ข้าอยากเป็นแค่ตัวประกอบ (สำนักพิมพ์ 2U Publishing) จบ.

ไม่ต้องซับซ้อนหักเหลี่ยมเฉือนคมมากมายแต่โครงเรื่องกลับวางระบบสังคมต่างๆ ไว้อย่างน่าสนใจ ตัวละครทุกตัวมีเสน่ห์มาก สำคัญตรงนี้555 เพราะตอนที่เข้ามาอ่านไม่ได้ว้าวกับเนื้อเรื่องอะไรมากมาย เหมือนนิยายวายทั่วไปไม่ว่าจะเป็นเรื่องการผูกสัมพันธ์ระหว่างตัวพระกับตัวนาย แต่... แต่!! รู้สึกตัวอีกทีก็ติดงอมแงมเข้ากับเสน่ห์ของตัวละครเสียแล้ว
หลัวซาลูกรักของนักเขียนแม้จะเติมทรูแต่ก็ไม่ได้มากจนน่ารำคาญและน่าหมั่นไส้
ตัวนายที่มีพื้นนิสัยเป็นตัวประกอบวันละ300 แต่กลับดึงดูดความซวย
เกอเกอเซียนเกมนักฟาร์มนี่ต้องบอกเลยว่าใช้ร่างกายของนางร้ายเราได้อย่างเปลืองขั้นสุด
พี่ใหญ่และคู่กัดของเขาถึงจะมีเลิฟซีนน้อย แฮ่ม... แต่ไม่แย่งบทเด่น กระจายบทได้อย่างลงตัว
มารน้อยเสียเยี่ยน่าเอ็นดูและเสี่ยวไป๋ผู้เอะอะก็จำศีล
ท้ายสุดแม้แต่นางเอกผู้กินแห้วก็ยังเป็นคาแรคเตอร์ที่ประทับใจ อ๊ะๆ ข้าไม่ลืมท่านนะท่านรอง หลงรักท่านรองตอนฟาร์มขนไก่มาก ทุกคาแรคเตอร์ทำให้หลงรักและเผลอคิดไปว่า ถ้าพวกเขามีตัวตนอยู่จริงๆ คงดี

รักนิยายเรื่องนี้มาก