secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #30 : Chapter25 : trickery [100%]

 

"สัญญาณเตือนฉุกเฉิน  ขอให้ผู้เล่นทุกคนที่อยู่บนเรือร่วมกันต่อสู้กับผู้บุกรุกค่ะ "สิ้นเสียงประกาศของคนในเรือทำเอาผู้เล่นหลายคนเเตกตื่นวิ่งกรูกันออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย

 

 

 

คนกลุ่มใหญ่วิ่งถือดาบคมเดียววิ่งกรูข้ามจากเรือที่ถูกนำมาเทียบมาสู่เรือที่ผมอยู่ในตอนนี้ ผมไม่รีรอหยิบมีดสั้นออกมาถือป้องกันตัว 

 

 

ตากลมกวาดมองหาคนข้างตัวที่นั่งอยู่ข้างกันเมื่อกี้เเต่ก็พบเเต่ความว่างเปล่า เเต่มีเวลาสงสัยได้ไม่นาน ผมประดาบกับพวกลูกน้องมันอย่างง่ายๆ ไม่ได้ลำบากอะไรมากนักเเล้วอีกอย่างผู้เล่นที่อยู่ในเรือก็ค่อนข้างมีฝีมือกันอยู่เเล้ว เพราะว่าการที่มาทวีปที่สองระดับเฉลี่ยจะอยู่ที่คลาส1ขึ้นไป

 

 

อ่อ..ถ้าไม่นับผมนะ

 

 

 

"ไหวไหมนาย?"เสียงใครบางคนที่อยู่ข้างหลังผมถามขึ้นเเต่ผมไม่หันไปมองเท้าก็ถีบท้องของไอลูกกระจ๊อกกากๆพวกนี้ไปทาง

 

 

"สบายครับ"

 

 

 

การต่อสู้ดำเนินไปเรื่อยๆก็พบว่าลูกน้องของทางศัตรูค่อยๆถอยทัพไปจนสถานการณ์กลับมาปกติอีกครั้ง ผู้เล่นหลายๆคนยังคนตั้งตัวไม่ทันกับเหตุการณ์ เเต่ก็ดีรู้สึกจะไม่มีบอสหรือมอนสเตอร์ระดับสูงโผล่มาจึงยังไม่มีผู้เสียชีวิตในเรือนี้

 

 

 

 

เจอเซอร์ไพรด์ซะได้ จะไปไหนต้องมีอุปสรรคตลอดสิน่า..

 

 

 

 

"เฮ้อ.."ผมเปิดหน้าต่างดูเวลาก็พบอีกประมาณ2ชม.ในเกมจะถึงจุดหมายเเล้ว ผมมองหาคนที่เคยเข้ามาทักก่อนหน้านี้เเต่ก็พบเเต่ความว่างเปล่า 

 

 

 

ช่างเขาเถอะ...

 

 

 

ด้วยความล้าเล็กน้อยผมเลยตัดสินใจนอนพักเพราะเหลือเวลาอีกนิดหน่อยกว่าจะถึงจุดหมาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่เท้าก้าวเข้ามาในทวีปเอิร์ทผมตัดสินใจตรงไปในป่าไม่หวนคืนเเถบชานเมืองของเมืองบีเเกน เนื่องจากหลังจากสอบถามพี่เฟรย์ไปว่ามีที่ไหนที่คนเข้าถึงยากที่สุดในทวีปเเรกก็มีที่นี่นี่เเหละ

 

 

 

ต้องขออธิบายก่อนว่าพื้นที่เเถบนี้เเบ่งเป็นสองเขตทางทิศตะวันออกจะเป็นพื้นที่ราบเต็มไปด้วยป่าไม้บรรยากาศพาหลอนสุดๆ ส่วนทางตะวันตกก็เช่นกันเพียงเเต่จะเต็มไปด้วยหุบเขาเเละเนินเขามากมายเขาจึงเรียกว่า'หุบเขาไม่หวนคืน' ส่วนที่ผมเลือกจะไปนั้นคือป่ามันกินที่ประมาณหนึ่งร้อยกว่าไร่ได้ จากที่ไปหาข้อมูลมาพบว่ามอนสเตอร์ที่นี่ เลเวลเฉลี่ยอยู่ที่ ระดับ70-80 ได้ ก็ถือว่าค่อนข้างโหดสำหรับมือใหม่ 

 

 

 

 

เเต่ที่น่าแปลกคือทั้งๆที่เป็นเเหล่งเก็บเลเวลเเต่เขาว่ากันว่ามอนสเตอร์ในป่านี้มักจะมีความสามารถเเปลกเช่น มนตร์ดำ การสร้างภาพหลอน หรืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่สายดาเมจ

 

 

 

 

 

ผมเปิดคลังเช็คโพชั่นที่ไปซื้อมาตุนไว้ก่อนจะเดินเข้าสู่ป่าอย่างไม่รอช้า 

 

 

 

 

ทันทีที่เท้าสัมผัสเขตป่าเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความชื้นของอากาศได้เป็นอย่างดี รอบกายปกคลุมไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่เรียงยาวกันอย่างไม่เป็นระเบียบนัก

 

 

 

 

ดวงตาเรียบนิ่งสีรัตติกาลกวาดมองรอบตัวอย่างรอบคอบเเต่ไร้ความกังวล 

 

 

 

อืม..อีกอย่างที่ลืมบอกสิ่งที่ต้องระวังที่สุดของที่นี่เลยก็คือ..

 

 

 

พวกพืชทั้งหมดในป่าเนี่ยเเหละ..!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก! ฉั๊วะ!

 

 

 

ผมวาดมีดสั้นเล่มคมใส่พวกเถาวัลย์มีชีวิต ที่คอยเเต่จะเข้ามาหวังรัดเหยื่อของมันให้ตาย

 

 

 

เห็นไอเส้นเขียวๆนี่เเล้วเเล้วนึกถึงไวท์ตอนนั้นเลยให้ตายสิ..

 

 

 

ขาเรียวก้าวเข้าไปในส่วนลึกขึ้นเรื่อยๆของป่านี้ หยุดพักบ้างเป็นครั้งคราว ผมสอดส่องเปิดประสาทสัมผัสรอบด้านเสมอเพราะรู้สึกทะเเม่งๆตั้งเเต่ที่ก้าวเข้ามายังไม่เจอสัตว์อสูรสักตัวเดียวมีเเต่พวกพืชน่ารำคาญพวกนี้ทั้งนั้น 

 

 

 

 

เเกรบ..

 

 

 

"นี่พ่อหนุ่มเอ้ย.."เสียงเเหบพร่าของหญิงชราคนนึง หล่อนเดินเข้ามาช้าๆหลังค้อมโค้งงอตามอายุขัยมือข้างหนึ่งก็ใช้ไม้เท้าช่วยพยุงตัว 

 

 

 

 

"มีอะไรรึเปล่าครับ"ผมหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจเเต่ก็ตอบไปอย่างปกติเช่นเดิม

 

 

 

 

"ยายเเค่มาเตือนไอไรหนูนิดหน่อย"

 

 

 

 

"ครับ?"

 

 

 

 

"ด้านลึกของป่ามีอสูรดุร้ายอยู่ เเต่ถ้าเจ้าไปทางขวาจะมีเเม่น้ำเชี่ยวเเละกว้างมีพายุเข้าอากาศเเปรปรวน เเต่ถ้าด้านขวาจะเป็นส่วนของดอกไม้เเละพืชพิษถ้าเจ้าอยากมีชีวตรอดจงกลับปะ..อ่าว..พ่อหนุ่ม! พ่อหนุ่ม!"เสียงของหญิงชราตามไล่หลังมามาเมื่อผมเลือกที่จะไม่หยุดฟังหล่อนพร่ามอะไรเยอะเเยะกว่านี้  

 

 

 

หลังจากที่เล่นเกมนี้มาสอนให้ผมได้รู้อย่าไว้ใจใครทั้งนั้น เเม้เเต่กับNPC (non-player-character)ก็ตามที

 

 

 

 

ผมเดินตรงไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมายปลายทางที่เเน่ชัด ถึงเเม้ผมจะไม่ชอบอะไรที่ไม่มีเเบบแผนซักเท่าไหร่เเต่ก็นะ ไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่านี้เเล้วเเหละ

 

 

 

 

"เอ๊ะ?"

 

 

 

ผมเผลออุทานออกมาเบาๆคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ เมื่อพบถ้ำอยู่ตรงหน้า

 

 

 

ในข้อมูลหรือเเผนที่ที่ซื้อมาก็ไม่มีอะไรที่พอจะให้รายละเอียดได้เลยซักนิด จะเดินผ่านไปซะดื้อๆก็กระไรอยู่ ถ้าเป็นเควสขึ้นมาก็ชวดโอกาศกันพอดี

 

 

 

เอาก็เอา!

 

 

 

ผมปล่อยไอโอลีฟออกมามันเหมือนจะรู้หน้าที่ทำการกระจายเเสงบางๆออกมาจากตัวมันทำให้มองเห็นรอบๆตัวได้ชัดขึ้น

 

 

 

 

ถ้ำก็ยังคงเป็นถ้ำ กลิ่นอับชื้นอันเป็นเอกลักษณ์ลอยเข้ามาเตะจมูก 

 

 

กิ๊ซ ! ฟึ่บ ฟรื่อออ!!

 

 

 

"เฮ้ย!" ผมกระโจนถอยหลังเพื่อตั้งหลักมือขวากระชับมือสั้นไว้ในมือก่อนจะเพ่งมองสิ่งที่เพิ่งบินผ่านเขาไปเมื่อกี้

 

 

 

ก็เเค่ค้างคาว..

 

 

 

ผมถึงกับเอามือทาบอกอย่างโล่งใจเดินเข้าไปลึกขึ้น ถ้าเควสของนิ๊กน๊อกอยู่ในนี้นะเหตุการณ์มันจะซ้ำรอยกับของเอเธนท์รึเปล่านะ

 

 

 

 

พอเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆสัญชาตญาณบางอย่างในตัวมันบอกให้ผมรีบออดไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด กลิ่นของความกระหายเลือดมันเด่นชัดจนเเทบอยากอ้วก 

 

 

 

ผมหยุดเดินพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพราะไม่อยากจะหันหลังกลับ พอเริ่มตั้งสติได้ขาเรียวก็เริ่มออกก้าวอีกครั้ง เพียงเเต่ครั้งนี้อาจจะไม่ใช่การตัดสินใจที่ดีนัก..

 

 

 

 

 

 

ก๊าซซซซซซซซ!!!!!

 

 

 

 

 

50% loading...

 

ผมกระโดดถอยหลังเเทบจะทันทีเมื่อได้ยินเสียงของสัตว์ร้าย เเล้วไม่ใช่เเค่เสียง

 

 

 

มันมาทั้งตัว!?!?

 

 

 

สัตว์อสูรรูปร่างสูงใหญ่มองยังไงมันก็ไม่น่ายัดตัวเองเข้ามาในถ้ำนี้ได้เลย ตลอดลำตัวสีดำเหลื่อมเเดง หูเเหลมชี้ขึ้น ตาดุสีเหลืองเข้มดูหน้าเกรงขาม ปีกสีเดียวกับลำตัวกางออกกว้างอย่างสง่างาม

 

 

 

คำเดียวสั้นๆง่ายครับ

 

 

 

มังกร!

 

 

 

มันเป็นภาพที่ทำผมอึ้งไปนิดหน่อยเมื่อเห็น ภาพนิทานปรัมปราในวัยเด็กเเล่นขึ้นมาในหัว

 

 

 

 

แกร๊ง!

 

 

 

มีเวลาเพ้อฝันอยู่ได้ไม่นาน มังกรตัวยักษ์กึ่งบินกึ่งวิ่งชนผนังถ้ำจนกระจุย ผมไม่รอช้าหยิบมีดขึ้นมาตั้งรับ ในใจก็ค่อยๆรวบรวมปราณให้ครอบคลุมทั่วร่างกาย 

 

 

 

การเคลื่นไหวผมค่อนข้างดีกว่าเเต่ก่อนมากพอเริ่มศึกษาเเละฝึกปราณให้เเข็งเเรงขึ้น 

 

 

 

ปึก!

 

 

ผมกระโดดหลบปีกที่ฟาดเข้าหาพร้อมเหยียบไปบนปีกนั่นเลย มักกรนั่นเหมือนไม่พอใจคำรามลั่นมันสะบัดตัวเเรงขึ้นหวังจะสลัดทิ้ง เเต่เหมือนสถานที่จะไม่อำนวย 

 

 

 

 

ผนังถ้ำเริ่มสั่นคลอนจนหล่นลงมาที่สุด

 

 

 

 

"อั่ก!"ผมถลึงตาเมื่อไอมักกรมันบินขึ้นสู่ฟ้าส่งผลให้ร่างที่กำลังวิ่งบนปีกมันร่วงลงสู่ข้างล่างในจังหวะเดียวกับที่เพดานถ้ำถล่มลงมา!

 

 

เศษหินดินทรายแผ่นหนาร่วงลงมาตามเเรงโน้มถ่วงเมื่อมันไม่มีที่ให้ยิดเกาะอีกต่อไป ด้วยความที่ไม่ได้ตั้งตัวส่งผลให้สิ่งที่ร่วงลงมาทั้งหมดทับลงไปยังร่างของดาร์ก

 

 

 

 

 

กร๊าซซซซ

 

 

 

มังกรตัวยักษ์คำรามด้วยความดีใจมันค่อนๆกระพือปีกร่อนตัวลงมาจากฟ้าดูเศษซากปรักหักพังที่มันเป็นตัวก่อเมื่อครู่

 

 

 

 

'ดาร์ก.. ด.. '

 

 

 

 

'ใครหน่ะ..'

 

 

 

'ดื่มสิ'

 

 

 

'อะไร '

 

 

 

'ข้า ดื่มข้าสิ..'

 

 

 

เสียงเรียกปริศนาที่พยายามเชิญชวนให้ผมที่สติสัมปัญชัญญะไม่ค่อยครบถ้วนทำอะไรบางอย่างที่ผมเองก็จับใจความไม่ค่อยได้นัก

 

 

 

เจ็บไปทั้งตัว..

 

 

 

นั่นเป็นความคิดเดียวที่ฉายวนซ้ำๆอยู่ตอนนี้ มีเสียงปริศนาอยู่ลางๆแทบที่จะฟังไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ

 

 

 

'ดื่มสิ ดาร์ก..'

 

 

 

'ดื่มข้า..'

 

 

 

 

ความเจ็บเเปรเปลี่ยนเป็นความชาเเทนเมื่อถูกกดทับอยู่นาน มือเรียวขาวซีดขยับหยิบขวดอะไรบางอย่างออกมา มันจะไม่เเปลกใจอะไรเลยถ้าไม่ใช่เพราะมือของผมมันขยับไปเองโดยที่สมองยังไม่ได้สั่งการ

 

 

 

"อึก.." 

 

 

ความร้อนเเล่นเข้าสู่ลำคอเมื่อรับน้ำเเปลกนั่นเข้าปากไป อยากจะลืมตาขึ้นมาเเล้วปาขวดนั่นทิ้งเเรงๆเมื่อลิ้นสัมผัสเเละได้ลิ้มรสมัน ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ไม่มีเเรงเเม้กระทั่งจะลืมเปลือกตาอันหนักอึ้งเสียด้วยซ้ำ

 

 

 

 

ความทรมาณไม่จบเเค่นั้นนอกจากรสชาติอันสุดจะบรรยายของมันยังปวดเเสบปวดร้อนเมื่อตัวขอเหลวไหลผ่านช่วงลำคอลงไปในกระเพาะอาหาร 

 

 

 

 

 

"อ๊ากกกกก!!!!"

 

 

 

 

ร่างในซากปรักหักพังชักดิ้นชักงออย่างทรมาณเผลอตัวส่งเสียงออกมาอย่างห้ามไม่อยู่  มังกรยักษ์ที่คอยมองอยู่ก็เกิดอาการตกใจปนสงสัยเล็กน้อยเเต่ก็ไม่ได้มีท่าทีจะเข้าไปฆ่าเเต่อย่างใด

 

 

 

 

ความร้อนๆหนาวๆสลับกันจนรู้สึกแปลกๆในช่องท้องเริมกระจายไปในทั่วร่างกาย ก้อนเนื้อในอกรัวขึ้นถี่อย่างน่าใจหาย เหงื่อกาฬไหลอาบ มือทั้งสองข้างอยู่ไม่สุขจึกลงพื้นรอบกาย ผิวขาวที่เคยซีดอยู่เเล้วซีดเข้าไปอีกเหมือนคนที่ไม่มีเลือดเดินไม่มีผิด

 

 

 

มังกรที่เฝ้าดูอยู่เกิดอาการสับสน มันควรจะเข้าไปฆ่าเลยดีไหม?หรือว่าควรจะรอดูต่อไป เพราะเมื่อยิ่งนานขึ้นมันเองยิ่งได้กลิ่นแปลกๆจากจุดที่เด็กหนุ่มคนเมื่อกี้โดนทับลงไปพอดี 

 

 

 

เพียงไม่นานมังกรยักษ์ตัดสินใจบินขึ้นเรียบกับผืนดินไปตรงจุดนั้นอ้าปากเตรียมปล่อยอะไรบางอย่าง

 

 

 

เเต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างมันซักเท่าไหร่ เมื่ออยู่ๆร่างที่ไม่น่ามีเเรงลุกขึ้นมากลับกระโดดสวนขึ้นมาอย่างเร็วเเละรุนเเรง!

 

 

 

ดวงตาสีดำสนิทแปรเปลี่ยนเป็นสีทองชั่ววูบก่อนจะเเข็งกร้าวขึ้นอย่างกับคนละคน!?!?

 

 

 

80%loading...

 

เเกร็ง!

 

 

เสียงกรงเล็บของทั้งสองประสานกันกังวาลกึกก้อง ผมที่ถูกอะไรบางอย่างคอบงำจนไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกต่อไป เเต่สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของร่างกาย หลังจากที่ความทรมาณนั่นหายไปกลับมีความรู้สึกเบาเเละสบายตัวขึ้นมาก การเคลื่อนไหวดูคล่องเเคล่วกว่าเดิมเกือบสองเท่า

 

 

 

 

ประสาทสัมผัสต่างๆเปิดกว้างขึ้นเกินที่มนุษย์ปกติจะสีมผัสได้ เพียงเเค่ศัตรูเบื้องหน้าขยับตัวไปทางไหนผมสามารถรู้ได้ทันทีจากการได้ยินเสียงการเสียดสีของลม 

 

 

 

 

ก๊าซซซ

 

 

 

มังกรดำพ่นลูกไฟสีเเดงอมส้มออกมาอย่างเหลืออด เเต่เด็กหนุ่มเพียงเเค่ขยับตัวนิดเดียวก็สามารถหลบมันได้อย่างสบายๆ

 

 

 

 

"หึ.."

 

 

เสียงหัวเราะหลุดจากลำคอของหนุ่มน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ ริมฝีปากที่ไม่ค่อยได้ขยับเหยียดยิ้มออกอย่างพอใจ 

 

 

 

ก๊าซซซ !

 

 

  ...ด้วยตัวข้าหมาป่าศักดิ์สิทธิ์ผู้ที่ได้กบฏต่อสภาสีขาว ด้วยจิตเเละใจฝักใฝ่ที่จงรักภักดีต่อซาตาน ข้าขอยืมพลังอันยิ่งใหญ่เเละน่าเกรงขามของท่านในการกำจัดศัตรูเเละผู้ใดที่ขัดขวางให้ม้วยมรณาไปเถิด...

 

 

 

 

มังกรดำเห็นเด็กหนุ่มยืนนิ่งไม่คิดจะหลบบอลไฟที่มันเสกใส่ มันเกิดความฉงนเล็กน้อยเเต่ก็ได้คำตอบกลับมาไม่ช้าโดยที่มันไม่ต้องเเม้จะเอ่ยปากถาม

 

 

 

"มุกซ้ำๆ น่าเบื่อ.."

 

 

 

เสียงนุ่มชวนฟังเเต่คนฟังหาอยากไม่ ร่างของเด็กหนุ่มเริ่มมีบาเรียสีดำจางๆขึ้นทำเอาอากาศรอบๆเย็นตัวลงอย่างน่ากลัว

 

 

 

 

ขาเรียวค่อยๆก้าวเข้ามาหางสีดำตวัดส่ายไปมาอย่างอารมณ์ดี หูซ้ายขวาที่ปรากฏขึ้นบนศรีษะกระดิกยิกๆตามเสียงสั่นไหวของใบไม้รอบข้าง 

 

 

มังกรดำเห็นท่าไม่ดีบินขึ้นสู่น่านฟ้าหวังหนี ดาร์กไม่ปล่อยให้โอกาศหลุดลอยถีบตัวส่งขึ้นไปเกาะปีกกว้างของมันไว้ได้พอดี เขาไม่รอช้ากางกรงเล็บออกวิ่งไล่ขึ้นไปบนลำตัวของมังกรหวังที่จะไปปิดฉากที่ส่วนหัว

 

 

 

มันไม่โง่พอที่จะให้ร่างเล็กบนหลังขึ้นไปสู่จุดตาย มันเปลี่ยนวิถีการบินเป็นบินเเนวตั้งฉากกับพื้นโลกส่งผลให้คนที่วิ่งอยู่เปลี่ยนมาเป็นการปีนเเทน ถึงจะไม่คล่องเเคล่วเท่าเก่าเเต่ทุกท่วงท่าการขยับตัวมันเป็นไปอย่างธรรมชาติ เหมือนกับว่าเขาอยู่กับพวก'สิ่งแปลกปลอม'ที่เพิ่มขึ้นมาพวกนี้มานานเเล้ว

 

 

 

 

กรงเล็บเเหลมคมดั่งเพชรกรีดไปบนหนังของมังกรทุกครั้งที่ปีนป่าย เพียงไม่นานสงครามบนน่านฟ้าก็จบลง มังกรยอมบนลงมาสู่พื้นอีกครั้งเพราะมันไม่สามารถสู้ได้เมื่อศัตรูเล่นไปอยู่บนหลังของมัน ทันทีที่เท้าเตะพื้นมันทำท่าจะหนีไปอีกรอบเเต่ถูกโซ่สีดำดึงไว้

 

 

 

"มังกรเป็นสัตว์ที่ทะนงเเละหยิ่งในศักดิ์ศรี..."

 

 

 

"ไม่ว่ายังไงมันจะไม่หันหลังให้ศัตรูเด็ดขาด.."

 

 

 

"สงสัยผมคงจะได้ยินมาผิดเเล้วสินะครับ"รอยยิ้มกว้างถูกส่งไปให้มังกรดำพยายามดึงตัวออกจากโซ่สีดำที่รัดส่วนลำคอมันอยู่ออกเเต่ดูไร้ผล มันมองคนที่ทำมันเเบบหวาดๆ

 

 

 

 

"อย่างที่บอกไปมังกรเป็นสัตว์ที่ทะนงตัว ฉะนั้นถ้าจะเลียนเเบบกรุณาอย่าให้ต้นเเบบต้องเสียชื่อสิครับ"

 

 

 

ทันทีที่ผมพูดจบร่างมังกรตัวใหญ่ก็อันตธารหายไปกับตา กลายเป็นร่างของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเเทน 

 

 

 

"ถ้ายังไม่เปลี่ยนเป็นร่างจริงผมฆ่าคุณจริงๆเเน่"ตาสีดำสนิทประเมินคนตรงข้างหน้าก่อนจะพูดออกมาอย่างเบื่อหน่าย เด็กผู้หญิงคนนั้นทำท่าไม่พอใจก่อนที่ร่างจะกลายเป็นกระรอกตัวเล็ก เเล้วรีบออกวิ่งทันที

 

 

 

 

เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ที่ถูกคาดการ์ณไว้เเล้วจึงไม่ยากนักที่ผมจะเเก้ปัญหา กลุ่มก้อนพลังงานสีดำรวมตัวกันเป็นโซ่ก่อนจะไปรัดตัวกระรอกจิ๋วอีกรอบเเล้สจับมันมาไว้ในอุ้งมือ

 

 

 

"อยากตายจริงๆใช่ไหมครับ คุณอสูรค้างคาว"

 

 

 

 

100% loading complete!!

 

 

----

 

🎉🎉ครบล้าวว เย้ 🎉🎉

รู้สึกดีที่อัพเร็วอิ้อิ้

👇👇👇👇👇👇👇👇👇

👉ขอบคุณที่ยังรอกันอยู่นะ👈

👆👆👆👆👆👆👆👆👆

 

 

ปล.ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะ จ๊วฟๆ

 

 

 

-----

 

 

ไรท์เเค่ขอโทษเรื่องที่หายไปนาน

ขอโทษที่อัพได้ทีละสั้นๆ

ขอโทษที่ชอบดองเเละไม่รับผิดชอบ

ขอโทษที่อัพได้ไม่ตามที่บอกไว้

ขอโทษจริงๆนะ 😭

 

 

ปล.ตอนนี้คัมเเบ็คเเล้วไม่หายไปไหนเเล้ว ใครรออยู่ก็อยู่กันไปนานๆนะ

 

 

ขอบคุณทุกวิว ทุกเเฟน ทุกเม้น ทุกโหวตจ้าา<3

 

 

ยังรอเม้นอยู่เหมือนเดิมนะเออ😂😂😂