คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : อาหารฝีมือเชฟ (25%)
เสี้ยวหน้า้าน้าอไรวาูหมอเศร้านเอรินใหาย นัยน์าเรียวยาวอเาับ้ออยู่แ่ร่าบาระหอพลอยเพลิน ที่ำลับอลาเพื่อนร่วมานอยู่ไม่ห่าออไปนั แววาอเาบอัถึวามรัวามห่วใย มอเห็นไ้ัเน
หิสาวถอนใ หลัาสอนวิธีารทำานทุอย่าับเธออย่ารบถ้วนมาลออาทิย์
ไม่วายำับแล้วำับอีอย่าเป็นห่ว ในที่สุ
็ถึเวลาที่พลอยเพลินะ้อเินทาเ้ารุเทพฯ แล้ว
เอรินมอร่าระหบอบบานั้น ถึแม้เธอะไม่ไ้รัใร่พลอยเพลินมามาย
แ่ารอยู่้วยันเป็นเวลาหนึ่อาทิย์เ็ม ทำให้เิเป็นวามผูพัน
และลายเป็นวามเหาอย่าประหลา เมื่อรู้ว่าอีฝ่ายำลัะาไป
โยเพาะยิ่ไ้รู้ว่าะนี้
วามรับผิอบในเรื่อารานทั้หมมาอยู่ที่เธอนเียวเสียแล้ว
เอริน็ยิ่หนัใเพิ่มึ้นเป็นทวีู
“น้อเอ๊นท์ พี่้อไป่อนนะ๊ะ” เสียใสๆ อพลอยเพลินทำให้เธอเยหน้าึ้น
วหน้าัวลอฝ่ายร้ามทำให้เอรินัสินใเอื้อมมือไปุมมือเล็ๆ นั้นไว้
“ไม่้อห่ว่ะพี่เพลิน” เธอรับำ
แม้ะไม่มั่นใอะไรเลย “เอ๊นท์ะทำให้ีที่สุ”
รอยยิ้มระายไปทั่ววหน้าสวยหวานอพลอยเพลิน เธอพยัหน้ารับ แล้วหันไปหาไรวา
แม้ะใหายอย่าไร ไรวา็ยัมีิริยารึมเย
นัยน์าเรียวหลัแว่นสบนิ่ ไม่บอวามรู้สึใๆ เายืนสอมือล้วระเป๋าาเยีนัวเ่
ผมยุ่ๆ ปรหน้าปราทำให้เามอูเยเมย และแสนเศร้าในะเียวัน
พลอยเพลินูะเ้าใิริยานั้น เธอเอื้อมมือไปับท่อนแนออีฝ่าย
บีบเบาๆ ้วยท่าทาอ่อนโยน
“เพลินไป่อนนะไรวา แล้วะโทรมาหา”
ไรวาไม่ไ้พูอะไรเลย แม้เมื่อหิสาวะเินาไปแล้ว
เพื่อนร่วมานที่มาส่พาันทยอยลับ แ่เายัยืนนิ่ หน้าเยอยู่อย่านั้น
ในสายาอไรวา ภาพสุท้ายอพลอยเพลินะเป็นภาพที่สวยามที่สุในีวิอเา
วันนี้ หล่อนแ่ัวเรียบ แู่ีเ่นเย มีสูทสีอมเทาสวมทับเสื้อเิ้สีาว้าในอย่าเรียบร้อย
ระโปรสั้นๆ ที่สวมอยู่เผยให้เห็น่วาเรียวสวย รอเท้าส้นบาแหลม
เน้นให้ร่าอหล่อนูโปร่ระห
หล่อนำลัะาเาไปแล้วสินะ ไรวาิเียบๆ แม้ใลึๆ
ะบอัวเอให้รั้หล่อนไว้ ให้อร้อหล่อนอีสัรั้ เผื่อว่าหล่อนะเปลี่ยนใ
แ่ริมฝีปาอเาลับแ็า ระทั่ะบอลาหล่อน เายัทำไม่ไ้
ไรวามารู้สึัวอีทีเมื่อมือเล็ๆ อใรนหนึ่เอื้อมมาบีบมือเา
สัมผัสนั้นแผ่วเบา แ่อบอุ่นนัหนา แม้แ่นัยน์าำลับู่นั้น็่าอบอุ่นอ่อนโยน
“ลับันหรือยัะ” ำถามนั้นอ่อนหวานเว้าวอน
ไรวานิ่ไป วามรู้สึเศร้าๆ ระายไปทั่วหัวใ เาบีบมือหล่อนแน่นเ้า
่อนะลายออ
“เอาสิ”
ไม่มีใรพูอะไรันเลยเมื่อเ้ามานั่ในรถเรียบร้อยแล้ว ไรวาับรถเียบ
ัวรหน้าร ิ้วเ้มๆ มวมุ่นรุ่นินเอรินนึัวลแทน
“ไม่เป็นไรนะะ” อย่าลืมัว ที่เธอถามออไป
ายหนุ่มถอนใยาว รอยเ็บปวาวาู่นั้นายันหิสาวใหาย
“รุเทพฯ ใล้แ่นี้เอ่ะ”
ไรวาวันัยน์ามอหน้าหล่อน ท่าทาเย็นาอเา ทำให้เอรินหน้าเสีย
“อโทษ่ะ” เธออุบอิบ วามรู้สึน้อยใรเ้าับหัวใ
ริอยู่ เธอรู้ีว่าไม่วรเ้าไปยุ่เรื่อส่วนัวอเา ิริยาอไรวา็บอัแล้วว่าเาเป็นนหยิ่
และถือัวมาแ่ไหน แ่็นั่นแหละ เอรินนึแปลใ
ที่ไม่ว่าเาะแสิริยาไม่ีใส่เธอเท่าไหร่ ารระทำเหล่านั้นลับเหมือนเป็นารเสริมให้เธอยิ่เป็นห่วเามาึ้นเท่านั้น
ความคิดเห็น