[Yaoi] ซวยฉิบหาย! ผมกลายเป็นเมียเขา [จบจ้า]

ลำดับตอนที่ #24 : Special Rule : คริสต์มาส...แสนหวาน

25/12/12
edit : 27/12/12
edit : 1/1/13
edit : 3/1/13
edit : 09/01/13
edit : 12/02/13

Special Rule : คริสต์มาส...แสนหวาน
 

“อื้อหือ! กลิ่นเหล้าหึ่งเลยพี่ลัน  เมาหรือเปล่าเนี่ย?” ไอ้ไอดันผมออกก่อนจะทำจมูกฟุดฟิด

“ไม่ได้เมา” ผมส่ายหน้าก่อนจะรวบตัวหมอนั่นมากอดจากด้านหลัง

“เป็นอะไรเนี่ยอยู่ดีๆ ก็มากอดเฉยเลย” ไอ้ไอตีแขนผมเบาๆ ก่อนจะเดินเอาดอกไม้ไปไว้ในห้องครัว  ผมเดินตามโดนไม่คลายอ้อมแขน

“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” ผมพูดเสียงเบาก่อนจะก้มหน้าลงไล้จมูกที่หลังหูของเด็กนั่นเบาๆ

“ก็พี่ลันไม่บอกนี่ครับผมก็เลยไม่รู้” หลังจากวางดอกไม้ลงบนโต๊ะแล้วไอมันก็บิดตัวหันมาหาผม  ผมก้มลงจูบหน้าผากมันเบาๆ ก่อนจะดันตัวมันชนเคาน์เตอร์ในห้องครัว  ไอมันยกมือขึ้นวางทาบที่หน้าอกของผมเพื่อป้องกันไม่ให้ผมชิดมันไปมากกว่านี้และตอนนี้หน้ามันก็แดงมาก

ผมยกมุมปากขึ้นอย่างพอใจก่อนจะโน้มหน้าลงไปจูบมันอย่างอ่อนโยน  ตอนแรกมันก็เม้มปากแน่นแต่ไม่นานมันก็เริ่มที่จะตอบรับจูบของผม


ฉากต่อไปนี้ถูกตัดเนื่องจากถูกแบนค่ะ***
ฉากที่ถูกตัดหาได้ในกุเกิ้ลโดยค้นหาคำว่า dprforfreshman ค่ะ
 

สรุป...ผมทำมันจนถึงเช้าจริงๆ ครับ  ตอนนี้ผมก็แทบหมดแรงเพราะโหมหนักแบบไม่หยุดยั้ง  ไอมันจะรู้ตัวหรือเปล่านะว่ามันยั่วผมโดยที่มันเองก็ไม่รู้ตัว  และมันจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าผมหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น  ตั้งแต่ได้กับมันมาผมไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย  แค่มันคนเดียวเท่านั้น...

“คนบ้า โหดร้ายที่สุด!” ไอที่นอนคว่ำบ่นก่อนจะเอื้อมมือมาตบหน้าท้องของผม  ที่มันเอาแต่บ่นก็เพราะตอนนี้มันลุกไม่ไหวครับ  ผมอมยิ้มกับผลงานตัวเองก่อนจะดึงร่างอ่อนแรงมานอนบนตัก  ผมดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายส่วนล่วงของมันเอาไว้เพราะผมไม่อยากมีอารมณ์อีกรอบ

“ขี้โกงที่สุด  ตัวเองใส่กางเกงอยู่ตลอดเวลาแต่บังคับให้คนอื่นเขาถอดจนหมด  นิสัยไม่ดี  ไอ้พี่หื่น  ลามกจกเปรต” ไอ้ไอมันจ้องหน้าผมก่อนจะด่า มันคงยังไม่หายงอนที่ผมไม่ยอมให้มันนอนแถมยังทำจนมันลุกไม่ขึ้น

“อยากให้ฉันถอดหมดว่างั้น?” ผมเลิกคิ้วกวนๆ

“มะ...ไม่ใช่ซักหน่อย” มันเอียงหน้าหลบตาผมเพราะเขินอายจนหน้าแดงก่ำ  อ่า...อยากทำอีกรอบจังวะ!

ผมชันเข่าขึ้นก่อนจะประคองตัวมันขึ้นมานั่งบนตักและจับตัวมันเอนพิงเข่า  ผมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของมันก่อนจะค่อยๆ จุมพิตที่ริมฝีปากสีแดงช้ำเบาๆ

“Merry X’mas ขอบใจนะที่มาหา” ผมพูดก่อนจะดึงตัวมันเข้ามากอดแนบอก  มันแนบหน้าลงกับแผ่นอกของผมก่อนจะยกแขนขึ้นกอดคอ

“ครับ” มันตอบรับเสียงเบาก่อนจะจูบเบาๆ ที่หัวไหล่ของผม

มันจะรู้ตัวบ้างไหมว่ามันเป็นคนพิเศษมากสำหรับผม  ผมจะไม่ปล่อยคนคนนี้ไปเด็ดขาด  ถึงมันอยากจะไปผมก็จะผูกมัดมันเอาไว้  ตอนนี้...เวลานี้...ผมขาดมันไม่ได้จริงๆ

เดี๋ยวนะ...จะว่าไปแล้ว...เมื่อคืนพวกสองตัวนั้นมันค้างที่บ้านผมนี่นา  ซวยละ! ไอ้พวกนั้นถ้าได้เมาแล้วเวลามันตื่นพวกมันจะสดชื่นสุดๆ  แล้วตอนนี้ก็สายแล้วพวกมันต้องตื่นแล้วแน่ๆ  ตายห่า! ผมลืมเก็บกางเกงของไอที่ถอดทิ้งไว้ที่ห้องครัว!!

“ไอ...อยู่ในนี้ก่อนนะห้ามออกไปไหน  ฉันลืมไปว่าไอ้ขลุ่ยกับไอ้ไทมันอยู่ที่นี่” ผมพูดอย่างลนลานก่อนจะลุกออกจากเตียงเพื่อไปเก็บหลักฐาน  ไอเองก็มีสีหน้าตกใจแต่ผมก็ไม่มีเวลาไปอธิบายให้มันฟังหรอกเดี๋ยวความแตกซะก่อน

ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวก่อนจะพับกางเกงลวกๆ เพื่อไม่ให้รู้ว่ากางเกงในมือผมมันไซส์อะไร  และทันทีที่ผมออกมาจากห้องครัวไอ้สองตัวเพื่อนซี้ก็เดินออกมาจากห้องนอนอีกห้อง  ผมยืดตัวตรงปรับสีหน้าให้นิ่งสนิท

“ทำไมไม่ใส่เสื้อวะ  อยากอวดหุ่นว่างั้น?” ไอ้ไทแซว

“กูว่ามันไม่ได้อยากอวดหุ่นหรอก  แต่มันอยากอวดร่องรอยความรักที่แม่เสือสาวฝากไว้ซะมากกว่าล่ะมั้งเนี่ย ฮ่าๆๆ” ไอ้ขลุ่ยหรี่ตามองผมอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินมาใกล้ๆ แล้วใช้นิ้วจิ้มลงไปที่แผลรอยข่วนที่ไอมันทำเอาไว้  นอกจากจะข่วนแล้วมันยังกัดผมเสียหลายแผล  แสบจริงๆ

“เฮ้ย...แอบเอาใครมานอนกกวะเพื่อน?” ไอ้ไทเดินวนรอบตัวผมก่อนจะถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากไอ้ขลุ่ย

“ก็เด็กกูนั่นแหละแต่ตอนนี้กลับไปแล้ว” ผมโกหกหน้าตาย

“มาตอนไหนวะทำไมไม่เห็นรู้เรื่อง” ไอ้ขลุ่ยถาม  พวกมึงจะจับผิดกูทำไมวะ  ทีเมื่อก่อนกูไปกกใครไม่เห็นพวกมึงเซ้าซี้ซักที

“ก็ตอนพวกมึงเมานั่นแหละ  จะสงสัยอะไรนักหนาเรื่องแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติของกู” ผมขมวดคิ้วทำท่าไม่ชอบใจที่ถูกถามแต่ที่จริงผมกำลังกังวล

“มันเป็นเรื่องปกติก็จริงแต่ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ...มึงพาเด็กมึงเข้ามาในคอนโดทั้งๆ ที่ปกติมึงจะไม่พาใครมาจิ้มที่ห้องของมึง” ไอ้ไทวิเคราะห์ก่อนจะลูบคางที่สากไปด้วยเคราเส้นสั้นๆ ที่เริ่มขึ้นมา

“ก็กูขี้เกียจ  พวกมึงจะอะไรนักหนาวะเนี่ย  ฮู้ว! ตื่นแล้วก็รีบไสหัวกลับบ้านไปเลยไป” ผมพูดก่อนจะผลักพวกมันทั้งสองคนไปที่ประตู

“มีพิรุธนะเนี่ย” ไอ้ขลุ่ยกับไอ้ไทชี้หน้าผมแต่ก็ยอมเดินออกจากห้องไปแต่โดยดี  ผมถอนหายใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องที่มีอีกคนรออยู่

“พี่ลัน...” ไอ้ไอมองผมด้วยสายตาเหมือนจะร้องไห้  มันคงจะกลัวว่าไอ้ขลุ่ยกับไอ้ไทจะรู้เรื่องของเราล่ะมั้ง

“พวกมันกลับไปแล้ว  และก็ไม่มีใครรู้ด้วย” ผมยักคิ้ว

“จริงนะ?” ไอถามย้ำ

“จริง” ผมพยักหน้าก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง

“โล่งอก” ไอพรูลมหายใจอย่างโล่งอก  ในเวลาที่ความสัมพันธ์ของเรายังคลุมเครือผมเองก็ไม่อยากจะให้ใครรู้  รอให้มันชัดเจนกว่านี้ดีกว่า

“นอนพักเถอะ  ถ้าใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วจะปลุก” ผมบอกก่อนจะดันร่างบางทว่าแข็งแกร่งลงนอนราบบนเตียง  ไอมันยิ้มให้ผมนิดๆ ก่อนจะยอมนอนดีๆ  ผมก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของมันเบาๆ ก่อนจะลุกออกจากห้องไป

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่  อาจจะมาอัพช้า  ประกอบกับต้องเตรียมตัวสอบแอดมิสชั่น  ถ้าผ่านช่วงสอบไปแล้วไรเตอร์มีเวลาให้เยอะเลย  รอกันหน่อยนะ  ช่วงนี้ก็อาจจะมาอัพบ้างแต่จะไม่บ่อย  โอเคไหม? (ไม่โอก็ต้องโอล่ะวะ)


ปล.เห็นคำผิดทักด้วยนะจ๊ะ

Rasp berry