เงาจันทร์ (Under the moonlight)

“ไปเถอะคุณ ขืนอยู่ตรงนี้ปอดบวมตายกันพอดี” ชายหนุ่มถือวิสาสะคว้าข้อมืออีกฝ่ายพลางหันหลังออกเดินไปทางบ้าน หากแต่กลับคว้าได้เพียงความว่างเปล่า

เขาหันไปสบตาหญิงสาวอีกครั้ง คิดในใจว่าเธอคงขยับหลบมือเขา จึงลองคว้าข้อมือน้อยที่อยู่เพียงแค่เอื้อมอีกครั้งหนึ่งพลางเอ่ย “ผมรับรองว่าจะไม่ทำอะ...เอ๋?”

เมื่อกี้เขาเอื้อมออกไปคว้ามือเธอเอาไว้ชัดๆ มือเธอก็อยู่ตรงนั้น ไม่ได้หลบไปไหนเลย แต่ทำไม...

ดนัยเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่าย ริมฝีปากอ้าค้าง ขณะที่ยื่นมือสั่นๆ ออกไปเป็นครั้งที่สามเพื่อคว้าแขนเธอเอาไว้

แล้วมันก็ผ่านท่อนแขนขาวซีดนั้น...ราวกับไม่มีอะไรอยู่ที่นั่นนอกจากอากาศ

สร้างจากเค้าโครงเรื่องสั้น (ของตัวเองเมื่อนานมาแล้ว)...และแรงบันดาลใจจากเพลง ‘งานเต้นรำคืนพระจันทร์เต็มดวง’

‘เขา’ พบ ‘เธอ’ ในช่วงเวลาที่แปลกประหลาด สถานที่แปลกประหลาด 

‘เขา’ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเจอผู้หญิงคนนี้ ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมถึงเป็น ‘เขา’ ที่ได้เจอเธอ

 

ทำไม ‘เขา’ ถึงได้เจอ ‘เธอ’ เพียงคนเดียว...และทำไม ‘เธอ’ ถึงมาให้ ‘เขา’ เห็นเพียงคนเดียว!

‘เธอ’ เจ็บปวดกับรักครั้งแรกที่ถูกทรยศ
‘เขา’ พยายามตามหารักครั้งใหม่ที่จะไม่ทำให้เขาเจ็บปวดอีก

 

เมื่อหนึ่งคน หนึ่งวิญญาณมาเจอกันในวันพระจันทร์เต็มดวง
ความผูกพันจึงได้ก่อเกิด

นำทางเขาเข้าไปสู่ความรักครั้งเก่า ที่กลับกลายเป็น...ต้นตอของโศกนาฏกรรมในชีวิตเธอ

ทุกอย่างนี่...เพื่อเธอจะได้จากไปยังอีกโลกได้อย่างเป็นสุข

 

ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ความจริง...นั่นหมายความว่าเธอกำลังจะหลุดพ้นจากโลกนี้

 

…และหายไปจากชีวิตเขาตลอดกาล...

ดนัย  นโรวัฒน์ : นัย

นักเทคนิคการแพทย์ประจำศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์
ชายหนุ่มเพิ่งถูกย้ายเข้ามาประจำห่างจากบ้านเกิดจึงต้องหาบ้านเช่าอยู่ไป พลางก่อน เขากะทำงาน...เก็บเงิน...แต่งงาน...ตามสเต็ปชีวิตที่ไม่รู้ว่าใครวางไว้ เหมือนกัน (รู้แต่ว่าเป็นสเต็ปที่เวิร์คดี) แต่เมื่อเขามาอยู่บ้านเช่าพร้อมกับคิดจะจีบสาวในที่ทำงานเดียวกันไปด้วยนั้น

...ในวันพระจันทร์เต็มดวง เขาก็ได้เจอเธอ...







สิตางศุ์  วรรณรส : เดือน

เธอเต้นรำท่ามกลางแสงจันทราเต็มดวงเดียวดาย...แสนนาน
จวบจน ‘เขา’ ได้เอ่ยปากทักเธอขึ้นมา...
ทำให้เธอรู้ว่า...โลกนี้ยังมีคนที่ ‘มองเห็น’ ตัวตนของเธอ...

และเธอจะทำให้เขาช่วยปลดปล่อยเธอไปจากพันธนาการนี้เสียที!






 

สวัสดีค่า

ไม่ได้คุยกันมานานมาก ไม่ได้ลงนิยายนานมากเช่นกัน 555

ช่วงนี้เกิดความเปลี่ยนแปลงในชีวิตมากมายเลยล่ะค่ะ แต่ไม่เป็นไร เปลี่ยนแปลงแค่ไหนเราก็ยังไม่ทิ้งการเขียนนิยายนะเออ 

แต่ก็ยังเป็นนักเขียนขี้เกียจเหมือนเดิม 5555

คิดถึงคนอ่านทุกคนนะคะ ^_^

อย่าลืมกันน้า

ปณัชญา รุจิรดา อนิลสารท

S
N
A
P

ปณัชญา รุจิรดา อนิลสารท