คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Our College : 15
Luhan’s part
3 วันต่อมา
“พี่ลูค่ะ เดินดีๆนะระวังล้ม”
“พี่เดินได้ปกตินะซอ พี่ไม่ได้ขาหักแขนหักซะหน่อย” ผมบอกซอฮยอนไปเพราะกลัวว่าเธอจะเป็นห่วง
“งั้นซอไปส่งหน้าหอนะค่ะ” ซอฮยอนพูดพร้อมถือกระเป๋าเป้ใบโปรดของผมที่มีสัมภาระจากการไปรักษาอาการชักของผมที่โรงพยาบาล
“ได้ซิ ^_^”
หน้าหอชาย St.Verona II
“ขอบใจนะซอ” ผมกล่าวขอบคุณเธอพร้อมรับกระเป๋าเป้ของผมจากเธอมา
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอโบกมือให้ผมพร้อมเดินกลับหอของเธอ เมื่อมองเห็นเธอลับตาไปผมก็หันหลังเข้าหอเอาของไปเก็บแล้วมาซ้อมบอล แล้วค่อยไปเคลียร์งานช่วยคริส ว่าแล้วขึ้นหอดีกว่า
“เสี่ยวลู่เกอเก้อ!” เสียงจากด้านหลังทักผม เอาซะผมตกใจเลยนะ
“ว่าไงจื่อเทา”
“เกอเก้อหายแล้วหรอครับถึงกลับมาที่โรงเรียน?”
“หายแล้วแหละจื่อเทา แล้วนี่จะไปไหนหรอ?”
“กำลังจะขึ้นหอครับ”
“งั้นเราขึ้นหอไปพร้อมกับพี่ไหม”
“ฮ่ะ เกอเก้อ”
หลังจากที่ผมคุยกับจื่อเทาเสร็จ ผมกับจื่อเทาก็รีบวิ่งขึ้นหอเพราะผมก็มีธุระที่ต้องทำหลังจากขาดโรงเรียนไปอยู่ที่โรงพยาบาลหลายวัน ส่วนจื่อเทาผมได้ยินข่าวว่าเขาได้รับตำแหน่งประธานชมรมวูซูคนใหม่ คงต้องรีบขึ้นไปเก็บของในห้องแล้วค่อยลงมาที่ห้องของชมรม แล้วช่วยสมาชิกภายในชมรมฝึกซ้อมและจัดนิทรรศการของชมรม เพราะ ในอีกสองวันข้างหน้าทางโรงเรียนของเราจะมีการประเมินชมรมว่าแต่ละชมรมในโรงเรียนว่ามีคุณภาพดีแค่ไหน และหากชมรมไหนไม่มีคุณภาพ หรือไม่ดีพอทางโรงเรียนและคณะกรรมการนักเรียนจะสั่งปิดชมรมทันที ซึ่งแชมป์ 2 สมัยของโรงเรียนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชมรมมีคุณภาพคือชมรมเทควันโดโดยมีประธานชมรมอย่าง “คิม จุนมยอง” หรือ “ซูโฮ” ม.ปลายปี 3 ห้อง A ซูโฮเขาเก่งจริงๆแหละ ไหนจะด้านการเรียนหรือว่าด้านกีฬาก็เก่งไปหมด เฮ้อ เสี่ยวลู่อิจฉา แต่ว่าไปแล้วผมก็ต้องไปช่วยชมรมผมเช่นเดียวกันนี่หน่า ซึ่งหน้าที่ของผมคือช่วยเพื่อนๆฝึกซ้อมรุ่นน้องในชมรมฟุตบอล พักนี้คนไหนโรงเรียนคงจะวุ่นๆหน่อย เพราะหลังจากประเมินชมรมแล้วอีก 3 วันก็จะมีการเปิดหอให้ฝ่ายชายเข้าหอฝ่ายหญิง ฝ่ายหญิงเข้าหอฝ่ายชาย และที่สำคัญมันเป็นวันที่ประกวด Popular Girl and Boy วันที่สาวๆและหนุ่มๆหลายคนในโรงเรียนตั้งตาคอยเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ซึ่งหนุ่มสาวที่จะเข้าประกวด Popular Girl and Boy ของโรงเรียนเนี่ย ผมก็มีส่วนร่วมในการคัดเลือกคนในการเข้าประกวดเหมือนกันนะ ช่วยอี้ชิงหาประวัติของคนที่น่าสนใจมาสืบดูนิสัยโดยมี ซิ่วหมิน เฉิน ช่วยในการคัดเลือกเด็กม.ปลายปี 1 แบคฮยอน คยองซู ชานยอล ช่วยคัดเลือกเด็กม.ปลายปี 3 และ ซอลลี่ แอมเบอร์ แทมิน ช่วยในการคัดเลือกเด็กม.ปลายปี 2 ที่อี้ชิงขอให้เด็กม.ปลายแต่ล่ะปีไม่คัดเลือกเพื่อนตัวเองเพราะกลัวโกง อาอี้ฉลาดจัง ว่าแล้วผมวิ่งมาถึงห้องผมแล้ว ผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยดีกว่า
“จื่อเทา พี่ไปแล้วนะ” ผมบอกลาจื่อเทาพร้อมโบกมือ
“แล้วเจอกันฮ่ะ เกอเก้อ”
*********************************************************
Suho’s part
“เกียรติบัตร โล่ชนะเลิศการประเมินชมรมปีแรกที่ผมได้เป็นประธานชมรมเมื่อสองปีก่อน โล่ชนะเลิศการประเมินชอมรม 2 ปีซ้อนของปีที่แล้ว ถ้วยรางวัล เหรียญรางวัล โล่แข่งระดับประเทศ เฮ้อ! รางวัลของทางชมรมก็เยอะเหมือนกันแหะ หนักใช้ได้ ไหนจะแบกลงจากหอชั้น 4 อีก ลิฟต์ก็เสีย โอ้ ไม่นะ คิม จุนมยอน เหนื่อยตายแน่ๆ” ผม ‘คิม จุนมยอน’ หรือ ‘ซูโฮ’ กำลังบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวที่ห้อง เหนื่อยนะไม่มีใครช่วยแบกรางวัลลงไปจัดโชว์ข้างล่าง แต่ไม่เป็นไร รางวัลแห่งความภาคภูมิใจซูโฮทนได้
“ชั้นสาม อีกแปบก็ถึงชั้นล่างแล้ว” ผมให้กำลังใจตัวเอง พร้อมแบกกล่องรางวัลของชมรม และฟังเพลงที่ทางชมรม VRN Radio เปิดมา อันที่จริงประธานชมรมนี้ก็รูมเมทผมเองแหละ ชิม ชางมิน ม.ปลายปี 3 ห้อง B ร้องเพลงก็เพราะ จัดเพลงก็ตามอารมณ์ผู้ฟังได้ดี เก่งจริงๆนะ ชางมิน
“สวัสดีครับ ทุกคนวันนี้ผม ชิม ชางมิน หรือ แม็ค ได้มาดำเนินหน้าที่เป็น DJ ของ VRN Radio ครับ” เสียงอันมีเสน่ห์ของชางมินกำลังทักทายผู้ฟังวิทยุโรงเรียนอย่างมีความสุข
“วันนี้ผมของเสนอเพลงใหม่ที่มีจังหวะสนุกๆของ SHINee ชื่อเพลง Why so serious ไปฟังกันเลยครับ”
Why So Serious?
โรมิโอวา จุลรีเอซ ซึลพึน รอบือซือโทรีกาอา อานียา
โรมิโอและจูเลียต ไม่ได้เป็นเรื่องราวความรักที่น่าเศร้า
ทา จัล เดล กอยา
ทุกอย่างจะดีขึ้น
กยอลกุก แฮพี เอดดิง อึล อานึน นอน ยอแนโซซอล แมนีอัก
ในที่สุดก็จบลงอย่างมีความสุข คุณก็เป็นคนบ้านิยายใช่ไหม
มอนจีมัน พุลซอกแดตอน ซิมจัง เอนจีนึล Re-New
คุณต่ออายุให้ผม หัวใจของผมที่เต็มไปด้วยฝุ่นเริ่มใหม่อีกครั้ง
พิซกี ออบตอน นาเย อิบซูลี ดาชี บุลกึน คอลรอ รูจือ
ริมฝีปากที่ซีดของผม เริ่มเป็นสีแดงฉาด
Baby นัล ออตอกเค แซงกักเค? Baby ออตอกเค แซงกักเค
ที่รัก คุณคิดยังไงกับผม? ที่รัก คุณคิดอย่างไร?
นัน มูซอบจี อันนาโย So get in, get in
ผมไม่กลัว
เพลงใหม่ของวง SHINee กำลังบรรเลงถึงถ่อนฮุคผมคลอเพลงตามเบาๆอย่างอารมณ์ดีไม่นานก็ถึงโรงยิม 2
.
.
.
“โรงยิม 2 เฮ้อ! ถึงแล้ว” ผมโพล่งพูดออกอย่างดีใจ
“ชั้น 1 ชมรมมวยไทย ชั้น 2 ชมรมเทควันโด ชั้น 3 ชมรมวูซู” ผมขยับปากเบาๆแล้วยกกล่องรางวัลของชมรมที่ผมขนมาจากห้องพักขึ้นไปห้องชมรมตัวเอง
.
.
.
“จื่อเทา ระวัง!!!!!!!!!!!!” อยู่ๆก็มีเสียงคนตะโกนมาจากข้างบน
“โอ้ย!!!!!!!!!!” ไม่นะ คนๆนั้นวิ่งลงจากบันไดมาชนผม แล้วกล่องรางวัลผมหลุดออกจากมือ โล่รางวัลที่ผมภูมิใจที่สุดโล่รางวัลชนะเลิศการประเมินสองปีที่แล้ว รางวัลแรกของผมกำลังตกพื้นและค่อยๆแตกช้าๆ
“เพล้ง!!!!!!!!!!!!”
“ไม่นะ!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนออกอย่างสุดเสียง
“ผมขอโทษครับ” ชายคนข้างหน้าที่ชนผมกำลังขอโทษขอโพยผมยกใหญ่
“........” น้ำตาผมเริ่มไหล ความทรงจำ ความเหนื่อยล้า ที่กว่าผมจะได้ถ้วยรางวัลใบนี้มาเริ่มเข้ามาในหัว มันเหนื่อยจริงๆนะกว่าผมจะได้ถ้วยใบนี้
“ประธานครับ เราจะซ้อมวูซูถึงกี่โมงครับ” จู่ๆก็มีรุ่นน้องคนหนึ่งเดินมาถามคู่กรณีผม ประธานชมรมคนใหม่ของวูซูหรอ เราจะได้เห็นดีกัน
“ผมขอโทษจริงๆครับ ผมไม่ได้ต้องใจ” คนข้างหน้าผมยังขอโทษผม
“ฉันเกลียดนาย” ผมตัดสินใจพูดออกไป
“ว่าไงนะครับ?”
“ฉันเกลียดนาย ฉันจะไม่ยกโทษให้นาย ฉันเกลียดชมรมของนาย นายรู้ไหมกว่าฉันจะได้รางวัลนี้มามันยากแค่ไหน นายน่าเกลียดที่สุด และฉันจะไม่ยกโทษให้นาย” ผมด่าคนที่ทำให้ผมร้องไห้พร้อมกับเก็บเศษโล่ที่แตกละเอียดเต็มพื้น มันบาดมือผม แต่มันไม่เจ็บเท่ากับถ้วยรางวัลที่ทำให้ผมภาคภูมิใจแตก
“นี่ฮยอง ฮยองจะว่าชมรมผมไม่ได้นะ จะว่าผมก็ว่าสิ ว่าชมรมผมทำไม?” เขาเริ่มขึ้นเสียงกับผม
“ชมรมฉันต้องชนะชมรมวูซูของนาย จำไว้ วูซูไม่มีอะไรดีกว่าเทควันโดหรอก” ผมพูดแล้วก็ถือกล่องผลงานของชมรมเดินหนีไปพร้อมชนไหล่เขา
รางวัลอันน่าภาคภูมิใจของชมรมผมต้องแลกกับความพ่ายแพ้ของชมรมเขา ประธานชมรมวูซู
ปล : แด่รีดเดอร์ที่รัก
ไรท์เตอร์มาต่อแล้ว ไรท์ต้องขอโทษที่มีการเปลี่ยนแปลงฟิคนะค่ะ
คอมเม้น + โหวต ให้ไรท์หน่อยนะ
เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะ
รักรีดเดอร์นะค่ะ
YUMI’
ความคิดเห็น