คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 여섯
ารเป็นุหมอ้อมีรรยาบรร
ห้ามทำร้ายนไ้โยเ็าไม่ว่านไ้อุนั้นะมีวามวนประสาทมาแ่ไหน็าม
ผมนั่ถอนหายใเป็นรอบที่สิบล้านับวามวนประสาทอเฮุนที่เอาแ่ยื้อแย่วัถุิบอผมไม่ให้ผมไปทำอาหารผมเสียเวลาไปร่วมว่าั่วโมเพื่อที่ะมายืนทำอาหารให้เา
ไม่ว่าผมะทำอาหารมาไ้เือบเป็นรั้ที่สี่เพราะสามรั้่อนหน้านั้นเาเล่นทำอาหารอผมพัไปหมว่าะทำโ๊็เล่นเอาโ๊ไปเททิ้
ว่าะทำ้าวผั็ันมาทำอสหใส่ะนเ็ม
ว่าะทำอาหารเ้าให้ิน็เล่นะนเรื่อปิ้นมปัพันสุท้ายผมเลยไ้ทอไ่เียวหมูสับให้เาิน
" ินไ้แล้ว "
ผมิว่าผมพูประโยนี้มาไ้ร้อยว่ารั้แล้ว นอาหาราที่มีไอวันร้อนระเหยึ้นในอาาศ็เริ่มเย็นืื้าว็เริ่มเาะแห้รัไปหมแล้ว
" ... "
" ะินไหม "
ผมเสีย่ำล นัวสู่อยๆ หยิบ้อนึ้นมา่อนะิ้มลไปบนเนื้อ้าวสวยแล้ว็..
เี่ยวนไปมา
" มันมีผั "
" ้อินผั
มันี่อสุภาพ " นี่นไ้หรือเ็อนุบาลทำไมถึไ้ื้อ้านแบบนี้นะ เฮุนเยหน้าึ้นมาสบาผมที่ั้ใีพลุวามโหใส่เานนัวสูำ้อำใัอาหารใส่ปา
" ไม่อร่อย "
ใบหน้ามเหยเ ริมฝีปาหยัายเศษอาหารออมานผม้อรีบหาอะไรมารอรับไว้ึ่นั่น็ไม่พ้นมือผม
เศษอาหารที่ถูเี้ยวละเอียเละๆ
อยู่บนฝ่ามือผมถามว่ารัเียไหมบอเลยว่ารัเียมาแ่ะทำไไ้ผมทิ้เศษอาหารนั่นลถัยะ่อนะล้ามือให้เรียบร้อย
" ั้ใินหน่อยสิ
รสาิมัน็ไม่ไ้แย่นะ "
" ... "
" โอเ
อโทษทีุ่็แ่อยาให้รีบิน้าวแล้วะไ้ินยา แล้ว็รวสุภาพไ "
ผมรีบอโทษอพายนรหน้าที่ทำท่าเบะปาะร้อไห้ใส่ผมเหมือนเ็ๆ
" ป้อนหน่อย "
"
ถ้าะให้ป้อน้อินผั้วยนะ "
" โอเไหมสายไหม "
ถ้าผมเป็นสายไหมอยาะเอาอุ้เท้าเล็ๆ
นั่นบหน้านัวสูแล้ว่วนสัทีสอทีให้มันมีรอยัเลย นิน็เป็นัวเอแท้ๆ
แ่ลับไปถามสัว์เลี้ยะั้น
" สายไหมอบลแล้ว
มาินไ้แล้ว "
" อ่า.. "
เฮุนอ้าปาว้าผมเอ็อยัอาหารใส่ปาให้นัวสูนั่นเี้ยวุ้ยๆ
ริมฝีปาหยัระบายยิ้มออมาาม็หรี่เป็นรูปเสี้ยวพระันทร์เ่นเย
ผมมอนัวสูที่ิน้าวไปอารม์ีไปผิแปลาเมื่อสัรู่ที่เอาแ่เบะปาใส่อาหารที่ผมทำ
" หมอ สายไหมหิวแล้ว "
"
เี๋ยว่อยเอาอาหารให้ิน ุิน่อนเถอะ "
ผมยื่น้อน้าวไปรหน้าเาแ่นัวสูลับยเ้าเหมียวัวอ้วนึ้นมา แทน ผมัะหุหิเฮุนมาึ้นไปะทุทีแล้วนะ
" ินะนะสายไหม
เี๋ยวหมอุแล้วะอ้วนึ้นนะ "
" นีุ่ ใรอ้วนัน ?! "
อยาะลอผิรรยาบรรอหมอูบ้าว่าไอ่ารทำร้ายนไ้นี่มันะโนลโทษสัแ่ไหนันเียว
" หมอไ "
"
ั้นเิิน้าวไปนเียวเลย "
ผมระแทเสียใส่นัวสู่อนะวา้อนลอย่าหุหิผมพยายามแล้วนะที่ะวบุมอารม์แ่นรหน้าผมไม่เลือที่ะให้วามร่วมมือเลย
ผมหยิบุยา่อนะวาไว้ให้เาเสร็สรรพแล้วเินหนีออมาปล่อยให้เานั่มึนอยู่ในห้ออาหารนั่นไปแหละ
" บ้าที่สุ ใรอ้วนันแน่
ออะผอมนานี้ " ผมไ้แ่บ่นับัวเอเบาๆ
อยาะรีร้อให้ัลั่นบ้านอยู่หรอนะแ่ไม่อยาให้นในบ้านใเพราะเสียโหยหวนอผมะเอ
" ให้ายเถอะ "
ผมถอนหายใ่อนะทำสมาธิอีรั้ไม่ั้นผมไ้วีนบ้านแแน่ ผมพยายามอทนับเฮุนมาไ้ีั้หนึ่วันแล้ว
แล้วสุท้ายผม็ทนไม่ไ้เพราะเรื่อที่เาว่าผมอ้วนเมื่อสัรู่ !
นี่เาะรู้อะไรไหมว่าิใอผมมันบอบบาโยเพราะเรื่อน้ำหนั
" นีุ่ ? " ผมผะทันทีที่หันไปเอเฮุน ผมมวิ้วมอนรหน้าที่ยืนอุ้มแมวอ้วนอยู่รหน้าห้ออผม้วยรอยยิ้มที่แ่แ้มอยู่บนใบหน้าอเาอย่าไม่สำนึผิเลยแม้สันิเียว
" ... "
" ิน้าวเสร็แล้วรึไ "
ไ้ ไม่ิะอบผม็ะถือโอาสุยไปเอเลยนเียว็แล้วัน
เฮุนยัยืนมอผมอย่ามีวามสุมามายประุว่าถูหวยราวัลที่หนึ่
" ... "
" แล้วแุ่เถอะ ผมยอมุแล้ว
" แ่พอนานเ้าผม็ิว่าผมทนับอาารยืนยิ้มอเานเียวไม่ไ้แล้ว
ผมถอนหายใเฮือให่่อนะหลีทาให้เาไ้เ้ามาในห้อ นัวสูเินไปนั่ที่โฟาัวให่ที่เยนอน่อนะปล่อยสายไหมให้เป็นอิสระมันวิ่ไปรอบห้อท่ามลาวามอึอัอผมและเาที่ไม่รู้ว่าเารู้สึแบบเียวับผมไหม
" หมอโรธเหรอ "
" เปล่า แล้วินยารึยั "
ในที่สุเา็ยอมพูับผมแล้ว แ่นั่นไม่ใ่ำพูที่ผม้อารฟัมานัผมเลยเลือที่ะเมินมันไปโยารหยิบเรื่อมือรวสุภาพที่แบมา้วยวามเหน็เหนื่อยึ้นมาเ็
" หมอโรธผมเหรอ "
" รวสุภาพันเถอะ
ะไ้รีบไปินยา " ผมหยิบใบเ็ร่าาอเฮุนึ้นมา่อนะหยิบสเโทสโปมาทำวามสะอาเื้อโรและสวมมันไว้ับัวเอ
นัวสูไ้แ่มอุหมอัวเล็ที่ำลั้มๆ
เยๆ ับารทำวามสะอาเรื่อมืออุปร์ทาารแพทย์อัวเอ
วาลมโนั่นไม่แม้แ่ะเหลือบมอเาเลยนอาอนที่ถามำถามเา รอยยิ้มที่เยเ่นหราอยู่บนใบหน้ามหุบลมือให่ว้าแนเล็ออแรระาให้นัวเล็มาใล้ัว
" หมอโรธผมเหรอ "
" ึเสื้อึ้นที "
ผมไม่อบนรหน้าผมที่เิเป็นบ้าอะไรึ้นมาไม่รูู้่ๆ ็มาว้าแนอผมเ้าไปใล้แถมยัยื่นหน้าเ้ามาใล้ผมนมูโ่นั่นห่าาผิวแ้มอผมไม่ถึมิล้วย้ำแ่ผมไม่เผลอไปามเมอเาหรอนะ
ผมเบี่ยหน้าหนีแล้วึแนัวเอออมาให้เป็นอิสระแทน
" ผมะไม่ทำามหมอ
นว่าหมอะอบผม "
" และผม็ะไม่อบำถามไร้สาระนั่น้วย
" เอาสิ
ะเล่นสรามิวิทยาับผมสินะผมมอนรหน้าอที่ยัีหน้าเ้มใส่ผมเหมือนรอำอบ
" แ่หมอไม่ใ่เรื่อไร้สาระสำหรับผม
" เฮุนโพล่อบออมาทันวัน
เสียทุ้มที่เยปิ็ถู่ำนลายเป็นว่าเหมือนเาะโมโหหน่อยๆ
แ่มัน็แฝไป้วยเสน่ห์ที่สาวๆ
หลายนะหลใหลไปับมันแ่ประโยหวานึ้นั่นใ้ับผมไม่ไ้ในอนนี้ผมไ้แ่หลบสายาที่มอมาอเาไม่อยาะมอ้วย้ำ ผมลัวว่าะเผลอใอ่อน.. เาน่ะ้อเอผมันิสัยเสียพวนั้นะบ้า !
"
ผมไม่มีวามิที่อยาะอบำถามี่เ่าพวนั้น "
"
ั้นหมอ็ปล่อยให้ผมเป็นโรที่ทุนรัเียแบบนี้่อไปีว่าที่ะมารัษาผม "
" ผมมีหน้าที่รัษาุ "
ไม่ว่าะทะเลาะยัไสุท้ายแล้วาน็ือาน ผมหันหน้ามอเฮุนแ่ผมไม่ทันรู้ัวเลยว่าเาเ้ามาใล้ผมว่าเิมั้แ่เมื่อไหร่
เหมือนทุอย่ามันถูหยุเวลาและแ่แ็เอาไว้ให้อยู่ับที่สิทั้หมเลือนหายไปอย่า้าๆ
หัวสมอาวโพลนนึอะไรไม่ออ้วย้ำ
าลมโระพริบึ้นลอย่าเื่อ้า
สัมผัสนุ่มนวลที่ลีบปา่าหอมหวานนใเ้นไม่รู้ว่าั้แ่เมื่อไหร่ที่เวลาผ่านไปเนิ่นนานนั่นแ่พวเาสอนยัไม่แยาัน
ฝ่ามือสายึ้นมาประอใบหน้าเล็่อนะูบให้มันรารึึ้นไปอี
ไม่มีอะไรนอาารแะันอริมฝีปาแ่เป็นารระทำที่ทำให้ใวน้อยเ้นแรมาึ้นไปอี
เมื่อเวลาผ่านไปนรู้สึว่ามันไม่ใ่สิ่ที่ถู้อมือเล็็ยึ้นมาันอแร่ให้ออห่า่อนะปรับสีหน้าัวเอให้นิ่เหมือนเิม
ไม่แม้แ่ะล้า้อามอเาแล้ว..
" แล้วยัไ
แ่ับารอบำถามอผมมันยามารึไ " อยาบอให้เาหยุปาเอ่ยถามผม้วยน้ำเสียที่แหบพร่านเผลอใเ้นาม
ผมไ้แ่ยืนเม้มปาแน่นอย่าทำอะไรไม่ถูถ้าผมือเอะฮัป่านนี้ผมลายร่าเป็นยัษ์เียวไปแล้ว
สัมผัสวาบหวามนั่นยัิรารึที่ริมฝีปาอผมยัทำให้ผมิอะไรไม่ออเลย
"
แล้วทำไมผม้ออบุ้วย ไหนลอบอเหุผลมาหน่อยสิ " ผมสะบัหัวไล่วามิบ้าบอนั่นออไปและบอับัวเอว่านั่นมันแ่อุบัิเหุเท่านั้น
!
" ... "
" ในเมื่ออบไม่ไ้
ุ็ไม่วระมาถามผม " เาไม่วระมาทำผมให้ใเ้นแบบนี้้วย้ำและไม่วรที่ะรั้ผมมาอบำถามไร้สาระนั่น
เาิะปั่นประสาทอผมั้นเหรอเาิอะไรอเาอยู่ันแน่ ผมไม่เ้าใเาเลย
" ที่ผมอยาให้หมออบ "
" ... "
" เพราะผมะไ้้อหมอ "
" ... "
" เพราะหมอือนสำั
ถึอยาะ้อ "
" ผมไม่ไ้โรธุ
ผมแ่ไม่พอใเรื่อทีุ่ว่าผมอ้วน " ็แ่ำพูธรรมาทั่วไปที่นรหน้าอยาะใ้มันเพื่อ้อผมเท่านั้น
ผมเผลอสบานัวสู ามที่ทอประายราวับมีาวนับล้านอยู่ในนั้น ำว่าวาือหน้า่าอวใมันะริแววาที่แสวามริในั่นมันทำให้ผมลืมเรื่อราวทั้หมยเว้นูบเมื่อสัรู่
" หมอนี่ิมาไปไ้ "
ริมฝีปาหยัียิ้มอีรั้าเรียวหยีลเป็นรูปเสี้ยวพระันทร์เ่นเิม
นี่เาไม่ไ้ิมาเรื่อูบอเราเลยเหรอ
" ็ุว่าผมนี่ ! "
"
หมอน่ารันผมอยาะแล้ไ "
" ... "
" อย่าอนผมนะ "
" ะรวสุภาพไ้รึยั "
ผมวระเปลี่ยนเรื่อไ้แล้ว
ผมีหน้านิ่ใส่นัวสู่อนะรอาไปมาแสร้ทำเป็นว่าเบื่อเรื่อที่เาวนผมเสวนา้วยืนเสวนา่อมีหวัผมไ้เินเาเพราะำพูเลี่ยนๆ
ที่ออาปาเาแน่
"
อยาเห็นผมถอเสื้อ็บอมาเถอะหมอ "
" ใรอยาะไปเห็น
บ้ารึเปล่า " ำพูอผมัับใบหน้าที่มันำลัร้อนมาึ้นเรื่อยๆ
ใรบอว่าผมอยาะเห็นเาถอเสื้อผ้าันผู้าย้วยันทำไมผม้อสนใหุ่นอเา้วย
"
เห็นเอาแ่รบเร้าอยาะให้ผมรวสุภาพ อยาเห็นหุ่นผมล่ะี่ "
" ุนี่มันริๆ เลย "
เอาใ้สายหูฟัเาะหัวนไ้อมวน นัวสูำเบาๆ
ในลำอแ่็ยอมึเสื้อัวเอึ้นโยี
" ผมมันน่าอะไรรับหมอ "
" น่าับ่า " ผมแนบไอะแฟรมลับลำัวรำแหน่้อนเนื้อที่หน้าอ้า้ายอเฮุน
เสียัหวะหัวใอเาที่่อยๆ ัเ้าโสประสาทารรับรู้อผม้าๆ
ระหว่าที่ฟัสายาเ้ารรม็ันเหลือบมอสำรวร่าายอนรหน้าผิวสีาวเนียนับิแพที่สวยนั่นมันทำให้ผมอิาเาเหมือนัน
" อ่า..
เสียในึว่าะมผมว่าหน้าหล่ออะไรทำนอนั้นะอี "
"
ุหลัวเอมาเินไปรึเปล่า " ผมถอหูฟัออ่อนะบ่นใส่เาเบาๆ
มีหน้ามาบอัวเอหล่อไม่อายฟ้าินบ้ารึไ
" ผม็ิว่าใ่
แ่ถ้าหมอไม่มอผมเหมือนอยาะินนานี้ผม็ิว่าผมหล่อริๆ "
"
ผมไม่อยาะุยับุแล้ว "
" ะไมุ่ยริๆ เหรอ "
"
หยุทำหน้าาแบบนั้นไ้แล้ว " ผมเาะปาาลลาหน้าผานไ้อมอึนเบาๆ อย่าหมันไส้เาัะวนประสาทผมมาเินไปแล้วนะ
" ใอ่อนล่ะสิ "
" ็รู้นี่ "
" หมอน่ารัี ผมอบ "
"
ั้น่วยทำัวน่ารั้วย อย่าให้ผมหุหิแบบเมื่อสัรู่นะรับุโอ เฮุน "
ริมฝีปาอิ่มเผยรอยยิ้มหวานรูปหัวใที่นานรั้นไ้รหน้าะไ้เห็น
น้ำเสียหวานล่าวเอ่ยประประันนไ้ที่ยัไม่หยุเล่นับอุปร์อเา
" หมอ "
" ? " ผมเยหน้าาใบบันทึารรวสุภาพอเฮุน
แล้วเลิิ้วมอนรหน้าที่เอ่ยเรียื่อผม
"
ทำไมหมอไม่แทนัวเอแบบน่ารัเหมือนในีรี่ย์เาหลีอ่ะ " นอาเป็นโรแล้วเายัเป็นนิหนัพวนั้น้วยเหรอ
วันหนึ่นี่เาทำอะไรบ้านอาวนประสาท ? วนผม ? ูีรี่ย์ ?
และเล่นับแมวอ้วนนั่น
"
เพราะนี่ีวิริไม่ใ่ในหนันะุ "
"
แ่ผมอยาลอให้หมอแทนัวเอแบบนั้นบ้า น่าเอ็นู "
"
ไม่มีทาที่ะน่าเอ็นูแบบนั้นแน่นอน " ผมปัมือเฮุนที่ำลัึแ้มอผมอย่าสนุสนาน
นี่ผมเป็นหมอที่ใีเินไปรึเปล่านะให้นไ้เล่นหัวเล่นแ้มไ้มานานี้รู้ถึไหนอายถึนั่นแน่เลย
" หรือหมอะูเอ็น ? "
" นี่ใรสอนุพูเรื่อพวนี้ัน
? " ผมหรี่ามอนัวสูที่พู้วยน้ำเสียระปรี้ระเปร่า
แสว่าอาารอเาำเริบอีแล้วสินะถึว่าทำไมอาารเยาและอมมึนนั่นถึไ้หายไป
" านยอล "
"
ทีหลัเาสอนอะไรุอย่าไปเื่อเามานัสิ มันไม่ใ่เรื่อน่าพูเลยนะ " เมื่อนึถึพี่นลาอบ้าน็พาลัทำให้ผมอารม์เสียไม่หยุ
ไม่ว่าะเอันี่รั้หมอนั่น็อบหาเรื่อให้ผมประสาทเสียลอ้วย้ำไอ่หูาๆ
นั่นมัน็เะะสายาอผมไม่เบา
แถมมาสอนน้อัวเอเรื่อโริพวนี้อี่าเป็นพี่ที่ไม่ไ้เรื่อเลย !
"
อย่าบอนะว่าหมอเวอร์ิ้นอยู่ ? "
" ... " ผมวระอบเายัไี
ะบอว่าใ่ ผมเวอร์ิ้นอยู่โสิออนเลล์แบบนี้น่ะเหรอ
ไม่ใ่แนวทาที่ีเท่าไหร่นัสำหรับผมน่ะนะ หลัาที่ผมไม่อบเาเฮุน็ระเบิเสียหัวเราะออมาเหมือนับนบ้า่อนะยับมาใล้ิับผมมาว่าเิมไหล่ว้านั่นระแะผมเบาๆ
นผม้อหันไปมอเา
" นี่หมอ ถามริเยแบบ่วยัวเอบ้าป่ะ
"
" อีาบ้า ! " ใบหน้าหวานถึับแเถือเพราะประโยำวมที่นัวสูเอ่ยถาม
ใบรวสุภาพบันี้ลายเป็นอาวุธั้นีที่ใ้ทำร้ายนไ้ไปเสียแล้ว
มือเล็ฟาเอสารลไปามลาไหล่อนัวสูที่เอาแ่หัวเราะอบใเหมือนับว่าเรื่อพวนี้เป็นเรื่อล้อเล่น
" ่านเป็นแล้วรึไ "
"
อยาโนผม่ามาว่านี่รึไ "
" ่ามาผมูบอีนะ "
ไม่พูเปล่าเายื่นใบหน้าัวเอเ้ามาใล้ผมอี
"
ผมะเอาเรื่อวัวามันรัอุให้ายะ " เาเป็นนที่น่าโมโหมาสำหรับผม
เาล้าพูเรื่อพวนั้น้วยสีหน้าแบบนั้นไ้ยัไัน
เาไม่ิะรันวลสวนัวบ้าเหรอปล่อยเนื้อปล่อยัวแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ะไปมีรอบรัวับเาบ้าัน
" โอเ ผมล้อเล่นน่า "
นัวสูหยุำ่อนะยมือึ้นทั้สอ้าเป็นเิประาศว่ายอมำนนแล้ว
ผมนั่รอ้อมูลและเ็สุภาพอเฮุนอีนิหน่อยผล็ออมาีเหลือแ่เาที่้อไปินยาแล้วะไ้หายาโรนี้ไวๆ
"
สุภาพอุีึ้นแล้ว เหลือเพียแ่ารวบุมอารม์นิหน่อย็ถือว่าุใ้ไ้ "
ผมระบายยิ้มให้นัวสูที่นั่ฟัเสียหัวใอเบาะโฟาอยู่(?)
ผมมอภาพรหน้า้วยวามเอือมระอาับอาาริ๊๊ออเาที่มีมาให้ผมำไม่หยุ
" หมอ "
" ว่าไ " ฝ่ามือให่ย้ายำแหน่ไอะแฟรมมาเป็นที่หน้าออผมแทน
ึ่ผมเอ็้อเล่น้วยับเาถ้าัอัใอี็มีทะเลาะใส่ันแน่นอน
" ลมีอะไร "
หลัาทีเาเียบไปนานผมเอ็ไม่รู้ว่าเาะพูอะไร
แววามสั่นไหวระริราวับเปลวเทียน่อนะเยหน้าึ้นมาสบาับผมที่ยัมอเาอยู่ไม่รู้ว่าทำไมเาถึมีท่าทาเปลี่ยนไปอีรั้
" ถ้าผมหายีึ้นแล้ว
หมอะหายไปาผมไหม ? "
" ไปอาบน้ำไ้แล้ว "
ผมึสายหูฟันั่นออาหูอเาไม่รู้ว่าทำไมผมถึไม่อบเาว่าะอยู่หรือแ่ยิ่มอาเาใอผมมัน็เริ่มสั่นไหวไปทุทีราวับว่ามีนำลัรัวลออยู่ในใ
เฮุนพยัหน้าเป็นอันล่อนะเินออาห้อไปอย่าเียบเียบผมไ้แ่มอามแผ่นหลัว้าที่่อยๆ
หายไปนสุทาเิน
"
สวัสีรับุหมอยอู " ผมเยหน้ามอเ้าอเสียแล้วถึับบาอ้อ
ให้ทายว่าเาเป็นใรที่ผมไม่เอที่สุ ? นที่ทำให้ผมเบื่อหน่ายที่สุในบ้านหลันี้
ิ๊่อ
ิ๊่อ
ิ๊่อ
.
.
.
.
านยอลไ
" สวัสีรับ "
" ทำไมถึมานั่รนี้ล่ะรับ
ปิเห็นลุอยู่ับน้ออผม " ็เพราะอนนี้น้ออเาหายหัวเ้าไปในห้อัวเอแล้วไม่ยอมให้ผมเ้าไปหาผมเลยไ้มาอ่านหนัสือพิมพ์ที่ห้อนั่เล่นนี่ไ
แ่ผมไม่อยาอบเรื่อพวนี้ให้น้าายฟัหรอนะ
" นั่นมันเรื่ออผม "
" ผมแอบสสัยนะ "
"
นานี้ไป้อแอบแล้วมัุ้ " ผมแวะน้าายัวเอที่เอาแ่ถามเรื่ออะไร็ไม่รู้ถามไม่หยุไม่หย่อนเลย
" ฮึ..
ผมแ่สสัยว่าทำไมุถึพูีับทุนในบ้านยเว้นผม "
" อยารู้เหรอ ? " ผมลหนัสือพิมพ์ลแล้วหันไปมอปาร์
านยอลที่เอนหัวับโฟามอผม้วยสายาอยารู้อยาเห็น
" ใ่ ผมอยารู้ "
" ผมไม่บอุหรอ "
"
ุเป็นหมอที่น่า้นมา "
" พอีผมไม่อบ่อนแอบ "
ผมำในลำอเมื่อเห็นปาร์ านยอลหน้าเหวอไปับำอบที่เหนือาอผม
เาไม่ิว่าผมะวนประสาทเาลับสินะ
" ุวนประสาทผม ? "
"
ผมิว่าผมไม่ไ้วนประสาทุนะ "
" แล้วเาเรียว่าอะไร "
" ารไล่ทาอ้อม " ผมยแ้วาแฟึ้นมาิบพลามอเา้วยสายาไล่เาออไปให้ห่า
"
แล้วทำไมไม่ไล่ผมะรๆ ล่ะ "
" เพราะผมเรใุ "
"
มาถึนานีุ้อย่าเรใผมเลย "
" ุพูเอนะ " ผมหรี่ามอานยอลที่พยัหน้าหึหั
ไ้..
ลให้ผมไม่เรใผมเอ็ะไม่เรใผมวาแ้วาแฟ่อนะหยิบหนัสือพิมพ์ที่นอนแอ้แม้อยู่บนโ๊ะมาม้วนให้มันหนาแน่นนแ็พอที่ะฟาแล้วเ็บ
" รับ "
" ออไปาผมไ้แล้ว
รำา " ผมียิ้มหวานให้านยอลที่ยัไม่รู้เรื่อรู้ราวอะไร
" ผมไม่ไป "
ป้าบ
" โอ้ย "
" ะไปไหม " ผมฟาม้วนหนัสือพิมพ์ลที่หัวอเาแรๆ
ู่นรหน้าฟ่อๆ เหมือนลูแมวัวน้อยที่หวอาาเอัวเอ
นัวสูยู่หน้ายู่ปาใส่ผมไม่นานนัวสู็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มมุมปาแทน
" ผมเ็บนะ "
" เรื่ออุสิ "
" ุเป็นหมอที่ไม่ีเลย
"
" นั่นมันเรื่ออผม
ุไม่ใ่นไ้อผม รรยาบรรหมอมันใ้ไม่ไ้สำหรับผมในอนนี้ " ผมพูไป็ีเาไปหลายๆ
รอบีนเ้าัวป้อันไม่อยู่น้อึม้วนระาษอผมโยนทิ้ไป สมน้ำหน้า อยามาเล่นับผมเอีนั
" โหร้าย "
"
นั่นมัน็เรื่ออผมอีเ่นเย "
" ูไปุหมอ็น่ารันะ "
"
าอุมีไว้เพื่อ้อหน้าผมรึไ " นี่เป็นบทสนทนาระหว่าผมับเาที่ยาวที่สุเท่าที่เยมีมา
ปาร์
านยอลเป็นบุลที่ผมไม่อบเลย้วย้ำเามัะวนประสาทผมทุรั้ที่เอแถมวนประสาทหนัว่าเฮุนะ้วย้ำนน้อวนประสาทเท่าไหร่นพี่นี่ยำลัสิบไปเลย
"
หรือะให้ผมมออย่าอื่น ? "
"
ถ้าุยัพูาลามเปรอยู่แบบนี้
ุอาะสมอเสื่อมเพราะผมใ้หนัสือพิมพ์นี่ีหัวุ็ไ้ " ผมยมือึ้นมาปิร่าายัวเอที่ำลัสูสายาราวัมีนั่นไล่มอไปทุส่วน
ลิ้นแไล้เลียามริมฝีปาหยัเหมือนนโริที่มัะเยพบเห็นในหนั
" นน่ารัมัใร้าย "
ผมผะถอยหลัหนีิโฟาเา่อยๆ
ืบลานเ้ามาใล้ผมนแทบะลายเป็นว่าะร่อมผมไ้แล้ว้วย้ำ
แ่ถึยันั้นผม็ไม่หวั่นหรอถ้าแสว่าลัวนรหน้าออไปเาไ้ใแน่นอน
"
แล้วมันเี่ยวอะไรับนหูา "
" หูา็ทำให้เสียวไ้นะ
"
" รับ ไ้เสียวแน่
นี่แน่ะ " ผมยื่นหน้าไปัสันมูโ่นั่นแรๆ
นนัวสูระเ็นออไปุมมูัวเอที่มีรอยฟันอผมฝัอยู่
" โอ้ย หมอนะหมอ "
" รับ ผมหมอไ บาย "
ผมียิ้มหวานเป็นรั้สุท้าย่อนะโบมือลาเาเินออมาปล่อยให้ปาร์
านยอลร้อโวยวายเหมือนนบ้า่อไป
บ้านหลันี้มีอะไรให้ผมอยู่ไ้มั่เนี่ยรหนู็เอนนู้น รนี้็เอนนี้
เยอะแยะะนผมิว่าในบ้านหลันี้ไม่มีที่ยืนให้ผมเลย้วย้ำ เฮ้อ.. ผมล่ะเพลีย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ª ทอล์ ทอล์ !!
ª มา่อแย้วั้บ อยาโนพี่านร่อมบ้ามั้ยเอ่ย
ใรอยาโนยมือึ้น ?!
ª ส่วนอีสอเรื่อะทยอยแ่นะรั
อทนรอพี่หน่อยนะน้อ เลิ้บ
ª แล้วมาเอันอนหน้านะฮับป๋ม สวัสีนะรับ
ª #นไ้พิเศษอยอู
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น