คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : [OS] Alcohol Party - TAOHUN
Title: Alcohol Party
Pairing: Zitao x Sehun
Rate: NC - 22
Author : Bell2Kim
Note: เรื่องนี้เคยแต่งเป็นของวงบีทูบี ฟิคเทาฮุนชักแรร์เลยเอาฟิคที่เคยแต่งเอามาแปลงเป็นเทาฮุนค่ะ
Alcohol Party
หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสมัยม.ต้นว่าจะมีนัดเลี้ยงรุ่นครั้งใหญ่ ทำเอาเจ้าของมือถือถึงกับต้องจิปากด้วยความเซ็ง สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องเดินไปเคาะประตูเรียกพี่ชายห้องข้างๆที่พอจะช่วยได้ แต่พอรู้ว่าห้องไม่ได้ล๊อกคนตัวบาวก็ถือวิสาสะ เข้าไปในห้องทันที
"เทาาาาาาาาา ช่วยผมหน่อยนะ" คนที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนเขย่าแขนคนที่กำลังนั่งกินช๊อกโกแลตอย่างเอร็ดอร่อย
"ช่วยอะไรหรอ" คนที่เคี้ยวขนมเสียงดังหงุบหงับเอียงคอมองผู้บุกรุกห้องของตน
"คือ..... ช่วยแกล้งเป็นแฟนเค้าหน่อยดิ" เซฮุนพูดพร้อมกับเขย่าแขนอีกฝ่ายแรงขึ้นกว่าเดิม
"..." คนที่ได้ยินถึงกับทำตาโตและอ้าปากค้างมองน้องชายด้วยสายตางงงวย
"ไม่ต้องอะไรมาก แค่เดินข้างๆเค้าแค่นั้นเอง แต่เค้าจะบอกคนอื่นว่าพี่เป็นแฟนเค้า ไม่งงนะ?" เซฮุนสวนกลับมาเป็นชุด
"อ่า" คนที่ยังอ้าปากค้างไว้กระพริบตามองน้องที่นั่งข้างๆ
"อย่างงสิ" เด็กเอาแต่ใจใช้นิ้วดันคางอีกฝ่ายให้ปากปิดเหมือนคนคนปกติ เซฮุนทำหน้าอ้อนอีกครั้งด้วยไม้ตายทำหน้าเหมือนลูกแมว "น้าาา นะ นะ นะครับพี่เทา เค้าไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว"
"...." คนที่ถูกจับให้ปิดปากก้มลงมองคนที่ทำหน้าตาบ้องแบ้วช้อนตามองอย่างออดอ้อน แต่มันเริ่มจะดราม่าจนน่าสงสารแล้วตอนนี้
"ถ้าพี่ไม่ช่วย เค้าคงต้องแย่แน่ๆเลยนะ" เซฮุนเริ่มบีบน้ำตา
"...เอ่อ" คนที่สมองประมวนช้ากว่าคนปกติยังงงๆอยู่ว่าอะไรเกิดขึ้น เพราะอีกฝ่ายพูดเร็วเกินกว่าชาวจีนที่เรียนภาษาเกาหลีได้แค่ปีกว่าๆจะจับใจความได้ทัน เมื่อกี้ยังทำท่าอ้อนอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงได้ทำหน้าเหมือนเจอเรื่องร้ายแรงมา "อีกรอบได้ไหม"
"โหยยยยยย -*- " อารมณ์เล่นละครน้ำเน่าของเซฮุนหายไปทันที "ก็ได้ๆๆๆๆ -___- พี่ช่วยไปงานเลี้ยงรวมรุ่นกับเค้าได้ไหม แต่เค้าจะบอกทุกคนว่าพี่เป็นแฟนเค้า แกล้งเป็นแฟนเค้า เก็ทปะ?"
"Ah~ " คนที่นั่งมึนเข้าใจแล้วจึงพยักหน้ารัวแบบว่าเข้าใจสุดๆไปเลย หลังจากที่ได้ฟังข้อเสนอแบบ(เวรี่)สโล่วเวอร์ชั่น
"เอาเป็นว่าพี่ตกลงแล้วนะ" เซฮุนกลับมาพูดเร็วไส่เหมือนเดิม ทำเอาคนที่พยักหน้าเข้าใจกลับมาทำหน้าเหวออีกรอบ
"....เอ่ออ.."
"อย่าทำหน้างงเดะ!!! วันมะรืนนี้เดี๋ยวจะมาเคาะเรียก แต่งตัวยังไงก็ได้ให้หล่อกว่าฮุนอ่ะ ยากหน่อยนะข้อหลังเนี่ย " เซฮุนกลับมาพูดช้าๆ
"งั้นก็ได้" เจ้าของห้องนั่งกระพริบตา ประมวนข้อมูลในหัวอยู่สักพักก็เริ่มจะเข้าใจ ก่อนจะพยักหน้ารัวเหมือนทุกที
"เยี่ยมมากพี่ชาย เหิ่นฮ่าวๆ! " คนที่มาขอความช่วยเหลือ(กึ่งบังคับ)ยกยิ้มกับความสำเร็จอันง่ายดายของตน แต่ตากลมดันไปสะดุดที่ขนมในมือของคนที่ทำหน้าเหมือนคนเมาก็อดไม่ได้ที่จะหยิบมาไส่เข้าปาก "อร่อยดีนี่"
"..." เจ้าของห้องได้แค่มองตามมือคนที่ขโมยช๊อกโกแลตไปกินอย่างหน้าตาเฉย
"ไปแระ" เซฮุนลุกขึ้นจากโซฟา พร้อมกับดูดนิ้วที่เปื้อนช๊อกโกแลตจนสะอาดก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองช๊อกโกแลตที่หายไปเกือบครึ่งแท่งด้วยสายตาละห้อย
.
.
.
+++++++++++++++
วันรุ่งขึ้น
"สรุปพรุ่งนี้จัดงานที่ไหน" หลังจากเลิกเรียน เซฮุนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิทที่โรงเรียนเก่าระหว่างเดินทางกลับบ้าน
"ห๊ะ?!?! บาร์ในโรงแรม=[]=!!!!" คนที่คุยโทรศัพท์อยู่ที่ป้ายรถเมล์เผลอตะโกนเสียงดังจนคนที่ยื่นรอรถเมล์เช่นกันถึงกับมองมาเป็นตาเดียว ทำให้อเซฮุนต้องลดโวลุมเสียงลง"จะบ้าหรอ!! พวกเรายังอายุไม่ถึงนะ"
"ห๊ะ!!! ไอ้ชางฮยอนมีแฟนเป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรม!!???! " เซฮุนแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าเพื่อนที่จัดว่าหน้าตาเทียบกับตนไม่ติดจะมีแฟนเป็นถึงลูกเจ้าของโรงแรม ที่สำคัญเพื่อนยังบอกอีกว่า ปาร์ตี้วันพรุ่งนี้เหมาเป็นของงานเลี้ยงรุ่นยกบาร์
"เออๆๆๆๆ ใครบอก ฉันมีเฟร่ย เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปอวดเลย" เซฮุนขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เพื่อนถามไถ่เรื่องแฟน เพราะงานนี้มีแต่คนจะเอาแฟนมาอวดทั้งนั้น ที่จริงงานเลี้ยงรุ่นมันก็คืองานอวดแฟนนั้นแหล่ะ
"เออๆๆ เจอกัน" เซฮุนรีบกดวางสายทันที ด้วยความหงุดหงิดเบาๆ
"ฮวางจื่อเทาจะไหวไหมวะเนี่ย" คนที่ยืนหน้ามุ้ยอยู่ที่ป้ายรถเมล์พูดกับตัวเองคนเดียว (เป็นคนบ้า?)
อันที่จริง โอฮุน คนนี้~ รู้จักผู้หญิงอยู่ก็แค่เพื่อนที่โรงเรียน แต่ไม่สนิทพอที่จะจ้างให้มาแกล้งเป็นแฟนหรอก แต่เพื่อนๆในรุ่นหลายคนก็ได้ข่าวว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย มันก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรที่จะพาแฟนที่เป็นเพศเดียวกันไปงาน ที่สำคัญวัดกันที่หน้าตา .... จากบรรดาคนที่เซฮุนรู้จักเขาดูแล้วว่าพี่ชายห้องข้างๆนี่แหล่ะ หน้าตาดีน้อยกว่าตนนิดเดียว (คนแต่ง: น้องฮุนคะ หนูคิดไปเอง?-*-) แถมพี่เทายังเป็นคนใจดี หลอกง่าย คงพาไปไม่ยากหรอก ...ฟรี! อีกต่างหาก คิคิคิ
"อ๊า" หลังจากลงรถเมล์ที่ป้ายที่ใกล้หอพักมากที่สุด คนที่เดินเตะฝุ่นเข้าบ้านก็หันไปเจอมินิมาร์ทก็ป๊ะกับโปสเตอร์โชว์รายการสินค้าลดราคา ซึ่งมีช๊อกโกแลตรวมอยู่ด้วย ทำให้เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนมัธยมปลายเดินเข้าไปในร้านอย่างไม่ลังเล
"ซื้อให้เป็นค่าตอบแทนละกันนะ" เซฮุนหยิบช๊อกโกแลตบาร์ของโปรดใครบางคนมาสองห่อ เลือกยี่ห้อที่จัดรายการซื้อ1แถม1 แต่ด้วยความที่คิดๆดูแล้วมันคงอีกนานกว่าจะจัดรายการอีก เด็กมัธยมอย่างเซฮุนจึงหยิบมาอีก2แท่ง ก่อนจะเดินตรงไปจ่ายตัง
"แสดงว่ากลับมาแล้ว" เซฮุนมองออดี้R8สีแดงที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ รถคันนี้เป็นรถที่คุณพี่ข้างห้องนำเข้าจากฮ่องกงด้วยภาษีถูกเพราะใช้เครดิทว่ามาเรียนเมืองนอก เซฮุนมองรถสีแดงด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟท์
.
.
.
"เฮ้!!! พี่เทา เปิดประตูหน่อย" คนที่ยังสวมนักเรียนถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้ามาอยู่อยู่ที่หน้าประตูบานใหญ่ ตอนแรกลองผลักๆดูแล้วไม่ออก สงสัยจะล๊อก เซฮุนล่ะเซ็ง
"อ่า มาแล้ว .... มีอะไรหรอ" เจ้าของห้องเปิดประตูแง้มๆไว้และโผล่มาให้เห็นแค่หัว
"เปิดเลยๆๆๆ" เซฮุนดันประตูเข้าไปและเดินเข้าไปในห้องเยี่ยงเจ้าของบ้าน พร้อมกับไปนั่งลงที่โซฟาสีดำอย่างคุ้นเคย ส่วนจื่อเทาที่ยังคงสวมชุดเครื่องแบบนักศึกษาปิดประตูและเดินตามมานั่งช้าๆ "เค้าเอาอันนี้มาฝาก"
"โอ่ว..... ^0^" คนที่ทำหน้าง่วงๆถึงกับตาสว่างทันทีที่เห็นของโปรดของตนที่อีกฝ่ายถือเอาไว้
"ตอบแทนที่พี่ยอมจะช่วยเค้า "เซฮุนหยิบช๊อกโกแลตสองห่อส่งให้ถึงมือเทา"เห็นว่าพี่ชอบยี้ห้อเลยซื้อมาฝาก"
"อ่าา ... ขอบคุณนะ"
"ถ้าชอบก็รีบๆกินนะฮะ" เซฮุนยิ้มหวานนนนตาเป็นรูปพระจันทร์ ที่ให้รีบๆกินเพราะ ไอ้ที่มันเอามาเซลก็เพราะมันใกล้จะเอกซ์ไปร์แล้วนี่แหล่ะ
"อื้ม" ว่าแล้วจื่อเทาก็หยิบซองมาแกะกินทันที
"พี่เทา... พรุ่งนี้อ่ะ งานเริ่ม1ทุ่ม ที่โรงแรมXXXXนะ" หลังจากเซฮุนหันไปหยิบรีโมทมาเปิดทีวีก็นึกได้ว่าต้องมาบอกเรื่องสำคัญ
"อ๋อ " คนที่งับช๊อกโกแลตพยักหน้าเพราะรู้จักโรงแรมดังกล่าว
"เดี๋ยวจะมาเรียกนะพรุ่งนี้อ่ะ! เลือกเสื้อผ้าที่คิดว่าดูดีไว้ยัง?" เซฮุนหันมามองคนที่นั่งกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็ได้คำตอบ.... อีกฝ่ายส่ายหัวช้าๆ นั้นหมายความว่า ยังสินะ "งั้นเดะฮุนไปเลือกให้ "
เซฮุนไม่รอให้อีกคนได้เชิญ เด็กรั้นก็เดินฉับๆตรงไปยังห้องข้างๆห้องน้ำที่มีไว้สำหรับเป็นห้องแต่งตัวที่มีตู้เสื้อผ้าแบบเข้ามุมสไตล์โมเดิร์นที่เสื้อผ้าด้านในจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ ไม่ต้องถามว่าฝีมือใคร... คงไม่พ้นเจ้าของห้อง เซฮุนเลื่อนบานเลื่อนดูทุกบานเพื่อสำรวจเสื้อผ้าทั้งหมดของจื่อเทาแบบเหมือนเป็นของๆตัวเอง
"มีแต่เสื้อแบรนเนมทั้งนั้นอ่ะ" เซฮุนที่เปิดดูเสื้อที่แขวนอยู่ทีละตัวพึมพำกับตัวเอง แล้วก็ดูไปเรื่อยๆ แบบเรียกได้ว่าดูแบบละเอียดยิบ ทุกตัวและทุกตู้
"ตัวนี้น่าจะเวิร์คนะ" มืออวบหยิบเสื้อเชิ้ดสีดำออกมาจากตู้ ทันทีที่เห็นเสื้อตัวนี้เซฮุนถึงกับสะดุด อยู่ดีๆในหัวก็จินตนาการภาพเมื่อพี่ชายเจ้าของห้องไส่เสื้อตัวนี้
.....ต้องหล่อมากแน่ๆ >//////< เห่ย!!!! เซฮุน บ้าหรอ!!!! เซฮุนรีบสะบัดหัวไล่ความคิดนี้อออกไป ตั้งแต่เกิดมาเซฮุนไม่เคยคิดจะชมใครว่าหล่อหรอกนะนอกจากตัวเอง
"พี่เทา พี่เก็บกางเกงไว้ไหนอ่ะ!" เซฮุนได้เสื้อที่ถูกใจมาพาดไว้ในมือ แต่จากการไล่สายตาดูแล้วบานตู้เสื้อผ้าที่ถูกเปิดเขามองไม่เห็นว่าจะมีกางเกงซักกาตัว
"หื้ม" คนที่น่าจะรู้ดีที่สุดเดินเข้ามาในห้องเล็กๆที่มีเด็กเจ้ากี้เจ้าการยึดเป็นของตน จื่อเทาเดินตรงไปยังตู้สำหรับเข้ามุมก่อนจะเปิดให้อีกฝ่าย " อยู่ในนี้อ่ะ"
"อ๋ออออ " เซฮุนเดินตามไปดูก็เห็นกางเกงกองใหญ่ที่พับเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ "พรุ่งนี้ไส่เสื้อตัวนี้นะ "
"อ่า.. ได้สิ " อยู่ดีๆเสื้อที่เคยพาดอยู่ที่แขนของเซฮุนก็ถูกนำมาพาดไว้ที่ไหล่กว้างสะงั้น เซฮุนเอาหน้ามุดเข้าไปในตู้เพื่อดูกางเกงทุกตัวให้ชัดๆ จากกานสแกนก็คิดว่ากางเกงสีดำไปเลยก็น่าจะโอเค มือเรียวดึงกางเกงสีดำหนึ่งในหลายๆตัวออกมาจากตู้
"กางเกงตัวนี้ละกัน" เซฮุนหยิบกางเกงสีดำไปพาดที่ไหล่อีกข้างเหมือนอีกฝ่ายเป็นราวเคลื่อนที่ซะงั้น
"อาา ได้" จื่อเทามองตามแผ่นหลังของคนที่มายึดห้องที่กำลังเดินออกจากห้องแต่งตัว มือหนาหยิบเสื้อผ้าที่ถูกนำมาพาดไว้ที่ไหล่ไปแขวนที่ราวด้านนอก ที่เมื่อเดินเข้ามาก็จะเห็นได้อย่างชัดเจน ก่อนจะเดินตามคนตัวเล็กออกไป
"เอาเป็นว่า พรุ่งนี้เซฮุนจะมาเขย่าประตูเรียกนะ ห้ามเบี้ยวนะ!!!" เซฮุนพูดระหว่างเปิดตู้เย็น ก่อนจะเนียนหยิบนมกล้วยจากในตู้พร้อมหลอดมาเจาะกินต่อหน้าต่อตาเจ้าของห้อง
"...อาห๊ะ.." จื่อเทาพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปส่องตู้เย็นหาอะไรกินตามเซฮุน
"งั้นเค้าไปและนะ เดี๋ยวล๊อกประตูให้ ~" คนที่ปากคาบหลอกนมกล้วยรู้สึกว่าตัวเองหมดธุระจะคุยแล้วก็ไม่มีเหตุอะไรที่ต้องอยู่ในห้องนี้อีกต่อไป เซฮุนพูดจบก็รีบตรงไปยังประตู ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว จนเจ้าของห้องไม่ทันได้เห็นว่านอกจากนมกล้วย ในมือเซฮุนยังกำเจลลี่รูปแฮมเบอร์ที่จื่อเทาฉีกซองไว้ในตู้เย็นติดมือไปด้วย
.
.
.
+++++++++++++++++
ในวันนัด
"อาบน้ำช้าชะมัดเลย" คนที่แต่งตัวในเสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยเสื้อคลุมสีแดงกับกางเกงสกินนี่สีดำที่นั่งกอดอกอยู่ที่โซฟาบ่นคนที่สวมเพียงผ้าเช็ดตัวพันอยู่ที่เอวที่กำลังก้าวเท้าออกจากห้องน้ำ
"...." จื่อเทกำลังพยายามจับใจความว่าอีกฝ่าย.... บ่นอะไร?
"ไม่ต้องจ้องหน้าเลยนะ รีบๆแต่งตัวสิ!" คนที่นั่งไขวหังอมลม มองแผ่นหลังของคนที่กำลังหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เซฮุนก้มดูเวลาจากนาฬิกา วันนี้อุตส่ารีบกลับกลับมาก็พบว่าอีกฝ่ายยังไม่ถึงกว่าจะมาถึงเซฮุนก็แต่งตัวเสร็จแล้ว เลยต้องมานั่งรออีกฝ่ายจัดการตัวเองเนี่ยยย ... เสียเวลาจริง ไม่ใช่อะไรนะ เซฮุนหิวแล้ว อยากไปกินข้าวฟรีไวไว~!
"(( ;:⊙;д;⊙)):; เฮือก" เซฮุนที่นั่งลูบท้องด้วยความหิวเงยหน้าทันที่ได้ยินเสียงประตูเปิด~ พี่ชายของเขาไส่เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสีดำ มันดูดีกว่าที่จินตนาการไว้อีก~!!!! พี่เทาเหมาะกับเสื้อผ้าสีดำจริงๆT^T แต่....
"พี่ หัวยุ่งไปหน่อย เดี๋ยวผมเซ็ตให้ดีกว่า" เซฮุนมองสภาพผมที่เปียกนิดๆ แถมไม่เป็นทรงอย่างทนไม่ได้ งานนี้~ หน้าตาของเขาขึ้นอยู่กับเทาฮยอง!
"อ่า ได้" จื่อเทาได้แต่เดินตามแรงจูงตรงไปนั่งที่ในห้องแต่งตัวอีกครั้ง ด้านในมีกระจกกับโต๊ะสำหรับเสริมหล่อ เซฮุนกดไหล่อีกฝ่ายให้นั่งลงบนเก้าอี้
"มีดรายเป่าผมป่าวอ่ะ"เซฮุนจับผมอีกฝ่ายแล้ว มันชื้นเกินไป
"มี" คนที่นั่งมองกระจกก้มลงเปิดในลิ้นชัก มือหนาหยิบกล่องไดร์เป่าผมที่ไม่เคยผ่านการใช้งานออกมาวาง พร้อมกับจัดการเสียบปลั๊กให้เสร็จสรรพ
"สีผมพี่สวยดีนะ" เซฮุนเปิดเครื่องด้วยลมร้อนความเบาสุด มือก็จัดการยีผมให้ลมร้อนเป่าโดนทั่วๆด้วยท่าทางชำนาญ จนกระทั้งผมแห้ง เซฮุนจัดการหยิบมูธส์เซ็ตผมที่วางอยู่บนโต๊ะมาบีบไส่มือ ก่อนจะลูบๆไปตามผมสีน้ำตาลเข้มที่เขาจัดการแสกผมให้ใหม่ จากนั้นอิลฮุนก็หยิบสเปรย์มาฉีดอีกรอบเพื่อให้อยู่ทรง
"นายเก่งจัง" คนที่นั่งมองกระจกหันมายิ้มให้ช่างทำผมจำเป็น สลับกับมองผมตัวเองในกระจกด้วยท่าทางชอบใจ
"ค่าจ้าง หมื่นวอน" เซฮุนแบมือพร้อมกับยกยิ้ม
"อ่าา ... มีด้วยหรอ" จื่อเทาทำหน้างง แต่ก็หันไปเปิดลิ้นชักเพื่อจะส่งเงินให้
"เห่ยยย!! จะบ้าหรอ ล้อเล่น" เซฮุนเก็บของทุกอย่างวางบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างลวกๆ "ไปเหอะ งานเริ่มทุ่มนึง"
"ไปไงอ่ะ" จื่อเทาเดินตามเซฮุนออกมาเพื่อจะเก็บมือถือกับกระเป๋าสตางค์ไส่ในกางเกง ขณะที่เซฮุนกำลังล้างมืออยู่ในห้องน้ำ
"ขับรถไปจิ " เซฮุนเดินออกมาจากห้องน้ำ
"หากุญแจรถไม่เจอ" จื่อเทาเดินไปเปิดลิ้นชักที่ไว้ไส่กุญแจรถประจำก็ไม่พบ
"อยู่นี่ เค้าหยิบมาแล้ว ไปกันเถอะ" เซฮุนหยิบกุณแจที่มีพวงกุญแจลายหมีออกมาควงให้ดู ก่อนจะเดินนำออกจากห้องด้วยท่าทางมั่นใจ
.
.
.
++++++++++
หลังจากลงจากรถ เซฮุนเดินควงแขนจื่อเอาไว้ให้ดูเหมือนเป็นคนรักกันมากที่สุด ในมือของเซฮุนมีการ์ดเชิญที่เพื่อนส่งเมลมาให้ปริ้นท์เมื่อคืนไว้สำหรับเป็นบัตรเข้างาน คนที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำทันทีที่เข้ามาด้านในโรงแรมหรูตาคมมองไปรอบๆด้วยความตื่นเต้นที่ได้เห็นอะไรใหม่ๆ เซฮุนพยายามมองหาป้ายที่สำหรับไปบาร์ แต่....
"พี่เทา ไอ้นี่มันอยู่ตรงไหนอ่ะ" เซฮุนหยิบการ์ดที่ระบุห้องจัดเลี้ยงส่งให้จื่อเทาดู เพราะว่าป้ายในโรงแรมนี่มันมีแต่ภาษาอังกฤษยั้วเยี้ยไปหมด
" Terminal Thunder Bar " จื่อเทาอ่านตามกระดาษ ก่อนจะมองป้ายโดยรอบ แล้วก็พบว่ามีป้ายเล็กๆตรงบันไดทางลง "นั้งไง"
"โหย หาตั้งนาน" เซฮุนเดินลากแฟนปลอมๆของตนตรงไปยังบันไดหินอ่อนที่ลงไปชั้นใต้ดิน
"อ้าว หวัดดีเซฮุน" เซฮุนหันขวับไปเจอกับเพื่อนสมัยม.ต้นที่ไม่ได้เจอเลยหลังจากนัดเลี้ยงปีที่แล้ว
"หวัดดีมินกิ " เซฮุนหันมากอดคอเพื่อนพอเป็นพิธี
"แฟนหรอ?!?!" เพื่อนที่เจอกันหน้างานส่งสายตาไปที่คนที่ยืนเรียบร้อยอยู่ข้างๆเซฮุน
"อื้ม ชื่อจื่อเทา" เซฮุนรีบกลับไปควงแขนคนที่เหม่อมองลมฟ้าอากาศเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ จึงทำให้อีกฝ่ายได้สติ "พี่ฮะ นี่ชเว มินกิ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เทาจับมือกับเพื่อนของเซฮุนและยิ้มอย่างเป็นมิตร
"เข้างานกันเหอะ" พูดจบเซฮุนก็จัดการลากแขนคนรัก(?)เดินตรงไปยังประตูสีดำที่มีชื่อแปะตามบัตรเข้างาน
"เห่ยยย นี่แฟนนายหรอเซฮุน" หลายๆคนมองเซฮุนอย่างไม่เชื่อตาตัวเองว่าโอเซฮุนจะพาแฟนมาเปิดตัว ที่สำคัญแฟนเซฮุนนั้นมีรูปลักษณ์ที่ดูดีจนทุกคนตะลึง ไม่คิดว่าเซฮุนจะมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมหน้าตาหล่อคทเข้มอย่างกับออกมาจากหนังฮอลลีวู๊ด
"อืม พี่เทาฮะ นี่เพื่อนๆผม" ใบหน้าสวยหันมองแฟน(?)ด้วยสายตาหยาดเยิ้มเป็นพิเศษ เสียงที่ใช้เรียกก็หวานจนเจ้าของชื่อแอบสะดุ้งไปเหมือนกัน "นี่พวกนาย นี่แฟนเรา ชื่อจื่อเทา เรียกพี่เทาก็ได้"
"อ่าา สวัสดีครับ" เพื่อนๆทั้งหลายต่างโค้งให้กับผู้ชายที่เซฮุนกำลังควงแขนอย่างแนบแน่น เพื่อนๆต่างก้มหัวกันแบบนับถือสุดๆ ผู้ชายคนนี้ทนเซฮุนได้คงต้องมีความอดทนสูงสุดๆเลย
"พี่เทานั่งตรงนี้ก่อนนะ อยากกินไรปะ เดี๋ยวผมไปตักให้" เซฮุนพาคนที่ตนป่าวประกาศว่าเป็นแฟนซะทั่วงานมานั่งที่มุมๆหนึ่งในบาร์ที่เป็นโซฟาสีดำ เนื่องจากตอนนี้ยังเป็นเวลาสำหรับทานอาหาร ที่จัดเป็นแบบคอกเทล ตอนนี้ในคลับใต้ดินถึงได้เปิดไฟสว่าง
"อะไรก็ได้" เทาเป็นคนกินอะไรง่าย มีอะไรก็กินเขาจึงไม่อยากได้อะไรเป็นพิเศษ
"เคร! "
.
.
.
20.45
ภายในบาร์ใต้ดินเริ่มจัดเป็นงานปาร์ตี้แบบเต็มรูปแบบเมื่อถึงกำหนดเวลา ไฟที่เคยส่องสว่างกลายเป็นไปสลัวๆหลากสี เพลงจังหวะสนุกก็ถูกเปิดและตรงกลางก็เริ่มมีผู้ร่วมงานไปโชว์ลวดลายอยู่ที่กลางฟลอ แถมบาร์เทนเดอร์ก็เริ่มมาประจำที่บาร์เพื่อผสมเครื่องดื่มตามที่เจ้าของโรงแรมสั่ง
"พี่เทา ผมจะไปเต้นนะ ไปปะ" เซฮุนที่พึ่งกินของฟรีที่เป็นอาหารราคาแพงจนคิดว่าคุ้มจนไม่รู้จะคุ้มยังไง ลูบท้องตัวเอง ก่อนจะหันมองคนที่กำลังนั่งเคี้ยวซูชิ
"พี่ยังไม่อิ่มเลย" จื่อเทายังคีบทาโกะยากิที่ตุนไว้เข้าปากอีกชิ้น ทำเอาเซฮุนถึงกับต้องเป็นฝ่ายอ้าปากค้างบ้าง=[]= มองจานจำนวนมากที่ตั้งอยู่ เซฮุนว่าตัวเองกินคุ้มสุดแล้วนะ เจอแฟนตัวเองเข้าไปก็ต้องยอมแพ้
"งั้นพี่กินให้เต็มที่นะ จะเอาไรเพิ่มป่ะ เดี๋ยวเค้าไปตักมาให้อีก" เซฮุนประชด
"พี่อยากกินเค้กกับพุดดิ้งอ่ะ นายไปเต้นเถอะ เดี๋ยวพี่หยิบมากินเอง" เจ้าของร่างสูงบอกหลังจากหยิบนักเก็ตชิ้นสุดท้ายเข้าปาก
"เอางั้นแน่นะ ... ก็ได้ๆ งั้นเค้าไปเต้นล่ะนะ" คนที่สวมเสื้อสีขาวเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังโยกย้ายไปกับจังหวะดนตรี
ฮวางจื่อเทาเดินออกมาจากโต๊ะฝ่าความมืดเพื่อตรงไปยังโต๊ะที่วางขนมต่างๆมากมายเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าจะเหลือขนมไม่ครบเพราะหลายๆคนทานเสร็จก็ไปสนุกที่กลางงานแล้ว มือหนาหยิบจานมาหนึ่งใบมาถือไว้ อีกมือก็หยิมที่คีบมาคีบขนมทั้งที่เคยทานและไม่เคยทานไส่จานอย่างไม่อายใคร ป่านนี้คงไม่มีใครจะกินแล้วแหล่ะ เหลือทำไมให้เสียของ
.
.
.
"นี่ เซฮุนนนนน!!!!!" หนึ่งในกลุ่มเพื่อนๆตะโกนเรียกคนที่ยึดตำแหน่งดีเจในงาน ที่กำลังยืนสเครชแผ่นและโยกย้ายไปตามเพลง ไม่ใช่แค่ยึดตำแหน่งดีเจแล้ว ยังถือไมค์โชว์การแร๊พแบบนอนสต๊อปโดยไม่สนใจใคร แต่เพื่อนๆตะโกนเรียก...แต่เซฮุนก็เหมือนจะไม่รู้ด้วยซ้ำ
"เซฮุนนนนนน" เพื่อนอีก3-4คนช่วยกันตะโกนเรียกอีกคนั้งแต่ก็ไม่เป็นผล
"เห่ยยย ไอ้เซฮุนโว่ยยยยย" จนสุดท้ายเพื่อนร่วมห้องคนสนิทหมดความอดทน ก้าวเท้าขึ้นไปยืนประชิดหลังคนที่กำลังเมามัน
"โอ่ยยยยยย มาตะโกนไส่หูทำไมวะ" เซฮุนลูบหูด้วยความเซ็ง
"แฟนนายท่าจะอาการหนักแล้ว"
"ห๊ะ? อะไรนะ ไม่ได้ยิน" ด้วยความที่สภาพแวดล้อมมีแต่เสียงเพลงดังจนฟังไม่ได้ยิน
"ฉันบอกว่า แฟนสุดหล่อของนายท่าจะเมาหนัก นายไปดูเขาหน่อย" สุดท้ายเพื่อนก็ต้องตะโกนไส่หูบอก แต่ตอนแรกเซฮุนก็อยากจะโวยวายว่าตะโกนไส่หูทำไม แต่ตอนนี้สิ่งที่ได้ยินทำเอาเซฮุนถึงกับเบิกตากว้าง
"ห๊าาาาาา เห่ยยยย จิงดิ" เซฮุนแถบไม่เชื่อหูตัวเอง
"เออดิ !!!!!" เพื่อนหน้าโหดพยักหน้าพร้อมกับทำหน้าจิงจังสุดๆ เขาอยากให้เซฮุนลงจากเวทีบ้าง เพราะหน้าที่ดีเจมันของเขาตาหาก
"งั้นฝากตรงนี้ด้วย ไปแล้วๆ" คนที่สวมเสื้อคลุมแดงรีบเดินลงจากเวทีแล้วตรงไปยังโต๊ะที่เขาจองไว้ให้แฟนกำมะลอนั่งรอเขาอย่างรีบร้อน
ทันทีที่เห็นสภาพของจื่อเทาที่นอนอืดแผ่อยู่บนโซฟาด้วยสภาพอิดโรย(?) เซฮุนรีบพุ่งไปดูใกล้ๆทันที ตอนนนี้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของตนนอนตาปรือ แขนขาเหมือนคนไม่มีแรง เซฮุนนั่งลงที่โซฟายาวและจับศีรษะของอีกฝ่ายให้หนุนอยู่ที่ตัก
"พี่ง่วง? จะหลับใช่ไหม พี่ไม่ได้เมาใช่ไหม" เซฮุนก้มดูหน้าคนรัก(?)ที่ตาลอยๆและหลับคาตัก มือนุ่มนิ่มที่ดูก็รู้ว่าไม่เคยถูกให้ทำงานหนักตบลงที่แก้มของร่างสูงเพื่อเรียกสติ
"เฮ้ พี่เทา จื่อเทา ... อย่าล้อเล่นเด้!!!! " เซฮุนตบเบาๆก็ยังค้างนิ่งและหลับตาไม่รู้สึกตัว แต่ทันใดนั้นเองเซฮุนก็รู้คำตอบ.....
"ให้มันได้อย่างนี้สิ! !!!!!" ตากลมหันไปเห็นแก้วดีไซน์หรูหลายแบบที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ มีทั้งที่กินหมดและกินไม่หมด และดูเหมือนว่าของเหลวที่ยังหลงเหลือไว้เป็นหลักฐานนั้นมันแถบจะไม่ซ้ำชนิดกับเลยซักนิด
"โอ่ยยยยย จะบ้าตาย" มือที่เคยใช้ตบเรียกสติอีกฝ่าย เปลี่ยนมาตบกระบาลตัวเองสามที เขาพลาดเอง!!!!
"พี่นี่มัน...!!!! กินไม่รู้เรื่อง" เซฮุนจิปาก เพราะเขาลืมไปว่า พี่ชายจอมเพี้ยนคนนี้เป็นประเภทที่ชอบอะไรที่เป็นของที่กินได้ เจออะไรใหม่ๆก็อยากจะลองชิมไปหมด ยิ่งเป็นน้ำสีๆหลายๆสี สีไม่ซ้ำนี่ด้วยอีก แล้วแก้วที่ผ่านการกินจากการดูผ่านๆมันน่าจะประมาณ15-20แก้วได้ ไอ้พวกน้ำคอกเทลก็ไม่รู้ว่าผสมเหล้าเท่าไหน
"จะรับน้ำเพิ่มอีกไหมคะ" พนักงานเสิร์ฟเครื่องดื่มมาพร้อมกับถาดที่มีเครื่องดื่มหลายหลายสี
"ไม่ดีกว่าครับ" เซฮุนบอกพนักงาน นี่สินะต้นเหตุ ....เพราะมีคนมาเสิร์ฟถึงที่สินะ ถึงได้หยิบมากินไม่รู้เรื่อง
"ไอ้พี่บ้า!!! " ดูจากสภาพของจื่อเทาที่ตอนนี้มีไม่สติหลับอยู่แบบนี้ เห็นทีเขาคงต้องกลับบ้านแล้วจริงๆสินะ แต่คนกำลังสนุกเลย .... น่าหงุดหงิดจริงๆ
"กลับบ้านไปจะคิดบัญชีให้อ่วมเลย! " เซฮุนบ่นไส่คนที่นอนนิ่งไม่ได้สติ
"นี่ๆๆๆๆ พวกนายช่วยเราแบกแฟนไปที่รถได้ปะ?" เซฮุนผละออกมาจากจื่อเทา เพราะแค่จับยกหัวก็รู้สึกหนักจะแย่แล้ว เห็นว่าสูงก็พอๆกันแต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตัวหนาและหนักขนาดนี้ คนเดียวคงไม่ไหวแน่
"ได้ๆๆ" เพื่อนผู้ชายที่กำลังนั่งกินเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั้งๆที่อายุไม่ถึงที่อยู่แถวๆนั้นเดินตามเซฮุนตรงไปยังโต๊ะที่มีชายหน้าตาดีนอนหมดสภาพอยู่ เพื่อนๆสองคนที่ตัวสูงและร่างใหญ่ยักไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้ยังอยู่มัธยมเดินเข้าไปชับตัวจื่อเทาให้นั่งพิงโซฟา ก่อนจะเอาแขนทั้งสองข้างมาโอบที่คอ แล้วจึงหิ้วปีกพยุงโดยที่เซฮุนไม่ต้องทำอะไร
"รถจอดชั้นไหน "เ พื่อนคนหนึ่งถามขณะที่เซฮุนรีบวิ่งไปกดลิฟท์
"B1อ่ะ" เซฮุนตอนขณะที่ยื่นมือไปล้วงกุญแจรถจากกระเป๋ากางเกงสีดำของคนที่ถูกพยุงเอาไว้
"ชั้นเดียวเอง ขึ้นบันไดไปก็ได้ " เพื่อนร่างยักษ์บอก เพราะดูท่าแล้วถ้าต้องรอลิฟท์จะเสียเวลามาก ดูจากตัวเลขที่โชว์ลิฟท์มันขึ้นไปอยู่ตั้งชั้นบนสุดโน่น
"ถ้าพวกนายสะดวกก็เอาเถอะ" เซฮุนแอบเกรงใจเพื่อนสองคนนี้เหมือนกัน สุดท้ายพวกเขาทั้งหมดก็ตัดสินใจเดินขึ้นขันไดหินอ่อนที่เซฮุนเดินตอนขามา
"นี่หรอ" เพื่อนพยุงชายในเสื้อเชิ้ตสีดำหันไปถามเซฮุนที่กำลังพลิกกุญแจรถมาปลดล๊อก
"อื้ม เข้าไปนั่งเลย" หลังจากปลดล๊อกรถแล้วเซฮุนรีบเปิดประตูให้เพื่อนทั้งสองที่ช่วยมีน้ำใจแบกผู้ชายดูเป็นขี้เมามาจัดท่านั่งในรถที่เบาะข้างคนขับ "ขอบใจมากๆๆๆ"
"รถแฟนนายหรอวะ R8 ... แพงโค่ดๆนี่หว่า เจ๋งวะ" หลังจากเพื่อนวางจื่อเทาที่หลับไม่รู้เรื่องไปนั่งในรถแล้ว เพื่อนทั้งสองมองรถสีแดงโฉบเฉี่ยวด้วยสายตาตื่นเต้น
"เอออๆๆ ฝากบอกกลุ่มเราหน่อยดิ ว่าเรากลับแล้ว อยากไปสนุกต่อเหมือนกัน... " เซฮุนยังไม่ได้จัดเต็มที่กลางฟลอเลยจึงรู้สึกเสียดาย
"เห่ย ไม่เป็นไรน่า พาแฟนกลับบ้านเหอะ" เซฮุนเปิดประตูรถฝั่งคนขับยืนท้าวแขนกับกระจกรถมองเพื่อนด้วยความเสียดาย
"ปีหน้าจะอยู่ยันตีหนึ่งเลย งั้นไปก่อนนะ บายๆๆ"
"บายๆ" แล้วเพื่อนที่มีน้ำใจสุดๆก็เดินกลับเข้าไปด้านในโรงแรม อิลฮุนเองก็เข้าไปนั่งในรถสปอร์ตในที่นั่งคนขับ ก่อนจะไส่กุญแจเพื่อสตาร์ทรถ
"นอนหลับไม่รู้เรื่องเชียวนะ" ใบหน้าหวานหันไปมอนคนที่นอนหลับพริ้มอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นว่าผมที่เขาจัดทรงให้ตอนมาเริ่มเละไม่เป็นทรง เซฮุนยกมือขึ้นเพื่อปัดผมด้านหน้าของจื่อเทาที่บังปิดตาให้ไปด้านข้าง
"พี่นี่จมูโด่งดีจังแหะ" เป็นครั้งแรกที่เซฮุนได้สำรวจใบหน้าของอีกฝ่ายชัดๆ ยามหลับตาแบบนี้ ... ยิ่งเห็นตาคมๆยามหลับได้อย่างชัดเจน ตากลมจ้องไปตามเครื่องหน้าคมของจื่อเทาอย่างเผลอไผล
"รวมๆแล้วผมหล่อกว่าพี่ตั้งแยะ!" ทันทีที่เซฮุนรู้ตัวว่าเผลอไปชมอีกฝ่ายในใจก็ต้องส่ายหัวรัวเพื่อไล่ความคิดนั้นออกซะ
"ไอ้รถนี่เกียร์มันยังไงวะเนี่ย" เซฮุนหันไปมองเกียร์ที่อยู่ตรงกลาง แต่ก็พอจะจำได้ตอนที่นั่งมากับจื่อเทาตอนแรก สำหรับเด็กอายุเท่านี้แล้ว ยิ่งเป็นเด็กผู้ชายที่อยากจะเป็นผู้ใหญ่การขับรถจึงเป็นเรื่องที่เขาต้องหัดเพื่อนำหน้าเพื่อนๆ เซฮุนผ่านการหัดขับรถหลายครั้งจนถือว่าคล่องพอสมควร รอเพียงแค่อายุถึงเท่านั้น
"ไม่เคยขับรถหรูแบบนี้มาก่อนเลย อิอิ" เซฮุนเริ่มยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อจับพวงมาลัยหลังจากคาดเข็มขัดนิรภัยให้กับทั้งตัวเองและเจ้าของรถ
"ตัวเอนี่สินะ" หลังจากเอาเบรคมือลง เซฮุนเลื่อนเกียร์มาที่ตัวเอก่อนจะค่อยปล่อยเบรกให้รถเคลื่อนออกจากลานจอดรถ
.
.
.
"ถึงซักที" เซฮุนเดินแบกคนที่ยังไม่ได้สติอย่างทุลักทุเลจนมาถึงห้อง โดยตลอดทางตั้งแต่ลงจากรถเซฮุนเดินพยุงคนตัวหนักจนไปปากก็บ่นไปจนกระทั้งขึ้นลิฟท์ แล้วไหนกว่าจะลากมาจนถึงหน้าห้อง เซฮุนที่ถูกโอบคอเอาไว้คลำหากุญแจห้องของอีกฝ่ายจากกระเป๋ากางเกงจนเจออก็รีบไขโดยเร็ว เพราะตอนนี้ไหล่จะหักแล้ว
"รู้งี้ปล่อยให้นอนเมาซะก็ดี" เซฮุนวางตัวเจ้าของห้องให้นอนราบไปกับเตียง พอเห็นอีกฝ่ายนอนหลับอย่างสบายใจ(?)เซฮุนก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมา
"เห่ยยยย หลับสนิทขนาดนี้เลยหรอ" แม้กระทั้งเซฮุนลองบีบจมูกคนที่นอนแน่นิ่งก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดใด
"เหนื่อยชะมัด" คนที่นั่งอยู่บนเตียงทนไม่ไหวจึงทิ้งตัวลงนอนราบไปกับเตียงข้างๆกับร่างสูง เซฮุนนอนเพื่อสูดอากาศหายใจเข้าไปเต็มปอดและเพื่อยืดตัวคลายอาการเมื่อยที่ต้องหลังคดหลังแข็งแบกคนที่นอนไม่รู้เรื่องมาจนถึงห้อง
" ถ้าเค้าเอายาเบื่อยัดไส่ไส้กรอกพี่จะรู้ไหมเนี่ย" เซฮุนท้าวแขนยกหัวหันมองจื่อเทา สายตาจ้องมองใบหน้าหล่อของอีกฝ่ายอีกครั้ง มันเหมือนมีแรงดึงดูดบ่งอย่างที่ทำให้เซฮุนไม่สามารถละสายตาออกจากใบหน้าของพี่ชายคนนี้ ร่างบางพลิกตัวอีกครั้งเพื่อมองหน้าอีกฝ่ายใกล้ๆ มือบางเผลอยกขึ้นไล้ไปตามโครงหน้าได้รูป
"จมูกก็โด่ง" เด็กน้อยนอนราบแนบชิดกับคนที่นอนหลับเพื่อจะได้พิจาราณาใบหน้าหล่อตรงหน้านี้อีกครั้ง
"คิ้วก็เข้ม" ปลายนิ้วไล้ไปตามปลายคิ้วโก่งสวยด้วยสายตาอิจฉาเล็กๆ
"ต้องเช็ดตัวให้ไหมอ่ะ" เมื่อรู้สึกหายเมื่อยเด็กหนุ่มลุกขึ้นนั่งมองจื่อเทาด้วยความลังเล แต่สุดท้ายเซฮุนก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงเพื่อตรงไปยังห้องน้ำ
"มีกลิ่นเหล้าด้วย แหว่ะ" เซฮุนที่ในมือมีผ้าขนหนูชุบน้ำก้มลงไปหาคนที่นอนหลับพริ้ม อิลฮุนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากลมหายใจอุ่นๆ มือสวยค่อยๆปลดกระดุมที่ถูกติดทุกเม็ดให้หลุดออก จากบนลงมา3เม็ด ก่อนจะใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆเช็ดที่ลำคอเบาๆ
"แพ้เหล้าปะเนี่ย " หลังจากเช็กจนทั่วลำคอแล้ว เซฮุนจึงค่อยๆเช็ดต่ำลงมา มืออีกข้างค่อยๆเปิดเสื้อเชิ้ดสีดำออก ตากลมก้มมองลำตัวท่อนบนของจื่อเทาที่ตอนนี้มันดูจะเป็นสีแดงๆ แต่เซฮุนก็ยังเช็ดไปตามลำตัวแบบลวกๆ
"พอล่ะนะ ผมจะกลับห้องแล้ว" เซฮุนเช็ดเบาๆที่ใบหน้าขาวซีดเป็นอย่างสุดท้ายก่อนจะบอกคนที่นอนหลับ หลังจากนั้นคนที่ทำหน้าที่เป็นพยาบาลชั่วคราวลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะหันไปติดกระตุมให้อีกฝ่ายจนถึงแค่กระดุมเม็ดที่สามเพราะขี้เกียจ เซฮุนยืนขึ้นท้าวเอวมองเจ้าของห้องเป็นครั้งสุดท้าย "ไว้ตื่น จะมาคิดบัญชี!"
"อ๊ะ" หลังจากเซฮุนกดปิดไฟเพื่อจะออกจากห้องนี้ อยู่ดีๆก็ถูกโอบรัดจากด้านหลัง
"เห่ยยยยย ไรอ่ะ!!! อร๊ากกกก" คนที่ถูกโอบรัดตะโกนลั่น และพยายามดิ้นให้หลุดออกจากการกอบกุม แต่ก็ไม่เป็นผล
"..." เงามืดด้านหลังที่มีแรงมหาศาลกำลังดึงตัวเซฮุนให้ออกห่างจากประตูเรื่อยๆ
"อร๊ากกกกกกก ปล่อยนะ ปล่อยยยสิ" เซฮุนร้องโวยวายเสียงดัง มือเล็กพยายามทุบตีอะไรบางอย่างที่โอบรัดตัว แต่ในความมืดใช่ว่าจะมองอะไรไม่เห็น ร่างเพรียวดิ้นพล่านและเอื้อมมือเพื่อไปเปิดสวิตส์ไฟ
"..อ่า" เสียงครางแหบพร่าดังประชิดหูจนทำเอาเซฮุนรู้สึกจักกะจี้ หัวกลมๆพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ลมหายใจร้อนๆที่รดอยู่ใกล้ๆหูก็ยังตามมา
"พี่เทา ปล่อย... ปล่อยยยยนะ" เซฮุนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเมื่อในห้องกลับมาสว่างอีกครั้ง แต่เขาได้แต่เดินถอยหลังตามแรงโอบรัด
"...."
"อ๊ากกกกก หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้า ไอ้ขี้เมา "เซฮุนร้องโวยวายดังลั่นเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง และจมูกโด่งนั่นกำลังไล้ไปตามซอกคอขาวจากด้านหลังอย่างกระหาย
"อ่า..." คนที่ไร้สติครางอย่างพอใจจากที่ซุกไซร้ไปมาตามคอขาวเปลี่ยนมาขบเบาๆที่หูนุ่มนิ่ม
------------------NC CUT------------------
"เฮ้!!!!!! " เซฮุนรู้ตัวอีกครั้งก่อนจะลืมขึ้นเต็มตา ตาหวานมองคนที่นอนทับอยู่บนตัวด้วยความตกใจ "เห่ยยยย อย่าล้อเล้นนะ"
"พี่เทาาาาาาา" เซฮุนตะเข้าไปสุดเสียงไส่หูคนที่เอาใบหน้าซุกกับซอกคอของเขา
"เห่ยยยยย พี่เทาาาาาาา!!!!!" เซฮุนตัดสินใจเอามือจับทั้งสองแก้มของจื่อเทาขึ้นให้เห็นชัดๆ ก็พบว่าตาคมนั้นปิดสนิท และลมหายใจที่สม่ำเสมอ... "หลับหรอ!!!!"
"....." ใบหน้าคมที่ถูกจับให้เชยขึ้นยังคงหลับพริ้ม
"ทำไมทำงี้อ่าาา!!!! โอ่ยยย" คนตัวเล็บจับหน้าของจื่อเทาเขย่า แต่เพราะเขย่าแรงมากไปหน่อยทำให้ส่วนที่เชื่อมโยงกันอยู่เกิดการเคลื่อนไหว ทำให้รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมา
"โอ่ยยยย!!! จะหลับท่านี้เนี่ยนะ?! พี่เทาบ้า ตัวก็หนัก" เซฮุนโวยวายอยู่คนเดียว เพราะไม่สามารถขยับอย่างอื่นได้นอกจากปาก ตัวก็ถูกทับ ...แถมอีกคนยังไม่ถอนแกนกายออกไป แค่ขยับเพียงน้อยนิดก็รู้สึกเจ็บจนจุกไปหมด
"คอยดูนะ!!!! ตื่นมาจะคิดบัญชีให้อ่วมเลย... " เซฮุนทำหน้ายักษ์ใส่คนที่นอนหลับสบายอยู่บนตัว ก่อนเจ้าของร่างบางจะถอนหายใจ
"ฝันดีละกัน ขี้เมา ....... จุ๊บ" มือเรียวที่ยังคงทาบอยู่ที่แก้มจับใบหน้าหล่อลงมาใกล้พร้อมกับเผลอแตะริมฝีปากเบาๆที่ปากได้รูป แต่พอรู้ตัวว่าแอบเผลอทำอะไรลงไปเซฮุนก็รีบปล่อยหน้าคมคายของจื่อเทาทันทีเพราะรู้สึกตกใจกับการกระทำของตัวเอง ก่อนจะพยายามข่มตาให้หลับแต่นอนท่านี้... ใครมันจะหลับลง!!!
.
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันต่อมา......
"โอ่ยยยยยย" คนตัวเล็กโวยวายเมื่อแสงอาทิตย์แยงเข้ามาที่ตา ทำให้ต้องซุกหน้าเข้ากับอกแกร่งตรงหน้าเพื่อหนีที่สิ่งกำลังรบกวนการนอน
"อือออ" เสียงทุ้มครางในลำคอเมื่อรับรู้ว่ามีอะไรกลมๆมาถูไถอยู่ที่อก มือหนาโอบรัดสิ่งนุ่มนิ่มในอ้อมกอดเหมือนเป็นหมอนข้าง
"โอ่ยยยย หายใจไม่ออก" เมื่อถูกกอดแน่นจนหน้าที่ซุกอยู่แนบจนหายใจไม่ได้ เซฮุนดิ้นโวยวายทันที
"อาาาา" คนที่อยู่ดีๆก็ถูกประทุษร้ายต้องค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ถึงตาจะลืมแต่ใช่สติจะมีนะ-*-
"อะ..โอ้ย เจ็บนะ" เซฮุนตีแขนแกร่งหลังจากที่อีกฝ่ายขยับตัวเป็นเหตุให้เตียงขยับทำให้อิลฮุนรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วสะโพก
"O___O !!!!! What happen???" หลังจากตื่นเต็มตาเพราะถูกทุบที่แขน คนที่ยังสวมเสื้อเชิ้ตสีดำหลุดหลุ่ยกับกางเกงที่ถูกรุดซิปลงหันมองคนที่นอนเปลือยใต้ผ้าห่มเดียวกันด้วยความตกใจจนอ้าปากค้าง
นี่พี่เทาจำอะไรไม่ได้เลยหรอไง!!!!" คนที่ได้แต่นอนนิ่งๆแหกปากเสียงดัง
"...." คนตอบที่เซฮุนได้คือการส่ายหัว
"พี่ปล้ำผม!!!!" (´༎ຶ༎ຶ)
"ปล้ำ? คือ" คนที่ยังรู้ภาษาเกาหลีแค่พออยู่ได้ทำหน้างงงวยย(╬☉д⊙)
"มันเรียกว่าไรนะ... เซ็กๆๆๆๆๆๆๆ เอออช่ายย เซ็กส์ๆๆ สเน็กฟิชๆ ปิดปี้ปิด อี้เอ้ออี้เอ้อเออนั่นแหล่ะ "(−_−;)
"...จะ... จิงหรอ? Σ( ꒪□꒪)
" จื่อเทาถึงกับอ้าปากกว้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
"ดูนี่" เซฮุนเอียงคอไปอีกทางพร้อมกับชี้นิ้วที่ผิวขาวที่เต็มไปด้วยรอยแดงเป็นจุดๆเต็มไปหมด "พี่เทาเป็นคนทำ!!!!"
"แล้วก็นี่" เซฮุนร่นผ้าห่มลงมาจนถึงท้องน้อย เผยให้เห็นผิวขาวสีน้ำนมที่มีรอยแดงไม่ต่างจากที่คอ
"พี่ไม่รู้ พี่จำอะไรไม่ได้" จื่อเทาก้มลงมองร่อยรอยอย่างงงงวย แต่จากหลักฐานแล้วคงเป็นเรื่องจริง จื่อเทามีสีหน้าที่ห่อเหี่ยวลงทันทีที่รับรู้ว่าตัวเองทำร้ายน้องชาย มือหนากุมหน้าผากตัวเองเมื่อรู้สึกปวดขึ้นมา "พี่ขอโทษนะ"
"ช่างมันเหอะ! ถึงผมจะอายุต่ำกว่า18ปีแต่ผมไม่แจ้งตำรวจหรอกนะ ฮ่าๆๆๆ" เซฮุนเห็นสีหน้ารู้สึกผิดของพี่ชายก็รู้สึกใจไม่ดีขึ้นมา หน้าที่ปกติเต็มไปด้วยรอยยิ้มแบบมึนๆสี่มิติ ตาที่เหมือนยิ้มได้ของจื่อเทาดูเศร้าจนเซฮุนรู้สึกปวดที่อกแปลกๆ "ไม่เห็นไรหรอกครับ ผมรู้ว่าพี่เมา อีกอย่าง เราเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ ต่างคนก็ต่างได้น่าาา พี่เทาอยากคิดมาก "
"ไม่ได้หรอก พี่ต้องรับผิดชอบ พี่ขอโทษนะ นายเจ็บตรงไหนรึเปล่า ... เอ่อ... พี่ขอโทษจริงๆ" มือหนาทาบลงที่แก้มป่องๆของเซฮุนอย่างเบามือ ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวเกลี่ยที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อ
"เค้าไม่เป็นไร ก็เจ็บที่สะโพกเฉยๆอ่ะ " เซฮุนใจเต้นตึกตักเขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากฝ่ามือใครบางคนที่จับแก้มเขาอยู่
" โอ่ย !" จื่อเทาอุทานด้วยความเจ็บ
"เมื่อวานผมต่อยพี่ไปซะเต็มแรงเลย เขียวเลย" เซฮุนลูบที่ข้างๆรอยฝกช้ำที่มุมปากของอีกฝ่าย แต่สีหน้าจื่อเทายังคงดูรู้สึกผิดอยู่ ตอนแรกที่เซฮุนอยากจะโวยวายเพื่อเอาคืนเรื่องเมื่อคืน แต่พอเห็นสีหน้าพี่ชายแล้วเขารู้สึกทำอะไรไม่ถูก "พี่เทา.... อย่าคิดมากสิ "
"พี่ขอโทษนะ ยังไงพี่ก็ต้องรับผิดชอบ พี่ทำให้นายต้องเสียหาย"
"ไม่เสียหายซักหน่อย จริงๆแล้วพี่ช่วยผมก่อน แล้วผมก็ช่วยพี่ เจ๊ากัน " เซฮุนพยายามจะทำให้สีหน้าของดงจื่อเทาดีขึ้น เพราะสีหน้าเศร้าแบบนี้มันไม่เหมาะกับพี่ชายจอมมึนของเขาเลย "อีกอย่าง จะรับผิดชอบผมน่ะ เลี้ยงไหวหรอ? "
"ไหวสิ นายอยากจะให้พี่ทำอะไรพี่ก็จะทำ" จื่อเทามองเซฮุนด้วยสายตาจริงจังจนเซฮุนที่ถูกสบตารู้สึกทึ่งกับสายตานั้น ดูแข็งแกร่งมีพลังจนหัวใจกระตุกวาบ
"งั้น..... พี่เทายิ้มหน่อยสิฮะ"
"อ่าา.... " จื่อเทาทำตามที่น้องบอก
"ฮ่าๆๆๆๆ" เด็กหนุ่มปล่อยเสียงขำออกมา คนข้างๆยิ้มได้ที่มุมปากข้างเดียว ดูตลกพิลึก เพราะทีมุมปากอีกข้างที่เขียวนั้นนิ่งเหมือนถูกสต๊าฟเอาไว้
"ฮ่าๆ" เจ้าของหัวเราะตาม เวลาที่เห็นเซฮุนยิ้มจนตาเป็นสระอิมันรู้สึกว่าโลกมันสดใสไปด้วย ทั้งคู่หัวเราะด้วยกันทำให้บรรยากาศโดยรอบดูจะดีขึ้นมาก
"เอาเป็นว่าพี่เทาต้องตามใจผมตลอดไปเลยนะ เวลาเค้าอยากไปไหน อยากได้อะไรต้องหาให้เลยด้วย" เซฮุนอมลมแก้มป่องอย่างน่ารัก ช้อนสายตามองพี่ชายข้างห้อง
"ได้สิ " จื่อเทาพยักหน้ารัว
"ดีมาก!!!! ตอนนี้เค้าเป็นของพี่เทาแล้ว ต้องดูแลด้วย" เด็กหนุ่มยกยิ้มอย่างได้ใจ เมื่อคิดได้ว่า ใครว่าเซฮุนเป็นของจื่อเทา เทาฮยองต่างหากที่จะเป็นของเซฮุน
"อาาา ได้สิ" จื่อเทาพยักหน้าก่อนจะลูบหัวคนน่ารักที่นอนซุกอยู่ที่ไหล่
"วันหลังอย่ากินอะไรไม่รู้เรื่องอีกนะ!! เดี๋ยวเมาไล่ปล้ำชาวบ้านเขาอีก" คนที่นอนกอดแขนแกร่งบ่นอุบอิบ
"อ่าาาาา"
"อะไรที่ไม่เคยกินก็ไม่ต้องลองเลยนะ เข้าใจไหมฮะ"เซฮุนบ่นเหมือนแม่ก็ไม่ปาน "ง่วงอ่ะ นอนต่อแล้ว จุ๊บ"
"อ่าา"คนที่ถูกช่วงชิงแก้มอย่างรวดเร็วมองคนที่หลับตาซุกอยู่ที่แขน ก่อนตนเองจะหันไปหยิบรีโมททีวีเพื่อหาอะไรดูเพราะวันนี้เป็นวันหยุด
.
.
.
++++++++++++++
"นี่!!!! มีแฟนไม่เห็นบอกกันบ้าง " เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งเดินมาถามคนที่กำลังกดมือถือระหว่างรออาจารย์เข้ามาในห้อง
"ตกข่าวนะ มีตั้งนานแล้ว" คนที่ยังคงยิ้มไปจิ้มมือถือไปไม่หันมองเพื่อนซักนิด
"งั้นหรอ .... หล่อดีนะ" เพื่อนคนเดิมเข้ามานั่งด้วย เพราะวันนี้เป็นที่ฮือฮาของนักเรียนทั้งโรงเรียน เมื่อมีรถสปอร์ตราคาแพงเข้ามาในโรงเรียน แถมคนขับยังหน้าตาเรียกได้ว่าหล่อแบบไม่น่าให้อภัยเดินมาพร้อมกับนักเรียนของโรงเรียน จนเป็นข่าวแพร่สะพัดไปทั่วโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้
"นายชมฉันช่ายมะ ขอบคุณ" เซฮุนยังคงก้มจิ้มมือถือต่อไป
"เอิ่ม = =;; " เพื่อนคนที่สงสัยกับข่าวถึงกับถอนหายใจเฮือก ก่อนจะลุกไปอย่างเงียบๆ ส่วนอิลฮุนที่จิ้มมือถือสนทนากับคนรักผ่านsocial network
세훈BABY : พี่เทาส่งรูปมาเดี๋ยวนี้
MyZitao
: ABstyle sent you a photo.
세훈BABY : โอเค น้องฮุนเอาใบขวา
เซฮุนกำลังให้อีกคนส่งรูปกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่ของกุชชี่ที่กำลังอยากได้มาให้ วันนี้พี่ชายที่ตกลงปลงใจคบกันมีเรียนแค่ช่วงเช้า ระหว่างที่รอเขาเลิกเรียน เซฮุนสั่งให้อีกฝ่ายไปดูที่ช๊อปเพื่อซื้อของให้ หลังจากวันนั้น ชีวิตของเซฮุนก็มีแต่ความสะดวกสบาย มีคนไปส่งที่โรงเรียน ของอะไรที่อยากได้ก็มีคนซื้อให้ ที่สำคัญนับวันจื่อเทาก็เอาใจไส่เขามากขึ้นจนรู้สึกได้ว่าเขารักผู้ชายคนนี้มานานแล้ว มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ เซฮุนพึ่งรู้ว่ามีคนรักมันก็มีความสุขดีเหมือนกันแหะ ยิ่งอย่างพี่เทา..... เจ้าชู้ไม่ห่วง ห่วงแต่จะถูกผู้หญิงหลอกเท่านั้นแหล่ะนะ
.
.
.
"เซฮุน พี่บอกอาม๊าดีไหม" อยู่ดีๆจื่อเทาก็พูดขึ้นระหว่างนั่งอยู่ในร้านไก่ทอดสำหรับมื้อเย็น
"เรื่อง?" คนที่กำลังรบกับปีกไก่เงินหน้าขึ้นเอียงคอ
"เรื่องของพี่กับนาย บางทีพี่ควรจะให้ม๊าพี่มาขอนายตามแบบเกาหลีรึเปล่า" จื่อเทาครุ่นคิด หันไปเจอข่าวเกี่ยวกับหมีแพนด้าเกิดใหม่ที่เมืองจีน ทำให้นึกถึงหม่าม๊าที่อยู่ที่ชิงเต่าขึ้นมา
"(;: ⊙ 3⊙;) บ้าหรอ" เซฮุนถึงกับต้องคายไก่ที่ยังไม่ทันเคี้ยวลงจาน " ผมเป็นผู้ชายนะ"
"พี่แค่คิดว่าพี่ควรทำให้ถูกตามประเพณีนะ"
"พอเลยๆๆๆๆๆๆ ผมยังไม่พร้อมจะให้เรื่องถึงผู้ใหญ่นะ!!!! " เซฮุนเสียวสันหลังวาบ เขายังไม่อยากจะคิดเมื่อถึงวันที่แม่ของเขารู้ "ไว้ผมเรียนจบค่อยว่ากัน ตอนนี้คบเป็นแฟนอยู่กินกันไปก่อน ผมเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายหรอกน่า "
"อ่าาาาา" จื่อเทาถึงกับเอ๋อรับประทานเมื่อฟังเสียงบ่นรัวของเซลฮุน... คือฟังไม่ทัน
"รีบๆกินเลย ผมมีการบ้าน " เซฮุนรีบปิดประเด็นด้วยการเอาน่องไก่ชิ้นใหญ่ยัดเข้าไปเต็มปากคนที่อ้าปากค้างด้วยความงง
.
.
.
END
----------------------------------
สวัสดีค่ะ แอบหายไปนานนนนนนนนนนน
เอาฟิคที่เคยแต่งมาแปลงให้อ่านกัน ฮ่าๆ
เอามาขั้นเสียหน่อย ....
ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะคะ เรื่องที่มีฉากเอ็นซีอยากให้เม้นกันเป็นกำลังใจ เพราะเอ็นซีเป็นอะไรที่แต่งแล้วใช้พลังงานมากเลย -/|\-
ฉากที่ถูกตัดออกไป เข้าไปในlink หน้า account twitter @bell2kim นะคะ
ขอบคุณค่าาา
ความคิดเห็น