เป็นนิยายเกี่ยวกับซอมบี้ ที่มีข้อมูลความรู้แน่น การเดินเรื่องน่าติดตาม การพบเจอปัญหาและอุปสรรคน่่าตื่นเต้นตลอด ลุ้นตามทุกตอน ผูกพันธุ์กับทุกตัวละครมาก ตัวละครที่ออกแบบมีมิติไม่แบน ราวกับพวกเขามีชีวิตอยู่จริง
อินหนักมาก เพราะเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประเทศไทย นิยายซอมบี้ในไทยยังมีไม่มาก และด้วยความที่มันเกิดในไทยเลยยิ่งสนุกน่าติดตามเพราะสถานการณ์ที่เจอมันจะแตกต่างจากของต่างประเทศและคนไทยจะอินตามได้มากกว่า มีความแปลกใหม่ที่คาดไม่ถึงเยอะมาก บางอย่างที่อยู่ใกล้ๆ ตัวเราที่มองข้ามแต่นักเขียนเอามาแต่งได้ดีสุดๆ
โดยส่วนตัว ชอบแนวเอาชีวิตรอดแบบนี้อยู่แล้ว นิยายเรื่องนี้คือสมจริงสุดๆ ชอบความสมเหตุสมผล เกิดได้จริงมันยิ่งทำให้เราอยากจะรู้ในทุกๆ ตอนว่าตัวละครจะแก้ปัญหาต่างๆ ยังไง
สรุปโดยรวมชอบมากๆ อยากให้ทำเป็นซีรี่ย์หรือหนังมากๆ อยากให้หนังซอมบี้ไทย ดังไกลทั่วโลกค่ะ
ขึ้นชื่อว่า "ฝ่ากรุงเทพฯ..เมืองนรก" ก็บ่งบอกถึงพื้นฐานของเรื่องอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับการหนีตายเอาชีวิตรอดแน่นอน แต่นิยายเรื่องนี้ยังมีอะไรมากกว่าการกระเสือกกระสนให้รอดชีวิต!!
เรื่องนี้มีตัวดำเนินเนื้อเรื่องหลักคือ "แอ๊ด" หนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ทำอาชีพรับจ้างชำแหละหมูและเข็นผักอยู่ตลาดสดคลองเตย แต่ตัวเอกที่ดูธรรมดาๆ คนนี้กลับมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาซุกซ่อนไว้
เนื้อเรื่องเปิดฉากเมื่อแอ๊ดตื่นขึ้นมาในตอนเย็นและพบว่าตลาดคลองเตยที่เขารู้จักไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป คนคุ้นเคยที่เห็นหน้ากันทุกวันกลับกลายเป็นผีดิบหิวกระหายไล่กัดกินฉีกทึ้งผู้คน เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดต่อไปแอ๊ดจึงต้องหาทางหนีออกจากที่แห่งนั้น แอ๊ดได้พบเจอกับผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ ทั้งคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ทั้งคนที่เขาเป็นฝ่ายช่วยชีวิต และกลุ่มทหารที่เข้ามาทำภารกิจ แอ๊ดได้รับรู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวที่แปรเปลี่ยนกรุงเทพจนเป็นนรก และนั่น...ได้ลากอดีตอันดำมืดที่เขาพยายามทิ้งไว้เบื้องหลังกลับมาให้แอ๊ดต้องตัดสินใจครั้งใหญ่ซึ่งเดิมพันด้วยชีวิต!!
นิยายเรื่องนี้จะเล่าในมุมมองของบุคคลที่สามโดยมีฉากเป็นสถานที่จริงในกรุงเทพ แผนที่จะเริ่มจากตลาดคลองเตยที่แอ๊ดตื่นขึ้นมาและขยายออกกว้างขึ้นเรื่อยๆตามการเดินทางของแอ๊ดและผู้ร่วมทางที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้ามา..ไม่ว่าจะเป็นพลเรือน..หรือทหาร
แม้แกนหลักของเรื่องจะเป็นการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด แต่ผู้เขียนก็ได้สอดแทรกเหตุการณ์ต่างๆเอาไว้ให้เราได้ลุ้นระทึกอยู่เสมอ ที่สำคัญ..เหตุการณ์ที่สอดแทรกเข้ามานั้นล้วนแล้วแต่มีความหมายด้วยกันทั้งสิ้น!!
ทางด้านเนื้อหา...เราประทับใจความพอดีของเนื้อเรื่อง ความสมเหตุสมผลของเหตุการณ์ ปมที่เปิดเข้ามาและการคลี่คลายมัน ได้เห็นพัฒนาที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆของโครงเรื่อง ไม่มีช่วงไหนที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่าคุณภาพด้อยลงกว่าตอนก่อนเลย แม้แต่ช่วงที่การดำเนินเรื่องถูกสับเปลี่ยนไปที่บุคคลอื่น เราก็ไม่มีความรู้สึกเบื่อหน่ายแม้แต่น้อย เรายังคงนั่งลุ้นระทึก ตื่นเต้น โกรธ เสียใจ ไปตามที่ตัวละครนั้นๆประสบ ที่สำคัญ...แม้จะเป็นการกลับมาอ่านซ้ำอีกครั้งเราก็คงยังคงรู้สึกเช่นนั้น
ทางด้านของตัวละครก็เช่นกัน เราได้เห็นความเป็น "ฅน" ของตัวละครทุกตัว ทั้งคนดีมาก ดีน้อย เลวมาก เลวน้อย ความกล้า ความกลัว การเสียสละ และความเห็นแก่ตัว
ไม่ว่าจะตัวละครหลัก ตัวรอง หรือตัวประกอบ เราจะเห็นสิ่งเหล่านี้อย่างชัดเจน อีกทั้งผู้แต่งยังสามารถรักษาเอกลักษณ์เฉพาะตัวของตัวละครได้อย่างไม่มีตกหล่น แม้ตัวละครจะถูกเหตุการณ์ชักนำให้ต้องเกิดการพัฒนาไม่ว่าจะเป็นด้านอารมณ์ความรู้สึกหรือความสามารถ แต่บุคลิกดั้งเดิมก็ไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด ทำให้เรารู้สึกเหมือนได้เห็นชีวิตของคนจริงๆ และยิ่งรู้สึกผูกพันกับพวกเขามากขึ้นอีก
สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกชื่นชมอีกย่างหนึ่งก็คือ "บทสนทนา" เรารู้สึกว่าผู้แต่งทำบทสนทนาได้ลื่นไหลเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีประโยคชวนน้ำเน่าแบบที่คนจริงๆไม่น่าจะพูดกันหลุดออกมาแม้แต่น้อย อีกทั้งการบรรยายก็เข้าใจได้ง่ายไม่เวิ่นเว้อ อ่านสนุกลุ้นระทึกตลอดเวลา มีสำนวนเฮฮาผ่อนคลายความเคร่งเครียด รู้จังหวะว่าตรงไหนควรเล่นตรงไหนควรจริงจัง ฉากบีบคั้นก็ทำได้อย่างดี แม้จะมีพิมพ์ผิดอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ทำให้ถึงขั้นเสียอรรถรสแต่อย่างใด
ที่สำคัญที่สุด..เราได้เห็นข้อคิดมากมายจากนิยายเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นความคิดที่ตัวละครพูดออกมาโต้งๆ หรือสิ่งที่เราต้องคิดวิเคราะห์เอาเองก็ตาม...
เราประทับใจ "แอ๊ด" ที่ไม่ใช่คนดีแต่เขาก็มีความสำนึกดีที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
"ต๋อง" ที่แม้จะดูล้นๆเพราะติดยา แต่เขาก็มักจะวิ่งเข้าหาความตายเพื่อช่วยเหลือคนอื่นให้รอด
"พี่อ้น" ที่ทำดีเสมอมาและหวังให้ผลดีนี้ส่งให้ลูกของตนปลอดภัย
"ตู่" สาวน้อยนักกู้ภัยที่ยังคงจิตวิญญาณของตัวเองแม้ในวันที่รอบข้างกลายเป็นนรก
"ตำรวจสี่นายนั้น" ที่แม้รู้ว่าทางข้างหน้าคือความตายก็ยังถวายชีวิตเพื่อหน้าที่เพื่อประชาชน
"หมวดมด จ่ามุ่ม" คนที่เรารู้สึกว่าหากเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ เราจะต้องปลอดภัยแน่นอนตราบเท่าที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่
"หมวดต้น" ลักษณะของพระเอกทั้งมวลหลอมรวมกันอยู่ในผู้ชายคนนี้
และยังมีคนอื่นๆอีกมากมาย ที่ขาดไม่ได้เลยคือ "ลุงต๊ะกับเจ้าหมาเฟอร์บี้" ที่นึกถึงทีไรก็ประทับใจไม่รู้ลืม...
ครั้งนี้เป็นการเขียนบทวิจารณ์ครั้งแรก ขึ้นชื่อว่าครั้งแรกก็หมายถึงเราไม่มีประสบการณ์เขียนบทวิจารณ์มาก่อน และไม่ทราบว่าจะเขียนอย่างไรให้ไม่สปอยเนื้อหา จึงได้แต่บรรยายไปตามเนื้อผ้าและความรู้สึกของตัวเอง เชื่อว่าหลายคนอาจจะยังมองไม่เห็น "ความเจ๋ง!!" ของนิยายเรื่องนี้จากคำบรรยายของเรา แต่เราอยากจะบอกคุณว่า "คุณจะไม่รู้สึกเสียเวลาแน่นอนที่ได้อ่านมัน" และเมื่อคุณอ่านจบสักครั้ง คุณจะรู้สึกว่า "ทำไมฉันไม่ได้อ่านมันก่อนหน้านี้นะ" หรือไม่ก็ "โชคดีนะเนี่ยที่มารู้จักเรื่องนี้ตอนมันจบแล้ว ไม่งั้นค้างตายเลย" แน่นอน!!
สุดท้ายนี้...
มีสิ่งหนึ่งที่เราอยากส่งถึงนักเขียน นั่นก็คือ "เราอยากให้คุณยอดแต่งภาคต่อไปอีกจังเลยค่ะ"
และมีอีกสิ่งหนึ่งที่เราอยากบอกต่อผู้สร้างหนัง นั่นก็คือ "เราอยากให้นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นภาพยนตร์เหลือเกิน"
.............................................
