Yoky Ti Amo
ดู Blog ทั้งหมด

ครั้งแรก ของเด็ก ม.4ที่เข้าห้องพิเศษครั้งแรก! ท้อ!?

เขียนโดย Yoky Ti Amo

สวัสดีค่ะทุกคน!(^ ^) นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขียนบล็อก ตื่นเต้นสุดๆ ไปเลยค่ะ (@_@)เราชื่อหยก พึ่งจบ ม.3มาหยกๆ เมื่อวันที่1 มีนาคม พ.ศ.2560 เองค่ะ น่าใจหายจริงๆ ทำไมมันเร็วขนาดนี้ ถ้าจำไม่ผิดเมื่อวานยังแอบโดดเรียนกับเพื่อนอยู่เลย แถมโดนเช็คขาดอีก 5555

วันนี้จะมาเราเหตุการณ์หลังจากจบ ม.3 ค่ะ #ปรบมือ

หลังจากที่หยกสอบปลายภาคเสร็จ หยกและเพื่อนก็สมัครสอบเข้าห้องพิเศษกันค่ะด้วยเหตุผลที่ว่า ดันไปพนันกับพ่อแม่ไว้ 5555 เพื่อนของหยกคนนึงก็ท้าแม่ไว้ ถ้าสอบติดแม่จะซื้อไอโฟน7ให้ อิจฉาตาร้อนเลยค่ะ(*0*)

พวกเราไม่ได้หวังว่าจะได้อะไร เพราะหยกและเพื่อนมาจากห้องธรรมดาและคิดว่ายังไงก็สู้เขาไม่ได้เพราะสอบคนละหลักสูตรกันเลยค่ะ เหมือนอยู่กันละโลกเลยค่ะ น่ากลัวมว๊าก! และอีกเหตุผลคือห่วงเรื่องเงินค่ะ ขนาดค่าเรียนพิเศษยังค้างครูอยู่เลย!! ครูโทรตามถึงบ้านเลยค่ะว่าเมื่อไหร่จะจ่ายเพราะเลยมา3เดือนแล้ว หยกได้แต่หัวเราะไปค่ะ ทางออกที่ดี ยิ้มไว้ค่ะ! ยิ้มไว้(^ ^) 5555         

เมื่อผลสอบออก พวกเราติดกันค่ะ! พวกเราติดกันทั้งหมด5คนค่ะ! ตอนนั้นเพื่อนมันส่งผลมาหางกลุ่มห้องแล้วบอกว่ามีใครติดบ้าง ตอนนั้นรีบวิ่งไปบอกพ่อทันทีแล้วรีบโทรบอกแม่เลยค่ะ หลังจากที่โทรศัพท์เสร็จ... จู่ๆ หยกก็ร้องไห้ค่ะ ตอนนั้นดีใจมากเลยค่ะ! แต่ด้วยความดีใจนั้นก็กลัวขึ้นมาค่ะ กลัว...กลัวไปแทบทุกอย่าง ทั้งเรื่องการเรียน พ่อ แม่ เงิน เพื่อน แม้แต่อนาคต! กลัวจนนอนไม่หลับ!(T[]T)

เมื่อไปรายงานตัวกัน ทางโรงเรียนแจ้งว่าจะมีการสอนปรับพื้นฐานของห้องพิเศษ ตั้งแต่วันที่20 มี.ค. 60 ไปจนถึงวันเปิดเทอม ซึ่งเสียค่าใช้จ่าย3,000บาทค่ะ! โอ้แม่เจ้า กล้วยทอดหายไปไหนมาหาฉันที!(O_o)

ตอนนั้นความคิดแรกที่คิดขึ้นมาคือ แพง...จ่ายไม่ไหว แต่เมื่อคิดดูแล้ว โอกาสมันมาถึงแล้ว...ถ้าปล่อยไป ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมันจะสูญเปล่า... แล้วลุงก็บอกหยกว่า จะช่วยส่งเรียนเอง ตอนนั้นดีใจสุดๆ ไปเลยค่ะ (^_^)

หยกกับเพื่อนเลยไปรายงานตัวกันค่ะ และในวันรายงานตัวเขามีเอกสารให้กรอก แล้วเขาให้กรอกชื่อครูประจำชั้นตั้งแต่ ม.1-ม.3 บังเอิ้ญบังเอิญ หยกจำชื่อจริงครูไม่ได้ค่า น่าชื่นชมจริงๆ หยกเลยไม่เขียนแล้วแอบเอกสารแผ่นนั้นไว้หลังสุดแล้วรีบส่งรีบเดินหนีค่ะ 55555 เด็กดีจริงๆ

เมื่อถึงวันเรียนปรับพื้นฐานวันแรก บรรยากาศภายในห้องรู้สึกอึดอัดมาก อาจเพราะเป็นครั้งแรกที่มาเรียนกับห้องพิเศษค่ะ เราเกร็งจนตะคิวเกือบแดรกเลยค่ะ 5555 เนื้อหาที่เรียนนั้นทำเอาหยกท้อเลยล่ะค่ะ เพราะไม่เคยเรียนเลยแม้แต่น้อย พอกลับมาถึงบ้านคือหมดแรง หยกรีบนอนดูคลิปเพลงเพิ่มกำลังใจตัวเองอย่างหนักเลยล่ะค่ะ(^ ^)Y

ตอนนั้นรู้สึกท้อมาก แต่ก็แค่เดี๋ยวเดียวค่ะ เมื่อหยกลองหันกลับไปมองคนในครอบครัว ก็ฉุดคิดได้ว่า เราอยากจะช่วยให้ฐานะครอบครัวดีขึ้นเพียงเล็กน้อยก็ยังดี หยกเลยเลิกท้อแล้วหนีไปเล่นเกมส์ค่ะ #ที่พูดมาด้านบนมันไม่น่าเชื่อถือทันที (^[]^)/

และวันนี้ที่หยกได้มาเขียนบล็อก ก็เป็นวันที่ 2 ของการเรียนปรับพื้นฐานค่ะ วันนี้มีเรียนเคมีซึ่งเป็นคาบสุดท้ายของวัน หยกเรียนไม่ทันเลยค่ะ เพราะที่ครูพูดมาหยกฟังไม่รู้เรื่อง ครูกำลังพูดเรื่องอะไร? อะไรคืออะตอม? เลขอะตอมคืออะไร มันมาจากไหน?

เพื่อนที่ห้องพิเศษที่นั่งข้างๆ กันมันเห็นหยกไม่ยอมเขียนแสดงวิธีทำในชีท ก็เลยถามว่า เคยเรียนมั้ย หยกตอบว่าไม่เคย เพื่อนมันก็ตกใจค่ะ แล้วหยกก็ได้ถามกลับว่า แกเรียนเรื่องอะตอมตั้งแต่ตอนไหน?’ มันตอบว่าตั้งแต่ ม.2 ตอนนั้นถึงกับอึ้งไปเลยล่ะค่ะ มันทำให้รู้ถึงความแตกต่างระหว่างห้องพิเศษและห้องธรรมดาได้อย่างชัดเจน มันทำให้รู้สึกน้อยใจค่ะว่า ทำไมไม่สอนให้พวกเราที่อยู่ห้องธรรมดาบ้าง สักเล็กน้อยก็ยังดี ทำไมไม่ให้โอกาสให้ห้องธรรมดาบ้าง มีแต่คำตัดพ้อพระเอกเต็มไปหมดเลยล่ะค่ะ 55555

ในตอนนั้นหยกหันไปมองเพื่อนที่มาจากห้องธรรมดาด้วยกัน เหมือนเพื่อนมันจะเรียนรู้เรื่อง...แล้วเราล่ะ?

ในระหว่างที่หยกกำลังจมกับความคิดตัวเอง ครูก็พูดขึ้นมาว่า ใครไม่รู้เรื่อง รีบถามครู รอบแรกหยกไม่กล้ายกมือถามค่ะ กลัว.. แต่เมื่อเรียนต่อไปสักพัก หยกทนไม่ไหวเลยยกมือขึ้นถามเลยค่ะ หงุดหงิดเว้ย! [หยกโหมดโหด]

ครูรีบเดินมาหาแล้วสอนตั้งแต่ต้น หยกเลยบอกครูไปเลยค่ะว่า ครูคะ หนูไม่ได้เรียนมาเลย... ตอนนั้นรู้สึกเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ครูบอกว่า ไม่เป็นไร ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ไม่ต้องรีบ ใหม่ๆ ก็งี้ แล้วครูก็ยิ้มให้ ตอนนั้นหยกมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย เมื่อครูสอนเสร็จ เพื่อนห้องพิเศษที่นั่งข้างๆ บอกว่า ไม่ต้องเครียด แล้วมันก็สอนหยกต่อจากครูค่ะ ดีใจชะมัด(T[]T)

เมื่อเลิกเรียน เพื่อนเห็นหยกทำหน้าเครียดๆ หนูไอโฟน7 มันเดินมากอดหยดแล้วบอกว่า ไม่ต้องเครียด ไม่ร้องๆ เราก็ไม่เข้าใจ หยกเลยกอดมันตอบว่าไม่ได้ร้อง เราเหนื่อย แล้วยิ้มให้ เพื่อนอีกคนที่มาจากห้องธรรมดา อีก3คนเดินมาบอกว่า เดี๋ยวสอนให้ เพื่อนกันนี่ ตอนนั้นดีใจมากๆ เลยล่ะค่ะ โชคดีจริงๆ ที่ได้เป็นเพื่อนกับพวกแก...

และตอนที่พวกเรากำลังจะลงไปจากตึก ครูที่สอนเคทีเดินทาหาหยกค่ะ แล้วบอกว่า ลองกลับไปอ่านดูอีกรอบ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนมาถามครูพรุ่งนี้ เพราะเนื้อหาต่อไปจะยาก หยกก็ทำได้แต่ยิ้ม พยักหน้า แล้วตอบเหมือนหุ่นเลยเรา 55555(^[]^)

เมื่อกลับมาถึงบ้าน หยกบ่นให้พ่อกับแม่ฟังค่ะ ท่านสองคนบอกว่า 'ไม่ต้องเครียด นี่ครั้งแรก ตอนที่ป๊ากับแม่ขึ้น ม.4 ก็เป็นแบบนี้ ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ไม่ต้องรีบ นี่แค้ปรับพื้นฐาน' นั่นเป็นกำลังใจที่ดีมากเลยค่ะ รักนะค้าาา 5555

แต่ว่าวันนี้ หยกได้เจอเพื่อนเก่าค่ะที่เคยอยู่แก๊งเดียวกันตอนประถม มันไปเรียนที่จังหวัดพะเยา เราเจอกันตอนวันสอบเข้าห้องพิเศษค่ะ รอบแรกมองจากไกลๆ แล้วไม่แน่ใจ สายตาสั้นเพราะติดเกมส์อย่างหนัก(=_=;;) แต่แม่ของมันเรียกชื่อของมันเลยเริ่มเอ่ะใจ แล้วแอบชะเง้อมองชื่อที่ปักตรงอกเสื้อ ชื่อมันชัดๆ มันเปลี่ยนไปมากแถมใส่แว่นอีก! เจอสหายเก่า 55555

และโชคดีที่มันติดห้องพิเศษห้องเดียวกัน และในห้องนั้น มีอีกคนที่เป็นคนในแก๊งเก่าเหมือนกัน ในวันติววันที่2นี้ หยกได้เพื่อนใหม่หลายคนเลยค่ะ แถมติดเกมส์ โอตาคุเหมือนกันอีก 55555 และแถมเพื่อนแก๊งเก่า2คนนี้ ก็เปลี่ยนจากเด็กเรียนเป็นเด็กติดเกมส์ไปแล้วล่ะค่ะ โฮ่ะๆ มีคนให้เม้าท์มอยเรื่องเกมส์แล้ว

ซึ่งวันนี้ วันที่21 มี.ค 60 เต็มไปด้วยความรู้สึกดีใจ เสียใจ น้อยใจ ท้อใจ และสุขใจค่ะ หลายใจจริงเรา 55555

ยังไงก็ตาม ฝากถึงคนที่กำลังท้อใจ ทุกข์ใจอยู่นะคะ

 


อย่าไปคิดแบบนี้นะคะทุกคน

ท้อได้มั้ย ท้อได้ แต่อย่าหยุดเดิน อย่าหยุดฝัน

และอย่าหยุดทำตามความฝันของตัวเอง

ถ้าจะล้ม ให้ล้มไปข้างหน้า อย่าล้มไปด้านหลัง

สู้ต่อไปนะคะ!

วันนี้ขอตัวลาไปก่อน เจอกันใหม่นะคะทุกคน และขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านนะคะ ภูมิใจสุดๆ ไปเลย! ฝันดีนะคะ คราวหน้า...


มาเติมพลังใจกันใหม่นะคะ...

ความคิดเห็น

ยังไม่มีความคิดเห็น