banditangura
ดู Blog ทั้งหมด

อุปกรณ์ประกอบฉากในนิยาย

เขียนโดย banditangura
งานนวนิยาย้อนยุคมันยากอย่างหนึ่งคือ เราไม่ค่อยรู้รายละเอียดสมัยโบราณ

อ่านดูนิยายบางเรื่องจึงโผล่ ต้นกระถินณรงค์-ลีลาวดี ในนวนิยายที่ย้อนยุคไปพันปีที่แล้ว 

ทั้ง ๆ ที่กระถินณรงค์ นั้นไม่ใช่พืชพื้นเมืองและมาจากออสเตรเลีย 

ลีลาวดีก็มาจากอเมริกากลาง โคลัมบัสค้นพบอเมริกาก็ปีไหนไม่รู้ เช็คดี ๆ ก่อนเอามาใส่ในงานของตัว 

ลีลาวดีมันสวยและโรมานซ์ก็จริงแต่ไม่ใช่พืชพื้นเมือง 

ที่ฮายิ่งกว่านั้นคือลีลาวดีเป็นชื่อใหม่ ใหม่มาก ๆ เสียด้วย

งานของเราตอนแรกก็เอาดอกราตรีมาใส่ในฉาก แต่ตอนหลังมาไปเช็คปรากฏว่ามาจากถิ่นอื่นทีหลัง

อันนี้จึงต้องเปลี่ยนเป็นดอกมะลิแทน

ยิ่งนวนิยายย้อนยุคไปเกือบพันปีเสี่ยงมาก 

ยุคนี้ไม่ควรมี พริก ข้าวโพด มันฝรั่ง ไก่งวง สับปะรด เพราะเป็นของมาทีหลัง 

แม้กระทั่งมะละกอก็ไม่มี ยังไม่เข้ามา

เป็นสิ่งที่ต้องระวังหากจะเขียนนวนิยายย้อนยุค หากย้อนไปสองสามร้อยปีก็ว่าไปอย่าง 

แล้วควรมีความรู้เรื่องอาหารสักหน่อย เขียนนิยายสมัย ร ๒ ตอนนั้นยังไม่มีปลาดุกฟู ก็อย่าไปใส่ 

เขียนนางเอกทำปลาดุกฟูให้สามีกินอะไรอย่างนี้ คนที่รู้อาจขำตาย

น้ำพริกลงเรือก็เกิดในสมัย ร ๕ ดังนั้นเวลาเขียนนิยายกู้ชาติสมัยพระเจ้าตากสินก็ไม่สมควรมี 

มีทีมรีเสร์ชภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ไปได้ข้อสรุปว่าคนไทยสมัยอยุธยาระดับชาวบ้านกินข้าวกับกะลา

เลยมีแต่กะลาเต็มจอไปหมด กลุ้มใจ 

ทั้ง ๆ ที่ข้อมูลว่าเราผลิตและขายเครื่องปั้นดินเผาส่งออกไปขายเป็นสินค้าต่างแดน 

เรือจมก็พบจานชามมากมาย 

หากยังกินข้าวกับกะลาทั้งเมืองก็สมควรแล้วที่พม่าจะมาตีแตก 

การเอาข้าวของอะไรมาใส่ในฉากจึงต้องคิดและลองเก็บข้อมูลดูก่อน 

อย่างนิยายที่เราเขียน ได้ข้อมูลมาว่า มีเครื่องปั้นดินเผาเคลือบสีน้ำแตงกวาก็เอามาใส่ จะทำให้งานดูดีขึ้น

(สีที่เคลือบได้ออกมาเป็นสีใกล้เคียงกับสีของน้ำแตงกวา ไม่ใช่เอาน้ำแตงกวามาเคลือบเครื่องปั้นดินเผา)

รวมทั้งเสิร์ชเจอว่า ไหเขมรสมัยโบราณปั้นเป็นรูปช้าง ม้า กระต่าย ปลา ก็เอามาใส่ในงาน 

ดูดีมีสกุลรุนชาติขึ้นมาหน่อย 

หมากพลูนี่จะใช้เยอะมากในนิยาย เพราะคนกินกัน จนมีคนบ่นว่าพระเอกกินหมากนี่ไม่โรมานซ์เลย 555

ดังนั้นการบรรยายว่าตัวละครยิ้มเห็นฟันขาวจึงไม่ใช่ คนสมัยนั้นกินหมากจะมายิ้มโชว์ฟันขาวได้อย่างไร

แต่ขอบอกว่า ยาเส้นจะเข้ามาช่วงหลัง สมัยประมาณพันปีที่แล้วนั้นอาจจะยังไม่มีในพื้นที่ 

ดังนั้นจะไม่ใส่บุหรี่ในนวนิยายเรา 

ข้าวสมัยก่อนก็ออกสีแดง แบบคำ "ข้าวแดงแกงร้อน" ไง ดังนั้นเวลาบรรยายข้าวที่หุงสุกใหม่ ๆ ว่าขาวหอมควันฉุยก็เพี้ยนแล้ว

ดังนั้นทำการบ้านเพิ่มสักนิดเพื่อให้งานเรามีความน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น 
  

ความคิดเห็น

jutison
jutison 2 เม.ย. 53 / 22:09
555555  โชคดีไป  นิยายจุ  เขียนเรื่องชีวิตน้อยมาก

ลีลาวดี  นี่   ถ้าจะใส่ในงานเขียน  มันจะมีชื่อเฉพาะที่มาจากอินเดีย  นะคะ      เขมรเรียก อะไรสักอย่าง  จุไม่แน่ใจ   แต่ไม่ใช่ลีลาวดี  เท่าที่จำได้  มันน่าจะมาจากพราหมณ์ที่จาริกแสวงบุญ   ลั่นทมนี่ เข้าเขมรก่อนลาวนะ  ตามประวัติ   


ข้อดีของการเขียนในเวบนี่  คนอ่านช่วยได้เยอะเลยนะคะ   ช่วยๆ กันหาข้อบกพร่องของงาน  ช่วยกันทำมาหากิน  555555
banditangura
banditangura 2 เม.ย. 53 / 22:30

ลีลาวดี นี่มีถิ่นเกิดในอเมริกาใต้ค่ะ ดังนั้นควรจะแพร่หลังโคลัมบัสค้นพบอเมริกา และการค้าข้ามทวีปจาอเมริกา

การที่มีชื่อซ้ำในภาษาอินเดีย พวก จำปากะ อาจทำให้คิดว่ามาจากอินเดีย แขกนำมา 

แต่ จำปากะ ในภาษาสันสกฤตเป็นชื่อพืชดอก อาจไม่ใช่ลีลาวดี  

พอเห็นลวเรียก จำปา เลยเชื่อมโยงคำ 

คิดว่านะคะ แต่ข้อมูลทางพฤกษศาสตร์ชัดเจนที่สุด 

signora
signora 15 เม.ย. 53 / 12:44
ว้าว ขอบคุณที่แนะนำค่ะ