กลิ่นอายของนวนิยายไทยแนวคอมเมดี้ การบรรยายที่เหมือนกับการพักผ่อน
รีวิวถึงลำดับตอนที่ 74
0
"โอ๊ย!"เสียงนั้นทำให้เจ้าสุนัขที่วิ่งตามลูกบอลไปถึงกับเบรกเอี๊ยดทันที "เฮ้ย! ใครปาอะไรมาใส่หัวฉันวะ" คนปาจึงรีบวิ่งเข้าไปดู แต่เมื่อได้เห็นหน้าต่างคนก็ต่างร้อง "ไอ้พี่แม็ค!""ยัยกางเกงเล!"
อ่านนิยายรีวิวถึงลำดับตอนที่ 74
0
รีวิวถึงลำดับตอนที่ 8
สวัสดีครับคุณริน โกรธหรือเปล่าครับที่ผมหายไปนาน ไม่ยอมลงวิจารณ์ให้สักที...แหะๆ ขออภัยอย่างสูงมากถึงสูงที่สุดครับ ผมเริ่มอ่านนิยายเรื่องนี้มาตั้งแต่สองสัปดาห์ก่อนแล้ว แต่เนื่องจากอยู่ในช่วงเครียดหัวหมุนกับการส่งนิยายตัวเองลงประกวดเลยไม่ได้เขียนวิจารณ์สักที อย่างไรก็ตาม จะขอน้อมรับความผิดทุกอย่างครับ T_T
1. ชื่อเรื่อง : อุ่นรักในกองบิน
เห็นชื่อเรื่องก็รู้ทันทีเลยว่าเป็นนิยายรักอ่อนละมุนหัวใจแน่ๆ ชื่อบอกให้รู้ทันทีว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับใคร(นักบินหรือทหารอากาศ) เกิดขึ้นที่ไหน(ในกองบิน) เอาเป็นว่าชื่อเรื่องผ่านครับ
2. พล็อต
เป็นพล็อตกุ๊กกิ๊กน่ารักมากครับ ได้ฟีลลิ่งละครไทยดี และชอบสุดๆ ก็ตรงที่มีน้องหมาเป็นกามเทพนี่ล่ะ >-< ผมรักหมาครับ สารภาพเลยว่าพอเห็นไมโลอยู่ในฉากแล้วฟินกว่าเห็นพระเอกนางเอกอยู่ด้วยกันอีก555(ล้อเล่นก๊าบบ) แต่ขอติหน่อยตรงที่ช่วงบทแรกๆ ดำเนินช้า ทำให้ผ่านไปแปดบทก็ยังไม่ค่อยเห็นพล็อตหลักหรือเส้นทางที่เรื่องจะดำเนินต่อไปมากเท่าไหร่ อาจเพราะหนึ่งบทในเรื่องนี้มันสั้นด้วยล่ะครับ
3. เนื้อเรื่อง (ส่วนนี้จะพูดถึงตั้งแต่การจัดหน้า การเว้นวรรค ความสมเหตุสมผลของแต่ละบท และปลีกย่อยอื่นๆ ครับ)
- ภาพรวม
- ด้านภาษาจัดว่าใช้ได้ครับ อ่านลื่นดี หาจุดติยากมาก
- สามารถใส่เครื่องหมายตกใจ (!) หรือเครื่องหมายคำถาม (?) ลงไปบ้างก็ได้นะครับ มันจะช่วยเน้นให้คนอ่านเข้าใจอารมณ์ของประโยคมากขึ้น
- บางที บทสนทนาก็ใช้คำที่มันดูเป็นไทยโบราณมากไปจนมันขัดกับธีมเวลาของเรื่องที่เป็นปัจจุบันนะครับ เช่นคำว่า เล่า > ล่ะ ส่วนบทบรรยายจะใช้แบบนี้ก็ไม่ผิด
- การเคาะเว้นวรรคแต่ละบรรทัด พยายามเว้นให้ช่องว่างห่างกันสม่ำเสมอหน่อยครับ
ไปดูบทย่อยกันครับว่ามีอะไรให้พูดถึงบ้าง เปิดดูตามทีละบทเลยนะ
บทที่ 1(ตอนหลังจากบทนำ) – ฟินตรงฉากเปิดตัวไมโลจัง คิดถึงหมาตัวเก่าผมเลยอ่ะ(มันตายไปปีกว่าแล้ว T_T)
บทที่ 2 – แอบสงสัยครับว่าลูกบอลที่ไมโลเอามาเล่นนี่หนักขนาดไหนกัน ทำไมถึงทำให้ผู้ชายตัวใหญ่ๆ ร้องโอดโอยได้
- เสียงร้อง ใช้ลักษณะนามเป็น ‘เสียง’ ครับ ใช้คำว่า ‘อัน’ แล้วมันฟังดูไม่สละสลวยเท่าไหร่
- ‘วิ่งหน้าเริด’ นี่หมายถึง วิ่งหน้าเชิด หรือเปล่าครับ
บทที่ 3 – เหมือนแม๊คจะเข้าใจภาษาหมายังไงไม่รู้555
บทที่ 4 – ตกลงนางเอกชื่อมิวหรือชื่อวิวครับ555
- ตอนที่มิวระลึกความหลัง พยายามลดระดับภาษาให้มันดูเป็นทางการน้อยกว่านี้หน่อยจะดีมากครับ
บทที่ 5 – บทนี้สั้นมากครับ
บทที่ 6 – พอมาถึงบทนี้แล้วรู้สึกว่าภาษาบรรยายบางจุดมันดูเป็นทางการไปหน่อยครับ พยายามลดระดับลงมาจะดีมาก
บทที่ 7 – บทนี้ยิ่งแน่ใจว่าแม๊คฟังภาษาหมารู้เรื่อง555 จะว่าดูตลกก็ใช่ แต่จะว่าแปลกก็ไม่เชิง อยากให้คุณรินเปลี่ยนบทสนทนาระหว่างแม๊คกับไมโลให้มันดูเหมือนคนกับหมาคุยกันหน่อยน่ะครับ อาจจะเป็นหมาพูด(เห่า)เรื่องหนึ่ง แต่คนตอบอีกอย่างหนึ่งเพื่อความสมจริง...อันนี้แค่แนะนำนะครับ จะเปลี่ยนไหมก็แล้วแต่เลย ^_^
บทที่ 25 (ตามรีเควสต์ครับ) – บทนี้ไม่มีอะไรต้องพูดมากเลยครับ ภาษาบรรยายคงมาตรฐานได้ดีพอกับบทแรกๆ จะมีก็แต่เรื่องเว้นบรรทัดระยะห่างไม่เท่ากันที่อยากให้ตรวจแล้วจัดใหม่ให้มันดูสบายตาขึ้นครับ
บทที่ 28 – ฉากจับวงไพ่ให้อารมณ์คดีเด็ดมากเลยครับ555
- ส่วนคุณหญิงเกดแก้วนี่อ่านปุ๊บนึกถึงพวกแม่พระเอกในละครช่องเจ็ด แบบเห็นปุ๊บก็จินตนาการหน้าได้ทันที
- มีคำผิดอยู่คำสองคำครับ ขออภัยที่ไม่ยกตัวอย่างนะครับ คิดว่าคุณรินคงทราบกฎของร้านแล้วว่าผมจะไม่ยุ่งเรื่องคำผิดมากนัก
4. ตัวละคร
ตัวละครเด่นที่จำได้ก็มี แม๊ค พระเอกนักบินรูปหล่อ นิสัยกวนทีน แต่ก็มีความออดอ้อนและความเป็นสุภาพบุรุษตามตำรับพระเอกอยู่ไม่น้อย
มิว อาจารย์มหาวิทยาลัย ดีกรีปริญญาเอกจากเมืองนอก นางเอกของเรื่อง เป็นคนดี นิสัยน่ารัก มีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่ แต่พออยู่กับพระเอกแล้วดันแอบร้ายซะได้
ไมโล น้องหมาสุดที่เลิฟของผม >_< น่ารัก ฉลาด น่ากอดมาก จับเป็นพระเอกแทนแม๊คเลยได้ไหมครับ5555
ส่วนตัวละครอื่นๆ ยังเฉลี่ยบทไปได้ไม่มาก แบบว่าออกมาพูดได้สองสามประโยคก็เปลี่ยนฉากแล้ว อาจเพราะผมยังอ่านไปได้แค่ไม่กี่บทด้วยล่ะครับ
5. สรุป
หนึ่งในจุดสังเกตของนิยายเรื่องนี้คือแต่ละบทสั้นไปหน่อย แล้วใช้ตัวหนังสือขนาดใหญ่ รวมถึงการเว้นระยะห่างแต่ละบรรทัดไม่เท่ากัน ทำให้เนื้อหาสั้นๆ ดูยาวขึ้นมา สาเหตุที่ผมตั้งโควตาไว้ที่แปดบทก็เพราะคิดว่านิยายที่ดีควรเข้าเนื้อหาหลักให้ได้ภายในระยะเท่านี้ล่ะครับ แนะนำให้คุณรินลองอ่านทวนใหม่ แล้วเลือกเอาว่าบทไหนที่สามารถยุบรวมกันได้เพื่อให้ความยาวมันสมดุลมากขึ้นก็จัดการเลย
นิยายเรื่องนี้ดีมาก เนื้อเรื่องเข้าใจง่าย และอาจเพราะความเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อนนี่ล่ะที่ทำให้ข้อผิดพลาดมันน้อย ด้านภาษาเองก็อ่านลื่นไหล แต่อยากให้ปรับลดบางคำในบทสนทนาให้มันดูเป็นทางการน้อยลงหน่อย คำบางคำที่อ่านแล้วอาจคุ้นหู แต่ในชีวิตจริงคนเราไม่พูดกันก็มีครับ เลือกเอาเองเลยว่าอยากตัดหรือเพิ่มตรงไหน
โอเคครับ จบการวิจารณ์แล้วววว ขอบคุณที่มาใช้บริการ และอดทนรอมาโดยตลอดนะครับ แหะๆ หากมีอะไรอยากท้วง หรืออยากให้ผมเพิ่มเติมก็สามารถบอกได้ตอนเซ็นรับงาน สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ ^^
ปล. ขอบคุณที่ให้จอยเกมกับกีต้าร์นะครับ อิอิ
0