นานหลายเดือนแล้วสินะที่ฉันไม่เห็นเธอ
รู้ไหมว่าวันนี้ทั้งวัน ฉันไม่มีความสุขเลย เจอหรือเห็นอะไรก็เบื่อไปหมด ไม่มีแรงแม้แต่จะเดินกลับบ้าน หรือ ขึ้นรถเมล์
หลังขึ้นรถเมล์กลับ้านอย่างเซ็งหลังเลิกเรียน ความร้อนก็ทำให้อุณหภูมิในรถสูงขึ้น พอดีวันนี้ไม่ได้นั่งยูโร แต่นั่งรถแดง แถมคนก็แน่น ฉันเป็นคนตัวเตี้ยแกะราวก็ไม่ถึงอยู่แล้ว ต้องไปเบียดขอแกะตรงที่นั่งแทน - -
และพอรถเมล์กลับผ่านที่นั้นทุกครั้ง ใช่สิ ทุกครั้งเลย ป้ายหน้าโรงเรียนสารวิทยา โรงเรียนเก่าที่ฉันเคยเรียน
และมันก็เหมือนทุกวันนั้นล่ะ มองหาเธอเหมือนคนบ้า ฉันชำเลืองมองหาเงาของเธอตลอด แต่ก็ไม่เจอ บางวันฉันทำเป็นไม่สนใจ ไม่มองอะไรทั้งนั้น
และวันนี้ก็เหมือนอย่างที่เคยเป็นมา ฉันด่าตัวเองทุกครั้งว่าทำไมฉันถึงเป็นไม่มีโชคกับเขาบ้างเลย ดีแต่เป็นคนโชคร้าย มองเธอแล้วได้อะไรขึ้นมาล่ะ
ในเมื่อฉันไม่เคยคุย ไม่เคยพูด เลยซักครั้ง ฉันไม่รู้ว่าเธอมีคนๆนั้นจริงหรือเปล่า หรือ มันแค่ข่าวลืมที่ผ่านเข้ามาในหูเท่านั้น
ฉันก้มหน้าไม่กล้ามองไปที่ป้ายรถเมล์นั้น และพอตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมามองป้ายรถเมล์นั้นเป็นครั้งสุดท้าย
ขณะที่รถผ่านไป ร่างของเธอก็ปรากฏตรงหน้า ตอนแรกฉันนึกว่าฉันตาฝาดไปหรือเปล่าหรือไม่ก็ฝันไปแน่ๆ
แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นความจริง ในที่สุดฉันก็รู้ว่าไม่ฝันแล้วก็ไม่ได้ตาฝาดด้วย
ใช่ ......
เธอคือเธอจริงๆที่มีชีวิต กำลังยืนพิงต้นไม้ และแว่นตาที่ฉันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจบม.6 เธอก็ไม่ได้ใส่มันอีกแล้ว มันก็เลยทำให้เธอดูน่ารักขึ้นมากกว่าแต่ก่อน
ผมเขายาวขึ้นกว่าเก่า แถมตัวยังสูงขึ้นอีกด้วย ดูเท่ห์มากๆเลยล่ะ
และรถเมล์ที่ฉันนั่งอยู่ผ่านไป ทั้งที่ตอนที่รถเมล์หยุดอยู่ตรงป้ายนั้น ฉันมีโอกาสตะโกนเรียกชื่อเธอ หรือ ไม่ก็ส่งยิ้มให้กับเธอได้แท้ๆ แต่ฉันก็ไม่กล้าทำเพราะคนอยู่เยอะมาก
พอเห็นหน้าเธอ ฉันก็แข็งเป็นหินไปเลย แถมยังยิ้มออกมาอีก
พอรถมาถึงป้ายที่ฉันต้องลง ตอนนั้นล่ะที่ฉันเหมือนจะตื่นจากภะวังค์ได้ พอเห็นหน้าไอยานิกฉันก็ต้องรีบแอบซ่อนความรู้สึกนั้นไว้
รู้อะไรไหม ตอนที่รถเมล์จอด ฉันอยากจะเอามือถือมาแอบถ่ายรูปเธอมากๆ แต่ก็กลัวว่าเธอจะหาว่าฉันเป็นโรคจิตน่ะสิ
เมื่อก่อนเคยมีคนบอกว่าฉันมาว่า เธอมีแฟนแล้ว รู้ไหม แค่คำนั้นมันก็ทำให้ฉันกลายเป็นหินได้เหมือน ฉันน่ะผ่านกับเรื่องที่ทำลายจิตใจมามาก ฉันรู้จักมันดีเลยล่ะ
ตอนนี้ได้เจอเธออีกครั้งไอความรู้เก่าๆที่เคยหายไปมันก็กลับมาอีกแล้ว
แต่ถ้าเธอไม่มีใคร ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าฉันจะมีโอกาสหรือเปล่า เธออาจจะไม่ชอบฉันก็ได้ แต่ก็ไม่เป็นไร
สำหรับเธอ เธอเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กับฉัน ทั้งโชคร้ายและโชคดีของฉัน ถึงพรุ่งนี้ฉันจะโชคร้ายก็ไม่เป็นไร ฉันพอใจกับสิ่งที่ได้รับแล้วล่ะวันนี้
พรุ่งนี้ถ้าได้เจอเพื่อนของเธอก็ดีสิ ฉันอาจจะต้องโกหกเพื่อนเธอว่า เพื่อนฉันชอบเธอ แล้วให้ฉันมาขอเมล์เธอก็ได้นะ ขอโทษที่ฉันเป็นคนไม่กล้าอยู่เรื่อย
แต่ถ้าคำถามที่ฉันถามออกไปว่าเธอมีแฟนหรือยัง แล้วเพื่อนเธอตอบมาว่ามีแล้ว ฉันก็จะขอเมล์ของเธอเพื่อจะได้คุยกับเธออยู่ดี .. ล่ะนะ ขอแค่ได้คุยและเป็นเพื่อนกับเธอฉันก็มีความสุขแล้ว
ชอบเธอมานานปีนี้ก็เป็นที่ 3 แล้ว มันอาจจะเป็นความรักที่ไม่น่าเกิดขึ้นเลย แต่ก็ดันหลงรักเด็กม.6 อย่างเธอเข้าให้ เจอเขาครั้งแรกตอนอยู่ ม.4 ส่วนเราอยู่ม.6 เราไม่เคยมีความคิดที่จะรักเด็กหรอกนะ แต่มันก็เกิดขึ้นกับเราแล้วไง
^^ ความรักของเราไม่มีทางสมหวังได้หรอก เพราะเราสองห่างกันจนไปจริงๆ ถึงเธออยู่จะใกล้ๆก็เถอะ มันไม่มีทางสมหวังได้แน่ ฉันก็แค่บ่นออกมาเพราะมันเป็นความประทับใจเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นฉันไม่กล้าแม้แต่จะคิดซักนิดเดียว
ชอบน้องเอฟมากๆนะ 6/9 โรงเรียนสารวิทยาง่ะ อยากคุยด้วยมากๆเลย ขอแค่คุยเท่านั้นเอง จะเป็นไปได้ไหม หรือ ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้
ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ฉันก็มีความสุขกับการแอบมองเธอแล้วล่ะ ^^ ถึงมันจะเจอหรือไม่เห็นเธอบ้าง ฉันก็พอใจแล้ว อยากได้ยินเสียงเอฟเหมือนเมื่อตอนที่ฉันอยู่ม.6 จัง เธอชอบมาทานข้าวที่พื้นที่ทานอาหารของม.6 ทั้งๆที่เธอเป็นเด็กม.4 แท้ๆ
^^ ประทับใจเอฟมากๆเลย ถึงเอฟไม่ชอบก็ไม่เป็น ขอแค่เป็นเพื่อนก็พอใจแล้ว
ขอบพระคุณจะพระเจ้าที่ทำให้หนูเจอเขา ขอบพระคุณค่ะที่ฟังเสียงของหนู
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากๆเลยล่ะ ^^
ชอบเธอมานานปีนี้ก็เป็นที่ 3 แล้ว มันอาจจะเป็นความรักที่ไม่น่าเกิดขึ้นเลย แต่ก็ดันหลงรักเด็กม.6 อย่างเธอเข้าให้ เจอเขาครั้งแรกตอนอยู่ ม.4 ส่วนเราอยู่ม.6 เราไม่เคยมีความคิดที่จะรักเด็กหรอกนะ แต่มันก็เกิดขึ้นกับเราแล้วไง
^^ ความรักของเราไม่มีทางสมหวังได้หรอก เพราะเราสองห่างกันจนไปจริงๆ ถึงเธออยู่จะใกล้ๆก็เถอะ มันไม่มีทางสมหวังได้แน่ ฉันก็แค่บ่นออกมาเพราะมันเป็นความประทับใจเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นฉันไม่กล้าแม้แต่จะคิดซักนิดเดียว
ชอบน้องเอฟมากๆนะ 6/9 โรงเรียนสารวิทยาง่ะ อยากคุยด้วยมากๆเลย ขอแค่คุยเท่านั้นเอง จะเป็นไปได้ไหม หรือ ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้
ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ฉันก็มีความสุขกับการแอบมองเธอแล้วล่ะ ^^ ถึงมันจะเจอหรือไม่เห็นเธอบ้าง ฉันก็พอใจแล้ว อยากได้ยินเสียงเอฟเหมือนเมื่อตอนที่ฉันอยู่ม.6 จัง เธอชอบมาทานข้าวที่พื้นที่ทานอาหารของม.6 ทั้งๆที่เธอเป็นเด็กม.4 แท้ๆ
^^ ประทับใจเอฟมากๆเลย ถึงเอฟไม่ชอบก็ไม่เป็น ขอแค่เป็นเพื่อนก็พอใจแล้ว
ขอบพระคุณจะพระเจ้าที่ทำให้หนูเจอเขา ขอบพระคุณค่ะที่ฟังเสียงของหนู
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากๆเลยล่ะ ^^
ความคิดเห็น