ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Ep.17 (100%)
หลัาที่เฮุนพัฟื้นอยู่ที่โรพยาบาลอี 1 อาทิย์ เฮุน็ลับมามีสภาพร่าายที่แ็แรเหมือนเิมเพราะะที่อยู่โรพยาบาลผม็พาเฮุนไปทำายภาพบำบัทุวัน ผมรีบโทรศัพท์โทรไปบอพ่อและแม่อเฮุน เรื่อที่เฮุนฟื้น พวท่านทั้สอีใมา็เลยทำให้ไม่้อส่ัว
เฮุนไปรัษาัวที่อเมริา ึ่มันเป็น่าวีสำหรับผม เพราะ่อานี้ไปผม็ไ้ใ้เวลาแสนสุอผมบ้าเสียที...ว่าแ่มันะแสนสุหรือเปล่า ผมไม่แน่ใ?
[อยู่ไหนอ่ะ?]
[เมื่อไหร่ะลับ?]
[านยอลอ่า อ่านแล้วอบสิ]
[หืออออ านยอลลล]
ผมเบ้ปา่อนะมอโทรศัพท์ัวเอ านยอลอ่าน้อวามที่ผมส่ไปแ่เาไม่อบอ่ะ ่วที่ผมเลิเรียนแล้วไปูแลเฮุน ็แทบไม่มีเวลาะุยับานยอลเลย แถมานยอล็ยุ่เรื่อถ่ายละร บาวัน็ไม่มาเรียน ผม็เหานะ อ่านหนัสือไม่รู้เรื่อเลยเนี่ย ฮื่ออออ ㅠ^ㅠ
วาโทรศัพท์ไว้้าัว่อนะอเ่าแล้วนึน้อยในบาน อน...หือ แบอน!
๊อ ๊อ ๊อ
เสียเาะประูัึ้นาหน้าห้ออผม ผมลุึ้นาโฟา่อนะเินไปเปิประู
แร๊
ผมมอลไปที่พื้น็เห็น่ออไม้สีาววาอยู่พร้อมับโน้สออยู่ใน่ออไม้ หืม? ใรมาวาไว้หน้าห้อผมนะ? หยิบ่ออไม้ึ้นมาอยู่ในอ้อมออ่อนะึโน้มาอ่าน
'See you to 00:00 a.m.'
ห่ะ? เอันอนเที่ยืน...บ้าหรือเปล่า อนนั้นผมหลับไปแล้วล่ะ ะมาเอันไ้ไ ไม่มีื่ออนส่้วย หรืออาะโรินะ บรื๋อ~ น่าลัวะ ผมสั่นหัวหุ่อนะรีบเินเ้าห้อทันที
๊อ ึ ึ ๊อ
ผมยี้า่อนะเปิไฟหัวเีย เสียอะไรัมาาหน้าระเบียนะ แถมนี่มัน็ึแล้ว้วย ผมหยิบแว่นมาใส่่อนะเินไปเปิผ้าม่าน หรือลมมันแรแล้วระถาไม้? ผมหันส่ายหันวามอหน้าระเบียผ่านระใส
ุ๊บ!
"แห!!!"
ผมอุทาน้วยวามใ่อนที่ะระเ้ัวไป้าหลั านยอลโผล่ัวมาให้ผมเห็น่อนะยิ้มเยาะ ็เมื่อี่เาุ๊บแ้มผมผ่านระอ่ะ ถ้าผมในหัวใวายายึ้นมาะทำยัไ! เล่นอะไรอานยอลเนี่ย!?
"านยอล!"
ผมะโนื่อานยอลเสียแหลม่อนะว่ำปา ิ้วมวันนเป็นโบว์ ึ่่าับานยอที่ยิ้มแป้นใส่ผม...ั้นแสว่า่ออไม้นั่น็เป็นอานยอลสินะที่บอผมว่าเอันอนเที่ยืน และอนนี้มัน็เที่ยืนพอี
านยอลวัมือให้ผมเยิบเ้าไป ผมมออย่าระมัระวั่อนะเยิบเ้าไป านยอลี้ที่ปาอัวเอ่อนะี้มาทาผม นี่ะบอให้ผมุ๊บเาั้นหรอ?
ผมหลับา่อนะทำปาู๋ผ่านระ านยอลเยิบัวเ้ามา่อนะุ๊บปาผมโยทีระั้นอยู่ เาเลัยริมฝีปาราวับว่าูบผมริๆ นบ้า ><
รื
านยอลเปิประูระ่อนะ้าวเท้าเ้ามาในห้อผม ำถามือ...ทำไมเาไม่เ้ามาั้แ่ทีแร?
"มาไ้ยัไเนี่ย? นี่มันั้น 3 นะานยอล"
ผมถามานยอลหลัาที่ผมั้สิไ้ านยอลไม่ใ่สไปรท์เอร์แมนไ่ใยแมมุมึ้นมาหรอ มันเวอร์เินไป
"็....ปีนระเบียาอีห้อ มาหาแบไ ห้อ้าๆอ่ะรู้ั"
านยอลพูิล่อนะหัวเราะ โีที่ไม่มีนิว่าโรึ้นห้อ แ่โรอะไรหน้าาะหล่อแแบบนี้เนอะ......เห้ย! ไม่อวยแฟนัวเอสิ ผมอนเาอยู่นะ
"แล้วมาทำไม? นี่มันึแล้วนะ"
ผมถามทั้ๆที่ในใผม็ไม่ไ้อยาให้านยอลไปสันิ แบฮยอน นายมันนปาไม่รับใ
"แล้วใรส่้อวามมาน้อมาหาละรับ?"
านยอลสวนลับนผมเถียไม่ออ ็ริอยู่ที่ผมส่้อวามไปหาเา แ่านยอลไม่อบผม็เลย้อส่ถี่ๆไ
"็ใรไม่อบละ อ่านอย่าเียว นเาเป็นห่ว รู้ไหม ฮือ ไมุ่ย้วยแล้ว ลับไปเลย!"
ผมันานยอลออ่อนะเบะอยาร้อไห้เหมือนเ็ๆ ผมอนเา ผมอน ฮือ
"โอ๋ๆ ไม่ร้อนะรับ ือานพึ่ถ่ายละรเสร็ พอปิเรื่อ็มาหาแบเลยนะ อย่าร้อนะ านอยู่นี่แล้วรับ"
านยอลึผมเ้ามาอ่อนะลูบหลัปลอบ แบบนี่หรือเปล่านะที่เรียว่าบหัวแล้วลูบหลั?
"ฮือ...ไม่...ฮือ...อน"
ผมเอ่ยราวับเป็นเ็ 3 วบ อแเรียร้อวามสนใ
"ไหน บอสิรับว่าแบอยาไ้อะไร? แบถึะหายอน"
านยอลนั่ลปลายเีย่อนะึให้มานั่ัเา ให้วามรู้สึป๋าับอิหนูยัไ็ไม่รู้แหะ
"..."
ผมเ็น้ำา่อนะนั่้มหน้าเียบ
"ถ้าไม่บอปล้ำนะ"
"อ๋า! ไม่ ฮื่อ บอ็ไ้"
ผมเบะปา่อนะเอื้อมมาสอ้าไปล้ออานยอล ใ้มือ้าวาลูบแ้มอานยอล่อนะบีบเบาๆ
"ิถึ...มาๆ"
เลื่อนาแ้มไปสาผมสีแอานยอลเล่น ผมิถึานยอลแทบใะาริๆนะ
"นี่ำลัยั่วันอยู่...รู้ัวไหม"
านยอลถามผมเสียพร่า่อนะระับเอวผมให้ใล้เ้าไปอี ผมส่ายหน้า่อนะใ้มือ้า้ายลูบหลัออานยอลเล่น
"ื่อแบบนี้...น่าับให้ลุไม่ึ้น"
านยอลเอ่ย่อนะระุยิ้มมุมปา
"ื้อ...น่าลัว..."
ผมส่ายหัวหึหั ่อนะมอหน้าานยอลในระยะลมหายใรรินัน แล้วเอ่ย่อ
"....แ่เร้าใ"
"อ๊าาา าน ือ เ็บนะ!"
ผมะโนเสียแหลมเพราะโนานยอลบีบแ้มนแ้มผมแทบแ
"ใรสอนให้พูแบบนี้...ถ้าเอาริึ้นมาะทนไหวหรือไ?"
านยอล้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยเสน่ห์ มัน่ำนสนั่นหูทั้สอ้าอผม บรรยาศยาม่ำืนับแสไฟหัวเียทำให้ทุอย่ามันูโรแมนิมา....มาะนผมอยามีาเลิฟีน
"เอาริแ่ไหน...็ไหว"
"ั้นอทสอบ่อนไ้ไหม?"
านยยอลเอ่ย่อนะึแว่นผมออ ทัศนียภาพผม่อน้าเบลอแ่็พอะเห็นอยู่บ้า
านยอลูบแ้ม้า้ายอผมเบาๆ่อนะเปลี่ยนเป็นแ้ม้าวา และูบที่หน้าผาอผม านยอลเลื่อนปลายมูนมานปลายมูผม ่อนที่เาะประบูบผม้าๆ...
ผมหลับาพริ้มรับูบแสนหวาน านยอลัริมฝีปาล่าผมเบาๆ่อนที่ผมะยอมให้เาไ้ล้วล้ำเ้าไปถึในโพรปา ลิ้นอานยอลพัวพันับลิ้นอผมไปมาเป็นเวลานานนับนาทีนเลือในัวผมไปไหลเวียนอยู่ที่หัวในมันัมาพอที่ะออมาเ้น้านอ ผมเลื่อนมาไปยี้ลุ่มผมามแรอารม์ ไม่ว่าะูบอานยอลรั้ไหนๆ เา็ทำให้ผมประทับใไ้เสมอ
ผมะไม่บอว่าานยอลูบเ่....แ่เารู้วิธีูบที่ทำให้อีฝ่ายรู้สึีและเหนื่อยไปพร้อมๆัน ราวับว่าานยอลรู้ว่าผมาอาาศหายใ เาึ่อยๆผ่อนูบที่ร้อนแรมาเป็นูบเบาๆแบบละเมียละไม อ่าา บาที ผมอาะายเพราะูบนี่็ไ้นะ
"อืม..อือ..ะ..าน..อือ พะ..พอ..อือ ่อน"
ผมันอแร่ให้ถอยห่าเพพราะรู้สึว่าถ้าูบไปมาว่านี้ร่ายผมาออิเนแน่ๆ านยอลยอมผละูบ่อนะระุยิ้ม และูเหมือนานยอละพอใมาที่เาสามารถทำให้ผมเหนื่อยทั้ๆที่ยัไม่ไ้ทำอะไร
"ไหนบอไหวไ?"
"ฮื่อ ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย"
ผมหอบหายใเบาๆ่อนะัริมฝีปาัวเอ
"นอนไ้แล้วเ็น้อย"
านยอลอุ้มผมลาั่อนะลุึ้นยืนเ็มวามสู ่อนะปลระุมเสื้อเิ้ออแล้วทิ้ัวลบนที่นอนทันที
"เห้! มาถอเสื้อนอนห้อนอื่นเาแบบนี้ไ้ไ!? ลุเลยนะานยอล ไปอาบน้ำเลยนะ!"
"ี้เีย"
"ย่าห์~ เน่าแบบนี้ไม่นอน้วยหรอ"
ผมยู่ปา่อนะหยิบหมอน้าๆานยอลหวัว่าะออไปนอนห้อนั่เล่นแ่แล้ว...
ฟึบ! ุบ! หมับ!
"อ๊า านยอล ปล่อยนะ!"
ผมิ้นลุลัใ้วแนแร่ านยอลอผมแน่น่อนะเอาปลายามาเยที่ไหล่อผม
"ื้อ"
ผมหยุิ้น่อนะยอมให้านยอลอ ผมไม่ื้อสัหน่อย านยอล่าหาละที่ื้อ!
เพราะผมนอนหันหลัให้านยอลทำให้ผมไม่รู้ว่าานยอลแสสีหน้าแบบนี้ แ่ฟัาน้ำเสียอานยอล เหนื่อยาารถ่ายละรริๆ ผมพลิัวหันไปา็เห็นว่าานยอลหลับไปแล้ว ใบหน้าอานยอลเวลาหลับนี่อย่าับรูปปั้นเลย เหมือนับส่าพระเ้าไ้สรร์สร้าใบหน้าอานยอลให้เป็นรูปประิมารรมอันล้ำ่า ผมไล้มือไปลูบแผอานยอลเล่น
"อืม"
านยอลราแผ่วๆ่อนะึมือผมมาุมหลวมๆ แ่านยอล็ยัหลับาอยู่
"ไม่วนแล้ว็ไ้"
ผมเอ่ย่อนะเอื้อมมือไปปิไฟที่หัวเียแล้วึพล่อยหลับามานยอลไป...
"ฮ่าววว"
ผมหาววอๆหลัาที่นั่รอลาสบ่ายมาไ้สัพั เมื่อเ้า็ว่าะมาถึมหาลัย็เือบสาย เพราะทั้ผมและานยอลพาันื่นสาย เหุผลม็ไม่มีหรอ ื่นสาย็ือื่นสาย แถมานยอล้อลับไปที่ห้อเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าอี
แ่อนนี้านยอลไปที่มรม...อ่า มรมอนัอ่ะ ผม็ไม่รู้หรอนะ แ่านยอลบอแบบนั้น ผมเลยนั่รอใ้ึแทนะไปนอนรอบนลาส ็ผมอยาเ้าลาสพร้อมแฟนนี่รับ ึๆ
Trr Trr
เสียโทรศัพท์ัึ้นนผมหันส่ายหันวา พลาหาโทรศัพท์ัวเอ...แ่เปล่าเลย ไม่ใ่อผม เป็นอานยอล่าหา สสัยอาะลืมไว้
เอาไปให้ีว่า ลับ็อยู่ใล้ๆแ่นี้เอ
เิน้อแ้ไปเรื่อยๆ่อนะยิ้มนเียวราวับนบ้าในะที่โทรศัพท์อานยอลยััอยู่ นผมเินมาถึหน้าห้อที่ป้ายเียนไว้ว่า'Club Superstar'
โอเ ผมเ้าใละว่าทำไมบุลอื่นเ้าไม่ไ้ ็ป้ายเียนไว้อยู่นี่เนอะ เหอะๆ แ่ผมอยานี่หน่า แฟนผมอยู่ในนั้นนะ แ่ยัไม่ทันที่ผมะเาะประูเสียบทสนทนา้าในนั้น็ัมาเสีย่อน...
"ไ้่าวว่ามึไ้แบฮยอนแล้วริิ"
เสียอนในลุ่มัึ้น ผมหยุะั่อนะยืนฟั่อ
"ูไม่อยาเื่อเลยว่ามึะับเ็เนิร์แบบนั้นเอาอยู่หมั"
"โห แบบนี้พวู็แพ้พนันมึนะสิไอ้าน"
ประโยถัมาทำให้หัวใผมลสู่าุ่ม ราวับมีเหล็ำนวนมามาทับร่าายอผมนาไปทั้ัว
'พนัน'
สิ่ที่พวนั้นพูือ พนันที่ะีบผมั้นหรอ? อบาอผมเริ่มร้อนผ่าว หัวใราวับหยุเ้น ั่ววินาทีที่ผมไ้ยินำพูพวนั้น ทำให้ผมิไ้ว่า...
านยอลไม่ไ้มีใให้ผมแ่แร...
"ไม่ใ่ ับแบฮยอนู......"
เสียอานยอลัึ้น่อนที่ประูลับะเปิออ
รื
านยอลที่เห็นผมยืนรออยู่หน้าลับผะเล็น้อย่อนะเปลี่ยนสีหน้า
"แบฮยอน? มะ..มาทำอะไรรนี้?"
านยอลถามผม่อนที่เาะับไหล่ทั้สอ้าอผม ทำไมนะ ผมถึรู้สึไม่อยาให้เาแะ้อร่าายผมหลัาไ้ยินำพูเหล่านั้น
"ยะ...อย่า มาับ"
ผมปัมือานยอลออ่อนเยหน้ามอานยอล
"เอาเรื่ออเราไปเป็นบทสนทนาแบบนั้น...สนุปาเลยนะ"
ผมเอ่ยเสียสั่น่อนที่น้ำาะไหลออมา
"แบฮยอนมันไม่ใ่แบบนั้น ฟัที่ะ.."
"สนุันมาใ่ไหม? ที่เอาวามรู้สึนอื่นไปพนันันแบบนั้น!"
ผมะโนใส่านยอลออย่าไม่อายใรที่เินผ่านไปมาหรืออยู่ในบริเวนั้น หัวใอผมมันแสลายั้แ่วินาทีที่ไ้ยินสิ่ที่ทำลายหัวใผมั้แ่แรแล้ว
"แบฮยอน มันไม่ใ่... ัน..."
"อย่า...ฮึ...อย่ามาให้...ันเห็นหน้าอี! ันเลียนาย!!"
ผมะโนสุเสีย่อนะปาโทรศัพท์ใส่านยอลแล้ววิ่ออไปารนั้นทันที านยอลมอนที่วิ่ไป้วยวามรู้สึผิ่อนะ้มเ็บโทรศัพท์อัวเอ...
ถ้าแบฮยอนสัเ สันิ็ะเห็นสายที่โว์ึ้นอยู่บนนั้นมี้อวามว่า...
'รัแบฮยอนมานะ...เรียนบแล้วมาแ่านันนะรับ:)'
ทอล์ส่ท้าย
เร้าใ...โอ้ย บอเลยใรพลาอนนี้ อาวิสแรมา! เพราะอนนี้ะเป็นาที่เ้ม้นที่สุั้แ่เียนมาเลย และเมื่อไรท์ลรบ 100% เมื่อไหร่ ิรรมแอ็ะเปิให้นอ่านไ้เล่น รอและอมเม้นันไ้น้าาาาาาา~
อมเม้น โหว แท๊ #แบีาน ันอย่าสนุสนานเป็นำลัใให้ไรท์เอร์ผู้น่ารันะ้ะ
ปล. อาวิส ในภาษาละิน แปลว่า 'น'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น