละเอียดระหว่างช่วงเหตุการณ์ที่มีน้อย (อันนี้ฟ้าหักแค่ 0.5 เพราะบางทีมันก็เป็นสไตล์น่ะค่ะ)
ตัวละคร (9/10)
ทำได้หลากหลายดีมากโดยเฉพาะคาแร็คเตอร์ของขุนพล รวมไปถึงปูมหลังและลักษณะนิสัยต่างๆ ของขุนพลที่สามารถนำมาเล่นเป็นปมย่อยตามรายทางระหว่างที่ตัวเอกเดินเข้าสู่ปมหลักของเรื่องได้อีกมากมาย
คนเขียนทำได้ดีจริงๆ นะในส่วนของเส้าหมิง(//ชูป้ายFCรัวๆ) คาดว่าตัวละครอื่นก็คงมีเรื่องที่น่าค้นหาไม่ต่างกันเพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาที่คนเขียนเห็นสมควรก็เท่านั้น แต่เพราะ 'ยังไม่ถึงเวลา' นี่แหละค่ะจึงนำไปสู่อีกหนึ่งข้อผิดพลาดที่เกี่ยวเนื่่องกันอย่าง ''ตัวละครเยอะ เกลี่ยบทไม่ทั่วถึง'' ฟ้ามองว่าคนเขียนอาจจะกำลังประสบปัญหานี้อยู่ก็เป็นได้ เพราะมันไม่ทั่วถึงจริงๆ ตอนนี้
เอาที่เห็นได้อย่างชัดเจนอย่างปมย่อยของขุนพล คนเขียนเผยปมของเส้าหมิง ปูเรื่องของเวเรน ซาฮาร์ด สาวจอมสาป ไนท์แมร์ ไอร่า มากน้อยตามลำดับ ฟ้าจะกล่าวถึงแต่ส่วนที่น่าเป็นห่วงนะคะ
- สาวจอมสาป คนเขียนปูทางเรื่องแก่นวิญญาณเสียหายแต่เว้นช่วงนานเกินไป เข้าใจว่าเนื้อเรื่องกำลังเน้นไปที่ปมอื่น แต่ควรหาบทแทรกเล็กๆ น้อยๆ ไม่ให้คนอ่านลืมเรื่องนี้ อาจเป็นบทสนทนาสั้นๆ แสดงถึงอาการป่วย หรือผลข้างเคียงที่เกี่ยวเนื่อง เป็นต้น ข้อนี้เป็นการช่วยให้เนื้อเรื่องลื่นไหลเป็นธรรมชาติด้วยอีกทางหนึ่งนะคะ
- ไอร่า? แม่ชีที่ปูทางเรื่องปูมหลังแสนดราม่าเอาไว้แต่กลับหายเงียบและตัดฉับ! ทำให้ขาดความต่อเนื่องมากถึงมากที่สุด
วิธีแก้ง่ายๆ ถ้าเป็นฟ้า ฟ้าอาจจะเขียนไซด์สตอรี่ของแต่ละขุนพลออกมาเพื่อเพิ่มบทบาทให้ จะได้ไม่ไม่ต้องปวดหัวว่าจะหาตรงไหนให้มันแทรกเข้าไปดี 555+ หรือจะทำวิธีอื่นๆ ก็ได้ตามสะดวกค่ะ
โดยรวมตัวละครยังอยู่ในเกณฑ์ดี-ดีมาก มีมิติน่าสนใจและดึงดูดในแง่ของความรั่วและความฮา แต่ฟ้าขอหักเรื่องการเกลี่ยบทไป 1 แต้มนะคะ
การใช้ภาษา (8/10)
1. รวบรัดตัดตอนเกินไป คาดว่าคนที่เขียนเรื่องแรกๆ เป็นกันทุกคนเพราะพยายามบรรยายภาพในหัวออกมา แต่พลาดรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไปเพราะเผลอคิดว่าคนอ่านจะเห็นภาพเหมือนที่คนเขียนกำลังเห็นอยู่ในหัว ยกตัวอย่างการลำดับเหตุการณ์ตอนที่พยายามแทรก หลี่สุน เข้ามา คนเขียนอาจจะเห็นภาพเหมือนตอนชมภาพยนต์ทีมีการตัดฉากจากซีนแอคชั่นสุดมันมาเป็นท้องฟ้าเหนือเกาะมาเก๊าได้อย่างมีชั้นเชิงและชวนติดตาม
แต่ไม่ใช่สำหรับคนอ่านที่พยายามสร้างจินตนาการจากตัวหนังสือ
ดังนั้นคุณต้องอธิบายให้ดีนะคะ ไม่งั้นมันก็จะตัดฉับไปเหมือนหนังคนละม้วน อย่างน้อยๆ เมื่อตัดฉากก็ควรมีการเชื่อมโยงถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้บ้าง เช่น ขณะที่นักรบ บลาๆ อีกด้านหนึ่งได้มี บลาๆ หรือไม่ก็ขึ้นตอนใหม่ไปเลยถ้ามันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงขนาดนั้น
แต่การบรรยายแบบรวบรัดใช่ว่าจะไม่ดี เห็นได้จากฉากแอคชั่นที่คนเขียนทำได้ดีมากเพราะเป็นฉากที่ต้องรวบรัดแต่เห็นภาพชัดเจนเพื่อให้ได้อารมณ์ตื่นเต้นระทึกใจไปกับการต่อสู้
2. สำนวนไม่นิ่ง คาดว่าคนเขียนอาจจะได้รับอิทธิพลจากวรรณกรรมที่อ่านในช่วงนั้นๆ อยู่ไม่น้อย เนื่องจากช่วงต้นสำนวนจะออกแนวสบายๆ แฟนตาซี เน้นบรรยายเรียบเรื่อย(ฟ้าชอบช่วงนี้ที่สุด) ช่วงกลางๆ สำนวนเริ่มมีความเป็นกำลังภายในเข้ามา โดยเฉพาะวลีเด็ดทั้งหลายแหล่ที่เป็น "สำนวนจีน" แบบนิยายกำลังภายในมากกว่านิยายแฟนตาซี แต่ช่วงท้ายดูเหมือนคนเขียนจะกลับสู่ความเป็นตัวของตัวเองได้อีกครั้ง ดังนั้นฟ้าไม่มีอะไรแนะนำมาก..
คือเรื่องสำนวนนี่มันไม่มีอะไรจริงๆ นอกจากอ่านทวนแล้วแก้ แก้แล้วเกลา เกลาแล้วอ่านทวน วนอยู่อย่างนี้จนกว่าจะได้สำนวนที่ดีที่สุด
โดยรวมสำนวนการเขียนของเรื่องนี้อยู่ในเกณฑ์ดีนะคะเพียงแค่ขาดความลื่นไหลในบางช่วงบางตอนเท่านั้นเอง ดังนั้นฟ้าขอหักเรื่องคำผิดและความลื่นไหลรวมเป็น 2 แต้มนะคะ
แก่นเรื่อง (?/10)
ฟ้ายังไม่อยากพูดอะไรมากเพราะเอาเข้าจริงๆ หนึ่งร้อยตอนของนิยายเกมออนไลน์เนี่ยมันถึงครึ่งของเนื้อหาทั้งหมดรึยังก็ไม่รู้ ดังนั้นประเด็นหลักๆ เท่าที่ฟ้าจับได้ในตอนนี้ก็คือ การต่อสู้ดิ้นรนฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ในชีวิตของตัวเอกที่มีชื่อว่า นักรบ นั่นเองค่ะ
นอกจากนี้ฟ้ายังหักเรื่องการอัพที่เว้นระยะห่างมากเกินไป...จำได้ว่าฟ้าเลิกอ่านไปพักหนึ่งเพราะคนเขียนดอง 555+ แล้วก็เรื่องเนื้อหาในแต่ละตอนที่ดูเหมือนจะสั้นลงเรื่อยๆ อันนี้ฟ้าเข้าใจว่ามันเกิดได้จากหลายสาเหตุ แต่ประเด็นคือเมื่อนำสองเรื่องนี้มารวมกันแล้วมันน่าหวาดเสียวกลัวคนเขียนจะกำลัง "ตัน" น่ะสิ
คำวิจารณ์นี้อาจไม่ได้เป็นคำวิจารณ์ที่ดีที่สุดแต่ฟ้าก็หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับการพัฒนางานเขียนได้ไม่มากก็น้อยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ!
0