โลกมันก็แบบนี้

     ง่ะ! ขึ้นไม่ถูก= =a จบเลยดีม่ะเนี่ย- - ไม่เคยเขียน(พิมพ์อ่ะแหละ) เขียนไม่เป็นบ่นได้อย่าด่าเรานะT^T แบบว่าก็แค่มาบ่นๆแค่นั้นไม่มีสาระอะไรใดๆทั้งสิ้น...ก็แค่คิดขึ้นมาว่าสังคมเดี๋ยวนี้มันน่าเบื่อ...รึมันอาจจะเป็นแค่รอบๆตัวก็ได้~ ...ชีวิตที่เหมือนผิดไม่ได้

     นิยามในการอยู่ร่วมกัน(ของเรา)คือ "มองสิ่งที่ดีของคน จดจำสิ่งที่ดีของเขาแล้วเราจะอยู่ร่วมกันได้" แต่ลึกๆของจิตใจสิ่งที่คนเรามักจะจดจำกลับเป็นความผิดพลาดของคนอื่น ยิ่งคนที่โดดเด่นยิ่งผิดยิ่งจำ (โชคดีที่เราเป็นเพียงคนที่ไม่มีอ่ะไรเด่นให้ใครสนใจ...รึจะเศร้าดีที่ไม่มีใตรสนใจT^T) ทั้งๆที่คนๆนั้นอาจแทบไม่เคยผิดอะไรหรืออาจจะเป็นคนดีมากๆก็ตาม

     คนเรานั้นเมื่อผู้อื่นทำผิดเรื่องหนึ่ง สิ่งที่เคยผิดพลาดไม่ว่าจะนานเก่าเก็บขนาดไหนก็สามารถจะขุดขึ้นมา(เก่งชะมัด...นับเราด้วย55+)เพิ่มความผิดให้คนอื่นหรือสนับสนุนให้ความผิดที่คนนั้นเพิ่งกระทำเพิ่มความเลวร้ายขึ้นไปอีก โดยที่ไม่คิดจะหาความเป็นจริงจากสิ่งที่คนนั้นกระทำว่าผิดจริงรึเปล่า(แต่เราถามนะ...ถ้าเราค่อนข้างสนิท) และเมื่อไม่ถามสิ่งที่เกิดขึ้นย่อมคือความเข้าใจผิด เป็นผิดที่ไม่มีวันถูก...ถูกเข้าใจจากคนรอบข้าง

     เคยได้ยินไหมที่เขาว่า"ให้เอาอดีตเป็นตัวอย่าง..." แต่อดีตไม่ได้ตัดสินว่าคนๆหนึ่งในปัจจุบันจะแย่เหมือนในอดีต...เราเคยเจอเหตุการณ์ๆหนึ่งที่ทำให้เรารู้สิ่งกลัวความคิดและปากของคนรอบข้าง...

     มันไม่ใช่เราของเราหรอกแต่เป็นเรื่องของเพื่อนคนหนึ่งที่เราเกือบจะสนิทด้วย (มั่งนะ...เอาเป็นว่าเราคิดว่าสนิท) แบบว่าเรื่องนี้โคตะระสงสารมันเลยขนาดเพื่อนสนิทมัน (ไม่นับเรา...เพราะเราแค่เกือบสนิท) ถึงขนาดจับกลุ่มกันโดดเรียนไปนินทรามันเลย(รับไม่ได้อะ เป็นเรามีเคือง!) เหตุเกิดเพราะมีผู้หญิงมาชอบมัน แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เพื่อนมันชอบอยู่ (อยู่ในระยะจีบนั้นเอง) ข่าวออกมาว่ามันแย่งแฟนเพื่อน!!! (ทั้งที่ผู้หญิงจีบมัน...และไม่ได้ชอบเพื่อนของมัน) แล้วทุกๆคนก็เริ่มจับกลุ่มนินทรามันเพราะมันเคยมีข่าวว่าแย่งแฟนเพื่อนมาก่อน...แล้วคนที่รู้ความจริงว่ามันไม่ใช่อย่างที่เป็นก็มีแค่ไม่กี่คน เราถามมันว่าไมไม่บอกความจริงกับคนอื่นๆ...มันบอกเราว่าไม่อยากให้ผู้หญิงเขาเสีย(เมิงดีไปม่ะ= =) เมื่อไม่มีคนมาแก้ข่าว เรื่องราวก็ถูกเติมแต่งให้ดูแย่ลงเรื่อยๆจากคนที่มีรู้ความจริง จากคนที่มีอคติต่อเพื่อนเรา เราฟังแล้วยังรู้สึกแย่ คิดไปคิดมาแล้วลับหลังเราเวลาเราทำอะไรลงไปจะถูกว่าอะไรไปบ้าง นึกแล้วก็กลัว...กลัวความคิดคนอื่น กลัวตัวตนของเราที่ถูกคนปรุงแต่งจากปากของคนอื่น กลัวว่าหากเราทำผิดพลาดลงไปจะมีใครไหมที่จะมาถามเหตุผลหรือความจริงจากเรา

     เราคิดว่าเพื่อนเราโคตรเก่ง(หยาบนิดนึงนะ><) ที่มันทนได้ ถามว่ามันรู้ไหมว่ามีคนด่ามัน เกลียดมัน คำตอบคือรู้ ก็แสดงออกกันแบบสุดๆ (อนึ่งคือบางที่เราก็ไปเล่าให้มันฟัง...ไม่ได้อยากให้มันรู้สึกแต่หรอกนะ แต่อยากให้มันรู้ว่าใครๆเขามองมันยังไง) แต่มันบอกว่าช่างไปอีกไม่นานก็จบแล้วจะไปแคร์คนที่ไม่แคร์เราไปทำไม...นั้นสิแคร์ทำไม (เป็นเราเราแคร์อ่ะ) พูดง่ายนะคำนี้แต่หาคนทำได้จริงยากนะเธอ= =

     เหมือนมันต้องมีต่ออีกหน่อยรึเปล่าหว่า= =a เอาเถอะจบมันไปบ่นจนสบายใจแหละ เหอๆ...ขอบคุณคนที่ทนอ่านความไร้สาระของเราที่บ่นๆไปก็แค่เป็นสิ่งที่เห็น รู้สึก ที่แม้สัมผัสไม่ได้ด้วยกาย แต่มันสัมผัสได้ด้วยใจนะ...บางคนอาจว่าเราคิดมากไป...(นั้นสิตูคิดมากไปเปล่าหว่า- -a) แต่ใครคิดเหมือนเราก็ดีใจ (ตูยังปกติอยู่= =)

     ขอบคุณอีกครั้งที่ทนอ่านมันจนจบ อาจเขียนไปแบบงงๆ วนๆ ก็ขอโทษนะเขียน-/l\-
    เบื่อเมื่อไรจะมาบ่นอีก...ทำแบบนี้แล้วรู้สึกดีจังลั๊ลลา^(+++)^/ บะบายนะทุกคน

โลกมันก็แบบนี้

ความคิดเห็น