ว่างจัดไม่ไรทำ อยู่ๆก็นึกอยากแต่งความรู้สึกของเดรโก มัลฟอย ขึ้นมา
ลองอ่านดูก็แล้วกันนะ อาจจะสั้นๆไปก็ได้
HP Fiction : บันทึกลับของ Darco Malfoy
ตอน ความทรมานของเดรโกที่มีต่อ......
........
" พระจันทร์จะตอบคำถามของฉันได้ไหมว่าตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ที่ไหน "
เสียงของใครบางคนพึมพำอยู่ตรงริมหน้าต่างบานใหญ่ หน้าของเขาส่องสว่างเพราะแสงจันทร์จึ่งทำให้เห็นผิวซีดๆของคนนั้นได้อย่างชัดเจน
คืนนี้เป็นคืนที่เงียบมาก แม้กระทั่งดวงดาวบนท้องฟ้าก็ไม่ออกมาปรากฏให้เห็นซักดวง มีแต่เพียงดวงจันทร์ดวงเดียวเท่านั้นที่ออกมาประดับอยู่บนท้องฟ้า
คืนนี้คงเป็นอีกคืนหนึ่งที่แสนทรมาน กว่าจะข่มตาลืมเรื่องบางอย่างได้ ก็เพราะพยายามแล้วพยายามอีก จะนอนไปทำไมในเมื่อมันก็ไม่ได้ช่วยให้จิตใจที่ว้าวุ่นสงบลงเลย
อยากลืมก็ดูเหมือนจะลืมไม่ลง ยิ่งหลับก็ยิ่งคิด เหมือนยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ ทั้งๆที่ทรมานแต่ใจยังกลับจำ
ทำไมแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวถึงลืมไม่ได้ .. มันเป็นเพราะ ..
เพราะฉันรักเธอมากเกินไปงั้นเหรอ ?
ใช่ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันยินดีทุ่มเทให้ทุกอย่าง แต่ทำอะไรได้ล่ะในเมื่อทุกอย่างมันสายไปแล้ว
ทุกอย่าง .. สายเกินไป จนแก้ไขได้อะไรไม่ได้อีกแล้ว แม้แต่...จะเรียกร้องให้สิ่งนั้นกลับมา มันก็คงจะได้แต่ความว่างเปล่ากลับมาอยู่ดี
คืนนี้จะยาวนานไปถึงเมื่อไหร่กัน ........
เมื่อไหร่ความทรมานที่มีอยู่จะหยุดลงเสียที เฮ้อ .. ฉันผิดเองใช่ไหมที่พบกับเธอ ผิดที่เผลอตัวเผลอใจปล่อยตัวเองให้รักเธอ
ฉันไม่โทษหรอกว่านี่เป็นความผิดของเธอ เพราะคนที่ผิดคือฉันคนนี้ที่คิดแบบนั้นกับเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ ... ฉันอยากจะเรียกชื่อของเธอให้เต็มปากเต็มคำแบบนี้ซะครั้ง แต่มันก็คงทำได้แค่เรียกชื่อของเธอภายในใจเท่านั้นเอง
ใช่ .. มันเป็นแค่เรื่องเสียงเรียกร้องในใจ ใครก็ไม่ได้ยินทั้งนั้น แม้แต่เธอเอง
ทั้งๆที่เธออยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ฉันกลับคว้าเธอไว้ไม่ได้เลยซักครั้ง แม้แต่หน้าของฉัน เธอเองก็ไม่อยากจะเหลียวหลังมองเลย
ฉันมันเป็นคนเลวในสายตาเธอเลยสินะ สายตาที่มองมาของเธอแค่มองดู ฉันก็รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน
ไม่บอกก็รู้ว่าเธอรังเกียจและขยะแขยงฉันมากแค่ไหน ฉันรู้ดีนา ! โดยที่ไม่ต้องพูด ฉันก็รู้ดีอยู่แล้ว !
ฉันบ้าไปเองที่หลงรักเธอ ฉันบ้าไปเองที่คิดแบบนั้น ฉันบ้าที่หลงคิดว่าซักวันหนึ่งเธออาจจะเหลียวหลังมองฉัน และทั้งหมดฉันก็บ้าเองที่พำเพ้อถึงเธอ
เธอมีตัวตน แต่ฉันไม่อาจจะสัมผัสไออุ่นตัวจากตัวเธอได้ดังเช่นพระจันทร์ที่อยู่ไกลแสนไกล
ฉันได้เพียงแต่หลงใหลแสงจันทร์นวลพองอยู่บนพื้นโลกเท่านั้น
ถ้าให้เอามือเอื้อมไปแตะจันทร์ ฉันก็คงเอื้อมไม่ถึง เธอเปรียบเหมือนพระจันทร์ที่ส่องสว่างแห่งความมืดมิด
อยากจะเป็นดวงดาวอยู่ใกล้ๆคลอเคลียดวงจันทร์ ขอแค่ซักครั้งก็ยังดี
ฉันดูเหมือนคนที่ไม่เข็ดกับความรัก แต่มันผิดด้วยเหรอที่ฉันจะแอบหวังอะไรไม่ได้
ถึงแม้ความหวังจะดูเลือนราง แต่ฉันก็ยังหวัง ... หวังว่าซักวัน ............. แค่นั้นเอง
-----------------------------------
อย่าก๊อบข้อความนะค่ะ ขอร้อง !!
ความคิดเห็น