คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Rule 1 : รับ(รัก)น้องต้องแกล้งโหด
09/10/12
edit : 25/10/12
edit : 07/01/13
deleted : 15/02/13
Rule 1 : รับ(รัก)น้องต้องแกล้งโหด
หนังสือการ์ตูน...เป็นสิ่งบันเทิงสิ่งเดียวที่ผมสามารถเพิ่มสีสันให้กับอารมณ์ของตัวเองในขณะนี้ได้ พื้นคอนกรีตลาดยาวถูกแดดแผดเผาส่งผ่านความร้อนที่มันสะสมไว้สู่ผิวตูดที่กำลังสัมผัส แสงแดดจ้าสาดส่องเข้าตาจนต้องหยีตาเพราะความแสบ ผมยกมือปาดน้ำตาที่หางตาเบาๆ ไม่ใช่เพราะเศร้าหรือซึ้งอะไรแต่ตาผมแพ้แสงน้ำตาก็เลยไหลง่าย
“เฮ้ย!!
ตรงนี้ไม่ใช่ที่อ่านหนังสือการ์ตูนและในเวลานี้คุณไม่สมควรจะอ่าน!!” ผมสะดุ้งเฮือกก่อนจะรีบซุกหนังสือการ์ตูนลงกระเป๋าเป้ที่เอามาวางไว้ที่หน้าตัก โคตรพ่อง!
ไอ้พี่ว้ากที่มาว้ากใส่ผมจะพูดเบาๆ ไม่ได้หรือไงวะครับ หูกูจะแตกครับพี่
หูผมจะแตกก็จริงแต่สิ่งที่แตกก่อนหูก็คือหน้าครับ
ไอ้พี่ว้ากแม่.งด่าผมต่อหน้านักศึกษาคนอื่นๆอย่างไม่ไว้หน้ากันเลยสักนิด อย่าให้ถึงทีกูนะมึง ฮึ่ม!
คือตอนนี้ผมกำลังอยู่ในกิจกรรมรับน้องใหม่ครับ ก็แบบ...ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนก็เลยไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักในมหาวิทยาลัยนี้เลยสักคนสิ่งที่ผมจะทำแก้เบื่อระหว่างนั่งฟังพวกรุ่นพี่บ่นก็คืออ่านหนังสือการ์ตูนครับ ไอ้ผมก็นั่งอยู่แถวกลางๆ
เหลือบออกไปข้างหลังก็เลยไม่คิดว่าจะมีคนเห็นผมแอบอ่านน่ะสิ ซวยเลย
“ขอโทษครับ”
ผมก้มหน้าสำนึกผิด
ตั้งแต่โดนตวาดผมก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเลยทีเดียว เสียงไอ้พี่คนนี้ดุเสียยิ่งกว่าเสือคำราม ให้เดาหน้าตาก็คงดุน้อยกว่าเสือหน่อยเดียว
คงจะเป็นไอ้หนวดเคราแพะที่ตอนนี้พวกนักศึกษาชายของมหาวิทยาลัยนี้กำลังนิยมไว้ล่ะมั้ง แต่โทษที ถึงผมจะเป็นคนซ่าแถมยังแสบแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากเล่นกับเสือหรอกนะเออ
“เป็นผู้ชายประสาอะไรวะพูดเสียงอ่อนเชียว!
พูดให้มันดังๆ กว่านี้หน่อยสิ!!”
กูว่าเสียงกูไม่ได้เบาหรอกแต่พอเทียบกับเสียงคำรามของมึงเสียงกูก็เลยกลายเป็นเสียง
หวี่ๆ ของแมลงวันตัวกระจ้อย
“ขอโทษครับผม!!” ผมหลับหูหลับตาตะโกนเสียงดังก่อนจะก้มหน้ามองพื้นคอนกรีตอันแสนร้อนระอุอีกครั้ง
ผมสอบเข้าเรียนในคณะวิศวะสาขาวิศวกรรมเครื่องกลครับ
ผมเคยได้ยินพวกรุ่นพี่ไปแนะแนวที่โรงเรียนว่าถ้าเรียนคณะนี้สาขานี้การรับน้องจะโหดมากและถ้าใครดื่มเหล้าไม่เป็นล่ะก็...ฮึๆ
โดนเล่นจนต้องลาออกกันไปข้างเลยทีเดียวครับ
พวกรุ่นพี่ที่มาแนะแนวเล่าให้ฟังว่ามีคนที่เข้าไปเรียนแล้วไอ้หมอนั่นมันป๊อดดื่มไม่เป็น
พอดื่มไม่เป็นก็เข้าสังคมกับเขาไม่ได้ก็เลยกดดันจนต้องซิ่วไปเรียนคณะอื่น ส่วนผมน่ะหรือ ฮึๆ ถ้าเรื่องเหล้าขอให้บอก ชอบนักแล
“ไอ้น้องคนนั้น ออกมา!”
เสียงพี่ว้ากอีกคนที่ไม่ใช่ไอ้พี่เสือที่ยืนค้ำหัวผมดังขึ้นมาจากหน้าแถว ผมก้มหน้า
ไม่รู้ไม่ชี้ คงไม่ได้เรียกกูมั้ง
“เฮ้ย!
แกน่ะลุกเลย” พี่เสือครับ สะกิดกูดีเหลือเกินนะครับถึงขนาดลงทุนใช้ตีนสะกิดเข่ากูเลยอ่ะ เป็นเกียรติอย่างล้นพ้นจริงๆ
“ครับ” ผมตอบเนือยๆ
ก่อนจะลุกขึ้นยืนและพอผมลุกขึ้นผมก็ได้ป๊ะกับพี่เสือเข้าพอดิบพอดีผมจึงเห็นหน้าพี่แกชัดๆ
O.O บร๊ะเจ้า!!
พี่แกอ่ะ...พี่แกอ่ะ...โคตรพ่อโคตรแม่...
เฮ้ย!! ทำไมลางสังหรณ์ของผมแม่นจังวะครับ
ไอ้พี่เสือหน้าดุอย่างกับเสือจริงๆ แต่เป็นเสือที่มีเคราแพะ!! ผิวสีแทนๆ(แทนที่จะขาวอ่ะดิ)
ตัดผมทรงสกินเฮด คิ้วเข้มๆ ตาคมๆ ดุๆ
ริมฝีปากหนาสีซีด โอ้วแม่เจ้า!! คนห่.าอะไรหน้าตาน่ากลัวฉิบหาย!
(ไม่ใช่ว่าแกขี้เหร่จนน่ากลัวนะ
แกก็ดูดีในฐานะผู้ชายคนหนึ่งแต่หน้าแกดุจนไม่อยากเข้าใกล้อ่ะดิ)
“ไอ้ไท
ลากคอมันออกมาดิ๊” เสียงที่เรียกให้ผมออกไปพูดซ้ำอีกครั้ง
ผมหันไปมองหน้าคนพูดประโยคเมื่อกี้ก่อนจะหันกลับมาดูไอ้พี่เสือ ต่างกันราวสวรรค์กับนรก ไอ้พี่ที่เรียกผมเมื่อกี้หน้าตาอย่างกับเทพบุตร ตัวก็ขาวกว่าไอ้พี่เสือ คิ้วเข้มน้อยกว่านิดหน่อยโก่งเล็กน้อย จมูกก็โด่งจนแทบจะทิ่มหน้าผมที่ยืนอยู่ตั้งไกล ปากก็บางกว่าไอ้พี่เสือ แถมตัวยังสูงกว่าไอ้พี่เสืออีก!
(เชี่ย!! ผมสูงถึงแค่ติ่งหูไอ้พี่เสือเองนะ)
แต่ถึงอย่างไรก็เถอะ
ดูเหมือนเทวดากับซาตานคงจะเป็นเพื่อนกัน
แต่เอ๊ะ...ไอ้พี่เสือชื่อไท...ไทเกอร์ป่าววะ ฮ่าๆ
ก่อนที่ผมจะได้สงสัยที่มาที่ไปของชื่อพี่เสือคอเสื้อของผมก็ถูกหิ้วโดยไอ้พี่เสือเคราแพะแต่แรงควาย(ตกลงแกเป็นลูกกี่ครึ่งกันแน่ฟะ?)แล้วถูกโยนไปตรงหน้าสเตจโดยมีพวกเพื่อนร่วมรุ่นซึ่งเป็นเด็กใหม่หัวเราะคิกคัก
นี่กูกำลังจะถูกทำโทษพวกมึงเลยหัวเราะกูเหรอ เป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่ดีเนาะ
“ชื่ออะไรครับ?”
ไอ้พี่หล่อที่ตีหน้านิ่งเก๊กหล่อให้สมหล่อถามเสียงเข้ม อื้อหือ
หน้าก็หล่ออยู่หรอกแต่เสียงพี่แกไม่หล่อเลยว่ะ(แต่ก็น่าจะดีกว่าเสียงกูล่ะวะ
เสียงขึ้นจมูกเป็นเป็ดเชียวกู)
นี่ล่ะหนาที่เขาว่ากันว่าคนหล่อย่อมเสียงขี้เหร่ส่วนคนขี้เหร่ก็มักจะเสียงหล่อ(เกี่ยวไหมเนี่ย?)
“เอ่อชื่อสุดที่รัก
อาราตะครับ” ผมตอบอ้อมแอ้ม
นามสกุลผมญี่ปุ่นก็จริงแต่หน้าผมไท้ยไทยนะครับ
แบบว่า...แม่ผมแยกทางกันกับพ่อของผมก่อนจะไปแต่งงานกับพ่อใหม่ชาวญี่ปุ่นผมก็เลยต้องใช้นามสกุลนี้ คุณเธอ(แม่ผมอ่ะนะ)ฝันอยากได้แฟนเป็นชาวญี่ปุ่นมาตั้งนานแล้วแต่ดันไปตกลงปลงใจกับพ่อผมก่อนพอเลิกกันคุณเธอก็ไปอยู่ญี่ปุ่นทิ้งผมไว้กับตายายและกลับมาไทยโดยควงหนุ่มญี่ปุ่นมาด้วย
ผมก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกที่แม่แต่งงานใหม่เพราะพ่อใหม่ก็ใจดี(ถึงจะพูดไทยไม่รู้เรื่องก็เหอะ) และเนื่องจากแม่เป็นคนคลั่งประเทศญี่ปุ่นผมจึงมีชื่อเล่นว่าไอที่แปลว่าความรักและมีชื่อจริงให้สอดคล้องกับชื่อเล่นว่าสุดที่รัก
“เป็นชื่อที่ดีนะ น้องๆ จำชื่อเขาไว้ให้ดีล่ะ
ส่วนนาย...ไล่ชื่อเพื่อนทุกคนตั้งแต่หัวแถวจนไปถึงคนสุดท้าย อ้อ น้องที่นั่งอยู่คว่ำป้ายชื่อด้วยนะครับ”
หือ!?! อย่ากวนกูสิครับไอ้พี่หล่อ
มึงเพิ่งให้พวกกูบอกชื่อกันไปรอบเดียวเองนะแล้วกูจะจำหมดได้ไงวะตั้งสามสิบกว่าคน!!
“ลงโทษอย่างไรดีน้า
ฮึๆ” ขณะที่ผมกำลังหน้าซีดเป็นไก่ต้มเสียงที่บ่งบอกถึงความอารมณ์ดีของไอ้พี่เสือก็ดังขึ้น หนอย...มั่นใจนักนะว่ากูจะจำชื่อเพื่อนทั้งหมดไม่ได้ คอยดูเถอะไอ้พี่เสือหน้าโหด!
แกด้วยไอ้พี่หล่อนิสัยเสีย! (พาลให้หมดเลยตู) กูจะไล่ชื่อเพื่อนทั้งหมดให้ดู!
“หนึ่ง!
สอง! สาม! สี่!
...” ผมแทงปลาไหลทั้งน้ำตาตกในโดยมีพวกรุ่นพี่แกล้งเตะตูดบ้างแหย่ตูดบ้างทำให้ผมต้องแทงปลาไหลอย่างระแวดระวัง(กลัวปลาไหลที่แทงๆ
อยู่จะแว้งมาแทงตูดเอาน่ะสิ) แค่กูจำชื่อเพื่อนได้ไม่หมดแล้วผิดตรงไหน(คร่ำครวญทั้งน้ำตา)
แค่กูอ่านการ์ตูนแก้เบื่อกูผิดนักหรือ(น้ำตายังนองอยู่)
แค่กูด่าไอ้พี่ว้ากหน้าหล่อว่าเตี้ยกูก็โดนสั่งแทงปลาไหลเพิ่มจากหนึ่งร้อยทีเป็นร้อยห้าสิบที มันเหนื่อยนะเว้ย!
คือ...ที่ผมด่าไอ้พี่หล่อว่าเตี้ยก็เนื่องจากผมหมั่นไส้ในความสูงชะลูดตูดปอดของมันน่ะสิ คนห่.าอะไรวะโคตรพ่อโคตรแม่สูง ตอนเด็กๆ แม่เลี้ยงมึงด้วยเสาไฟฟ้าป่ะครับพี่!
“เอาล่ะ นอกจากเราจะเห็นน้องสูงแทงปลาไหลแล้วเรายังจะเห็นน้องสูงเต้นไก่ย่างด้วยนะครับ”
ไอ้...ไอ้พี่เตี้ย! กูแทงปลาไหลจนลิ้นห้อยแล้วยังไม่ให้กูไปพักอีก รู้จักไหมน้ำใจน่ะรู้จักเปล่า!
หลังจากที่ผมประชดแกว่าเตี้ยแกก็ประชดผมกลับว่าสูงอ่ะครับ
“นี่น้อง...สูงเท่าไหล่?”
ไอ้พี่เสือที่เนรเทศตัวดำๆ (ก็ไม่ได้ดำมาก
ผมล้อไปงั้นแหละ)ไปยืนข้างคนตัวขาวๆ
อย่างพี่เตี้ย(ยังไม่รู้ชื่อพี่แกเลยเพราะพี่แกไม่ได้ห้อยป้ายชื่อ)ถามขึ้น
“174 เซนติเมตรครับ” ผมยืดตัวเต็มความสูง
ผมไม่ได้เตี้ยนะครับ
นี่มันสูงอยู่ในระดับมาตรฐานนะครับแต่ไอ้พวกพี่ว้ากเกอร์มันเสือ.กสูงเกินมาตรฐานเองต่างหาก
“เปล่า พี่ไม่ได้ถามว่าน้องสูงเท่าไหร่?
แต่พี่พูดว่าน้องสูงเท่าไหล่ไอ้ลันต่างหาก ฮ่าๆๆ”
คำล้อเลียนของไอ้พี่เสือเรียกเสียงหัวเราะจากคนฟังได้อย่างชะงัดและมันก็เรียกความอับอายให้ผมได้อย่างชะงัดเช่นกัน
ผมเหลือบตาไปมองไอ้พี่เตี้ย(ที่เพิ่งรู้ว่าชื่อลัน)ก่อนจะพบว่าเฮียแกที่เก๊กหน้านิ่งมาโดยตลอดแอบขำเล็กน้อย ฮึ ขำได้ขำไป
อย่าให้ถึงทีกูนะเว้ย!
แต่ที่ไอ้พี่เสือล้อเมื่อกี้ก็ไม่ถูกไปเสียหมดหรอกนะเพราะผมน่ะสูงเลยไหล่ไอ้พี่เตี้ยมาจนถึงคางอยู่นะขอบอก(ดูกูจะภูมิใจเหลือเกินสูงแค่คางเขาเนี่ย)
“เอาล่ะๆ ไอ้ไทมึงมาโชว์ไก่ย่างถูกเผาเวอร์ชั่นวิศวกรรมเครื่องกลให้ดูหน่อยดิ๊”
ไอ้พี่หล่อพี่เป็นพิธีกรเดี่ยวไม่ยอมวางไมค์(แกถือไมค์ไว้เฉยๆ
ที่จริงแล้วแกว้ากสดครับพี่น้อง)พูดก่อนที่ไอ้พี่เสือจะหาเรื่องล้อผมไปมากกว่านี้
“ได้เลย มิวสิค!”
ไอ้พี่เสือออกมายืนตรงหน้าผมกับไอ้พี่ลันก่อนจะเต๊ะท่าทางและดีดนิ้วดังเป๊าะเพื่อขอจังหวะกลองจากกลุ่มพวกพี่ๆ
ที่คอยให้จังหวะเพื่อเสริมสร้างความสนุกให้แก่น้องๆ อืม...ให้น้องคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่ผมอ่ะนะ คนถูกทำโทษใครจะไปสนุกออกได้ไงวะครับ
เมื่อเสียงดนตรีดังขึ้นเสียงร้องเพลงไก่ย่างก็ดังขึ้นตาม
ไอ้พี่เสือเริ่มโชว์ลีลาท่าเต้นเป็นตัวอย่างให้ผมดู
ที่จริงท่าเต้นมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากออริจินอลหรอกนะครับแต่ว่ามันรุนแรงและหลุดโลกกว่าหน่อย ตอนท่อนร้องที่ว่า เสียบตูดซ้าย
ไอ้พี่เสือก็แอ่นตัวไปด้านหน้าก่อนจะกระดกก้นให้โด่งขึ้นด้วยท่าทางที่รั่วมาก เอิ่ม...ผมไม่กล้าทำอ่ะครับ สงสารเด็กบ้านนอกตาดำๆ
ขี้อ๊ายขี้อายอย่างผมเถอะ นะๆ
แล้วไอ้ท่อนที่ว่า ร้อนจริงๆ
ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ เนี่ยไอ้พี่เสือก็เด้งเป้าแบบสุดใจขาดดิ้นเลยครับ เด้งจะเกรงว่าเอวแกจะแยกส่วนได้เลยทีเดียว
“เอ้า ไอ้สูงทำดิ๊ ถ้าไม่แรงไม่ให้กลับนะเออ”
ไอ้พี่เสือดันหลังผมให้ออกมายืนข้างหน้าก่อนจะขู่
เห็นผมหน้าตาเหมือนเด็กแสบแต่ผมก็ขี้อายนะครับ(เหรอ?)
“เอ่อ
พี่ไทครับถ้าผมจะขอมีเพื่อนมาเต้นด้วยจะได้ไหมครับ?” ผมถาม ฮึๆ
แผนชั่วร้ายบังเกิดขึ้นในหัวสมองเท่าเม็ดถั่วของผม
“ได้สิ เชิญเลือก”
พี่ไทผายมือไปตรงที่นั่งสำหรับเด็กปีหนึ่ง
“ใครก็ได้ใช่ไหมครับ?”
ผมถามย้ำ
ผมเป็นคนย้ำคิดย้ำทำต้องเอาให้แน่ใจก่อนครับผมถึงจะกล้าทำอะไรที่ขายขี้หน้าต่อหน้าสาธารณชน
ฮึๆ
“เออ รีบเลือกสิ”
ไอ้พี่เสือเร่ง
“พี่เตี้ย...”
ผมกระดิกนิ้วเรียกไอ้พี่ลัน
ผมไม่ยอมอายคนเดียวหรอกครับ โฮะๆ
เห็นหน้าไอ้พี่ลันนิ่งเป็นควายโง่แบบนี้ผมว่าแกต้องไม่กล้าทำอะไรน่าอายแบบนี้แน่ๆ
ฮุๆ
“อะไร?”
ไอ้พี่ลันขานรับ
“ผมเลือกพี่นั่นแหละ มาเต้นกับผมเดี๋ยวนี้” พอผมพูดจบคิ้วเข้มๆ
ก็ขมวดเข้าหากันทันที นั่นไง
ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าไม่อยากเต้นอ่ะดิ คึๆ พี่ไม่อยากแต่ผมอยากนะเออ
“อะไร
ฉันไม่เกี่ยวเว้ย เลือกเด็กปีหนึ่งไปสิ”
ไอ้พี่ลันพูดหน้าตาเฉยและไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเต้นกับผมเลย
“อะไรกันครับ
เมื่อกี้ผมถามย้ำแล้วนะว่าใครก็ได้ใช่ไหมไอ้พี่เสือ...เอ้ย!!...พี่ไทก็บอกว่าใช่เพราะฉะนั้นถ้าผมเลือกพี่พี่ก็ต้องออกมาเต้นกับผม”
ผมแสยะยิ้ม ไอ้หน้านิ่งๆ
เมื่อครู่ย่นคิ้วอีกครั้งก่อนจะตวัดสายตาขวับไปมองไอ้พี่ไทอย่างแค้นเคือง พอเห็นสายตาแบบนั้นของไอ้พี่ลันไอ้พี่ไทก็ค่อยๆ
ย่องไปหลบด้านหลังเพื่อนคนอื่นทันที
“ใช่ครับพี่ เมื่อกี้ผมก็ได้ยินนะว่าจะเป็นใครก็ได้”
เสียงทุ้มๆ ของผู้ชายดังขึ้นมาจากแถวที่นั่งของเด็กปีหนึ่งก่อนเสียงสนับสนุนอื่นๆ
จะตามมา
ผมเหล่ตามองไอ้พี่ลันก่อนจะแสยะยิ้มเย้ย
พี่แกถลึงตาใส่ผมเหมือนอยากจะด่าว่า ไอ้เด็กเปรต
แต่สุดท้ายคนที่เป็นต่อก็คือผม ก๊าก ฮ่าๆๆ
พอเสียงเพลงดังผมก็เริ่มเต้น ผมเหลือบไปมองคนข้างๆ ก่อนจะอ้าปากค้าง โอ้แม่เจ้า!
เพิ่งเคยเห็นเทพบุตรตุ๊ดแตกก็วันนี้แหละครับ
ไอ้พี่ลันเต้นท่าที่ไอ้พี่เสือเพิ่งโชว์ให้ดูเมื่อครู่แบบไม่มีกั๊กกันเลยทีเดียว ผมที่ตะลึงงันกับท่าเต้นของแกถึงกับไปต่อไม่เป็นเลย ไอ้พี่ลันแกเต้นท่ารั่วหลุดตุ๊ดแตกได้หน้าตายมากซึ่งนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากคนอื่นๆ
ได้อย่างดีแต่ก็มีคนบางกลุ่มที่ตกใจไม่อยากจะเชื่อว่าหน้าตาอย่างไอ้พี่ลันจะทำอย่างนี้ได้ซึ่งหนึ่งในคนกลุ่มนั้นก็มีผมด้วย
“เฮ้ย!
เต้นดิวะ” ไอ้พี่ลันเอานิ้วชี้ป้ายปากผมเมื่อเห็นผมเอาแต่ยืนทำตาโตอ้าปากค้าง ถุย!
มือแกไปจับอะไรมาบ้างเนี่ย เค็มชะมัด
“เอาใหม่ๆ
เต้นใหม่ๆ”
ไอ้พี่มือกลองที่ท่าทางกวนตีนสุดโต่งตีกลองรัวก่อนจะบอกให้พวกเราเริ่มเต้นใหม่
ไอ้พี่ว้ากเกอร์หน้าหล่อข้างผมชักสีหน้าไม่พอใจแต่สุดท้ายก็ยอมเต้นไปพร้อมกันกับผม
หลังจากทนนั่งตากแดดมาครึ่งวันพวกเด็กปีหนึ่งอย่างผมก็ถูกรุ่นพี่พาไปเลี้ยงข้าวกลางวันซึ่งพวกพี่ๆ
ก็ดูแลดีมากต่างจากเมื่อช่วงเช้าไม่มีผิดที่เอาแต่ทรมานน้องๆ
ให้นั่งตากแดดตากลม(มีด้วยเหรอ?)หน้าดำคร่ำเครียดจนเกือบจะเป็นลม ผู้หญิงบางคนเป็นลมไปแล้วพวกพี่ๆ จึงสั่งให้พวกผู้หญิงเข้าร่มได้ส่วนพวกผู้ชายก็ให้ตากแดดกันต่อไป
อย่าถามนะครับว่าไอ้พวกพี่ว้ากมันอยู่ที่ไหน ก็อยู่ในร่มกันนั่นแหละครับ
“เฮ้ย!
เมื่อกี้แสบใช้ได้เลยนี่หว่าไอ้สูง” ไอ้พี่เสือที่เดินมาดูความเรียบร้อยของน้องๆ
ก็เข้ามาทักทายผมด้วยการตบหัวขณะที่ผมกำลังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ ตบทีข้าวแทบพุ่ง
“แสบอะไรพี่?”
ผมถามเสียงอู้อี้
ก็แบบ...หิวมากเลยซัดซะคำโตเลย
“ก็ลากไอ้ลันเข้าไปเต้นท่านั้นด้วยน่ะสิ
ฮ่าๆ ไอ้นั่นขาโหดประจำทีมพี่ว้ากเลยนะเว้ย” ไอ้พี่เสือหัวเราะร่วน
ถ้าบอกว่าไอ้พี่ลันเป็นขาโหดแล้วที่มานั่งนินทาอยู่นี่ไม่กลัวโดนฆ่าหมกป่าดงดิบหรือไงพี่
ผมมองไปรอบๆ
เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
หวังว่าไอ้พี่ลันคงไม่อยู่แถวๆ นี้ไม่งั้นเดี๋ยวนินทาไม่สนุกปาก ฮ่าๆ
และพี่แกก็ไม่อยู่แถวๆ นี้จริงๆ เนื่องจากรายนั้นแกเป็นเดือนคณะก็เลยถูกสาวๆ
รุมทึ้งกันยกใหญ่ อิจฉาว่ะ อยากถูกสาวๆ รุมล้อมบ้างจัง
“ก็พี่เขาอยากแกล้งเรียกผมออกไปทำไมล่ะ”
ผมยักคิ้วกวนๆ
“ฮ่าๆ แม่.งถูกใจว่ะ ว่าแต่แกชื่ออะไรวะ สุดที่รักใช่ไหม?”
ไอ้พี่เสือหัวเราะร่วนพลางตบหลังผมดังอั่กๆ
คราวนี้ข้าวมันกระฉอกออกจากปากผมแล้วล่ะครับ
ตบแรงไปนะพี่ พี่น่าจะตระหนักเอาไว้นะว่าพี่คือเสือที่มีเคราแพะและแรงควาย
“สุดที่รัก
งั้นเรียกว่า ฮันนี่ได้ป่ะ?” จู่ๆ ไอ้พี่มือกลองก็กระโดดมารวมวงด้วย นั่น...เอาชื่อกูมาล้ออีก
ถ้าเป็นผู้หญิงเรียกผมเต็มใจให้เรียกเลยนะครับแต่นี่ผู้ชายเรียก...แขยงว่ะ!
“ผมชื่อไอครับ”
ผมบอก
“ไม่เอาๆ
เรียกสุดที่รักดีกว่า” ไอ้พี่เสือหัวเราะร่า
ผมเหล่ตามองพี่แกก่อนจะทำหน้าปูเลี่ยน
ให้ผู้ชายเรียกกันว่าสุดที่รักเนี่ยนะ? พี่ครับขอร้องเถอะ
ผมไม่อยากให้ใครมองว่าผมเป็นเกย์
กราบตีนล่ะครับ!
“เฮ้ยไม่เอาเว้ย!
เรียกฮันนี่ดีกว่า ดูอินเตอร์ดี”
ไอ้พี่มือกลองเถียงกับไอ้พี่เสือยกใหญ่ส่วนผมก็ได้แต่นั่งทำตัวลีบๆ
เป็นตอให้พวกพี่เขาเถียงกันข้ามหัว
ในขณะที่พวกพี่ๆ
กำลังเถียงกันเรื่องการเรียกชื่อของผมผมก็แอบมองป้ายชื่อของพี่มือกลอง อืม...ชื่อขลุ่ย =..=*
เนื่องจากผมเป็นที่ถูกอกถูกใจของไอ้พี่ตัวควายสองตัวนี้มื้อเที่ยงของผมจึงถูกตบท้ายด้วยขนมชุดใหญ่ที่ไม่ว่าใครเห็นเขาก็ต้องอิจฉา
จนถึงบัดนี้ไอ้พวกพี่สองคนนี้ก็ยังตกลงกันไม่ได้ว่าจะเรียกผมอย่างไร อีกคนเรียกฮันนี่ อีกคนก็เรียกสุดที่รัก ไม่ว่าจะเรียกแบบไหนผมก็เสียหายแบบสุดๆ
เพราะผมจะถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ
คือแบบ...ไอ้คนที่เรียกก็ถูกมองนะแต่ดูเหมือนพวกเขาจะสร้างโครงเหล็กเป็นเกราะแห่งความหน้าด้านเอาไว้คนที่อับอายจึงมีผมเพียงคนเดียว บอกแล้วไง...ให้เรียกกูว่าไอ สั้นๆ ง่ายๆ และไม่ต้องอับอายด้วย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แว้บมาย้ายเนื้อหามาที่เว็บนี้ค่า ><
ขอโทษทุกคนด้วยค่าที่ก่อนหน้านี้อ่านไม่ได้เลย
ขอโทษค้าบบบบบบบ >/\<
ความคิดเห็น