[จบ]เรื่องราวของตัวฉันที่เกิดใหม่

By amire / Asahi_san

.

เรื่องราวของ'เลดี้ไลล่า' ซึ่งเกิดในโลกที่ใช้เวทมนต์ได้ ลูกของดยุคผู้ร่ำรวย แต่กลับไม่มีเวทมนต์เลยซักกะนิดทั้งที่เกิดเป็นชนชั้นสูง พ่อแม่มีเวทมนต์กันหมด /เลือกสีโคลนในโคลน #ผิดเรื่องมะ

พอตอน4ขวบเธอได้รับความทรงจำในอดีตชาติกลับมา ทำให้ถึงตัวเป็นเด็กแต่สมองเป็นผู้ใหญ่(หื้ม?) นางทนอยู่เฉยไม่ค่อยได้ต้องหาไรทำ และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวชีวิตของ บันทึกเลดี้ไลล่า และ สิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่าไลล่า /ดูพวกเพื่อนเธอในเรื่องจะทั้งรักทั้งกลัว? กันเกือบทุกคน จะสงสารใครดีเนี่ย 55555 อ่านไปนี่โคตรขำ

แนวเกือบจะฮาเร็ม? มีคนเข้าหาเธอมากมาย แต่ข้ามโซนเฟรนด์ไม่ได้ซักกะคน เพราะเธอมีคนในใจที่ถวิลหามานานอยู่แล้ว พระเอกผู้มาแบบม้ามืดมากก แถมค่าตัวแพงง~ ถถถ ก็พี่เขามีเหตุจำเป็นนี่เนอะ เราจะไม่บอกว่าเขาเป็นใคร...แต่ที่เปรยไปพออ่านดูก็คงจะเดากันได้ไม่ยากก ---ถึงพี่จะค่าตัวแพง แต่ยอมให้ลัทธิพี่หมีคนขี้อ้อนระดับสิบ++คนนี้ค่ะ/ดาเมจรุนแรง

ตัวไลล่าเอง...ที่ไร้เวทมนต์ ถึงเธอจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ แต่เธอก็กลัวที่จะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ดังนั้นเธอถึงได้พยายามหาสิ่งต่าง ๆ ทำ ศึกษาทุกอย่าง จุดประกายความคิดให้หลาย ๆ คนเท่าที่จะทำได้เพื่อตามให้ทัน และสามารถปกป้องคนที่เธอรักได้ ช่างเป็นตัวละครนางเอกที่ควรค่าแก่การสรรเสริญจริง ๆ /ถึงแม้ว่าเพื่อน ๆ จะแอบหยองขั้นสุด แต่ไม่มีใครไม่รักเธอเลยซักคน เธอเป็นที่ควรค่าแก่การถูกรักมากที่สุด

ความผิดพลาดที่ไม่สามารถแก้ไขได้ ...แม้แต่ตัวผู้เป็นเทพเอง

ความหวาดกลัวในพลังความสามาถ..จนไม่อยากจะมีมัน

ความหลงใหลในเวทมนต์ที่เอื้อมไม่ถึง...ถึงได้พยายามหาสิ่งที่ใกล้เคียงมาทดแทน

ทุกสิ่งเหล่านั้นหล่อรวมเป็นตัวตนของผู้เขียนบันทึกอย่างไลล่า สาวน้อยที่มีความสามารถสั่นสะเทือนเลือนลั่นทั่วทั้งโลกเวทมนต์ โดยที่แม้จะไร้เวทมนต์ก็ตาม

.

อยากจะบอกว่าเรื่องนี้ออกแนวสโลว์ไปเรื่อย ๆ แต่ฮามากกก สำนวนในการเขียนค่อนข้างดี อ่านแล้วเหมือนนิยายแปลชะมัดเลย ชอบค่ะ แต่ละตอนเวลาอ่านจบจะมีความรู้สึกแบบจบในตอน ซึ่งเราชอบมากกมันทำให้เราไม่ค้างคาเท่าไหร่? หุหุ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจบในตอนแล้วเนื้อเรื่องหลักไม่เดินนะ ...เอาเป็นว่าสนุก เนื้อเรื่องกำลังพอดี มีปมที่ชวนน่าติดตาม อดีตชาติที่กำลังกลับมาหาเธอ และที่สำคัญเราชอบจินตนาการ และข้อคิดในการดำเนินชีวิตที่ได้จากเรื่องจังง

มันแบบ.... อ่านแล้วอดเศร้าใจไปกับความคิดของผู้คนที่มองค่าของคนที่แตกต่างจากตัวเองที่คิดว่าเลิศเลอว่า...เป็นพวกสวะ ไร้ค่าไม่ได้จริง ๆ แม้บางครั้งคนเหล่านั้นจะพยายามมากแค่ไหน ซึ่งความพยายามเหล่านั้นเป็นสิ่งที่โคตรน่าภูมิใจ ทั้งยังสามารถสร้างอะไร ๆ หลายอย่างเพื่อผู้อื่นมากมาย แต่ก็ถูกมองแบบอคติอยู่ดี มันเป็นความจริงที่น่าหดหู่ไม่ว่าจะอยู่ในโลกไหน ๆ ก็ตาม

.

.

15.01.18

Wduffsnk