คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #88 : ~ Happy Family ~ 46
ยุนโฮเกือบจะดึงโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทันเพราะทันที่ที่กดรับสายเสียงแหบๆของคุณชายปาร์คยูชอนก็ตะโกนเข้ามาในสายทันที ก่อนจะถือเอาไว้ห่างๆเพราะเป็นห่วงสุขภาพหูของตนเอง
“ ยุนโฮ๊ ชอง ยุนโฮ ” ฟังดูเหมือนว่าคนที่กำลังตะโกนเรียกชื่อเขาอยู่ในสายนั้นกำลังตื่นเต้นกับอะไรสักอย่าง
“ เรียกซะเต็มยศเลยนะ ” ตอบกลับไปขำๆเพราะนอกจากยูชอนจะเรียกชื่อเขาเสียงสูงแล้วยังเรียกซะเต็มยศอีกต่างหาก
“ รู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ” น้ำเสียงของยูชอนยังไม่ได้ลดระดับความตื่นเต้นลงแม้แต่นิด
ยุนโฮดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหูอีกนิดเพราะกลัวว่าจะหูหนวกก่อนที่จะได้รู้ว่ายูชอนรู้อะไร ท่าทางแปลกๆของพ่อหมีนั้นทำให้คุณแม่คนสวยที่กำลังหัดลูกชายเขียน A B C อยู่ต้องหันมามอง
“ ยูชอนน่ะ ” ร่างสูงบอกกับภรรยาก่อนจะกลับไปคุยกับยูชอนต่อ “ ใจเย็นๆเพื่อน ค่อยๆพูดที่บอกว่ารู้แล้วแกรู้อะไร ” ยุนโฮพยายามบอกให้ยูชอนใจเย็น
“ ลูก ลูก ฉันเป็นผู้ชาย ” บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิดใบหน้าหล่อตอนนี้แทบจะหุบยิ้มไม่ได้แล้ว
“ หา...ว่าไงนะ ลูกแกเป็นผู้ชายเหรอ ” ยุนโฮเผลอถามกลับไปเสียงดังเพราะตื่นเต้นกับข่าวดีที่พึ่งรู้
“ อืม...พึ่งรู้เมื่อกี๊นี่เอง ” บอกด้วยน้ำเสียงเป็นสุข
วันนี้เขาพาจุนซูมาตรวจตามนัดของคุณหมอ พอตรวจเสร็จคุณหมอก็บอกว่าตอนนี้สามารถดูเพศลูกได้แล้วนะพวกเขาอย่างดูหรือเปล่า ซึ่งแน่ นอนว่าคำตอบก็คืออยาก ซึ่งตอนที่อยู่ในห้องตรวจเขากับจุนซูลุ้นแทบแย่กว่าที่จะได้รู้ว่าเจ้าตัวเล็กนั้นเป็นเพศไหนเพราะเจ้าตัวเล็กไม่ยอมอ้าขาออกเลยสงสัยว่าคงจะอายเลยไม่กล้าอ้าขาออกให้ดูต้องใช้เวลาเกลี่ยกล่อมอยู่นานกว่าเจ้าหนูจะยอมใจอ่อน
และพอรู้ว่าเป็นเพศไหนแค่นั้นแหละจุนซูก็ปล่อยโฮออกมาทันที ร่างบางเอาแต่นั่งยิ้มให้กับรูปถ่ายที่คุณหมอให้มาตลอดทาง และทันทีที่ถึงบ้านเขาก็รีบโทรบอกข่าวดีนี้กับยุนโฮทันที
“ดีใจด้วยนะเพื่อน แล้วนี่ไปซื้อของเตรียมไว้หรือยังล่ะ ” ยุนโฮยิ้มดีใจกับเพื่อนรัก ดีเลยลูกของยูชอนเป็นผู้ชายจะได้เป็นเพื่อนเล่นกับมุนบิน
“ ยังเลยว่าจะไปพรุ่งนี้น่ะ วันนี้ฉันนัดช่างมาแต่งห้องให้น่ะ ”
“ ห้องใคร ” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงล้อๆ
“ ห้องลูก ” ตอบก่อนจะหันไปยิ้มให้คนตัวเล็กที่พึ่งเดินลงมาจากชั้นบน
หลังจากที่รู้ว่าลูกน้อยในท้องของจุนซูเป็นผู้ชายยูชอนก็โทรบอกเลขาให้ช่วยหาช่างฝีมือดีมาแต่งห้องนอนให้กับเจ้าตัวเล็ก แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็ว่าจะชวนจุนซูไปซื้อของสำหรับเด็กผู้ชายมาเตรียไว้ด้วย
“ ไม่ค่อยเห่อเลยนะเพื่อน ”
“ เขาเรียกว่าเตรียมความพร้อมต่างหาก ” ใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มติดอยู่บนใบหน้า เห่อที่ไหนเขาเรียกว่าเตรียมความพร้อมต่างหากล่ะ “ ว่าแต่แกรู้หรือยังว่าลูกแกคนนี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย ”
“ ยังเลย ฉันว่าจะรอลุ้นทีเดียวตอนคลอดเลย ”ยุนโฮคิดว่ารอลุ้นแบบนั้นน่าจะตื่นเต้นกว่ากันเยอะและอีกอย่างอายุครรภ์ของแจจุงยังไม่สามารถรู้เพศเจ้าตัวเล็กได้
“ แล้วจะเตรียมของทันเหรอ ” ขนาดเขารู้ล่วงหน้ายังไม่รู้จะเตรียมทันหรือเปล่า เพราะเดี๋ยวก็นึกขึ้นได้ว่าอันนั้นไม่มีอันนี้ยังไม่ได้ซื้อเยอะแยะไปหมด
“ ทันอยู่แล้ว ระดับนี้ ” ได้ทีรีบพูดข่ม
ที่จริงยุนโฮกับแจจุงก็ทยอยซื้อของใช้เด็กมาบ้างแล้วเพราะส่วนมากเด็กแรกเกิดก็มักจะใช้อะไรเหมือนกันทั้งผู้หญิงและผู้ชาย จะเหลือก็แต่พวกเสื้อผ้าซึ่งสามารถหาซื้อได้ไม่อยาก
และถ้าจะถามว่าทำไมต้องซื้อใหม่ให้เปลืองด้วยทำไมถึงไม่ใช่อันเก่าของมุนบิน? คำตอบก็คือข้าวของของมุนบินตอนแรกเกิดพวกเขาไม่ได้เอากลับมาด้วยเลยสักชิ้นน่ะสิ
“ เออ...แกมันคุณพ่อมือโปรนี่หว่า ” ยูชอนแขวะเพื่อนรักเบาๆ มีลูกเยอะกว่าเขาแค่คนเดียวแต่ข่มกันจังนะ
“ ฮ่าๆ” ยุนโฮหัวเราะชอบใจ “ ว่าแต่อาทิตย์นี้แกว่างหรือเปล่า ”
“ ก็ว่าง ทำไมเหรอ ”
“ ฉันว่าจะพามุนบินกับแจจุงไปเที่ยวทะเลก็เลยว่าจะชวนไปด้วยกันน่ะ ” เพราะได้ยินมุนบินถามบ่อยๆว่าทะเลจริงๆเป็นยังไงยุนโฮเลยคิดว่าน่าจะพาเจ้าตัวเล็กไปเที่ยวทะเลบ้าง เผื่อว่ากลับมาแล้วจะมีอะไรเพิ่มขึ้นในสมุดภาพของเจ้าตัวเล็ก
“ ไปสิ ฉันก็อยากพาจุนซูไปพักผ่อนเหมือนกัน ” ยูชอนเห็นด้วย เขาอยากพาจุนซูไปเที่ยวที่ที่มีอากาศบริสุทธิ์อยู่เหมือนกัน
“ งั้นเดี๋ยวฉันจะโทรบอกอีกทีก็แล้วกันว่าจะไปวันไหน ” ยุนโฮสรุป
“ โอเค.. งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ ”
“ อืม... ”
ยุนโฮวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะก่อนจะเลื่อนลงไปนั่งบนพื้นพรมกับลูกชาย จมูกโด่งกดลงบนแก้มนุ่มเมื่อเห็นว่ามุนบินกำลังตั้งใจเขียนตัว A ตามรอยปะบนหนังสือ
“ มุนบินครับ ”
“ ครับ ” เจ้าหนูละสายตาจากตัวหนังสือตรงหน้าแล้วหันไปหาผู้เป็นพ่อ ตาเรียวเล็กจ้องมองพร้อมกับคำถามว่าคุณพ่อเรียกหนูทำไมเหรอ
มือหนาลูบหัวเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู “ อาทิตย์นี้คุณพ่อจะพาหนูไปเที่ยวทะเล ดีใจไหมลูก ”
ตาเรียวเล็กเป็นประกายขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำว่าทะเล “ คุณพ่อจะพาหนูไปจริงๆเหรอ ”
“ จริงครับ...คุณพ่อจะพามุนบินไปเที่ยวทะเล ”
“ เย้ เย้ หนูจะไปทะเล ” ชูมือขึ้นสุดแขนด้วยความดีใจ ใบหน้าน่ารักแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข คุณแม่เคยบอกว่าทะเลมีน้ำดีเลยมุนบินชอบเล่นน้ำ
.........................................................
“ ว้าว ” ทันทีที่มองเห็นผืนน้ำเบื้องหน้ามุนบินก็ปล่อยมือคนเป็นแม่แล้ววิ่งเข้าหาด้วยความตื่นเต้นทันที
แต่แล้วขาป้อมก็ต้องหยุดชะงักแล้วพาเจ้าของวิ่งกลับมาเมื่อเห็นคลื่นซัดเข้ามา มุนบินดูจะตกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆน้ำก็ขยับเข้ามาใกล้แล้วก็ถอยออกไปได้เอง
“ มุนบินระวังล้มนะลูก ” ร่างบางร้องบอกลูกชายที่กำลังวิ่งกลับมาหาตน
“ คุณแม่ เมื่อกี๊น้ำเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆก็ขยับเข้ามาหาหนูแล้วก็ถอยออกไปได้เองด้วยนะ ” เจ้าหนูเล่าสิ่งที่เห็นให้ผู้เป็นแม่ฟัง เมื่อกี๊มุนบินตกใจหมดเลย
“ เขาเรียกว่าคลื่นครับ ” แจจุงบอกลูกชายยิ้มๆพร้อมกับจัดหมวกให้เจ้าตัวเล็ก
“ คลื่นคืออะไรเหรอคุณแม่ ” คิ้วเล็กขมวดด้วยความสงสัย คลื่นคืออะไรแล้วทำไมน้ำที่บ้านเราไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยล่ะ
“ คลื่นเกิดจากการที่ลมพัดโดนน้ำในทะเลครับลูก ” แจจุงอธิบายให้ลูกชายฟังก่อนจะเรียกเจ้าตัวเล็กให้ขึ้นไปบนบ้านเพราะตอนนี้แดดยังแรงอยู่เลย
“ มุนบินครับ ขึ้นบ้านกันดีกว่าลูก ” มือบางกวักเรียกลูกชายที่กำลังยืนมองคลื่นด้วยความสงสัย
“ แต่หนูอยากเล่นน้ำ ” มุนบินอยากเล่นน้ำอ่ะคุณแม่ น้ำในทะเลเย๊อะเยอะมุนบินจะเล่นทั้งวันเลยคอยดูสิ คิดได้ดังนั้นเจ้าหนูก็ฉีกยิ้มกว้าง
“ เดี๋ยวตอนเย็นค่อยลงมาเล่นลูก รอเล่นพร้อมกับคุณพ่อไงลูก ”
“ หนูเล่นตอนนี้ไม่ได้เหรอ ”มุนบินเริ่มต่อรอง ก็มุนบินอยากเล่นตอนนี้อ่ะ คุณแม่ไปตามคุณพ่อมาเล่นด้วยกันสิ
“ ไม่ได้ครับ ตอนนี้แดดมันแรงเดี๋ยวหนูจะไม่สบายนะลูก แล้วถ้าหนูไม่สบายหนูก็จะอดเล่นน้ำจนถึงวันกลับเลยนะ ” คุณแม่คนสวยบอกด้วยน้ำเสียงใจดีหากแต่ในประโยคนั้นแอบขู่เอาไว้นิดๆ
“ ตอนเย็นคุณแม่พาหนูมาเล่นจริงๆนะ ” ในที่สุดก็ยอมเดินกลับมาหาคุณแม่แต่ก็ยังไม่ลืมยกนิ้วก้อยขึ้นมารอให้คุณแม่เกี่ยวก้อยทำสัญญา
“ คุณแม่สัญญาครับ ” แจจุงคุกเข่าลงให้เสมอกับเจ้าตัวเล็กก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยเล็กของลูกชาย
มุนบินฉีกยิ้มพอใจกับคำสัญญาของคุณแม่ก่อนจะค่อยๆเดินตามแรงจูงเข้าไปในบ้านพักที่มีคุณพ่อ คุณอายูชอน คุณอาจุนซูรออยู่ก่อนแล้ว
“ ทำอะไรกันอยู่เหรอ ” เสียงหวานเอ่ยถามคนทั้งสามที่กำลังนั่งจดอะไรบางอย่างกันอยู่ ร่างบางคลายมือออกเมื่อมุนบินบอกว่าจะไปหาคุณพ่อ
ยุนโฮกางแขนออกก่อนจะอุ้มลูกชายให้ขึ้นมานั่งซ้อนบนตัก“ เรากำลังช่วยกันคิดรายการของสดที่ต้องซื้ออยู่น่ะ”
“ จะทำอาหารทานกันเองเหรอ ” ร่างบางชะโงกหน้าไปดูรายการของสดที่ทั้งสามจดไว้
จะว่าไปแล้วบรรยากาศแบบนี้มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นมานานแล้วนะ บรรยากาศการทำอาหารทานกันเอง คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเหมือนกันแฮะ
“ ใช่...แต่แจจุงเป็นคนทำนะ ” จุนซูพยักหน้าตอบ ใช่แล้วเย็นนี้พวกเราจะทำอาหารทานกันเองแต่ว่าแจจุงต้องเป็นคนทำ
“ อ่าว...ฉันก็นึกว่าจุนซูจะเป็นคนทำซะอีก ” แจจุงมองจุนซูล้อๆ
“ แหม.....แจจุงนายก็รู้จะว่าฝีมือการทำอาหารของฉันมันยอดเยี่ยมแค่ไหน ” จุนซูมองค้อนแจ
จุง
รู้ว่าเขาทำอาหารไม่ได้เรื่องก็ยังจะล้ออีกนะ ถ้าเขาทำอาหารอร่อยเหมือนแจจุงเขาจะอาสาเข้าครัวทุกมื้อเลยจะได้ไม่ต้องมาโดนล้อแบบนี้
คุณแม่คนสวยหัวเราะออกมาเบาๆ เขารู้อยู่แล้วล่ะว่าตัวเองต้องเป็นคนทำที่พูดไปเมื่อกี๊ก็แค่อยากแซวจุนซูเล่นก็เท่านั้นเอง“ แล้วใครจะไปซื้อของล่ะ ”
“ เดี๋ยวฉันกับจุนซูไปซื้อเอง ” ยูชอนบอก
ตอนแรกยูชอนก็ว่าจะไปซื้อกับยุนโฮเพราะอยากให้จุนซูได้พักผ่อนให้หายเหนื่อยจากการเดินทาง แต่จุนซูก็ยืนยันที่จะไปด้วยเพราะจะถือโอกาสไปเดินดูเผื่อมีของกินที่ถูกใจจะได้ซื้อกลับมาด้วย สุดท้ายเลยตกลงกันว่ายูชอนกับจุนซูจะไปซื้อของส่วนยุนโฮให้อยู่ช่วยแจจุงเตรียมของอยู่ที่บ้าน
“ อืม....งั้นก็ตกลงตามนั้น ” แจจุงพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะก้มถามลูกชายที่นั่งหาวอยู่บนตักพ่อหมี
“ มุนบินง่วงแล้วเหรอลูก ”
“ ครับ... ”
“ งั้นไปนอนกันดีกว่าเนอะ ตื่นขึ้นมาจะได้ลงไปเล่นน้ำกับคุณพ่อ ”
“ครับ ” ยอมตามไปนอนอย่างว่าง่ายนั่นอาจจะเป็นเพราะเริ่มง่วงแล้วด้วยแต่ใครจะไปรู้ว่าเหตุผลสำคัญคือมุนบินอยากรีบนอนแล้วจะได้รีบตื่นไปเล่นน้ำทะเลกับคุณพ่อต่างหากล่ะ
ร่างบางยื่นนิ้วชี้ออกไปเพื่อให้มุนบินจับก่อนจะพาเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อนอนกลางวัน
ความคิดเห็น