คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : FRIEND 11: รัก................
FANY
รัก….ไม่ใช่การเสียสละ รักคือการครอบครอง
ชั้นยอมที่จะทำทุกอย่างแม้มันจะดูเลว แต่ชั้นก็ยอมถ้ามันจะแลกกับการที่ได้ครอบครองคนที่รัก
เป็นเวลา หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ พี่จงอินกับ ชั้นคบกัน
แปลก………….
เค้ากลับดูไม่มีความสุขเลย ทั้งๆที่ชั้นตามใจเค้าทุกอย่าง ทำดีกับเค้าทุกอย่าง พยายามชวนคุยแต่…..
ชั้นกลับได้ยินแค่คำเดิมๆ
คยองซู……..
หึ…! คยองซู อะไรๆก็คยองซู มันดีกว่าชั้นตรงไหน ทำไมนะทำไมพี่จงอินถึงรักมันนักหนา
มันไม่จบง่ายๆหรอก ชั้นไม่มีทางยอมแพ้! ถึงแม้ชั้นจะได้ครอบครองร่ายกายแต่กลับไม่ได้ครอบครองหัวใจของพี่เลย พี่ไม่เคยรักชั้นเลย แล้วที่ผ่านมาพี่ทำดีกับชั้นทำไม
เจ็บ…ใช่เจ็บ ต้องทนเก็บความรู้สึก ไม่วีนไม่โวยวาย เพราะกลัว ใช่กลัว กลัวว่าเค้าจะเกลียดเราไปมากกว่านี้
“พี่จงอิน!”
“ว่าไง….” เสียงเรียบๆกับใบหน้าที่เย็นตอบกลับมาโดยที่ไม่คิดจะสบตา กันเลยสักนิด
“นี่เราเดทกันอยู่นะ พี่ควรจะพูดอะไรกับชั้นบ้างไม่ใช่ปล่อยให้ฉันพูดอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า”
“ไม่พูดคนเดียวเธอก็ดูบ้า…..”
“พี่จงอิน!!!”
“จะตะโกนทำไม! หัดอายคนซะบ้าง”
“ทำไมพี่ต้องดุชั้นด้วย”
“………..” ไร้ซึ่งคำตอบ แววตาเย็นชา ก้มหน้าจิ้มโทรศัพท์พร้อมใส่หูฟังของตัวเองโดยที่ไม่สนใจฉันเลยสักนิด ไม่เลย ไม่เลยซักนิด
“ชั้นไปเข้าห้องน้ำนะ…เดียวมา”
“อืม……”
เมื่อเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จชั้นก็รีบเดินเพื่อไปหาพี่จงอินที่รออยู่ แต่…..ฉับพลันสายตาของฉันก็ได้เห็น
คยองซู…..มากับผู้หญิงคนนึง
ด้วยความสงสัยฉันจึงแอบเดินเข้าไปใกล้และฟัง บทสนทนาที่เค้าสองคนคุยกัน
‘นี่ไอน้องชาย…..อย่าเศร้าไปเลย พี่ว่าแฟนเราเค้าคงมีเหตุผลที่ทำกับเราแบบนั้น’
‘ผมว่า….เค้าไม่ได้รักผมตั่งแต่แรกแล้วอย่างที่เค้าพูดนั่นแหละครับ’
‘อย่างร้องสิน้องพี่….ไหนก็มาเดินห้างแล้วอยากได้ไรบอกเดียวพี่ซื้อให้’
‘ผมอยากได้จงอินคืนมา….พี่ให้ผมได้รึเปล่าละ’
‘…………’
‘แต่…ถ้านี่เป็นสิ่งที่ จงอินต้องการ ผมก็ยอมและพร้อมที่จะจากไป ผมอยากเห็นคนที่ผมรักมีความสุขมากกว่าทนทุกข์ที่ต้องอยู่กับผม’
‘เฮ้ออออ……เดียวพี่ไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะนายอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย’
‘ครับ…… ’
ฉับพลันน้ำตาใสๆก็ไหลลงมาจาก ผู้ชายตัวเล็กคนนึง น่าสงสาร…..น่าสงสารมากๆ
คยองซูร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่อายสายตาใครๆ ไม่ว่าผู้คนจะมองเค้ามากมายแค่ไหนคยองซูก็ยังคงร้องไห้ออกมาไม่หยุด เท่าที่ดู จากสภาพ หน้าตา นี่คงไม่ใช่วันแรกที่คยองร้องไห้
นี่เราทำอะไรลงไป…..คยองซูคงจะรักพี่จงอินมากๆ
ใช่แล้วนี่คือความรักจริงๆ คยองซูไม่รั้งพี่จงอิน แต่ยอมที่จะเห็นพี่จงอินมีความสุขกับคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองต้องเจ็บ
พอกันที…..ชั้นไม่อยากเป็นตัวร้าย ชั้นจะเป็นคนที่ยอมจากมาเอง ชั้นจะคืน พี่จงอินให้กับนาย
เมื่อคิดได้ชั้นก็ไม่รอช้า
เดินเข้าไปหาชายร่างบางตรงหน้า พร้อมยืนผ้าเช็ดหน้าไปให้
“อะ…นี่”
คยองซูค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาช้า พอได้เห็น คนๆนี้ใกล้ชั้นไม่แปลกใจเลยว่าทำพี่จงอินหลงรัก
ดวงตากลมโตคู่สวย
ริมฝีปากรูปหัวใจ
ผิวสีขาวเนียน
ร่างบางๆจนชะนีอย่างฟานี่อาย =___=
“หยุดร้องไห้ได้แล้วคยองซู”
“เธอ….รู้จักเราหรอ?”
“รู้สิ….แล้วก็พอจะรู้ด้วยว่านายร้องไห้เรื่องอะไร”
“…………”
“ขอโทษนะ…..”
“เธอ ขอโทษ เราทำไมหรอ ? ”
“ที่นายร้องไห้ ที่จงอินพูดไม่ดีกับนาย ที่จงอินบอกเลิกนาย ทั้งหมดมันเป็นเพราะ….เพราชั้น”
“เพราะเธองั้นหรอ……ไม่เห็นเข้าใจเลย”
“เพราชั้นทั้งหมดเพราะชั้นชั้นคนเดียว ชั้นขู่จะให้คนมาทำร้ายนายถ้าพี่จงอินไม่ยอมเลิกกับนาย”
“……………………….”
“นี่คยองซู นายรู้มั้ย จงอิน เค้ารักนายมากนะตลอดเวลาที่เลิกกับนายไม่มีวันไหนเลยที่พี่เค้าไม่คิดถึงนาย ไม่ว่าจะทำอะไร พี่เค้ามักจะมองเหม่อแล้วพูดชื่อนายอยู่เสมอ”
“………………………..”
“ตอนนี้พี่จงอินนั่งรออยู่ในร้านนั้น ทั้งๆที่บอกว่ามาเดทกับชั้นแท้เค้าก็ยังคิดถึงแต่นาย ”
“จ จริงหรอ…..” รอยยิ้มเล็กๆค่อยปรากฏที่หน้าของคยองซู
“ไปหาพี่เค้าสิ ”
“ขอบคุณนะ ว่าแต่….เธอชื่อไรอะ?”
“ทิฟฟานี่……เป็นน้องนายกับพี่จงอินปีนึง”
“ขอบคุณนะทิฟฟานี่”
“นายไม่โกรธเราหรอทั้งๆที่เราเป็นต้นเหตุแท้ๆ”
“ไม่หรอก…..เธอเป็นคนดีและน่ารักมากๆ เราเชื่อว่าจะต้องมีคนที่รักเธอจากใจจริงทิฟฟานี่”
คนตัวเล็กตรงหน้า ดูมีความสุขเอามากๆ นี่เราทำถูกแล้วใช่มั้ย ?
หากเรารักเค้าจริงเราควรปล่อยเค้าไปใช่มั้ย?
“อ่า……ฉี่เสร็จแล้วว โครตโล่งอะ”
“นี่ฉี่หรือ เข้ ครับ นานมาก =___=”
“จริงๆก็ขี้ด้วยอะนะ แหะๆ”
“พี่นี่จริงๆเลย”
“อ่าวนี่หายร้องไห้แล้วหรอ”
“อื้ม….อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะ ^^” คยองซูหันหน้ามายิ้มให้เรา รอยยิ้มใสซื่อ น่ารักมากๆ
“อ่อที่แท้ก็มีสาวสวยมาปลอดใจ ไม่เบานะเรา 55555”
“บ้าพี่ไปพูดงี้ น้องเค้าอายหมด”
“อ่าแหะๆ ขอโทษนะ ฟานี่พี่สาวเราก็เงี้ยแหละ”
“ไม่เป็นไรหรอกคยองซู ^^”
“อ่อพี่นี่ ทิฟฟานี่ ฟานี่นี่พี่สาวเรา แทยอน”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่าพี่แทยอน”
“จ้าน้องคนสวย ^[+++++]^”
“อ่าคะ แหะๆ….นี่คยองซูรีบไปสิพี่จงอินนั่งอยู่นั้นนะเห็นใช่มั้ย”
“อ่าจะรีบไปเดียวนี้แหละ ฟานี่เราฝากพี่สาวเราด้วยนะอย่าให้ซน เดินชนข้าวของเค้าแตกละ”
“=___= นี่น้องบ้า ชั้นไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”
“จะดูแลอย่างดีเลย รีบไปเถอะคยองซู ^^”
KAI’PART
ทำไม ยัยฟานี่ไปฉี่นานจัง =___= ถึงผมไม่ได้ชอบเธอแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
และในระหว่างที่ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
ผมมองออกไปนอกร้านที่เป็นกระจกใส
คยองซู! ผมเห็นคยองซูยืนมองผมอยู่นอกร้าน ใช่นั่นต้องเป็นคยองซูแน่ๆ
แต่แล้ว….เมื่อผู้คนเดินผ่าน เพียงแค่เสี้ยววินาที คยองซูหายไปแล้ว
ผมพยายามมองหา แต่มองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
นี่ผมคิดถึงคยองซูมากจน เห็น ว่ามีคยองซูมา อยู่ตรงหน้าเลยหรอเนี่ย
ผมต้องบ้าแล้วแน่ๆ
คยอง นายรู้มั้ย นายกำลังทำให้เราเป็นบ้า
แต่เมื่อกี้ผมมันใจว่าผมไม่ได้ตาฝาดผมเห็นคยองซูจริงๆนะ ผมยังคงพยาเพ่งสายตาเพื่อมองหาแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
“มองหาใครอยู่หรอ”
น้ำเสียงนี้มัน…..
“คยองซู…….” ผมหันไปทางต้นเสียงแล้วก็ได้พบกับ คนที่ผมคิดถึงอยู่ตลอดเวลามายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
ผมที่นั่งอยู่กอดเอวคยองโดยไม่อายสายตาใครทั้งนั้นตอนนี้มีเพียงคนๆเดียวที่ผมสนใจผมซุกหน้าลงกับหน้าท้องแบนราบของคนตัวเล็ก คยองซูนำมือลูบหัวผมเบาๆ
“จงอิน…คยองคิดถึงจงอินจัง”
“จงอินก็คิดถึงคยองครับ”
“เรารู้หมดแล้วว่าเรื่องมันเป็นมายังไง”
“คยองรู้แล้วหรอ…..”
“อื้ม…..จงอินอย่าโกรธฟานี่เลยนะ เธอยังเด็กยังแยกไม่ออกหรอกอันไหนรักอันไหนหลง”
“เด็กกว่าพวกเราปีเดียวเองนะ =____=”
“ก็ถือว่าเด็กกว่ามั้ยละ”
“อ่า….ครับๆ”
“จงอินอย่าทิ้งคยองไปอีกนะ”
“จงอินจะไม่ทิ้งคยองไปไหนแล้วครับ”
“สัญญานะ”
“สัญญาครับ”
“คยองรักจงอินที่สุดเลย”
“อ่า ฮ่าๆ คยองหิวมั้ย”
“เห็นหน้าจงอินคยองก็อิ่มแล้ว”
“พูดงี้ ดำเขินนะครับ55555”
“5555 ล้อเล่นหิวสิรู้มั้ยตั่งแต่จงอินบอกเลิกเรากินอะไรไม่ได้เลย”
“โอ๋ๆ จงอินขอโทษ คยองดูผอมไปเลยอะ เดียวจงอินจะขุนให้อ้วนกว่าตอนแรกเลย”
“ถ้าคยองอ้วน จงอินก็ไม่รักสิ”
“รักสิ ไม่ว่าคยองจะเป็นยังไงจงอินก็จะรัก ^^ อ้วนก็ดีจงอินจะจับคยองฟัดทั้งวันเลย5555”
“ -/////- ”
FANY’PART
แอบมองคนสองคนคุยกันเล่นกัน……นี่สินะความสุขของพี่จงอิน
เราทำถูกแล้วสินะ พี่มีความสุขชั้นก็มีความสุข
KAI’PART
วันนี้ผมมีความสุขจังเลยครับ
“จงอินเราไปดูตรงนั้นก็เถอะ”
คยองซูชวนผมไปดูโซนของเล่นในห้าง ของเล่นมีหรือจะไม่ไป 5555 จงอินชอบบบบ
ระหว่างที่ผมกำลังขึ้นลิฟ เพื่อไปชั้นของเล่น ก็มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาด้วย
พี่แทยอนกับน้องฟานี่ เดินจับมือกันมา
ฟานี่ไม่ได้ดูเศร้าเลย แต่กลับดูมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับผมซะอีก สงสัยจะได้คู่ใหม่แล้วสิ
“ขอเข้าลิฟด้วยคนนะ ^^ ไอน้องเขย”
“ค ครับ” พี่แทยอนจ้องหน้าผมแล้วยิ้มให้พร้อมตบไหล่ผมเบาๆ
เมื่อประตูลิฟเปิดออก คยองซูเดินนำหน้าออกไปก่อน
ระหว่างที่ผมกำลังก้าวเท้าออกจากลิฟพี่แทยอน เอามือมาจับไหล่ผมให้หันหน้าไปหาพี่เค้า
และ พูดโดยไม่ออกเสียง
“ดูแลน้องชั้นดีๆนะ ไม่งั้นแกตาย” พร้อมทั้งทำท่าเอานิ้วปาดคอ
แม่ง โครต โหดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
ผมพยักหน้าและรีบเดินตามคยองซู
“จงอิน….คยองอยากได้ตัวนี้ ซื้อให้คยองหน่อย”
“ตัวนี้หรอไม่ดีมั้ง อย่าเอาเลย”
“จงอินไม่รักคยองแล้วหรอ”
“รักสิทำไมจะไม่รัก”
“ถ้ารักก็ต้องซื้อให้คยองสิ”
“ไม่เอาน่า….ไปดูตัวอื่นดีกว่า”
“แต่ตัวนี้มันน่ารัก กอดก็สบาย คยองอยากได้ไว้ตั่งที่หัวเตียง”
“ไม่เอาน่าคยอง……”
“ตัวนี้แค่ 12,000 เองนะลดราคาด้วยแล้วด้วย จากตอนแรก 12,020 ประหยัดไปตั่ง 20 บาทอีกอย่างเหลือตัวสุดท้ายแล้วด้วย”
“ถ้าเป็นตัวอื่นแพงกว่านี้ จงอินก็ซื้อให้แต่ตัวนี้จงอินไม่ให้คยองซื้อ วางลงเถอะ”
“จงอินใจร้าย…..คยองซื้อเองก็ได้”
“คยองอย่าดื้อสิ…..ตัวนี้ไม่ดีหรอกตัวอื่นดีกว่าถ้าคยองซื้อจงอินจะไม่รักนะ”
คยองซู หน้าเศร้าทันทีเมื่อรู้ว่าผมไม่ให้ซื้อ ยังไงก็ไม่ให้ซื้อ
ตุ๊กตา แชกกี้ ไอตุ๊กตา ฆาตกรโหด น่ากลัวจะตายน่ารักตรงไหนเนี่ย ตอนที่คยองอุ้มมันขึ้นมากอด สาบานได้ผมเห็นตุ๊กตามันยิ้มให้ผม หลอนสาสสสสสสส!!!!!!! อีกอย่างมันไม่ได้เหลือแค่ตัวเองอย่างที่คยองว่า
พนักงานขายบอกว่า รับมันมาแค่ตัวเดียวเพราะกลัวขายไม่ออก ก็จริงมันขายไม่ออก ก็มันน่ากลัว คยองชอบไปได้ไงเนี่ย ถ้าซื้อไปมันฆ่าคยองทำไง ไม่ดีๆ
แล้วผมก็พาคยองเดินมา โซน ตุ๊กตา บาร์บี้สุดมุ้งมิ้ง~ กิกิ
“คยองเอาตัวนี้ดีกว่า มันเหมาะกับคยองมากๆเลย”
ผมแบกตุ๊กตา บาร์บี้ตัวใหญ่ที่สูงเกือบเท่าคน สวมชุดเจ้าหญิงสีชมพู
อ่าน่ารักจัง ถ้าคยองไม่เอาผมจะเอาเองละ (-////////////-)
“ถ้าจงอินซื้อให้ตัวไหนคยองก็เอา”
“อ่า คยองน่ารักจัง ^^”
หลังจาก ซื้อของเสร็จเรียบร้อย ผมกับคยองจึงมาทานไอศกรีมกัน เราสั่ง ชุดใหญ่มานั่งกินกันสองคน
คยองหั่นผลไม้ในเซ็ทที่สั่งมาเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วตักเป็นคำๆป้อนผม เรียกได้ว่าการกินครั้งนี้มีผมกินคนเดียวส่วนคยองมีหน้าที่ป้อน ระหว่างที่ปากเคี้ยว สายตาผมไม่สามารถละจากคนตัวเล็กตรงหน้าได้เลย
น่ารัก….คยองน่ารักมาก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารัก
ในระหว่างที่ผมกำลังมองหน้าคยองอย่าง เพลิดเพลิน เสียงโทรศัพท์ของเราสองคนก็ดังขึ้นพร้อมกัน
“ฮัลโหล พี่จงอิน วันนี้ชั้นกลับ กับ พี่แทยอนนะพี่ไปส่งคยองซูด้วยนะ”
เมื่อผมวางสายคยองก็วางด้วยเช่นกัน
“ใครโทรมาหรอจงอิน”
“ฟานี่นะ โทรมาบอกว่าให้ชั้นไปส่งนาย”
“อ่อ พี่แทยอนก็เพิ่งโทรมาบอกว่า ให้ชั้นกลับ กับ นาย”
“ไปส่งแฟน สบายอยู่แล้ว5555 ติดแค่ว่า…..บ้านนายอยู่ไหน บอกทางกับลุงคนขับชั้นเองละกัน ชั้นเพิ่ง 15 ยังไม่มีใบขับขี่”
“รู้แล้วน่า 5555 กินต่อเถอะ”
หลังจากเที่ยวกันมาทั้งวัน ตอนนี้ก็ดึกมาก ในที่สุดผมก็มาถึงหน้าบ้านของคยองซู
“นายจะเข้าบ้านเราก่อนมั้ยจงอิน”
“ไม่ละชั้นเกรงใจพ่อแม่นาย ^^”
“งั้นบายๆนะ”
“บายๆ ^^”
“นี่จงอิน”
“อย่าลืมสัญญานะ…..ห้ามทิ้งเราอีกนะ”
พูดจบคยองซูก็เปิดประตู รก ก้าวขาออกจากรถของผม
แต่….ผมดึงมือคยองจนเซล้มลงมานั่งที่ตัก ของผมในรถของผมอีกครั้ง
“นี่คยองนายรู้มั้ย…..”
“ให้ชั้นตายตอนนี้ดีกว่าอยู่อีกร้อยปีโดยไม่มีเธอ”
ผมนั่งมองคยองที่เดินเข้าบ้าน [โดยมีน้องบาร์บี้ตัวใหญ่ไปด้วย]พ่อแม่และพี่สาวออกมายืนรอต้อนรับ ดูแล้วช่างเป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ
“คุณหนูครับ…..”
“ว่าไงครับ”
“ถ้าคุณแม่รู้เรื่องคุณหนูคบกับผู้ชายจะทำไงครับ”
“ก็….อย่าให้รู้สิครับ ^^ ลุงอย่าไปบอกใครเชียวนะครับ”
“ครับ……..”
__________________________________________________________________________________________
อีกไม่กี่ตอนหรอก EXO จะโตกันแล้วนะ 555555
ความคิดเห็น