ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (exo) doubt .

    ลำดับตอนที่ #1 : ■ i n t r o

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.66K
      15
      30 ส.ค. 55

    E é主










                    พยอน แบคฮยอน

     

    นั่นเป็นชื่อของผมเอง ผมจำเป็นที่จะต้องบอกคุณไว้ เพราะอะไรนะหรอ .. เรื่องราวที่เกิดขึ้นนับตั่งแต่ต่อไปนี้คุณจะได้รับฟังมันมาจากปากของผมไงละ ..
     

                    ตอนนี้พวกเรากำลังยืนอยู่ที่สถานี xx ตามที่การ์ดมันบอก .. พวกเรา ใช่ครับ เรามีกันหลายคน มาตามการ์ดที่ได้รับจากคนที่พวกเรารู้จักกันทั้งหมด         
        

    ผมนั่งอยู่ที่มุมเสาของสถานีพร้อมกับเพื่อนสนิทของผมที่ชื่อ โด คยองซู นั่งคุยกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง น่าแปลกนะครับ ทั้งๆที่ไม่ใช่คนที่พวกเราสนิทด้วยแต่เราก็ยังมาตามคำเชิญของการ์ดนั่น

                    และมีอีกหลายคนที่ยืนถือการ์ดเหมือนกับพวกเรา คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นคนในมหาลัยเดียวกันทั้งหมดเลย  คยองซูสะกิดผมให้มองหน้าใครคนหนึ่ง
     

                    โอ้ะ ! นั่นมันรุ่นพี่คริสนี่นา มีจื่อเถามาด้วย
     

    ผมกับคยองซูจ้องพี่เขาไม่วางตา แหงละ . .ผมไม่คิดว่าจะเจอกับพี่คริสที่นี้ เขาถือว่าได้เป็นสุดยอดความหล่อของมหาลัยที่ผมเรียนกันอยู่เลยก็ว่าได้ อย่าบอกนะว่าพี่เขาได้การ์ดเหมือนกัน
     

                    โปะเชะเลยครับ
     

    เมื่อมีตัวละครอีกห้า-หกคนเดินมาเพิ่ม ผมคาดเดาได้ว่าน่าจะเป็นเพื่อนสนิทของแทมินทั้งหมด พวกเขาถือการ์ดมากันด้วย เหมือนกับที่ผมได้เลยละ  เอ๋ ...พวกผมจะเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเขาดีไหมนะ
     

                    ไปคุยกับเขาไหมอะ ยังไงก็ต้องรู้จักกัน
     

    ผมหันไปถามคยองซูที่พยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย แล้วลุกเดินตรงไปหาพวกเขาที่ยืนอยู่กันหลายคนทีเดียว โห .. มีแต่คนหน้าตาดีและสูงๆทั้งนั้น บางคนเป็นถึงเดือนมหาลัยของแต่ละคณะเลยนะเนี่ย
     

                    นายก็ได้การ์ดหรอตัวเล็ก?”
     

    คนตัวสูงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นถามผม .. ผมหรอตัวเล็ก ผมว่าผมสูงกว่าคยองซูเยอะเลยนะ
     

                    อื้อ ผมได้คนเดียวนะ แต่ชวนคยองซูมาด้วย ผมชื่อ แบคฮยอน

                 “นายรู้จักกับแทมินด้วยหรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า
     

    เสียงทุ้มอีกคนหันมาถามผมกับคยองซู จะบอกยังไงดีละ คือความจริงผมแทบจะไม่รู้จักแทมินเลย .. เคยคุยกันแค่สองสามครั้งเองเถอะ
     

                    รู้จักในชมรมนะ
     

    ผมตอบไปตามความจริง
     

                    ช่างเหอะ ฉันชื่อคิม จงอิน ส่วนไอ้โย่งนี่ชื่อ ปาร์คชานยอล
     

    ชายคนนั้นพูดพร้อมกับชี้ไปที่ผู้ชายคนข้างๆ จงอิน .. อ่อ ประธานชมรมกีฬา
     

                    ฉันชื่อ ลู่ห่าน เป็นแฟนของเซฮุน แล้วนี่ก็มินซอก เพื่อนสนิทฉันเอง .. สองคนนี้พวกนายคงรู้จักใช่ไหม?”
     

    ผู้ชายหน้าหวานคนนั้นแนะนำตัว ผมรู้แล้วละว่าเขาชื่ออะไร ก็คู่พี่เขาออกจะดังขนาดนั้น ส่วนคู่พี่คริสกับเถาผมก็รู้จักเลยพยักหน้าหงึดหงัก
     

                    น่าจะมาครบแล้วนะ ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าแทมินมีบ้านตากอากาศด้วย
     

    คนที่ชื่อมินซอกพูดขึ้นแล้วทำแก้มพองๆ แล้วหลังจากนั้นพวกเขาก็คุยอะไรกันไปเรื่อย ผมกับคยองซูได้แต่ยืนมองป้ายกันไปเรื่อย .. จนสายตาผมไปหยุดที่คู่ๆหนึ่ง
     

                    นั่นพี่เลย์กับพี่ซูโฮนี่
     

    ผมพูดขึ้น ใช่จริงๆด้วย พี่เขาถือการ์ดไว้ในมือ เหมือนพี่เขาจะตกใจเหมือนกันที่เจอผม  พี่ซูโฮกับพี่เลย์หรือพี่อีชิงเป็นแฟนกันนะครับ .. เป็นประธานชมรมที่ผมอยู่ด้วย
     

                    ได้การ์ดเหมือนกันหมดเลยอ่อ
     

    ชานยอลเดินเข้ามาแทรกระหว่างเรา และคนอื่นๆก็ต่างเดินมามุงดู กลายเป็นว่าตอนนี้มี 11 คนที่มาถึงแล้ว หวา .. คนเยอะชะมัด มีแต่คนดังๆทั้งนั้นเลย
     

                    อ้าว นั่นจงแดใช่ปะ
     

    จงอินชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่เดินมาจากบันได มือข้างหนึ่งถือการ์ดไว้ด้วยเหมือนกัน กลายเป็นว่าตอนนี้มี12คน สินะ .. จะมีเพิ่มไหมเนี่ย .. ผมเหนื่อยที่จะต้องมาจำชื่อใครต่อใคร
     

                    ไม่คิดว่าจะมา
     

    พี่มินซอกทักคนที่มาใหม่ อา. . บรรยากาศเริ่มเงียบลงแปลกๆทันทีที่คนมาใหม่นั่นเดินเข้ามา จนผมต้องค่อยๆถอยหลัง
     

                    โอ้ย ! ชนเราทำไมตัวเล็ก
     

    ผมตกใจนิดหน่อยที่ถอยหลังไปชนกับชานยอล จนผมต้องโค้งตัวขอโทษรัวๆหลายครั้ง นั่นก็ไม่ได้ทำให้บรรยากาศนั่นดีขึ้นเลยสักนิด
     

                    สีหน้าของทุกคนเริ่มจะเครียดกันขึ้นมา .. ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

                    ตั้งแต่บุคคลมาใหม่นั่นก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
     

                    แปลกๆแล้วนะ
     

    พี่คริสพูดขึ้น แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา ท่ามกลางความอึดอัดนั่นเรายืนอยู่ด้วยกันหมดก็จริง แต่กลับไม่มีใครพูดหรือว่าทำอะไรนอกจากยืนกอดอกและขมวดคิ้ว
     

                    ช่างเหอะ ก็แค่อยากลากมาปาร์ตี้ด้วยกันเท่านั้นแหละมั้ง คิดมาก
     

    ชานยอลพูดขึ้นแล้วยิ้ม ทุกคนดูท่าจะผ่อนคลายลงทันที .. หรือจะมีแค่ผมที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยนะ
     

                    "คงไม่มีใครมาเพิ่มแล้วมั้ง คนขับรถบ้านแทมินมาแล้วนี่ ไปกันเหอะ
     

    จงอินเอากระเป๋าพาดบ่าแล้วเดินไปเหมือนไม่ได้สนใจ ผมยกกระเป๋าเป้ของผมแล้วเดินตามหลังทุกคนที่ทยอยนำหน้าไป ..
     

                    เหมือนงานนี้น่าจะไม่สนุกแล้ว

                           ผมรู้สึกแปลกๆจริงๆนะ
     

    แล้วคุณได้การ์ดจากแทมินรึเปล่าครับ ?

     

     


    f

     

          

     

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------

    writer  : ฝากติดตามหน่อย ยังไงก็ เอ้อนั่นแหละ เราแต่งแบบป่วงหน่อยๆ จะพยายามแต่งให้ดีคะ ._.
    ฮึบ ........ ขอบคุณ ....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×