ก็ไม่ได้เซ็งอะไรมากมายไปกว่าวันอื่นๆ หรอก บ่นไปงั้นเอง
อันที่จริง เซ็ง เป็นประจำทุกวัน วันนี้ก็เหมือนเดิม
เออ เมื่อวาน ไปตามหาหนังสื่อ เรื่อง Ugly ใครอ่านบ้าง เล่มโตเท่าบ้าน เราหอบใส่กระเป่าสะพายไป
อ่านบนรถระหว่างทางอยู่เกือบอาทิตย์ โห ... แขนกล้ามเป็นมัดๆ .. ไม่ถึงขนาดนั้น
แต่เล่นเอาปวดบ่าเลย แล้วมันเป็น ไตรภาค แต่ดิฉันป้ำเป๋อ ไงไม่รู้ ซื้อมา ตอนเดียว
เขามี Ugly - Pretty - Spacial
อ่านภาคแรก สนุกแฮะ เลยจะไปหาอ่านต่อ แต่ไม่มี น้องคนขายเขาก็น่ารักมาก ช่วยค้นในคอมพ์ให้
ทั้งค้นชื่อ คนแต่ง คนแปล ไม่มี เขาคงยังแปลออกมาไม่ครบน่ะนะ อ่านดูยอดขายภาคแรกก่อน
แล้วจะมีคนอื่นอ่านไหมนี่ ดิฉันจะได้อ่านจบไหมล่ะ
คือซื้อตั้งแต่งานสัปดาห์หนังสือน่ะ (เมษา) แต่ว่าเพิ่งอ่าน ซื้อเยอะมากค่อยๆ ทยอยอ่าน
คิดว่าคงมีอ่านจนถึงงานหนังสือตอนเดือนพฤศจิกาเลยล่ะ
ไหนๆ ก็ไปร้านหนังสือแล้ว เลยไปยืนอ่านหนังสือตามธรรมเนียม
(ไม่รู้ธรรมเนียมใคร แต่เพื่อนเล่าว่า เขาอ่านกันจบเป็นเล่มๆ เลย)
เราก็เอาว่ะ อ่านบ้าง
ปกติจะยืนอ่านไม่ค่อยได้ เพราะบางทีน้องคนขายเห็นหน้าตาดี ชอบมายืนมอง
บางทีก็เบื่อ แบบเล่มไหนหยิบๆ มาอ่านผ่านๆ ไม่ชอบก็ไม่อยากอ่าน
พออันไหนอยากอ่านก็ชอบแบบเอามาอ่านจริงๆ จัง อ่านทุกตัว ไม่อยากอ่านผ่านๆ น่ะ
ส่วนใหญ่ถ้าอ่านก็มักซื้อเลย ตอนนั้นไปยืนอ่าน หางของเบอร์นา
เป็นเรื่องของคนตาบอด อยากมีลูก เลยจำต้องหาสุนัขนำทางมาช่วย ทั้งที่ตัวเองกลัวหมา
และเบอร์นา คือสุนัขนำทางคนตาบอด ที่ทั้งคนทั้งหมา ต่างช่วยเหลือกันไป
อ่านแล้วร้องไห้ อยู่ในร้าน แล้วก็ต้องซื้อ กว่าจะจ่ายตังค์ได้ แอบซับน้ำตาไปหลายปี๊บ ... เสียดายเงิน
ไม่ใช่ ....
เรื่องมันเศร้า แบบซึ้งง่ะ แอบยืนอ่านแล้วร้องไห้ ต้องให้หายตาแดงก่อนไปจ่ายเงิน อายเขา..
นี่ก็อีก ยืนอ่านนิยาย ชักติดใจ ชอบ
แต่เมื่อยจัง นั่งก็เมื่อยก้น ยืนก็เมื่อยขา อยากถอดรองเท้า เพราะใส่ส้นสูง
เพิ่งกลับจากที่ทำงาน ไม่อยากกลับบ้าน (ไม่ใช่ ไปหาไตรภาคของ Ugly ที่บอกไว้ตอนแรกไง)
กระเป๋าสะพายก็หนัก มีหนังสืออ่านเล่น เล่มเท่าหอพักอยู่ในนั้น
แต่ก็อดทน คนอื่นเขายังอ่านกันได้ แต่ไม่รู้ว่าเขาอ่านเล่มโตเท่าเราเปล่า
ปวดขาก็ปวด ปวดบ่าก็ปวด ปวดคอด้วย
แต่ก็จบ แต่อ่านแบบผ่านๆ นะ OK
เรื่อง ทาสรักทะเลทราย คนแต่งแต่งดี สงสัยรองานหนังสือมีลดราคาแล้วคงต้องซื้อ
เราว่าไปยืนอ่านเอาไว้ ชอบเล่มไหนค่อยไปซื้อตอนลดราคาก็ดีนะ
ถ้าไปเลือกในงานเลยจะช็อค เพราะเยอะมาก ทั้งคนทั้งหนังสือ
หนังสือแบบปกวัยรุ่นสวยๆ ก็ตั้งเยอะ ของใครจะได้ถูกเลือกมาอ่านเน๊อะ
แต่ได้ตีพิมพ์ก็ปลื้มแล้ว
ของเราเขียนในเด็กดี ยังไม่ค่อยมีคนอ่านเลย อยากได้ตีพิมพ์เป็นเล่มจัง
เราว่าเราก็เขียนใช้ได้นะ เราแต่งเองอ่านเองยังชอบเลย
ส่งเรื่องไป เขาก็ตอบรับว่าได้เรื่อง น่าใหม่รอพิจารณา 3 เดือน แต่เคยอ่านเจอน้องในเด็กดีบอกว่า
เคยมีปัญหาว่า ตอนหลังติดต่อกลับไป สนพ. ได้ แล้วเขาว่าไม่ได้รับต้นฉบับ ทั้งที่มี mail ตอบรับกลับไปแล้ว
เขาต้องส่งกลับไปใหม่ แต่คิดว่าคงมีโอกาสได้พิจารณา
เฮ้อ แค่เรื่องได้พิจารณาก็ดีใจแล้วมั้ง
ขอให้ติ ชม กลับมา เถิด แสดงว่าเขาได้อ่านเรื่องของเราแล้ว ดีไมดี ค่อยว่ากัน
อย่างไรเราก็พยายามทำตามฝันแล้วนี่นา ถ้าได้เงินจากการขายหนังสือได้ คงดีใจมาก
ดีใจกว่าทำงานทั้งปี ได้โบนัส 10 เดือนอีก (เฮ้ย... ไม่ถึง)
บ่นไปงั้นเอง เฮ้อ ไปยืนอ่านหนังสือ ยังเมื่อยอยู่เลย
นื่คือเรื่องที่ ใครๆ ก็ไม่อ่าน
_
 |
เรื่องนี้เราแต่งเองจบแล้ว ..อยากให้ลองอ่านดู ถึงชื่อเรื่องจะเชย แต่เนื้อเรื่องเชยกว่า .. เอ๊ย ไม่ใช่ อ่านหน่อยแล้วกันนะ.... ไปอ่านแล้วช่วยติชมกันหน่อยนะ ขอร้อง !!! |
๐
 |
"นายเข้ามาที่นี่ทำไม" "ใครบอกให้เธอเข้ามา" "แต่ขอร้อง...อย่าเพิ่งออกไปได้ไหม" |
กลอนเศร้าสุดๆ เราแต่งเอง ไม่เศร้าให้เตะ ไม่เชื่อไปอ่าน |
 |
" เดือนหนึ่ง แรมหนึ่ง หนึ่งนาฬิกา |
เรื่องนี้กำลังแต่งอยู่ ไปให้กำลังใจกันหน่อยนะ |
ความคิดเห็น
เซ็งด้วยครับท่าน
อยากถูกตีพิมพ์เหมือนกัน