คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Please Doctor 4
Please Doctor (4)
หนึ่เือน่อมา
“แบมแบมนายนอนนอห้อไปเลย”
“ไม่เอาพี่หมอ ให้แบมเ้าห้อนะๆ”
มาร์เอามือยันหน้านรั
ร่าสูยอมย้ายอนโใหม่ให้อยู่ใล้ที่ทำานอนรัและวนแบมแบมมาอยู่้วยัน
ืนนี้เาำลัทำสรามับแบมแบมไม่ใ่ทะเลาะันแ่เพราะเา้อาระนอน
อนีสามเ้า้อไปเ้าเวรหานอนับร่าบามีหวัเาไม่ไ้หลับแน่
ไอ้ะนอนอยู่ที่โรพยาบาล็ไม่ไ้เาสัาับแบมแบมไว้แล้วว่าะลับมานอน้วยันทุืน่อให้เหลือเวลาแ่ยี่สิบนาที็าม
“แบมไม่ทำอะไรพี่หมอหรอนะ”
“ไม่ นายมันี้ยั่วันเยทนนายไ้เหรอ”
ไม่ร่าสูไม่เย้านทานแรอารม์อัวเอไ้สัรั้เา้อเพลียมาริๆถึไม่ทำอะไรัน
แบมแบมทำานอนแปโมรึ่เลิบ่ายสามทำให้ร่าบามีแรเหลือส่วนเาเนี่ยทำานไม่เป็นเวลา
มัน้อมีารเพลียันบ้า
ปั!!
มาร์ปิประูล็อทิ้ให้แบมแบมทุบประูอยู่หน้าห้อสัพั็เียบไป
ร่าสูหลับทันที
“ำไว้มาร์้วน”
แบมแบมหายไป
มาร์หานทั่วห้อ็ไม่เอโทรเ้าไป็ไม่ยอมรับ เาเลือะไปโรพยาบาล่อน
“อ้าวมาร์มึอยู่นี่แล้วแบมแบมละ”
“ไม่รู้”
มาร์อบเพื่อนเาทำหน้ายุ่ไม่เลิเพราะเมียหาย
ินยอทำหน้าใมันเอามือปิปาเินเลี่ยผมนน่าสสัย
“มึรู้อะไรมา”
“ือูเห็นน้อเาอยู่หน้าผับz ิว่าไปับมึะอี”
“อนไหนมึเห็นอนไหน”
“เที่ยืนไ้”
เป็นเวลาที่เาเถียับแบมแบมพอี
“ไอ้ัวแสบ”
“มึมีผ่าันะมาร์”
“รู้”
ผับZเป็นที่เียวที่เปิหลัเที่ยืนเท่านั้น
ร่าสูแหวผู้นเ้าไป้านในมอหาร่าบาอีนป่วยที่พอหายี็่าไม่เลิ
“พี่แ๊นๆ”
“น้อแบมลับเถอะเมาแล้ว”
“ือๆไม่ลับเ้าไม่อยานอนนเียว”
ร่าบาบุ้ยปาบอรุ่นพี่ที่ทำาน
หน้าาน่ารัอย่านั้นวรมีแ่เาสิที่ไ้เห็น
“ให้พี่ไปนอนเป็นเพื่อนไหมรับ”
“เอาๆ”
“เอา้วยไ้ป่ะ”
“ไ้สิเอาไ้ ผัวที่บ้านไม่ยอมทำารบ้าน ฮ่าๆ”
“อยาให้ทำมาใ่ไหม”
ร่าสูเินเ้าไประิบถามา้านหลั
นในวมอร่าสูอย่าใแล้ว่า็เียบันไป ทุนรู้ัหมอมาร์ี
“ฮืม มาร์เยอไม่ๆไม่อยาให้ทำแล้ว ไล่เ้ามานอนนอห้อไ้ไ”
“ั้นพี่ะลานายลับเ้าห้อเอ ลับบ้าน!”
“พี่แ๊่วยเ้า้วย”
แ๊สันโบมือลาน้อาย หวัว่าะปลอภัย
เพี้ย !!!!
“ื้อนัใ่ไหม”
มือหนาฟา้นเนียน้ำๆนแเรื่อ
แบมแบมนอนิ้นบนหน้าาอมาร์วามมึนเมาหายเป็นปลิทิ้
ร่าบาไม่ไ้ใส่อะไรเลยเพราะโนมาร์ระาทิ้ั้แ่เ้ามาในห้อ
่าาอีนที่อยู่รบ
“พี่้อทำานนายไม่เ้าใเหรอ ทำไม้อื้อ”
“แบมอโทษ ฮึ ไม่ีนะแบมไม่ื้อแล้วรับ”
สายาหวานส่มาให้นำลัทำโทษใอ่อน
มาร์ับให้แบมแบมนั่ให้หันหน้าเ้าหาัน ่อนะเสยผมสีน้ำาลไป้าหลั
นิ้วยาวบีบุ่มไระหว่าพู้วยวามใเย็น
“พี่ำลัเ็บเินให้เยอะๆเพื่อเปิลินิอัวเอ
ะให้นายลาออาานมา่วยพี่ ทีนี่เราะไ้มีเวลาอยู่้วยันมาึ้น”
“ฮึ แบมี่เ่าเนอะ”
“อทนอีนินะรับ”
“อือๆ”
“อนนี้็ไ้เวลาทำารบ้านแล้ว ะทำนว่านายะสลบาเียเลยแบมแบม”
“อ้า”
ลิ้นื่นปาเลียรอบอนร่าบาราไม่หยุแบมแบมิผมนุ่มอมาร์ระบายวามใร่อยา
แนร้อนอแบมแบมเหมือนะระเบิออมายาม้อมือหนาที่ำรอบแล้วยับนน้ำุ่นาวทะลัออมา
“แฮ อือมาร์”
“ว่าไรับ”
แบมแบมไม่อบแ่ยื่นมือไปปลิบาเับวามเป็นายอหมอออมา
ร่าบาทิ้ัวลนั่่ำว่าใ้โพรปารอบรอวามใหู่เลีย
เสียรา่ำเผยออมาอย่าพอใมาร์สวนสะโพเ้าออเร่ัหวะ
ร่าสูไม่อยาะิเลยว่าถ้าแบมแบมไปทำอย่านี้ับใรเาะทนไ้ไหม
แบมแบมเป็นั่หัวใอเาที่ใ้เวลาเป็นสิบปีเพื่อให้มาอยู่เีย้าัน
เามันโ่เอที่ปิเสธหัวใัวเออนนั้นน้อเ็บมาลอ
แ่อนนี้เามีหัวใอยู่้าายแล้วและะูแลไปนั่วีวิ
มาร์อแบมแบมแนบอยามหลับเาอบมอใบหน้าอนรั
มันทำให้เาสบและหายเหนื่อย เพราะถ้าแบมแบมหลับไ้เาเอ็สบายใ่อให้านเหนื่อยแ่ไหนเายินีเพื่อให้นในอ้อมแนมีวามสุ
“พี่รันายนะแบมแบม”
“ือ ึมึม”
ไอ้แสบยัไ็ยัเป็นไอ้แสบ
ความคิดเห็น