ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : CHAPTER IV :: สาวแก้มป่อง กับ หนุ่มจอมตื้อ :: SIWON x YESUNG >> Part 3
Part III
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ตอนนี้เจ้ากลายเป็นผู้หญิงไปแล้วเท่านั้นเอง”
เทวดาทึกตอบด้วยสีหน้าสดใส
“หา..เป็นผู้หญิง...”
เย่ได้ยินแล้วลมแทบจับ เป็นไปได้ไงว่ะเนี่ย
“ใช่....เป็นผู้หญิง ก็เจ้าเองไม่ใช่หรือที่ต้องการ”
ทึกถามหน้าตาเฉย
“นี่หมายความว่าเป็นฝีมือของคุณ นี่แสดงว่าคุณก็เป็นเทวดาหรอ หรือพ่อมด
คุณเทวดาครับ ช่วงเสกให้ผมเป็นเหมือนเดิมนะ ผมไม่อยากเป็นแล้ว”
เย่นั่งลงไปกอดขาเทวดา
“เจ้าลุกขึ้นเถอะ ข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงน่า เจ้าจะเป็นแบบนี้อยู่แค่ 7 วันเท่านั้นแหละ
แล้วข้าเองก็จะคอยอยู่ช่วยเจ้าด้วยไม่ต้องห่วงไป”
เทวดาทึกกล่าว
“แล้วผมจะทำยังไงล่ะเนี่ย จะไปทำงานยังไงได้ล่ะเนี่ย”
เย่นั่งลงไปพร้อมถอนหายใจอยู่บนเตียง
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เจ้าก็บอกไปว่าเป็นน้องสาวของเยซองมาทำงานแทนก็หมดเรื่อง
แล้วเรื่องเสื้อผ้าก็ไม่ต้องห่วงข้าเตรียมไว้ให้หมดแล้ว”
แล้วทึกก็เดินไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าให้ดูว่าเค้าเตรียมไว้ให้พร้อมแล้วจริงๆ
“นี่ชั้นต้องเป็นผู้หญิงจริงๆหรอเนี่ย..เฮ้อ”
เย่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่บนเตียงจนทึกต้องมาช่วยดึงให้ไปอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เย่ก็มายืนคิ้วผูกกันอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนทำท่าจะดึงผ้าที่พันตัวออก
“นี่ๆ เจ้า...เจ้าเป็นผู้หญิงนะ..จะมาแก้ผ้าให้ผู้ชายอย่างข้าดูได้ยังไงเนี่ย”
ทึกทำเป็นโวยวายใส่
“อ้าว..ก็จะให้ทำยังไงล่ะ แล้วนายอ่ะมายืนดูทำไมเล่า”
เย่หันไปทำหน้ายุ่งใส่ทึก
“โธ่ ข้าก็แค่ลองพูดดู เจ้าจะได้รู้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้ว แล้วอีกอย่างนะเจ้าต้องพูดคะขา
เหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปเค้าทำกับด้วยนะ”
ทึกมาเป็นชุด
“ได้ค่ะ ท่านเทวดา พอใจมั้ยค่ะ”
เย่ประชดก่อนหันไปแต่งตัวต่อ แล้วทึกก็ทักอีกรอบ
“นี่ๆ เจ้าไม่ใส่ยกทรงข้างในเสื้อหรอ”
เย่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกแปลกๆ....
...ทำไมรู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆ ยังไงไม่รู้นะ แล้วทำไมเจ้าเทวดานี่จะต้องมานั่งดูเค้าแต่งตัวด้วยเนี่ย...
“ว่าไงล่ะ ทำไมไม่ใส่ล่ะ”
เทวดาทึกยังคนพูดต่อไป
“เอ่อ...ท่านชื่ออะไรนะท่านเทวดา”
เย่หันมาถาม
“อ๋อ ข้าชื่ออีทึก...ทำไมหรอ”
ทึกถามหน้าสลอน
“อืมๆ อีทึก...แล้วนายจะมาดูชั้นแต่งตัวทำไมฮะ...หันไปเลยไป...ช้านก็เขินเป็นนะเฟร้ย
เดี๋ยวใส่เองแหละ..หันไปเลย หรือไม่ก็จะไปไหนก็ไปเลย”
เย่โวยใส่ทึก จนทึกออกมาจากห้องแทบไม่ทัน
...เอ๊ะ ทำไมข้าต้องเชื่อฟังเจ้าด้วยนะ เชอะ ไล่ข้าข้าไปก็ได้ แล้วเดี๋ยวเจอกันนะ....
หลังจากที่ทึกไปแล้ว เย่ก็หันมาแต่งตัวให้เรียบร้อย
ก่อนมายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก
... โห น่ารักนะเนี่ยเยซอง ดูซิขนตางอนเชียว เฮ๊ย เรามาชื่นชมความงามตัวเองทำไมเนี่ย ไปทำงานได้แล้ว...
.................................................................
ร้าน ‘B-Baer’
วันนี้คังอินตื่นมาก่อนเวลาปกติเล็กน้อย แต่พอลงมาข้างล่างก็เจออนยูมาเตรียมเปิดร้านแล้ว
“อะไรเนี่ย วันนี้มาเร็วนี่อนยู สงสัยวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ที่ทั้งแกกับพี่มาเร็วกันเนี่ย
เออ แต่คนมาเช้าทำไมวันนี้ยังไม่มาล่ะเนี่ย”
คังมองหาเย่
“หรือพี่เย่งอนที่พวกเราว่าแกเหมือนผู้หญิงเมื่อวานนี้ครับ วันนี้เลยไม่มา”
อนเสนอความคิด
“บ้าน่า มันไม่งอนอะไรขนาดนั้นหรอกน่า”
พี่หมีหัวเราะเหอะๆ ก่อนจะต้องตกใจเมื่อหันมาเจอคนแปลกหน้า แต่ทำไมหน้าคุ้นๆนะ
“เอ่อ..น้องเข้ามาได้ยังไงครับ ร้านยังไม่เปิดเลยนะครับ”
คังพูดจากกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างสุภาพ
“ก็ไขเข้ามาไง เอ๊ย....ไขประตูเข้ามาค่ะ”
เย่ลืมตัวพูดจากห้วนออกไป เลยต้องพูดใหม่
(ไรเตอร์ – คริๆ เย่พูดค่ะขา ชอบๆ)
“แล้วพี่สาวมาทำไมหรอครับ แต่พี่สาวหน้าตาคุ้นๆนะครับ”
อนยูวิ่งมาเสนอหน้าแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่ามีสาวเข้ามาในร้าน
(ไรท์เตอร์ – โห...รีบเสนอหน้าเชียวนะไอ้ลูกอน เจอสาวไม่ได้เลยนะ)
(อน – โธ่ พ่อก็ก็พี่สาวเค้าน่ารักนี่..อิอิ)
“อ๋อ..คือ ชั้นเป็นน้องพี่เยซองค่ะ พอดีพี่เยซองมีธุระด่วนมากๆ ต้องรีบไปทำ...
ชั้นเลยจะมาทำงานแทนอาทิตย์นึงน่ะ..ค่ะ”
พูดจบเย่ก็ส่งยิ้มหวาน จนตาเป็นสระอิให้หนุ่มทั้งสอง เล่นเอาคังอินอ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“อ๋อ..ครับ..เอ่อ...น้องของเยซองหรอครับ...ผมไม่รู้เลยนะเนี่ยว่า ไอ้..เอ๊ย..เยซองจะมีน้องหน้าตาน่ารักขนาดนี้”
คังอินเองก็ยิ้มจนตาปิดเช่นกัน
(เย่ – แกมายิ้มให้ชั้นทำไมไอ้หมี สยองจริงๆ)
“แล้วพี่สาวชื่ออะไรหรอครับ อายุเท่าไหร่ พักที่ไหน มีแฟนหรือยัง”
อนยูเสนอหน้ามาถามอีกครั้ง
“ชื่อ..ชื่อหรอ...เออ...เ..ซอง.....เฮซองจ๊ะ พี่ชื่อเฮซอง เรียกเฮเฉยๆก็ได้นะ พี่พักอยู่ที่ห้องพี่เย่นั่นแหละ
แล้วนายถามอะไรอีกนะอน”
เย่ หรือเฮ นึกชื่อใหม่ อย่างกะทันหัน...โชคดีที่มันฟังดูดี
(ไรเตอร์ – ไรท์เตอร์ว่ามันเพราะเลยแหละ..แต่ชื่อผู้ชายไม่ใช่หรอ เฮซองเนี่ย งั้นมาเรียกเย่ว่าเฮกันเถอะ)
“พี่รู้จักชื่อผมด้วยหรอครับ ดีใจจัง”
อนยูกระตือรือร้นถามว่าเฮรู้จักเค้าได้ยังไง
“ก็..ก็ พี่เย่เล่าให้ฟังไง พี่ก็เลยเดาเอา ว่านายคงชื่ออนยู ส่วนพี่ชายคงชื่อคังอิน ใช่มั้ยค่ะ ฮ่าฮ่า”
เฮทำหัวเราะกลบเกลื่อน
...เฮ้อ หัวใจจะวายตาย หวังว่าคงไม่สงสัยกันหรอกนะ...
“เดี๋ยว พี่สงสัยอยู่อย่างนึง”
คังทำท่าคิดหนัก
(เย่ – หา...สงสัยไรอ่ะ หรือไอ้หมีมันจะจับได้...ไม่จริงนะ)
“พี่สงสัยอะไรหรอค่ะ”
เย่ทำหน้าตาน่ารักใส่คังเต็มที่ แต่ในใจน่ะ กลัวจะแย่แล้ว....
“พี่สงสัยว่า...เฮเป็นญาติข้างไหนของเย่มันหรอ มันไม่เคยเล่าให้พี่ฟังสักที”
เฮโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด...โธ่ ทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลยนะไอ้หมี....
“อ๋อ ก็ญาติฝั่งคุณพ่อของคุณแม่ของพี่เย่อ่ะค่ะ เออ เดี๋ยวชั้นไปเตรียมตัวเปิดร้านนะค่ะ”
แล้วเฮก็ขอตัวไปทำงานก่อนที่ สองคนจะถามอะไรไปมากกว่านี้
หลังจากที่เฮหายเข้าไปหลังร้าน อนยูก็เดินมาคุยกับคัง
“พี่เฮเค้าน่ารักจังเลยครับพี่คัง พี่ว่าอย่างนั้นมั้ยอ่ะ”
อนมายืดเกาะแขนล่ำๆของคัง ทำท่าบิดไปบิดมาเมื่อพูดถึงเฮ
“นี่ๆ เดี๋ยวเตะโครม มาทำเป็นบิดไปบิดมา แต่เฮเนี่ยหน้าตาเหมือนไอ้เย่จริงๆเลยนะ
รู้สึกเหมือนเป็นคนเดียวกันยังไงไม่รู้ซิ แต่เออ...ช่างมันเถอะ ทำงานๆ”
แล้วคังก็สลัดความคิดเรื่องเฮออกจากหัวแล้วมาสนใจเรื่องงานแทน
...จะว่าไปคังของเราก็รู้สึกไวเหมือนกันนะ เอาหล่ะการเป็นผู้หญิงของเฮได้เริ่มขึ้นแล้ว..สู้ๆนะเฮ...
ในวันแรกของการมาทำงานของเฮเป็นไปได้ด้วยดี จนคังกับอนอดคิดไม่ได้ว่าทำไม..
..เฮถึงทำงานได้อย่างคล่องแคร่วอย่างกับว่าไม่ได้มาทำงานที่นี่เป็นวันแรกอย่างงั้น..
(ไรเตอร์ – แน่หล่ะ ก็เย่มันทำอยู่ทุกวันนี่)
แต่พอถามเฮก็ตอบว่าเย่บอกมา คังกับอนก็เลยต้องหยุดความสงสัยไว้แค่นั้น
ดูว่าวันนี้การทำงานของเฮจะดูราบรื่น แต่แล้ว...
“สวัสดีครับ”
เสียงของใครบางคนทำเอาเฮสะดุ้ง ก่อนจะทำตัวปกติ เหมือนไม่สนใจ
“สวัสดีครับคุณซีวอน วันนี้มาเร็วจังนะครับ ปกติมาเย็นๆ ไม่ใช่หรอครับ”
อนยูทักทายกับซีวอน
“อืม พอดีพี่ว่างเลยแวะมาน่ะ แต่นายไม่ต้องเรียกว่าคุณซีวอนหรอก เรียกพี่วอนเฉยๆก็ได้”
วอนยิ้มให้อนก่อนที่จะหันไปมองหาใครบางคน
“พี่เย่ไม่มาหรอกครับพี่วอน ไม่ต้องมองหาหรอก”
อนพูดขึ้นเพราะรู้ว่าวอนมองหาใคร
“อ้าว...แล้วคุณเยซองไปไหนล่ะ หรือว่าโกรธพี่เลยไม่มาทำงาน”
วอนถาม
(ไรท์เตอร์ – อืม..เข้าข้างตัวเองมากๆค่ะคุณวอนแหม...)
“คงไม่หรอกมั้งครับ เห็นว่ามีธุระจะหายไปอาทิตย์นึงอ่ะครับ เลยให้น้องมาทำแทน
นี่ไงครับ นี่พี่เฮซอง น้องสาวของพี่เย่”
อนยูพูดกับวอนก่อนหันไปแนะนำเฮให้แบบเสร็จสรรพ
(เย่ – อ้าว อน...แกจะไปแนะนำให้ไอ้บ้านี่มันรู้จักชั้นทำไมเล่า...อุตส่าห์อยู่เฉยๆแล้วเชียว)
“สวัสดีครับ ผมชื่อซีวอนนะครับ คุณเป็นน้องของคุณเยซองหรอครับ”
ซีวอนหันไปทักทายคนที่กำลังยืนหันหลังให้อยู่เค้าเลยมองไม่เห็นหน้าตาของอีกคน
“สวัสดีค่ะ”
เฮเพียงแต่หันมาแล้วตอบวอนไปสั้นๆ แต่อีกคนถึงขั้นทำตาโต
...นี่น้องเยซองจริงๆหรอ น้องหรือฝาแฝดเนี่ย ถึงได้เหมือนกันขนาดนี้ แต่คนนี้น่ารักกว่าเยซองนะ
ก็คนนี้เป็นผู้หญิงนี่หน่า…
“พี่เฮครับเดี๋ยวผมไปเอาน้ำตาลข้างหลังก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมานะครับพี่วอน”
อนพูดจบก็เดินเข้าหลังร้านไป ปล่อยให้วอนยืนอยู่ตรงที่เดิมกับเฮ 2 คน
“คุณมาทำงานวันนี้วันแรกหรอครับ”
วอนถามเฮ
“อืม”
“คุณเป็นญาติเยซองข้างไหนหรอครับ”
วอนถามต่อ
“ทำไมคุณจะต้องรู้ด้วยล่ะ”
เฮตอบไปเสียงแข็ง มันทำให้วอนรู้สึกอะไรบางอย่าง
... นอกจากหน้าจะคล้ายกันแล้ว นิสัยก็คล้ายกันซะด้วย ชักน่าสนใจซะแล้วซิ ...
“สงสัยว่าพี่คุณเนี่ย..คงจะเล่าอะไรผิดๆเกี่ยวกับผมให้คุณฟังใช่มั้ยครับเนี่ย
พี่คุณเล่าให้ฟังเกี่ยวกับผมว่าอะไรหรอครับ”
วอนเดินไปนั่งที่เคาท์เตอร์ นั่งคุยด้วยมันซะเลย
(ไรเตอร์ – ยังไงเนี่ยวอน...นิสัยกวนออกอีกแล้วดิ..จะกวนเค้าไปทั่วเลยหรือไง)
“ผมต้องบอกคุณด้วยหรือไง”
เฮชักเริ่มมีอารมณ์(เสีย) จนลืมตัวใช้สรรพนามผิดไป
“ผมหรอ คุณใช้สรรพนามเรียกตัวเองว่าผมหรอ แปลกๆนะคุณเนี่ย
แต่จะว่าไปพี่คุณก็เหมือนผู้หญิง คุณเลยทำเหมือนผู้ชายใช่อย่างนั้นหรือเปล่าเนี่ย”
วอนเริ่มสนุก
“จะบร้าหรอ ใครเป็นผู้หญิงกัน ผม เอ๊ย พี่เย่ เค้าออกจะแมนไปว่าพี่เค้าเหมือนผู้หญิงได้ยังไงฮะ
ถ้าคุณไม่ชอบพี่ผมก็อย่าไปพูดถึงเค้าซิ คุณ..วอน...ตาย”
เฮจ้องเขม่งไปที่วอนอย่างหาเรื่อง
….เหมือนจริงๆ ขนาดด่ายังใช้คำเดียวกันเลยคิดดู...
“แหม อย่าโกรธซิครับ เดี๋ยวหน้าตาที่น่ารักของคุณจะหม่นหมองซะเปล่าๆนะ
ผมไม่ได้ไม่ชอบอะไรพี่คุณซะหน่อย ผมก็แค่คิดถึงพี่คุณน่ะ อย่าเพิ่งโมโหผมซินะครับ”
พูดจบวอนก็ส่งยิ้มให้เฮ เล่นเอาคนที่จะโมโหอยู่ โมโหไม่ลงเลยทีเดียว
(ไรเตอร์ – โห วอน..ส่งยิ้มพิฆาตหรือเปล่าเนี่ย)
“คิดถึงเนี่ยนะ”
เฮพึมพำคนเดียว แต่ดูเหมือนวอนจะได้ยินด้วย
“ใช่ซิ ผมคิดถึงพี่คุณจะตาย แต่พี่คุณอ่ะชอบมาว่าผม”
วอนเอามือเท้าคาง
“ก็คุณนั่นแหละที่มาว่าก่อน พี่ชั้นก็ว่ากลับซิ”
เฮเถียง
“ครับๆ งั้นผมเป็นคนผิดนะ แล้วพี่คุณอยู่ไหนล่ะ ผมจะรีบไปขอโทษเลย”
วอนถาม
“เอ่อ...พี่ชั้นไม่อยู่แล้ว ไปต่างจังหวัด ไว้อาทิตย์หน้าแล้วกัน”
....นายนี่เวลาจะพูดง่ายก็ง่ายซะจริงๆ..
“ครับ งั้นผมขอกาแฟที่พี่คุณติดผมไว้ได้มั้ยอ่ะ อยากกินแล้ว”
วอนทำเสียงอ้อน
“ชริ รอแป๊บนึงนะ”
ไม่นานเฮก็ทำกาแฟเสร็จแล้วส่งให้วอน วอนเห็นว่าวันนี้คุยกันแค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว จึงขอกลับก่อน
“อืม ขนาดรสชาติกาแฟยังเหมือนกันเลย สองพี่น้องนี่น่าสนใจจริงๆ”
วอนพูดกันตัวเองหลังจากที่เข้ามาในรถ แล้วไม่นานก็ขับออกไป
เฮยืนมองรถที่ออกไป ก่อนถอนหายใจ
..เฮ้อ ไปจนได้ นึกว่าจะอยู่กวนประสาทอีกนานซะอีก...
(ไรเตอร์ – ดีใจ หรือเสียใจที่เค้าไปละจ๊ะเฮ...อิอิ)
.................................................................................
To Be Continue.......
.................................................................................
:: Talk ::
ขอโทษนะ............
เป็นความเอ๋อของไรเตอร์เองแหละ คือนึกว่าลงไปถึงตอน 3 แบบว่ายังเขียนตอน 4 ยังไม่เสร็จ
แท้ที่จริงเราลงไปถึงตอน 2 โธ่..
ไรเตอร์ แกทำงานมากจนเอ๋อนะ...
ไม่งั้นก็ลงได้นานแล้ว
เค้าขอโทษนะ....
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ตอนนี้เจ้ากลายเป็นผู้หญิงไปแล้วเท่านั้นเอง”
เทวดาทึกตอบด้วยสีหน้าสดใส
“หา..เป็นผู้หญิง...”
เย่ได้ยินแล้วลมแทบจับ เป็นไปได้ไงว่ะเนี่ย
“ใช่....เป็นผู้หญิง ก็เจ้าเองไม่ใช่หรือที่ต้องการ”
ทึกถามหน้าตาเฉย
“นี่หมายความว่าเป็นฝีมือของคุณ นี่แสดงว่าคุณก็เป็นเทวดาหรอ หรือพ่อมด
คุณเทวดาครับ ช่วงเสกให้ผมเป็นเหมือนเดิมนะ ผมไม่อยากเป็นแล้ว”
เย่นั่งลงไปกอดขาเทวดา
“เจ้าลุกขึ้นเถอะ ข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงน่า เจ้าจะเป็นแบบนี้อยู่แค่ 7 วันเท่านั้นแหละ
แล้วข้าเองก็จะคอยอยู่ช่วยเจ้าด้วยไม่ต้องห่วงไป”
เทวดาทึกกล่าว
“แล้วผมจะทำยังไงล่ะเนี่ย จะไปทำงานยังไงได้ล่ะเนี่ย”
เย่นั่งลงไปพร้อมถอนหายใจอยู่บนเตียง
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เจ้าก็บอกไปว่าเป็นน้องสาวของเยซองมาทำงานแทนก็หมดเรื่อง
แล้วเรื่องเสื้อผ้าก็ไม่ต้องห่วงข้าเตรียมไว้ให้หมดแล้ว”
แล้วทึกก็เดินไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าให้ดูว่าเค้าเตรียมไว้ให้พร้อมแล้วจริงๆ
“นี่ชั้นต้องเป็นผู้หญิงจริงๆหรอเนี่ย..เฮ้อ”
เย่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่บนเตียงจนทึกต้องมาช่วยดึงให้ไปอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เย่ก็มายืนคิ้วผูกกันอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนทำท่าจะดึงผ้าที่พันตัวออก
“นี่ๆ เจ้า...เจ้าเป็นผู้หญิงนะ..จะมาแก้ผ้าให้ผู้ชายอย่างข้าดูได้ยังไงเนี่ย”
ทึกทำเป็นโวยวายใส่
“อ้าว..ก็จะให้ทำยังไงล่ะ แล้วนายอ่ะมายืนดูทำไมเล่า”
เย่หันไปทำหน้ายุ่งใส่ทึก
“โธ่ ข้าก็แค่ลองพูดดู เจ้าจะได้รู้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้ว แล้วอีกอย่างนะเจ้าต้องพูดคะขา
เหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปเค้าทำกับด้วยนะ”
ทึกมาเป็นชุด
“ได้ค่ะ ท่านเทวดา พอใจมั้ยค่ะ”
เย่ประชดก่อนหันไปแต่งตัวต่อ แล้วทึกก็ทักอีกรอบ
“นี่ๆ เจ้าไม่ใส่ยกทรงข้างในเสื้อหรอ”
เย่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกแปลกๆ....
...ทำไมรู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆ ยังไงไม่รู้นะ แล้วทำไมเจ้าเทวดานี่จะต้องมานั่งดูเค้าแต่งตัวด้วยเนี่ย...
“ว่าไงล่ะ ทำไมไม่ใส่ล่ะ”
เทวดาทึกยังคนพูดต่อไป
“เอ่อ...ท่านชื่ออะไรนะท่านเทวดา”
เย่หันมาถาม
“อ๋อ ข้าชื่ออีทึก...ทำไมหรอ”
ทึกถามหน้าสลอน
“อืมๆ อีทึก...แล้วนายจะมาดูชั้นแต่งตัวทำไมฮะ...หันไปเลยไป...ช้านก็เขินเป็นนะเฟร้ย
เดี๋ยวใส่เองแหละ..หันไปเลย หรือไม่ก็จะไปไหนก็ไปเลย”
เย่โวยใส่ทึก จนทึกออกมาจากห้องแทบไม่ทัน
...เอ๊ะ ทำไมข้าต้องเชื่อฟังเจ้าด้วยนะ เชอะ ไล่ข้าข้าไปก็ได้ แล้วเดี๋ยวเจอกันนะ....
หลังจากที่ทึกไปแล้ว เย่ก็หันมาแต่งตัวให้เรียบร้อย
ก่อนมายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก
... โห น่ารักนะเนี่ยเยซอง ดูซิขนตางอนเชียว เฮ๊ย เรามาชื่นชมความงามตัวเองทำไมเนี่ย ไปทำงานได้แล้ว...
.................................................................
ร้าน ‘B-Baer’
วันนี้คังอินตื่นมาก่อนเวลาปกติเล็กน้อย แต่พอลงมาข้างล่างก็เจออนยูมาเตรียมเปิดร้านแล้ว
“อะไรเนี่ย วันนี้มาเร็วนี่อนยู สงสัยวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ที่ทั้งแกกับพี่มาเร็วกันเนี่ย
เออ แต่คนมาเช้าทำไมวันนี้ยังไม่มาล่ะเนี่ย”
คังมองหาเย่
“หรือพี่เย่งอนที่พวกเราว่าแกเหมือนผู้หญิงเมื่อวานนี้ครับ วันนี้เลยไม่มา”
อนเสนอความคิด
“บ้าน่า มันไม่งอนอะไรขนาดนั้นหรอกน่า”
พี่หมีหัวเราะเหอะๆ ก่อนจะต้องตกใจเมื่อหันมาเจอคนแปลกหน้า แต่ทำไมหน้าคุ้นๆนะ
“เอ่อ..น้องเข้ามาได้ยังไงครับ ร้านยังไม่เปิดเลยนะครับ”
คังพูดจากกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างสุภาพ
“ก็ไขเข้ามาไง เอ๊ย....ไขประตูเข้ามาค่ะ”
เย่ลืมตัวพูดจากห้วนออกไป เลยต้องพูดใหม่
(ไรเตอร์ – คริๆ เย่พูดค่ะขา ชอบๆ)
“แล้วพี่สาวมาทำไมหรอครับ แต่พี่สาวหน้าตาคุ้นๆนะครับ”
อนยูวิ่งมาเสนอหน้าแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่ามีสาวเข้ามาในร้าน
(ไรท์เตอร์ – โห...รีบเสนอหน้าเชียวนะไอ้ลูกอน เจอสาวไม่ได้เลยนะ)
(อน – โธ่ พ่อก็ก็พี่สาวเค้าน่ารักนี่..อิอิ)
“อ๋อ..คือ ชั้นเป็นน้องพี่เยซองค่ะ พอดีพี่เยซองมีธุระด่วนมากๆ ต้องรีบไปทำ...
ชั้นเลยจะมาทำงานแทนอาทิตย์นึงน่ะ..ค่ะ”
พูดจบเย่ก็ส่งยิ้มหวาน จนตาเป็นสระอิให้หนุ่มทั้งสอง เล่นเอาคังอินอ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“อ๋อ..ครับ..เอ่อ...น้องของเยซองหรอครับ...ผมไม่รู้เลยนะเนี่ยว่า ไอ้..เอ๊ย..เยซองจะมีน้องหน้าตาน่ารักขนาดนี้”
คังอินเองก็ยิ้มจนตาปิดเช่นกัน
(เย่ – แกมายิ้มให้ชั้นทำไมไอ้หมี สยองจริงๆ)
“แล้วพี่สาวชื่ออะไรหรอครับ อายุเท่าไหร่ พักที่ไหน มีแฟนหรือยัง”
อนยูเสนอหน้ามาถามอีกครั้ง
“ชื่อ..ชื่อหรอ...เออ...เ..ซอง.....เฮซองจ๊ะ พี่ชื่อเฮซอง เรียกเฮเฉยๆก็ได้นะ พี่พักอยู่ที่ห้องพี่เย่นั่นแหละ
แล้วนายถามอะไรอีกนะอน”
เย่ หรือเฮ นึกชื่อใหม่ อย่างกะทันหัน...โชคดีที่มันฟังดูดี
(ไรเตอร์ – ไรท์เตอร์ว่ามันเพราะเลยแหละ..แต่ชื่อผู้ชายไม่ใช่หรอ เฮซองเนี่ย งั้นมาเรียกเย่ว่าเฮกันเถอะ)
“พี่รู้จักชื่อผมด้วยหรอครับ ดีใจจัง”
อนยูกระตือรือร้นถามว่าเฮรู้จักเค้าได้ยังไง
“ก็..ก็ พี่เย่เล่าให้ฟังไง พี่ก็เลยเดาเอา ว่านายคงชื่ออนยู ส่วนพี่ชายคงชื่อคังอิน ใช่มั้ยค่ะ ฮ่าฮ่า”
เฮทำหัวเราะกลบเกลื่อน
...เฮ้อ หัวใจจะวายตาย หวังว่าคงไม่สงสัยกันหรอกนะ...
“เดี๋ยว พี่สงสัยอยู่อย่างนึง”
คังทำท่าคิดหนัก
(เย่ – หา...สงสัยไรอ่ะ หรือไอ้หมีมันจะจับได้...ไม่จริงนะ)
“พี่สงสัยอะไรหรอค่ะ”
เย่ทำหน้าตาน่ารักใส่คังเต็มที่ แต่ในใจน่ะ กลัวจะแย่แล้ว....
“พี่สงสัยว่า...เฮเป็นญาติข้างไหนของเย่มันหรอ มันไม่เคยเล่าให้พี่ฟังสักที”
เฮโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด...โธ่ ทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลยนะไอ้หมี....
“อ๋อ ก็ญาติฝั่งคุณพ่อของคุณแม่ของพี่เย่อ่ะค่ะ เออ เดี๋ยวชั้นไปเตรียมตัวเปิดร้านนะค่ะ”
แล้วเฮก็ขอตัวไปทำงานก่อนที่ สองคนจะถามอะไรไปมากกว่านี้
หลังจากที่เฮหายเข้าไปหลังร้าน อนยูก็เดินมาคุยกับคัง
“พี่เฮเค้าน่ารักจังเลยครับพี่คัง พี่ว่าอย่างนั้นมั้ยอ่ะ”
อนมายืดเกาะแขนล่ำๆของคัง ทำท่าบิดไปบิดมาเมื่อพูดถึงเฮ
“นี่ๆ เดี๋ยวเตะโครม มาทำเป็นบิดไปบิดมา แต่เฮเนี่ยหน้าตาเหมือนไอ้เย่จริงๆเลยนะ
รู้สึกเหมือนเป็นคนเดียวกันยังไงไม่รู้ซิ แต่เออ...ช่างมันเถอะ ทำงานๆ”
แล้วคังก็สลัดความคิดเรื่องเฮออกจากหัวแล้วมาสนใจเรื่องงานแทน
...จะว่าไปคังของเราก็รู้สึกไวเหมือนกันนะ เอาหล่ะการเป็นผู้หญิงของเฮได้เริ่มขึ้นแล้ว..สู้ๆนะเฮ...
ในวันแรกของการมาทำงานของเฮเป็นไปได้ด้วยดี จนคังกับอนอดคิดไม่ได้ว่าทำไม..
..เฮถึงทำงานได้อย่างคล่องแคร่วอย่างกับว่าไม่ได้มาทำงานที่นี่เป็นวันแรกอย่างงั้น..
(ไรเตอร์ – แน่หล่ะ ก็เย่มันทำอยู่ทุกวันนี่)
แต่พอถามเฮก็ตอบว่าเย่บอกมา คังกับอนก็เลยต้องหยุดความสงสัยไว้แค่นั้น
ดูว่าวันนี้การทำงานของเฮจะดูราบรื่น แต่แล้ว...
“สวัสดีครับ”
เสียงของใครบางคนทำเอาเฮสะดุ้ง ก่อนจะทำตัวปกติ เหมือนไม่สนใจ
“สวัสดีครับคุณซีวอน วันนี้มาเร็วจังนะครับ ปกติมาเย็นๆ ไม่ใช่หรอครับ”
อนยูทักทายกับซีวอน
“อืม พอดีพี่ว่างเลยแวะมาน่ะ แต่นายไม่ต้องเรียกว่าคุณซีวอนหรอก เรียกพี่วอนเฉยๆก็ได้”
วอนยิ้มให้อนก่อนที่จะหันไปมองหาใครบางคน
“พี่เย่ไม่มาหรอกครับพี่วอน ไม่ต้องมองหาหรอก”
อนพูดขึ้นเพราะรู้ว่าวอนมองหาใคร
“อ้าว...แล้วคุณเยซองไปไหนล่ะ หรือว่าโกรธพี่เลยไม่มาทำงาน”
วอนถาม
(ไรท์เตอร์ – อืม..เข้าข้างตัวเองมากๆค่ะคุณวอนแหม...)
“คงไม่หรอกมั้งครับ เห็นว่ามีธุระจะหายไปอาทิตย์นึงอ่ะครับ เลยให้น้องมาทำแทน
นี่ไงครับ นี่พี่เฮซอง น้องสาวของพี่เย่”
อนยูพูดกับวอนก่อนหันไปแนะนำเฮให้แบบเสร็จสรรพ
(เย่ – อ้าว อน...แกจะไปแนะนำให้ไอ้บ้านี่มันรู้จักชั้นทำไมเล่า...อุตส่าห์อยู่เฉยๆแล้วเชียว)
“สวัสดีครับ ผมชื่อซีวอนนะครับ คุณเป็นน้องของคุณเยซองหรอครับ”
ซีวอนหันไปทักทายคนที่กำลังยืนหันหลังให้อยู่เค้าเลยมองไม่เห็นหน้าตาของอีกคน
“สวัสดีค่ะ”
เฮเพียงแต่หันมาแล้วตอบวอนไปสั้นๆ แต่อีกคนถึงขั้นทำตาโต
...นี่น้องเยซองจริงๆหรอ น้องหรือฝาแฝดเนี่ย ถึงได้เหมือนกันขนาดนี้ แต่คนนี้น่ารักกว่าเยซองนะ
ก็คนนี้เป็นผู้หญิงนี่หน่า…
“พี่เฮครับเดี๋ยวผมไปเอาน้ำตาลข้างหลังก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมานะครับพี่วอน”
อนพูดจบก็เดินเข้าหลังร้านไป ปล่อยให้วอนยืนอยู่ตรงที่เดิมกับเฮ 2 คน
“คุณมาทำงานวันนี้วันแรกหรอครับ”
วอนถามเฮ
“อืม”
“คุณเป็นญาติเยซองข้างไหนหรอครับ”
วอนถามต่อ
“ทำไมคุณจะต้องรู้ด้วยล่ะ”
เฮตอบไปเสียงแข็ง มันทำให้วอนรู้สึกอะไรบางอย่าง
... นอกจากหน้าจะคล้ายกันแล้ว นิสัยก็คล้ายกันซะด้วย ชักน่าสนใจซะแล้วซิ ...
“สงสัยว่าพี่คุณเนี่ย..คงจะเล่าอะไรผิดๆเกี่ยวกับผมให้คุณฟังใช่มั้ยครับเนี่ย
พี่คุณเล่าให้ฟังเกี่ยวกับผมว่าอะไรหรอครับ”
วอนเดินไปนั่งที่เคาท์เตอร์ นั่งคุยด้วยมันซะเลย
(ไรเตอร์ – ยังไงเนี่ยวอน...นิสัยกวนออกอีกแล้วดิ..จะกวนเค้าไปทั่วเลยหรือไง)
“ผมต้องบอกคุณด้วยหรือไง”
เฮชักเริ่มมีอารมณ์(เสีย) จนลืมตัวใช้สรรพนามผิดไป
“ผมหรอ คุณใช้สรรพนามเรียกตัวเองว่าผมหรอ แปลกๆนะคุณเนี่ย
แต่จะว่าไปพี่คุณก็เหมือนผู้หญิง คุณเลยทำเหมือนผู้ชายใช่อย่างนั้นหรือเปล่าเนี่ย”
วอนเริ่มสนุก
“จะบร้าหรอ ใครเป็นผู้หญิงกัน ผม เอ๊ย พี่เย่ เค้าออกจะแมนไปว่าพี่เค้าเหมือนผู้หญิงได้ยังไงฮะ
ถ้าคุณไม่ชอบพี่ผมก็อย่าไปพูดถึงเค้าซิ คุณ..วอน...ตาย”
เฮจ้องเขม่งไปที่วอนอย่างหาเรื่อง
….เหมือนจริงๆ ขนาดด่ายังใช้คำเดียวกันเลยคิดดู...
“แหม อย่าโกรธซิครับ เดี๋ยวหน้าตาที่น่ารักของคุณจะหม่นหมองซะเปล่าๆนะ
ผมไม่ได้ไม่ชอบอะไรพี่คุณซะหน่อย ผมก็แค่คิดถึงพี่คุณน่ะ อย่าเพิ่งโมโหผมซินะครับ”
พูดจบวอนก็ส่งยิ้มให้เฮ เล่นเอาคนที่จะโมโหอยู่ โมโหไม่ลงเลยทีเดียว
(ไรเตอร์ – โห วอน..ส่งยิ้มพิฆาตหรือเปล่าเนี่ย)
“คิดถึงเนี่ยนะ”
เฮพึมพำคนเดียว แต่ดูเหมือนวอนจะได้ยินด้วย
“ใช่ซิ ผมคิดถึงพี่คุณจะตาย แต่พี่คุณอ่ะชอบมาว่าผม”
วอนเอามือเท้าคาง
“ก็คุณนั่นแหละที่มาว่าก่อน พี่ชั้นก็ว่ากลับซิ”
เฮเถียง
“ครับๆ งั้นผมเป็นคนผิดนะ แล้วพี่คุณอยู่ไหนล่ะ ผมจะรีบไปขอโทษเลย”
วอนถาม
“เอ่อ...พี่ชั้นไม่อยู่แล้ว ไปต่างจังหวัด ไว้อาทิตย์หน้าแล้วกัน”
....นายนี่เวลาจะพูดง่ายก็ง่ายซะจริงๆ..
“ครับ งั้นผมขอกาแฟที่พี่คุณติดผมไว้ได้มั้ยอ่ะ อยากกินแล้ว”
วอนทำเสียงอ้อน
“ชริ รอแป๊บนึงนะ”
ไม่นานเฮก็ทำกาแฟเสร็จแล้วส่งให้วอน วอนเห็นว่าวันนี้คุยกันแค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว จึงขอกลับก่อน
“อืม ขนาดรสชาติกาแฟยังเหมือนกันเลย สองพี่น้องนี่น่าสนใจจริงๆ”
วอนพูดกันตัวเองหลังจากที่เข้ามาในรถ แล้วไม่นานก็ขับออกไป
เฮยืนมองรถที่ออกไป ก่อนถอนหายใจ
..เฮ้อ ไปจนได้ นึกว่าจะอยู่กวนประสาทอีกนานซะอีก...
(ไรเตอร์ – ดีใจ หรือเสียใจที่เค้าไปละจ๊ะเฮ...อิอิ)
.................................................................................
To Be Continue.......
.................................................................................
:: Talk ::
ขอโทษนะ............
เป็นความเอ๋อของไรเตอร์เองแหละ คือนึกว่าลงไปถึงตอน 3 แบบว่ายังเขียนตอน 4 ยังไม่เสร็จ
แท้ที่จริงเราลงไปถึงตอน 2 โธ่..
ไรเตอร์ แกทำงานมากจนเอ๋อนะ...
ไม่งั้นก็ลงได้นานแล้ว
เค้าขอโทษนะ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น