คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : FRIEND 9 : ไม่ใช่ว่าไม่...กลัว
อ่า~
อากาศดีจริง อารมณ์คนก็ดีเหมือนอากาศนะครับ 55555
วันแรกของการ ปิดเทอม ผมตื่นเช้าเพื่อมา ช่วยแม่ขายกับข้าว เด็กดีละสิ คริคริ 5555
“ตื่นแต่เช้าเลยนะ มึง =___=”
“เออ….555 เช้านี้รับอะไร คระ 5555 คุณจื่อเทา”
“สัส แอ๊บ! เดียวจะฟ้องลู่ฮาน =___= ทีไปโรงเรียนไม่เห็นตื่นเช้าแบบนี้เลย ให้กูรอทุกเช้าทีปิดเทอมละตื่นเช้ามาหา พร่องส์ ~____~/ เมิงหรอ ครัชชชชช ”
“เออ! พ่อกูไม่อยู่บ้าน 5555”
“กวนทรีนนนน หรอครัชชชชช อีติ๋ม”
“ครับบ คุณแพนดาร่า~ 55555”
“เบิกบาน จริงนะเมริงงงงง เหอะๆ =____=”
“อ๊ะ! แน่นอนนนนน 555 ลู่ฮานดูแล กูดี คิกคิก >[++++]<”
“=___= เกี่ยวกันตรงไหรวะ มึงเบิกบานกับลู่ฮานดูแลดี”
“ไม่รู้เว้ยยยย 555 ล๊าลัลล้า~ โอ้ยยย มีความสุขโว้ยยยยยยย >O< ”
“เหอะๆ =____= ”
“เทา….มึงไม่หาแฟนสักคนวะ แล้วมึงจะรู้ว่ามันมีความสุขมาก”
“ไม่ อะ ขี้เกียจหา กูคิดว่ามันขึ้นอยู่กับเวลาวะ ถ้าคนมันจะคู่กันสักวันมันต้องมาหากูเอง”
“จิ๊~ โว้ววๆ พี่เทาโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย 5555”
“=____= …………………”
‘เสียงงงงง รถด่วนขบวนสุดท้ายยยยย’
อ๊ะ โทรศัพท์ผมดัง……..ลู่ฮานโทรมา กรี๊สสสส !
“เอโหล้ววววว ว่าไงจ๊ะ คนสวย”
“คิดถึงเซฮุน จังปิดเทอมเราก็ไม่ได้เจอกันอะสิ…..”
“โอ๋ๆ….ปิเทอมไม่นานหรอก ถึงตัวไกลแต่ใจเราใกล้กันนะ”
“คิกๆ >[++++]< เซฮุน พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับเราปะ”
“ที่ไหน…..”
“สวนสนุก! เพื่อนเราไปหลายคนเลยนะ”
“อื้ม ก็ดีนะ เดียวเราเอาพวกเพื่อนๆเราไปด้วยละกัน”
“ดีเลยๆมากันเยอะๆ สนุกดี555”
“จัดปายยย น้องสาวววว”
‘ตู๊ด!! ๆๆๆๆๆๆ ’
“เทา….พรุ่งนี้มึงว่างปะ?”
“ว่าง ทำไมมีไร”
“ไปเที่ยวกัน พวกลู่ฮานก็ไป”
“ไปก็ได้….”
“เดียวเอาคนอื่นไปด้วย5555”
คนแรกที่ผมจะเริ่มโทรหา …….ชานยอล
“ฮัลโหล สวัสดีครับ บริษัทยอลลี่มีหูดี ครับ”
“ไอเชี่ยยยย ยอลใครตั่งชื่อ บริษัท มึงวะ ฮาชิบหาย55555”
“พ่อกู =___= ว่าแต่นั่นใครวะ”
“สามีลู่ฮาน”
“อีติ๋ม หรอ?”
“ตอนนี้ตรูแมนแล้วเฟร้ยยยย -*- เลิกเรียกติ๋มกันซะที”
“เออๆเคๆ555 โทรมามีไร”
“ว่าจะชวนไปเที่ยว”
“ที่ไหน”
“สวนสนุกไปปะ”
“เออ…..ไปก็ได้ แล้วไคไปปะ”
“ไม่รู้วะยังไม่ได้โทร 555”
“เดียวกูโทรหามันเอง มึงโทรหาไอเฉินด้วย บอกให้มันเลิกทำบุณสักวันแล้วไปเที่ยวด้วยกัน”
“อ่อ เครเบย จัดไป”
หลังจบการ เสวนากับไอชยอล คือผมต้องโทรหาไอเฉินใช่ปะ? เออใช่แหละ =____=
‘อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ………………..’
มันไม่ได้สวดมนต์ให้ผมฟังหรอกครับ นั่นเสียงรอสายมัน =___=
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่านั่นผมเรียนสายกับท่านใดอยู่ครับ?”
“=____= เซฮุนนี่เอง ครับ”
“อ่อ อื้ม ว่าไงฮุน”
“พรุ่งนี้ว่างปะว่าจะชวนไปสวนสนุก”
“พรุ่งนี้ ไม่ว่างอะ……”
“ทำไมวะ โด่ววว คนไปเยอะนะเว้ยยยย”
“พรุ่งนี้ เรามีนัดอะ”
“นัด? นัดอะไรกับใครยังไงที่ไหน”
“ซิ่วหมิน พรุ่งนี้พวกเรา จะไปบวชพร้อมกัน แกจะมางานบวช ชั้นกับซิ่วหมินก็ได้นะ :]”
“=[]=……เอิ่มม เชิญตามสบายคร้าบบบ ไม่กวนแล้วเต็มที่เลยโชคดีในการบวช”
“จ้า ว่างๆมาหา เราได้ที่วัด-[ชื่อวัดไปคิดกันเอาเอง555]-นะ”
“เออออ…..ว่างๆจะพาเพื่อนไปทำบุณ”
เหอะๆ เฉิน หนอเฉิน =____= ไม่เข้าใจมันดีขนาดนี้มาอยู่กลุ่มเราได้ไง555555
KAI’PART
ผมค่อย เปิดเปลือกตาและดันตัวเองให้ลุกจากที่นอน แล้วหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมา สไลด์เพราะเสียงโทรศัพท์ของผมมันดังขึ้นมา
“โหลๆ วอหนึ่งเรียกวอสอง”
“เอ้โย่ว วอสองตอบรับวอหนึ่ง”
“วอสอง ขณะนี้ แม่ทัพ ติ๋ม ไข่ใหญ่ ขวัญใจ เก้งกวาง ได้เรียกตัวท่าน จงอิน ผู้นำแห่งความมืดมน ให้ไปสวนสนุกด้วยกันพรุ่งนี้ ท่านว่างพอที่จะไปด้วยกันไหม”
“ข้า หรอ ข้านะว่างไปได้ ตอบรับแม่ทัพ ติ๋มได้เลย”
“รับทราบ!!!!”
LAY’PART
“ฮัลโหล”
“อะอื้ม ฮาโหลวววว”
“นั่นเลย์ ใช่มั้ยครับ”
“ใช่ แล้ว :] คริสโทรมามีไรหรอ”
“ว่าจะชวนไปเที่ยวนะ พรุ่งนี้เพื่อนๆชั้นมันรวมตัวกันไปเที่ยว นายไปกับชั้นนะเลย์”
“อะอื้มม….. ”
“เย่! ดีใจจัง555 เดียวชั้นไปรับนะขอที่อยู่บ้านหน่อยสิ”
เวลา ผ่านไปเร็วจริงๆ [ไรท์ : กูเร่งเองละ5555]
ผมรีบตื่นแต่เช้าเพื่อ……. ไปเที่ยวกับคริส
“ไง! แต่งตัวน่ารักเชียว 5555”
“-////- ….. อ่า แหะๆ”
“น่ารักจริงๆ ปะขึ้นรถ” อย่า งงครับว่าทำไมแค่ ม.2 ถึงมีรถ 555 คนขับรถครับ คริสไม่ได้ขับเอง อ่า คริส ทั้งรวยทั้งหล่อทั้งเรียนเก่ง ดูดีไปทุกอย่างเลยอะ
ไม่นานนัก ผมกับคริสก็ได้มาเจอกับ……เพื่อนๆ
KAI’PART
ผมนั่งรถ เซฮุนมาครับ มันคงจะสบายมากถ้า =___=
ที่นั่งมันเยอะกว่านี้ =_____= โอ้ยกูจะแบนตาย อึดอัดตลอดทาง
ไอเซฮุน นั่งหน้าสบายใจส่วนข้างหลัง ผม ชานยอล เทา นั่งกันสามคน เบียดเว้ยยยย!!!!
เฮ้อ ถึงซะที…..
เอิ่ม เมื่อมาถึงภาพที่ผมเห็นมันแบบว่า คือเอิ่มคือ………ตอนแรกผมไม่คิดว่าคนมันจะมากันเยอะขนาดนี้อะนะ ตอนที่ โทรคุยกับไอชยอลผมก็แค่คิดว่า มีแค่กลุ่มผมที่มา
แต่นี่มัน อัลล้ายยย~
คริส เลย์ แม่งมาด้วยกันชัวร์ =____=
ลู่ฮาน นี่สินะสาเหตุที่เซฮุน รบเร้าให้ตรูมา เหอะๆ
ซูโฮ ผมเกลียดมันมันขาวเกินไป ดำจะไม่ทน! ผมล้อเล่น5555
แบคฮยอน ไม่มีคำบรรยายสำหรับเธอ555
และ ดีโอ…..มาทำไมไม่บอกผมสักคำ ทั้งๆที่เราคบกันแล้วแท้ๆ
“จงอินก็มาด้วยหรอ”
“ไม่มาแล้วจะเห็นหรอ”
“อื้ม…..นั่นสินะ”
“อืม”
SUHO’PART
อ่าวันนี้แหละ วันที่ผมจะสานสัมพันธ์ กับ จื่อเทา ถึงผมจะแอบชอบเค้ามานานแต่เราไม่เคยคุบกันเลยด้วยซ้ำ
“เอาละทุกคน ชั้นซื้อตั๋วเครื่องเล่นไว้ให้ทุกคนแล้ว เล่นเครื่องเล่นกันให้สนุกนะ ^^ ชั้นเลี้ยงเอง”
“เออดีได้ไม่ต้องออกเงิน….ที่นี่มีเครื่องเล่นอันไหนที่เล่นไปหลับไปได้มั่ง อยากนอน =__=” – ไค
“รวยนักหรอเมิงงงงง” - ดีโอ
“เฮอะ! เครื่องเล่นไม่ใช่สไตล์ของชั้น” - คริส
“น่าเล่นทุกอย่างเลย อะขอบคุณนะซูโฮ ^^” - เลย์
“ที่นี่มีร้าน ชานมไข่มุกขายมั้ย? ชานมฮุนอยากกินชานม โอ้ชานม ชานม” - เซฮุน
“ชั้นอยากไปเตะฟุตบอล -___,- กับกลุ่มผู้ชายตรงนั้น” – ลู่ฮาน
“ฉันหิว! ร้านอาหารของที่นี่อยู่ตรงไหน” – ชานยอล
“ขอบคุณนะซูโฮ ^^” – แบคฮยอน
“พาฉันเที่ยวหน่อย ชั้นไม่มีตัง =___=” – เทา
โอ้ย แต่ละคนดูแล้ววไม่วนใจผมเลยยย มีแค่ไม่มีกี่คน สนใจในสิ่งที่ผมพูด =_= รู้งี้น่าจะให้จ่ายเงินกันเอง
“นี่ซูโอ ขอบคุณนะที่ซื้อ ตั๋วเครื่องเล่นให้พวกเรา เราว่าเราแยกย้ายกันไปเล่นดีกว่า ฮิฮิ >/////< เซฮุนนี่อ่าไปเล่นอันนั้นกัน”
“อ่า ฉันอยากกินชานมไข่มุกจังลู่ฮาน”
“ไว้กลับบ้านเมื่อไหร่เดียวพาไปกิน ตอนนี้ไปเล่นกันก่อนนะ :]”
“โอเช ลู่ว่าไงฮุนว่างั้น”
แล้วพวกมันสองคนก็เดินจากผมไปอย่างหน้าตาเฉย -*- นี่มาเพื่อเล่นเครื่องเล่นฟรีกันสินะ พวกแก!!!!! จำไว้ ฮุนฮ่าน!
“เลย์ ชั้นอยากกินไอศกรีมอันนั้น ไปซื้อกันเถอะ”
“อะ! อื้ม เราไปก่อนนะซูโฮ”
จากผมไปอีกคู่แล้ว TT___TT นี่ไม่มีใครสนใจผมเลยใช่มั้ย
“เราไปเล่นรถไฟเหาะนะ” ชานยอล/แบคฮยอน
“อ่า5555 นายจะไปเล่นเหมือนกันหรอ”
“อะ..อื้ม (_////_)”
“งั้นเราไปด้วยกันเลยนะ แบคฮยอน ^^”
จากผมไปอีกคู่นี่ตกลงไม่มีใครรักผมเลยใช่มั้ย อยากจิครายย~ T^T
“ชั้นง่วงง ไปหาที่นอนก่อนนะบาย =___=”
“อะ จงอินไปไหนอะ! เราไปด้วย”
หมด หมดกันชวนมากับมือ หมดไม่เหลือ แทบทรุด
“นี่นาย….ซูโฮใช่มั้ย”
“อ่า อื้มใช่ๆ (_////_)” จริงสิยังเหลือจื่อเทานี่น่า ที่อยู่กับผม
“เราจื่อเทา นะ”
“อื้ม เรารู้แล้ว”
“อ่าวรู้แล้วหรอ รู้ได้ไงอะ?”
“ก็เราอยู่ห้องเดียวกันนี่น่า~”
“เออนั่นสินะ ฮะๆ ลืมไปเลย รู้สึกว่าเราไม่เคยได้คุยกันเลยเนาะ”
“นั่นสิ 55 ไปเล่นเครื่องเล่นกันเถอะ”
“อื้ม….^____^”
D.O’ PART
“จงอิน นั่นจงอินจะเดินไปไหน”
“ไม่รู้เหมือนกัน 5555”
“เอิ่ม….555 ไปเล่นบ้านผีสิงกัน”
“ไม่เอาอะ”
“ทำไมละ น่าเล่นจะตาย น้าจงอินน้า เค้าอยากเล่น ไปเล่นกับเค้าหน่อยยยย”
“ไม่เอา ยังไงก็ไม่เอา”
“จงอินอ่า ไหนบอกว่ารักคยองไง O3O ถ้ารักคยองต้องไปเล่นกับคยองสิ น้า”
“ไอรักนะรักแต่….”
“แต่….? อะไร”
“เรากลัวผี (_ _)”
“โอ้ย!!! 5555 จงอินกลัวผีหรอเนี่ย5555 ก๊ากๆๆๆๆ”
“-*- หัวเราะเยอะหรา ไปเล่นคนเดียวเลยเราจะไปหาที่นอนแล้ว เชอะ!”
“โอ๋ๆ จงอินคนดีอย่า งอน คยองคนนี้สิจ๊ะ”
“เอาวะ ไปก็ไป ลุย!”
ผมกับจงอินเราสองคนค่อยๆก้าวเข้าประตู วิวาห์? ล้อเล่น555 ประตูบ้านผีสิง!
มืด มืดมาก มืดจนผมมองแทบไม่เห็นจงอิน55555
“นายไม่กลัวหรอคยอง”
“ไม่กลัว! เดินกันต่อเถอะ จะได้สุดทางสักที ในนี้มันร้อน”
“อื้ม….”
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!” ไม่ต้องตกใจไม่ใช่เสียงผม จงอินจงอินกรี๊ด 55555 จงอินกรี๊ดดด 5555 เหมือนกระเทยควายเลยหวะ!
“เป็นไรเนี่ยจงอิน5555”
“ตรงนั้น! ตรงนั้นมีผียืนอยู่ (>~<)๘”
“โถ่ มันก็แค่หุ่น ไม่กลัวนะโอ๋เอ๋ คยองอยู่นี่แล้วจงอินอย่ากลัวไปเลยนะ ^^”
“รีบๆเดินออกจากที่นี่ ก่อนที่เราจะหัวใจวายตายเถอะ คยองงง”
เราสองคนเดินกุมมือกันไป ตลอดทาง
จริงๆแล้วที่ผมชวนจงอินเข้าบ้านผีสิงเพราะผมกะจะ อ่อยเค้าเหอะ =___=
แบบ จงอิน อ๊าย! เรากลัวไรเง้ แต่กลับกันกลับเป็นจงอินที่กลัวซะเอง เหอะๆ โรแมนติกจริงๆ
SUHO’PART
“นี่จื่อเทา เราไปเล่นอันนั้นกันดีปะ”
“อื้ม เอาสิ ไปก็ไป”
.
.
.
.
.
.
ตลอดทั้งวันที่ผ่านมา เทา อยู่กับผมตลอดเลย ฮิฮิ >w< ฟินวะ 55555
ตอนนี้ผมสองคนนั่งอยู่ใน ร้านกาแฟหรูร้านนึงในสวนสนุก เพลงรักเบาๆกับ บบรยากาศที่อบอุ่นกำลังดี จื่อเทา ค่อยๆจิบ นมสด ดูแล้วเท่มากกกและตอนนี้ผมคิดว่า…….
ผมคิดว่าผมควรจะบอกความในใจของผมให้เค้าได้รู้ตอนนี้แหละ บรรยากาศกำลังดี
“นี่จื่อเทา”
“ว่าไง….”
“นายมีคนที่ชอบยัง”
“หึ..! ไม่มีอะ =___=”
“ถ้าไม่มีงั้น…..เรามาคบกันมั้ย”
“O,.O อ๊ะ! พรวดดด!!!!!!!!!” จื่อเทาสำลักนม
“เฮ้ยเป็นไรเนี่ยยยย555”
“เมื่อกี้พูดว่าไรนะ?”
“เราชอบนาย เรามาคบกันมั้ย!”
“เอ่อ…..ก็ได้55555” O..o แดกจุด….
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ทำไมมันง่ายงี้ เนี่ย555 แต่ก็ดี
“จริงๆนะ! คบกับเรานะ”
“ก็จริงสิ”
“ทำไมง่ายจังเลยอะ แกล้งเราป่าววว~ เนี่ยยยย =____=”
“ไม่ได้แกล้ง นายเองก็น่าตาน่ารัก รวยด้วย เลี้ยงเราได้555 เพราะงั้นคบ!”
“=___= เราควรจะดีใจใช่ปะ? ”
“คงงั้น กินนมต่อเถอะ 555”
LAY’PART
ตอนนี้ผมและคริสอยู่ในบ้านผีสิง น่ากลัวมากๆเลยอะ ><
“คริสเรากลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะ ที่รักเราอยู่นี่จับมือเราไว้แน่นๆนะ”
“อื้ม อะ อ๊ายยย! ตรงนั้นมีผี”
“ไม่กลัวๆนะคนดี” คริสดึงตัวผมเข้าไปกอด แล้วจูบที่หน้าผากเบาๆ แต่แค่การกระทำอันแสนบางเบานั้นก็สามารถทำให้ผม หัวใจเต้นแรงๆมากเลย คงเป็นเป็นเพราะในนี้มืดมาก คริส คงไม่เห็นว่าหน้าผมตอนนี้กลายเป็นสีแดงไปหมดแล้ว
CHANYEOL’PART
“นี่ชานยอล!”
“ว่าไงแบคฮยอน”
วันนี้ คนอื่นๆไปกันเป็นคู่ๆหมดเลย เหลือแค่ผมกับแบคฮยอน เราเลย ไปด้วยกันทั้งวัน
“นาย…..ว่าเรา น่ารักมั้ย!”
“น่ารักสิ”
“ถ้าเราน่ารักแล้วทำไม…คนที่เราแอบชอบแต่ละคนไม่เคยชอบเราเลย”
“หืม….ใครบ้างละ”
“ทุกคนเลย ไม่มีใครชอบเราเลย ทุกคนปฏิเสธเรา หมดเลย”
“ไม่หรอกน่า ต้องมีสักคนที่ไม่ ปฏิเสธนาย ^^”
“แล้วถ้า เราบอกว่าเราชอบนาย นายจะรับรักเรามั้ย”
“เรา เอ่อ…..ก็ต้องรับสิ”
“จริงๆนะ เราจริงจังนะ เราไม่ได้พูดเล่นนะ ชานยอลรับรักเราแล้วนะ! ”
“อื้ม…. ^^” ผมค่อยๆเอามือลูบผมแบคฮยอนเบาๆ ผมไม่คิดมาก่อนเลย ว่าคนที่ผมแอบชอบเค้าก็แอบชอบผมเหมือนกัน
D.O’PART
“นี่จงอิน”
“ว่าไงจ๊ะ”
“เราอยากกินเค้กร้านนั้น”
“อ่อ อื้ม555 ไหนอยากกินอันไหน เดียวเราเลี้ยงเอง”
“ขอบคุณนะ ^^”
แล้วผมก็ได้เค้กมาหลายชิ้นเลย น่ากินทั้งนั้นเลย *O* จงอินใจดีฝุดๆ >< ตั่งแต่ผมกับเค้าเริ่ม คบกัน ผมไม่เคยลำบาคอะไรเลย จงอินจะทำให้ผมทุกอย่าง ฮิฮิ โชคดีได้สามีดี 555
“นี่ เดียวชั้นมานะ”
“จงอินจะไปไหนอะ”
“ไปฉี่แปป เดียวมา”
“อื้มๆ ^^”
“เค้กเลอะๆหน้า เอ้านี่อยู่เฉย”
นิ้วเรียวยาวค่อยๆลูบไล้ไปตาม ริมฝีปากรูปหัวใจสีสวย แล้วค่อยๆเกลี่ยครีมเค้กที่เปรอะอยู่ออก แล้วนำเข้าปากตัวเอง
“…..หวาน อยากกินจัง”
“นี่ไง มีอีกตั่งสองชิ้นเลยนะ ^[+++]^”
“ชั้นไม่ได้อยากกินเค้กมันหวานไม่พอ ชั้นอยากกินนี่….”
จงอิน ยื่นหน้าเค้ามาใกล้ ปลายจมูกเราชนกันแล้วววว ผมต้องหลับตาปี๊ >w<
แต่…… เมื่อผมลืมตาขึ้น…จงอินไม่อยู่แล้วไปเข้าห้องน้ำสินะ เหอะนึกว่าจะจูบเรา -3- ชิ
‘ดึก เดียง ด่าง ด่าง เดียง ดึก’ เสียงโทรศัพท์ของจนอินดัง ผมควรจะรับใช่มั้ยครับ
“ฮัลโหล ค….”
“พี่จงอิน! อยู่ไหนคะ ไหนวันนี้บอกว่าจะไป กินข้าวกับฟานี่ไง”
“……………” อินี่มันใครครับ =___=
“พี่จงอินอย่าเงียบค่ะ ! แม่พี่บอกพี่แล้วไม่ใช่หรอว่าวันนี้ พี่จะต้องไปทานข้าวกับฟานี่!”
“จงอินไม่อยู่ ไม่ทราบว่านั่นใครครับ”
“อ่าว ไม่ใช่พี่จงอินหรอ”
“นั่นใครครับ”
“ชั้นควรจะถามนายมากกว่า นายนะใคร บอกมาก่อนแล้วชั้นจะบอก”
“ผมคยองซูครับ”
“อ่อ คนที่ตาเหลือกๆสินะ”
“จะเรียกงั้นก็ได้ครับ”
“เฮอะ คบกับพี่จงอินอยู่สินะ”
“อ่าใช่แล้วครับ ^^”
“เดียวก็เลิก….”
“อ่าว ไมพูดงี้อะ”
“พี่จงอิน เป็นของชั้น นายไม่มีทางได้รักกับจงอินหรอก แม่พี่จงอินเกลียดพวกลัขเพศ นายไม่มีทาง ได้รักกับพี่จงอินนานเกิน เดือนแน่ หึ”
“อย่าเอา แม่จงอินมาอ้าง เธอสู้ชั้นไม่ได้สินะเลยเอาเรื่องนี้มาอ้าง เลย ยังไงจงอินก็รักชั้นไม่ใช่เธอ” ผมพยาเน้นๆตรงคำๆนั้น
“ก็คอยดูแล้วกัน……”
วางสายไปแล้ว….ใช่ว่าผมจะไม่กลัวในสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ผมรู้รู้มาตลอดว่าแม่จงอินไม่ชอบอะไรแบบนี้ ไม่ใช่แค่ไม่ชอบสิ เกลียดเลยละ ทุกวันนี้ผมกับจงอินเราคบกันแต่แสดงความรักต่อกัน ไม่ได้เลย ไม่ว่าจะบอกรักกันหรือทำอะไรก็เหมือนกับการเล่นมุขไปหมด ผมท้อนะครับ! กับความรักแบบนี้ความรักที่ไม่สามารถบอกใครได้ รักที่ไม่อาจเปิดเผย …….
ความคิดเห็น