คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ### M E E T Y O U . 100%
M E E T Y O U .
"อ่ะ..อ๊า.า..าา.าาาา" เสียงหวานครางพลางจิกเล็บเพื่อคลายความเจ็บที่ไหล่ของร่างสูง ร่างสูงขยับตัวครั้งสุดท้ายอย่างหนักหน่วง ก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวอีกคน..
อือ.อออ แมวน้อยตัวนี้ทำให้เขามีความสุขได้ทั้งคืนจริงๆ
เขาถอนแกนกายออก ปล่อยให้คนตัวเล็กนอนกระตุกบิดตัวไปมาอย่างอ่อนแรง แล้วเดินไปหยิบ..เข็มฉีดยาที่บรรจุของเหลวภายใน เขาเดินมาฉีดให้..
ตื่นมาเธอจะได้ไม่เจ็บไงล่ะ..
ร่างสูงลากลิ้นเลียไปตามรอยแดงทั่วร่างกายของร่างเล็ก ที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข คืนนี้เขาอาจจะหักโหมมากไปหน่อย เพราะตอนนี้ก็เกือบตีสี่แล้ว คงต้องปล่อยให้แมวน้อยตัวนี้ได้พักผ่อนบ้าง
"ฝันดีครับแมวน้อย.."
.
.
.
หาวววววว.ว.วววววว ผมเดินหาวเข้าไปในร้านเดอะกูคอฟฟี่ แน่นอนว่าต้องมาแวะร้านนี้ก่อนไปทำงาน ไม่งั้นผมคงหลับคากล้องแน่ๆ - -
"ไงมึง เดินหาวมาแต่ไกล" ไอ้เซนท์ที่กำลังก้มหน้าก้มตาเช็ดเคาน์เตอร์อยู่เงยหน้ามาทักผม
"ง่วงไง ถามได้ - -"
"เฮ้ย! ดูตามึงดิ เหมือนหมีแพนด้าเลยว่ะ ฮ่าๆ" เซนท์หัวเราะลั่นร้านพลางชี้มาที่หน้าผม - - นี่ถ้ามีลูกค้านั่งอยู่ เขาคงคิดว่าเจ้าของร้านเป็นบ้าแน่ๆ ให้ทำไงได้ล่ะ เมื่อคืนเสียงครางของห้องข้างๆดังลั่นข้ามห้องซะขนาดนั้น ผมหลับไม่ลงหรอก
"กูขอกาแฟดำเย็นแก้วดิ จะไปทำงานแล้ว"
"กร๊ากกกกกก กูขอขำก่อนได้มั้ยวะ ดูดิ เหมือนแพนด้าจริงด้วย ฮ่าๆๆๆๆ"
"- - ถ้ามึงไม่หยุดขำกูจะเผาร้านมึง" ผมขู่พลางล้วงไฟแช็กขึ้นมาจุดเล่น
"ผมผิดไปแล้วครับลูกพี่ ฮ่าๆๆๆ" ต้องให้ได้ขู่ - -
"แล้วทำไมวันนี้มึงมาเปิดร้านคนเดียววะ ซีล่ะ"
"แหมมมม ถามถึงแต่ซีนะมึง" ให้กูถามหารัคกี้เพื่ออะไรครับ? ในเมื่อน้องเค้าก็ต้องไปโรงเรียนสิ คุยกับไอ้เซนท์แล้วอยากเตะคน - -
"ซีไปธุระให้ม๊ามันน่ะ เดี๋ยวก็คงมา ทำไมไม่โทรตามเลยล่ะครับ ฮ่าๆ"
"- - ถ้ามึงยังไม่หยุดแซวกูจะเผาร้านตอนนี้เลย" ผมไม่ได้คิดอะไรกับซีหรอก แต่ทุกทีเห็นเปิดร้านด้วยกันสองคนทุกวัน - -
"ครับๆ ไม่แซวแล้วครับ ฮ่าๆ ขู่กูตลอดดดดด อ่ะ..กาแฟมึง รีบไปทำงานซะ" ผมรับกาแฟดำเย็นมาแล้วโบกมือลาเซนท์ ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ทำงานทันที วันนี้ถ่ายแบบให้โซเอ้อีกแล้ว.. - -
.
.
.
ร่างเล็กสวมแว่นกันแดดสีชา เดินผ่านร่างสูงที่เดินออกมาจากร้านเดอะกูคอฟฟี่.. ร้านนี้สินะที่มาเมื่อวาน..
"เดอะกูคอฟฟี่ยินดีต้อนรับครับ" เซนท์กล่าวทักทายเมื่อเห็นลูกค้าคนแรกของวันเข้ามาในร้าน (ไม่นับเลโอนะ - -)
"เออ..สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเมื่อวานมีคนเก็บสมุดโน้ตที่ทำตกในร้านมาฝากไว้บ้างรึเปล่าครับ" ร่างเล็กถามพลางกวาดสายตามองหาทั่วร้าน
"ไม่มีนะครับ คุณทำตกไว้หรอครับ"
"ใช่ครับ น่าจะหายที่ร้านนี้"
"ขอโทษนะครับ ไม่มีคนเก็บมาฝากไว้จริงๆครับ"
"เออ..ครับ ขอบคุณมากครับ" ร่างเล็กพูดแล้วเดินออกไป ..เขาอุตส่าห์รีบตื่นมาหาสมุดเล่มนี้โดยเฉพาะ และมั่นใจว่ามันต้องหายที่ร้านกาแฟนี่แน่ๆ แต่ทำไม..มันถึงไม่มี..
Rrrrrrrrr.rrrrrrrr
"สวัสดีครับ" เสียงหวานรับโทรศัพท์อย่างเหนื่อยๆ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากรับโทรศัพท์ของคนคนนี้ก็ตาม
(แมวน้อย วันนี้ตอนเย็นมาบ้านฉันหน่อยสิ) เสียงทุ้มปลายสายพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี วันนี้เขามีโปรเจคงานที่จะคุยกับแมวน้อยตัวนี้
"ได้ครับ.." ปลายสายวางไป ปล่อยให้คนตัวเล็กยืนถือโทรศัพท์ค้างไว้แบบนั้น
..เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ไปได้นะ.. แต่คงไม่มีวันนั้นล่ะมั้ง..
.
.
.
"ทุกคนๆ ตอนนี้พักกินข้าวก่อนแล้วกัน เดี๋ยวบ่ายสองกลับมาถ่ายกันใหม่นะ" พี่ไนท์ ..ผู้ดูแลการถ่ายแบบครั้งนี้พูดขึ้น ผมหยุดกดชัตเตอร์แล้วเดินมานั่งพักที่โซฟาของสตูดิโอทันที เฮ้อ..เป็นช่างภาพนี่ก็เมื่อยเหมือนกัน ยืนบิดไปบิดมาเพื่อที่จะหามุมให้ถ่ายออกมาแล้วดูสวยที่สุด - -
วันนี้เป็นการถ่ายแบบโปรเจคกึ่งนู้ด คือ..เป็นผ้าลูกไม้บางๆที่เห็นเนื้อหนังของนางแบบได้ชัดเจน ผมยอมรับว่าโซเอ้เป็นนางแบบที่หุ่นดีกว่าคนอื่นๆที่ผมเคยเจอมา แต่บางทีเธอก็โพสเกินคอนเซปต์ไปนิดนะ
"เลโอคะ เหนื่อยมากมั้ยเอ่ย" คิดยังไม่ทันขาดคำ โซเอ้ก็เดินมานั่งข้างๆผมพร้อมกับยื่นขวดน้ำให้
"ขอบคุณ" ผมรับขวดน้ำมาเปิดดื่ม หวังว่าคงไม่ใส่อะไรลงในนี้หรอกนะ - -
"วันนี้เลโอไปงานปาร์ตี้ที่บ้านโซเอ้นะคะ เมื่อวานพอดีไม่ว่างกันหลายคน เลยยกเลิกไปนะค่ะ" โซเอ้พูดพลางเกาะแขนผม
เออ..คือตอนนี้โซเอ้ยังอยู่ในชุดลูกไม้ที่ผมเพิ่งถ่ายเสร็จไป แล้ว..ผมก็ไม่ใช่คนตายด้านขนาดนั้นนะครับ ที่จะไม่มีความรู้สึก..
"ยังไม่แน่ใจ"
"หลายๆคนอยากได้เลโอไปด้วยนะคะ ไปนะๆ" เธอเปลี่ยนจากเกาะแขนมานั่งคร่อมตักผมแทน พลางเอามือโอบคอผมไว้
ชิท!..ถึงช่วงนี้ผมจะรู้สึกเบื่อๆผู้หญิง แต่โดนกระตุ้นแบบนี้..มันก็ห้ามใจยากอยู่นะ
"เดี๋ยวมีคนมาเห็นหรอก" ผมดันตัวเธอออกหน่อยๆ เพราะตอนนี้เป็นเวลาพัก เลยไม่มีคนอยู่ในสตูฯซักคน แล้วถ้าพวกทีมงานกลับเข้ามาตอนนี้ คงเป็นข่าวใหญ่แน่
"สัญญาก่อนสิคะ ว่าจะไปงานปาร์ตี้ของโซเอ้"
"..." ผมไม่ตอบอะไร โซเอ้โน้มตัวเบียดอกตัวเองเข้ากับอกผม พลางโน้มตัวกระซิบข้างๆหู
"หรือว่า..อยากให้โซเอ้อ้อนด้วยวิธีอื่นคะ"
"อือ..ไปก็ไป" ผมตอบเหนื่อยๆพลางเบือนหน้าไปอีกทาง ทำไมผู้หญิงชอบเอาแต่ใจจังวะ
"ดีใจจังเลยค่ะ" โซเอ้หอมแก้มผมแล้วลุกเดินออกไป ..คืนนี้เธอจะมาไม้ไหนอีกนะ - -
.
.
.
"พี่ๆทีมงานคะ วันนี้เลโอไปงานปาร์ตี้ของโซเอ้ด้วยแหละ" เมื่อถ่ายแบบครบทุกเซ็ตของวันนี้แล้ว โซเอ้ก็รีบประกาศให้ทีมงานคนอื่นๆรู้
"เย้ ไปบ้านน้องโซเอ้~"
"พวกเรารีบเก็บของกันเร็ว จะได้มีเวลาปาร์ตี้นานๆ"
"เออ ใครไม่เมาไม่ให้กลับนะ" ทีมงานคนอื่นๆรีบเก็บของกันใหญ่ - - ทำไมต้องอยากไปกันขนาดนั้นด้วย ความจริงผมกะว่าถ่ายเสร็จจะแวะไปร้านไอ้เซนท์ซักหน่อย บางที..อาจจะได้เจอกับคนที่ทำไดอารี่ตกก็ได้
.
.
.
"จะมีเพียงเธอ รักเพียงแต่เธอ.. ฮู้วววววววววว~" เสียงร้องของพวกทีมงานที่มาปาร์ตี้ของโซเอ้ดังลั่นห้องคาราโอเกะ บ้านของโซเอ้กว้างและใหญ่มาก แถมยังมีห้องคาราโอเกะส่วนตัวอีกด้วย ผมไม่ค่อยชอบเที่ยวปาร์ตี้แบบนี้หรอก ส่วนมากผมไปผับนั่งโซนวีไอพีดูสาวๆเต้นยังสนุกกว่าเยอะ
"ทำไมทำหน้าเซ็งๆแบบนั้นล่ะคะ" โซเอ้เดินมานั่งตักผมพลางเอานิ้วเกลี่ยตามรูปคาง
"ไม่กลัวคนเห็นหรอไง"
"กลัวทำไมคะ เลโอเล่นมานั่งหลบมุมห้องแบบนี้ แถมคนอื่นยังกำลังสนุกกันอยู่ด้วย" เธอตอบพลางก้มหน้ามาเม้มติ่งหูผม ผู้หญิงรุกที่มันก็เร้าใจอยู่นะ แต่..ไม่ใช่ตอนนี้ว่ะครับ
"ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ" ผมดันตัวอีกคนลงที่นั่งข้างๆแล้วลุกออกไปจากห้อง เมื่อไหร่จะปล่อยผมกลับซักที ผมมองนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็ทุ่มครึ่งอยู่ หนีกลับตอนนี้เลยดีมั้ย - -
-ตุบ..-
ระหว่างทางที่ผมเดินไปห้องน้ำ ผมก็ชนกับใครคนหนึ่ง.. เขาล้มลงไปนั่งกับพื้น ผมเลยรีบเข้าไปพยุงตัวเขา.. ใบหน้าด้านข้างแบบนี้..
“ขอโทษครับ” ผมพูดพลางพยุงอีกคนไปนั่งที่โซฟาใกล้ๆ
"เออ.. ไม่เป็นไรครับ" คนตัวเล็กกว่าตอบพลางเงยหน้าขึ้นมาพลางส่งยิ้มน้อยๆมาให้ผม ..ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ หรือ..ทอม? แต่ทรงผมแบบนี้ รูปร่างแบบนี้..มันคุ้นๆนะ
"เจ็บตรงไหนรึเปล่า"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก.. แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่หรอ"
"มางานปาร์ตี้ในห้องคาราโอเกะน่ะ แล้ว..?" ผมกำลังจะถาม แต่อีกคนกลับหุบยิ้มแล้วรีบเบือนหน้าหนีทันที ผมพูดอะไรผิดรึเปล่า..?
"ไม่มีอะไรครับ คุณกลับไปปาร์ตี้ต่อเหอะ" ร่างเล็กพูดพลางลุกขึ้นเดินหนีผม ..ใช่แล้ว..ผมจำด้านข้างของเขาได้ และจำแผ่นหลังนี้ได้ด้วย..
"เน..โกะ.." ผมเรียกชื่อไม่เต็มเสียงเท่าไหร่ เพราะใจหนึ่งก็กลัวว่าจะเรียกผิด อีกคนหยุดเดินแต่ก็ไม่หันกลับมา
"..."
"เมื่อวานคุณทำไดอารี่ตก" พอดีว่ากระเป๋าผมอยู่ในรถ เลยไม่ได้หยิบมาด้วย เนโกะรีบหันกลับมาพลางเดินเข้ามาหาผม
"คุณ..เก็บมันไว้.."
"ใช่"
"งั้นคุณก็ได้อ่านบันทึกในนั้น..?" เนโกะทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ เฮ้ย! ผมยังไม่อยากเห็นน้ำตาตอนนี้ - -
"จะอ่านได้ไง มันมีกุญแจล็อกไว้" ผมตอบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่ ถ้าบอกว่าอ่านไปหมดแล้ว คนตรงหน้านี่ต้องร้องไห้แน่ๆ ผมเดาว่ามันตองเป็นแบบนั้น
"ขอบคุณ..ขอบคุณมากครับ" เนโกะพูดพลางทรุดตัวลงก้มหน้าร้องไห้กับฝ่ามือ - - ร้องจนได้สินะ ไดอารี่เล่มนั้นคงสำคัญกับนายมาก.. ผมเอื้อมมือไปลูบหัวคนตัวเล็กเชิงปลอบ..
..พูดตรงๆนะ ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยว่ะครับ แต่..มันก็รู้สึกดี
.
.
.
"ทำไมดูร่าเริงจังล่ะ" ร่างโปร่งถาม เมื่อเขาเห็นแมวน้อยของเขาเข้ามาในห้อง ทุกที..แมวน้อยตัวนี้แทบจะไม่มีรอยยิ้มบนหน้าให้เขาเห็นเลย
"ขอบคุณนะ..ขอบคุณที่เรียกผมมา" คนตัวเล็กพูดพลางยิ้มกว้างให้คนที่อยู่ตรงหน้า
"..." ถึงจะไม่รู้ว่าคนตัวเล็กคนนี้ขอบคุณเขาเรื่องอะไร แต่มันก็ทำให้เขารู้ว่า ณ ตอนนี้..แมวน้อยตัวนี้กำลังมีความสุขมาก
"แล้ว..เรียกผมมาทำไมหรอ"
"อาทิตย์หน้ามีงาน เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน" คนตัวเล็กหุบยิ้มทันทีที่ได้ยิน.. งาน..อีกแล้วหรอ ไม่อยากทำงานแบบนี้แล้ว..
"แค่ถ่ายแบบน่ะ" ร่างสูงรีบพูดต่อทันที แมวน้อยของเขาคลายปมคิ้วที่ขมวดอย่างกังวลออกแล้วส่งยิ้มมาให้
"ได้ครับ.." โล่งอกไปทีที่เป็นแค่พวกงานถ่ายแบบ
"มานี่สิ" ร่างเล็กเดินเข้าไปอย่างงงๆ วันนี้ผู้ชายคนนี้เขาจะทำอะไรอีกนะ
ร่างสูงรวบตัวอีกคนมานั่งบนตักอย่างถือสิทธิ์พลางเอาคางเกยไหล่
"คุณจะทำอะไร ปล่อยผมนะ" คนตัวเล็กดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของอีกคน ..เมื่อไหร่ผมจะหนีจากผู้ชายคนนี้ได้..
"อยู่นิ่งๆให้ฉันกอดก่อนสิ แล้วฉันจะปล่อย.."
"..." เนโกะค่อยๆหยุดดิ้นแต่ก็ยังไม่วายที่จะแกะมืออีกคนออก
"วันนี้นายทำให้ฉันมีความสุข..รู้ตัวมั้ย" ร่างสูงพูดพลางหลับตาลงช้าๆ
"..." วันนี้..คนคนนี้มาแปลกจริงๆ.. นี่คงเป็นครั้งแรกรู้สึกว่าเขา..อ่อนโยน..
----------------------------------------------------------
Talk Talk Talh สวัสดี สวีดัด.. 555555
อัพตอนสองแล้วนะเบเบ้
รู้สึกว่ามันสั้นไปมั้ย? หรือไรท์เตอร์คิดไปเอง 55555
ตอนพิมพ์ในWord มันยาวไง เลยกลัวลงเยอะแล้วจะเบื่อกกัน
พิมพ์ผิดหรือตกหล่นอะไรยังไง ก็ขออภัยด้วยนะแจ่ะ
อย่าลืม..เม้นเพื่อนกำลังใจนะครับ (y)
ความคิดเห็น