คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF - BREATHE ❤
-SF-
BREATHE
(ฟัเพลไป้วยอ่านไป้วย็ไ้น้า หรือ ะเลื่อนลไปปิ้าล่า่อน่อยอ่าน็ไ้)
(เพล LEE HI - "한숨 (BREATHE)" )
ในฤูหนาวที่มีหิมะที่โปยปรายลมาลอโยไม่มีที่ท่าว่ามันะหยุล่ายๆ
ทำให้นัวเล็ที่อยู่ภายในบ้านนเียว่าเหน็บหนาวเหลือเินหลัไ้รู้่าวร้ายาหมอเมื่อวานที่พึ่ไปหาหมอมาเมื่อแบฮยอนปวหัวอย่าหนัเหมือนหัวับระเบิ
ในอนแรแบฮยอนิว่ามันไม่ใ่โรร้ายอะไรแ่แบฮยอนิผิ
แบฮยอนำลัเป็นเนื้ออในสมอ
“ันะทำยัไีนะ”
มือเล็ยึ้นมาลูบแนอัวเอ่อนะเินไปที่รอบรูปที่ั้เ่นหราทีู่้โว์
รูปภาพที่แบฮยอนมอเมื่อไร็เรียรอยยิ้มไ้เสอม นั้น็ือรูปภาพวันแ่านอแบฮยอนับานยอล
นิ้วเล็เอื้อมไปลูบหน้าอผู้เป็นสามีอย่ารัใร่
่อนที่หยน้ำาะไหลออมาอย่าอัโนมัิที่มันอนึไม่ไ้ว่าถ้าวันหนึ่ไม่มีแบฮยอนอยู่แล้วานยอละเป็นยัไ
ผู้ายนที่เป็นัหัวใอแบฮยอนะใ้ีวิยัไันถ้าไม่มีแบฮยอนแล้ว
แร!?
แบฮยอนหันวับไปามเสียเปิประูไม้
่อนะรีบยมือึ้นมาเ็าบน้ำาออและวารูปลไว้ที่เิม
พลาปั่นหน้ายิ้มัว่าไม่มีเรื่อที่ทำให้ิมามา่อนและเินเ้าไปอสามีที่พึ่ลับมาาที่ทำานอย่าทุวันใบหน้าสวยฝัลับอแรพลาฟัเสียแสนอ่อนหวานที่ำลัพูับแบฮยอนอยู่
“ิถึานมานะสิอแน่นเียว”
“หายไปทำานทั้วัน็้อิถึสิ”
เปล่าหรอแบฮยอนแ่อยาึมับอ้อมออานยอลให้มาๆ่าหา...
“ปาหวานนะเรา
พรุ่นี้านหยุไ้อยู่ับแบทั้วันเลยีใั” มือหนาลูบผมอแบฮยอนอย่าอ่อนโยนพลามอหน้าอแบฮยอนไป้วย
“านมีวามสุเวลาที่อยู่ับแบ แ่เวลานี้อบไปไวลอเลยเนาะแบว่าไม”
...ใ่ไปไวมานลัวว่าวันหนึ่ไม่มีเวลาเหล่านี้แล้วะเป็นยัไ
“ีแล้วละ
เวลามัน็ปินั้นแหละาน” แบฮยอนส่ายหน้ายิ้มับอแร่่อนะผละออาอ้อมอถอเสื้อสูทอานยอลออแล้วเอาไปวาไว้ที่โฟา
พลาหยิบรีโมทึ้นมาเปิหนัไว้เพื่อไม่ให้บ้านเียบนเินไปและันไม่ให้แบฮยอนิมาเหมือนอนอยู่นียวอี
“วันนี้ะเอาี่ทีีรับหื้ม”
“ทะลึ่!”
แบฮยอนีเ้าที่แนอานยอลที่พึ่มานั่ล้าแล้วพูาสอเสียึ้นมา
ริมฝีปาแมุบมิบล้อเลียนสามีอย่าหมั้นเี้ยว่อนะร้อใเมื่อานยอลอยู่ีๆ็ยแบฮยอนึ้นมานั่ั
แบฮยอนมอริมฝีปาหนาอสามีที่อยู่ใล้แ่เอื้อม่อนะ่อยๆเลื่อนหน้าเ้าไปหาเหมือนแม่เหล็ที่มีสอั่วำลัึูเ้าไปหาันอย่าั้น
และแล้วริมฝีปา็แะันลิ้นอานยอลที่พยายามสอเ้ามาิมริมฝีปาอแบฮยอนอย่าำนา
ลิ้นหนาอานยอละวัไปมาหยอล้อับลิ้นอแบฮยอนอย่าสนุสนานและมือหนาที่็ยัทำหน้าที่อมันไปที่่อยๆลูบไล่ผิวสวยภายใ้เสื้อยืที่แบฮยอนใส่เพื่อเร้าโรมอารม์ให้ภรรยาัวเล็
“อื้อ”
แบฮยอนร้อประทวเมื่อเริ่มหายใไม่ออานยอลละออมาอย่าเสียายแ่็ไม่วายลหน้าลมาที่ออหอมหวานอแบฮยอนแทน
มือเล็อแบฮยอนับไหล่หนาไว้เพื่อันลิ้
เพราะอนนี้แบฮยอนไม่มีแรแล้วแบฮยอนำลัอยู่ภายใ้ห่วอารม์เรียบร้อยแล้ว
สิที่่อยๆเลื่อนหายแทนที่้วยอารม์ใร่ที่เ้ามาแทนมัน็ยาที่ะ่อร และ
แบฮยอนไม่ิะห้ามมัน
CUT
ามหาที่ไบโอทวิน้า
แบฮยอนและานยอลนอนลที่โฟา่อนะระับอให้แน่นึ้น
วาเรียวรีเหมือนลูหมามอใบหน้าอานยอลอย่ารัใร่
มือเล็ยึ้นไปลูบใบหน้าอานยอล่อนะเอ่ยประโยที่แบฮยอนอย่ารู้มา
“านถ้าวันหนึ่ไม่มีแบึ้นมา...
านะทำไ”
“หื้มทำไมถามแบบนั้นละแบ
านไม่ยอมให้แบหายไปไหนหรอรับ”
“แบลัวว่าวันหนึ่ถ้าไม่มีแบอยู่แล้วานะเป็นยัไ
แบแ่เป็นห่วน่ะ”
“อย่าพูแบบนี้สิ
านใไม่ีแล้วนะ”
“่ามันเถอะ หลับเถอะานเหนื่อยมาทั้วันแล้ว...”
-BREATHE-
ยามเ้าวันหยุที่แสนสใสที่มีนสอนที่ำลันอนอันอยู่อย่าอบอุ่น
วาเรียวรี่อยๆปรือาึ้นเพราะแสแที่ส่อเ้ามาภายในบ้าน
แบฮยอนยับัวนิหน่อยพลาหันหน้าไปมอใบหน้าหล่อเหลาที่ำลัอยู่ในนิทรา
“ฝันีสินะ”
ริมฝีปาแระบายยิ้มออมา่อนะผละัวออาอ้อมออผู้เป็นสามีและเินเ้าห้อน้ำเพื่อทำธุระส่วนัวทันที
พอแบฮยอนทำธุระเสร็ออมา็เห็นสามีที่ลุึ้นมานั่ผมี้โเอยู่
แบฮยอนเินส่ายหน้าเ้าไปที่ห้อรัวพลาเปิู้เย็น
แบฮยอนมวิ้วมุนเมื่ออในู้เย็นหมแล้ว
“าน”
“ว่าไรับแบ”
“ไปลาื้ออมาทำับ้าวหน่อยสิ
ในู้เย็นไม่มีไรทำเลย”
“หมเลยหรอ... ไ้รับที่รัแป๊บนะ
ม๊ว”
แบฮยอนหลับาปี่พลาหันไปมอาโทษให้านยอลที่วิ่มาอแล้ว็หอมแ้ม่อนะวิ่หนีเ้าห้อน้ำเพื่อเรียมัวออไปื้ออให้แบฮยอน
แบฮยอนหยิบผ้าเ็โ๊ะึ้นมาเ็โ๊ะไปพล่าๆพลาหันมายิ้มให้านยอลที่แ่ัวออมาเินออไปื้ออ
และลวหยิบมือถือที่ัอยู่ในาเาสั้นึ้นมารับ
Rrrrrrrrrrrrrr
‘แม่’
“ฮัลโหลรับแม่”
(แบฮยอนแพอะมีเินให้ยืมสัแสนหนึ่หรือป่าว
พอีน้อแมันิุแม่ไม่มีเินประันัว)
“เออแบ--”
(่วยมันหน่อยนะลูแม่รู้ว่าแบมี
าานไรวยออ)
“แบไม่มีเินเยอะนานั้นหรอรับ
าน็ไม่มีหรอรับ”
(นี้นั้นน้อแนะ
แะไม่่วยั้นเหรอ!!)
“แล้วมันไปทำไรอีละรับรอบนี้ถึไ้ิุน่ะ”
(แไม่้อรู้หรอ
ถ้าไม่ิะ่วย!!)
ู๊!?
แบฮยอนละมือถือออา้าหู่อนะยมือึ้นมาับมับเมื่อมันเริ่มปวึบๆึ้นมาอีแล้ว ริมฝีปาเล็ัเ้าหาันอย่าทรมานเมื่อมันเริ่มปวมาึ้นน้อล้มลไปนั่้าโ๊ะอย่าับนหมแร
“ห้ามเรียนะรับุแบฮยอน
ไม่ั้นอาาระำเริบและอันรายมา”
“ไม่เรียสิแบฮยอน”
แบฮยอนส่ายหัวไล่เป็นพันวันแ่็ไม่มีไรีึ้นเมื่อนึถึประโยที่หมอเยบอไว้
แบฮยอนไม่ไ้ั้ใะเรียแ่ทำไไ้นในรอบรัวอยู่ในาราแบบนั้น
ิ้วเล็มวเ้าหาัน่อนที่แบฮยอนะเริ่มมอเห็นเบลอๆและหมสิไปในที่สุ
ุบ!?
“แบฮยอน!!?”
100%
TALK
านยอลับแบฮยอนแลูรัันมาเลย แล้วแบฮยอนะเป็นยัไ่อไปะมีอะไรที่ไม่าิเิึ้นับทัู้่หรือไม่ มาเอาใ่วยและลุ้นันเนาะ อนนี้เป็น SF ะมีสออนเนาะ เหลืออนหน้าอีอนหนึ่
ปล.อาะมาอัพ้าบ้าเร็วบ้านะไรท์เปิเทอมแล้ว่อน้ายุ่แ่ะมา่อแน่นอนยัไ็เป็นำลัใให้ไรท์้วยเนาะ
อย่าลืมอมเม้นเป็นำลัใให้เ้านะัวเอุ๊บ
ความคิดเห็น