[FIC][EXO] High Society Engagement - TAOHUN

ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 15 - Wedding Package 100%

Chapter 15

 

 

 

 

 

ร่างสูงปรือตามามองโทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ข้างๆ      ตาคมที่แถบจะเปิดไม่ขึ้นมองดูเวลา   ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว       ตาคมหลับตาลงเบาๆใช้มือลูบที่หน้าผากตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ    ตาคมมองไปที่ม่านสีครีมที่มีแดดส่องเข้ามาก่อนจะหันไปมองใบหน้าหวานของคนที่ยังซุกอกเหมือนเมื่อคืน   หัวกลมๆยังคงหนุนอยู่ที่แขน     

 

ร่างสูงค่อยๆจัดการดึงแขนของตัวเองออกและจับศีรษะของเด็กดื้อให้นอนลงกับหมอน   เพราะถ้าขืนให้เซฮุนตื่นมาเจอว่าตัวเองกำลังนอนซุกอกของเค้าอยู่จะต้องโดนโวยวายหาว่าไปลวนลามอีก    วันนี้เขาไม่อยากมีประเด็นกันยามเช้า เพราะวันนี้มีงานอีกหลายอย่าง 

 

"เซฮุนนา …. ตื่นได้แล้วครับ" จือเทากระซิบใกล้ๆหูนิ่ม   พร้อมกับบีบมือบางเบาๆ

 

"อื้อ" เซฮุนกลับดึงผ้าห่มมาคลุมโปรง   แต่จื่อเทาไวกว่า   รีบคว้าชายผ้าห่มเพื่อยื้อเอาไว้  "อื้ออออ"

 

"…….."จื่อเทายิ้มขำ   เพราะเซฮุนยังคงพยายามออกแรงดึงผ้้าห่มขึ้นมา  "ตื่นได้แล้ววว"

 

"ตื่นก็ได้" เซฮุนเหวี่ยวงผ้าห่มทิ้งเพราะตอนที่ออกแรงยื้อผ้าห่มทำให้เขาเริ่มตื่น

 

"เจ็ดโมงแล้ว …… ไปทำกับข้าวทีสิ พี่หิวแล้ว"

 

"เหอะ ….. ปลุกให้ทำกับข้าว" เซฮุนเบ้ปาก แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว    แล้วเดินกระทืบเท้าปึงปังทิ้งให้จื่อเทาไว้ที่ห้องนอนคนเดียว

 

"ฮ่าๆ" จื่อเทาขำเมื่อนึกถึงหน้าเซฮุนเมื่อกี๊  ที่มุ้ยสุดๆแถมหัวฟู    " น่ารักชะมัดเลย"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

 

 

 

 

 

"เน่!!!!!! มัวแต่ดน้ำต้นไม้อยู่นั้นแหล่ะ ……  อาหารเช้าเสร็จแล้ว" เซฮุนเปิดประตูระเบียงเพื่อตะโกนให้คนที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ริมสระว่ายน้ำส่วนตัวที่ระเบีียงให้หันมา

 

"ครับๆๆ"  จื่อเทาละจากมือถือเพื่อตอบรับคุณแม่บ้าน(?)แล้วจึงวางบัวรดน้ำสแตนเลสไว้ที่โต๊ะเหล็กริมระเบียงกระจก     ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน

 

 

 

 

"วันนี้มีแค่ไข่ดาว ขนมปังปิ้ง แล้วก็ไส้กรอกแค่นั้นแหล่ะ" เซฮุนวางจานไข่ดาวแบบพิเศษที่ทอดไข่ทีเดียวสามฟองวางไว้ตรงหน้าของจื่อเทา     ทำเอาใบหน้าคมยกยิ้มอย่างพอใจ

 

"ครับ ……. ไข่ดาวกับไส้กรอกชีส รู้ใจจริงๆ"

 

"รีบกินได้แล้ว ไหนบอกว่าจะออกจากบ้านแปดโมง มัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่นั้นแหล่ะ" เซฮุนที่นั่งลงอยู่ฝั่งตรงข้ามพร้อมกับสลัดผักและโยเกิร์ต

 

"พี่โทรคุยกับคุณแม่นี่ ……"

 

"อ้าวหรอ" หน้ามุ่ยๆข้องเซฮุนเปลี่ยนไปถนัดตา

 

"คิดว่าพี่คุยกับสาวหรอ"

 

"ไม่เห็นจะต้องสนใจเลย" เซฮุนแยกเขี้ยวก่อนจะก้มลงกินอาหารจานผักตรงหน้า   โดยไม่รู้ตัวเลยว่าแก้มใสกำลังมีสีระเรื่อ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไปอาบน้ำข้างล่างเลย" เซฮุนที่กำลังหยิบเสื้อผ้าเตรียมตัวไปอาบน้ำหัน

มาหาคนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว 

 

"ครับๆๆ" ร่างสูงเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าที่เซฮุนกำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่

 

"พี่เทา!!!! " เซฮุนเบิกตากว้างเมื่อแขนแกร่งทั้งสองข้างยืดอยู่ข้างๆตัว   ไอร้อนๆจากตัวอีกคนแนบอยู่ที่หลังทำเอารู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย   "จะหยิบอะไรก็บอกสิ ออกไปนะเดี๋ยวหยิบให้"

 

"ไม่เป็นไร พี่จะหยิบกระเป๋าข้างบนหน่ะ" ว่าแล้วร่างสูงก็เขย่งเท้าเพื่อเอื้อมไปหยิบกระเป๋าหนังสีดำจากตู้เสื้อผ้าบิวอินชั้นบนสุด  โดยที่ลำตัวหน้าแนบไปกับหลังบาง    คางได้รูปจรดอยู่ที่กลุ่มผมนิ่ม   แขนแกร่งข้างหนึ่งกอดเอวบางเอาไว้    

 

 

 

 

 

 

"จุ๊บ" จื่อเทาเปลี่ยนมายืนปกติก่อนจะรีบช่วงชิงแก้มนุ่มๆหอมๆมากดจุ๊บเบาๆ     ก่อนจะรีบผละออกมา "มอร์นิ่งคิส"

 

"คนบ้า บ้าๆๆๆๆ" เซฮุนคว้าเอาไม้แขวนเสื้อหวังจะตีไปที่คนที่ขยันฉวยโอกาส   แต่อีกฝ่ายกลับเร็วกว่า    

 

"พี่ไปอาบน้ำละ  เร็วๆนะครับคุณว่าที่ภรรยา" ร่างสูงที่อาศัยความไววิ่งไมาที่ประตูบางเลื่อนของห้องแต่งตัว  โบกมือเล็กน้อยก่อนจะปิดประตู 

 

 

 

 

 

"คนบ้า บ้าที่สุดเลย" มือบางทาบลงที่แก้มของตน   ก่อนจะหันไปหยิบเสื้อผ้าของตนเองอีกครั้ง     โดยไม่รู้ตัวว่าปากอิ่มสวยของตนกำลังยิ้มอยู่

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

.

 

 

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากออกมาจากบ้าน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มาทางนี้ใช่ไหมครับ" คนที่ทำหน้าที่เป็นคนขับถามคนข้างๆที่กำลังจิ้มๆเครื่องจีพีเอส

 

"ก็น่าจะใช่นะ โอ่ยยยย " เซฮุนหมุนจีพีเอสไปมาหลายที

 

"นายโทรไปอีกรอบสิ เบอร์พี่เมมไว้ว่า ร้านถ่ายรูปแต่งงาน" เทาหยิบเอามือถือที่วางอยู่ตรงช่องใส่แก้วไปวางบนตักของเซฮุนที่มีหมอนใบ้เล็กๆวางอยู่

 

"แล้วมือถือมันเป็นภาษาจีน  อ่านออกที่ไหนละ" เซฮุนหยิบมือถือของอีกฝ่ายมาดูพร้อมกับโวยวาย

 

"เบอร์ที่โทรล่าสุดอ่ะ  " 

 

"รู้แล้วน่าาา "เซฮุนปลดล๊อกมือถือแล้วกดมั่วๆ ก็พอจะเดาไอโฟนได้หรอก ถึงจะภาษาจีนก็เหอะ     เซฮุนกดโทรออกเพื่อจะติดต่อกับร้านถ่ายรูปแต่งงานที่ดีที่สุดที่แม่ของเซฮุนจัดการนัดให้เสร็จสรรพหลังจากจื่อเทาโทรไปปรึกษาเมื่อคืน

 

"สวัสดีครับ เซฮุนครับ"

 

"อีกอาจจะช้าซักสิบห้านาทีนะครับ ตอนนี้ผมอยู่..... เอ่อ  ก่อนถึงอุโมงค์มูยอน แล้วยังไงต่อหรอครับ"

 

"อาาา โอเคครับ …. ขอบคุณครับ"   ว่าแล้วนิ้วเรียวสวยก็กดวางสาย

 

"ยังไงต่อ" คนที่ทำหน้าที่เป็น พขร. หันไปถามตุ๊กตาหน้ารถ

 

"ตรงไปเรื่อยๆ เห็นโชว์รูมบีเอ็มแล้วเลี้ยวขวา เข้าไปประมานร้อยเมตรจะเจอเอทีเอ็มใหญ่ๆเลียวซ้ายแล้วก็เจอเลย" 

 

"ครับๆๆๆ" คนขับทำตามคนน่ารักที่เชิ่ดหน้าเหมือนเดิม  

 

 

 

 

 

 

.

.

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ถึงร้านจื่อเทาและเซฮุนก็เดินตามพนักงานที่รอต้อนรับเป็นอย่างดี    เพราะลูกค้าคนนี้คือระดับยิ่งกว่าวีไอพีเสียอีก     ร่างสูงของจื่อเทาเดินตามพนักงานสาวไปยังชั้นสองของเวดดิ้งสตูดิโอ

 

"เดี๋ยวดิฉันพาขึ้นไปดูแบบชุดที่จะใส่ถ่ายรูปนะคะ"  รอยยิ้มหวานของหญิงสาวพนักงานที่ส่งไปให้จื่อเทานั้นทำให้เจ้าของร่างเพรียวบางยกแขนขึ้นคล้องแขนแกร่งของจื่อเทาเอาไว้

 

"รีบๆเถอะ ผมมีเวลาไม่มาก" เซฮุนที่กระชับแรงกอดแขนบอกเสียงแข็งๆ   ทำเอาพนักงานสาวหน้าเจือนไปเลย

 

 

 

 

"นี่เป็นแคทตาล๊อกค่ะ" เมื่อมาถึงห้องพิเศษที่ชั้นสองคู่หมั้นสุดไฮโซก็นั่งลงที่โซฟา  แล้วพนักงานคนเดิมก็เดินมาพร้อมกับตัวอย่างเสื้อผ้าแต่งงาน "ทุกชุดมีให้ลองหมดค่ะ   ถ้าคุณจื่อเทากับคุณเซฮุนได้แบบแล้วรบกวนกดปุ่มตรงนี้ หรือถ้ามีอะไรสามารถเรียกพนักงานได้ทันทีค่ะ"

 

"ครับ" ร่างสูงยิ้มตอบอย่างเป็นมิตรหลังจากถอดแว่นกันแดดสีชาออก      ส่วนเซฮุนนั้นก็แต่พยัดหน้าส่งๆ   ลำตัวของเซฮุนเบียดเข้าแนบชิดกับร่างสูงของว่าที่คู่สมรสในอนาคต

 

 

"ชริ" เมื่อพนักงานเดินออกไปแล้ว  เซฮุนก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ …… "ให้มันรู้สะมั่ง"

 

"ขี้หึงจัง"

 

"อะไร!   ใครหึงพี่เทาไม่ทราบ"

 

"พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าหมายถึงหึงพี่   เอ….. แสดงว่าเซฮุนก็มีความคิดนี้อยู่ใช่ไหม" 

 

"ชอบคิดเองเออเอง"

 

"แก้มแดงทำไมล่ะครับ"

 

"มั่วนิ่มอีกแล้วนะ คนเพ้อเจ้อ" 

 

"ดุอีกแล้ว"

 

"อะไรรรรรร!!! วันนี้จะได้แบบไหมละ มาเลือกได้แล้วววว ฮวางจื่อเทา" เซฮุนกอดอกอย่างไม่พอใจ

"เชิญคุณเซฮุนเลือกเลยครับ "   คนตัวใหญ่เลื่อนไปโอบเอวบางๆเพื่อแกล้งอีกรอบ   การได้เห็นหน้ามุ้ยๆของเซฮุนคือความสุขอย่างหนึ่ง


50%

หลังจากเลือกแบบกันอยู่นาน  เซฮุนเป็นคนเลือกทั้งเสื้อผ้าของตัวเองและของจื่อเทา     เซฮุนอยากให้ภาพออกมาสบายๆไม่เป็นทางการหรือหรูหราเกินไปนัก   เมื่อเลือกแบบได้แล้วว่าที่เจ้าสาวหันไปบอกรายละเอียดกับพนักงานที่พึงเข้ามาใหม่   ที่สำคัญไม่ใช่คนเดิม …… 

 

พนักงานเดินพาทั้งเซฮุนและจื่อเทาไปยังห้องแต่งตัวแบบส่วนตัวที่แยกไว้กับลูกค้ากลุ่มอื่นๆ    พร้อมกับแบบเสื้อผ้าสี่ห้าแบบที่เซฮุนสั่งมาแขวนรอไว้เรียบร้อยแล้ว  

 

 

"เดี๋ยวเปลี่ยนชุดเสร็จจะมีแต่งหน้าทำผมนะคะ " 

 

"ฮะ"  เซฮุนยิ้มหวานก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยสีหน้าพึงพอใจสุดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เซฮุนกลับกลายเป็นคนที่เปลี่ยนชุดเสร็จก่อน   ร่างเพรียวบางเดินมานั่งให้ช่างจัดการทำผม   เนื่องจากเลือกแบบได้เร็ว  ทำให้มีเวลาเหลือเฝือในการถ่ายรูป   เนื่องด้วยเวลาในการจัดงนไม่ได้มีมากนักทำให้วันนี้จะเป็นการถ่ายภาพจากสวนเฉพาะด้านหลังของสตูดิโอ

 

 

 

เซฮุนนั่งกอดอกให้พนักงาจัดการแต่งหน้าทำผม   แต่ใบหน้าหวานกลับง้ำงอเพราะใครบางคนเปลื่อยนชุดนานเกินไปแล้วที่สำคัญมีพนักงานสาวเข้าไปช่วยจัดแต่งเสื้อผ้าด้วย   ทำให้เซฮุนรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ่ววววว" เสียงของช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองที่กำลังทาลิปกลอสลงบนปากอิ่มของคนที่กำลังนั่งไขว้ห้างหน้ากระจกบานใหญ่ดังขึ้น  "หล่อมาก"

 

"……." เซฮุนหันตามหน้าของช่างแต่งหน้าแล้วก็ถึงกับนิ่งทันที   …… กับภาพตรงหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อรู้สึกตัว    ใบหน้าที่มีริ้วแดงๆรีบกลับไปมองที่กระจกตามเดิมพยายามทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร  ทั้งๆที่พอเห็นใบหน้าของใครบางคนในชุดที่ตนตั้งใจเลือกให้แล้วที่อกมีอะไรเต้นเร็วไม่เป็นจังหวะ    

 

 

 

 

"น้องเซฮุนคะ ….. สวยแล้วค่ะ " ช่างแต่งหน้าจับคางของเซฮุนหันซ้ายหันขวาเพื่อความเรียบร้อย  "คุณน้องหน้าส๊วยสวย เพอเฟคเมิร์กกกกกกก เหมาะสมกันจริงๆ"

 

"ขอบคุณนะครับ" เสียงตอบรับกลับกลายเป็นเสียงเป็นเอกลักษณ์ของจื่อเทา     เจ้าของร่างสูงเดินตรงมายืนอยู่ข้างๆของเซฮุนโดยคว้ามือบางของว่าที่เจ้าสาวมาจับเอาไว้แล้วยิ้มให้ช่างของร้านก่อนจะยิ้มหวานให้คนข้างๆ 

 

"ขอบคุณฮะ" แต่ขณะนั้นเองตาหวานที่ตอนแรกเจือไปด้วยความหมั่นไส้ดันสะดุดกับพนักงานคนที่สะเออะ(?)เข้าไปช่วยว่าที่สามีของเค้าที่ห้องแต่งตัว    ทำให้เซฮุนหันกลับไปยิ้มให้กับจื่อเทาทันที

 

 

"เชิญคุณจื่อเทากับคุณเซฮุนไปที่สวนด้านหลังค่ะ ตอนนี้ช่างภาพมารอแล้วค่ะ" พนักงานอีกคนที่เซฮุนไม่ได้รู้สึกระแวง(?)อะไรเดินนำลงไปชั้นล่างเพื่อตรงไปยังส่วนของสถานที่ถ่ายภาพ

 

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

 

 

 

"เขยิบเข้าไปอีกนิดนะครับ" ช่างภาพมืออาชีพบอกกับคู่รัก(?)ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กลางสวน    

 

เมื่อไดยินสัญญานบอกจากช่างภาพที่ไม่ว่าอันไหนก็ดูจะถูกใจจื่อเทาไปหมด ทั้งได้โอบเอวบางๆ   ได้คลอเคลียกับเซฮุน  โดยที่อีกฝ่ายนั้นหน้าบูดบึ้งแทบจะทุกชอต แต่คนที่จะได้เห็นหน้ามุ้ยๆของเซฮุนกลับมีแค่จื่อเทาเท่านั้น   เพราะเวลาอื่นหรือหันหน้าไปทางอื่นเซฮุนจะยิ้มแย้มเพื่อกลบเกลื่อนได้อย่างแนบเนียน

 

 

"อยากถ่ายแบบไหนเพิ่มอีกไหมครับ" 

 

"นั่งตัก" จื่อเทาที่ช้อนหลังกอดเซฮุนข้างๆกับต้นไม้ต้นใหญ่บอกกับทีมงาน    ทำเอาเซฮุนเหวอไปเลยทีเดียว

 

 

"ไอ้……" เซฮุนหันมาแยกเขี้ยว

 

"นั่งลงเลยครับคุณจื่อเทา   แล้วคุณเซฮุนนั่งลงบนตักนะครับ"   

 

"นั่งลงมาสิครับ ไม่เปื้อนหรอก"ร่างสูงในชุดสูทสีดำนั่งลงอย่างรวดเร็ว   โดยที่มือหนายังคงกอบกุมมือบางๆเอาไว้ตลอดเวลา

 

"ชริ" เซฮุนจำต้องนั่งลงบนตักหนาของอีกฝ่ายอย่างไม่เต็มใจ   แต่ฟันเรียงสวยก็ยังต้องคอยยิ้มให้กับทีมงานไม่ให้มีพิรุธ   เพราะอาจะเป็นข่าวและที่สำคัญคนที่มาติดต่อกับทางร้านคือแม่ของเค้า   เซฮุนไม่ยอมทำให้คุณแม่เสียเครดิทแน่นอน

 

 

"อย่างนั้นแหล่ะครับ   คุณเซฮุนเอนไปซับที่ศีรษะคุณจื่อเทาหน่อยครับ คุณจื่อเทาหลับตาหน่อยครับ อย่างนั้นครับ"  ร่างสูงรีบกอดรอบเอวบางๆ  พร้อมกับเกยคางอยู่ที่ไหล่บาง   ตาคมหลับพริ้ม    ส่วนอีกคนก็ต้องทำตามใบหน้าหวานเอนแนบไปกับกลุ่มผมของอีกคน

 

 

 

 

 

"หันหน้าเข้าหากันหน่อยครับ" 

 

"……." ตาคมจ้องเข้าไปที่นัยน์ตาหวานอีกครั้ง   สายตาคมที่เหมือนมีพลังบางอย่างที่มองมาทำให้เซฮุนรู้สึกใจเต้น

 

"เข้าไปชิดอีกครับ "

 

"……" ดูเหมือนว่าคนที่เข้าหาจะมีแค่จื่อเทา

 

 

"อีกครับ " ช่างภาพบอกคณะที่กดชัตเตอร์รัวๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หยุ……. อื้ออออ......มมมมม" 

 

"…….."

 

"อื้อ" เซฮุนต้องครางอื้ออึงอย่างห้ามไม่อยู่   เพราะถูกอีกคนจู่โจมเข้ามาอย่างรวดเร็ว.......

 

"………" มือปลาหมึกจากที่เคยอยู่ที่เอวบางเลื่อนขึ้นมาที่กลุ่มผมนุ่ม    ลิ้นร้อนเข้าไปชอนไชอย่างเชื่องช้า   

 

"อืมมมมม" ความกระหายที่เข้ามาในโพรงปากของเซฮุนกำลังรุกรานปลุกเร้าให้ตอบสนอง    ไหนจะสัมผัสนุ่มนวลที่ศีรษะทำให้เซฮุนลืมแทบจะทุกอย่าง     ลิ้นอ่อนนุ่มแตะไปกับปลายลิ้นร้อน

 

"….อืม" จื่อเทาครางในลำคออย่างพึงพอใจที่อีกคนเริ่มตอบสนอง  

 

"อื้มม" คนสองคนกำลังแลกเปลี่ยนน้ำหวานของกันและกันอย่างนุ่มนวล   โดยลืมไปเลยว่ามีทีมงานหลางชีวิตกำลังอยู่รอบๆ

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ" ร่างสูงผละจูบออกมาเมื่อรับรู้ว่าอีกคนเริ่มจะหายใจไม่ทัน     ปากสีชมพูอิ่มที่แต่งแต้มด้วยลิปกลอสกลิ่นแอปเปิ้ลกำลังบวมเจ่อ   

 

"อร่อยจัง ลิปกลิ่นนี้"

 

"คนบ้าาา คนหน้าไม่อาย" เซฮุนเริ่มหมดความอดทนที่จะต้องเล่นบทบาทคู่รักหวานชื่นอีกต่อไป  แขนบางทุบๆๆๆๆไปทั่วแผ่นหลังกว้าง "คนเยอะแยะทำอะไรก้ไม่รู้ บ้าที่สุดเลย"

 

"ทุกคนไม่ต้องตกใจ..... เซฮุนเค้าเขินนะครับ"จื่อเทาหันไปบอกกับทีมงาน  "อยากบอกให้คนทั้งโลกรู้ว่ารักว่าที่ภรรยา"

 

"………" คำพูดของจื่อเทาทำเอาเซฮุนที่โวยวายอยู่นิ่งเงียบ   ตาหวานมองมือบางที่กำลังถูกกอบกุมแล้วถูกประทับจูบอีกครั้ง     การกระทำของคนตรงหน้าทำเอาไปต่อไม่ถูก

 

"ก็น่ารักซะขนาดนี้"

 

"พูดอะไรหน่ะ" เซฮุนก้มหน้าลงเพราะตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

 

"……" ตาคมมองคนที่กำลังก้มหน้างุดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูโดยไม่รู้ตัว     ร่างสูงยกมือขึ้นมาลูบผมหอมๆอย่างอ่อนโยน   เค้ารู้จุดอ่อนอีกอย่างนึงของเซฮุนแล้ว    "พอเท่านี้ก่อน  แล้วเราไปเลือกรูบกันนะครับเด็กดี"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เซฮุนแพ้การจูบที่หลังมือ 

 

.

.

.

 

TBC

---------------------------------------------------------------

จบพาร์ทนี้แล้ววววววว 
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านคะ
รักเทาฮุนสุดๆ