ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รัก

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 1 พริตตีดาว (รั่ว) ยั่ว (6)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.82K
      14
      14 มิ.ย. 64

    ตอนที่ 1 

    พริตตีดาว (รั่ว) ยั่ว

    หน้าเวทีประกวด เสียงเพลงดังกระหึ่มเป็นสัญญาณการเริ่มต้นของการประกวด Miss Pretty Contest 2017 ในฮอลล์แน่นขนัดด้วยเหล่ากองเชียร์ที่ถือป้ายไฟมาเชียร์ลูก เชียร์หลาน หรือไม่ก็เชียร์เพื่อนของผู้เข้าประกวด แม้กระทั่งหน้าม้า และคนดูขาจรที่รอชมโฉมของเหล่าพริตตีแสนสวย ไหนจะเสียงรัวชัตเตอร์ของนักข่าวสำนักต่างๆ ใครๆ ต่างก็ไม่ยอมพลาดข่าวงานใหญ่นี้ และพิเศษสุดคือปีนี้มีการถ่ายทอดสดการประกวดไปทั่วประเทศเป็นครั้งแรกอีกด้วย

    ที่โต๊ะกรรมการด้านหน้าสุด ร่างสูงสมาร์ตของหนึ่งในคณะกรรมการชะเง้อมองทางประตูบ่อยครั้ง ปากก็บ่นงึมงำ

    “หายหัวไปไหนของมันวะ งานจะเริ่มอยู่แล้ว” ตติยะกดมือถืออย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ปลายสายก็ไม่ยอมรับสายเสียที

    ไม่ใช่มันแอบหนีกลับไปนอนแล้วหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาสาบาน หลังจากที่โดนคุณหญิงมารดาถลกหนังหัวทั้งเป็นแล้ว เขาจะตามจองล้างจองผลาญกินหัวเพื่อนรักถึงที่เลยทีเดียว

    แต่แล้วร่างสง่าผ่าเผยของคนที่กำลังรอก็ปรากฏขึ้นที่ประตูพร้อมเสียงกรี๊ดของสาวๆ รอบบริเวณทำให้คนรอแอบถอนใจอย่างโล่งอกที่รอดจากการโดนถลกหนังหัวทั้งเป็น

    “หายหัวไปไหนมาวะ ฉันก็นึกว่านายแอบหนีกลับบ้านไปนอนแล้วซะอีก โทร. ไปก็ไม่รับ” ตติยะบ่นเพื่อนซี้ที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งประจำที่โต๊ะกรรมการข้างๆ ด้วยสีหน้าเฉยเมยแต่ดูผ่อนคลายกว่าเดิมเล็กน้อย

    “เปิดระบบสั่น ไม่ได้ยินเสียง”

    “เจริญละ นี่คุณหญิงแม่ฉันเดินวนมาถามถึงนายสามสี่รอบแล้วเนี่ย ไหนจะพวกนักข่าวอีก ถามถึงนายจนฉันเบื่อจะตอบแทนให้แล้ว”

    “แล้วไง” ย้อนถามเสียงเอื่อยเฉื่อยไม่แคร์โลกหน้าตาเฉย

    “ไอ้คุณเวรเอ๊ย...” ยังไม่ทันได้บริภาษต่อ หางตาก็เหลือบไปเห็นร่องรอยบางอย่างที่ใบหน้าเพื่อนรักเสียก่อน

    “ฮั่นแน่...นึกว่าหายไปไหน ที่แท้ก็แอบไปโจ๊ะพรึมๆไม่ชวนเพื่อนนี่เอง”

    “อะไรของนาย โจ๊ะพรึมๆ ประสาท”

    “อย่ามาปากแข็ง ถ้าไม่ใช่แล้วไอ้รอยข้างแก้มนี่คืออะไรวะ”

    คนถูกทักแอบสะดุ้งในใจนิดๆ รีบลูบแก้มข้างที่เกิดเหตุอย่างร้อนตัว

    “ไหน ไปโดนสาวที่ไหนฝากรักมา สารภาพมาซะดีๆ ศาลจะลดโทษให้กึ่งหนึ่ง มีของดีซุกไว้ไม่บอกเพื่อนนี่มันบาปนะเว้ย”  

    หนุ่มเนื้อหอมนึกถึงเจ้าของรอยจูบข้างแก้มแล้วอดยิ้มไม่ได้

    “สาวที่ไหน เด็กเมื่อวานซืนละไม่ว่า...”

    “หา...อะไรคือเด็กเมื่อวานซืนวะ นี่อย่าบอกนะว่านายอยากเป็นอมตะเลยเปลี่ยนรสนิยมหันมาเอ็นดูเด็กแล้ว เออ ก็ไม่เลวนะ เด็กเมื่อวานซืน แสดงว่าวันนี้ก็โตเป็นสาวแล้ว กินได้ หนังไม่เหนียวเคี้ยวกรุบๆ” คนพูดดวงตาลุกวาว “ว่าแต่เด็กที่ไหนวะ สวยป่ะ”

    “เพ้อเจ้อ!” รวินรุตม์กระแทกเสียงจนคนฟังหน้าคว่ำ

    แต่ยังไม่ทันได้ฟาดฟันกันต่อ เสียงพิธีกรบนเวทีก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน เป็นสัญญาณว่าการประกวดมิสพริตตีคอนเทสต์ได้เริ่มขึ้นแล้ว คุณหญิงวิกานดา มารดาของตติยะในฐานะประธานจัดงานกิตติมศักดิ์เดินนวยนาดขึ้นไปกล่าวเปิดการประกวดอย่างเป็นทางการ

    รวินรุตม์มองพิธีการต่างๆ ตรงหน้าอย่างเบื่อหน่าย ดวงตาคมเข้มมองผ่านเหล่าพริตตีสาวสวยคนแล้วคนเล่าที่เดินขึ้นมาบนเวทีเพื่อแนะนำตัวในรอบแรก หลายคนแอบทิ้งสายตาหวานมาทางเขา

    แต่ไม่ว่าคนบนเวทีจะสวยเซ็กซี่แค่ไหน แต่กลับไม่มีใครเข้าตากรรมการอย่างรวินรุตม์เลยสักคน คะแนนที่ให้จึงต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ผิดกับเพื่อนรักของเขาที่ขยันแจกคะแนนสาวๆ แถมหมั่นหันมากระซิบข้างหูเขาบ่อยครั้ง

    “คนโน้นแซ่บเว่อร์ ดูขาสิ สวยชิบเป๋ง” หรือไม่ก็ “คนนั้นงานดีว่ะ หุ่นเผ็ดมาก” หรือแม้แต่ “คนนี้ขาวสวยหมวยเอกซ์สุดๆ ฉันจอง!

    สิ่งเดียวที่เขากำลังรอคอยไม่ใช่ว่าพริตตีสาวแสนสวยบนเวทีคนไหนจะคว้ามงกุฎไปครองได้ แต่กลับเป็นการปรากฏกายของใครคนหนึ่งต่างหาก ป่านนี้เจ้าของรอยลิปสติกที่แก้มเขาอยู่ที่ไหนนะ อยากรู้จังว่าพอเธอแต่งตัวแล้วจะออกมาสวยแค่ไหน แล้วเด็กกะโปโลแบบนั้นจะสู้คนอื่นได้ยังไง ช่างน่าลุ้นระทึกเหลือเกิน 

    ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าคนที่เขาคิดถึงกำลังยืนขาสั่นพั่บๆ ด้วยความตื่นเต้น ดวงตากลมโตสดใสเหลือบมองเพื่อนร่วมชะตากรรมรอบๆ ตัวอย่างตื่นตาตื่นใจ เธอไม่คิดเลยว่าเวทีประกวดพริตตีจะมีการแข่งขันดุเดือดขนาดนี้

    ปีนี้ทุกค่ายต่างจัดเต็มชนิดไม่มีใครยอมแพ้ใครเลยจริงๆ ทั้งความสวย เซ็กซี่ ความสามารถรอบด้าน ดีกรีการศึกษา ดีกรีด้านภาษาต่างประเทศ หรือแม้แต่เสื้อผ้าหน้าผม ใครจะว่าพริตตีเป็นพวกสวยใสไร้สมองนั้นคงต้องลองกลับไปคิดดูใหม่ เพราะคนที่ยืนอยู่บนเวทีนี้ได้ต้องมีคุณสมบัติครบเครื่องเกินกว่าจะดูถูกได้ง่ายๆ ทีเดียว 

    ภีรดาแอบปรายตามองเด็กในสังกัดคู่อาฆาตของประกายดาว ซึ่งได้หมายเลขก่อนเธอหนึ่งลำดับ จีน่า พริตตีสาวสายแบ๊วหน้าเด้งพิมพ์นิยมเกาหลี ผู้มีดีกรีเทพีมังคุดหวานการันตีความสามารถ หากทำใจให้เป็นกลางละก็เจ้าหล่อนผู้นั้นได้รับการเทรนมาไม่เลวเลยทีเดียว

    “กระแดะ!

    ภีรดาถึงกับสะดุ้งก่อนหันขวับไปมอง แล้วถอนหายใจโล่งอกที่คนโดนว่าไม่ใช่ตน

    ประกายดาวเบ้ปากใส่คนบนเวทีอย่างหมั่นไส้  “โธ่เอ๊ย ท่อง A-Z ครบหรือเปล่ายังไม่รู้ กระแดะทำเป็นพูดไทยคำอังกฤษคำ ชิ”

    พริตตีสาวอดขำคนข้างกายไม่ได้ เธอก็ไม่รู้ว่าทั้งคู่มีข้อพิพาทอะไรกันมา แต่เมื่อได้ยินคนบนเวทีพูดแนะนำตัวด้วยสำเนียงแปร่งๆ ไทยคำอังกฤษคำจนน่ารำคาญมากกว่าน่าฟัง ก็แอบเห็นด้วยกับคำพูดของคนที่เป็นทั้งเจ้าของมอเดลลิงและรุ่นพี่ที่สนิทไม่ได้

    คนเราหนอ แค่นทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเพราะคิดว่าเท่ หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ทำนั่นไม่ได้เสริมให้ตนดูดีขึ้นเลย แต่ถ้าลบเรื่องการพูดไป ก็ต้องนับว่าจีน่าทำได้ดีทีเดียว เสียงปรบมือดังก้องทำให้สาวน้อยนึกประหม่า

    แล้วนี่เธอจะเอาอะไรไปสู้เขาล่ะนี่ เฮ้อ...ไม่ได้จบเมืองนอกเมืองนา ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังๆ ภาษาก็แค่พอได้ไม่ถึงขั้นเริด แถมไม่มีตำแหน่งเทพีสารพัดผลไม้การันตีอีก ยิ่งใกล้ถึงคิวที่เธอต้องขึ้นเวทีเท่าไหร่ สาวน้อยก็ยิ่งหัวใจเต้นโครมครามมากเท่านั้น 

     “หมายเลข 13 สแตนด์บาย!” หญิงสาวเจ้าของหมายเลขลักกี้นัมเบอร์สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกความเชื่อมั่น ทั้งที่ในใจอดตงิดๆ ไม่ได้

    หมายเลข 13 เนี่ยนะ? ใครเป็นคนจับฉลากเบอร์นี้ให้วะ แค่เริ่มต้นก็เป็นมงคลเกิ๊น!

    “ทำให้เต็มที่นะหนูแพน เจ๊เอาใจช่วยอยู่หลังเวที สู้เขา!

    หญิงสาวหันไปพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มแหยๆ ก่อนบอกกับตัวเองในใจ

    สติ...สติ...ไอ้แพนเอ๊ย มีสติเข้าไว้ มาถึงนี่แล้ว ไม่ว่าเธอจะมาเป็นตัวสำรองแทนใครก็ตาม ถึงนี่จะเป็นชะตาฟ้าลิขิต หรือว่าฤทธิ์ผีผลักก็ช่างหัวมัน เมื่อโอกาสมาถึงมือแล้ว งานนี้เธอก็มีแต่ต้องลุยเต็มที่เท่านั้น

    อีแพนสู้โว้ย!

    พรึ่บ!

    ทันทีที่แสงสปอร์ตไลต์สาดส่องไปยังเรือนร่างสูงโปร่งระหงของพริตตีสาวเจ้าของหมายเลข 13 ที่ปรากฏตัวบนเวที เธอก็โพสต์ท่าที่คิดว่าสยบทุกสายตาได้อยู่หมัด เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้ไม่น้อย โดยเฉพาะผู้ชมเพศชายบางคนถึงกับเป่าปากกับทรวดทรงอะร้าอร่ามยั่วยวนตาของคนบนเวที แสงแฟลซสะท้อนวูบวาบชวนให้แสบตาทีเดียว

    ภีรดาสูดหายใจก่อนคลี่ยิ้มหวานกระชากวิญญาณที่เธอเพียรซ้อมหน้ากระจกจนช่ำชอง ไม้ตายที่หนึ่ง...รอยยิ้มสะกดกรรมการ

    หญิงสาวก้าวเดินสะบัดสะโพกอวดส่วนเว้าส่วนโค้งของรูปร่างด้วยท่วงท่าสง่างามมั่นใจไปยังหน้าเวทีที่มีไมโครโฟนตั้งอยู่ตามคิวที่ซ้อมไว้ก่อนหน้า แสงไฟเจิดจ้าแยงตาทำให้มองสรรพสิ่งหน้าเวทีไม่เห็น แต่เธอก็ทำใจสู้ ค้อมศีรษะพร้อมกับกระพุ่มมือไหว้อย่างงดงาม แต่พอเงยหน้าขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่แสงไฟหรี่ลงจนมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าชัดเจนขึ้น

    สิ่งแรกที่ได้เห็นคือโต๊ะกรรมการหน้าเวทีที่มีใครคนหนึ่งกำลังมองขึ้นมาด้วยประกายตาวิบวับ เมื่อตามองสบกัน หัวใจเธอก็พลันร่วงไปกองที่ตาตุ่ม

    ตุ้บ!

    อีตาลุงนั่น! ไปนั่งทำอะไรที่โต๊ะกรรมการคะท่านผู้โชมมม...ดูเหอะ จ้องเธอยังกับไม่เคยเห็นคนสวย อีตาบ้า!

    “หมายเลข 13 ช่วยแนะนำตัวด้วยค่ะ”

    เสียงพิธีกรที่ดังขึ้นเตือนสติทำให้สาวน้อยรีบระงับความสงสัย และปั้นหน้าสวย พยายามทำเมินไม่มองดวงตาคมกริบคู่นั้นให้เสียสมาธิ

    “สวัสดีค่ะ หมายเลข 13 นางสาวภีรดา ผกาสุวรรณ ชื่อเล่น น้องแพนด้า ค่ะ...” ว่าจะไม่มองแล้วเชียว แต่ก็แอบเห็นชายหนุ่มที่นั่งหลังป้ายกรรมการกิตติมศักดิ์คนนั้นไอขลุกๆ คล้ายกำลังสะกดกลั้นอารมณ์อย่างหนักก็อดนึกฉุนไม่ได้

    ทำไมยะ ชื่อแพนด้ามันน่าขำตรงไหนฟระ!

    “อายุ 23 ปี สัดส่วน 36-24-38 สูง 165 เซนติเมตร เป็นตัวแทนจากบริษัทราฟาเอล เรซซิ่ง จำกัด คติประจำใจ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่นค่ะ...”

    ชิ้ง!...ก๊า...กา...!


    (โปรดติดตามตอนต่อไป)

    *************************************************

    พอดีนิยายเรื่อง ภารกิจรั่ว ยั่วให้รักหมดสัญญากับสำนักพิมพ์แล้ว ดังนั้นไรท์ขออนุญาตรีอัปลงใหม่เพื่อโปรโมตนิยายสำหรับท่านที่ยังไม่เคยอ่านอีกครั้งน้า ขอฝากพี่ราล์ฟหนูแพนด้าไว้ด้วยนะคะ ส่วนอีบุ๊กจะมาเร็วๆ นี้จ้า ^^  

    ใครที่เคยอ่านจบแล้ว รอพบกับภาคต่อของพี่เต้กับหวานใจของเขาได้ใน "ภารกิจรุก ผูกรัก"  เดี๋ยวมาอัพเดตกันอีกที รอนิดนะคะ ^^




     
     ผลงานอื่นๆ ของพิมพ์พิรดา


    พิมพ์พิรดา
    เพราะความดุ เฮี้ยบ โหด แต่ก็เท่ห์บาดใจ ทำให้ทุกคนพร้อมใจกันมอบสมญาสุดเก๋ให้...เขา...ว่า... “เจ้าชายปีศาจ” แต่...!!!โอ้...มายก็อด!!! จะไม่ให้ “ต๊กก...
     
    พิมพ์พิรดา
    ธนภพยอมรับหมดใจเลยว่าตอนนี้เขาหลงเด็กในปกครองของตัวเองจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว แค่มีเธออยู่ใกล้ๆ เขาก็พร้อมจะเสียการควบคุมตัวเองชนิดที่ไม่เคยเป็นกับใ...
     
     
     

    พิมพ์พิรดา
    “ที่ไหนมีฉัน ที่นั่นจะต้องไม่มีเธอ ถ้าฉันอยู่ที่ไหนก็ตาม จำไว้ว่าที่นั่นคือสถานที่ ‘ต้องห้าม’ สำหรับกรวดทรายไร้ค่าอย่าง...เธอ... และถ้าเธออยู่ที่ไ...
     


    พิมพ์พิรดา
    หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงจะปราบความร้ายของเธอด้วย...ความรัก ----------------- แม้วันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ หากมีคนถามว่าชีวิตนี้เกลียดใครมากที...


    พิมพ์พิรดา
    โปรยปราย: ศรุชาไม่คิดเลยว่าภายในวันเดียวชะตาชีวิตของเธอจะพลิกผันได้ถึงเพียงนี้ ตอนเช้าเธอเพิ่งกลายเป็นแม่ม่ายป้ายแดงต้องระเห็จออกจากคฤหาสน์ของอดี...


    พิมพ์พิรดา
    โปรย ชีวิตที่กำลังดีขึ้นของรุจาริน หรือ จ๋า สาวสู้ชีวิตและแม่ของเธอ ต้องมาสะดุด เมื่อถูกพ่อแท้ๆ ที่เคยทิ้งเธอและแม่ไปมีครอบครัวใหม่ที่ฐ...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×