คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : # # # L O V E . ?? %
ร่างสูงยืนโบกมือให้อีกคนพลางเข้าห้องตัวเองไป คนตัวเล็กยืนกอดตุ๊กตาหมีสีขาวที่น่ารักตัวนี้แล้วเปิดประตูเข้าห้อง ดีนะที่ไม่มีพวกแฟนคลับบ้าบอนั่นมารอหน้าห้องอีก
"..ไปไหนมา" ร่างเล็กถึงกับสะดุ้งกับเสียงที่ดังมาจากในห้อง และเขาพยายามซ่อนหมีไว้ด้านหลัง
"ออกไปเดินเล่น"
"นั่นอะไร" ชายผมดำลุกขึ้นมาประชิดตัวอีกคนแล้วพยายามคว้าตุ๊กตาหมีไป
"เอามานะ นั่นมันของผม"
"หึ..ชอบมากหรอไง ใครให้มาล่ะ"
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่าใครให้ผมมา เอาของของผมคืนมาเดี๋ยวนี้นะ!" ลูกแมวน้อยขึ้นเสียงใส่อีกคน ซึ่งมันทำให้เขาไม่พอใจเอาเสียเลย เพราะอะไรน่ะหรอ.. เพราะแมวน้อยตัวนี้ไม่เคยรับของที่เขาให้เลยไงล่ะ แต่นี่..คนคนนี้เป็นใคร ทำไมแมวน้อยของเขาถึงให้ความสำคัญขนาดนี้
"เหอะ.. เธอทำให้ฉันหงุดหงิดนะ" เขาฉีกขาน้องหมีออก คนตัวเล็กพยายามแย่งคืนแต่ก็ไม่สำเร็จ.. ทำไม..ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้
"เอาของผม..เอาของผมคืนมานะ ฮึก.." ถึงแม้จะไม่อยากจะร้องไห้ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาได้แล้วล่ะ
"ทำให้ความสุขฉันก่อนสิ แล้วจะได้มันไป" ร่างสูงโยนตุ๊กตาหมีไปที่โซฟาพลางเข้าไปลากอีกคนแล้วเหวี่ยงไปที่เตียง เนโกะพยายามลุกหนีแต่คนตัวสูงกลับไวกว่า เขาฉีกเสื้อผ้าอีกคนออกด้วยความโมโหพลางรวบมือทั้งสองข้างของเนโกะขึ้นเหนือหัว แล้วจึงเริ่มถอดกางเกง แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าการที่ทำให้อีกคนหยุดดิ้นนี่ต้องทำยังไง
"ปล่อยผม ปล่อยผมไป ช่วยด้วยยยยยยยย!!" เนโกะดิ้นหนีแต่ก็ไม่เป็นผล อีกคนดึงกางเกงเนโกะออกแล้วจับแกนกายของร่างเล็กรูดขึ้นลงถี่ๆ ใช่..มันทำให้คนตัวเล็กหยุดดิ้นได้ทันที และคืนนี้..เขาจะไม่หยุดการกระทำไว้เพียงแค่นี้แน่..
.
.
.
เมื่อคืน..ไม่รู้ว่าผมฝันหรือเป็นเสียงจากข้างห้องจริงๆ เสียงครางนั่น.. มันตามมาหลอกหลอนผมอีกแล้ว หลายครั้งที่ผมอยากจะถามเนโกะ แต่ผมก็ไม่กล้าทำสักที พอเหอะ..ผมจะเลิกคิดเรื่องนั้น เพราะวันนี้มีงานถ่ายแบบให้โซเอ้ หลังจากที่ไม่เจอกันมานาน หวังว่าเธอคงจะไม่ตื้อชวนผมไปไหนอีกหรอกนะ
"เลโอ พี่ได้ข่าวว่านายแอบกุ๊กกิ๊กกับเนโกะหรอ ชอบผู้ชายหรอไง" หลังจากถ่ายแบบให้โซเอ้เสร็จ พี่ไนท์ก็รีบเข้ามาถามผมทันที
"ไม่รู้สิครับ" ผมชอบเนโกะ..? นั่นสิ นี่ผมชอบเนโกะงั้นหรอ ผมเองก็ไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกัน แต่..พี่ไนท์ไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน
"พี่สนับสนุนให้ผู้ชายกินกันเองอยู่แล้ว หล่ออย่างนายกับน่ารักอย่างเนโกะนี่เหมาะสมกันอยู่นะ" พี่ไนท์พูดเชียร์พลางตบบ่าผมเบาๆแล้วเดินไปเก็บของ เหอะๆ..พี่ไนท์พูดอะไรผมไม่เห็นจะเข้าใจเลย -/-
"เลโอคะ.." หลังจากที่ทบทวนคำพูดของพี่ไนท์ในหัว จู่ๆก็มีเสียงแหลมแทรกเข้ามา ผมหันไปตามเสียงก็พบกับโซเอ้ เธอยืนอยู่หน้าประตูพลางกวักมือเรียกผม ผมสะพายกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปหาด้วยอารมณ์เซ็งๆ อีกแล้วสินะ..
"หืม?"
"โซเอ้มีของสำคัญให้เลโอด้วยล่ะ แต่เลโอต้องพาโซเอ้ไปที่คอนโดเลโอก่อน"
"ให้ที่นี้ไม่ได้หรอ"
"อยากเป็นข่าวหรอไงคะ" โซเอ้เข้ามากระซิบพลางหอมแก้มผมเบาๆ
"ที่อื่นล่ะ ไม่ได้หรอไง"
"บอกแล้วไงคะ ว่าเดี๋ยวเป็นข่าวเอานะ" ถึงผมจะไม่อยากได้ของสำคัญที่เธอจะให้ แต่ลองดู..มันก็ไม่เสียหายนี่..?
.
.
.
"ไหนล่ะของสำคัญ" เมื่อมาถึงห้องของผม ผมก็รีบทวงทันที ความจริงผมอยากจะปีนหน้าต่างไปแกล้งคนข้างห้องแทบตาย ไม่รู้ว่าคนข้างห้องจะคิดถึงผมบ้างรึเปล่านะ..
"นั่งลงแล้วหลับตาก่อนสิคะ" ผมทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย รีบๆให้แล้วเธอจะได้ไปซักที ผมนั่งนิ่งอยู่ประมาณ10วิ จู่ๆก็รู้สึกหนักที่ตักทันที ผมลืมตาดูก็พบว่า..โซเอ้นั่งตักผมอยู่.. และเธอไม่ได้ใส่บรา ผมรู้ได้ไงน่ะหรอ ก็เพราะเสื้อคอกว้างที่เธอสวมน่ะสิ ผมเบือนหน้าหนีพลางจับคอเสื้อเธอขึ้นทันที
"เนี้ยหรอของสำคัญ"
"หรือเลโออยากดูมากว่านั้นคะ" เธอจับมือทั้งสองข้างของผมไปลูบอกตัวเอง ผมรีบชักมือกลับแล้วดันอีกคนลงที่ข้างๆแทน
"ถ้าหมดธุระแล้วก็เชิญกลับ"
"ทำไมคะเลโอ ใครๆก็อยากมีเซ็กซ์กับโซเอ้ทั้งนั้น แต่คุณ..ทำไมถึงได้ปฎิเสธล่ะ"
"เพราะผมไม่ใช่คนพวกนั้นไง ออกไปจากห้องผมได้แล้ว" ผมเดินไปเปิดประตูให้เธอ ผมไม่สนว่าเธอจะกลับยังไง ผมไม่สนว่านี่จะเย็นมากแค่ไหน เพราะผมไม่ชอบการกระทำของเธอแบบนี้ อย่าได้เจอกันอีกเลยโซเอ้..
"ก็ได้..คอยดูแล้วกันว่าฉันจะทำอะไร" โซเอ้ลุกขึ้นขยี้ผมตัวเองพลางขยำเสื้อกับปลดกระดุมกางเกงยีน ผมยืนมองเธอด้วยความงงและสับสน ว่าเธอกำลังจะทำอะไร
"กรี๊ดดดดดดดดดด !! ปล่อยฉันนะ!! ไอ้โรคจิต!!" เธอยืนกรี๊ดอยู่กลางห้องแล้ววิ่งถลาผ่านผมออกไปเคาะประตูห้องของเนโกะ
"เฮ้ย!! เธอจะทำอะไร"
"ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที" เธอทุบประตูห้องรัวๆ พลางบีบน้ำตา มืออีกข้างก็ขยี้ผมตัวเองให้ฟูฟ่อง ผมรีบวิ่งเข้าไปห้ามแต่ไม่ทันแล้วล่ะ.. เพราะคนด้านในเปิดประตูห้องออกมาแล้ว
"..เธอ..เลโอ" เนโกะมองผมกับโซเอ้สลับกัน โซเอ้รีบถลาเข้าไปหลบหลังเนโกะทันที
"คุณคะ ช่วยด้วยค่ะ เขาจะปล้ำฉัน"
"นี่เธอพูดบ้าอะไร!" ผมตะคอกใส่โซเอ้ด้วยความโมโห
"เลโอ..กลับไปซะ" เนโกะมองผมด้วยสายตาผิดหวังแล้วปิดประตูห้องไป โธ่เว้ย! ทำไม มันกลายเป็นเรื่องบ้านี่ไปได้ เนโกะก็เข้าใจผมผิดหมดสิ ผมชกไปที่กำแพงเพื่อระบายอารมณ์แล้วกลับเข้าห้องไป ขออย่าให้ได้เจอผู้หญิงคนนี้อีกด้วยเถอะ..เธอมันนางมารร้ายชัดๆ!
Talk Talk Talk สวัสดี สวีดัด.. 55555
ฮ่าๆ ตอนนี้กว่าจะออกมาได้นี่ยากเย็นแท้
ไม่รู้ว่าตอนนี้จะยาวรึเปล่า
แต่ที่แต่งๆดูนี่..รู้สึกแอบสั้นเบาๆ
ใจเย็นๆกันนะเบเบ้ ไรท์แต่งเองยังอยากตบเองเลย
55555555555555555555555
ยังไงเดี๋ยวจะรีบมาอัพนะแจ่ะ จุ้บๆ♥
อย่าลืม..เม้นเพื่อนกำลังใจนะครับ (y)
ปล. ไม่สนับสนุนนักอ่านเงา :)
ความคิดเห็น