NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 1 - NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 1 นิยาย NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 1 : Dek-D.com - Writer

    NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 1

    ผู้เข้าชมรวม

    120

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    120

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  28 ธ.ค. 54 / 14:25 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
     NIGHT&BOS ปิ๊ง รักครั้งใหม่หัวใจยกให้เธอ 1

     

                    เฮ้ยหญิงบอสน้องไนท์โบกมือให้เธออยู่โน้นอ่ะ  ยัยหญิงธัญชี้โบ้ชี้เบ้ไปที่นองหน้าต่าง ไหนอ่ะ?ไม่เห็นจะมีน้องไนท์คนที่ฉันกำลังคบอยู่เลยหรือว่าฉันสายตาสั้นกันเนี้ย

                    ไหนหญิงธัญไม่เห็นมีเลย ฉันทำหน้างง

                    55 เค้าล้อเล่น  ยัยบ้า ฉันอุตส่าห์ชะเง้อหาตั้งนาน  ฉันมองเพื่อนตาตี๋ผิวขาวอย่างค้อนๆ แต่เธอกลับส่งยิ้มแหะๆมาให้ฉันแทน เฮ้อ...

                    นั่น! น้องไนท์  คราวนี้พูดจริงๆนะ  ยัยนั่นทำหน้าจริงจัง

                    ไหนอ่ะ ไม่มีอีกแล้วนี่ฉันถูกหลอกรอบสองหรอเนี้ย

                    โหย พอเหอะธัญสงสาหญิงบอสบ้างหญิง ปุยเพื่อนสาวหุ่นบางสลิม(ยิ่งกว่าผ้าอนามัยโซฟีซะอีก)พูดขำๆ

                    ก็แกล้งหญิงบอสสนุกดีนี่  บอสอ่ะหลอกง่ายจะตายไป  หญิงธัญพูดอย่างภาคภูมิกับการที่หลอกฉันได้มันภาคภูมินักหรอนี่ -_-

                    หยุดเห๊อะ  ไปกินข้าวได้แล้วฉันหิวจนตาลายแล้วเนี้ย หญิงหมิวบ่นอย่างงอนๆก่อนจะเดินนำออกจากห้องไปโรงอาหาร จะว่าไปวันนี้ยังไม่ได้เจอไนท์เลย  เอ๊ะ! แล้วเราจะไปคิดถึงเขาทำไมล่ะเนี้ยบ้าจริงเลย

                    ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ฉันสะดุ้งเมื่อมีมือมาจับที่ข้อมือฉัน

                    ทำไรอ่ะ ฉันส่งสายตาเป็นเครื่องหมายคำถามไปยังไนท์ทำให้เขารีบปล่อยมือจากมือฉันอย่างรวดเร็ว

                    อะ..เอ่อ..ขอโทษ  แค่จะชวนไปกินข้าวเฉยๆ อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นเซ่ฉันแพ้สายตาแบนั้นน่ะเข้าใจมั้ย><

                    ฝากหญิงบอสด้วยล่ะกันนะ  ปะหญิงธัญรีบไปเหอะหญิงหมิวหิวแย่แล้ว

                    อ่ะ.อืม  หญิงธัญที่ถูกหญิงหมิวกึ่งลากกึ่งจูงไปโรงอาหารเดินอย่างทุลักทุเล

                    กินข้าวได้แล้วครับหญิงบอส ไนท์เรียกฉันอย่างแซวๆเขินนะอีตาบ้า><

                    หยุดเลยนะไนท์บอกแล้วไงอย่าเรียกหญิงนำหน้าอ่ะ ฉันพูดอย่างโกรธๆ

                    ง่ะ ทำไมล่ะทีเพื่อนบอสยังเรียกได้เลย ไนท์ทำหน้างอนๆ อ๋ายยย  น่ารักอ่ะ

                    ไปกินข้าวเหอะหิวแล้ว เดี๋ยวตอนบ่ายมีสอบอีก ฉันรีบตัดบทก่อนที่จะถูกออดอ้อนไปมากกว่านี้เพราะงั้นฉันคงห้ามใจไม่ไหวหันไปจุ๊ฟแก้มไนท์แน่ๆ ^ ^  เที่ยงนี้ก็เป็นอีกเที่ยงที่ฉันกินข้าวอย่างมีความสุข นึกไม่ออกจริงๆว่าถ้าสักวันความสุขนี้จะหายไปจากฉัน เฮ้อ.. แต่ช่างเหอะไงก็ขอเก็บความสุขกับปัจจุบันให้เต็มที่ดีกว่าฉันนึกอย่างปลงๆแต่ทว่าสายตาฉันก็หันไปพบกับอัพ แฟนเก่าที่สุดแสนจะเฮงซวยกับยัยน้องปรางค์ที่กำลังนั่งกินข้าวส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มใส่กัน แหวะ! หมั่นไส้อารมณ์เสียจริงๆเชอะ!  ฉันสะบัดหน้าไปทางไนท์สุดที่รักของฉัน ว้าว -O- เจริญหูเจริญตาเยอะเลย(ก็ไนท์น่ารักนิ)  แต่ฉันก็เจริญหูเจริญตาน้อยลงเมื่อเห็นไนท์ที่กำลังเขมือบก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อยที่สุดในชีวิต เฮ้อ แต่มันก็น่าดูกว่าไอ้บ้านั่นล่ะกัน

                    ไม่อร่อยหรอ ไนท์ถามฉันทั้งๆที่ปากยังเคี้ยวตุ่ยๆอยู่ แหม ช่างทรามได้ใจจริงๆ

                    เปล่า กินไม่ค่อยลงอ่ะฉันตอบแบบเลี่ยงๆ(เลี่ยงสุดๆแล้วนะ)

                    งั้นขอนะ ไม่ต้องรอให้ฉันอนุญาตไนท์ก็ลากชามก๋วยเตี๋ยวของฉันที่เพิ่งกินไปไม่กี่คำ จัดการเขมือบ(อีกครั้ง) เฮ้อ...

               &160;    แฟนเธอนี่มารยาทไม่มีเลยนะ เสียงคุ้นหูที่ฉันเกลียดนักเกลียดหนาดังขึ้นที่ด้านหลังฉัน

                    มันเรื่องของฉันกับบอสแล้วไม่ทราบแกจะสะเออะมายุ่งทำไมว่ะ ไนท์พูดอย่างโกรธๆ แล้วจ้องตาอัพอย่างไม่ลดละ อัพก็ไม่แพ้กันบรรยากาศรอบข้างเริ่มมาคุคนอื่นๆเริ่มหันมามองที่โต๊ะฉันเป็นตาเดียว

                    ซ่าาา

    เสียงสาดน้ำเรียกความสนใจของทุกสายตาที่มองมาที่โต๊ะฉันได้เป็นอย่างดีรวมถึงสายตาของอัพด้วย  ค่อยยังชั่วแต่ไม่ได้การล่ะฉันต้องรีบไปจากที่นี่  ความคิดที่โผล่ขึ้นมาในหัว ฉันจับแขนของไนท์แล้วลากออกจากโรงอาหาร

                    ไปไหนอ่ะบอส ฉันยังไม่อิ่มเลย ไนท์บ่นอุบแต่ฉันไม่สนยังคงลากไนท์ให้เดินต่อไปจนถึงหลังอาคารสามไนท์ก็สะบัดมือฉันออก

                    เลิกหนีได้แล้วไอ้แฟนเก่าเธอน่ะ  กล้าสู้หน้ามันซะทีหรือว่าเธอยังมีใจให้มันอยู่  อ๋อนี่คงทำใจไม่ได้ล่ะสิที่เห็นไอ้นั่นกับแฟนใหม่มันน่ะ ไนท์หันไปเตะกระป๋องโค้กที่ถูกทิ้งอยู่บนพื้นไปซะไกล(หวังว่าคงไม่ได้โดนหัวใครเข้านะ)  กึ๋ย~ ไนท์น่ากลัวจังอ่ะ

                    มะ..ไม่ใช่อย่างงั้นนะฉันไม่อยากให้นายมีเรื่องต่างหากล่ะ  ฉันเป็นห่วงนะ  ไนท์ดูอึ้งๆกับคำพูดของฉันแววตาดูอ่อนลงความโกรธที่ครุกกรุ่นเมื่อครู่มลายหายไปหมดสิ้น

                    ขอโทษที่ฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อย ฉัน..ฉันแค่กลัวว่าเธอจะทิ้งฉันแล้วไปกับมัน เสียงเศร้าของไนท์ทำเอาฉันสงสารเขาจับใจความรู้สึกผิดที่คิดจะคบเขาเพื่อลืมผู้ชายคนนั้นมันถาโถมฉันจนแทบจะยืนไม่ไหว ฉัน..มัน..เลวจริงๆ  ทั้งๆที่ไนท์เขา..

                    ไนท์ไม่ผิดหรอก  บอสกลับห้องล่ะนะเดี๋ยวมีสอบอีก ฉันเดินไปอย่างใจลอยความรู้สึกผิดยังปะเดปะดังเข้ามาอยู่

                    ตอนเย็นกลับบ้านด้วยกันนะ ฉันไม่กล้าหันไปได้แต่พยักหน้าหงึกหงักอยู่คนเดี๋ยว  หรือว่ามันถึงเวลาที่จะตัดใจลืมใครแล้วเริ่มต้นใหม่สักทีนะเพราะฉันคงทนเห็นไนท์..ต้องเจ็บไม่ได้หรอกฉันจะดูแลหัวใจเขาเอง !

     

    วันนี้ฉันลั้นลาเป็นพิเศษรู้สึกอารมณ์ดีอย่างประหลาด  อากาศก็ช่างสดใสเป็นใจซะจริง แหม~อะไรๆก็ช่างเป็นใจจริงๆ

                   นั่งยิ้มไรคนเดียวเนี้ยหญิงบอส  โน้ตเพื่อนชายผิวขาวจัดนั่งลงข้างๆฉันถามด้วยความสงสัย

                    เปล่า ยิ้มไม่ได้หรอไงอ่ะคนอารมณ์กำลังดีเช้านี้อากาศสบายดีเนอะ  ฉันชวนคุยโน้ตแบะปากทำหน้าบอกบุญไม่รับไรอีกล่ะ

                    ไม่เห็นดีเลย  ชาย โน้ตไม่สบายเนี้ยยังไม่หายเลย ว่าแล้วโน้ตก็เอียงหัวมาซบไหลฉันอย่างออดอ้อนเหมือนทุกวันที่มันชอบแกล้งฉันบ่อยๆ นี่ถ้าไม่รู้จักมันมาสี่ปีน่ะฉันคงต้องฟันธงไปแน่เลยว่ามันแอบชอบฉันชัวร์ป๊าบ!

                    พิงเข้าไปเหอะชายโน้ตเดี๋ยวแฟนยัยหญิงบอสรู้แล้วแกจะหนาว น็อตผู้ชายหน้าหวานเกินชายรูปร่างก็ยังอ้อนแอ้นแถมยังขี้วีนตัวแม่อีกต่างหาก  เพื่อนๆในห้องส่วนใหญ่พยายามเรียกน็อตว่าหญิงน็อตแต่ก็จะโดนวีนกลับมาซะแทบทุกราย ^^a

                    รู้ก็ช่างมันสิเนอะหญิงบอสแล้วก็เอาหัวถูไปถูมากับไหล่ฉันเหมือนแมวจริงๆเลยไอ้นี่

                    เป็นแมวกลับชาติมาเกิดรึไงอ่ะชายโน้ตถูอยู่ได้เนี้ย  ลุกไปเลยนะฉันจะไปซื้อน้ำล่ะหิวน้ำ ฉันบอกอย่างปัดๆ ซึ่งก็ทำให้โน้ตยอมเอาหัวออกจากไหล่ฉันโดยดีแต่มิวายมายอกย้อนค้อนฉันอีก

                    เชอะ! ชายโน้ตไปซบไหล่ธัญก็ได้  โป้งหญิงบอสล่ะ โป้งๆๆ  โน้ตลุกเดินไปอย่างงอนๆ  ทำเอาเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆในห้องได้แต่โน้ตหาได้สนใจไม่เดินดุ่มๆไปนั่งข้างๆธัญแล้วเอียงหัวซบไหล่ธัญแต่ธัญก็ไวกว่ารีบผลักหัวโน้ตออกอย่างรวดเร็ว(ยัยนี่บ้าจี้จะตาย)

                    ง่ะ หญิงธัญผลักหัวโน้ตทำไมเจ็บน้าา โน้ตทำปากยื่นๆอย่างไม่พอใจ

                    สม  รู้ก็รู้ว่าธัญบ้าจี้อ่ะยังจะมานี่อีก ธัญชักสีหน้าไม่พอใจใส่โน้ต

                    ยังจะมานี่อะไรอ่ะ ชายโน้ตคิดนะ โน้ตแซวสองแง่สามง่ามทำเอาธัญรีบโต้กลับอย่างรวดเร็ว

                    ไอ้โน้ต!! ธัญเอ็ดเสียงดัง  ฉันส่ายหน้ากับตัวเองแล้วเดินออกจากห้องทิ้งความวุ่นวาย เสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากของเพื่อนๆไว้ข้างหลัง  อืม~ ซื้อป๊อกกี้ไปให้น้องรหัสด้วยดีกว่าไม่ได้เทกแคร์มานานล่ะ ^ ^    ฉันเดินผ่านห้องศิลปะที่มีพวกบีบอยของโรงเรียนกำลังเต้นแร้งเต้นกาอยู่ข้างในไร้สาระจริงๆ   จู่ๆกระดาษจากไหนก็ไม่รู้ที่ปลิวมาปิดหน้าฉันไว้อะไรล่ะเนี้ย  ฉันหยิบมาดูอย่างงงๆ  แข่งฟุตซอลหรอ? เอ..ปีนี้ทำไมเริ่มเร็วจังล่ะ  แบบนี้ต้องเอาไปให้ไนท์ดูไนท์ต้องลงแข่งแน่เลยอ่ะ  ฉันยิ้มกับตัวเองอย่างร่าเริง

                    อาทิตย์หน้าอัพจะแข่งบอลกับโรงเรียนปัวอ่ะอย่าลืมไปดูล่ะ  ไม่ไปมีเคืองนะ จู่ๆภาพเหตุการณ์บางอย่างก็ซ้อนทับขึ้นมา..ภาพเก่าๆ..วันเก่าๆ..กับ..คนเก่า  ทำไมนะ..ทำไมมันถึงวนเวียนอยู่ในหัวฉันอย่างนี้  ฉันต้องไม่คิดสิ ต้องไม่คิดสิ ไม่ๆๆไม่ๆๆ  ฉันสลัดหัวไปมาเพื่อไล่ภาพนั้นออกไปให้หมด  เลิกคิด เลิกคิด!!  เฮ้อ~

                    ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ เมื่อกลับมาที่ห้องเห็นเพื่อนๆมุ่งกันเป็นกระจุกที่โต๊ะโน้ตอยู่ เกิดเรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้  ฉันค่อยๆเบียดตัวเองเข้าไปในวงไทยมุงเหล่านั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น

                    โน้ตทำไมไม่ตีมันล่ะ  ปล่อยมันตีแกอยู่ฝ่ายเดียวได้ไง เสียงธัญโวยวายขึ้น

                    ใช่ไปตีมันเลย  หมิวไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เฉยๆไม่งั้นนะไอ้น้องนั่นตายคาตีนหมิวแน่  หมิวผู้หญิงผิวน้ำผึ้งพูดขึ้นอย่างฉุนเฉียว  แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันนิ? ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตก

                    มันเกิดอะไรขึ้นหรอหญิงหมิว ฉันถามอย่างงงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น

                    จะอะไรซะอีกล่ะ พวกแฟนแกแหละที่มาตีชายโน้ตอ่ะ หมิวพูดอย่างโกรธๆ ใส่ฉัน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ??

                    หืม~ ระ..เรียกมันมาคุยดิฉันไม่รู้เรื่องหรอก  ตะกี้ฉันออกไปข้างนอกมา  แล้วเจ็บมากรึเปล่าโน้ต ฉันถามอย่างห่วงๆแต่ก็ไร้เสียงตอบรับของโน้ตที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมขยับแม้แต่น้อย

                    ไปเรียกพวกแฟนเธอมาเลย  เอามันมาเคลียร์กันที่นี่แหละ ถ้าโน้ตมันไม่เคลียร์ธัญเคลียร์ให้เอง โห้~แมนมากเลยนะยัยธัญ  ติ๊งต๊องจริงๆยัยนี่ว่าแต่พวกแฟนฉันมันใครกัน?แล้วฉันจะไปตามได้ที่ไหนล่ะToT

                    ไหน? ใครว่าจะเคลียร์กับฉันแทนไอ้นั่นน่ะ ตัวต่อตัวก็ได้ เสียงห้าวจากประตูหน้าหน้าห้องเรียกความสนใจจากทุกคนให้หันไปมอง

                    เห้ย! นาย จู่ๆธัญก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ

                    เห้ย! เธอ แล้วไอ้หน้าคมคิ้วหนาที่หน้าห้องก็ตะโกนกลับมาอย่างกับว่าสองคนนี้รู้จักกันเลย  แต่ก็แปลกดีนะที่ธัญรู้จักกับคนหน้าเถื่อนๆอย่างงี้ด้วย  เถื่อนจริงๆนะแถมถุงเท้าก็ไม่ใส่ด้วย  แหวะ~ ซกมกอ่ะ

                    เอ่อ! ดีจะได้เคลียร์ทีเดียวจบเลยทั้งสองเรื่องน่ะ  บอกมาเลยจะตีที่ไหนเมื่อไหร่ ฉันรีบเข้าไปยื้อแขนธัญที่กำลังจะเดินเข้าไปหาไอ้หน้าเถื่อนนั่น  นี่เธอไม่กลัวมันเลยรึไงนะ

                    อะไรเนี้ยหญิงบอส ปล่อยนะ เธอพูดอย่างฉุนๆมองฉันอย่างโกรธๆ อึ๋ย~ อย่ามองด้วยสายตาแบบนี้ดิเค้ากลัวน้าาาตะเอง ToT

                    เธอเ็นผู้หญิงนะ ฉันบอกเสียงอ่อน  ก็ตอนนี้ธัญน่ากลัวสุดๆเลย

                    แล้วไง? เป็นผู้หญิงแล้วไง  เป็นผู้หญิงแล้วจะตีผู้ชายไม่ได้หรอไงฮะ ธัญพูดยียวน  เฮ้อ~ เหนื่อยที่จะห้ามเธอแล้วนะยัยบ้า

    ok  เธอจะตีกับใครยังไงก็เชิญฉันจะไม่ห้ามเธอล่ะเกิดอะไรขึ้นมาอย่าหาว่าฉันไม่เตือนแล้วกัน   ฉันว่าแล้วก็สะบัดบ๊อบเดินออกมาอย่างงอนๆ แอบหวังนะว่าธัญจะเดินมาง้อแล้วบอกว่าจะไม่ตีกับไอ้หน้าเถื่อนนั่นอ่ะ  แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นง่ะ  ToT

    บอส ไนท์เรียกฉันเสียงอ่อน

    หืม ฉันขานอย่างเนื่องๆ แววตาไนท์ดูจริงจังซะจนฉันรู้สึกกลัว..มันเหมือนแววตาของอัพในวันที่เขา..จะบอกเลิกฉัน..ไม่นะ..ไม่..ฉัน..ฉันยังไม่พร้อม..อย่างน้อยก็ตอนนี้  ตอนที่กำลังจะรักไนท์จนหมดใจเขาจะมาใจหมดรักฉันไม่ได้น๊าาาา

    บอส ไนท์ปลุกฉันออกจากภวังค์สีหน้าดูเป็นกังวลอย่างแปลกๆ

    พะ..พูดมาสิ อย่าเอาแต่เรียกชื่อฉันได้ไหม ฉันพูดอย่างฉุนๆ เอ๊ะ! ว่าแต่นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย -_-a ไปโกรธเขาทำไมกันไนท์ไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย

    ขะ..ขอโทษ  คือว่าเธอยังรักมัน..รักมันตลอดเวลาใช่ไหม  เดี๋ยวนี้ก็ยังรักมันอยู่..ใช่ไหม  ไนท์ตัดพ้อ

    ฉัน..ไม่ได้รักเขาเรื่องมันจบไปแล้วนะ ฉันพูดเสียงอ่อน  ไนท์มองหน้าฉันด้วยแววตาว่างเปล่า

    แต่มันยังรักเธอ..มันรักเธอ! ไนท์ตะโหนด้วยแววตาครุกกรุ่น 

    แล้วไง? มันรักฉันแล้วไงล่ะ  ฉันยียวน

    นี่เธอ..  ไนท์อึ้งหน้าซีดไปทันที  แววตาตัดพ้อถูกส่งมาหาฉันมันบ่งบอกว่าเขาเจ็บ..เจ็บจนรู้สึกแน่นที่อกไปหมดมันเหมือนหายใจไม่ออก  เหมือนกับว่าฉันเป็น..อากาศของเขา ที่ไม่สามารถขาดได้

    มันรักฉัน..แต่ฉัน..รักไนท์ ไนท์ยิ้มแล้วกอดฉันซะแน่น  -_-a  เอ่อ~ แน่นซะจนฉันหายใจไม่สะดวกเลยอ่ะ

    รักฉัน  เชียร์ฉันตอนแข่งฟุตซอด้วยนะรับรองฉันชนะแน่  แข่งฟุตซอ? หรอ  เอ๊ะ!ไนท์รู้เร็วจัง

    ไปสมัครมาแล้วหรอไนท์ดูอ้ำๆอึ้งๆ  ทำไมล่ะ  ทำไมต้องอ้ำๆอึ้งๆล่ะบอกฉันไปเชียร์แต่ดันไม่อยากจะบอกว่าลงสมัครแล้ว

    อะ..อืม ไปสมัครมาแล้วแหละ จะแข่งอาทิตย์หน้าอย่าลืมนะ ไนท์ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องฉันไป แค่นี้หรอ?

    ไนท์เดี๋ยวสิ ไนท์หยุดเดินแต่ไม่ยอมหันหน้ามา

    ถ้าจะถามเกี่ยวกับเรื่องที่เพื่อนเธอถูกตีล่ะก็..ฉันไม่เกี่ยวนะ  แล้วก็อย่าคิดมากเลยมันก็แค่..เกมส์น่ะ  แล้วไนท์ก็เดินจากไป  เกมส์..งั้นหรอไม่เข้าใจเลย

     

    -วันแข่งฟุตซอ-

        FC. ปากหวาน  vs   สังฆทานคลาสสิก

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

     

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×