คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 3 หมีงับ? (4)
หมีงับ?
“เอาละ ถ้าดื่มน้ำพอแล้วก็นั่งลงสักที” เขาเอ่ยเรียบๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พริตตีสาวได้แต่เข่นเขี้ยว
พยายามนึกถึงหน้าประกายดาวผู้มีพระคุณ หากเธอขืนทำอะไรโง่ๆ ลงไปโดยไม่คิด
อาชีพของรุ่นพี่ที่เคารพอาจจบเห่ลงได้ ร่างระหงจึงทรุดตัวลงนั่ง
แล้วท่องในใจ...เย็นไว้โยมๆ แพนด้าเอ๋ยเย็นไว้
“แล้วฉันจะมั่นใจได้ไงคะว่า
ถ้าเกิดทำให้คุณหื่นขึ้นมาได้แล้วคุณจะไม่หน้ามืดจับฉันปล้ำทำเมียเสียก่อน”
เขาสตันกับคำถามของเธอไปพักหนึ่ง ดวงตาคมกวาดมองทั่วเรือนร่างอีกฝ่ายราวกับไตร่ตรองคำตอบ
ก่อนส่ายหน้าไปมา
“อย่าห่วงเลย คนอย่างผมไม่เคยบังคับขืนใจผู้หญิง
โดยเฉพาะผู้หญิงที่ความสวยไม่มี
ความเซ็กซี่ไม่ปรากฏอย่างคุณน่ะห่างสเปกผมไปไกลมาก”
อร้าย! นั่นปากเรอะ
อีตาบ้านี่จะทำให้เธอเกิดอารมณ์ไปถึงไหน ไม่ใช่อารมณ์พิศวาสนะ
แต่เป็นอารมณ์เสียอยากฟาดปากคนชะมัด
“เอาละ ในเมื่อคุณบอกว่าฉันไม่สวย
ไม่ใช่สเปกคุณ แล้วจะทำให้คุณเกิดอารมณ์อย่างว่าได้ไง”
“นั่นมันหน้าที่คุณ
ต้องคิดเองว่าจะทำยังไงให้ผมอยากมีเซ็กซ์ขึ้นมา” เขาปั้นหน้าตายตอบกลับมา “นานๆ
ผมไม่ชอบ เอาเป็นว่าภายในหกเดือนกำลังดี”
“เดี๋ยวนะคะ
ฉันยังไม่ได้ตกลงรับตำแหน่งผู้ช่วยสยิวกิ้วที่คุณว่าสักหน่อย
ถึงแม้ฉันจะเป็นพริตตีที่ขายรูปร่างหน้าตาความสวยเป็นอาชีพ ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมขายตัวบำเรอความใคร่เหมือนผู้หญิงที่คุณเคยผ่านมา
กรุณาดูปากชัดๆ นะคะ” หญิงสาวเน้นคำอย่างจงใจ “ฉัน-ไม่-ขาย-ตัว แล้วก็ไม่รับทำไซด์ไลน์ หรือผูกปิ่นโตกับใคร
คุณไปหาคนอื่นดีกว่านะคะ”
“ไม่ทำไซด์ไลน์
แต่ดันรับนัดผู้ชายที่จ้องจะพาขึ้นเตียงเนี่ยนะ” เขาถามเสียงสูง
ในใจแอบคิดว่า...หรือนี่จะเป็นมุกโก่งค่าตัวของอีกฝ่าย “เอาละ
ปกติคุณได้ค่าตัวเท่าไหร่ล่ะ ผมจะจ่ายให้มากกว่าห้าเท่า”
“ค่าตัว? นี่คุณเห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย”
“งั้นสิบเท่าล่ะ”
ชายหนุ่มต่อรองอย่างใจเย็น
“คุณคงเมาผงกะหรี่ในปูผัดจานนั้นชัวร์ป้าบ
บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ขายตัว!” พริตตีสาวตะเบ็งเสียงใส่อย่างของขึ้น
อีตาหน้าหล่อใสไร้ฟีลลิงนี่ชักพูดไม่เข้าหูเสียแล้ว
“ผมก็ไม่ได้จะซื้อตัวคุณสักหน่อย”
“ฟังชัดๆ นะคะ คุณลาบ...”
“ราล์ฟ!”
เจ้าของชื่อแก้แอกเซนบ้านๆ ของเธอทันควัน
“อะไรก็ช่างหัวมันเหอะ
ถ้าคุณคิดจะจ้างฉันไปเป็นผู้ช่วยปฏิบัติภารกิจบนเตียงให้ละก็ ฉันขอสละสิทธิ์ค่ะ
กรุณาไปหาคนอื่นเถอะ ฉันไม่สามารถจริงๆ ขอบายดีกว่าค่ะ” หญิงสาวเชิดใส่
ก่อนหันมาคว้ากระเป๋าเตรียมชิ่ง แต่กลับถูกชายหนุ่มหน้าตายคว้าข้อมือไว้เสียก่อน
“ผมยังพูดไม่จบ” เขาเอ่ยเสียงโทนต่ำ
พร้อมกับจ้องด้วยสายตาขุ่นไม่สบอารมณ์
“แต่ฉันฟังจบแล้ว ขอตัวค่ะ”
พริตตีสาวพูดพร้อมกับพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดจากมือแข็งแกร่ง
แต่เขาก็ยื้อไว้ไม่ยอมปล่อย
สีหน้าเย็นชาระดับแปดแปรเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นจนน่ากลัว ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขามาก่อน
ยายหน้ามัธยมนมมหา’ลัยนี่เป็นใครถึงกล้าลองดี
“กรุณาปล่อยด้วยค่ะ
หมดธุระแล้วฉันจะกลับบ้าน” ยิ่งนานแขนที่ถูกยื้อไว้ก็เริ่มอ่อนล้า
แต่ทว่าเขาก็ยังทำหูทวนลม ดูท่าหมีขั้วโลกตรงหน้าจะฟังภาษาคนไม่เข้าใจ
เอาละ ใช้ไม้อ่อนไม่ได้ก็ต้องใช้ไม้ตายเสียแล้ว
หญิงสาวจ้องหน้าหล่อไม่ต้องเหลา
ก่อนยิ้มเย็นยะเยือก
“ไม่ปล่อยใช่ไหมคะ ได้ค่ะ...” พอขาดคำ
เธอก็ยกขาหวดใส่เขาทันที แต่โชคร้ายยกขาข้างที่เจ็บเสียนี่
ร่างสูงเพรียวจึงเสียหลักล้มทับชายหนุ่มอย่างจัง
ยังดีที่รวินรุตม์อ้าแขนรับร่างของแม่สาวขาบู๊ได้ทันท่วงที
“ว้าย!”
“เฮ้ย!”
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
*************************************************
พอดีนิยายเรื่อง ภารกิจรั่ว ยั่วให้รักหมดสัญญากับสำนักพิมพ์แล้ว ดังนั้นไรท์ขออนุญาตรีอัปลงใหม่เพื่อโปรโมตนิยายสำหรับท่านที่ยังไม่เคยอ่านอีกครั้งน้า ขอฝากพี่ราล์ฟหนูแพนด้าไว้ด้วยนะคะ ส่วนอีบุ๊กจะมาเร็วๆ นี้จ้า ^^
ใครที่เคยอ่านจบแล้ว รอพบกับภาคต่อของพี่เต้กับหวานใจของเขาได้ใน "ภารกิจรุก ผูกรัก" เดี๋ยวมาอัพเดตกันอีกที รอนิดนะคะ ^^
 |  |
 | |
 | |
 | |
 |
 |
ความคิดเห็น