เป็นนิยายรักวัยรุ่นมีกลิ่นไอความใสออกมาจากเรื่องเลยทีเดียว
รีวิวถึงลำดับตอนที่ 12
แนะนำตัวนะคะ แม่มดแห่งสลิธีริน ร้านวิจารณ์นิยายสไตล์ RED (จัดเต็ม)
พล็อตไม่ถึงกับใหม่แหวกแนวตลาด แต่อ่านแล้วเพลิน จุดเริ่มต้นจากสถานีรถไฟ คว้ามือผิดคนกลายมาเป็นรักใสๆวัยรุ่นชอบ เรื่องราวการกลับมาพบกันของพี่ยนตร์และปาร มีวีรกรรมด้วยกันมามากมายในสมัยเด็ก โตมามีความน่ารักน่าชัง อ่านได้เรื่อยๆ มีกลิ่นไอความใสออกมาจากเรื่องเลยทีเดียว
เนื้อเรื่องลื่นไหล ไม่ได้ซับซ้อน หวือหวาจึงตัดเรื่องความไม่สมจริงไปได้เลย เป็นการดำเนินชีวิตในมหาวิทยาลัย รัก งอน ง้อกันน่ารักๆ ปลาเค็มเจนั้นทำยากแค่ไหน? การเอาเต้าหู้หลอดไปแช่แข็ง ควรแช่จนแข็งจริงๆถึงข้างใน ถ้าแข็งไม่พอเวลาตัดเต้าหู้จะเละ ควรแช่อย่างน้อย 12 ชั่วโมง หรือ1วันขึ้นไป ไม่ถึงกับหนึ่งอาทิตย์ ไม่ควรหลอกคนอ่าน จริงๆถ้าผู้เขียนต้องการสื่อถึงความตั้งใจของสาวน้อย ตัวเรื่องมันน่ารักใสๆอยู่แล้วค่ะ เพราะสนิทกันมาเป็นต้นทุน เพื่อนปาน สภามีบทบาทในเรื่องไม่น้อย ตอนมาเป็นคู่กัดกับนรินทร์ เพิ่มรสชาติให้สองคู่นี้ไม่หวานเลี่ยนเกิน คนหนึ่งใสๆ อีกคนกัดกัน
สังเกตว่าปารเป็นเด็กสาวที่มีความน่ารักแบบวัยรุ่นมาสนับสนุนให้จุดประสงค์ของนิยายเรื่องนี้ชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก นิสัยในตอนส่งขนมไปง้อหนุ่มของสาวน้อยปารทำให้คนอ่านยิ้มตามได้ อารมณ์ของตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์ของตัวเอง ตอนกลัวว่าพี่ยนตร์จะไม่หายโกรธก็น่ารัก อารมณ์ตอนจะเข้าไปช่วยพ่อ แทนที่จะรอหน่วยกู้ภัยนี้เป็นวัยรุ่นใจร้อน เป็นนิสัยของคนในช่วงอายุนั้น
การบรรยายเริ่มเรื่องมาก็น่าสนใจแล้ว วิธีการเล่าเรื่องของผู้เขียนบอกได้เลยว่ากำลังจะเขียนนิยายประเภทไหน แต่มีการใช้คำซ้ำค่อนข้างเยอะ อาจต้องมีการเรียบเรียงประโยคเพิ่มเติมให้สมบูรณ์ ลมเย็นของฤดูร้อน... พาชุดนักศึกษาตัวใหม่พลิ้วลม ชุดของใคร เธอมีลักษณะอย่างไร ควรบรรยายให้เต็มก่อนเติมด้วยบรรยากาศให้คนอ่านได้เข้าถึงความรู้สึกต่อ เพื่อความต่อเนื่อง ไม่ต้องถึงกับละเอียดหรือจะละเอียด เล่าอะไรย้อนความไปอย่างไร แล้วแต่วิจารณญาณของผู้เขียนค่ะ คนอ่านจะรู้จักตัวละครมากขึ้นจากในช่วงเริ่มเรื่อง แล้วอยากอ่านต่อ
การใช้คำซ้ำซาก ความรู้สึกที่คุ้นเคยกันมานาน แม้ว่าสองตัวละครอาจมีความรู้สึกเหมือนกัน ตรงนี้อาจเปลี่ยนเทคนิคให้นิยายดูน่าสนใจ แว่นสีชา อาจหลายรอบไปหน่อย จริงๆไม่ผิด แต่ถ้าให้ดี อาจเพิ่มเติมว่าทำไมเขาถึงชอบใส่ แว่นอะไร เขาถึงได้ใส่มันตลอด แล้วจบตรงนั้นไปเลย คนอ่านในบทต่อไปก็จะรู้แล้วว่าต้องเป็นพระเอกแน่นอน หน้าจอแมวคิตตี้นี่เห็นภาพแมววนไปมาในหัวเลย เอาเป็นว่าทุกอย่างเป็นเจ้าแมวสีชมพูขี้อ้อน น่ารัก อะไรก็ว่าไป ไม่ควรย้ำบ่อย หรือเพราะเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ไม่เคยจูงมือกับใครมาก่อนเลย.. เกิดมาแล้ว ยังไงไม่รู้ เขา..รึเปล่า คือสั้นๆว่าตัวละครกำลังสับสน ไม่ควรเขียนวกวน
เรื่องการใช้อัศเจรีย์ ! ควรใช้ตัวเดียว ในประโยคที่มีการแสดงความตกใจ บ้า!!! พี่ยนต์บ้า!! หลายตัวไป เครื่องหมายปรัศนี ? ปารจะไปไหน?! ซ้อนอัศเจรีย์ได้ไม่ผิดหลัก แต่ใช้ตัวเดียวค่ะ มีอะไรหรือคะ? วาดให้พี่บ้างได้มั้ย? ควรใส่ต และจุดไข่ปลาไม่ต้องยาวมาก ถ้าต้องการใส่ความรู้สึกลองบรรยายลงไปดูค่ะหลังคำว่า พ่อ... ไม่ควร.............. !!!! แง้...........! ค่ะ มันดรอปความรู้สึกของตัวละครลงไป แม้ว่าจะเป็นแนวใสๆไม่ดราม่า แต่เพื่อให้ผู้อ่านเข้าถึงนิยาย การใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องสำคัญ เพราะตอนพิสูจน์อักษร เขาต้องแก้ใหม่อยู่ดี อาจไม่ถึงกับหมด มันยังมีคำละเว้นได้บาง แต่ไม่ควรผิดเยอะ ในส่วนของคำที่พิมพ์ผิดเกือบไม่มีเลยนะคะ เป็นคนใส่ใจรายละเอียดดีมากๆเลย การรวบประโยคให้คนอ่านเห็นภาพตาม นับว่าบรรยายออกมาได้ดี หลังเครื่องหมายคำพูดในกรณีที่คนอ่านรู้อยู่แล้วว่าใครพูด ไม่จำเป็นต้องใส่ย้ำทุกอัน มันจะไม่ขาดตอนในการอ่านจะลื่นไหลมากกว่า
เรื่องราวในวัยเยาว์ปรากฏในห้วงนึก แล้วย้อนฉากไป มันเกี่ยวอะไรกับทุกเรียนด้วยฟะ! มันเกี่ยวอะไรกับทุเรียนเนี่ย! น่าจะดูเป็นเด็กผู้หญิงมากกว่าตามคาแรคเตอร์นาง ปารเป็นเด็กสาวใสๆ กลอนที่แต่งจากปาร เป็นแนวๆวัยรุ่น จะว่าเป็นกลอน 7 8 9 10 ก็ไม่ใช่แต่มีสัมผัสนอก สัมผัสใน เพลินๆ ฟังเป็นเพลงได้เลย หนุนเรื่องให้ฟินเข้าไปอีก ชื่อเรื่อง กลัวเธอจะเปลี่ยนไป บอกความใสๆได้เข้ากับตัวเรื่อง ชื่อตอนน่าอ่าน ตัวอักษรไม่รกตา ตัวเล็กไปนิด เว้นบรรทัดเยอะไปหน่อย
สุดท้ายนี้ขอ เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนได้พัฒนาฝีมือยิ่งขึ้นไปอีก ให้นิยายตีพิมพ์เป็นรูปเล่มผิดถูกอย่างไรขออภัยค่ะ ร้านจัดเต็มเราทำเพื่อประโยชน์สูงสุดของนักเขียนให้ได้สร้างผลงานในวงการนิยายไทยอย่างเต็มความสามารถ
0
