ฉันเสียใจ

หวัดดีคุณได

ในที่สุดวันนี้ก็ได้โอกาสอัพซักที หลังจากหายหน้าหายตาไปหลายวัน - -"

เฮ้อ...

แน่นอนวันมีเรื่องไม่สบายใจอีกแล้ว

เรารู้สาเหตุที่ทำให้เราไม่มีแฟนได้แล้วล่ะตอนนี้ .. ไม่ใช่เพราะเป็นทอมหรอกนะ -*-

เพียงแต่เรายังมีรักครั้งแรกที่ไม่อาจลืมได้เท่านั้นเอง ออกจะเน่าใช่ไหม

ถึงมันจะเน่า แต่เราก็จริงจังกับเขามาก ถึงเขากับเราจะไม่รักหรือแฟนกันก็เถอะ

รักในวัยเด็กไม่เห็นจะน่าจริงจังเลย ใช่....เราเองกลับลืมไม่ได้

มันเหมือนกับว่ามันตามมาหลอกหลอนเราทุกครั้งเวลาที่เราเหงาและคิดถึงเขาคนนั้น

ที่จากเราไปนานหลายปี  ^^ เฮ้อ....เขาคงจะลืมไปแล้ว

มีแต่เราเท่านั้นที่ยังคงจำเรื่องราวเก่าๆที่เกิดขึ้น และ ชื่อจริง นามสกุลของเขาได้

เพลงที่เคยร้องให้ฉันฟัง " รู้สึกอย่างไร " ของแร็ฟเตอร์  ^^ เมื่อก่อนฉันออกจะเกลียดเธอด้วยซ้ำเวลาที่ร้องเพลงนั้นให้ฉันฟัง

แต่วันนี้มันผิดกันเลยนะ เวลาฟังเพลงนี้ หัวใจเรียกร้องหาแต่เธอด้วยซ้ำไป ฟังเพลงนี้แล้วมันทำให้เราฉันคิดถึงเรื่องในอดีต มีแต่เรื่องในอดีตเท่านั้นที่ทำให้ฉันมีความสุขเวลาที่คิดถึงเธอที่ไม่มีตัวตนให้ฉันเห็นตอนนี้

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้เธออยู่ไหน มีชีวิตอยู่หรือเปล่า ทั้งๆที่อยากจะตามหาเธอ อยากคุยเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็เหมือนงมเข็มให้มหาสมุทร วันๆก็แอบคิดว่าคงมีซักวันหนึ่งที่เราได้พบกันอีกครั้ง ( แต่มันคงเป็นไปได้เฉพาะในฝันสินะ ) ^^ รู้นา...

ขอแค่คุยก็ยังดี....

ฉันเสียใจที่พึ่งมารู้ตัวเองว่ารักเมื่อสายไป เธอจากฉันไปนาน จนทำให้ฉันรู้ว่าฉันรักใครมากที่สุดตอนนี้

ถึงฉันจะบอกเพื่อนว่าฉันแอบชอบคนนั้นคนนี้ แต่ความรู้สึกมันไม่ผิดกับที่ฉันรักเธอ

เธอไม่มีวันรับรู้ความรู้สึกของฉันแล้วล่ะ ป่านนี้เธอคงลืมฉัน เธอคงมีแฟนที่เธอรักมากที่สุดแล้ว

ฉันไม่เสียใจหรอกนะว่าเธอจะมีคน แต่ฉันเสียใจกับความรู้สึกของตัวเองมากกว่า ที่มันรู้ตัวช้าเกินไป

ฉันอยากบอกว่า " ฉันรักเธอมากเลยนะ "  ^^ ฝากสายลมไปบอกเธอมันก็คงจะไม่ถึงหรอก

ในเมื่อเราไม่เคยพบกันซักครั้งเลยนี่นา

ลาก่อน

รักแรกของฉัน...ที่มิอาจลืมได้

ป.ล ฉันแอบหวังว่าฉันคงได้เจอเธออีกครั้ง.. ( ถึงมันจะเป็นแค่ในฝัน...ฉันก็พอใจแล้วล่ะ )

= = สงสัยฉันคงต้องร้องเพลง..ทำบ้าอะไร..แล้วมั่งนี่ ?