คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Chap.XVIII แขกไม่ได้รับเชิญ
CHAPTER XVIII.
แขกไม่ได้รับเชิญ
พวกเทรซิสเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับคราเคนอย่างไม่มีทางเลือก หนวดยุ่บยั่บของมันตีน้ำอย่างบ้าคลั่งจนเหมือนกับว่าฝนกำลังตกใส่เรือลำนี้ หน่วยกล้าตายทั้งสิบสี่เดินไปยังหัวเรือพลางหาราวจับเพื่อทรงตัวบนเรือที่โคลงเคลงจากคลื่นที่โหมกระหน่ำ ในที่สุดพวกเขาก็สามารถพาร่างอันไร้เรี่ยวแรงมาประจันกับหมึกซิลล่าตัวนี้ได้
น่าเศร้าที่บนเรือไม่มีใครที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้เลย อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ ทั้งหมดชักอาวุธของตนขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวจากอสูรกายแห่งท้องทะเล หนึ่งในพวกเขายิงธนูไปที่ตาของมันแต่หนวดทั้งแปดก็ทำงานสอดประสานกันได้อย่างไร้ที่ติ มันปัดลูกธนูออกพร้อมทั้งใช้หนวดที่เรือโจมตีไปที่ท้องเรือ
เรือสะเทือนไปทั้งลำ
เทรซิสเริ่มปลงกับการต่อสู้อันสิ้นหวัง ถ้ามีใครพอจะใช้เวทมนตร์ได้ก็ยังพอมีทางรอดบ้างแต่นี่ไม่มีเลย ความหวังเท่ากับศูนย์ เสียแรงเปล่า ถึงจะคิดอย่างนั้นเทรซิสก็ยังคงต่อสู้ไปตามสัญชาตญาณอยู่ดี ดาบระดับBฟันหนวดเส้นที่ใกล้ตัวที่สุด เนื้อและหนังของมันหนาพอที่จะหยุดความคมของดาบเล่มนี้ได้อย่างง่ายดี เทมส์และผู้เล่นอีกสามคนเริ่มหาทางทำอะไรสักอย่างกับหนวดพวกนี้ก่อนที่เรือจะอัปปางไปซะก่อน
คราเคนรวบพวกเขาเข้าด้วยกันเพื่อตัดรำคาญ สัมผัสตะปุ่มตะป่ำชวนขยะแขยงทำให้ทั้งห้าไม่คิดจะกินปลาหมึกไปอีกนาน ผู้เล่นอีกเก้าคนบนเรือพยายามช่วยทุกวิถีทางทั้งโรมรันฟันแทงแต่มันก็ไม่สะเทือนแม้แต่น้อย และการกระทำเหล่านั้นก็ยิ่งไร้ประโยชน์ยิ่งขึ้นในสายตาของพวกเขาเองเพราะหลังจากงัดความสามารถจนหมดแรง หนวดอีกสองเส้นของคราเคนก็แยกทั้งเก้าออกเป็นสองกลุ่ม
แรงรัดที่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ร่างกายของเทรซิสเริ่มจะชา เทมส์ตาเหลือกไปแล้วส่วนอีกสามคนก็ไม่ได้มีสภาพต่างกันนักคือสติเริ่มหลุดลอยออกไป สิ่งเดียวที่ช่วยดึงสติของเทรซิสให้อยู่กับตัวคือเสียงกรี้ดและเสียงโวยวายของผู้เล่นอีกกลุ่ม..ที่พึ่งถูกแบ่งเป็นสอง..เด็กหนุ่มพึ่งจะเห็นประโยชน์ของเสียงน่ารำคาญเหล่านี้ก็คราวนี้
แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรๆ ดีขึ้น เหมือนว่าหมึกยักษ์ตัวนี้เริ่มที่จะหมดความสนใจพวกเขาในไม่ช้า และเมื่อถึงตอนนั้นทั้งหมดก็คงกลายเป็นก้อนเนื้อเละๆ กลางทะเลก่อนกลายเป็นแสงไป เทรซิสคิดอย่างอนาถใจ ถ้าเขาไม่ได้เป็นอัศวินมาก่อนก็คงสลบเหมือดตามพวกที่เหลือไปตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ต้องมานึกสภาพน่าอดสูของตัวเองเช่นนี้
.
.
.
.
เขาว่ากันว่าฮีโร่มักปรากฏตัวตอนท้าย
ชั่วขณะที่เทรซิสคิดว่าจะตามเพื่อนร่วมชะตากรรมไปพบพระอินทร์ แรงรัดก็คลายลงพร้อมกับที่ตัวเขาร่วงลงมากลิ้งบนพื้นไม้เก่าๆ ของเรืออีกครั้ง ไม่มีครั้งไหนที่เด็กหนุ่มชอบสัมผัสของไม้ผุๆ มาก่อนเว้นก็แต่ครั้งนี้ ก้อนเนื้อสีม่วงมีปุ่มอยู่ที่บริเวณสีขาวตกลงข้างตัวเช่นเดียวกับร่างไร้สติของอีกสี่คนที่นอนแผ่หมดสภาพบนทางเดิน เขารีบหันไปมองอีกสองกลุ่มที่พึ่งถูกคราเคนรัดก่อนจะพบว่าทั้งเก้ายังคงปลอดภัยดีและมีสีหน้าตื่นตะลึง
เจ้าชายขี่ม้าขาวก็คือคิเมร่านั่นเอง
มันแยกเขี้ยวพลางจ้องมองอสุรกายขนาดยักษ์ตัวนี้อย่างดุร้าย เศษเนื้อของคราเคนที่กองอยู่กับพื้นมีควันลอยขึ้นมา ดูท่าว่าคิเมร่าคงจะโมโหไม่น้อยถึงขนาดลงมือด้วยตัวเองทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เฉียดตายอย่างไรก็ไม่คิดเข้ามาสอด ถึงเด็กหนุ่มจะไม่รู้ระดับของมันแต่ก็เดาได้ว่าไม่อยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่าธรรมดาแน่ๆ คนรอบตัวเรย์นาไม่มีใครหรืออะไรธรรมดาอยู่แล้ว
เทรซิสตระหนักได้ในทันทีว่าดวงตาวาวโรจน์ดุจนักล่าของมันน่ากลัวกว่าหมึกซิลล่าเป็นไหนๆ แต่ความวุ่นวายไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ คลื่นทะเลข้างกายคราเคนหมุนวนสูบทุกสิ่งลงไปในนั้นทั้งเศษไม้ที่หลุดออกมาเพราะการโจมตีของคราเคนและสิ่งของต่างๆ โดยรอบถูกดูดไปสิ้น แต่ทั้งอสุรกายจอมทำลายล้างและเรือโดยสารลำนี้ก็ยังอยู่ดี..เท่าที่มันจะดีได้.. จะมีก็แต่แขกไม่ได้รับเชิญอีกหนึ่งที่ปรากฏตัวตรงข้ามกับตำแหน่งของคิเมร่า
เทพอสรู ไทรทัน ชนชั้น จักรพรรดิ คลาส 4 ระดับ 90 ปรากฏตัว ผู้ที่ถูกสังหารจะถูกลดลง 1 คลาส
เทรซิสอยากจะหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
แค่สัตว์อสูรระดับอัศวินตัวเดียวก็เป็นปัญหาเพียงพอแล้วสำหรับเขาหรือใครก็ตาม แต่นี่ ‘เทพอสูรระดับจักรพรรดิ’ นี่เป็นปัญหาใหญ่พอให้เขาน็อคแบบไม่ตื่นไปนานได้ง่ายๆ เลย คิเมร่าไม่มีท่าทีกับการปรากฏตัวของแขกคนนี้แม้แต่น้อย แต่เทรซิสก็คิดว่าแค่นี้ท่าทางของมันก็เป็นปฏิปักษ์พอแล้ว
เทพอสูรไทรทันเป็นชายร่างสมส่วน ไม่ถึงกับใหญ่บึกบึนเหมือนพวกนักรบ เส้นผมสีเขียวถูกรวบไว้ด้านหลัง ตรีศูลในมือขวาทำให้เทรซิสนึกถึงโพไซดอนขึ้นมามันดูอันตรายมากพอให้ทุกคนบนเรือกลายเป็นมนุษย์หมุนเหมือนร้านไก่หมุนริมถนนได้อย่างง่ายดาย เขาสวมเกราะครึ่งท่อนแบบกรีกและไม่สวมรองเท้า
“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ทั้งที่ธิดาคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ที่นี่..”
เทพอสูรไทรทันรำพึงแต่เนื้อความนั้นทำให้อัศวินหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น เพราะคำพูดราวกับรู้จักคิเมร่านั้นแสดงให้เห็นว่าเทพอสูรตนนี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกับผู้เป็นนายไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเป็นแน่ เทรซิสชันตัวขึ้นอย่างยากลำบากก่อนจะเดินไปหาสัตว์อสูรปกรณัมในร่างสิงโตผู้องอาจ
บุรุษแห่งท้องทะเลหรี่ตามองเทรซิสอย่างพิจารณา ดวงตาสีท้องทะเลไม่แสดงถึงความเป็นมิตรเช่นเดียวกับที่ไม่ได้แสดงความเป็นศัตรู เด็กหนุ่มยืนนิ่งข้างคิเมร่าถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากวัดฝีมือของสัตว์อสูรตัวนี้กับบุคคลตรงหน้าเท่าไหร่หนัก
“ทำไมคิเมร่าถึงอยู่กับเจ้าได้ เจ้าเป็นใคร..”
เทรซิสไม่แน่ใจว่าระหว่างแรกกับคำถามหลังเขาควรจะตอบคำถามไหนก่อนกัน และจำเป็นต้องตอบคำถามสุดท้ายหรือไม่ สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะตอบเพียงคำถามแรก “ข้าเพียงแค่รับฝากมาเท่านั้น” แต่คำพูดถัดมาของไทรทันก็ทำให้เด็กหนุ่มเบิกตากว้าง “จากผู้หญิงคนนั้นรึ”
“ท่านรู้จักเรย์นา?” น้ำเสียงราบเรียบของเทรซิสแฝงด้วยความตกใจและแปลกใจเล็กน้อยในขณะที่คู่สนทนาแสดงอาการอื่นนอกจากการมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
ไทรทันกลอกตา
“อ่า.. ยัยผู้หญิงกวนประสาทคนนั้น”
ปฏิกิริยาตอบรับของแขกไม่ได้รับเชิญทำให้เทรซิสกระตุกรอยยิ้มเล็กๆ ออกมาก่อนจะสลายไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจ้าหญิงของเขาจะมีอิทธิพลในทุกที่จริงๆ เทพอสูรสะบัดมือและคราเคนก็ค่อยๆ หายลงไปในทะเลลึก ท้องทะเลเริ่มสงบลง ดูท่าว่าพวกเขาจะปลอดภัยขึ้นอีกระดับ ถึงอย่างนั้นคิเมร่าก็ยังคงไม่ลดอาการคุกคาม
“ถ้าเจ้าเป็นคนรู้จักของเรย์นา ข้าก็ต้องขอโทษด้วย” ไทรทันเอ่ยพลางโคลงศีรษะเล็กน้อย เทรซิสโค้งตอบแทบไม่ทัน
“ข้ารู้สึกถึงพลังโบราณที่คุกคามผืนสมุทรแถบนี้อยู่ ดูท่าว่าจะมาจากคิเมร่าเองสินะ” เขาว่าต่ออย่างเหนื่อยใจ และถอนหายใจเมื่อเห็นเจ้าของพลังโบราณที่พร้อมจะใช้ตนเป็นเครื่องบริหารเขี้ยวสุดอันตรายนั่นตลอดเวลา “ยังไงข้าก็ไม่ถูกกับมันจริงๆ นั่นล่ะ”
ผู้เล่นอีกเก้าคนที่เริ่มตั้งตัวได้ลุกตรงมาที่พวกเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ไทรทันไม่แม้แต่จะหันไปมอง ดูเหมือนว่านอกจากภัยคุกคามอย่างคิเมร่าแล้วเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก ..ซึ่งเป็นเรื่องดี ตรีศูลของไทรทันสลายเป็นน้ำเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ประสงค์ร้าย
ทั้งเก้าเห็นดังนั้นจึงเก็บอาวุธของตนเช่นกัน ถึงอย่างนั้นการ์ดของกลุ่มผู้เล่นก็ไม่ได้ลดลง เขาพอจะเข้าใจดีว่าทำไม เรือของคนเหล่านี้เสียหายจนไม่อาจแล่นต่อได้อีก ทั้งหมดก็เพราะการโจมตีของคราเคนและเป็นความผิดของเขาเต็มเปา บุรุษเจ้าของนัยน์ตาสีท้องทะเลถอนใจอีกครั้ง
“อย่างไรก็ตาม.. เพื่อเป็นการไถ่โทษ ข้าจะส่งพวกเจ้าให้ถึงอาณาจักรหลวงเอง”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนนี้สั้นหน่อยนะคะแก้ด้วยการอัพไวขึ้น 555
ตอนพิเศษที่เสนอไอเดียกันเข้ามา ไรท์เตอร์เลือกได้แล้วว ขอบคุณที่ร่วมกิจกรรมกันนะคะ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น