คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : - 34N6CH4N ✖ FanFiction
Title :: FanFiction
Author :: toreraC
Couple :: BangChan
Rate :: NC-17
Talk :: ไอ่นี้ลงเอ็นซีอีกละเห้ย ,เบาๆ พอชื่นจายย ~ - .. -
บางทีแฟนฟิคมันก็น่าสนุกเหมือนกันนะ
"คิกก~" เสียงหัวเราะร่าเริงของร่างบางเล็ดลอดออกมาจากกรีบปากบางขณะที่นั่งอ่านบางสิ่งที่เป็นกระดาษหลายแผ่นในมืออย่างอารมณ์ดี
สิ่งที่เขาอ่านอยู่ไม่ใช่อะไรอื่นเลยนอกจากแฟนฟิคชั่นที่ได้รับมาจากเบบี้ในงานแฟนไซน์เมื่อวันก่อน แรกๆฮิมชานก็ไม่อยากจะอ่านมันเท่าไหร่หรอกแต่พออ่านไปเรื่อยๆก็เริ่มจะติดใจแล้วน่ะสิ ..ส่วนคู่อะไรน่ะหรอ
ก็ฮยองไลน์ไงละ
"ทำไมฉันน่ารักขนาดนั้นเลยเรอะ" บ่นกับตัวเองหลังจากที่ได้อ่านฟิคชั่นนั้น ภายในนั้นเขาดูน่ารักขี้อ้อนไปเสียจริง ทำตัวแบ๊วๆ ..น่าตลกดีเหมือนกัน เนื้อหาดูกระหนุงกระหนิงกับเจ้าลีดเดอร์โคตรๆ
แต่ที่ขัดใจคือฮิมชานเป็นฝ่ายรับไง!!
ฮิมชานเดินอ่านไปพร้อมกับเดินไปที่ห้องพัก สายตายังคงจดจ่ออยู่กับเนื้อหานั้นด้วยความสนุกสนานในเนื้อเรื่องก่อนจะตรงรี่เดินไปนั่งบนเตียงที่มีบางคนอยู่แล้ว คนนอนอยู่รู้สึกได้ถึงแรงเตียงที่ยุบลงจึงเอาหน้าตนที่ปิดคลุมด้วยผ้าห่มผืนหนาโผล่ออกมามองคนที่มาใหม่ด้วยแววตาปรือๆจากอาการพึ่งตื่น
แล้วก็คลุมหัวนอนต่อ..
นานเข้าจนเผลอหลับอีกรอบ รู้สึกตัวอีกทีก็สะดุ้งด้วยแรงที่มากดทับทั่วร่างกายของตน ลืมตาขึ้นมาแล้วก้มมองไอ้สิ่งที่ทำให้หนักบนตัวเขา
พอตั้งสติได้สักพักสิ่งที่เจอมันช่างน่าตกใจ!!
"เห้ย ไอ้ฮิมชาน!"
ไอ้สิ่งที่มาทับบนตัวเขามันคือฮิมชาน!!! ฮิมชานมุดเข้ามาภายในผ้าห่มแล้วทับตัวเขา ร่างสูงสบถด้วยความตระหนก ตอนนี้แทบจะตื่นเต็มตาเลยละ เกิดคิดบ้าอะไรของเขาก็ไม่รู้น่ะ.. ขมวดคิ้วเป็นเชิงถาม ใบหน้าของทั้งสองใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆซึ่งกันละกัน
แต่ฮิมชานเป่าหูเขาให้ชวนขนลุก..
ขนลุกไม่พอ ไอ้นั้นก็ลุกด้วย!!!!
"อะ..ไอ้ฮิมชาน ทำอะไรของมึง" ยงกุกพูดตะกุกตะกัก เมื่อฮิมชานเริ่มขย่มตัวดิ้นบนตัวของเขา ร่างบางยิ้มหวานเยิ้มจนคนมองแทบละลาย
"ก็ทำตัวแบ๊วไง ..ไม่รู้จักหรอ ~" ถามด้วยอาการที่ลอกมาจากแฟนฟิค เอียงคอสี่สิบห้าองศา ทำตาโต ตามแบบฉบับคิม ฮิมชานในฟิคชั่น
"ไปหัดทำตัวแบบนี้ที่ไหนวะ.."
ฮิมชานยิ้มโชว์ฟันกระต่ายก่อนจะชูแผ่นกระดาษที่ติดมือมา ยงกุกขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะอ่านตัวหนังสือสีดำหนาที่เขียนไว้ว่ามันคืออะไร
ร่างสูงร้องอ๋อ....
"ลองทำตัวแบบในฟิคอะ.. มึงว่าไง" ร่างบางถามพลางใช้มือเล็กเกี่ยวเส้นผมหนายุ่งๆของคนข้างล่าง กัดริมฝีปากของตัวเองอย่างเย้ายวน
"ทุเรศ"
ปากไม่ตรงกับใจ!!!
คือความจริงยงกุกรู้สึก..
ฮิมชานโคตรยั่วเหอะ ทำตัวน่ารักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ราวกับเด็กผู้หญิงที่อ้อนแฟนหนุ่มอย่างไรอย่างนั้น ..ยงกุกอยากตายครับ
"หึ่ย..ไอ้เชี่ยบังนี่" ว่าแล้วก็มุ่ยหน้ายู่ปากก่อนจะเอาหัวโม่งหน้าอกนั้นแสดงอาการงอดงอน ยงกุกขำออกมาน้อยๆกับท่าทีแบบนั้น อย่างกับหลุดออกมาจากฟิคชั่นจริงๆซะอย่างนั้นละ ..
ยังผ่านไปได้ไม่นานร่างบางก็จัดการปฏิบัติการแผนการดึงฮิมชานในฟิคมาสู่โลกความจริงต่อ.. ร่างบางดีดดิ้นบนตัวของยงกุกที่เป็นดั่งฟูกนอนจำเป็นภายใต้ผ้าห่มผืนหนาที่ปกคลุมพวกเขาสองคนไว้จากโลกภายนอก
ดิ้นลงไปเรื่อยๆจนมันปะทะเสียดสีกับท่อนเนื้อคนข้างล่างอย่างไม่รู้ตัว สะโพกมนที่บดเบียดกัน หน้าท้องเรียบเนียนที่มีอาภรณ์ปกปิดสัมผัสแนบชิดยิ่งทำให้อารมณ์ของคนข้างล่างปะทุขึ้นมาอีกระรอก ยงกุกหอบหายใจหนัก
ร่างบางไล้มือขึ้นวนหน้าอกแกร่งปลุกเร้ายงกุก ก่อนจะโน้มหน้าหวานให้แนบชิดกว่าเดิมราวกับกำลังจะจูบปากหนาได้รูปนั้นแต่ก็แกล้งก้มหนีมาจูบบริเวณปลายคางแทน สัมผัสและการกระทำเช่นั้นทำให้ยงกุกแทบบ้า!!
"ไอ้ฮิมชาน.."
รู้ตัวมั้ยทำอะไรอยู่
เนื้อหาต่อไปนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้มีอายุต่ำว่า 17 ปี..
♣ > 3angchan
"หัวเราะอะไรไอ้เหยิน!!" คนตัวสูงตะคอกอารมณ์เสีย
"ปะ..เปล่า"
"หึหึ วันนี้ได้อ่านฟิคกันยาวแน่.."
สิ้นเสียงร่างสูงก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางของร่างบางทันใด ฟิคชั่นเรื่องนี้ยังคงอีกยาวไกลและไม่มีทางจบง่ายๆแน่...
END..
สุดท้ายอยากบอกว่า ฟินเอ็มเน็ตเมื่อวาน ฮรื่อ T____T
ความคิดเห็น