คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Special : Happy Birthday BOBBY 151221
My Love My Slave
Happy Birthday Kim Ji Won 151221
ร้านอาหารกึ่งผับสถานที่ซึ่งชายหนุ่มทั้ง 4 มักจะมาสังสรรค์กันอยู่บ่อยๆ แต่ที่พิเศษกว่าคือวันนี้เป็นวันเกิดของคิมจีวอน เพื่อนๆตัวดีของเขาก็จัดของขวัญวันเกิดชุดใหญ่เหมือนที่เคยจัดให้ตลอดนั่นก็คือ สุรา และ นารี โดยที่ลืมไปว่าจีวอนมีเจ้าของหัวใจที่ตอนนี้กำลังขมักเขม้นทำเค้กวันเกิดให้อีกฝ่ายอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่
ถึงแม้จะไม่ค่อยชอบของขวัญวันเกิดที่เพื่อนมอบให้เพราะเขามีคนที่อยากกลับไปกอดคลอเคลียรออยู่ที่บ้านแล้ว แต่เมื่อเพื่อนจัดมาให้ก็ยากที่จะปฏิเสธ เจ้าของวันเกิดกระดกไปหลายแก้ว สติของเขาค่อยๆหลุดลอยไป หญิงสาวทรงสะบึมคลอเคลียเขาไม่หยุด จีวอนพยายามแกะเธอออกแต่มือของหญิงสาวกลับเหนียวยิ่งกว่ากาวตราช้างเสียอีก เธอฝากรอยลิปสติกไว้ที่ซอกคอของจีวอน ชายหนุ่มเสียวสะท้านก่อนจะดึงสติกลับมาและผลักหญิงสาวออกอย่างไร้ความปราณี
“อยากตายนักใช่มั๊ย กูจุนฮเว!” เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้จุนฮเวที่กำลังพูดคุยหัวล่อต่อกระซิกกับสาวสวยอกภูเขาไฟเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาแทบไม่ทัน ก่อนจะหันมองทางต้นเสียง
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะจีฮเยจ้า นี่มันเด็กของจีวอนมัน วันนี้วันเกิดจีวอนมันนะ ใจเย็นนะที่รัก" จุนฮเวพยายามทางทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้โดยการโยนขี้ให้จีวอนเต็มๆ
“วันเกิดคุณจีวอนเหรอ ได้ เดี๋ยวฉันจะโทรหาให้ดาจองมาที่นี่ มาดูว่าคุณจีวอนคนดีเขาฉลองวันเกิดยังไง" เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่จีวอนคว้าไว้ได้
“คุณจีฮเยอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลยครับ นะครับ ผมขอร้อง" จีวอนเอ่ยปากพร้อมกับยกมือขอโทษจีฮเยทั้งๆที่เจ้าของไอเดียของขวัญวันเกิดสุราเคล้านารีคือกูจุนฮเวเพื่อนตัวแสบของเขา
“ถ้าไม่อยากตายก็รีบตามมา" พูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันที จุนฮเวรีบกุลีกุจรตามจีฮเยไปติดๆ ก่อนจะหันมายกมือขอบคุณเพื่อนสนิทที่ช่วยให้เขารอดตาย อย่างน้อยก็ตอนนี้
“ปาร์ตี้เลิกแล้วสาวๆ แยกย้าย" ยุนฮยองขึ้น สาวสวยหลายคนทำหน้าเซ็ง แต่ก็พากันย้ายร่างไปนั่งกันที่อื่น
“กลับก่อนนะ" เจ้าของวันเกิดกล่าวลาสั้นๆ
คฤหาสน์หลังใหญ่ที่เจ้าของเพิ่งกลับมาตอนเกือบเที่ยงคืน คนที่อยู่รอไม่อาจลืมตาตื่นอยู่ได้ วันนี้ทั้งวันดาจองคอยรับและจัดการของขวัญที่ส่งมาถึงทายาทของชินกิกรุ๊ปเนื่องในวันเกิด ไหนจะต้องทำเค้กวันเกิดให้อีกฝ่ายอีก แต่พอจีวอนโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับดึกเพราะจะไปฉลองวันเกิดกับเพื่อนอีก 3 คน ดาจองก็ไม่อยากขัด เพราะเอาเข้าจริงจีวอนก็ไม่ค่อยได้ออกไปสังสรรค์บ่อยเท่าไหร่ แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้เพราะเธออุตส่าห์เตรียมเค้กวันเกิดไว้เซอร์ไพรส์อีกฝ่าย
“ดาจองอ่า หลับแล้วเหรอ" จีวอนกระซิบข้างหูคนขี้เซา
“อื้อ..” ดาจองค่อยๆเปิดเปลือกตาเมื่อได้ยินเสียงจีวอน
“กลับมาแล้วเหรอ" ดาจองถามด้วยอาการกึ่งหลับกึ่งตื่น
“กลับมาแล้วครับ ดาจองนอนต่อเถอะ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน" พูดเสร็จก็บรรจงจุมพิตที่หน้าผากหญิงสาวคล้ายจะบอกฝันดี
ก่อนที่จีวอนจะไปอาบน้ำ ดาจองคว้าหมับเข้าที่มือเขา
“รอยตรงคอคืออะไร" คราวนี้ไม่ใช่น้ำเสียงงัวเงียอีกแล้ว แต่เป็นน้ำเสียงเฉียบขาดจนจีวอนตกใจ เขาใช้มือที่วางอยู่แตะตรงๆคอ ลิปสติกสีแดงชัดเจนอยู่บนปลายนิ้ว
“ฉลองวันเกิดกันอย่างมีความสุขเลยสินะ" ดาจองเฉือดเฉือนก่อนจะปล่อยมืออีกฝ่ายให้เป็นอิสระ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะดาจอง ฟังก่อนสิ"
“ไปนอนนอกห้องเลย" ดาจองยื่นคำขาด
“ดาจองอ่า"
“ไม่ไปใช่มั๊ย...ได้" ดาจองลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินตรงไปยังประตู จีวอนไม่รอช้ารีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง
“ไม่เอาสิครับคนดี มีเหตุผลฟังกันก่อนได้มั๊ย...นะ" จีวอนเริ่มอ้อน
“มันไม่มีอะไรจริงๆนะ อย่าเข้าใจผิดนะ ผมมีแค่ดาจองคนเดียวเท่านั้น รอยนี่ก็เกิดจากผู้หญิงคนนั้นฝ่ายเดียว ผมไม่ได้เล่นด้วยเลยนะ" จีวอนพูดไปตามความจริง
“คิดว่าจะหลอกกันได้ง่ายๆเหรอ"
“ไม่ได้หลอกนะครับ อย่างอนนะ วันนี้วันเกิดผมนะ"
“ก็เพราะเป็นวันเกิดไง ถึงยิ่งโกรธ" ดาจองบ่นอุบ
“ถ้าไม่เชื่อโทรไปถามยุนฮยองได้เลย" จีวอนอ้างชื่อยุนฮยอง
“จริงนะ" ดาจองเริ่มมีท่าทีอ่อนลง
“จริงสิครับ ไม่โกรธกันนะ"
“ค่ะ ไม่โกรธ แต่ยังไงก็ต้องไปนอนนอกห้อง" ดาจองเน้นเสียง ปากบอกไม่โกรธแต่นิ้วชี้ไปที่ประตูเป็นเชิงบอกว่าวันนี้ยังไงคิมจีวอนก็ต้องนอนนอกห้อง
เจ้าของบ้านต้องก้มหน้ารับชะตากรรมทำตามบัญชาของอีกฝ่าย
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปสองสามวันดูเหมือนว่าดาจองจะหายโกรธจีวอนแล้ว เธอโทรศัพท์ไปถามยุนฮยองตามที่จีวอนท้าและเขาก็ช่วยยืนยันให้ดาจองสบายใจว่าเรื่องราวคืนนั้นไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น จีวอนต้องนอนนอกห้องหลายวันนั่นทำให้ดาจองรู้สึกผิดเช้าวันนี้เธอจึงตั้งใจเตรียมอาหารให้เขาเป็นพิเศษ
จีวอนยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงในขณะที่อีกคนยกอาหารเข้าไปให้เขาในห้องพักแขก ดาจองเดินเข้าไปปลุกจีวอนที่ยังนอนอยู่
“จีวอนโอปป้า ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ" ดาจองเขย่า
“ว๊ายยย" จีวอนฉวยโอกาสดึงมือของหญิงสาวก่อนที่จะทันตั้งตัว ความจริงเขาตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาแล้วแต่ยังคงแกล้งทำเป็นหลับอยู่
“ปล่อยนะ เล่นอะไรเนี่ย" ดาจองโวยวายพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของจีวอน ตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงข้างๆเขา ใบหน้าของคนทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ จีวอนยกยิ้มร้าย
“หายโกรธแล้วเหรอ"
“หายแล้ว แต่ถ้าไม่ปล่อยจะโกรธอีกครั้งแล้วนะ" ดาจองก้มหน้างุด
“ไม่ปล่อย ไม่มีวันปล่อยด้วย" คำพูดแสนหวานทำให้ดาจองเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของคำพูด นัยตาหยาดแย้มที่มองหญิงสาวทำให้ดาจองละลายได้ในทันที ความรู้สึกโกรธ โมโห มลายหายไปในทันที
“อะ อื้อ ปล่อยได้แล้ว หายใจไม่ออก"
คำพูดดูเหมือนไม่เป็นผล จีวอนกระชับกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น ก่อนจะกดจมูกลงแตะปลายจมูกของอีกฝ่าย เมื่อเห็นแก้มที่เปลี่ยนเป็นสีแดงของอีกฝ่ายจีวอนฉีกยิ้มกว้าง
“ผมเคยบอกคุณรึยัง ว่าคุณน่ารักมากเลยนะเวลาเขิน" ชายหนุ่มกระเซา ประโยคนั้นยิ่งทำให้ดาจองหน้าร้อนผ่าวมากกว่าเดิม
“วันเกิดผม ผมยังไม่ได้ของขวัญจากดาจองเลยนะ"
“ก็..เค้กที่อยู่ในตู้เย็นไง" ดาจองพยายามตั้งสติแล้วตอบอีกฝ่าย
“ไม่อยากกินเค้ก อยากกินอย่างอื่นมากกว่า" จีวอนกระซิบข้างหู
“อยากินอะไร เดี๋ยวทำให้ก็ได้" ดาจองยังคงไม่เข้าใจความหมายของอีกฝ่าย สิ่งที่จีวอนอยากกินไม่ใช้อาหารแต่เป็นลูกแกะน้อยที่นอนอยู่ข้างๆเขาต่างหาก
“อยากกิน...จองดาจอง จะกินให้หมดทั้งตัวเลย"...
Happy Birthday Kim Ji Won !!!
ตอนนี้แต่งแบบรีบๆ กากๆ ใช้เวลาประมาณ 40 นาที 555 ที่เหลือก็จินตนาการต่อกันเองเองนะจ๊ะ . //////.
ปล. อย่าลืมอวยพรวันเกิดบ๊อบบี้กันนะ #KingOfTheYouthBOBBYDay แล้วก็อย่าลืมเม้นนะคะ ฝาก #ทาสจีวอน ในทวิตด้วยนะ
เจอกันใหม่ปีหน้าา
ความคิดเห็น