ดารากร

“ชายเกื้อเขามาขอไปเป็นหม่อมเธอจะว่าอย่างไรแม่ดารา” สุรเสียงพระองค์หญิงตรัสถามตรงไปตรงมาจนคนฟังถึงกับหน้าเห่อร้อนเพราะความอาย

“แล้วแต่เสด็จจะโปรดเพคะ”

“ทีอย่างนี้ล่ะมาทำเอียงอาย คนตำหนักนี้โฉมงามสามโลกสามหล้า คนหนึ่งก็ไปเป็นคุณหญิงของพระยา อีกคนจะได้ไปเป็นหม่อมของท่านชาย !” ทรงกริ้วขึ้นมาเพราะขัดพระทัยนัก ไม่คิดว่าแม่ดาราจะมีใครมาขอไปออกเรือน “แล้วแต่ฉันนี่ฉันได้ออกเรือนไปกับหล่อนรึ...ชังน้ำหน้าจริง ๆ !” 

...............

“ถ้าท่านชายจะเสกสมรสครั้งที่สองก็ทรงหย่าขาดกับหม่อมฉันเถิดเพคะ หม่อมฉันจะกลับไปอยู่กับเสด็จพระองค์หญิง อย่างมากก็แค่ทรงกริ้วคงไม่ไล่หม่อมฉันออกจากวังดอกเพคะ”

“ฉันไม่รู้จะรั้งเธอไว้อย่างไร นอกจากบอกความในใจด้วยคำธรรมดาว่าฉันรักเธอคนเดียวดารา ชาตินี้ฉันคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว”

“หม่อมฉันก็ไม่อาจจะใช้สวามีร่วมกับใครได้เช่นกัน...หากหม่อมฉันเป็นต้นเหตุของความบาดหมางระหว่างสองราชสกุล หม่อมฉันก็ยอมรับความผิดนี้และจะเดินออกไปแต่โดยดี”

“หากจะมีคนผิดก็ผิดที่ฉันเอง...เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะดารา ฉันพูดให้เข้าใจง่าย ๆ หมายถึงฉันกับเธอเราเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้ว อยู่ดี ๆ เธอจะมาทิ้งฉันไปได้อย่างไรกัน ฉันไม่ยอมเสียหรอก !”

.....

วันนั้นจันทร      มีดารากร         เป็นบริวาร

 เห็นสิ้นดินฟ้า              ในป่าท่าธาร     มาลีคลี่บาน      ใบก้านอรชร

 เย็นฉ่ำน้ำฟ้า      ชื่นชะผกา       วายุพาขจร

 สารพันจันทน์อิน          รื่นกลิ่นเกสร   แตนต่อคลอร่อน         ว้าว่อนเวียนระวัน

(กาพย์พระไชยสุริยา )

B
E
R
L
I
N
?