คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Our College : 1
Chapter one : แค่เริ่มต้น [Just start]
D.O. ‘s part
แฮ่ๆ เป็นไงละครับ โรงเรียนผมน่าอยู่ใช่ไหม? ฮ่าๆๆ ลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อ “โด คยองซู” หรือ ดีโอ ผมอยู่ม.ปลายปี 2 ห้อง A เรียนสายวิทย์-คณิตครับ ผมไม่เก่งอะไรมากมายขนาดนั้นหรอกครับแต่โดนทางโรงเรียนเรียกไปแข่งโอลิมปิก 2 ปีซ้อนแล้ว ^_^ [ไรท์เตอร์ โม้แล้วโด้: โดนเมนโด้ถีบ อ๊าก!!!!]
06.48 am
ผมมาโรงเรียนแต่เช้าไม่มันน่าแปลกหรอกครับเพราะมันเป็นปกติของเด็กม.ปลายปี 2 ห้อง A ทุกคนที่จะต้องมาเช็คแฟ้มประวัติการเรียนและการเข้าเรียนของเด็กทั้งโรงเรียน ใช่ครับพวกผมเป็นกรรมการนักเรียนฝ่ายวิชาการและฝ่ายปกครอง ซึ่งผมอยู่ฝ่ายวิชาการครับ อันที่จริงผมเป็นรองประธานโรงเรียนครับ นี้คือเหตุผลที่ทำให้ผมมาแต่เช้า แต่ที่น่าแปลกคือทุกทีที่ผมตรวจเช็คเอกสารเสร็จผมจะต้องมานั่งตรงหน้าต่างห้องผมทุกวัน ผมเป็นอย่างนี้มา 2 เดือนกว่าแล้ว ทำไมหรอครับ? เพื่อผมจะได้มองเห็นเขาชัดๆไงครับ เขาคนนั้นคือ...
“คิม จงอิน”
“คิม จงอิน” หรือ “ไค” ผู้ที่มีสีผิวสีเหมือนน้ำผึ้ง สูง 180 กว่าๆ ตาเรียวเป็นสีดำ เด็กม.ปลายปี 1 ห้อง A ครับ เขามักจะมาโรงเรียนพร้อมกับ “โอ เซฮุน” เพื่อนร่วมห้องของเขาทุกวัน ไม่ต้องห่วงครับว่าผมจะไม่รู้จักประวัติของเขา ผลการเรียนของจงอินในเทอมที่แล้ว 3.97 ครับ 0.03 คงหายไปเพราะวิชาภาษาอังกฤษน่ะครับ ^[++]^
“อรุณสวัสดิ์ คยองซู!!!!!!!!!! ^ ^”
“หา! ว่าไง แบคฮยอน :D ” พยอน แพคฮยอน หรือแบคฮยอน เพื่อนสนิทผมเอง สูง 176 ผิวขาว เสียงน่ารักเหมือนหมาน้อยเลย เราสองคนอยู่ห้องเดียวกัน แบคฮยอนเป็นคนที่น่ารัก ตลก ร่าเริงมากเลยล่ะ มีตาที่ยิ้มได้ด้วย แถมยังกวนนิดๆอีก (ไรท์เตอร์ : กวนนิดๆแล้วหรอ?)
“มาแต่เช้าเหมือนเดิมนะ เอกสารเคลียร์เสร็จยัง เผื่อประธานนักเรียนมาเอารายชื่อเด็กที่ไม่เข้าเรียนเมื่อวานไปทำโทษ” แหม มาถึงก็ถามผมอย่างเดียวเลย
“อืม เสร็จแล้ว ว่าแต่เมื่อเช้าน่ะนายมากับใครหรอ?”
“ฉันมากับไอ้หยอยฝอยขัดหม้อน่ะ แล้วนายไปนั่งทำอะไรตรงหน้าต่าง หรือว่า?”
(- - ) (_ _) (- -) (- - )( - -) ถ้านายจะมองฉันอย่างนี้นะแบค!!!!!
“ปล่าว ไม่มี๊ ไม่มีๆๆๆๆ ไม่เอาน่าแบคฮยอน!!!!!! T^T” ทันทีที่ผมตอบแบคฮยอนก็วิ่งมาหาผมที่หน้าต่าง
“คิม จงอิน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!รู้ไหมมีคนกำลังมองนายอยู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แบคฮยอนกำลังตะโกนบอกจงอิน ซึ่งตรงหน้าต่างกับประตูทางเข้าโรงเรียนช่างใกล้กันมากกกกก (200 เมตร รีดเดอร์คงเข้าใจนะครับว่าผมประชด) แต่ว่าเสียงของแบคฮยอนทำให้จงอินกำลังเงยหน้ามองมาตรงหน้าต่างนะ ให้ตาย เสียงดังและทรงพลังจริงๆ *0* แต่ว่า
“อ่าว!!! แบคฮยอน นายหายไปไหน?” ผมร้องถาม
“ฮยองเมื่อกี้ ฮยองพูดว่าอะไรหรอครับ ผมได้ยินไม่ชัด” เสียงตะโกนกลับขึ้นมาทำให้ผมตาค้าง มันคือเสียงที่ตะโกนกลับขึ้นมาของ
“จงอิน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ป....ป.ล่าว สงสัยเมื่อกี้เพื่อนฉันเรียกนายน่ะ เพื่อนฉันเขาปลื้มนายเฉยๆ” ผมรีบตอบส่งๆไปเพราะตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมากเลยนะ!!!!!!!! >///<
“อ๋อครับ อืมๆฮยองเป็นรองประธานนักเรียนที่อาจารย์ส่งไปแข่งโอลิมปิกใช่ไหมครับ?”
“ใช่ ทำไมหรอจงอิน?”ผมถามไปด้วยความสงสัย
“...........”
“อ่าว จงอินๆ” จงอินเขาไม่ยอมตอบแต่เขากำลังวิ่งไปไหนก็ไม่รู้ ผมตะโกนเรียกตามหลังก็ไม่ทันแล้ว
“เฮ้อ!!!!!!!!!!!!!” ถอนหายใจยาวเลยแหละคยองซู หน้าผมเริ่มแดงแล้วล่ะ
07.50 am
“กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ออดรวมเข้าแถวดังแล้ว ผมต้องรีบรวบรวมเอกสารไปให้ประธานนักเรียนที่ชั้นล่างก่อนไปเข้าแถวครับ
“อยู่ไหนนะ ใบเช็คการเข้าเรียน? อ่าเจอแล้ว วิ่งซิๆๆๆ” ผมได้แต่บอกตัวเองแบบนี้ทุกเช้าแหละครับ แต่
“โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“โอ้ย!!!!!” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะผมเหมือนชนอะไรซักอย่างแล้วทุกสิ่งกระจัดกระจายไปหมด
“ฮยองเป็นอะไรมากหรือเปล่า?” หา? เสียงนี่คุ้นๆ
“ฮยอง?” นั้นแหนะ เรรียกอีกแล้ว แล้วผมก็เริ่มมองจากเท้าขึ้นไป
“จ..จง...........จงอิน” O_O อีโด้เงิบ!!!!!!!!!!!
ปล : รีดเดอร์ที่เคารพ
ฟิคเรื่องเรื่องเรากากขอโทษด้วยนะ การใช้ภาษาผิดก็ขอโทษด้วยนะ
เม้นเป็นกำลังใจสักนิดด้วยนะค้า
YUMI'
ความคิดเห็น