ย้อนเวลามาอัจฉริยะ (ยังไม่แก้คำผิด)

ส่งงานวิจารณ์นิยายเรื่อง ย้อนเวลามาอัจฉริยะ

สวัสดีค่ะ คุณ IIว่uหuา คิวแรกนะคะ ตามที่แจ้งไว้ว่าขอแบบไม่มีคำหยาบ ซึ่งตรงส่วนนี้ขอบอกว่าเราไม่ใช้คำหยาบแน่นอนค่ะ ฮ่าๆ เพื่อไม่ให้เสียเวลา เรามาดูบทวิจารณ์กันเลยดีกว่าเนอะ

อย่าลืมคอมเมนต์รับงานสักเล็กน้อยนะคะ จะทางนี้หรือบอร์ดก็ได้ค่า

1.ชื่อเรื่องเข้ากับเรื่องไหม 18/20

เข้ากับเรื่องนะคะ เหมือนคำโปรยจะแจงไว้อยู่แล้วเนอะ ว่านิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร ซึ่งเราถือว่าไรท์ตีโจทย์ได้แตกและวางกรอบไว้อย่างชัดเจนดีเลยค่ะ แค่อ่านชื่อเรื่องแวบแรกก็รู้แล้วว่าเป็นแนวย้อนเวลานะ แล้วก็เกิดข้อสงสัยว่าจะทำอะไร ทำไมถึงได้อัจฉริยะ ทำได้ดีเลยค่ะ แต่เราขอหักคะแนนนิดหน่อยในเรื่องของความดึงดูด เพราะเราเคยเห็นชื่อเรื่องแนวนี้มาแล้ว ฉะนั้นเราไปดูคะแนนตรงส่วนอื่นดีกว่าค่ะ ไม่จำเป็นต้องซีเรื่องชื่อเท่าไหร่ยังไงก็ไม่คาบเกี่ยวกับการบรรยายเนอะ

2.ภาษาสำนวนลื่นหรือเปล่า 16/20

สำหรับหัวข้อนี้เราขอออกตัวว่า เมื่ออ่านแล้วเจอข้อบกพร่อง เราจะชี้แจงเป็นจุดๆ นะคะ แล้วอธิบายพร้อมยกตัวอย่างให้เข้าใจด้วย ฉะนั้น หากพบว่ามีปัญหาซ้ำหลายๆ ที่ เราจะขอยกสักที่สองที่เพื่อเป็นกรณีศึกษานะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ

บทที่ 1

ในบทแรก เริ่มตั้งแต่บรรทัดแรกเลย เราอ่านแล้วรู้สึกขัดๆ กับประโยคนี้นิดหน่อยค่ะ

ร่างบางเจ้าของเส้นผมนุ่มสลวยสีดำตัดกับผิวขาวอมชมพูน่ามองและดวงตาสีดำกำลังเดินขวักไขว่สวนกันกับผู้คนมากหน้าหลายตา

ที่เราจะติงเป็นเพียงประเด็นเล็กน้อยที่พบในบรรทัดช่วงแรกเท่านั้นนะคะ ซึ่งรวมๆ แล้วที่จะพูดถึงมีอยู่ 2 เรื่องด้วยกันคือ การเรียงลำดับคำและคำฟุ่มเฟือย

ที่ขีดเส้นใต้เอาไว้อันแรก เป็นประเด็นแรกอยู่ในเรื่องลำดับคำค่ะ จากที่อ่านมา ช่วงแรกบรรยายลักษณะของนางเอก ซึ่งไม่ได้ผิดอะไรนะคะ แถมทำให้เห็นภาพชัดด้วย แต่ในส่วนหลังๆ ตรงประโยคที่ว่า และดวงตาสีดำกำลังเดิน การเรียงลำดับคำตรงนี้อาจทำให้ผู้อ่านสับสนและต้องวนกลับไปอ่านอีกรอบได้นะคะ คือ ตอนเราอ่านครั้งแรก เราขัดๆ ไป เพราะดันนึกภาพดวงตาสีดำกำลังเดินค่ะ ไม่ใช่ตัวนางเอกอย่างที่ไรท์จะสื่อ บางทีคำว่าและที่เชื่อมอยู่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เราเห็นภาพแบบนั้น รวมถึงคำว่าดวงตาสีดำที่ถือเป็นประธานของประโยคได้ด้วยน่ะค่ะเลยทำให้อ่านแวบแรกดูเป็นประโยค อ่านสองสามรอบถึงเข้าใจ การาแก้ปัญหาเราไม่แนะนำให้เว้นวรรคคำว่าดวงตาสีดำกับคำว่ากำลังเดิน แต่ควรยกตรงดวงตาสีดำไปบรรยายในช่วงอื่นของย่อหน้าแทน เพราะเวลาอ่านในประโยคนั้นมันมีคำว่าสีดำสองที่ ทำให้อ่านสะดุดด้วยค่ะ เราไม่จำเป็นต้องบรรยายทั้งหมดในบรรทัดเดียวก็ได้ เราสามารถค่อยๆ เผยทีละจุดๆ ให้ผู้อ่านลุ้นก็ได้เนอะ ขอยกตัวอย่างประโยคโดยดึงย่อหน้าถัดไปมาใช้นะคะ คือหลังอ่านต่อนางเอกก็กำลังเดินไปที่อู่ซ่อมรถใช่ไหมคะ ฉะนั้นเราสามารถแทรกดวงตาสีดำมาใส่ต่อจากย่อหน้าที่ 3 ได้ด้วย เช่น

ดวงตาดำขลับกวาดมองทั่วอู่เพื่อหาใครบางคน ซึ่งมันเป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงตะโกนดังขึ้น

ต่อจากนั้นก็อาจจะบรรยายเสริมฉากว่าพ่อของเธอกำลังทำอะไรใต้รถอยู่ก็ได้ค่ะ แล้วจึงค่อยขานรับและเดินเข้าไปหาท่าน

ซึ่งอันนี้เป็นแค่ประโยคตัวอย่างเท่านั้นนะคะ ไรท์สามารถนำไปปรับในรูปแบบของตัวเองได้เลยค่ะ หรือจะตัดดวงตาสีดำออกไปบรรยายส่วนอื่นก็ได้เนอะ แล้วก็ตรงส่วนที่ขีดเส้นใต้ว่า กันกับ ในประโยคบนข้างต้น อยู่ในประเด็นคำฟุ่มเฟือย แต่มันนิดเดียวค่ะ ทำให้อ่านสะดุดไปหน่อย ไรท์สามารถตัดคำว่ากันออกไปได้เลย ก็ยังได้ความอยู่ค่ะ

และอีกเรื่องที่เราสังเกตเห็นคือ ตรงประโยค

แม้เธอจะหน้ายังเด็กแต่อายุปาเข้าไปก็ขึ้นเลขสามแล้ว

ประโยคนี้เหมือนประโยคโดดเลยค่ะ อ่านไปเราก็งงไปว่า เอ๊ะ แล้วใครทักว่าเธอหน้าเด็ก มันไม่มีประโยคที่เชื่อมให้โยงเข้าสู่เรื่องนี้เลย เพราะบรรยายว่านางเอกกำลังเดินอยู่ แล้ววรรคถัดมาก็เดินเข้าอู่แล้ว ทำให้รู้สึกว่าประโยคนี้ถูกยัดเข้ามา บางทีเราอาจตัดประโยคนี้แล้วยกไปใช้ตรงส่วนอื่นได้ค่ะ ยังไม่ต้องใส่ก็ได้ เป็นความเห็นส่วนตัวเนอะ หรือไรท์ใส่มาเพื่อให้มันเป็นตัวตัดฉาก นางเอกเข้าอู่ อันนั้นก็ได้ค่ะ แต่แนะนำว่าอยากให้เคาะย่อหน้า ตรงนางเอกเข้าอู่ไปไว้อีกย่อหน้าหนึ่ง ไม่ให้รวมกับประโยคนี้ เราว่าช่วยได้เลย แถมไม่ต้องตัดประโยคบรรยายอันนี้ด้วย แล้วก็อย่าลืมใส่คำว่า เธอ หรือ หญิงสาว แทรกตรง ท่อนที่บรรยายนางเอกเข้าอู่นะคะ เพราะมันค่อนข้างโดด หรือไรท์อาจพิมพ์ตกนั่นก็อีกเรื่องหนึ่งเนอะ

นอกจากนั้นเราอ่านมาเรื่อยๆ ไรท์ใช้คำบรรยายได้ดีเลยค่ะ ติดขัดแค่ในเรื่องคำตก คำผิดและการเว้นวรรค แต่เราขอไม่พูดถึงนะคะ เพราะเห็นว่าไรท์แต่งผ่านโทรศัพท์ใช่ไหมเอ่ย เลยทำให้บรรทัดเคลื่อนและเว้นวรรคผิด ตรงส่วนนี้ไรท์สามารถกลับไปอ่านทวนเพื่อแก้ไขได้ค่ะ มีหลายที่อยู่เหมือนกันนะคะ เช่น

ผลการเรียนของเขาดีกว่าเธอตอนนี้ก็ทำงานเป็น...

หลังคำว่าเธอควรเคาะเว้นเนอะ เพื่อไม่ให้สะดุด

ผ้าห่มสีฟ้าหายไปมีแต่สีม่วงแทนห้องเมื่อกี้ก็เปลี่ยนเป็น...

หลังคำว่าแทนเคาะเว้นเนอะ

เดินเข้ามาทางเธอด้วยสีหน้าเป็นห่วงและดีใจหลากหลายความรู้สึก...

ควรเคาะเว้นหลังคำว่าดีใจนะคะ และเพิ่มคำว่ามีหน้าหลากหลาย กลายเป็น

มีหลากหลายความรู้สึก...

ประมาณนี้ประโยคจะดูสวยขึ้นค่ะ

ในส่วนบรรยายปูมหลังครอบครัวนางเอกและตัวนางเอก ทำได้ดีมากค่ะ ค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ด้วย จะบอกว่าสำนวนแนวนี้น่าจะคล้ายนิยายแปลจีนที่เราเคยอ่านผ่านตามาบ้าง สำนวนภาษากระชับ ไม่เยิ่นเย้อ ทำให้ปัญหาคำฟุ่มเฟือยไม่ค่อยพบเท่าไหร่ มีบ้างเล็กน้อยค่ะ ยกมาอีกนิดหน่อยเนอะ

บางครั้งเธอก็คิดที่อยากย้อนเวลา...

ตัดคำว่าที่ออกก็ได้เนอะ มันทำให้ประโยคสะดุดไปค่ะ

หมิงหลานคิดในใจก่อนจะหลับไป...

ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูก่อนจะลุกขึ้น...

สองประโยคนี้อยู่คนละบรรทัด แต่ตอนอ่านคำมันตรงบรรทัดกันพอดี ทำให้ดูเป็นคำซ้ำค่ะ ไม่ห่างกันเท่าไหร่

เสียงของรองเท้าที่กระทบกับพื้นกระเบื้องดังมาแต่ไกล...

สามารถตัดตรงที่ขีดเส้นใต้ออกได้ค่ะ ประโยคจะสั้นกระชับมากขึ้นค่ะ

แล้วก็มีปัญหาในเรื่องของภาพบรรยายในเรื่องฉากที่ค่อนข้างเลือนรางไปบ้างนิดหน่อย ทว่าตรงส่วนนั้นเราว่าน่าจะเพราะเราไม่ค่อยอ่านงานแนวจีนค่ะ เราอ่านงานแนวบรรยายสวยๆ ซะส่วนใหญ่ พอมาอ่านงานแนวนี้แล้วเลยรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย แต่โดยรวมแล้วดีค่ะ สั้นกระชับ เข้าใจง่ายมากๆ เลย

อ่านจบบท 1 แล้ว แอบขำกับความคิดของนางเอกค่ะ ฮ่าๆ ถือว่าบรรยายความรู้สึกตกใจของนางเอกได้ดี เรานึกภาพออกเลย ทุกอย่างเปลี่ยนไป ในขณะที่นางเอกคิดอยู่เรื่องเดียวนำโด่งมาคือเรื่องเงิน ฮ่าๆ จบบท 1 ได้น่าตามมากค่ะ

บทที่ 2

การบรรยายจะเปลี่ยนเป็นบุรุษที่ 1 นะคะ เหมือนไรท์อยากเปลี่ยนให้มาบรรยายในมุมของนางเอกบ้าง คิดว่าน่าจะมีเหตุผลอยู่เนอะ เราขออ่านเรื่อยๆ นะคะ

จบบท 2 แล้วค่ะ

ยังมีในส่วนของคำที่ต้องเว้นวรรคให้ถูกนะคะ เช่น

เสียงนกร้องอย่างไพเราะหมิงหลานก็ตื่นขึ้น...

หลังคำว่าไพเราะเคาะเว้นเนอะ

อ่านเมนต์แล้วเห็นว่าไรท์พยายามจัดบล็อกหน้ามาก่อน เพราะอ่านไม่สะดวก เราเอาใจช่วยในความพยายามนะคะ แม้จะอ่านยากไปหน่อย แต่เนื้อหาสนุกอยู่บ้างเป็นกำลังใจให้ค่ะ การบรรยายน่ารักดี แต่ขอติงตรงส่วนย่อหน้าแรกที่บรรยายบุรุษ 1 แล้วพอถัดมาก็ดันกลับเป็นบุรุษที่ 3 เหมือนเดิม ทำให้เนื้อความไม่ค่อยต่อเนื่องกัน สรุปแล้วน่าจะบรรยายโดยมุมใดมุมหนึ่งไปเลยดีกว่านะคะ มันอ่านแล้วขัดๆ หน่อยค่ะ หรือถ้าอยากสลับก็ต้องแจ้งไว้ก่อนว่าเป็นมุมมองของใคร เพื่อไม่ให้อารมณ์ขาดช่วงไปค่ะ

บทที่ 3

อ่านต่อมาทำให้รู้ว่ามีการแบ่งพาร์ทอายุของตัวละครใช่ไหมคะ ยังมีปัญหาในส่วนการเคาะเว้นวรรคประปรายนะคะ เราขอบอกว่าปัญหาส่วนนี้ทำให้การอ่านสะดุดไปหลายครั้งมาก ถ้าแก้ตรงนี้ได้ งานเขียนของไรท์จะดีมากๆ เพราะภาษาของไรท์ค่อนข้างดีพอสมควรอยู่แล้วด้วยค่ะ การบรรยายไม่ค่อยมีอะไรให้ติงมากมาย นอกจากปัญหาที่ยกให้ฟังข้างต้น

บทที่ 4

มีการสลับบทพูดมาเป็นบุรุษที่ 1 อีกแล้ว แค่ประโยคท่อนเดียวและมีอีกในช่วงกลางๆ แล้วก็สลับกับมาอีก ซึ่งเราติงและบอกเหตุผลไปแล้วเนอะ ยังไงก็ลองนำไปปรับดูได้นะคะ นอกนั้นก็มีปัญหาแบบเดิมๆ ประปรายค่ะ

ในส่วนบทอื่นๆ ถัดมาก็เช่นเดียวกันนะคะ

3.โครงเรื่องน่าสนใจไหม 13/20

ตอนแรกอ่านแล้วน่าสนใจค่ะ แต่พออ่านมาเรื่อยๆ ความน่าสนใจลดลง อาจเพราะมันไม่ใช่แนวของเราด้วยแหละ ทว่าสามารถอ่านได้เรื่อยๆ นะคะ แต่ละตอนมีการวางลำดับให้อายุของตัวละครเติบโตเพิ่มขึ้น เพื่อให้เห็นแง่คิดที่สอดแทรกเข้าไป จะมีที่ติคือเนื้อเรื่องมันดูสั้นกระชับไป แต่ละตอนจบไวมาก เนื้อหาน้อยพอสมควร ถ้านับๆ จากที่เราเคยอ่านมา ดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็ว ถ้ามองในฐานะนิยายนะคะ เวลาอ่านเราไม่ค่อยรู้สึกเลยว่าตัวเองกำลังอ่านนิยายอยู่ มันเหมือนเรากำลังอ่านนิทานหรือไดอารี่ มันทำให้นึกถึงเรื่องราวในฉบับการ์ตูนมากกว่าจะเป็นนิยายน่ะค่ะ ประมาณว่ารายละเอียดที่ใส่เข้าไปค่อนข้างกระชับ มีแต่ไดอาล็อกบรรยาย ไม่ค่อยมีปมทิ้งทวนเท่าไหร่ เนื้อเรื่องเรื่อยๆ ไม่ได้น่าลุ้นอะไร ถามว่าอ่านแล้วน่าติดตามต่อไหม สำหรับเราไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ อาจจะไม่ได้ตาม แต่อาจแวะมาอ่านต่อบ้างค่ะ

4.ตัวละครมีมิติไหม 13/20

มีมิติสำหรับนางเอกนะคะ เพราะเล่าบรรยายปูมหลังนางเอกมาดีมากๆ แต่ของคนอื่นๆ ในเรื่องดูเหมือนจะรวบรัดไปหน่อย ทั้งน้องชาย คุณพ่อและคุณแม่ เราไม่รู้เลยว่านอกจากนางเอกแล้ว คนอื่นๆ ในครอบครัวหน้าตาเป็นอย่างไร อาจเพราะการบรรยายมันเน้นนางเอกมากๆ อีกทั้งบทสนทนาน้อย ทำให้รู้สึกเหมือนไม่ได้อ่านนิยายอยู่เลยค่ะ มันขาดความสมจริง ในส่วนของอารมณ์เอง เรื่องนี้เหมือนจะไม่ค่อยเน้น เราเลยไม่ค่อยเข้าถึงเท่าไหร่ค่ะ

คะแนนพิเศษส่วนตัวให้ 14/20 ให้ความน่ารักของการบรรยายบางฉาก ตลกดีค่ะ

5.โดยรวมบอกจุดที่ควรปรับเป็นข้อๆ 74/100

- จะมีอย่างแรกเลยเรื่องเคาะเว้นที่ถ้าทำได้ จะดีมากเลยค่ะ

- คำฟุ่มเฟือยมีประปรายนะคะ ส่วนใหญ่สำนวนจะสั้นกระชับ อ่านเข้าใจง่ายเห็นภาพค่ะ

- แต่มิติของตัวละครและฉากของเรื่อง มีบรรยายน้อยมากๆ เพราะส่วนใหญ่บรรยายสั้นกระชับจนหมด ขาดความสมจริง ทำให้เหมือนไม่ได้อ่านนิยายอยู่ แต่คล้ายว่ากำลังอ่านการ์ตูนในฉบับตัวหนังสืออยู่ค่ะ ทว่าอ่านเพลินพอตัวนะคะ

หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆ ค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนนนะคะ สู้ๆค่ะ ><