คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #85 : Special YunJae # 18
ร่างบางที่กำลังจมอยู่ในห้วงนิทราแสนหวานนั้นไม่ได้รับรู้เลยว่าทุกๆอิริยาบถของตัวเองได้ถูกร่างสูงบันทึกเอาไว้หมดแล้ว ยุนโฮมองรูปภาพที่ตัวเองถ่ายไว้เมื่อสักครู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข
นับตั้งแต่วันที่รู้ว่าแจจุงท้องยุนโฮก็เริ่มทำการแอบถ่ายร่างบางเอาไว้ทุกๆครั้งที่มีโอกาสโดยที่ว่าที่คุณแม่คนสวยไม่ได้มีโอกาสได้รู้ตัวเลยว่าอิริยาบทยามเผลอของตนเองจะถูกบันทึกเอาไว้หมดแล้ว ซึ่งยุนโฮตั้งใจว่าจะให้แจจุงเห็นรูปเหล่านี้ในวันแต่งงานของเขาทั้งสองคน
ใช่แล้วล่ะ ยุนโฮคิดเรื่องแต่งงานของเขากับแจจุงมาโดยตลอด ร่างสูงตั้งใจเอาไว้ว่าหลังจากที่เรียนจบและกลับไปที่เกาหลีเรียบร้อยแล้วเขาจะขอแจจุงแต่งงาน แต่งงานทั้งๆที่มีลูกด้วยกันแล้วนี่แหละ คิดแล้วมันคงจะน่ารักไม่เบาที่มีพยานความรักตัวน้อยๆอยู่ในงานด้วย
ยุนโฮรีบเอากล้องไปซ่อนไว้ที่เดิมทันทีที่เห็นว่าคนตัวเล็กบนเตียงเริ่มขยับตัวแล้ว เปลือกตาสีน้ำนมค่อยๆเปิดขึ้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ยุนโฮวิ่งกลับมาที่เดิม
“ อรุณสวัสดิ์ครับ ” ปากหยักจูบเบาๆลงบนกลีบปากนิ่มเพื่อทักทายเช้าวันใหม่
“ ยุนตื่นนานแล้วเหรอ ” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดจะงัวเงียมือบางยกขึ้นมาขยี้ตาเหมือนเด็กๆ
“ สักพักแล้วล่ะ แจไปอาบน้ำสิเดี๋ยวจะได้ออกไปซื้อของกัน ” บอกพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ยุนโฮช่วยจับขาเรียวทั้งสองข้างหย่อนลงข้างเตียง
“ ซื้อของ ซื้ออะไรเหรอ? ”
“ ซื้อเสื้อผ้าที่จะใส่ไปงานคืนนี้ไง ” ยุนโฮช่วยทวนความทรงจำให้กับคนขี้ลืม
“ แจต้องไปด้วยเหรอ ” แจจุงพยักหน้าเบาๆเมื่อนึกขึ้นได้ แต่แจจุงไม่อยากไปเลยอ่ะแจจุงอายเพื่อนๆ
“ แต่เพื่อนๆถามหาแจกันตั้งหลายครั้งนะ พวกนั้นบ่นคิดถึงแจใหญ่เลย ”
เมื่อวานทางมหาวิทยาลัยประกาศผลสอบของเทอมที่แล้ววันนี้เพื่อนๆจึงนัดกันไปฉลองผลสอบกัน และทุกคนก็รบเร้าบอกให้เขาพาแจจุงไปให้ได้เพราะว่าไม่ได้เจอหน้านานแล้ว
“ แต่แจอายนี่นา ” ร่างบางบอกตามจริง
ให้ไปเจอเพื่อนทั้งๆที่ท้องโตใกล้คลอดเนี่ยนะไม่เอาหรอกเดี๋ยวก็โดนพวกนั้นล้ออีกจนได้ แจ
จุงยังจำได้นะว่าวันที่เขาเข้าไปสอบไฟนอลแล้วพวกนั้นเห็นเขาก็ล้อใหญ่เลยดีที่วันนั้นไม่ได้ใส่ชุดคลุมท้องเพราะถ้าไม่อย่างนั้นแจจุงคงโดนล้อจนแทบแทรกแผ่นดินหนีไม่ทันแน่ๆ
“ ถือซะว่าออกไปทานข้าวนอกบ้านก็แล้วกันนะ เราไม่ได้ทานข้าวนอกบ้านนานแล้วไม่ใช่
เหรอ ” ยุนโฮพยายามเกลี่ยกล่อม เพราะร่างสูงเองก็อยากให้แจจุงออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างไม่ใช่วันๆเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องมีแค่ป้าแม่บ้านกับมุนบินเป็นเพื่อนคุยเท่านั้น
“ แล้วมันจะไม่ดึกเหรอ ” แจจุงยังคงกังวลเพราะกลัวว่างานจะเลิกดึกแล้วทำให้กระทบกับการพักผ่อนของลูกน้อยในท้อง
“ ยุนสัญญาว่าจะพากลับก่อนสามทุ่ม ”
“ งั้นไปก็ได้.....จะได้ไปคุมไม่ให้ยุนดื่มด้วย ” ร่างบางยอมตกลง ดีเหมือนกันถ้าเขาไปด้วยยุนโฮจะได้ไม่กล้าดื่ม
ไม่ได้หรอกกับยุนโฮหน่ะเวลาปล่อยให้ไปสังสรรค์กับเพื่อนทีไรเป็นได้ดื่มกลับมาทุกที แล้วก็มาเดือดร้อนเขาที่ต้องมานั่งทนดมกลิ่นเหม็นๆเพื่อเช็ดตัวให้ แล้วยุนโฮน่ะเวลาเมาแล้วมักจะเปลี่ยนนิสัย ซึ่งแจจุงไม่ชอบเลยเพราะชอบแซวผู้หญิงอื่นไปทั่วใครมาขอเบอร์ก็ให้เขาไปหมดเพราะเป็นแบบนี้ไงหล่ะแจจุงถึงไม่อยากให้ยุนโฮดื่ม
“ แหะๆ ” หัวเราะแห้งๆกลบเกลื่อนเพราะคดียังมีติดตัว
แต่เรื่องครั้งนั้นถ้าจะหาคนผิดแล้วล่ะก็คนคนนั้นต้องเป็นชิม ชางมินไม่ใช่ชอง ยุนโฮคนนี้ เพราะวันนั้นชางมินทะเลาะกับยูฮวานแล้วไม่อยากกลับห้องก็เลยชวนเขาออกไปหาอะไรดื่ม แต่ดื่มกันท่าไหนก็ไม่รู้ถึงได้เมาด้วยกันทั้งคู่มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ยืนอยู่หน้าห้องแล้วเห็นแจจุงยืนทำหน้าโหดรออยู่นั่นแหละ
“ แล้ววันนี้มีใครไปบ้างอ่ะ ” ร่างบางหันมาถามขณะที่กำลังหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมอาบน้ำ
“ ครบเลย เพื่อนเราไปหมดทุกคน ”
“ อืม...จะว่าไปแล้วแจก็ไม่ได้เจอเพื่อนนานเหมือนกันน่ะเนี่ย ” นิ้วเรียวยกขึ้นมาเคาะปลายคางเพื่อคำนวนเวลาครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ตอนสอบไฟนอลล่ะมั้ง
เพราะแจจุงเรียนแบบเรียนรู้ด้วยตนเองเลยทำให้ร่างบางไม่จำเป็นต้องเข้าไปเช็คชื่อในมหาวิทยาลัยแค่เข้าไปครั้งเดียวเลยก็คือวันสอบ ซึ่งมันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้แจจุงไม่ค่อยได้เจอเพื่อนในกลุ่มเท่าไหร่
“ เพราะแบบนี้ไงล่ะเพื่อนๆถึงได้อยากเจอแจ ” ยุนโฮบอกยิ้มๆเมื่อหนาช่วยปิดประตูห้องน้ำให้ร่างบางโดยที่ไม่ล็อคประตู
เพราะมันเป็นข้อตกลงระหว่างแจจุงกับยุนโฮว่าเวลาที่เข้าห้องน้ำห้ามล็อคประตูเพราะถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นมันจะทำให้เข้าไปช่วยได้ลำบาก อันที่จริงไม่ใช่แค่ประตูห้องน้ำหรอก เพราะไม่ว่าแจจุงจะเข้าออกห้องไหนก็ห้ามล็อคทั้งนั้น
...............................................................
ภายในร้านอาหารร้านไม่ใหญ่มากนักมุมหนึ่งของร้านได้ถูกจับจองโดยเด็กวัยรุ่นหญิงชายมากกว่าสิบคน ยุนโฮกับแจจุงที่พึ่งเดินเข้ามาในร้านมองหาเพื่อนของตัวเองสักครู่ก่อนจะยกมือตอบเมื่อหนึ่งในนั้นยกมือเรียกว่าพวกเขาอยู่ตรงนั้น
“ เฮ้....คุณพ่อคุณแม่มือใหม่พวกเราอยู่ทางนี้ ” ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นตะโกนเรียกเพื่อนทั้งสองคนก่อนที่ทั้งโต๊ะจะพร้อมใจหันหัวเราะชอบใจ
แจจุงได้แต่ก้มหน้าเม้มปากซ่อนความอายเอาไว้ เห็นไหมว่าแล้วไม่มีผิดนี่ขนาดว่าพึ่งเดินเข้ามาในร้านนะเนี่ย
“ ขอโทษทีนะที่มาช้า....พอดีว่าติดธุระนิดหน่อยน่ะ ” ยุนโฮบอกกับเพื่อนก่อนจะประคองแจ
จุงให้นั่งลงที่โซฟา
ตอนนี้แจจุงก็ท้องได้เจ็ดเดือนกว่าแล้ว ท้องที่โตขึ้นเรื่อยๆมันจึงทำให้ร่างบางลุกนั่งค่อนข้างที่จะลำบากยุนโฮจึงต้องช่วยประคองทุกครั้งที่แจจุงจะลุกหรือจะนั่ง
“ ไม่เป็นไร พวกฉันก็มาถึงได้ไม่นานเท่าไหร่ ” หนุ่มผิวเข้มบอกด้วยน้ำเสียงสบายๆก่อนจะหันไปทักทายเพื่อนหน้าสวยที่นั่งอยู่ข้างๆยุนโฮ “ ไม่เจอกันนานเลยนะแจจุง ”
“ อืม...นานมากแต่พวกนายก็ยังเหมือนเดิมเนอะ ” เสียงหวานตอบยิ้มๆหากแต่คำว่าเหมือนเดิมของแจจุงนั้นกลับมีความนัยแฝงอยู่
.......พวกนายก็ยังชอบกวนประสาทเหมือนเดิมเลยเนอะ…………….
“ แต่ฉันว่านายไม่เหมือนเดิมนะ ”
“ นายจะบอกว่าฉันอ้วนขึ้นใช่ไหมล่ะ ” ไม่ต้องรอให้เพื่อนพูดจบแจจุงก็แทรกขึ้นมาก่อนรู้เลยล่ะว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมตรงไหน ใบหน้าหวานงอง้ำเพราะมีแต่คนทักว่าอ้วนขึ้น
หน้างอๆของแจจุงเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนทั้งโต๊ะ เมื่อกี๊แจจุงเป็นพูดเองนะพวกเขายังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ
“ พวกนายก็อย่าแซวแจจุงนักสิ คนท้องก็ต้องอ้วนขึ้นเป็นธรรมดา ” หญิงสาวหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น
แจจุงคงจะคิดว่าเธออยู่ข้างแจจุงแล้วล่ะถ้าไม่เห็นว่าเธอพูดไปหัวเราะไป แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆนี่นา
“ ถ้ามากันครบแล้วก็สั่งอาหารเลยดีไหม ” ใครบางคนชวนเปลี่ยนเรื่องก่อนที่แจจุงจะงอนขึ้นมาจริงๆ
“ นี่ยังไม่ได้สั่งกันอีกเหรอ ” แจจุงถามด้วความแปลกใจ เขาก็นึกว่าสั่งอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว อุตส่าห์มาช้านึกว่ามาถึงก็จะได้กินเลยแต่นี่ต้องมานั่งรออีกเหรอ รู้งี้มาตอนงานใกล้เลิกก็ดีหรอก
“ ยังเลย พวกฉันมาถึงก่อนพวกนายไม่กี่นาทีเอง ”
“ เหรอ...งั้นก็สั่งอาหารกันเถอะ ” ยุนโฮพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะบอกให้ทุกคนช่วยกันสั่งอาหารเพราะตอนนี้มันก็ได้เวลาอาหารเย็นปกติของแจจุงแล้ว
ในขณะที่กำลังช่วยกันเลือกเมนูอยู่นั้นแก้วเบียร์ก็ถูกส่งมาต่อหน้าร่างสูง ยุนโฮหันไปมองแจ
จุงเป็นเชิงถามว่าเขาดื่มได้ไหม ซึ่งแจจุงก็พยักหน้าแบบขอไปทีแต่ก็ไม่วายมีคำขู่ตามมา
“ แค่แก้วเดียวนะ มากกว่านี้นอนนอกห้อง ” เสียงหวานกระซิบรอดไรฟัน เพราะยุนโฮต้องขับรถต่อเขายังไม่อยากเอาชีวิตไปฝากไว้กับคนเมาหรอกนะ
ยุนโฮได้แต่ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะรับแก้วเบียร์มาท่ามกลางเสียงล้อเลียนของเพื่อนๆ หมดกันภาพลักษณ์ของชองยุนโฮผู้ที่ไม่เคยกลัวใครแต่วันนี้กลับต้องมากลัวเมียกับลูกรู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น
“ อะไรกันยุนโฮ แค่ดื่มก็ต้องขออนุญาตเมียด้วยเหรอ ” เพื่อนในกลุ่มเอ่ย แซวกลั้วหัวเราะ
พอโดนแซวแบบนี้ยุนโฮถึงกับพูดอะไรไม่ออกร่างสูงจึงกลบเกลื่อนด้วยการยกแก้วเบียร์ขึ้นมาจิบพร้อมๆกับแก้คำพูดของเพื่อนในใจ
...............กลัวที่ไหน แค่เกรงใจก็เท่านั้น………………..
นั่งคุยกันไปได้สักพักยุนโฮก็รู้สึกว่าแจจุงกำลังสะกิดก่อนจะหันไปมองแล้วพบว่าร่างบางมีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ยุนโฮก้มลงไปกระซิบถามด้วยความเป็นห่วงหากแต่เพื่อนๆกลับมองว่าทั้งคู่กำลังสวีทกันอยู่
“ ว่าไงครับ แจเป็นอะไรหรือเปล่า ” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำไมแจจุงถึงได้ทำหน้าแบบนั้นล่ะหรือว่าจะง่วงนอนแต่ก็ไม่น่าใช่เพราะตอนนี้แค่ทุ่มกว่าเอง
“ เมื่อไหร่จะกลับบ้านอ่ะ ” ใบหน้าสวยหงิกเล็กน้อย
“ แจง่วงแล้วเหรอ ” คิ้วหนาขมวดนิดๆ
“ เปล่า แต่แจเหม็นบุหรี่ ” ร่างบางยู่หน้าไม่ชอบใจเพราะโต๊ะข้างๆสูบบุหรี่ไม่หยุด จนแจจุงจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว และร่างบางมั่นใจว่ามุนบินเองก็คงไม่ชอบใจแน่ๆถ้าหากว่าเขายังนั่งอยู่ตรงนี้ต่อไป
และอีกอย่างคุณหมอเคยบอกว่าอย่าอยู่ใกล้คนที่สูบบุหรี่นานๆเพราะสารของบุหรี่นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด และแจจุงก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเพราะตอนนี้ลูกเขาแค่เจ็ดเดือนเอง
“ งั้นย้ายโต๊ะมั๊ย เพราะแจพึ่งทานไปนิดเดียวเอง ” ยุนโฮหันไปมองโต๊ะข้างๆด้วยสายตาไม่ชอบใจก่อนจะหันมาถามคนรักเพราะแจจุงพึ่งทานไปนิดเดียวเอง
“ ไม่เป็นไรอ่ะ เกรงใจเพื่อน ” ร่างบางปฏิเสธเพราะไม่อยากให้คนอื่นมายุ่งยากเพียงเพราะเขาคนเดียว
“ ถ้างั้นเดี๋ยวแวะไปทานที่ร้านพี่จุนฮีต่อก็แล้วกัน ” ยุนโฮยอมตามใจเพราะเขาเองก็ไม่อยากให้แจจุงอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้เท่าไหร่
“ เอาแบบนั้นก็ได้ ”
หลังจากที่ตกลงกันเสร็จเรียบร้อยแล้วว่าจะขอตัวกลับก่อนแล้วพาแจจุงไปทานอาหารที่ร้านของพี่จุนฮีต่อยุนโฮก็หันไปบอกเพื่อนๆ
“ เดี๋ยวฉันกับแจจุงต้องขอตัวก่อนนะ ” ยุนโฮหันไปบอกเพื่อนๆที่กำลังคุยสนุกกันอยู่
“ อ่าว...ทำไมกลับกันเร็วนักล่ะ ”
“ พอดีว่าแจจุงไม่ค่อยสบายน่ะ”
“ น่าเสียดาย ยังไม่ทันได้สนุกด้วยกันเลย ” เพื่อนๆต่างบ่นเสียดายเพราะปาร์ตี้ครั้งนี้พึ่งจะเริ่มขึ้นเองพวกเขายังไม่ทันได้มอมเหล้ายุนโฮเลยนะ โหย....แบบนี้ก็อดเห็นแจจุงหึงยุนโฮอ่ะดิ
“ เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน ” ยุนโฮยิ้มให้เพื่อนเป็นการขอโทษที่อยู่ด้วยจนงานเลิกไม่ได้
“ โอเค แล้วเจอกันใหม่นะแจจุง ” เพราะเป็นห่วงสุขภาพของคนท้องเพื่อนๆก็เลยไม่รั้งไว้เหมือนทุกครั้ง
เพราะถ้าเป็นแจจุงที่ยังเป็นปกติหรือว่าเป็นยุนโฮมาคนเดียวแล้วล่ะก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ขอตัวกลับได้ง่ายๆแบบนี้
“ อืม...แล้วเจอกันใหม่ ขอโทษด้วยนะที่ต้องรีบกลับก่อน ” แจจุงบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดนิดๆเพราะนานๆทีถึงจะได้เจอกันแต่เขาก็อยู่ได้แป๊บเดียวเอง
“ ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้ถ้านายคลอดแล้วพวกเราจะแวะไปเยี่ยมนะ ”
“ นี่แสดงว่าถ้าฉันไม่คลอดพวกนายก็จะไม่แวะไปเยี่ยมฉันใช่ไหม ” แจจุงแกล้งตัดพ้อเพื่อนงอนๆ ใช่สิ....ตอนนี้เขามันหัวเน่าแล้วนี่เพราะเดี๋ยวนี้อะไรๆก็มีแต่หลานคิดแล้วมันก็น่าน้อยใจชะมัด
“ แน่นอน ก็พวกฉันอยากเห็นหน้าหลานนี่นา ” นอกจากเพื่อนจะไม่ง้อแล้วยังพร้อมใจกันหัวเราะอีกต่างหาก
“ จำไว้เลยนะ ยุนกลับกันเถอะ ” ปากอิ่มอมลมเข้าไปจนเต็มแก้มเพื่อบอกว่าตอนนี้แจจุงงอนจริงๆแล้วนะ ตากลมมองเพื่อนค้อนๆก่อนจะสะบัดก้นเดินนำไปที่รถ
ยุนโฮยกยิ้มนิดๆก่อนจะหันไปบอกลาเพื่อนๆอีกครั้ง “ กลับแล้วนะ ”
“ โชคดีเพื่อน...แล้วก็ฝากง้อคนขี้งอนด้วยนะ ”
ยุนโฮหัวเราะเบาๆตาคมมองตามร่างของคนรักออกไปก่อนจะหันกลับมาพยักหน้าเพื่อบอกว่าเดี๋ยวจัดการให้
…………………………………….
มือหนาเอื้อมไปช่วยนวดแผ่นหลังบางเบาๆหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพบว่าคนรักกำลังนั่งทุบหลังของตัวเองอยู่
“ ปวดหลังเหรอ? ” เสียงทุ้มเอ่ยถามส่วนมือหนาก็ช่วยนวดเพื่อหวังว่าร่างกายของแจจุงจะทุเลาความเมื่อยล้าคงไปบ้าง
“ อืม....ปวดตั้งแต่หลังจนไปถึงขาเลยล่ะ ” กำปั้นเล็กทุบลงบนต้นขาเบาๆเพื่อคลายความปวดเมื่อย
ถึงแม้จะพอรู้จากคุณหมอมาบ้างว่าช่วงไตรมาสที่สามนั้นจะมีอาการปวดหลังและปวดขาเพิ่มขึ้นมาด้วย แต่แจจุงก็ไม่คิดว่ามันจะปวดมากขนาดนี้นี่นา หรือว่ามันจะเป็นเพราะวันนี้เขาเดินดูของกับยุนโฮทั้งวัน
“ ค่อยยังชั่วขึ้นไหม ” เอ่ยถามทั้งๆที่มือยังคงนวดไม่หยุด
“ ดีขึ้นแล้วล่ะ ขอบคุณนะ ” แจจุงเอี้ยวหน้ากลับมาขอบคุณร่างสงที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง
เพราะถึงแม้อาการปวดมันจะไม่หายไปซะทีเดียวแต่อย่างน้อยมันก็ดีขึ้นกว่าตอนที่กลับมาถึงห้องใหม่ๆ แจจุงค่อยๆเอนตัวลงไปพิงกับหน้าอกแกร่งอ้อนๆ
“ หนักไหม ” เอ่ยถามด้วยความไม่มั่นใจเพราะกลัวว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นกว่าสิบกิโลกรัมจะทำให้ยุนโฮรับไม่ไหว
“ ไม่หรอก ....แค่นี้สบายมาก ” ปากหยักอมยิ้มบอกต่อให้แจจุงหนักกว่านี้เขาก็ไหว มือหนาเลื่อนขึ้นไปวางไว้บนหน้าท้องนูนประสานกับมือบางที่วางอยู่ก่อนแล้ว
สงสัยว่าคงเพราะโดนหลายคนทักเลยทำให้แจจุงเริ่มกังวลเกี่ยวกับน้ำหนักตัวของตัวเอง แต่ในสายตาของยุนโฮแล้วแจจุงก็ไม่ได้อ้วนขึ้นจากแต่ก่อนมากเพียงแค่ดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมานิดหน่อยซึ่งก็ทำให้แจจุงน่ารักไปอีกแบบ สงสัยว่าที่ทุกคนบอกว่าแจจุงอ้วนขึ้นนั้นคงเป็นเพราะว่ามือกับเท้าของแจจุงมันบวมขึ้นจากการที่เส้นเลือดขยายบวกกับแก้มยุ้ยๆเลยทำให้แจจุงดูเหมือนอ้วนขึ้น
“ แจอ้วนขึ้นมากขนาดนั้นเลยเหรอยุน ” ร่างบางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เขาอ้วนขึ้นจนคนอื่นสังเกตได้เลยเหรอ
“ ไม่หรอก....สงสัยว่าพวกนั้นคงไม่ได้เจอแจนานก็เลยไม่คุ้น ” บอกยิ้มๆ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาอยู่กับแจจุงทุกวันหรือเปล่าเลยไม่รู้สึกว่าแจจุงอ้วนขึ้น แต่เพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันนานพอเห็นการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยก็ทักเสียแล้ว
“ จริงนะ ยุนห้ามโกหกแจนะ ” ตากลมจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีนิลเพื่อขอคำยืนยันว่ายุนโฮไม่ได้โกหก
“ จริงสิครับ ”
“ แต่แจก็รู้สึกเหมือนตัวเองอ้วนขึ้นนะ ยุนว่าแจควรจะลดน้ำหนักดีไหม ” แต่ถึงยุนโฮจะยืนยันยังไงแจจุงก็ยังรู้สึกว่าตัวเองอ้วนอยู่ดีเพราะดูจากแก้มแล้วมันเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะมากเลย ท้ายประโยคหันไปขอความเห็นจากคนรักว่าเขาควรจะลดน้ำหนักดีไหม
“ ไม่ดีครับ.... ” ยุนโฮตอบแบบไม่ต้องคิด มือหนาลูบไปมาบนหน้าท้องนูนเบาๆเพื่อกล่อมเจ้าตัวเล็กในท้อง “ ถ้าแจลดน้ำหนักแล้วมุนบินจะจะกินอะไรล่ะ หืม ”
ร่างบางคิดตามคำพูดของคนรักหัวทุยพยักขึ้นลงเบาๆเมื่อคิดได้“ จริงด้วย .....ถ้างั้นเพื่อมุนบินคุณแม่จะยอมอ้วนก็ได้ ” เพื่อมุนบินคุณแม่ยอมโดนลุงๆป้าๆล้อว่าอ้วนก็ได้ขอเพียงอย่างเดียวขอให้ลูกชายของคุณแม่แข็งแรงก็พอ
“ ไม่ใช่เพื่อมุนบินคนเดียว....เพื่อตัวคุณแม่เองด้วยนะครับ ”
“ ครับผม...... แต่ตอนนี้คุณพ่อช่วยไปปิดไฟก่อนได้ไหมเพราะคุณแม่ง่วงนอนแล้วมุนบินก็ง่วงเหมือนกัน ” ยิ้มหวานรับคำก่อนจะไล่ให้คุณพ่อไปปิดไฟ เพราะถ้าหากว่าไฟยังสว่างจ้าอยู่แบบนี่คุณแม่กับมุนบินคงนอนไม่หลับแน่ๆ
ปากหนาจูบลงไปที่ขมับขาวเบาๆก่อนจะรั้งให้ว่าที่คุณแม่คนสวยลงไปนอนบนเตียงดีๆก่อนที่แจจุงจะพลิกตัวนอนตะแคงเพราะนอนหงายแล้วมันทำให้รู้สึกไม่สบายตัวอีกทั้งมันยังทำให้กอดยุนโฮได้ถนัดด้วย
“ ได้ครับ งั้นมุนบินกับคุณแม่รอคุณพ่อแป๊บนึงนะครับ คุณพ่อไปปิดไฟก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมากอด ”
***** อีกสองตอนสเปเชียลก็จะจบแล้วน๊า ^^
ความคิดเห็น