[Yaoi] ซวยฉิบหาย! ผมกลายเป็นเมียเขา [จบจ้า]

ลำดับตอนที่ #2 : Rule 2 : รับ(รัก)น้องต้องมอมเหล้า

Rule 2 : รับ(รัก)น้องต้องมอมเหล้า

ช่วงบ่ายอันแสนทรหดอดทนก็มาถึงหลังจากถูกรุ่นพี่เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมจนอิ่มอ้วกแตก  ผมที่หลงดีใจไปกับน้ำใจอันดีงามที่รุ่นพี่อุตส่าห์ซื้อขนมมาเลี้ยงก็ต้องมานั่งเสียใจทีหลังเมื่อขนมมากมายเหล่านั้นผมต้องกินให้หมดคนเดียว  ถ้าไม่หมดผมก็โดนเล่นสิครับ  จำไว้เลยนะ ไอ้พี่เสือ กับ ไอ้พี่ขลุ่ย(แต่เสือกเล่นกลอง) ฮึ่ม!

            ดีนะครับที่ช่วงบ่ายพวกพี่ให้ทำกิจกรรมกันใต้ตึกจึงไม่ต้องไปทนตากแดดอยู่แบบนั้น  อีกทั้งแดดช่วงบ่ายมันก็เสี่ยงต่อมะเร็งเหลือเกิน

            ไอ้พวกพี่ว้ากเกอร์เซ็ตแรกถูกเปลี่ยนออกไปแต่ก็ยังมาทำหน้าที่ช่วยว้ากใส่รุ่นน้องที่ไม่กระตือรือร้นในการทำกิจกรรมบ้าง  คราวนี้รุ่นพี่ที่เป็นพิธีกรเขาก็ได้ใช้ไมค์จริงๆ แล้วครับไม่เหมือนไอ้พี่ลันที่มีไมค์อยู่ในมือแต่ดันใช้เสียงสด

            “ต่อจากนี้จะเป็นการเล่นเกมกระชับสัมพันธ์ระหว่างรุ่นน้องและรุ่นพี่นะครับ  พวกปีสองเข้าไปแทรกแถวอยู่กับน้องเลยนะครับ  พี่สต๊าฟครับช่วยแบ่งกลุ่มให้พวกน้องทีครับแล้วแต่ละกลุ่มให้มีน้องผู้หญิงอย่างน้อยกลุ่มละสองคนนะครับ” รุ่นพี่ผู้ชายพูดเสียงนุ่มผ่านไมค์ต่างจากเสียงแหบๆ ของไอ้พี่ลันอย่างสิ้นเชิง  เสียงแบบนี้ค่อยน่าฟังขึ้นมาหน่อย

            ผมที่ลุกขึ้นยืนตามคำสั่งของพี่สต๊าฟเพื่อสะดวกต่อการจัดกลุ่มก็ต้องแอบใจเต้นเล็กน้อยเมื่อมีสาวสวยผมยาวดัดเป็นลอนมายืนข้างๆ ผม  ดูจากหน้าตาและท่าทางคงจะเป็นพี่ปีสองนั่นแหละครับ  เนื่องจากคณะของเราคือวิศวะทำให้มีผู้หญิงไม่ค่อยมากเท่าไหร่และยิ่งเป็นสาขาเครื่องกลแล้วด้วยผู้หญิงยิ่งลดน้อยลงมากกว่าเดิม  แต่หญิงเทียมมีเยอะทีเดียวครับ

            แต่จะว่าไปพวกพี่ปีสองก็เป็นพี่ปกครอง(ก็พี่ว้ากนั่นแหละ)แล้วทำไมจะต้องมาทำกิจกรรมกับปีหนึ่งอย่างพวกผมอีกนะส่วนพวกที่ดำเนินการเป็นพวกพี่ปี3  อืม...ชื่อกิจกรรมก็บอกอยู่นี่นาว่าเป็นเกมกระชับความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง

            “อ้าวๆ กลุ่มนี้จัดแถวให้เป็นระเบียบหน่อย! น้องผู้หญิงน่ะมายืนอยู่หัวแถว  เร็วๆ อย่าช้า!” ไอ้พี่ลันมันเดินมาเต๊ะท่าขรึมพลางแหกปากใส่แถวของกลุ่มผมเสียงดังจนพวกผมสะดุ้งเฮือกไปตามๆ กัน  หน้าตาก็หล่ออยู่หรอกแต่แม่.งโคตรดุเลยว่ะ

            เมื่อได้ยินคำสั่งจากไอ้พี่ลันตัวเตี้ยพวกผมก็รีบกุลีกุจอจัดแถวให้เป็นระเบียบโดยให้ผู้หญิงอยู่ข้างหน้าและยืนต่อกันเป็นแถวตอนเรียงตามส่วนสูง  กลุ่มที่ผมสังกัดอยู่ตอนนี้ผมสูงที่สุดเลยล่ะครับ แหม...น่าภูมิใจจริงๆ (ที่กลุ่มตัวเองมีแต่คนเตี้ยๆ)

            “เฮ้ย!! ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย  นี่กิจกรรมรับน้องนะไม่ใช่กิจกรรมกินขี้! เอาแต่ทำหน้าตาเบื่อโลกแบบนั้นอยากจะสดชื่นโดยการออกไปยืนรับวิตามินดีไหม!?!” ไอ้พี่ลันตวาดใส่กลุ่ม  ผมจึงต้องคลายคิ้วที่ขมวดเป็นปมออก  กูขมวดคิ้วก็ผิด  โธ่! ทำไมไอ้พี่ลันจะต้องมายุ่งกับกลุ่มผมด้วยวะ  กลุ่มอื่นมันทำหน้าบูดเป็นตูดหมาไม่เห็นจะโดนด่าเลย แง่ม!

            “เอาล่ะครับ  ปกติแล้วคณะเราจะมีกิจกรรมเชื่อมสัมผัสระหว่างคณะโดยการให้อมลูกอมเม็ดเดียวกันต่อไปเรื่อยๆ แต่อันนั้นพวกน้องได้ทำไปตอนรับน้องรวมแล้วเพราะฉะนั้นตอนนี้พวกเรามีกิจกรรมที่ดีกว่านั้นมาให้ทำ  ชื่อกิจกรรมคือ จ๊วบ...เชื่อมสัมพันธ์...” ไอ้รุ่นพี่พิธีกรคนเดิมพูดหลังจากจัดกลุ่มเรียบร้อยแล้ว  ตอนรับน้องรวมพวกเราก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนต่างสาขาไปเรียบร้อยแล้วซึ่งตอนนั้นผมก็ทำความรู้จักกับเพื่อนต่างสาขาจริงๆ พอมาเข้าสาขาตัวเองผมก็เลยไม่มีเพื่อน  ก็ตอนรับน้องรวมพวกที่อยู่รอบๆ ตัวผมมีแต่สาขาอื่นทั้งนั้นเลยนี่หว่า

            แต่...แค่ได้ยินชื่อกิจกรรมตูก็อยากอ้วกแล้วฟ่ะ  ผมมองพวกผู้ชายตัวเตี้ยที่ได้ยืนข้างหลังผู้หญิงแล้วก็อดอิจฉาขึ้นมาไม่ได้  ถ้ากิจกรรมนั้นต้องให้ทำกันในกลุ่มโดยให้ทำต่อกันมาเรื่อยๆ เรียงตามความสูงแล้วล่ะก็...รอบตัวผมมีแต่ผู้ชายอ่ะ  เขาอยากจ๊วบกับผู้หญิงอ่ะ!

            “แต่ล่ะกลุ่มจะได้รับกระดาษซับมันไปหนึ่งแผ่น  ถ้าพี่ให้สัญญาณน้องที่อยู่หัวแถวจะต้องเอากระดาษนั่นแปะที่ปากของตัวเองแล้วส่งต่อไปโดยห้ามใช้มือนะครับ  ถ้ากระดาษตกต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่แรกกลุ่มไหนเสร็จเป็นกลุ่มสุดท้ายจะถูกลงโทษ  ส่วนกลุ่มที่เสร็จเป็นกลุ่มแรกจะได้ลงโทษเพื่อนนะครับ” ไอ้พี่พิธีกรพูดจบก่อนจะสาธิตให้ดูว่าทำอย่างไรซึ่งแกก็ทาบกระดาษไว้ที่ปากก่อนจะหันไปส่งต่อให้เพื่อนโดยใช้วิธีส่งแบบปากต่อปาก

            พวกผมที่เห็นแบบนั้นก็พากันโห่  ทั้งโห่แซวที่พวกพี่แกเล่นกับผู้ชายกันเองทั้งโห่ประท้วงเพราะไม่อยากเล่นกิจกรรมนี้  ไอ้พวกที่ได้ยืนใกล้ผู้หญิงมันก็เปรมสิครับ

            “เฮ้ย อย่าบ่นๆ ขนาดอมลูกอมเม็ดเดียวกันพวกน้องยังทำมาแล้วเลย  อันนี้แค่ปากแตะกันผ่านกระดาษเฉยๆ น้องจะคิดอะไรมาก  หรือถ้าใครมีปัญหาเชิญคุยกับพี่ปกครองได้นะครับแล้วน้องจะได้รับการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด” ไอ้พี่พิธีกรพูด  หือ? ถ้าไปคุยกับพี่ว้ากมีหวังถูกสั่งให้คลานเป็นหมารอบคณะแหงแซะ

            เมื่อถูกขู่แบบนั้นพวกเราก็เงียบปากและรอฟังสัญญาณกันอย่างใจจดใจจ่อเพราะไม่อยากแพ้  ผมมั่นใจว่าบทลงโทษของผู้แพ้มันไม่ธรรมดาแน่

            “เอาล่ะนะครับ  รอฟังสัญญาณนะครับ” ไอ้พี่พิธีกรพูดก่อนจะวางไมค์ลง  มือประสานกันก่อนจะเอาไปจ่อไว้ที่ปาก  จังหวะนั้นคนที่อยู่หัวแถวก็ยกกระดาษขึ้นพอพี่พิธีกรเป่าลมออกจากปอดเปล่งออกมาเป็นเสียงหวีดหวิวกิจกรรมก็ได้เริ่มต้นขึ้น  เสียงเชียร์ของพวกรุ่นพี่กับเสียงของคนในกลุ่มที่เร่งให้รีบทำเร็วๆ ดังสอดประสานเซ็งแซ่กันอึกทึก

            ผมยืนยิ้มรอรับกระดาษ  ผมเป็นคนสุดท้ายของแถวจึงสบายที่ไม่ต้องต้องกังวลอะไรมากมาย  พวกนั้นทำกระดาษหล่นกันสองสามรอบเลยต้องกลับไปทำใหม่ตั้งแต่ต้น  ไอ้ผู้ชายที่ได้ประกบปากกับผู้หญิงมันก็มีความสุขสิครับแต่ผู้ชายที่ต้องประกบปากกับผู้ชายกันเองก็ทำหน้าแหวะไปตามๆ กัน  คราบน้ำลงน้ำลายติดแปะมาตามกระดาษ  มันก็น่าแหวะอยู่หรอกแต่ผมก็แค่ต้องรับกระดาษจากไอ้คนข้างหน้าแล้วรีบเอาออกจากปากตัวเองก็พอ  ไม่ต้องไปทนแหวะหลายต่อหลายครั้งเหมือนพวกที่ยืนอยู่แถวกลางๆ ฮ่าๆ ได้เห็นหน้าพวกผู้ชายทำหน้าอยากอ้วกแล้วขำชะมัด  นาทีนี้วินาทีนี้ผมไม่หวังชัยชนะขอแค่ไม่เป็นกลุ่มสุดท้ายเป็นพอ

            เสียงเชียร์ในกลุ่มเราดังขึ้นอย่างตื่นเต้นเมื่อพวกนั้นกำลังส่งกระดาษมาเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงผมแล้ว  พวกผมตื่นเต้นกันเป็นพิเศษครับเนื่องจากตอนนี้มีหลายกลุ่มที่เสร็จไปเรียบร้อยแล้ว

            “เชี่ยลัน กลุ่มที่มึงจัดเมื่อกี้คนไม่ครบนี่หว่า” ขณะที่ผมกำลังตื่นเต้นกับการลุ้นจนตัวโก่งว่าตัวเองจะเป็นกลุ่มสุดท้ายหรือไม่เสียงของไอ้พี่เสือก็ดังขึ้น

            “เฮ้ย! ไม่จริงน่า  เมื่อกี้กูนับครบแล้วนะ” เสียงของไอ้พี่ลันดังตามมา

            “ก็น้องผู้หญิงคนหนึ่งเขาหน้ามืดไปก็เลยออกจากกลุ่ม  นี่มึงไม่ได้เช็คเหรอ?” ไอ้พี่เสือพูดเสียงเครียดๆ

            “กูก็ไม่ได้ดูว่ะ” โห คำพูดของพี่ไอ้พี่ลันดูไม่มีความรับผิดชอบเอาซะเลย

            “ถ้าทีมนี้ถูกปรับแพ้มึงต้องรับผิดชอบนะเว้ยเพราะมึงเป็นคนจัดเองเลยนี่หว่า  ทำอะไรซักอย่างสิกระดาษจะถูกส่งมาถึงคนสุดท้ายแล้วนะ” ไอ้พี่เสือเร่งให้พี่ลันคิด

            “เออ ช่างแม่.ง” เฮ้ย!! ไอ้พี่เตี้ย! มันจะไม่ปัดความรับผิดชอบไปหน่อยเหรอ  กลุ่มกูนะเฮ้ย กลุ่มกู!!

            “งั้นกูจัดการเอง” พูดจบเสียงของไอ้พี่เสือกับไอ้พี่ลันก็เงียบไป  จังหวะนั้นแหละที่กระดาษถูกส่งมาถึงผมซึ่งเป็นคนสุดท้าย

            ทันทีที่ผมรับกระดาษมาใบหน้าของผมก็ถูกมือหนาประคองก่อนจะจับหมุนไปด้านหลังจนตัวผมต้องหมุนตามไปด้วย(ไม่อย่างนั้นคอผมจะหักเอา)  และจังหวะนั้นเองกระดาษก็หลุดออกจากปากผมเพราะผมไม่คิดว่าจะมีคนมาจับหน้าผมหันแบบนี้ก็เลยไม่ได้คาบกระดาษให้แน่นๆ พอกระดาษหลุดออกจากปากภาพที่ผมเห็นต่อจากนั้นก็คือริมฝีปากสีซีดที่กำลังโน้มเข้ามาหวังจะงับกระดาษออกไป

            แต่มันซวยตรงที่กระดาษมันหลุดออกจากปากผมไปแล้วน่ะสิ!! สิ่งที่ถูกริมฝีปากสีซีดงับจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากปากของผม!! โอ้แม่เจ้า!!!! จูบแรกของกู...จูบแรกของผมต้องสูญเสียให้กับผู้ชายหรือนี่  โฮ กูอยากหลั่งน้ำตา

            ผมเบิกตากว้างจ้องตากับเจ้าของริมฝีปากที่กำลังแนบกันอยู่อย่างตกใจ  ไอ้เจ้าของริมฝีปากนั้นก็ตกใจไม่แพ้ผมเหมือนกัน  ไม่รู้ว่ามันโชคดีหรือเคราะห์ร้ายกันแน่ที่ตอนนี้นอกจากคนในกลุ่มแล้วก็ไม่มีใครสนใจเหตุการณ์ที่ผมกำลังเจออยู่ตอนนี้เลยเพราะต่างคนก็ต่างลุ้นกับกลุ่มของตัวเองเหมือนกัน

            แต่ทันทีที่ผมผละออกจากเจ้าของจูบแรกของผม ผมก็เพิ่งตระหนักได้ว่านอกจากคนในกลุ่มที่ลุ้นกันจนตัวโก่งแล้วยังมีไอ้รุ่นพี่บ้าที่ไม่ยอมรับผิดชอบกับความผิดพลาดของตัวเองกำลังมองอยู่ซึ่งพี่แกก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนกัน

            “ถุย! แหวะ!” ผมกับไอ้พี่เสือต่างก็ผลักกันออกก่อนจะหันไปโก่งคออ้วกคนละทาง  มือของพวกเราต่างก็ถูริมฝีปากกันอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะต่างคนต่างก็แขยงที่ได้จุ๊บกัน  สายตาของคนในกลุ่มที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเปลี่ยนจากสายตาตกใจมาเป็นสายตาเลิ่กลั่ก  ก็คงจะทำอะไรไม่ถูกที่เห็นผู้ชายจูบกันต่อหน้า  คือ...ที่จริงแล้วมันก็มีโอกาสผิดพลาดเผลอจูบกันแบบนี้ได้เพราะเกมนี้มันก็มีจุดประสงค์ให้เป็นแบบนั้นแต่พอดีว่าผมกับไอ้พี่เสืออึ้งไปนานหน่อยเราก็เลยไม่ได้ผละออกจากกันทันทีเหมือนที่คนอื่นๆ เขาทำ  อย่างมากคนอื่นๆ เขาก็แตะโดนปากกันแค่นิดหน่อยแต่ในกรณีของผมกับไอ้พี่เสือนี่มันแตะกันไปทั้งปากเลยอ่ะครับ

            “สุดที่รักทำไมทำกับพี่แบบนี้!” ไอ้พี่เสือหันมาต่อว่าผม  คำต่อว่าของมึงนี่ชวนจิ้นฉิบหายเลยว่ะ  สำหรับคนอื่นอาจจะช่วยจิ้นแต่สำหรับผมมันชวนอ้วกครับ!

            “พี่นั่นแหละ จู่ๆ ก็โผล่มาแบบนั้นใครจะทันตั้งตัววะ!!” ผมเอามือถูปากไม่เลิกก่อนจะต่อล้อต่อเถียงกับไอ้พี่เสือ

            “นี่พี่เข้ามาช่วยกลุ่มแกนะสุดที่รัก” มึงเลิกเรียกชื่อกูเหอะพี่  ยิ่งเรียกยิ่งชวนอ้วกว่ะ

            “ช่วยบ้าช่วยบออะไรเนี่ย!?! แพ้แล้วครับพี่  กลุ่มผมแพ้ก็เพราะพี่มาช่วยนั่นแหละ” ผมเบ้หน้าอยากร้องไห้  นอกจากจะเสียจูบแรกให้ผู้ชายกูยังต้องมาถูกทำโทษอีกเหรอวะเนี่ย WTF!

            “งั้นเดี๋ยวพี่บอกประธานปกครองให้ลงโทษเบาๆ แล้วกันเนอะ แฮะๆ” เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นคนทำให้ทีมพวกเราแพ้ไอ้พี่เสือก็ค่อยก้าวถอยหลังช้าๆ เพื่อชิ่งหนี  โฮ่! พวกพี่ปกครองไม่มีความรับผิดชอบเลยว่ะ

            สุดท้ายพวกผมก็ถูกลงโทษกันอย่างหนักหน่วงโดยที่พวกผู้หญิงไม่โดนแต่พวกผู้ชายอย่างผมโดนเต็มๆ  และที่แย่ไปกว่านั้นก็คือนอกจากจะถูกพวกพี่ๆ แกล้งแล้วยังถูกพวกกลุ่มที่ชนะแกล้งอีกด้วย

            ผมต้องถอดกางเกงนักศึกษาออกเหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวกระจิ๋วก่อนจะถูกสั่งให้คลานไปกับพื้นคอนกรีตอันแสนร้อนระอุ  เท่านั้นยังไม่พอพวกรุ่นพี่ยังแกล้งโดยการสตาร์ทรถมอเตอร์ไซคันเก่าๆ แล้วบิดเครื่องแรงๆ เพื่อให้ควันดำมันลอยโขมงจนพวกผมสำลัก  จะลุกหลบควันก็ไม่ได้ไม่อย่างนั้นโดนทำโทษหนักกว่าเดิม

            ไอ้ผมนี่ยังไม่เท่าไหร่หรอกครับเพราะผมยังใส่บ็อกเซอร์อยู่แต่ไอ้ที่คลานอยู่ข้างหน้าผมแม่.งน่าสงสารเพราะมันใส่แค่กางเกงในสีขาวตัวเดียว  แต่ไอ้หมอนี่มันผู้ชายแน่เหรอ  ขาเนียนมากขาวมากแต่เสียอย่างเดียวหวมเล็กไปหน่อย ฮ่าๆๆ

            “ทำไมไม่ใส่บ็อกเซอร์วะ?” ผมคลานขึ้นมาเทียบเคียงกับไอ้ตัวเล็กข้างหน้าก่อนจะถาม  มันหันมามองผมด้วยสีหน้าเหมือนคนกำลังจะร้องไห้

            “เราไม่เคยใส่” โห!! ไม่เคยใส่บ็อกเซอร์  ไอ้นี่มันเป็นคนประเภทไหนวะ

            “เอ่อ จริงง่ะ?”

            “อือ แต่โดนแบบนี้สงสัยต้องไปหาซื้อมาใส่แล้วสิ  แต่ว่าเราเพิ่งมาอยู่ที่นี่เลยไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหนอ่ะ” ไอ้หมอนี่ทำหน้าตาหมาหงอย

            “นายเป็นคนต่างจังหวัดเหรอ? เราก็เป็น  แต่เรามาที่นี่บ่อยเลยรู้จักสถานที่ต่างๆ ถ้านายไม่รังเกียจให้เราพาไปซื้อไหมล่ะ” ผมเสนอ  ดีใจครับเจอเด็กต่างด้าวเหมือนกัน

            “ไปสิ  ขอบใจนายมากนะ  นายชื่อสุดที่รักใช่ไหม เราชื่อเมฆนะ” ไอ้เมฆยิ้มแป้นแล้น

            “อ่า นั่นมันชื่อจริง  นายเรียกเราว่าไอดีกว่าเนอะ” ผมยิ้มให้  มันจะเป็นคนแรกที่เรียกชื่อที่ผมเต็มใจให้เรียก  ก็ดูแต่ละคนเรียกผมสิครับ ไอ้พี่ขลุ่ยก็เรียกว่าฮันนี่  ไอ้พี่เสือก็เรียกว่าสุดที่รัก  ส่วนไอ้พี่ลันก็เรียกว่าสูง  แต่ละชื่อมันน่าให้เรียกจริงๆ ฮึ่ม

            “เฮ้ย!! ตรงนั้นน่ะอย่ามัวแต่คุยกัน!!” เสียงตะโกนดังขัดจังหวะการสานสัมพันธไมตรีระหว่างเพื่อน   ผมกับไอ้เมฆสะดุ้งก่อนจะรีบคลานเพราะถ้าขืนคุยกันไปมากกว่านี้พวกเราอาจจะต้องคลานบนพื้นคอนกรีตโดยปราศจากเสื้อผ้าก็เป็นได้

            แต่สุดท้ายผมกับไอ้เมฆก็ถูกทำโทษอีกจนได้  โทษที่พวกเราได้รับหลังจากนั้นก็คือให้ตบหน้ากันคนละห้าที  ถ้าตบเบาๆ พวกพี่ปกครองจะมาตบให้ดูเป็นตัวอย่างพวกเราจึงตบกันกับแก้มบวมแดงกันไปข้างแต่พอจบพวกเราก็มาขอโทษขอโพยกันทีหลัง

            หลังจากจบกิจกรรมรับน้องในช่วงบ่ายพวกผมก็ดีใจเพราะคิดว่าจะได้ไปนอนพักผ่อนที่หอแต่ที่ไหนได้  พอจบกิจกรรมรับน้องบ่ายพวกเราก็ต้องไปต่อช่วงดึกอีก  นั่นคือการที่พวกรุ่นพี่พารุ่นน้องไปเลี้ยงเหล้า  ผมไม่มีปัญหาหรอกครับเพราะผมมันคนชอบดื่ม เหอๆ อีกทั้งได้ดื่มฟรีแบบไม่อั้นแบบนี้ก็ลาภปากสิครับ

            “ไอ เราดื่มไม่เก่งว่ะ” ไอ้เมฆที่เดินตามหลังผมเข้าร้านเหล้าที่พวกรุ่นพี่พามากระซิบเสียงแผ่วๆ  ร้านเหล้าที่พวกพี่พามาอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนักอีกทั้งยังอยู่ใกล้หอพักของผมอีกด้วย  ดีสิแบบนี้  เมาแค่ไหนก็ไม่ห่วงเพราะเดินกลับหอได้สบายๆ

            “เอาน่า  ถึงเมาเดี๋ยวพวกรุ่นพี่ก็ดูแลเองแหละ  เอางี้...เราคอแข็งอยู่  ถ้านายถูกมอมเดี๋ยวเราช่วยดูแลให้ก็ได้  อยู่ใกล้ๆ เราไว้ล่ะ” ผมเสนอ  ไอ้เมฆนี่ท่าทางหัวอ่อนแล้วก็น่าแกล้งด้วยเพราะฉะนั้นผมคิดว่ารุ่นพี่หลายคนต้องรอมอมเหล้ามันแน่เลย

            “ขอบใจนะไอ” ไอ้เมฆมองผมตาแป๋วอย่างขอบคุณ  มันจะรู้ไหมนะว่าสายตามันอ้อนมาก  หืม...ถ้าเป็นผู้หญิงกูลากเข้าห้องแล้วนะเนี่ย (กล้าเหรอวะ  ขนาดจูบแรกมึงยังถูกผู้ชายเอาไปเลยไม่ใช่เหรอวะไอ้ไอ!)

            ผมกับไอ้เมฆถูกพวกพี่ขลุ่ยลากไปนั่งร่วมวงด้วยและดูเหมือนว่าไอ้พวกพี่กลุ่มนี้จะเป็นพี่บิ๊กของพวกพี่ปกครองเสียด้วย  ตอนนี้ผมต้องมานั่งเผชิญหน้ากับไอ้พี่เสืออย่างช่วยไม่ได้แต่เราก็มองหน้ากันติดนะ  คือผมน่ะ...มองหน้าแกด้วยสายตาอาฆาตส่วนไอ้พี่เสือก็ทำได้เพียงส่งยิ้มเจื่อนๆ มาให้

            แต่ที่นั่งร่วมวงกับพวกพี่บิ๊กเหล่านี้ไม่ได้มีเพียงผมกับไอ้เมฆหรอกนะยังมีสาวสวยประจำคณะนั่งอยู่ด้วยซึ่งนั่นก็เป็นอาหารตาอาหารใจเหลือเกินแต่ติดตรงที่ว่าผู้หญิงเหล่านั้นดูเหมือนจะเป็นฮาเร็มของไอ้พี่ลันว่ะ  แม่.งเกิดมาหล่อมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง

            และนอกจากมีสาวสวยประจำคณะแล้วยังมีพี่ปี2 ที่เป็นพี่เทคแคร์ของผมกับไอ้เมฆมานั่งร่วมวงด้วย  พี่เทคของผมนั้นจัดได้ว่าหน้าตาดีแต่ก็ไม่ได้หล่อขั้นเทพเหมือนไอ้พี่ลันกับไอ้พี่ขลุ่ยหรอกแถมพี่แกยังใจดีอีกด้วยนะ  แกพูดดีๆ พูดจาน่ารักถามด้วยว่าเหนื่อยไหม? กดดันไหม? อยู่ตลอดเลย  พวกพี่ว้ากพี่ปกครองน่าจะพูดดีๆ แบบนี้ด้วยว่ะ

            “เปอร์ ชงเหล้าให้น้องมึงด้วย” ไอ้พี่ขลุ่ยสั่ง  พี่เปอร์นั้นคือพี่เทคของผมเองครับ

            “ครับพี่” พี่เปอร์พยักหน้าก่อนจะรินเหล้าลงในแก้วและรินน้ำตามลงไป  ดูเหมือนแกจะสงสารผมครับแกชงซะอ่อนเชียวส่วนพี่เทคของไอ้เมฆก็เล่นชงซะเข้มแบบไม่ปรานีกันเลย  ดูจากหน้าตาพี่เทคของไอ้เมฆแล้วน่าจะเป็นประธานปกครองคนต่อไป  แต่...จนถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าประธานปกครองนั้นคือใคร  ท่าทางจะโหดมากเลยทีเดียวส่วนหน้าตาคงคล้ายๆ กับไอ้พี่เสือนี่แหละมั้ง ฮ่าๆ

            “ไอ มันเข้มไป ขมปี๋เลย” ไอ้เมฆเอาลิ้นแตะเหล้านิดหน่อยก่อนจะทำหน้าเหยเกหันมากระซิบผม  มันน่าสงสารจริงๆ นะครับ  ทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้เลยว่ะ

            “เอางี้  นายเอาแก้วมาวางไว้ใกล้ๆ แก้วเราระหว่างนั้นเราจะชวนพวกรุ่นพี่คุยแล้วเผลอหยิบแก้วผิด” ผมกระซิบกลับ

            “เอางั้นเลยเหรอ? นายไหวแน่นะ” ไอ้เมฆถามอย่างเป็นห่วง  เป็นห่วงตัวมึงก่อนเหอะว่ะ

            “ไหว แค่นี้สบายมาก” ผมยักคิ้วก่อนจะหันไปยิ้มให้กับพี่เทคของตัวเอง

            “ดื่มสิไอ” ไอ้พี่เปอร์ยิ้มพลางคะยั้นคะยอให้ผมดื่ม

            “แฮะๆ ได้ครับได้” ผมยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะแกล้งทำเป็นหยิบแก้วผิด

            “อ่ะแฮ่ม! นั่นไม่ใช่แก้วของคุณนะครับคุณน้องสูงชะลูด” ขณะที่เหล้ากำลังไหลจากก้นแก้วเข้าสู่ปากผมเสียงแหบๆ เข้มๆ ของไอ้พี่ลันก็ดังขึ้นขัดผมจึงหุบยิ้มลง  หนอย...รู้ทันกูอีก

            “นั่นสินะครับ” ผมวางแก้วลงก่อนจะหันไปมองไอ้เมฆ  มึงช่วยเหลือตัวเองไปก่อนนะเพื่อน

            ซ่า!! ขณะที่ผมกำลังจะหยิบแก้วของตัวเองมาดื่มไอ้พี่ลันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็คว้าแก้วผมไปแล้วสาดน้ำในแก้วออกจนเกลี้ยง  ผมมองด้วยสายตาละห้อย  เสียดายอ่ะ

            “ท่าทางน้องสูงเขาอยากจะดื่มเหล้าแรงๆ เดี๋ยวผมชงให้เอง” ไอ้พี่ลันดึงมือออกจากไหล่มนของหญิงสาวข้างกายก่อนจะเอนตัวมาจัดแจงชงเหล้าให้ผมด้วยตัวเอง  นายคนนี้ตั้งใจแกล้งผมแน่ๆ ดูแกทำสิ  แกรินเหล้าลงไปครึ่งแก้วแล้วใส่น้ำแค่จึ๋งเดียว  นี่มันไม่ต่างจากการให้กูกินเหล้าเพียวๆ เลยนะเว้ย

            “ไอ้ลัน มันไม่เข้มไปหน่อยเหรอวะ? หน้าตาอย่างฮันนี่คงกินเหล้าไม่เป็นว่ะ” ไอ้พี่ขลุ่ยแย้งขึ้น  พี่ขลุ่ย ที่บอกว่าเหล้าเข้มไปผมไม่เถียงแต่ไอ้ที่ว่าหน้าตาผมไม่เหมาะกับเหล้าผมเถียงสุดใจครับ  กูนี่แหละคอทองแดงตัวยงเลย

            “ช่างสิ แต่รุ่นพี่ชงให้แล้วไม่กินรู้ไหมว่าต้องเจอกับอะไร” ไอ้พี่ลันขู่  เข่ากูเป็นแผลจากการคลานยังไม่หายเจ็บเลยครับ  กูไม่อยากจะคลานเป็นหมารอบคณะเพื่อสร้างบาดแผลให้กับตัวอีกหรอกนะครับ

            “ผมยังไม่ได้บอกซักคำว่าผมจะไม่กิน” ผมยักคิ้วให้ไอ้พี่ลัน  ไม่กลัวหรอกนะเว้ยขอบอก  บ้านผมที่ต่างจังหวัดน่ะเปิดร้านเหล้า  ผมจึงคลุกคลีอยู่กับเหล้ามาตั้งแต่เด็ก  ได้กลิ่นเหล้าทุกวันจนชิน  พอโตพ่อก็ฝึกให้กินเพื่อเข้าสังคมและผมก็เข้าสังคมบ่อยจนกลายเป็นคนคอแข็ง เหอๆ

            ผมยกเหล้าแก้วเหล้าขึ้นจ่อปากก่อนจะค่อยๆ ละเลียดกินมัน  เหล้าขมๆ แบบนี้ต้องค่อยๆ กินมันถึงจะได้รสชาติ  ขืนกินรวดเดียวต่อให้คอแข็งแค่ไหนก็เซได้ง่ายๆ เลยล่ะครับเพราะเหล้ามันแรงมาก

            “ดื่มให้หมด” ไอ้พี่ลันสั่งเมื่อเห็นผมลดแก้วลง  เหี้.ย! นี่กะจะมอมเหล้ากันนี่หว่า  หนอย...ไอ้พี่ลัน ไอ้ว้ากเกอร์ตัวเตี้ย!!

            พอสิ้นคำสั่งผมก็ได้แต่ด่าพี่แกทางสายตา(ขืนด่าออกมาตรงๆ กูก็โดนคลานเป็นหมาสิครับ)ก่อนจะกระดกแก้วกรอกเหล้าลงคออย่างเลี่ยงไม่ได้  ผมว่านะ ไอ้พี่ลันมันตั้งใจแกล้งผมคนเดียวแน่ๆ เพราะมันสั่งให้ผมดื่มคนเดียวโดยไม่ได้หันไอ้สั่งให้ไอ้เมฆดื่มบ้างเลย  นี่มึงโกรธเหรอครับที่กูว่ามึงเตี้ย  แต่มึงไม่เห็นต้องโมโหเลยเพราะมึงไม่ได้เตี้ยจริงๆ อ่ะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาล่ะค่ะ  เรื่องนี้ใครจะคู่ใครกันนะ ระหว่าง...
พี่เสือ x น้องสุดที่รัก
พี่ขลุ่ย x น้องฮันนี่
พี่ลัน x น้องสูง
และ... ไอ x เมฆ
ฮุๆ  ติดตามต่อไปค่ะ  ตอนต่อไปเราจะได้รู้กันแล้วล่ะค่ะว่าใครคู่ใครกันแน่

Rasp berry