ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 - น้องฮุนไม่ยอม 100%
Chapter 11
------------
ช่วงนี้ไรท์เตอร์การบ้านเยอะมว๊ากๆๆๆๆๆ จะพยายามอัพนะคะ แงงง
อาจจะได้แค่สัปดาห์ละตอนสองตอน ไฟท์ทิ่งงง
PS. 2 ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ เท่านี้ไรท์เตอร์ก็พอใจแล้ว มีคนมาตามอ่าน
ช่วงนี้เรียนหนักมากเลย ใกล้จะสอบมิดเทอมแล้วด้วย แง๊ ฮาๆๆๆ
จะหาเวลาปั่นค่าาาา ><
"อร๊ากกกกกกก ไอ้บ้าาาา หยุดนะะะะ" เสียงของเซฮุนตะโกนลั่นห้องนอนห้องใหญ่
"………." แรงดิ้นของคนในอ้อมกอดไม่ได้ทำให้เทาหยุดการกระทำแม้แต่น้อย
"ไอ้บ้าพี่เทา ออกไปจากคอเดี๋ยวนี้นะ อร๊ากกกกกก หยุดดูดดดดด"เซฮุนดิ้นอย่างแรงให้หลุดจากการจาบจ้วง เพราะใครบางคนที่กอดที่ด้านหลังแถมยังดูดที่คอ
"อยากตัวหอมทำไมล่ะ หืม…… อา ผิวนายหวานมากเลยรูตัวไหม"
"โรคจิต ปล่อยนะ....... อ๊ะ" ขณะท่กำลังดิ้นอยู่ดีๆคนตัวบางก็ถูกผลักลงกับพื้นเตียง
"หึหึ"จื่อเทายิ้มขำคนทีนอนหลับตาปี๊เพียงแค่เขาแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้ง ตาคมจ้องมองรอยแดงๆสองสามรอยที่คอเด็กดื้อ ที่วันนี้แอบหนีกลับบ้านก่อนโดยไม่บอกเขาซักนิดทั้งๆที่บอกให้อีกคนคอยรายงาน
"คนบ้า คนบ้าาาา"เซฮุนยกกำปั้นขึ้นมาทุบๆๆๆรัวๆๆๆๆคนที่นอนข้างๆ
"วันหลังไปไหนต้องบอกเข้าใจไหม" จื่อเทาบอก เขาติดจีพีเอสอยู่ที่รถของเซฮุนทำให้รู้ว่าคนตัวบางหนีกลับบ้าน
"เออออออออออ "เซฮุนตอบเสียงห้วนๆ ก่อนจะยืดแขนขาทั้งสองข้างยันร่างใหญ่ๆหนาๆของอีกคนให้ออกไปไกลๆ "อย่าเข้ามาใกล้นะ คนลามก"
"พี่เห็นว่านายเหนื่อยละนะ พี่จะทำตามที่นายขอ …… "จื่อเทายกยิ้มและยอมนอนนิ่งๆบนเตียงขนาดคิงไซส์ โดยระยะห่างจากเซฮุนนั้นประมานเมตรนึงได้ ร่างสูงไม่อยากจะบอกคนตัวบางหรอกนะว่า เวลาอีกคนนอนก็เขยิบมาซุกที่อกเขาเหมือนลูกแมวทุกที "เพื่อลบความผิด …… พรุ่งนี้เตรียมอาหารเช้ากับข้าวกล่องให้ด้วยนะครับที่รัก"
.
.
.
.
.
++++++++++++++++
"ชริ" เซฮุนสบทออกมาอย่างหงุดหงิด หลังจากที่ต้องตื่นแต่เช้าตรู่มานั่งทำกับข้าว แทนที่จะได้นอนตื่นช้ากว่านี้ซักชั่วโมง แต่ก็ต้องตื่นมานั่งทำอาหาร แต่ด้วยความขี้เกียจแบบสุดๆและหมั่นไส้ร่างสูงที่ยังหลับสบายใจอยู่ในห้องนอน ร่างบางเลือกจะทำแค่ไข่ข้น ไส้กรอก แฮม หนมปังปิ้งพอ แต่มื้อกลางวันนี่สิยังไม่ได้คิด
"ทำไรดีนะ"หลังจากที่ปล่อยให้ไส้กรอกค่อยๆสุกในม้อต้ม ร่างบางเดินเข้าไปในห้องของตนเองที่มีโต๊ะเขียนหนังสือตัวใหญ่ โดยที่บนนั้นมีสมุดจดจากการเรียนทำอาหารอยู่
"ตาบ้านั้นชอบอาหารฝรั่งไขมันเยอะ ….. อืมมมม " เซฮุนไลเปิดสมุดดูเรื่อยๆ ตอนนี้เขาเรียนทำอาหารมาได้เยอะพอสมควร อาหารเหลาเซฮุนก็พอทำได้แล้ว แต่ว่าใครบางคนนั้นติดอาหารตะวันตกเหลือเกิน "พาสต้าน่าจะเก็บได้ถึงกลางวันน้า ….. หรือยังไงดี"
"อาา นี่ไง" เซอุนเปิดตู้ด้านบนก็พบว่ามีกล่องข้าวเก็บความร้อนลักษณะคล้ายกับกระติกน้ำสุญญากาศ แต่เจ้านี่ผลิตมาสำหรับอาหาร
"งั้นเอาเป็น ไวท์ครีมซอสกับซุปผักโขมดีกว่า" เซฮุนยิ้มก่อนจะหันไปดับแก๊สที่ต้มแฮมกับไส้กรอกเอาไว้ ตามด้วยการหยิบขนมปังทาเนยไปปิ้ง จากนั้นคนตัวผอมบางก็เปิดตู้เย็นหยิบวัตถุดิบที่ต้องใช้นั่นก็คือ เห็ดแชมปียองสด หัวหอม ผักโขม และวิปครีม
"หอมจัง"
"พึ่งตื่นหรอไง" เซฮุนที่กำลังขนซุปในหม้อหันไปมองร่างสูงในชุดนอนเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสีดำยางยืด
"อือ หอมอ่ะ ทำอะไรหรอครับ"ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดคนตัวบาง แขนแกร่งโอบเอวบางเอาไว้แบบที่ชอบทำ
"ไม่ต้องมาถามเลย เหม็น ไปแปรงฟันแล้วก็มากิน"เซฮุนดิ้นเบาๆพร้อมกับยกตะหลิวขึ้นขู่
"ครับๆคุณนาย จุ๊บ"จื่อเทารีบแตะริบฝีปากที่แก้มนิ่มก่อนจะรีบวิ่งหนีก่อนจะโดนตะหลิวซึ่งใช้เป็นอาวุธในมือฟาดเสียก่อน
"คนบ้า …… สิวขึ้นจะเอาให้อ่วมเลย"เซฮุนเอามืออีกมือที่ไม่ได้ถืออุปกรณ์ในการทำอาหารขึ้นมาทาบที่แก้ม
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++
"เซฮุนนนนนนนนนนนน"
"ไรอีก" ใบหน้าเรียบๆของโอเซฮุนหันไปมองเพื่อนที่ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง บวกกับเสียงดี๊ด๊าที่น่าหมั่นไส้
"วันนี้พี่คริสมีซ้อมบาส ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ นะ นะ" ชานยอลเขย่ามือเพื่อนเบาๆ (เบาของชานยอลกับเบาของเซฮุนนั้นไม่เท่ากัน xD )
"เห็นซ้อมทุกวันนายก็ไปคนเดียวได้นี่" เซฮุนหันมองเพื่อน
"เซฮุนวันนี้ไปเป็นเพื่อนเราเหอะนะ …… วันนี้ซ้อมอุ่นเครื่องกับคณะสถาปัตย์ อีกอย่างช่วงนี้ฉันเสียวโดนรุมมาก"
"แล้วไง"
"ไปกับเรานะ นะ นะ เซฮุน"
"ไปก็ได้ เห็นแก่นายหรอกนะ …. ถ้าพวกผู้หญิงพวกนั้นทำอะไรฉันจะจัดการเอง " เซฮุนจอมโหดยกยิ้ม ปกติเขาเองก็ต้องรอจื่อเทาซ้อม แต่เขาเลือกที่จะไปรอที่หอสมุดไม่ก็ร้านกาแฟมากกว่า แต่วันนี้เห็นแก่ความปลอดภัยของเพื่อนหรอกนะ
ณ โรงยิม
"พี่คริสสสสส ฮะ พี่คริสสสสสสส" ทันทีที่เข้ามาด้านใน คนตัวสูงแถมบางทีจะดูอวบๆยกมือขึ้นโบกเมื่อเห็นคนรักกำลังวอร์มอัพกับสมาชิกในทีม
"สู้ๆนะฮะ เค้าเชียร์อยู่"เสียงดังกังวานโดยไม่ต้องพึ่งทรโข่งหรือเครื่องเสียงแต่อย่างใดดังแทบจะลั่นโรงยิม เจ้าของชื่อหันมายิ้มพร้อมกับชูสองนิ้วกลับมาให้ชานยอลที่โบกมือโหยงเหยง ราวกับว่าในที่นี้มีเพียงเราสอง
"เหอะๆ"เซฮุนได้แต่ยิ้มแหยๆให้กับออร่าสีชมพูม่วงและดอกไม้ผลิบาน ใบหน้าหวานอยู่นิ่งมองไปด้านหน้าแต่สายตากับเหลือบไปที่ใครบางคนที่กำลังหมุนลูกบาสอยู่ที่นิ้ว แต่ทว่า
"ไอ้พี่เทาาาาาา" เซฮุนพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อเห็นเด็กสาวคนหนึ่งส่งน้ำเย็นๆมาให้ร่างสูงพร้อมกับเช็ดตามใบหน้าได้รูป "อ๋ออออ ไม่มาเฝ้าไม่กี่วัน ก็ทำแบบนี้ใช่ไหม ได้!!!!! "
40%
สายตาอันแสนดุดันและจิกแบบสุดๆของโอเซฮุนเพ่งไปที่คนสองคนที่ยืนอยู่ที่ขอบสนาม ร่างสูงยืนนิ่งๆให้เด็กสาวคนหนึ่งเอาผ้าขนหนูเช็ดๆถูๆแถมเอาน้ำเย็นๆคอยลูบแก้มให้ร่างสูง ………..
"พี่คริสสสสสส สู้ๆนะฮะ น้องยอลเชียร์อยู่ พี่คริสสู้ๆ พี่คริสสสสสสสสส พี่คริสสสสสส ไฟท์ทิ่งงงงงงงง" ทั้งๆที่ปาร์คชานยอลที่ตะโกนเชียร์กัปตันธีมเสียงดังพร้อมกับผ้าเชียร์-*- ที่สั่งทำพิเศษอยู่ข้างๆกับร่างเพรียวบาง คนแทบจะทั้งสนามจ้องมาที่ปาร์คชานยอลกันหมดยกเว้นฮวางจื่อเทา คืออัลไลลลลล
"เหอะ" เซฮุนกอดอกแน่น จ้องมองจื่อเทาที่หลับตาพริ้มให้หญิงสาวคนนั้นเช็ดหน้าเช็ดตา
"พี่คริสสู้ๆ พี่คริสสู้ตาย พี่คริสไว้ลาย สู้ตายสู้ๆ"ชานยอลที่ไม่รู้นางไปหาพู่เชียร์สีชมพูที่คริสชอบมาจากไหน....... นางโบกแบบไม่สนใจ ไม่แปลกนี่นางจะโดนสังคมประนาม โอเซฮุนละเพลีย
"ตาย" ว่าแล้วร่างบางก็ลุกขึ้นยืนจากที่นั่งและค่อยๆเดินลงจากอัฒจรรย์เพื่อตรงไปยังคนสองคนที่ยังคงเช็ดหน้าเช็ดตากันไม่เสร็จ เซฮุนพอจะจำได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เหมื่อนจะเป็นนักศึกษาเฟรชชี่แบบเซฮุน ที่สำคัญเรียนอีกห้องหนึ่ง เด็กนิเทศนั่นแหละ ยัยนี่ เซฮุนเห็นหลายทีละนะ
ทุกย่างก้าวของโอเซฮุนหนุ่มหน้าหวานเป็นที่จับจ้องของคนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านและละครแรงเงา คนทั้งมหาลัยรู้ดีเรื่องระหว่างจื่อเทานักเรียนจีนหน้าตาหล่อคมกับเซฮุนคุณหนูประจำมหาวิทยาลัย เซฮุนตรงไปยังหญิงสาวทันที
"……"เซฮุนไม่พูดอะไร เพียงแค่ใช้แรงไม่มากดันตัวหญิงสาวออกไปจนเซแล้วแย่งผ้าเย็นมาถือเอง มือบางเช็ดไปตามจมูกโด่งของคนที่กำลังหลับตาพริ้ม "พี่เทาฮะ"
"……. เซฮุน"จื่อเทาลืมตามองคนที่พูดด้วยเสียงอ่อนหวานตรงหน้า
"พี่เทาวันนี้สู้ๆนะฮะ"เซฮุนแอบเหลือบมองหญิงสาวหน้าตาสวยที่ถูกชนเมื่อกี๊กำลังมองมาทางตนด้วยสายตาเฉือดเฉือน แขนบางจึงเปลี่ยนมาเป็นคล้องคอของคนตรงหน้าเอาไว้
"ครับ" จื่อเทาจ้องมองตาหวานของเซฮุน คนตัวบางสามารถทำตาของตนให้หยาดเยิ้มเป็นนางเอกเอวีได้ภายในพริบตา
"จุ๊บ" ริมฝีปากอิ่มสีชมพูสดแตะลงที่แก้มเนียนแต่มันของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นว่าที่สามีในอนาคต โดยไม่สนใจคนทั้งออลโรงยิมเลยแม้แต่น้อย ตาหวานเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นอย่างมีชัยเล็กน้อย "แต่นี้ฟิตหรือยังฮะ"
"ฟิตแล้ว...... แต่ยังไม่พอ ขอตรงนี้ได้ไหมครับคนดี" แขนแกร่งไม่ไม่ได้แนบอยู่ที่เอวบางยกขึ้นแตะริมฝีปากของตน
"ได้สิฮะ"
เซฮุนค่อยๆกอดกระชับอ้อมแขนที่คล้องคอให้ได้มากกว่าเดิม เพื่อให้ระยะห่างของใบหน้าของทั้งคู่ใกล้กันมากขึ้น ใบหน้าหวานแหงนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะแตะปากอิ่มสีสดที่ริมฝีปากได้รูปของคนตรงหน้า น้องฮุนไม่แคร์.... บอกเลย
"Chu" เมื่อทั้งฮอลเงียบสนิท เสียงจุ๊บจึงดังไปสู่โสทประสาทคองทุกคน
"……"จื่อเทายกยิ้มอย่างพอใจ หลังจากได้รับสัมผัสนุ่มนิ่ม แขนแกร่งเลื่อนมาจับอยู่ที่เอวบาง ส่วนเซฮุนก็หันกลับไปมองต้นเหตุอีกคนอย่างซะใจ
"ฟิตพอยังฮะ"เซฮุนบอกก่อนจะจุ๊บลงที่คางของร่างสูงอีกที
"ที่สุดเลย" เทาดันตัวว่าที่ภรรยามาแนบชิดพร้อมกับใช้จมูกโด่งของตนแตะไปที่ปลายจมูกของคนในอ้อมกอดอย่างหมั่นเขี้ยว
"คิคิ" เซฮุนหัวเราะอย่างน่ารัก ตาเรียวที่เคยมองจิกเปลี่ยนมาเรียวเป็นรูปพระจัทร์ ไปให้ร่างสูง ก่อนจะเขย่งตัวเล็กน้อยเข้าใกล้ใบหูของอีกฝ่าย เล็กน้อยเพื่อบอกอะไรบางอย่าง ร่างเพรียวบางเดินกลับมาที่ที่นั่งของตนพร้อมกับรอยยิ้มมีชัยชนะ
"กลับบ้านไปตายแน่ ไอ้พี่เทา" นั่นคือสิ่งที่จื่อเทาได้ยิน
"หึหึ พี่จะถอดเสื้อรอนะเด็กน้อย" คนที่เตรียมจะลงสนามพึมพัมอยู่คนเดียวพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก
.
.
.
.
.
++++++++++++++++++++++++++
ภายในรถคันใหม่ที่จื่อเทาพึ่งถอยออกมา
"หิวไหม"คนที่ทำหน้าที่เป็นคนขับหันไปถามตุ๊กตาหน้ารถที่กำลังทำหน้าหงิกงอ
"ไม่!!! " เสียงห้วนๆตอบกลับมาก่อนที่ใบหน้าสวยหวนจะสบัดหนีไปอีกทาง
"แต่พี่หิว"
"เชิญกินไปคนเดียว"
"อยากกินบะหมี่เป็ด"
"อยากกินก็เวฟกินเอง"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"หัวเราะไรไอ้บ้าพี่เทา"
"หัวเราะคนขี้หึงน่ะสิ งอนพี่ขนาดนั้นเลยหรอ "
"อย่ามโน"เซฮุนกอดอกถลึงตาใส่คนที่นั่งข้างๆ
"ไม่รู้สิ ….. มินอาน่ารักดี เอาใจเก่งด้วย มาคอยดูแลเวลาซ้อมตลอดเลย" จื่อเทาพูดยั่วโมโหอีกคนอย่างชอบใจ
"คนเจ้าชู้ หยุดเลยนะ ห้ามยุ่งกับใครทั้งนั้น"เซฮุนกอดอกพร้อมทั้งสายตาจิกแบบที่ทำเมื่อเย็น
"ก็พี่เหงานี่นา"
"เหงาอะไร!!! ห๊ะ"
"เหงา ……. เปลี่ยว"
"ไอ้บ้าทะลึ่ง" เซฮุนยกมือขึ้นตีลงแรงๆที่ต้นขาคนพูดจาหน้าไม่อาย
รถหรูเข้ามาจอดภายในลานจอดรถชั้นใต้ดิน เนื่องจากตอนนี้ที่จอดรถส่วนตัวที่ชั้นบนของบ้านจื่อเทาเต็มแล้ว รถอีกคนที่พึ่งซื้อมาจึงต้องจอดด้านล่าง
เซฮุนเดินกอดอกเชิ่ดหน้าเมินใส่จื่อเทาตลอดทาง ในมือเดินถือคีย์การ์ดลิฟท์และกุญแจบ้านเหมือนเป็นเจ้าของ ตอนนี้ก็เรียกได้ว่าใช่ล่ะ) จื่อเทาที่ถือกระเป๋ากุชชี่ใบโปรดของตนกับกระเป๋าสะพายเซฮุนยกยิ้มขำกับท่าทางงอนๆของเด็กขี้หึง แถมยังขี้หวง
"เซฮุน พี่หิวอ่ะ" ทันทีที่เข้ามาด้านในจื่อเทาบอกด้วยเสียงอ้อนๆ
"แล้วไง"เซฮุนกอดอกเหลือบตามองขณะที่กำลังเดินเชิ่ดหน้าไปยังชั้นสองของบ้าน
"หิวจริงๆนะ "
"ไม่ได้เป็นง่อยก็หากินเอง! " เซฮุนสะบัดแล้วเดินต่ออย่างไม่สนใจ
"โอ่ยยย พี่ปวดท้อง"
"…….."
"โอ่ยยยยยย ยาโรคกระเพาะหาย" เสียงแสนจะทรมานของจื่อเทาดังเล็ดรอดเข้ามาในห้องนอนใหญ่
"……… ไม่หลงกลหรอก แบร่" เซฮุนอมลมแก้มป่องและแลบลิ้นออกมา
"ซี้ด …. โอ่ย"
*เพล้ง*
"เกิดอะไรขึ้น" ทันทีที่ได้ยินเสียงถ้วยสแตนเลสตกลงพื้น แต่สิ่งที่ทำให้เซฮุนต้องวิ่งลงมาจากบันไดวนอย่างรวดเร็วคือ ร่างสูงของเทาทรุดลงอยู่กับพื้นของมุมครัว "พี่เทาเป็นอะไร"
"เซฮุน …. ปวดท้อง"
"ทำไง …. อ่ะ ปวดมากหรอฮะ" เซฮุนเห็นท่าทางปวดท้องของร่างสูงแล้วก็แทบจะทำอะไรไมถูก
"ซี๊ด … เซฮุนน่า หาอะไรให้พี่กินที โอ่ยยย "ร่างสูงตะเกียกตะกายไปนั่งบนเก้าอี้ของโต๊ะอาหาร
"ได้ฮะ ….. พี่เทารอแปปนึงนะ" เซฮุนรีบวิ่งไปยังตู้เย็นทันที "พี่เทากินไส้กรอกรองท้องไปก่อนนะฮะ"
จื่อเทาฟุบลงกับโต๊ะอาหารตัวใหญ่ ส่วนเซฮุนก็หยิบวัตถุดิบสำหรับทำอาหารอย่างรีบร้อน ร่างสูงแทะไส้กรอกเล่นนิ้วยาวกำลังจิ้มมือถือยิกๆโดยใช้แขนใหญ่ปิดบังใบหน้ายิ้มของตนไว้
มือหนาพิมพ์มือถือด้วยความเร็วสี่อัขระต่อวินาที
"พีี่เทาฮะ …. บะหมี่เป็ดได้แล้ว"เซฮุนวางบะหมี่สีเหลืองทองที่ด้านบนมีเป็ดย่างราดซอสหอมๆ
"ขอบคุณมากนะ อาา เซฮุนน่ารักจริงๆ" จื่อเทาดึงมือบางมากุมไว้
"พอเลย รีบกินแล้วก็อาบน้ำนอนได้แล้ว "เซฮุนพึ่งนึกได้ว่าตนเองตามใจอีกคนเกินไปแล้ว
"ครับๆๆๆๆ" จื่อเทารีบหยิบตะเกียบเหล็กมาคีบบะหมี่ที่ตนอยากกินเข้าปาก และเหลือบมองคนตัวบางที่เดินกอดอกขึ้นห้องไป
"เซฮุนนา" ทันทีที่เปิดประตูห้องนอนเข้ามาหลังจากที่จัดการธุระส่วนตัวของตัวเองเสร็จแล้ว ในห้องเงียบสนิท ตาคมจ้องมองก้อนกลมๆที่มีผ้าห่มคลุมอยู่ เรือนผมสีชมพูหวานโผล่ออกมาเล็กน้อย
"……." ก้อนกลมๆนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหว ร่างสูงจึงเดินตรงไปยังเตียงกว้าง ก่อนจะยกผ้าห่มขึ้นมาแล้วแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม
"เซฮุนนา …. "
"….."ทุกอย่างยังคงนิ่งเงียบ
"เซฮุนนาาา" เทาพูดด้วเสียงแหบพร่า
"อื้อ ……" ร่างบางบิดตัวหนีพร้อมกับเสียงบ่งบอกว่าำลังถูกรถกวน
"…… เซฮุนน่า " ใบหน้าคมกระซิบใกล้ๆกับใบหูนิ่ม ใบหน้าหวานขยับหนีโดนอัตโนมัติ คิ้วสวยขมวดมุ่น …. แค่เข้ามาจื่อเทาก็ณุ้แล้วว่าเด็กดื้อน่ะแกล้งหลับ คนหลับที่ไหนเขาเอามือถือมากอด?
"อื้อออ "
"เซฮุน ….."
"อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้บ้าพี่เทา" เซฮุนร้องออกมาเสียงดัง
"พี่คิดว่าหลับซะอีก โธ่ ว่าจะลักหลับ" จื่อเทาเอามือออกจากบั้นท้ายอวบ
"ไอ้บ้า คนลามก ออกไปเลยนะคนบ้า"
"ถ้ายังไม่หลับมาคุยกันก่อนสิ"
"ไม่ ไม่เอา ไม่คุยกับคนนิสัยไม่ดี" เซฮุนไม่ยอม
"คุยก่อนนะ นี่เรื่องสำคัญ" สีหน้าของจื่อเทาดูจริงจังจนเซฮุนต้องยอมลดความดื้อลง
"มีอะไรก็พูดมา คนจะหลับจะนอน" เซฮุนยอมหันหน้ามาคุยดีๆ
"อีกห้าสัปดาห์เราจะต้องแต่งงานกันแล้วนะเซฮุน" ตาคมสบกับตาเรียว เซฮุนได้ยินประโยคดังกล่าวก็ถึงกับหน้าร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก ไหนจะสายตาที่จ้องมา รู้สึกเหมือนตัวจะละลายยังไงก็ไม่รู้
"อะ …. อืม" เซฮุนหลบสายตาพร้อมกับพยักหน้า
"ตามที่ผู้ใหญ่ท่านคุยกัน งานแต่งงานของเราจะจัดที่จีน บ้านของพี่"
"…. หรอฮะ"
"ที่ชิงเต่าน่ะ พี่อยากจะถามว่า งานแต่งงานของเราอยากจะจัดริมทะเลไหม? หรือยังไงดี" ร่างสูงบอกพร้อมกับสวมกอดที่เอวบางเพื่อให้เซฮุนผ่อนคลาย
"ไว้คิดดูก่อนได้ป่าวอ่ะ"
"ได้สิ งานแต่งงานเป็นของเรา ทำให้ดีที่สุดเนอะ"
".. ฮ….. ฮะ" เซฮุนรู้สึกบอกไม่ถูกว่าตัวเองเป็นอะไร มันรู้สึกชาที่แก้มไปหมด
"อันนี้เป็นใบจองเครื่องบินของเรานะ แม่พี่จะเช่าเหมาลำ นายให้เพื่อนๆนายที่เกาหลีไปด้วยได้เลยนะ "
"ขอบคุณฮะ " เป็นนานๆครั้งที่ทั้งสองจะพูดกันด้วยบรรยากาศแบบนี้
"แล้วก็เรื่องวันนี้ อย่่าคิดมากนะ พี่มีนายคนเดียวเท่านั้นแหล่ะเด็กดื้อ"
"อย่ามั่วนิ่มนะ" เซฮุนยกกำปั้นน้อยๆทุบที่บ่ากว้างๆของคนที่นอนข้างๆ "ห้ามไปยุ่งกับใครเข้าใจไหม ฮวางจื่อเทา"
"ถ้าอดใจไหวนะ"
"เอาอีกแล้วนะ นี่แหน่ะๆๆๆ"
"พอแล้วๆๆ เจ็บแล้วครับบบบบ "
"นอนไปเลยนะ ง่วงแล้วคนบ้า" เซฮุนแว๊ดๆก่อนจะยอมหยุดเพราะเริ่มเหนื่อย
"ฝันดีครับ "
……. เสียงแอร์คอนดิชันเนอร์ดังประสานกับเสียงกรนดังของหนุ่มชาวจีนชื่อจื่อเทา แต่สิ่งที่ทำให้เซฮุนนอนไม่หลับไม่ใช่เสียงกรนน่ารำคาญของคนที่กอดตนอยู่ แต่ความคิดบางอย่างที่ทำให้นอนหลับไม่สนิท
ทำไมเขาถึงเฉยๆกับเรื่องที่จะต้องแต่งงานกับเจ้าของอ้อมกอดนี้ ….. จะว่าเฉยๆก็ไม่ใช่ ใจเต้นเร็วแบบนี้ เพราะอะไรกันนะ?
.
.
.
.
TBC
---------------------------------------------------------
.
.
.
.
TBC
---------------------------------------------------------
ช่วงนี้ไรท์เตอร์การบ้านเยอะมว๊ากๆๆๆๆๆ จะพยายามอัพนะคะ แงงง
อาจจะได้แค่สัปดาห์ละตอนสองตอน ไฟท์ทิ่งงง
PS. 2 ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ เท่านี้ไรท์เตอร์ก็พอใจแล้ว มีคนมาตามอ่าน
ช่วงนี้เรียนหนักมากเลย ใกล้จะสอบมิดเทอมแล้วด้วย แง๊ ฮาๆๆๆ
จะหาเวลาปั่นค่าาาา ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น