สวัสดีค่ะรูน ,, ในที่สุดเราก็ได้มาพบกันซักทีนะค่ะ หลังจากที่เตยผิดนัดไปตั้งหลายหน... เปิดเจอข้อความก็ต้องรัดคิวกันเลยทีเดียวแหะๆ ไรเตอร์บ้านนี้เป้นคนถ่อมตัวมากๆ ^^ แม้นิยายเรื่องนี้จะผ่านการชนะเลิศก็ไม่ได้โอ้อวด ซึ่งทำให้เตยรู้สึกดีมากๆ ... ดีใจที่ให้เกียรติเตยได้มาวิจารณ์นะค่ะ

ก่อนอื่น เคยพบนิยายเรื่องนี้ว่าขนะการประกวด อ่านเกริ่นนำครั้งแรกนึกสนใจในตัวละครค่ะกับคำโปรย หลังจากนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกเลยเพราะส่วนตัวเป็นคนหยิบหนังสืออ่านยาก ถ้าไม่มีใครแนะนำมาหรือสนใจจริงๆจะไม่อ่าน ตอนนี้พอทราบว่าเป็นของรูน นักวิจารณ์คนนี้ก็แอบดีใจลึกๆ โอ้ว... เป้นเกียรติๆ ^^


เริ่มเลยนะจ๊ะ....... (ทุกคำวิจารณ์เป็นเพียงมุมมองหนึ่ง)

ชื่อเรื่องขอข้ามไปเพราะรู้สึกเฉยไม่ได้ชอบหรือไม่ชอบ อาจจะเพราะนิสัยส่วนตัว เพราะส่วนตัวแล้วจะชอบชื่อนิยายที่สั้นๆแต่ตีความได้ทั้งเรื่อง จำพวก Twillight ที่คนอ่านต้องมานึกว่าหมายถึงอะไร ซึ่งมันตีโจทย์แตกทั้งเรื่องเลย สั้นๆได้ใจความ

การที่ใครหลายคนเข้ามาอ่านอาจจะเพราะนิยายเรื่องนี้มีคนเข้าชมเยอะซึ่งเป็นเครื่องการันตีว่าจะต้อง 'ดี!' อีกทั้งยังมีตำแหน่ง 'ชนะเลิศ' ควบคู่มาด้วย แน่นอนที่ว่าเตยก็คงจะเป้นหนึ่งในนั้น ซึ่งนิยายเรื่องนี้คลายปัญหาเรื่องไม่มีคนอ่านไปได้เลย...

หลังจากที่คลิ๊กเข้ามาอ่านแล้วก็หวังเป็นอย่างมากว่าเนืื้อหาจะถูกใจ... สิ่งที่เตยชอบ คือตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์ที่ชัดเจน ไม่คลุมเคลือ

อ่านบทนำก็เปิดตัวละครมาทีละตัวได้อย่างราบเรียบ ดำเนินเรื่องเรื่อยๆสบายๆ แต่ติดอยู่ 1 ช๊อต ช่วงที่ 'เอ็ม' เลิกเสื้อขึ้นให้เห็นหน้าท้องเรียบเนียน จากนั้นรูนก็บอกว่า 'เข้าก็เดินหายกลับเข้าไปหลับต่อในบ้าน'

ตรงนี้ขอตั้งข้อสงสัยว่า... ไม่ได้อยู่ในบ้านอยู่แล้วหรอค่ะ ? คือตั้งแต่อ่านต้นเรื่องมาเตยเข้าใจว่าตัวละครทุกตัวอยู่ในบ้าน แล้วตัวเดินเรื่องก็เปิดฉากมาด้วยการหาอาการเช้าทาน ซึ่งลังเลอยู่ระหว่าง ขนมปังปิ้งกับ ข้าวต้ม ตรงนี้เตยนึกว่าตัวละครทุกตัวอยู่ในบ้าน

รูนไม่ได้บรรยายว่าตัวละครอยู่นอกบ้านหรืออะไร แต่พออ่านมาเจอที่ว่าเอ็มเดินเข้าไปหลับต่อในบ้าน ก็เลยเกิดข้อสงสัยนิดหน่อย... หรือตรงนี้จะบอกว่า 'เขากลับขึ้นไปหลับต่อบนห้อง ?' หรือเดินไปที่อื่น

(ตรงนี้ช่วยอธิบายทีนะค่ะ เตยอาจจะมึนไปเองก็ได้^^)


อ่านเรื่อยมาจนเข้าบทที่หนึ่ง คราวนี้ตัวเดินเรื่องหาเรื่องเที่ยวแล้วค่ะ เดินมาเจอโบสถ์

'พอเริ่มเข้าเขตใจกลางเมืองผมก็พบกับโบสถ์หลังใหญ่ตั้งอยู่ข้างทาง'

ประโยคด้านบนในความคิดหน้าจะเปลี่ยนสรรพนามคำว่า 'ตั้ง' เป็นอย่างอื่นนะค่ะ อาจจะเป็น...

'พอเริ่มเข้าเขตใจกลางเมืองผมก็พบกับโบสถ์หลังใหญ่บริเวณทางเดิน'

หรืออาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้นะค่ะ คือคำที่ว่า 'ตั้งอยู่ข้างทาง' มันให้ความรู้สึกว่าเป็นเพียงของชิ้นเล็กๆ ที่สามารถหยิบจับย้ายไปไหนมาไหนได้ แต่นี้เป็นโบสถ์ ซึ่งมันหยิบจับย้ายไปมาไม่ได้ตามอำเภอใจแน่นอนค่ะ

ถ้าไม่งั้นก็อาจจะเพิ่มคำเข้าไปให้แลดูว่ายิ่งใหญ่หรือเป็นสิ่งปลูกสร้างที่มีขนาดใหญ่...

เพราะตอนนี้้ที่อ่านให้ความรู้สึกว่าเป็นเพียงบ้านกระดาษหลังเล็กๆที่หยิบจับย้ายไปมาได้สะดวก

อ่านต่อไปอีกก็เจอคำผิดเล็กน้อยค่ะเหมือนฝันผุที่ต้องได้รับการอุด อิอิ ตอนที่บาทหลวงกำลังพลอดรัก แล้วกำลังจะด่า..

''หนอย ใครมันบังอาจมาแส่...ไอ!"
คนพูดสะดุ้งเฮือก 'คำ' สบถ...

คำว่า 'คำ' ลองกลับไปเช็คอีกทีนะค่ะ เพราะจาก ค.ควาย มันเป็น ด.เด็ก แม้ตัวอักษรจะคล้ายกันแต่ก็ไม่ควรผิดนะค่ะ ^^

การดำเนินเรื่องดีค่ะ สบายตา อ่านได้ไม่ติดขัด แถมยังมีลูกเล่นตั้งผมให้คนอ่านสงสัยบ้าง ไม่นานก็อ่านเจอคำเฉยๆ ตรงนี้ชอบนะค่ะ อ่านไปได้คิดไป

บางครั้งก็ยังแอบฮาโดยไม่ทันตั้งตัว...

หลังๆรู้สึกว่าการใช้คำจะเริ่มสละสลวยขึ้นนะค่ะ มีการเล่นคำมากขึ้น บรรยายละเอียดขึ้น ส่วนการดำเนินเรื่องก็ไม่มีติดขัดอะไร

สำหรับเตยแล้วเรื่องที่สงสัยมีเพียงไม่กี่ข้อดังที่แจ้งไว้

เรื่องนี้ดีอยู่แล้วเตยคงไม่มีอะไรจะตินะค่ะ แหะๆ ...


*** หากมีการอัพเพิ้่มแล้วอยากให้เตยมาอ่านก็สามารถไปโพสบอกได้ที่หน้าบ้านเลยนะค่ะ ****

++ คำวิจารณ์เป็นเพียงหนึ่งมุมมองเท่านั้นจงอยาจนำมาคิดจนสูญเสียตวามเป็นตัวเอง



ขอบคุณมากๆค่ะที่ให้เตยได้มีโอกาสมาอ่าน ^^

สวัสดีค่ะมะนาว ,,,

ไม่ได้อ่านนิทานมานานมากแล้ว พอเจอเรื่องนี้ทำให้นึกย้อนถึงหนังเรื่องหนึ่งของค่ายที่สร้าง Twillight เรื่องสาวน้อยหมวกแดง อันนี้ถือเป็นจุดสำคัญที่ทำให้สนใจนิทานเรื่องนี้มากขึ้น (โดยส่วนตัวนะค่ะ)


เข้ามาอ่านคำเกริ่นนำ ทำได้ดีแล้วค่ะ ชอบประโยคที่ว่า 'นิทานของข้าไม่ได้เริ่มต้นด้วยคำว่ากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว' รู้สึกชวนติดตามนะค่ะ อยากรู้ต่อไปอีกว่าจะเริ่มด้วยอะไร


พอเข้าไปอ่านบทนำกลับไม่ได้รู้สึกเซอไพร์อย่างที่คิด ซึ่งนั้นเป็นความรู้ส่วนตัว นึกว่าจะมีประโยคเริ่มเด็ดๆ แต่นั้นไม่ใช่ข้อบกพร่องค่ะ เรามาดูการดำเนินเรื่องดีกว่า....

มะนาวดำเนินเรื่องได้กระชับฉับไว ภาษาสวยและไม่เยอะ คำผิดของมะนาวมีน้อยมาก ข้อนี้ทำให้คนอ่านรู้สึกได้ว่ามะนาวใส่ใจในการเขียนจริงๆ ตรงนี้เตยชอบ ทำให้ดีแบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ


เริ่มเรื่องโดยการบรรยายถึงป่า หน้าจะบอกด้วยว่าอยู่ทางตะวักตกของกินแดนอะไร.. จะได้แลดูมีที่มามากขึ้น


เตยหาคำติมะนาวไม่ได้เลย ซึ่งนิสัยปกติจะติกระจาย...


ไรเตอร์คนนี้ทำได้ดีแล้ว จงดีแบบนี้ต่อไปนะค่ะ วันนี้ให้ 9 ดาว แล้วจะทำการโปรโมนิยายให้ในหน้าบ้าน หากมีการอัพเดทเพิ่มอย่าลืมแวะไปบอกเพื่อนๆด้วยนะจ๊ะ


ขอบคุณมากค่ะ

Thank you! ขอบคุณมากเลยค่ะ มีความรู้มากๆ กำลังตามหาเลยพอมาเจอก็ดีใจมากๆเลย (จริงๆนะ) เหมือนเจอพจนานุกมเลย ^^ ขอบคุณนะค่ะ เป็นความที่มีสาระมากทำให้รู้อะไรหลายๆอย่าง เอามาอัพอีกนะค่ะ อยากอ่านอีกค่ะ แล้วจะเข้ามาอ่านนะค่ะชอบมากเลย รู้สึกมีความรู้เพิ่มยังไงม่รู้ ฮ่าๆ ๆ ๆ ............................................................................................................................................................................................................................................................................................... BYE !!

BY : กลิ่นกาหลง

อย่างแรกต้องขอสวัสดีไรเตอร์ก่อนนะค่ะ แล้วที่ไปโพสบอกว่ารับเรื่องยาวไหม ตอนนี้รับค่ะเพราะยังไม่มีงานเข้ามา แต่ก็คงต้องใช้เวลาซักนิดนะค่ะเพราะว่าเป็นเรื่องยาว ถ้าสะดวกก็ไปโพสทิ้งไว้ได้เลยนะค่ะ แล้วจะทยอยอ่านให้

วิจารณ์แรก...

ปรกติไม่ค่อยอ่านนิยายแนวแฟนตาซีเท่าไหร่นะค่ะ แต่พอได้อ่านแล้วตามความรู้สึก เตยว่า ....

การบรรยายเรื่อง- อ่านง่ายนะค่ะสบายๆ แต่บางครั้งรู้สึกจะใช้คำซ้ำเกินอย่างเช่นคำว่า 'ที่' ที่ในหนึ่งบรรทัดจะใช้ถึงสองสามแห่ง ตามความรู้สึกแล้วมันอ่านแล้วทะแม้งๆ คือมันจะซ้ำจนเราคิดว่าอีกแล้วหรอ... แต่ยังไม่ถือว่าเป็นข้อเสียมากนะค่ะ ยังไงก็ปรับปรุงในตอนต่อไปนะค่ะ

คำศัพท์- ยังพิมพ์ตกและผิดอยู่นะค่ะ ในตอนแรก ผิดตรงคำว่า 'สะดุด' ตอนที่สองพิมตกตรงคำว่า 'เจ้าพวกหูยาว' ลองไปดูนะค่ะ แต่ก็ต้องขอชมเพราะว่าตั้งแต่อ่านมาก็เจอคำผิดน้อยมากเลย ถือว่าคนเขียนมีความละเอียดมาก

พล๊อตเรื่อง- ตรงนี้อ่านเกริ่นนำแล้วมันยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าที่ควรนะค่ะ คือยังไม่ค่อยน่าสนใจในความคิดเตย แบบ..''เป็นเด็กที่มีพันธกับมังกร ทำให้เขามีกลิ่นของสัตว์ตนนั่น สัตว์ตัวอื่นจึงไม่กล้าเข้าใกล้ และทำให้เด็กคนนั้นเป็นราชาเพื่อออกตามหาเพื่อนสาว'' คือคนเขียนอาจจะตั้งใจสื่อถึงความพิเศษของเด็กคนนึงที่มีพันธกับมังกร ทำให้เขาเป็นคนพิเศษ ซึ่งคำว่า 'พิเศษ' ตรงนี้ คุณควรจะอธิบายออกมาให้ชัดเจนนะค่ะ แล้วก็ควรจะสร้างปมขึ้นมาว่า เหตุใด? ทำไม? เด็กคนนี้ถึงต้องออกตามหาเพื่อนสาวคนนั้น เพราะเพียงแค่เขียนว่า 'จากทาสกลายเป็นราชาเพื่อออกตามหา' มันยังไงๆอยู่นะค่ะเพราะตอนแรกไม่ได้เขียนไว้ว่าเด็กคนนี้มีพันธผูกพันธุ์กับเด็กสาวคนนี้เลยแล้วทำไมต้องออกตามหา? ถ้าเริ่มแรกคนเขียนเขียนว่าเด็กคนนี้มีความผูกพันธุ์กับเด็กสาว แล้วเธออยู่ๆก็หายไปหรืออะไรมันน่าจะให้ความสนใจมากกว่านี้นะค่ะ

ยังไงนี้ก็เป็นเพียงแค่มุมมองของคนคนนึงคุณไม่จำเป็นจะต้องเชื่อทุกคำพูดของเตยนะค่ะ โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม ^^


ถ้าจะให้คะแนนเต็มสิบก็ 6/10 นะค่ะ ต้องขอโทษ ณ. ที่นี้ด้วยถ้าหากคำวิจารณ์ทำให้คุณไม่สบายใจ แต่นิยายของคุณก็ไม่ได้แย่เลยนะค่ะเพียงแค่ต้องแก้ไขบ้าง

อย่าลืมไปตอบรับทื่นะค่ะ http://writer.dek-d.com/fofofo33/writer/viewlongc.php?id=675635&chapter=2

สวัสดีค่ะนิ้ง เตยแวะมาทำหน้าที่แล้วนะจ๊ะตามสัญญา ^^


สิ่งที่เตยชอบคือ 'ฟลูเรเชีย' ชื่อเรื่องค่ะ เพราะมันสั้นๆ ดูลึกลับๆ หน้าอ่านหน้าค้นหาดีค่ะ พอเข้ามาอ่านก็ชอบที่มีแผนที่บรรยายชัดเจน แลดูมีที่มาที่ไปดีค่ะ


เรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องแรกรึป่าวค่ะ ? ถ้าไม่ใช้ก็อาจจะเป้นเรื่องที่ตั้งใจมากๆเลยทีเดียว เพราะชื่อตัวละคร ชื่ออาณาจักร ต่างๆ มันดูยาก ราวกับค้นหามาดี ^^


เตยจะชอบวิจารณ์เรื่องการบรรยาย ฉะนั้นจะขอวิจารณ์สิ่งที่ถนัดนะคะ่


นิ้งยังบรรยายเยอะไปค่ะ เหมือนกลัวว่าคำบรรยายจะสั้นเกินไปเลยพยายามใส่ทุกอย่างที่คิดได้ลงไปให้หมด ซึ่งตรงนี้ไม่ใช่ข้อดีเลยนะค่ะ อะไรที่มากไปมันก็ดูไม่ดีจริงไม๊ ? ถ้าเปรียบนิยายเราเป็นซุบหม้อใหญ่.. ถ้าเราใส่น้ำมากเกินไปก็อาจจะทำให้มองไม่เห็นเนื้อจริงไม๊ ? แล้วมันก็จะไม่อร่อย แม้จะกินได้แต่ก็แค่กินให้หมดๆไป ไม่มีความรู้สึกอยากจะกินอีก ...

เตยจะยกตัวอย่างคร่าวๆนะ...

"เฮ้อ..." พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

ตรงนี้เหมือนมี 2 โยคเลยค่ะ ระห่าง ' พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ได้แต่ถอนหายใจ' และ 'ออกมาครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้'

ตัดประโยคที่ 2 ออกไปก้ได้ค่ะ เอาแค่ 'พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ได้แต่ภอนหายใจ'

เพราะในความรู้สึกของเตยว่ามันเยอะไปนะ อ่านแล้งแปร่งๆ ^^

และอีกอย่างที่เจอคือคำผิดนะ เช่นคำว่า 'พลิ้ว' มันต้องพิมเป็น 'พริ้ว' ใช้ ร.เรือนะจ๊ะ ถ้าใช้ ล. ลิงจะเป้นอีกความหมายนึง


ยังไงลองตรวจเฃ็คให้ดีนะค่ะพวกคำผิด และการบรรยาย เตยขอยกตัวอย่างเพียงเท่านี้คร่าวๆ ^^


ขอบคุณค่ะ


มีข่าวสารแจ้งได้ที่หน้าร้านนะจ๊ะ ^^

BY : กลิ่นกาหลง

สวัสดีไรเตอร์นะค่ะ มีหลายสิ่งที่อยากบอกก่อนวิจารณ์ คือเตยเองไม่ค่อยได้อ่านนิยายแฟนตาซีเท่าไหร่จะอ่านก็แค่พวก แฮรี่พอ๊ตเตอร์ เดอะลอร์ด ไรพวกนี้ ทำให้การวิจารณ์อาจจะไม่ดีเท่าที่ควรจะก็จะพยายามใช้ประสบการณ์ทั้งหมดที่มีวิจารณ์ละกันนะค่ะ

สิ่งแรกที่ชอบมากๆเลยโดยส่วนตัวคือ เรื่องย่อ!! เพราะว่าเกริ่นนำได้หน้าอ่านมาก! (อันนี้จริงๆนะจ้ะ) แล้วก็เป็นเรื่องแรกที่เข้ามาอ่านแล้วชอบตั้งแต่เรื่องย่อ อีกอย่างเพลงเพราะมาก - -

ภาพรวมเนื้อเรื่อง,,

การบรรยายก็อ่านลื่นปื้ดดีจ้ะ แต่มีประโยคหนึ่ง ที่ว่า

' อาจจะสิ้นลมเพราะความหนาวที่แทรกซึมเข้ามาในผิวกายก็เป็นได้' ถ้าเปลี่ยนเป็น 'อาจจะสิ้นลมเพราะความหนาวเหน็บที่แทรกกระทบผิวกายอันบอบบางก็เป็นได้'

หน้าจะให้ความรู้สึกโอเคกว่าไหมค่ะ เพราะประโยคแรกมันแบบ..ให้ความรู้สึกเหมือน ความเย็นแทรกไปตามผิวหนังอ่านแล้วหน้ากลัวไงไม่รู้ ... คนเขียนอยากสื่อประมาณว่าสภาพจิตใจของหล่อนบอบบางจนไอเย็นของอากาศแสนเบาบางก็อาจสังหารหล่อนได้ ประมาณนี้ปะค่ะ ??

และก็ตอนที่ 2 ใต้ฟ้าไร้จันทร์

'เมื่ออาทิตย์ยามอัศดงลาลับจากโลกไปแล้ว' ตรงนี้บรรยายให้ความรู้สึกเหมือนว่าอาทิตย์จะไม่ขึ้นอีกแล้วนะค่ะ ถ้าคนเขียนอยากจะสื่อแบบนั้นก็โอเคค่ะ แต่ถ้าต้องการสื่อว่าอาทิตย์ลับขอบฟ้าเปลี่ยนเป็น 'เมื่ออาทิตย์ยามอัศดงลับท้องนภาความมืดแรกรัติกาลก็เข้าแทรกแทนที่' มันโอเคกว่ามั้ยค่ะ ??

ยังไงก็แล้วแต่คนเขียนนะค่ะ นี้เป็นเพียงมุมมองหนึ่งเฉยๆ ^^ อย่าโกรธอย่างเคืองกันนะค่ะ T^T

สรุป,,,

ข้อดี

1. เกริ่นเนื้อหน้าอ่าน
2. พล๊อตเรื่องหน้าสนใจ
3. เพลงเพราะ (ชอบส่วนตัว)
4. ภาษาสนทนาโอเค

ข้อควรปรับปรุง (ไม่นับเป็นข้อเสียนะจ้ะ)

1. พิมพ์ตก,พิมพ์ผิดไปบ้าง
2. บรรยายเรื่องโอเคระดับนึงแต่ยังไม่ค่อยชัดเจนบางตอน (บางตอนนะค่ะ) เพราะบางครั้งคนเขียนตั้งใจสื่อแบบนี้ แต่คำพูดที่ใช้มันอาจจะสื่อแรงไป น้อยไป และไม่ได้อรรถรสตามต้องการ ยังไงถ้าคิดไม่ออกแนะนำให้พักก่อนนะค่ะ เพราะจะทำให้เราคิดอะไรไม่ออก


โดยส่วนตัวแล้วให้คะแนน 8/10 ค่ะ (เรื่องแรกที่ได้เยอะนะเนี่ย)

ไม่ค่อยอ่านนิยายแฟนตาซีนะค่ะแต่เรื่องนี้ทำให้อยากอ่านยังไงแนะนำให้ตรวจสอบให้ดีทั้งคำพูดภาษา สำนวน และก็คำที่แนะนำไป แล้วลองส่งสำนักพิมพ์ดู เพราะพล๊อตเรื่องหน้าสนใจนะค่ะ


ต้องขอโทษ ณ.ที่นี้ด้วยถ้าหากคำวิจารณ์ทำให้คุณไม่สบายใจ

โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชมเพราะนี้เป็นเพียงมุมมองหนึ่งมุมของคนคนหนึ่งเท่านั่นคุรไม่จำเป็นต้องปฎิบัติตามทั้งหมด โปรดยึดความเป็นตัวของตัวเองไว้ และเตยก็ไม่ใช่คนเก่งอะไรมากมายนะค่ะที่วิจารณ์ก็เป็นไปตามความคิดเท่านั้นยังไง ก็อย่าลืมไปเซ็นรับด้วยนะค่ะ หรืออยากแวะไปติชมนิยายเตยก็ได้เลย ลิ้งอยู่ในหน้าแรกเลย Take care . ค่ะ ^^

เซ็นรับ - http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=675635&chapter=2

สวัสดีไรเตอร์ค่ะ,,
จากชมรมคนวิจารณ์ ต้องขอโทษ ณ.ที่นี้ด้วยถ้าหากทางเรามาวิจารณ์ให้ล่าช้าเกินไป ....

ขอวิจารณ์ภาพรวมก่อนนะค่ะ

- พล๊อตเรื่องหน้าสนใจดีค่ะ อ่านเกริ่นแล้วรู้สึกถึงอดีตของแต่ละตัวละคร การบรรยายก็ถืออยู่ในเกณพอใช้ไม่แย่ค่ะ ถือว่าภาพรวมดีค่ะ

- เรื่องคำพูด อันนี้สำคัญนะค่ะเพราะการเขียนนิยายใช้ตัวหนังสือเป็นตัวสื่อสารควรตรวจเช็คคำผิดให้ดี และก็คำที่เหมาะสมในแต่ละประโยค อย่างเช่น ..

1) ''เห็นเธอยืนอยู่คนเดียวเราเลยวื่งปรี่เข้าไป''
2) "เห็นเธอยืนอยู่คนเดียวเราเลยวิ่งรี่เข้าไป"

สังเกตสองประโยคนี้นะค่ะ ถ้าเราใช้คำผิดหรือไม่เหมาะสมมันจะสื่อไม่ชัดเจนหรืออาจจะ งงๆ นั่นเอง และที่ยกตัวอย่างให้ดูก็ดูตรงคำว่า ''ปรี่'' กับ ''รี่'' เพราะแต่ละคำมีความหมายต่างกัน แม้จะออกเสียงคล้ายกัน

''ปรี่'' หมายถึง ฉลาด,ปราด
''รี่'' หมายถึง ตรง

ถ้าใช้คำผิดความหมายอาจจะผิดเพี้ยนได้นะค่ะ.....

แต่ยังไงทุกอย่างไม่ได้ถือว่าแย่ค่ะ ถือเป็นก้าวแรกที่ดี ..

ขอแวะวิจารณ์แค่นี้นะค่ะ เพราะว่ามีแค่สองตอนเองยังไงถ้าแต่งเพิ่มแล้วก็แวะมาให้วิจารณ์กันได้ค่ะ เอาใจช่วยสู้ๆ :D


ต้องขอโทษด้วยถ้าคำวิจาณ์ทำให้คุณไม่สบายใจ แต่นี้ถือเป็นมุมมองนึงจากคนคนนึงเท่านั้นอย่าได้เชื่อซะทุกอย่างจงเชือในความคิดของตนเองเพราะเตยก็ขอขีดเส้นใต้คำเดิมๆว่า ''ไม่ใช่คนเก่ง'' แค่เสนอความคิดในมุมมองของตนเองเท่านั้น

ขอขอบคุณที่ไว้ใจ้ให้เตยวิจาณ์ขอบคุณค่ะ

อย่าลืมแวะไปเซ็นรับที่ http://writer.dek-d.com/fofofo33/writer/viewlongc.php?id=675635&chapter=2

บะบายยยยยย :D

สวัสดีค่ะพุ ,, เตยมาทำตามสัญญาแล้วนะค่ะ

ปกตินิยายแนวรักใสๆไม่ค่อยถนัด ยังไงคำวิจารณ์อาจจะออกมาในเชิงบรรยายเสียมากกว่านะค่ะ เนื่องจากว่าปกติอ่านนิยายแนวผู้ใหญ่จะเน้นการบรรยายเป็นหลัก ^^

ขอเริ่มจากบทแรกนะค่ะ

การบรรยายยังใช้คำที่ค่อนข้างซ้ำกัน ถ้าคนเขียนมีลูกเล่นที่ดีคำแต่ละคำจะไม่ค่อยซ้ำกันให้คนอ่านรู้สึกน่าเบื่อ ใน 1 ประโยคอาจจะมีการใช้คำถึง 2 คำในการเขียนให้ดูแตกตางแต่ความหมายนั้นเหมือนกัน

เช่น...

'ความรื่นเริงได้เกิดขึ้นภายในสถาณที่รื่นเริงแห่งหนึ่ง'

ประโยคนี้มีคำว่า 'รื่นเริง' 2 ที่ โดยส่วนตัวจะไม่ชอบอ่านนิยายที่คนเขียนใช้คำซ้ำกันมากๆ พุอาจจะเปลี่ยนเป็นคำอื่นแทน เช่น...

'ความหฤหรรษ์ได้เกิดขึ้นภายในสถาณที่เริงรมณ์แห่งหนึ่ง'

(ไม่แน่ใจว่าใช้คำว่า 'เริงรมณ์' จะแรงไปรึเปล่า)

และขอต่อด้วยประโยคนี้นะค่ะ

'แสงสีที่เกิดขึ้นในหลายมุมทำให้เกิดการแสบตามากมาย'

ประโยคนี้ให้ความรู้สึกเหมือนว่าใช้บุรุษที่ 1 ในการดำเนินเรื่อง แต่จริงๆพุใช้บุรุษที่ 3 ในการดำเนินเรื่อง

- บุรุษที่ 1 (ฉัน,ผม)
- บุรุษที่ 3 (เธอ , หล่อน , เขา)

ในความรู้สึกเตยประโยคนี้หน้าจะเป็นประมาณนี้...

'แสงสีจากหลายทิศทางสว่างวาบสลับไปมาในความมืด ทำเกิดอาการแสบตาเป็นระยะๆ'

ส่วนมากการบรรยายยังไม่เข้าถึงอารมณ์ของตัวละครเท่าที่ควร แต่เตยเห็นภาพนะค่ะเวลาอ่าน ไรเตอร์สื่อถึงคนอ่านได้ว่าอยากให้ตัวละครมีกริยาอย่างไร แต่การบรรยายยังไม่สื่อให้คนอ่านรู้สึกเช่นนั้นและกลมกลืนไปกับตัวละคร

อย่างตอนที่บรรยายถึงตัเวเอกที่นั่งเศร้าในผับเพราะถูกบอกเลิก ถ้าตรงนี้ไรเตอร์บรรยายดีๆ ได้อารมณ์แบบลึกซึ้งเหมือนคนเจ็บเจียนขาดใจจริงๆ คนอ่านจะรู้สึกเศร้าและสงสารตัวละครตัวนั้นมากๆ

แต่ที่บรรยายมายังไม่ให้อารมณ์ถึงตรงนั้นนะค่ะ ถามว่าอ่านแล้วรู้สึกๆไง ก็บอกได้ว่ารู้สึกค่ะ ว่าตัวละครเศร้า แต่ก็เศร้าเพียงแค่การอ่าน รับรู้ว่าเศร้าเพราะคนเขียนบอก มันยังไม่เศร้าลงไปถึงอารมณ์จริงๆ


(งง ไหม แหะๆ เตยใส่อารมณ์มากไปนิดๆ กำลังอินๆค่ะ 55)


ประมาณนี้เลยค่ะที่อยากจะฝากไว้ เตยเข้าใจ่วาการบรรยายนั้นมันยากมากให้คนอ่านรู้สึกถึงอารมณ์เราจริงๆ แต่เตยก็มีเคล็ดลับเล็กๆมาบอก ^^

คิดจะบรรยายให้ออกมาเป็นแบบไหนต้องนั่งหลับตาซัก 3 นาที นึกประมวลถึงช็อตๆนั้น แล้วเก็บลายละเอียดในมโนภาพให้ดี จากนั้นก็เริ่มบรรยายเลยค่ะ ^^



*** คำวิจารณ์เป็นหนึ่งในมุมมอง อย่าทำให้สูญเสียความเป็นตัวเองในการเขยน *******


HAPPY NEW YEAR ^^