-
ปกติเคยใช้อีกแอคเค้าท์หนึ่งในการรีวิวให้เพื่อนนักเขียน แต่คราวนี้ขอเป็นแอคเค้าท์นี้แล้วกันเนอะ :) ชอบจนต้องมาขอเขียนบทวิจารณ์นิยายหลังจากอ่านจบทันที
เกณฑ์การให้คะแนน 10 คะแนน (10/10)
1. การใช้ภาษา :
เป็นนิยายเรื่องแรกที่เปิดมาก็ทึ่งกับการร้อยเรียงความรันทดของนายเอกในชาติต่าง ๆ ไม่ค่อยมีคำสะกดผิดเหมือนนิยายเรื่องอื่น ๆ ที่เคยเห็นผ่านตา แสดงถึงความใส่ใจของนักเขียนในการเลือกคำต่าง ๆ มาใช้ การบรรยายตัดสลับเป็นช่วง ๆ POV1 ปนกับ POV3 บ้าง แต่ก็ไม่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน กลับให้ความรู้สึกเข้าใจความนึกคิดของตัวละครได้ดี เนื้อหาเรื่องราวบรรยายได้เห็นภาพ ไม่ว่าจะเป็นฉากบนสวรรค์ ฉากในโลกมนุษย์ การต่อสู้ต่าง ๆ อ่านได้เพลินมาก นักเขียนบางคนอาจจะถนัดเขียนประโยคสนทนาและไม่รู้ว่าจะบรรยายฉากบรรยากาศอย่างไร แต่นักเขียนWhiteDemon เอาอยู่จริง ๆ ทั้งบทพูดและฉาก :)
2. ตัวละคร :
เห็นพัฒนาการของตัวละครทุกตัว น้องนายเอกเติบโตทีละน้อย อาจจะด้วยพรของเทพที่ทำให้มีความทรงจำเซียนอยู่เลยเห็นความไม่แน่นอนและไม่ยึดติดกับ"กายหยาบ"ในแต่ละชาติ จุดนี้เลยทำให้เขารู้ตัวว่าเขาต้องทำภารกิจอะไร จนมาถึงชาติสุดท้ายก็วางทุกอย่างได้จนหมดไม่เหลือพันธะอีก จิตชำระบริสุทธิ์จนได้บรรลุเป็นเทพ ส่วนพระเอกทั้งสองคน ส่วนตัวชอบท่านเทพมากกว่าอี้เทียน 555 เพราะดูเป็นผู้ใหญ่และสุขุมกว่า เป็นรักที่ไม่ปรารถนาจะครอบครอง รู้แต่ว่ารัก..เพราะรักอยากดูแลปกป้อง ขณะที่อี้เทียนก็เป็นเหมือนรักที่ลุกโชนไม่อาจตัดใจ ทุ่มทุกสิ่งเพื่อคนที่รัก ต่อให้ต้องลุยยมโลกฝ่าด่านทรมานก็เพื่อเป้าหมายสุดท้ายคือเจอกับคนรัก...ปมผูกไว้ดีและคลายปมทุกตัว พระแม่ที่เป็นตัวละครปริศนาโผล่มาหลัง ๆ บทน้อยไปหน่อย แต่ก็เป็นคีย์เวิร์ดที่ทำให้รู้ว่าทำไมเซียนน้อยถึงต้องเจอด่านเคราะห์หนักกว่าคนอื่น ๆ ตัวละครอื่น ๆ ก็เกลี่ยบทได้ดีค่ะ ชอบน้องงูและน้องกา 555 (เดาว่านักเขียนหลงรักเลยตัดใจทิ้งไม่ลงหรือเปล่าคะ เป็นลูกน้อยของพ่อเทพและพ่อยามา)
อ้อ...แต่นิดเดียว ตอนที่เขียนว่า เทพยามา ในทางศาสนาพุทธมีสวรรค์ชั้นยามา (สวรรค์ชั้นที่ 3) ตอนอ่านคราวแรกสะดุ้งเลยว่าเอ๋..ทำไมยามาถึงมาอยู่นรกได้...แต่ว่าเข้าใจว่านักเขียนอาจจะมีเหตุผลของตัวเอง :)
3. ความสร้างสรรค์:
นักเขียนแทรกความหลากหลายในความเป็นแฟนตาซีไว้อย่างน่าสนใจ มีตั้งแต่ชาติภพเก่า ๆ ที่เป็นจีนปัจจุบัน ฉากแฟนตาซีแบบฝรั่ง รวมถึงโลกอนาคตที่ล้ำสมัย ความน่าทึ่งของไอเดียนี้ตอนแรกคิดว่าไม่น่าจะผสานลงตัวกับนิยายจีนโบราณ แต่กลับลงตัวไม่ขัดเขินกันเลย คาดว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะนักเขียนแยกส่วน part ต่าง ๆ ของแต่ละชาติได้ดี หรือบางครั้งก็ตัดสลับว่าชั่ววินาทีของบนสวรรค์ เกิดอะไรขึ้นบ้างบนโลกมนุษย์ ทำให้เหมือนชมภาพยนตร์ดี ๆ หนึ่งเรื่องทีเดียว
4. ความกลมกล่อมของเรื่องราว :
ไม่พูดเยอะค่ะ อ่านยาวจนจบรวดเดียวในสองชั่วโมงจนไปตามนิยายเรื่องอื่น ๆ ของนักเขียนอีก 555 ถ้าไม่กลมกล่อมจริง ๆ คงไม่อ่านยาวชนิดวางไม่ลง
5. สิ่งที่ได้จากนิยาย :
นักเขียนวางปมใหญ่ของตัวละครเอกไว้ ตัดบ่วงที่ร้อยรัดในใจออก และเมื่อให้อภัยผู้อื่นได้แล้ว ก็จงอย่าลืมการให้อภัยตัวเองด้วย การให้อภัยนี้เองจะทำให้เขาสามารถก้าวข้ามผ่านอดีตและพร้อมเดินสู่อนาคตบทใหม่ ๆ ได้ นักเขียนบางคนอาจจะให้ข้อคิดบางอย่างกับนักอ่าน แต่เรื่องนี้ การตกผลึกที่การ "ให้อภัย...ตนเองกับเรื่องราวในอดีต" เป็นข้อคิดที่ดีมาก ๆ และอาจปรับไปใช้ได้กับชีวิตของคนเราได้ด้วย
สรุปคือ....
ประทับใจมากค่ะ สำหรับนิยายจีนวายโบราณเรื่องนี้ ...ชอบมาก ๆ และอยากให้นักอ่านที่กำลังจะกดหานิยาย ได้ลองติดตามผลงานกันต่อไป
สถานีต่อไป..รอติดตามน้องเหมียวดำรพีอยู่นะคะ 5555
ปล. เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่ะ
เข้าใจดีว่า ความเครียดไม่เคยปรานีนักศึกษาปริญญาเอก จริงไหม ;)