รักวุ่นวายสไตล์นายเจ่าเล่ห์

 

บทนำ 
ตื่ด  ตื่ดๆๆๆ  อ่ะ นี้เสียงโทรศัพทเข้านี้ เฮ้อเข้ามาแต่เช้าเชียวนะ
"ฮาโล-"นี้ฉันยังพูดไม่ จบ ???‘???‘???‘???‘
(นี้ๆๆๆๆยินดีด้วยนะที่สอบเข้ามหาลัยที่ตัวเองต้องการ)
"อ่อ......อ้า"
(จะว่าไปจะเลี้ยงอะไรอ่ะ)
"เออ.....ก็ไม่รู้เหมือนกัน คงจะไม่เลี้ยง"
(งั้นหรอ......แต่ก็ดีใจด้วยนะ)
"อ้า.....ว่าแต่ นี้เบอร์ใคร"
(.......)
"เออ....คือ......"
(เฮ้อ ไอ้เราก็นึกว่ารู้สะอีกว่าเราเป็นใคร เราไง)
"เราไหน.....?"
(เฮ้อ......เราไง รินดา เพื่อนรักเทอไง)
"อ่อ...รินดา  โทษทีๆ ลืมบันทึกเบอร์"
(.........)
(ชั่งเถอะๆๆ แกนิยังนิสัยเหมือนเดิมเลยนะ)
"55555+ เออ ว่าแต่อยู่โน้นเป็นไงบ้าง หนาวไหม"
(ก็นะ เดี๋ยวก็กลับไทยแล้วล่ะ ว่าจะไปเรียนอยู่ไทยอ่ะ)
"อ่อๆๆๆ ถ้าถึงแล้วบอกด้วยนะ"
(ทำไมจะเลี้ยงต้อนรับหรอ)
"เปล่าแกนั้นล่ะเลี้ยง.....เออต้องว่างล่ะ หิวข้าวขอกินข้าวก่อนนะจร้า"
(จร้าๆๆๆ งั้นไว้ค่อยคุยกันนะ บายๆๆ)
เฮ้อการสนทนาที่ยืดยาวมากๆเฮ้อก็ยาวนะสิเพราะไม่ได้คุยกันมาเป็นปีกว่าๆๆ 5555 เฮ้อจะว่าไปก็คิดถึงมันเหมือนกันแหะ แต่ก็ได้แต่คิดถึงเพราะเบอร์ไม่มีอ่ะ 555 เลยติดต่อไม่ได้แต่จะว่าไปมันไปเอาเบอร์เรามาแต่ไหนว่ะ ชั่งเถอะเริ่มหิวข้าวละ พอเราเปิดประตูก็ต้องตกใจกับบางสิ่ง เหงามืด น่ากลัว????????????
"อ๊ากกกกกก แม่ผี"
"ผีอะไรของแก ฉันเอง"
"เอ้าพี่หรอ.....นึกว่าผี......แล้วมีอะไร"
"คือพี่อยากให้แกช่วยอะไรหน่อยนะ"
"ช่วย?"
"เอา....เถอะตอบตกลงก็พอ.."
"ไม่....ช่วย"
"ถ้าช่วยเดี๋ยวเลี้ยงขนม...นะ...นะ...ให้เงินด้วย....1000"
"..-.-.."
"นี้จ้างแล้วนะ"
แล้วมันงานอะไรของมันเนี้ย งานที่มันให้ช่วยเนี้ยต่างก็งานแบบแปลกๆๆ เช่นวันนั้นบอกว่าเป็นงานง่ายๆๆ แล้วให้เราไปเอากุญแจที่ตกถ่อ และยังมีอีก ให้เราปีนต้นไม้เพื่อไปเก็บของที่ติดต้นไม้แถมเราก็ตกต้นไม่อีก เฮ้อนอนอยู่โรงบาลตั้งเป็นอาทิตย์  คิดแล้วเศร้า  ????????????????
"บอกมาก่อนว่างานอะไร"
"งานง่ายๆๆสำหรับแกเลย"
"แล้วคืองาน?"
"เออ....เอออ....คือ..... ^////^" แล้วมันจะเขินทำไมเนี้ย
"แล้วเป็นงาน"
"คือพี่คิดมาทั้งคืนแล้วว่าแกต้องเหมาะกับงานนี้ แกเหมาะจริงๆๆนะงานนี้"งานที่แล้วก็พูดแบบนี้ -.-
"งาน.....?"
"พี่อยากให้แกเอาดอกไม้ไปง้อแฟนพี่หน่อยนะ..เค้าไม่ยอมคุยกับพี่เลย แต่ถ้าแกไป ต้องยอมออกมาคุยแน่ๆๆ"
"ไม่..."
"นะๆๆๆ ....ถือว่าช่วยเด็กตาดำๆๆนะ"
โคตรเด็กตาดำๆๆเลย เฮ้อ
"งั้น....เงินมา....งานเดิน"ฮึต้องทำแบบนี้ 5555
"เอางั้นก็ได้ แต่เซ็นไว้ก่อนนะ"
"ไม่"
"อ้าๆๆก็ได้ๆๆงั้นไปเอาเงินกับดอกไม้ก่อน"
ฮึฮึพี่เรานี้ก็พูดง่ายดีนิ 555 แต่จะว่าไปทำไมเรายอมง่ายๆๆเนี้ย เฮ้อ จากนั้นฉันกินข้าวได้ไม่นานมันก็ลงมาจากห้องของมันแล้วเอาเงินพร้อมดอกไม้ แล้วที่อยู่ เอิ่ม....ทำไมมันเตรียมพร้อมขนาดนั้นเนี้ย ทำเพื่ออะไรว่ะ เฮ้อ  พอเดินออกจากบ้านเราก็ขี่แท็กซีไปบ้านแฟนของพี่ ว๊าว บ้านใหญ่ชมัดเลย แล้วทำไมเราต้องตัวสันขนาดนั้นด้วยนะ หรือเรากลัวอ่ะไม่นะเราไม่หน้ากลัวเลยนะ หลังจากฉันยืนอยู่หน้าบ้านไม่นานก็มีคนมาถามว่า
"ต้องการพบใครค่ะ"คนใช้ถาม
"เออ...คือ....คุณ.....คุณ...."
"คุณ..? ที่นี้ไม่มีคนชื่อคุณนะคะ"
เออ...คือ ตลกหรอ   ???‘???‘???‘???‘
"เออ..คุณแนน...อยู่ไหมคะ"
"อ่อ....คะ....(ยิ้ม)"แล้วยิ้มทำเพื่อ????‘???‘???‘???‘
"คือหนูมีธุระกับคุณแนน นะค่ะ" ทันใดนั้น
"เอ้า น้องเมริ....มาทำอะไรแถวนี้จ๊ะ"
โอ๊ย สวรรค์โปด 55555
"เออ....คือหนูเอาดอกไม้มาให้พี่แนนนะคะ"
"...?.."
"คือพี่ฝากมานะคะ"
"อ้อ....งั้นเข้ามาข้างในก่อนแล้วกัน"
"ค....คะ"
เฮ้อ  ทำไมต้องตัวสันขนาดนั้นเนี้ยไม่เข้าใจ พอฉันเดินเข้ามาในบ้านโอ้ พระเจ้า! ใหญ์กว่าที่เห็นอยู่ข้างนอกอีก ว๊าวๆสุดยอด  ???????? พอพี่แนนพามาที่ห้องรับแขกที่ใหญ่มากๆๆ ฉันถึงกับต้องเกร็งเลยทีเดียวมันใหญ่จริงๆนะ เนี้ยพี่เราก็มีรสนิยมกับเค้าเหมือนกันเนี้ย แต่ฉันก็พึงรู้วันนี้ล่ะว่าพี่แนน รวย5555
ก็นะไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านหรอก 55555
ฉันนั่งได้สักพักก็มีคนเดินมาเสริมน้ำ กับขนมเค้ก
"(ยิ้ม).....ทานตามสบายเลนนะ"
"ค่ะ...."คือเราต้องเล่นตัวไหมนะ ชั่งเถอะ5555 ได้กินของอร่อยๆๆทั่งที55555
ว๊าวๆๆ นี้มัน.......อร่อยยยยยยยมากกกกกก ????????????????????
"ทานให้หมดเลยก็ได้นะ พี่ไม่ค่อยชอบเท่าไร"
"......."เอาง่ายๆๆฉันกินอยู่55555
"ว่าแต่มีธุระอะไรกับพี่จ๊ะ"
"!"เออ...ฉันหยุดกินสัก 3วินาทีเพื่อคิดว่าฉันมาทำอะไร อ่ะ.....เอออ......เรามาทำไรว่ะ......คิดไม่ออก......อยู่ดีๆๆพี่แนนก็หัวเราะขึ้นมาเหมือนเห็นฉันขยี้ผมตัวเองจนยุ่งเยิงไปหมด จากนั้นฉันหันซ้ายหันขวาเห็นดอกไม้........?......ดอกไม้.......! ห๊าเราลืมเรื่องนี้ได้ไงเนี้ย ไม่นะ.....ไม่นะ
"เออ....คือหนูเอาดอกไม้มาให้พี่นะค่ะ?
ฉันพูดออกไปตอนที่พี่แนนกำลังเล่นโทรศัพทอยู่
"เอ๋......"
"คือหนูเอาดอกไม้มาให้นะค่ะ พี่เค้าฝากมานะค่ะ"
"(:  แม้ไม่เห็นต้องลำบากเลยนะจ๊ะ"
 
"อ่อ....ไม่ลำบากหรอกค่ะ"ที่จริงก็ลำบากมากเลยล่ะ
"......"
"อ่อ.....คือพี่หนูเค้าฝากมาขอโทษพี่นะค่ะ พี่เค้ารักพี่มากเลยนะค่ะ เค้าฝากหนูมาเพื่อพี่จะให้อภัยให้พี่เค้า พี่เค้าร้องไห้(แต่งขึ้น)เศร้าใจ....ไม่กินข้าวปลาอาหาร(ฮึๆๆๆกินจนอิ่มเลยล่ะ)คิดถึงแต่พี่แนน พี่ให้อภัยให้พี่หนูเถอะนะค่ะ(ตามจริงไม่ต้องคืนดีก็ได้5555)"
"......"
"พี่ไม่สงสารพี่หนูหน่อยหรอคะ พี่หนูรักพี่จริงๆๆนะค่ะ"ฉันเริ่มทำหน้าเศร้าเหมือนน้ำตาจะใหล     เอาง่ายๆๆเล่นละคร ยังไงเมื่อฉันเล่นฉากนี้จะต้องมีคนใจอ่อนแน่ๆๆ 55555 ????????????????????????
"เออ....คือ....พี่นะอภัยให้พี่เมริแล้วล่ะเพราะเมริเลยนะเนี้ย"ว่ะ55555 เห็นไหมใจอ่อนกับฉากที่เราเล่น
"จริงหรอกค่ะ....จริงๆๆนะค่ะ"
"จ๊ะ"
"เย้......"
"......."
"งั้นหนูขอตัว...กลับก่อนนะค่ะ จะกลับไปบอกพี่ว่าพี่แนน อภัยให้พี่หนู่แล้ว"ฉันลุกจากที่นั่งแล้วรีบแจ่นกลับย้านเลยทันที พี่แนน ก็ได้แต่ยิ้มให้กับแผ่นหลังของฉัน เมื่อฉันกลับมาถึงบ้าน  เฮ้อ.....ตัวอะไรนะ......วิ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง เฮ้อ พี่ฉันเองถ้าเอาไปแข่งวิ่งพี่ฉันก็ชนะเลยนะน่ะ
"ว่าไง....แนนว่าไง"
กระหนำด้วยคำถามมากมาย เฮ้อ ปวดจิต
"เออ.....คือ......"
"คืออะไรของแกเอาดีๆๆ"
"เฮ้อ พี่แนนเค้า.......เค้า....."
"งั้นหรอ.....คงไม่ยอมคืนดีสินะ????????????????"แม้เล่นหน้าเศร้าเหมือนหมาหง้อยเลย ฉันเดินเข้าไปลูบหัวพี่เบาๆๆ พี่ฉันนะหรอกก็นั่งคอตกเหมือนปลาทู่.....ฉันควรจะเลิกแกล้งพี่เค้าดีไหมนะ
"นี้.....พี่แนน เค้าอภัยให้พี่แล้ว"ไม่ทันไดนักก็มีมือใหญ่ๆของผู้ชาย หุ้บหัวฉันอย่างแรง!!!!!
"โอ๊ย!!!....เจ็บนะ  ????????????????"
"ใครใช้ให้แกมาแกล้งฉัน ห๊า"
"ก็หน้าพี่มันหน้าแกล้งดีนิ"
"หน่อยแก..."
ใครจะอยู่ให้ตีหัวอีกล่ะ บ้า   ฉันวิ่งนี้เต็มสปีดถ้าวิ่งแข่งคงชนะนั้นล่ะ55555 แต่เอาเถอะ ฉันวิ่งหนีขึ้นมาที่ห้องของตัวเองด้วยความเหนื่อยแต่ก็ไม่มีใครวิ่งตามมา แล้วเราวิ่ง.....เพื่อ.....? เฮ้อ  ฉันทิ้งตัวลงที่นอน เฮ้อ ทำไมฉันถอนหายใจเยอะขนาดนี้ นี้เราเหนื่อยหรืออะไรกันนะ เฮ้อ แนะ!!ถอนหายใจอีกแล้ว ???‘???‘???‘???‘ เบื่อกับตัวเองจริงๆๆ จะว่าไปก็เหนื่อยเหมือนกันแหะ เฮ้อ  แนะ???‘???‘???‘ เอาเถอะฉันคิดอยู่ว่านอนดีกว่า จนจะถึงอาหานเย็นค่อยตื่น..............????????????????????????????????????????????????แล้วฉันก็หลับบบบบบบบ