Sorcerer Lord จ้าวมนตรา ราชันย์แดนต้องสาป

สวัสดีคุณ sword นะคะ (ขออนุญาตเรียกสั้นๆ) เรามาจากกระทู้รับวิจารณ์นิยายนะคะ เราอ่านไปจนถึงตอนที่ 7 ทางใต้ดินแล้วค่ะ เราขอเริ่มจากวิจารณ์หน้าข้อมูลเบื้องต้นเลยนะคะ

ถือว่าดีค่ะ มีการแนะนำแนวนิยายให้ผู้อ่านทราบคร่าวๆ แนะนำตัวละคร และบอกระดับนักผจญภัย การมีภาพประกอบเป็นเรื่องดีมากค่ะ เพราะจะทำให้ผู้อ่านจินตนาการได้ง่ายขึ้น แต่อยากให้เพิ่มเรื่องย่อสั้นๆให้ผู้อ่านอยากเข้าไปอ่านค่ะ

ต่อมาจะวิจารณ์ในส่วนของเนื้อเรื่องนะคะ เราจะแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ชม กับ ติ ขอเริ่มที่ ชม ก่อนนะคะ

ชม

1. เริ่มที่การบรรยายนะคะ คุณ sword มีจุดแข็งในเรื่องนี้พอสมควรเลยค่ะ ในจุดที่เป็นการบรรยายการต่อสู้ และช่วงอื่นๆอยู่ในระดับดีถึงดีมากนะคะ คุณ sword สามารถบรรยายได้กระชับ เร้าใจ ดูน่าติดตาม

2. ดำเนินเรื่องต่อเนื่องดีค่ะ คือเวลาเปิดตอนใหม่ขึ้นมาเราจะเข้าใจในทันทีเลยว่ามันต่อกับเรื่องราวของตอนที่แล้วยังไง

3. จังหวะการดำเนินเรื่องถือว่าดีมากเลยค่ะ ตรงนี้ถือว่าค่อนข้างเป็นจุดเด่นในนิยายเรื่องนี้เลย ไม่เร็วไม่ช้าจนเกินไป ตั้งแต่ตอนที่ 3-4 อ่านแล้วรู้เลยว่าพล็อตของเรื่องนี้จะเป็นการผจญภัยของแอริธในฐานะนักผจญภัยแน่ๆ

4. การเปิดเรื่องถือว่าโอเคค่ะ น่าติดตาม น่าสนใจ และเป็นจุดเกิดเหตุทั้งหมด ทำให้คนอ่านลุ้นว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น

5. ขอชมคุณ sword นะคะ เรื่องนี้แทบไม่มีคำผิดเลย แต่ว่าเราเจอชื่อเมืองที่ต่างกันนิดหน่อยค่ะ ในบทนำ ย่อหน้าแรก คุณ sword เขียนว่า แมรี่คือบรรณารักษ์ประจำหอสมุดเทียน่า แต่พอตอนถัดมาคุณ sword ใช้ชื่อ เนียน่า ค่ะ เช่น ชื่อตอนที่ 4 เมืองเนียน่าและสมาคมนักผจญภัย

6. สุดท้ายนะคะ คุณ sword น่าจะทำการบ้านมาพอสมควร จากที่อ่านค่อนข้างมีความรู้ในเรื่องของอาวุธและการต่อสู้ใช้ได้ค่ะ

ต่อไปเป็นการตินะคะ (ใจเย็นๆค่ะ อย่าเพิ่งทำหน้าแบบนั้น 55) เราขออนุญาตวิจารณ์แยกตอนนะคะ เพื่อง่ายต่อการปรับแก้

ติ

บทนำ

อย่างที่บอกไปแล้วในการชมข้อ 4 ว่ารวมๆแล้วเปิดเรื่องได้ดีค่ะ แต่ว่าเราอยากให้ปรับลักษณะการเขียนในย่อหน้าแรกเลยค่ะ จะสังเกตได้ว่ามันคือการบอกว่าแมรี่เป็นคนยังไง ทำงานอยู่ที่ไหน อะไรประมาณนี้ อยากให้เปลี่ยนเป็นค่อยๆป้อนข้อมูลพวกนี้ให้คนอ่านผ่านการกระทำดีกว่านะคะ แล้วก็เราอยากทราบว่า ฮาล์ฟเมน คืออะไรน่ะค่ะ ปกติในนิยายแฟนตาซีก็จะมีคำศัพท์เฉพาะอยู่แล้ว เราเลยแนะนำให้ทำเป็นเชิงอรรถ(เวลาพิมพ์ในเวิร์ด) ลองดูตามลิงค์นี้นะคะ

https://support.office.com/th-th/article/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%96%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%97%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%99-Word-2016-for-Mac-ba7bc132-0408-4a30-951f-e9f91af67523

สุดท้าย ตรงคำพูดที่ว่า “พวกปีศาจกินศพมันแห่กันออกมาน่ะสิ” ควรจะขึ้นบรรทัดใหม่นะคะ เพราะเป็นการขึ้นบทพูดของตัวละคร

ตอนที่ 2 ร่างและจิตใจที่เน่าเปื่อย

ตรงที่ขีดเส้นใต้ มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลในความคิดของเราที่จู่ๆแอริธเพิ่งรู้สึกตัวแต่กลับไปนึกเกี่ยวกับการเรียนของตัวเอง แต่ถ้าคุณ sword มองว่าเหมือนทบทวนประวัติของตัวเองเพราะมึนงงจำอะไรไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ

คำว่าวางมัน เปลี่ยนเป็นวางมือน่าจะดีกว่านะคะ

ตอนที่ 4 เมืองเนียน่าและสมาคมนักผจญภัย

ตอนที่บอกว่ามีกลุ่มคนมองแอริธกับแมรี่ผ่านลูกแก้ว เรามองว่าควรจะตัดฉากขึ้นเป็นฉากใหม่นะคะ เพราะว่าอยู่คนละสถานที่กัน แล้วพอกลับมาฝ่ายแอริธก็ตัดฉากกลับมาอีกครั้ง

“จะเลือกอันไหนล่ะค่ะ” เปลี่ยนเป็น ล่ะคะ ดีกว่านะคะ

ตอนที่ 6 ทางรอด

เนื่องจากว่าไม่ได้แนะนำนักผจญภัยร่วมกลุ่มไว้ก่อนทำให้พอบรรยายการกระทำของแต่ละคนผู้อ่านจะงงๆค่ะ ลองหาจังหวะพูดถึงคนอื่นๆนอกจากกลุ่มนักธนูไว้ด้วยก็ดีค่ะ

ตอนที่ 7 ทางใต้ดิน

เนื่องจากว่าจำนวนนักผจญภัยที่ไปกับแอริธมีถึงสิบแปดคน เลยทำให้พออธิบายเหตุการณ์แล้วดูงงๆ ควรจะลดจำนวนคนลงนิดนึงนะคะ

ต่อไปขอติรวมๆค่ะ

1. คุณ sword มักจะใช้เครื่องหมาย […] แสดงความคิดของตัวละครใช้ไหมคะ ตามปกติแล้ว มักจะใช้ ‘…’ มากกว่าค่ะ ลองปรับดูนะคะ

2. การบนรรยายข้อมูลต่างๆของคุณ sword บางครั้งยังดูงงๆค่ะ ลองเรียบเรียงคำพูดใหม่ดูนะคะ ขยายความเพิ่มขึ้นหน่อยนึง และตัดคำเกินที่ฟุ่มเฟือยออก น่าจะช่วยได้ค่ะ

3. เนื้อหาค่อนข้างรุนแรง มีการตายเยอะไปหน่อย ลองลดดูนะคะ

ทั้งหมดก็มีเท่านี้นะคะ เราเป็นกำลังใจให้คุณ sword ค่อยๆปรับแก้จุดด้อย และเดินตามความฝันที่จะเขียนนิยายนะคะ

วิจารณ์นิยายเรื่อง Sorcerer Lord จ้าวมนตรา ราชันย์แดนต้องสาป

ก่อนอื่นก็ขอสวัสดีครับคุณ Sword of Fenrir ผม Dark_Illusion (ปันจี้) จากร้านรับวิจารณ์นิยายสไตล์ flower shop ขออนุญาตมาวิจารณ์นิยายของท่านในครั้งนี้ และขออนุญาตวิจารณ์ตั้งแต่ตอนที่ 1-10 นะครับ ว่าแล้วก็มาดูกันเลยว่ามีอะไรให้เราได้เล่นกันบ้าง ^^

ชื่อเรื่อง : นิยามชื่อเรื่องของนิยายเรื่องนี้ คือ เรียบง่าย แต่น่าสนใจครับ เริ่มด้วยชื่อตำแหน่งหรือฉายา ตามด้วยคำแปลภาษาไทยและคำขยายความเพิ่มเติม เห็นได้ทั่วไปสำหรับการตั้งชื่อนิยาย แต่ก็กระชับและน่าสนใจมากทีเดียว มาดูกันต่อไปว่าราชันย์แดนต้องสาปนั้นจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

การตกแต่งหน้าบทความ : อันที่จริงผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นักในเรื่องของการตกแต่ง ตราบใดที่มันไม่รกหูรกตา ไม่วางเรียงอะไรเป็นพรืดสะเปะสะปะมากมายก็ถือว่าโอเคแล้วครับ แต่ถ้าจะให้เพิ่มเติมอีกหน่อยคือ ผมชอบแบ็คกราวน์เดิมของเด็กดีอยู่แล้วนะ โล่งตาดี ยังดีเสียกว่าไปตกแต่งเพิ่มเติมจนลายตาไปหมด จัดหน้านิยายได้ดูหลวมๆ ดีครับ สบายตาดี สังเกตได้ว่ามีภาพแนะนำตัวละครอยู่สามตัว แปลว่าทั้งสามตัวนี้คือตัวเอกและตัวสำคัญของเรื่องสินะครับ โชคดีไปที่มีแค่สามตัว เพราะหากมากกว่านั้นแนะนำว่าเปิดตอนใหม่ รวมภาพและแนะนำตัวละครจะดีกว่าครับ ดูเหมือนจะมีสามภาคสินะครับ เหมือนผมเลย เรามาดองไปด้วยกันดีกว่าเนาะ ฮ่าๆๆๆ

บทนำ : ผมค่อนข้างที่จะพูดละเอียดในส่วนของบทนำนะครับ เพราะมันเป็นหน้าแรกที่ผู้อ่านจะได้เจอ ในการวิจารณ์ส่วนเนื้อเรื่องจะเป็นการชี้แค่ประเด็นหลักๆ เท่านั้น ไม่ได้เป็นการยกขึ้นมาเป็นคำๆ เหมือนเช่นบทนำนะครับ

ฮาล์ฟเมน คืออะไรครับ สำหรับนิยายแฟนตาซีถ้ามีคำศัพท์เฉพาะ หรือไม่ค่อยคุ้นหูนักควรอธิบายเพิ่มเติมสักหน่อย หรือติด เครื่องหมาย* ไว้แล้วค่อยไปอธิบายท้ายตอนก็ได้ครับ (แต่ในที่นี้แค่เพิ่มไปว่า “ฮาล์ฟเมนอย่างเธอ” ก็พอถูไถได้ครับ แต่ขออนุญาตอธิบายไว้ตรงนี้เผื่อเจอศัพท์เฉพาะตัวอื่นๆ ด้วยครับ) จุดน่าสนใจจุดที่หนึ่ง ทำไมศาสนจักรถึงเกลียดฮาล์ฟเมนครับ ไม่จำเป็นต้องอธิบายในบทนำ แต่อย่าลืมเฉลยด้วยล่ะครับ “หากไปเข้าถามตรงๆ” เรียงใหม่ดูนะครับ “ก้มลงไปมองยังเบื้องหลัง” นี่ยังไงครับ มองลอดหว่างขาหรือ? เบื้องล่างรึเปล่าเอ่ย แฮร่ๆ โอ้ไม่ได้เห็นบ่อยๆ นะ ที่คนเขียนจะเริ่มบรรยาย ตามด้วยบทสนทนา ปิดท้ายด้วยบทบรรยายในย่อหน้าเดียวกัน ซึ่งผมว่ามันดีนะ ทำให้ไม่น่าเบื่อ และไม่เปลืองเนื้อที่หน้านิยายด้วย เสียงคมแหลมฟังแล้วแปลกๆ เพิ่มเป็นเสียงวัตถุคมแหลม อะไรประมาณนี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวก่อนนะเปิดมาบทนำมีทั้งหัวกลิ้งหลุนๆ มีทั้งฉากข่มขืน...จะน่าติดตามเกินไปแล้วครับ >w< มันพยายามจูบ...แต่แมรี่พยายาม... (หลีกเลี่ยงการใช้คำซ้ำก็ดีครับ ลองหาคำใกล้เคียงหรือเบี่ยงไปบรรยายวิธีอื่นแทน จะช่วยให้อ่านสนุกขึ้นพอสมควรครับ) สรุปแล้วเป็นบทนำที่น่าสนใจมากครับ น่าติดตามมาก

เนื้อเรื่อง : จะเป็นการยกประเด็นขึ้นมาอย่างคร่าวๆ นะครับ

ร่างและจิตใจที่เน่าเปื่อย “ที่ดูเก่ามากๆที่ถูกวางทิ้งไว้” (ลองหาคืออื่นแทนดูนะครับ) หนังสือปกดำเก่าๆ อธิบายไว้ว่าดูไม่มีค่าอะไร แต่กลับถูกหยิบติดมือมาด้วย? ถ้าตัวเอกย้อนกลับไปดูในโลงยังจะดูสมเหตุสมผลกว่านะครับ ภาษาไทยเราจะไม่ใช้ , (คอมม่า) กันนะครับ ถ้าพูดถึงของหลายๆ อย่าง ก็แค่เว้นระยะก็พอครับ “มันขยับปีกกระดูกสีบินขาววนไป” เรียงใหม่ดูนะครับ “ไม่สามารถอาจปฏิเสธได้” ฟุ่มเฟือยไปครับ ให้ใช้(ไม่สามารถปฏิเสธ/ไม่อาจปฏิเสธ) การพูดกับตัวเอง/คิดในใจ ใช้ตัวเอียงแทนเครื่องหมาย “...” ดีกว่าครับ

ปล. นี่ถ้าแมรี่รู้ว่าแอริธช่วยเฮนริกกับทหารคนอื่นๆได้แต่ไม่ช่วยคงโดนเกลียดแย่ ฮ่าๆๆ

ระหว่างทาง แมรี่ไม่สงสัยเลยเหรอว่าทำไมแอริธถึงไม่รู้สถานการณ์ในปัจจุบัน อย่างน้อยก็ควรนึกแปลกใจสงสัยบ้าง ถึงแม้จะรู้ว่าแอริธไม่ใช่มนุษย์ก็ตาม ประโยคคำถามใช้ “ล่ะคะ” “หรือคะ” ไม่ใช่ “ล่ะค่ะ” “หรือค่ะ” ลองผันเสียงตามดูนะครับ

ปล.คนตายมิเศร้าเท่าเห็นม้าตาย ฮรือ

เมืองเนียน่าและสมาคมนักผจญภัย มีเวลาเดินชมเมือง แล้วครอบครัวเฮนริกล่ะ? “จนฝืนรับงานเกินตัวจนเสียชีวิต” (ลองหาคืออื่นแทนดูนะครับ) “ดีไหมคะ” ไม่ใช่ “ดีไหมค่ะ”

ภารกิจสำรวจสุสาน สังเกตเห็นว่ามีการจัดระดับความยากของภารกิจ เช่นนั้นควรอธิบายนะครับว่าการจัดระดับมีทั้งหมดกี่ดาว แต่ละระดับยากง่ายคร่าวๆ อย่างไร “ด้วยเนื้อตัวมอมแมมด้วยควันเขม่า” (ลองหาคำอื่นแทนดูนะครับ) “นั่งอยู่ที่เงียบๆที่มุมไม่สุงสิงกับใคร” (ลองหาคำอื่นแทนดูนะครับ

ปล. แอริธนี่...เห็นนายช่างหนุ่มน่ารักๆทีเปย์ไม่อั้นเลยนะ (เอาอิคนวิจารณ์นี่ไปเก็บที)

ทางรอด ทำไมถึงคิดว่าปิดประตูกันพวกโครงกระดูกได้แล้วข้างในจะปลอดภัยกันนะ... ว่าแต่ ทำไมพวกที่เหลือรอดนี่เป็นผู้หญิงเยอะจังฟระ มีข้อสงสัยครับ มีระเบิดทำไมไม่ใช้ระเบิดฝ่าวงล้อมซอมบี้ออกไปล่ะครับ เหมือนจะมีโอกาสรอดมากกว่านะ...

ทางใต้ดิน ฟลิน เวส เคลิก ซาช่า และคนอื่นๆ อีกมากมาย นึกภาพในหัวไม่ออกเลยครับว่าลักษณะเป็นยังไง แม้ว่าจะมีอธิบายไว้แล้วในตอนเปิดตัวละครเหล่านี้แรกๆ แต่กลับจดจำไม่ได้เลยครับ เข้าใจว่าเป็นตัวละครใช้แล้วทิ้ง แต่ถ้าหากอยากให้คนอ่านจดจำได้ ก็มีแทรกคำบรรยายเรียกแทนชื่อบ้างก็ดีครับ เช่น ชายนัยน์ตามรกต คนอ่านจะนึกภาพตามออกได้มากขึ้นครับ แต่มันก็อาจทำให้เรื่องย้วย และงงขึ้นได้ถ้าบรรยายไม่ดีพอ อันนี้แล้วแต่คนเขียนเลยนะครับ

ผู้บงการอันเดด มีการแอบจิ๊กผมไว้ด้วย หนูแอริธจะทำคุณไสยหรือไร ฮ่าๆๆ ทุกอย่างดูสมเหตุสมผลดีครับ จนไม่รู้ว่าจะคอมเมนต์อะไร มีปมผุดขึ้นมาอีกหนึ่งคือหญิงสาวในความทรงจำอันแสนลางเลือน อาจจะมีสงสัยอยู่บ้างฉากสู้กันทำไมถึงพูดเยอะนัก ฮ่าๆๆ จัดการเจ้าโครอซนี่ได้คงได้ร่างกายคืนมาอีกเยอะ >w<b แล้วเมื่อไหร่จะได้เห็นหนุ่มน้อยแอริธรูปงามสักทีน้า

ร่างอัญเชิญของเทพมาร แต่แล้ว...ตัวประกอบก็สลายไปในพริบตา เมื่อแอริธเดินเข้ามา ก็สับตีนหมาวิ่งจากไป (กรุณาร้องเป็นเพลง) “เวลาของข้าจะใกล้หมดแล้ว” เรียงใหม่ดูครับ เอ...เหมือนเคยบรรยายว่าแอริธไม่มีความรู้สึก หรือผมอ่านผิดไปรึเปล่าไม่ทราบ แต่พอมาเจอตอนนี้แค่ได้ยินเสียงกระเส่า นี่ถึงกับสติจะเตลิดได้เลยหรือครับ แฮร่ๆ

บทสรุปของภารกิจสำรวจสุสาน ได้ร่างคืนมาหมดแล้ว ยกเว้นส่วนล่าง “ที่ปกติไม่ได้มีแค่นี้” จ้า...ไหนว่าจำอะไรไม่ได้ไง ทีงี้ล่ะจำแม่น (ผมไม่ได้มีแค่นี้นะครับ) เนื่องจากอาการบาดเจ็บ...เนื่องจากแอริธต้องการไป (คำๆ เดียวกันไม่ควรอยู่ในย่อหน้าเดียวกันครับ)

ช่วงเวลาก่อนพายุ เพื่อค้นสะสมพลังแล้วค้นหา (คำหน้าน่าจะเกินมานะครับ) คำว่า “ครู่นึง” ถ้าเป็นบทสนทนาพออนุโลมได้ครับ ว่าให้ออกเสียงเป็นอย่างนั้น แต่สำหรับการบรรยาย ใช้เต็มว่า “ครู่หนึ่ง” ดีกว่าครับ ว้า...จบหน้าที่สิบตอนของผมแล้ว น่าเสียดายยิ่งนัก มีแววว่า กริมพาซ จะเป็นพวกมีแต่ชื่อฝีมือไม่มียังไงไม่รู้ เดี๋ยวจะตามอ่านต่อครับ

สรุปจ้ะ
โดยรวมแล้วนักเขียนเรื่องนี้บรรยายฉากและรายละเอียดต่างๆ ได้ดีมากเลยครับ ในส่วนของบทบรรยายการจัดเรียงประโยคอยู่ในเกณฑ์ดี คนเขียนภาษาสวยมาก มีคำแปลกๆ ที่คาดไม่ถึงว่าจะเจอในเด็กดีพอสมควรเลยล่ะ ขนาดความยาวในแต่ละตอนกำลังพอดีๆ เรื่องคำผิดพบน้อยมากๆ คาดว่าคงผ่านมรสุมการรีไรท์มาแล้วอย่างโชกโชน ยินดีด้วยครับ จุดเด่นของเรื่องนี้ คือ เป็นเรื่องที่ฉากบู๊พอประมาณ ฉากสยองกำลังดี ดำเนินเรื่องไม่ช้าไม่เร็ว มีปมไม่มากนักทำให้อ่านได้สบายๆ ไม่เครียดมาก นอกเสียจากฉากลาบเลือดโผล่มาบ้างให้เอร็ดอร่อยพอประมาณ เหมือนผมจะเคยอ่านเรื่องนี้นะ นานมากแล้วล่ะ ตามมาได้สักพัก พอได้มาอ่านใหม่รู้สึกว่าเปลี่ยนไปมาก แต่จำชื่อแอริธได้ เป็นเรื่องที่น่าแปลกนะครับ หากให้วิจารณ์จริงๆ ก็ดูจะมีความสมเหตุสมผลในตัวของมันเอง และสับไม่ค่อยจะเข้านัก ข้อเสียเห็นจะมีเพียงแต่ความเรื่อยๆ เอื่อยๆ ของตัวเรื่องอาจทำให้ดูไม่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่นัก แต่ก็ยังมีความน่าติดตามมากพอจนทำให้อ่านได้เรื่อยๆ น่าสนใจมากครับในจุดนี้

ปล. ในหน้าอ่านนิยายตัวอักษรเล็กไปหน่อยนะครับ เพิ่มขนาดมากกว่านี้อีกสักนิดหนึ่งจะช่วยให้อ่านง่ายขึ้นครับ [โดยส่วนตัวผมชอบ Angsana new 18 เพราะตัวอักษรไทย+อังกฤษมันเท่ากัน และอ่านง่ายดีครับ]

คำผิดที่ปรากฏ (กด Ctrl+F หาเอานะครับ)

บทนำ: ไม่พบคำผิด

ร่างและจิตใจที่เน่าเปื่อย: ค้าวคาว – ค้างคาว

ระหว่างทาง: ไม่พบคำผิด

เมืองเนียน่าและสมาคมนักผจญภัย: ไม่พบคำผิด

ภารกิจสำรวจสุสาน: ฝืมือ – ฝีมือ สังเกตุการณ์ – สังเกตการณ์

ทางรอด: ไม่พบคำผิด

ทางใต้ดิน: ไม่พบคำผิด

ผู้บงการอันเดด: ไม่พบคำผิด

ร่างอัญเชิญของเทพมาร: ไม่พบคำผิด

บทสรุปของภารกิจสำรวจสุสาน: เตรดเตร่ – เตร็ดเตร่ ขณที่ – ขณะที่

ช่วงเวลาก่อนพายุ: แซ้ซ่อง – แซ่ซ้อง

สุดท้ายนี้ บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงการสะท้อนในฐานะคนอ่านประสบการณ์น้อยนิดคนนี้ หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ ขอให้ท่านพัฒนาทักษะการเขียนของท่านยิ่งๆ ขึ้นไป มีผลงานที่คนอ่านชื่นชอบมากมาย ได้มีผลงานตีพิมพ์เป็นของตนเอง และก็ขอขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ น่าตื่นเต้นแบบนี้ให้ได้อ่านกันนะครับ แล้วจะติดตามตอนต่อๆ ไปนะครับ =w=v