[FIC][EXO] High Society Engagement - TAOHUN

ลำดับตอนที่ #27 : Chapter 25 - มีเมียแล้วนะ 100%

Chapter 25

 

 

 

 

เมื่อถึงเวลาใกล้ค่ำแขกที่ได้รับเชิญเมาร่วมในงานฉลองมงคลสมรสครั้งใหญ่ที่จุดของชิงเต่าเลยก็ว่าได้กำลังค่อยๆทยอยเข้ามาในงานซึ่งจัดบริเวรริมหาดส่วนตัวของคฤหาสตะกูลฮวาง          ริมหาดที่ถูกจัดให้กลายเป็นงานงานคอกเทลดูสบาย         ในการ์ดเชิญก็ระบุว่าแขกในงานให้แต่งกายตามสบายด้วยธีมชายทะเลและอยากให้พกแว่นกันแดดมาด้วยเพราะเจ้าบ่าวชอบ       ด้านหน้างานพ่อแม่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวต่างยืนรับแขกด้วยใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุข       นอกจากเพื่อนๆของลูกๆก็จะเป็นเพื่อนๆในแวดวงไฮโซของพวกท่าน           ส่วนเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันนี้นั้นกำลังรับแขกอยู่ด้านใน
 

 

 

 

“ควงแขนพี่สิครับ” จื่อเทาหันไปมองคนที่ทำแค่จับมือตนเอาไว้  

 

“ไม่ใช่ปลิงซะหน่อย จะต้องเกาะกอดขนานนั้นน่ะ” เซฮุนยังไงก็เป็นเด็กดื้ออยู่วันยังค่ำ

 

“ถ้าเจอผู้ใหญ่พี่ต้องยกมือสองข้างขึ้นคำนับแบบจีนชิงเต่าหน่ะ ถ้าเซฮุนยังจับมือพี่แบบนี้อาจจะลำบากอ่ะสิ” 

 

“มีด้วยหรอ” เซฮุนพึ่งเคยได้ยินเนี่ยแหล่ะ เรื่องการคำนับแบบชิงเต่าอะไรเนี่ย

 

“อืมมีสิ …  แขกผู้หลักผู้ใหญ่มากันแล้วนะ ควงแขนพี่เร็ว” 

 

“อ่ะๆๆ ได้” ด้วยความที่เกรงว่าจะดูมารยาทไม่มี  เซฮุนจึงรีบกอดลำแขนแกร่งเอาไว้โดยไม่รู้เลยว่า คำนับแบบชิงเต่ามีที่ไหนล่ะ 

 

 

 

 

“พี่ว่าเราควรไปยืนแถวๆซุ้มถ่ายรูปนะ” จื่อเทาที่ยืนอมยิ้มเพราะมีคนกอดแขน

 

“ก็ไปสิ” เซฮุนที่รู้สึกเกร็งๆอยู่ที่ถึงแม้ว่านี่จะเป็นงานฉลองเฉยๆ      เดินดูงานมาตั้งหลายวัน... พอถึงวันจริงจำไม่ได้ซะงั้นว่าอะไรไว้ตรงไหน   ร่างบางจึงต้องเดินเกาะแขนตามหลังเจ้าบ่าวของงานเอา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เซฮุนนนนนนน” เสียงเรียกทำให้คนที่ยืนยิ้มให้ช่างถ่ายรูปซึ่งเป็นรุ่นพี่ในคณะที่กล่าวขานกันว่าถ่ายรูปสวยสุดๆหันไปมองตามเสียงเรียก

 

“ชานยอล … มาไวจัง สวัสดีฮะพี่คริส” เซฮุนมองที่เพื่อนร่างอวบตัวหนาที่กอดแขนแฟนหนุ่มพร้อมกับซุกตัวแทบติด

 

“สวัสดีครับพี่คริส ชานยอล” เจ้าบ่าวเองก็ยกยิ้ม   

 

“นี่ๆๆๆ เรากับพี่คริสซื้อของขวัญแต่งงานมาให้ละ” ชานยอลหยิบกล่องของขวัญใบไม่ใหญ่มากจากมือคริสมาส่งให้กับมือของเพื่อนสนิท

 

“ขอบคุณนะ... ขอบคุณนะครับพี่คริส” เซฮุนหยิบของขวัญมาถือพร้อมกับยิ้ม

 

“ขอให้พวกนายสองคนรักกันนานๆนะครับ       ดูแลกันดีๆ” คริสอวยพร

 

“ขอบคุณนะพี่ ขอบคุณที่วันนี้มาช่วยงานด้วยนะ” จื่อเทาเองก็ไม่คิดว่ารุ่นพี่คนนี้จะใจดีและมีน้ำใจได้ขนาดนี้ 

 

“พี่เองก็รีบๆขอเพื่อนผมแต่งงานละ … ดูสิ ถ้าช้าปากชานยอลจะกว้างกว่านี้อีกนะฮะ”

 

“ไอ้เพื่อนบ้า ใครปากกว้าง.... เชอะ   แล้วก็ของขวัญเราอย่าลืมใช้นะ อิอิ” ชานยอลยิ้มปากกว้างตาเป็นประกายวิบวับก่อนจะหันไปกระพริบตาปิ๊งๆกับคนรัก     

 

“อืออออ จะใช้ละกัน” เซฮุนรับมาแล้ววางไว้ที่โต๊ะข้างๆซุ้มที่เอาไว้วางของขวัญที่คนนำมาให้ในงานแต่งงาน   โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้างๆสบตารุ่นพี่ด้วยสายตากรุ่มกริ่มขนาดไหน        ฮวางจื่อเทาพอจะรู้ว่าอะไรอยู่ข้างใน

 

“มาๆ ถ่ายรูปกันๆ  ….” เมื่อเห็นว่าเพื่อนกลับมายืนกอดแขนจื่อเทาเหมือนเดิมแล้ว   ชานยอลก็ยิ้มกว้างพร้อมกับทำท่าซุปเปอร์วีแบบที่ชอบทำทันที   “พี่มยองซูครับ ถ่ายไม่เอาแฟลชแรงนะ”

 

“ครับๆน้องชานยอล” คิมมยองซูช่างภาพมือเอกของคณะจัดการถ่ายรูปคนทั้งสี่ไปหลายช๊อต

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอขอบคุณทุกๆคนที่มาร่วมในงานฉลองในวันนี้นะครับ ผมเสี่ยวลู่หาน จะมาเป็นผู้ดำเนินงานในวันนี้” เมื่อถึงเวลาที่กำหนดลู่หานที่ตั้งใจอยากจะช่วยเจ้าน้องชายสุดที่รักก็ขึ้นเวทีเป็นพิธีกรด้วยตนเอง “อาหารวันนี้เป็นยังไงมั่งครับ” 

 

“อร่อยยยยยยย” เสียงของจงอินดังมาแต่ไกลทำเอาคนทั้งงานหันไปมอง

 

 

“อาหารทุกอย่างในวันนี้เป็นการเลือกโดยเจ้าบ่าวและเจ้าสาวครับ ทั้งสองคนอยากให้ทุกคนทางลองทานอาหารแสนอร่อย.... และทุกอย่างในวันนี้ทั้งคู่ก็เป็นคนเลือกเอง  หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะครับ  ผมเองก็ชอบครับ น้อยชายผมเจ๋งสุดๆเลย” 

 

“เอาล่ะครับ เรามาลองชมพรีเซ็นท์เกี่ยวกับคู่บ่าวสาวของวันนี้กันนะครับ” 

 

 

 

 

 

 

“ไปทำตอนไหนเนี่ยยยย” เซฮุนหันไปถามคนที่อมยิ้มมองคลิป

 

“ทำเองด้วยแหล่ะ” จื่อเทาบีบมือเรียวเบาๆ

 

“เว่อ” เซฮุนพยายามทำหน้าดุเพื่อกลั้นยิ้มที่เห็นเจ้าบ่าวของตนใส่ใจรายละเอียดขนาดนี้

 

“อย่าซึ้งน้ำตาไหลละ”

 

“บอกตัวเองเถอะ” เซฮุนแลบลิ้นใส่...  จื่อเทาหน่ะเวลาเปิดหนังเศร้านี่น้ำตาไหลพรากเลย

 

 

 

 

 

 

เมื่อวีดีโอจบลง.... เสียงปรบมือก็ดังขึ้น       

 

“ก่อนเราจะเชิญคู่บ่าวสาวขึ้นมาบนเวที... เรามาลองฟังเพลงเพราะๆจากเพื่อนของเจ้าสาวกันหน่อยดีกว่าครับ    ขอเชิญคิมจงแด ขึ้นมาร้องเพลงเพราะๆซักเพลงครับ” 

 

 

 

 

“ตาบ้าาา.... คลิปวีดีโอพวกนั้นไปเอามาได้ยังไงเนี่ย” หลังจากดูพรีเซ็นท์ที่จื่อเทาทำ … คลิปของเซฮุนเวลาหลับ หรืออิริยาบทต่างๆทำให้เซฮุนอยากจะตีรัวๆ เอามาจากไหนกัน

 

“ก็บอกว่าสามารถล้วนๆไง” จื่อเทายิ้มหวาน   

 

“แอบตั้งกล้องแอบถ่ายหรอไง น่าเกลียดดดดดด” เซฮุนอดไม่ได้ที่จะหยิกเข้าที่ต้นขาคนที่นั่งไขว้ห้างอยู่ข้างๆ

 

“ก็ไม่เชิง ….” จื่อเทายิ้มอย่างไม่สะทกสะท้านน  “ไม่ซึ้งหน่อยหรออออ พี่ตั้งใจทำนะ …. “

 

“ใครจะไปซึ้งละตาบ้า โดนแอบถ่ายชัดๆ” เซฮุนอมลมแก้มป่องกับวีดีโอที่เป็นตนเองในหลายอิริยาบท 

 

“แต่ก็ทำเพื่อวันนี้นะ อย่าดุสิ” จื่อเทาโอบเอวบางแน่นขึ้นให้แนบชิด   เซฮุนยังคงแอบทำหน้าหงิกนิดหน่อยแต่ก็ยอมให้อีกฝ่ายดึงไปใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

“ขอเรียนเชิญท่านเจียง ผู้ว่าฯมณฑลชานตงขึ้นมาอวยพรให้กับคู่บ่าวสาวครับ” ลู่หานกล่าวหลังจากที่เพลงเพราะๆจากจงแดจบลง        จื่อเทารีบลุกจากที่โต๊ะอาหารพิเศษรีบตรงไปพาท่านผู้ว่าที่ให้เกียรติมาร่วมงานในวันนี้ไปยังเวที

 

“สวัสดีครับ วันนี้ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณฮวางเพื่อนของผมได้ให้ผมขึ้นมาพูดอวยพรในวันนี้.... หลานจื่อเทา ผมเห็นเขามาตั้งแต่เกิดเลย ไม่น่าเชื่อว่าแปปเดียวจะได้เป็นฝั่งเป็นฝากับเขาเร็วขนาดนี้  จื่อเทาเขาเป็นคนเก่งผมเชื่อว่าเขาต้องเป็นผู้นำครอบครัวได้แน่นอน      เจ้าสาวก็น่ารักมากเลย     ผมขอให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไปจนแก่จนเฒ่า   ปราศจากเรื่องทุกข์เศร้า” คำอวยพรจากผู้ใหญ่ทำให้เซฮุนกุมมือตัวเองแล้วหลับตาอถิษฐานตามไปด้วยหลังจากที่ได้ยินลู่หานล่ามและพิธกรแปลเป็นภาษาเกาหลี

 

“ขอเชิญคุณพ่อและคุณแม่ทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาพูดอะไรบนเวทีครับ” หลังจากที่ท่านผู้ว่าฯลงไปนั่งที่นั่งวีไอพีแล้วลู่หานก็พูดถึงขั้นตอนต่อไป        ผู้ใหญ่ทั้งสี่เดินขึ้นมาบนเวทีที่ถูกจัดตั้งไว้ริมทะเล

 

“ค่ะ … ดิฉันรู้สึกมีความสุขมากเลยที่เห็นลูกๆทั้งสองมีความสุขนะคะ    ดิฉันเองก็รู้สึกอุ่นใจที่ต่อไปจะมีคนมาดูแลลูกคนเล็กของดิฉัน …. ขอให้ลูกๆมีความสุขมากๆนะคะ” คุณนายโอกล่าวด้วยความปิติ

 

 

“ดิฉันก็ดีใจที่มีวันนี้คะ  วันที่ลูกชายคนเดียวของดิฉันจะมีครอบครัวและโตเป็นผู้ใหญ่  จื่อเทา... ดูแลน้องดีๆละ ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะเราหน่ะ เลิกเอาแต่ใจได้แล้วนะ      แม่ขอให้ลูกๆทั้งสองรักและเข้าใจกัน มีอะไรก็ให้พูดกันด้วยเหตุผลนะคะ วันนี้อวยพรไปเยอะแล้ว    งานในส่วนนี้น้องเซฮุนกับเทาเป็นคนช่วยกันคิดทั้งหมดค่ะ ถ้าในงานมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ”คุณนายฮวางพูดความในใจออกมาและสิ่งที่อยากจะพูด

 

“ครับ”ลู่หานที่คอยแปลจากเกาหลีเป็นจีน จีนเป็นเกาหลีกล่าวถึงขั้นตอนต่อไปที่ดำเนินมาเกินครึ่ง       เสียงปรบมือของแขกในงานซึ่งมีไม่เยอะเพราะเป็นงานที่ค่อนข้างส่วนตัวดังหลังจากที่ลู่หานกล่าวจบ “ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีครับ” 

 

 

 

 

 

จื่อเทายิ้มอบอุ่นให้กับคนข้างกายก่อนจะจับมือบางของใครบางคนขึ้นมากุมเอาไว้ …..    เซฮุนยอมให้อีกคนจับโดยไม่มีทีท่าง๊องแง๊งอย่างเช่นทุกที       คนตัวบางหายใจเข้าลึกๆอีกครั้งเพื่อลดความตื่นเต้นที่กำลังก่อตัว        จื่อเทาที่เพียงแค่กุมมือหลวมๆยังรับรู้ได้ถึงชีพจรของเจ้าสาวของตนว่าเต้นถี่แค่ไหนจนจื่อเทาต้องบีบมือนิ่มๆนั่นอีกครั้ง

 

“ขึ้นไปบนเวทีกัน” จื่อเทายิ้มกว้าง …. เซฮุนรู้สึกเหวอเล็กน้อยที่ได้เห็นรอยยิ้มกว้างเหมือนเด็กๆของอีกคน      แต่แล้วร่างผมบางก็ลุกขึ้นยืนและเดินตามคนที่เดินนำไปยังเวที     ท้องฟ้าตอนนี้มืดสนิทจนเห็นดวงจันทร์กลมโต  

 

 

 

“ก่อนอื่นเลยผมต้องขอบคุณทุกคนที่มาในวันนี้นะครับ วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายคนนึงเลยละ … “ จื่อเทาที่ถือไมค์ค่อยๆหันมาสบตาคนที่ตนกำลังกอบกุมมืออยู่ “เซฮุนเขาเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม      ผมเองก็ไม่คิดว่าเด็กดื้อ ขี้บ่น คนนี้จะสามารถทำให้ผมรักได้มากขนาดนี้     ขอบคุณพ่อกับแม่ครับที่ทำให้ผมได้มารู้จักกับเซฮุนคนที่น่ารัก เอาใจใส่ผมเสมอ ทำให้ชีวิตของผมมีสีสัน เขาทำให้ผมรู้สึกว่าการที่มีคนอยู่เคียงข้างมันมีความสุขขนาดไหน   เซฮุนเป็นคนที่สามารถทำให้คนรอบข้างรักได้ไม่ยาก จนตอนนี้ผมโงหัวไม่ขึ้นแล้วครับ         ทุกคนอาจจะรู้ว่าผมเปลี่ยนแฟนมาหลายคนแล้ว     ผมเองก็ไม่คิดว่าจะเจอคนที่ทำให้ผมไม่เบื่อ ไม่รู้สึกอึดอัด และอยากจะถนุถนอมได้เทาเจ้าสาวของผมมาก่อนเลย  ….. ถึงจะใช้เวลาแค่6เดือน  แต่ระยะเวลา180วันมันทำให้ผมได้รู้อะไรมากมายหลายอย่างเลย        เซฮุนนา … รักนะครับ”

 

“คนบ้า” เซฮุนพูดเบาๆก่อนจะรับไมค์จากอีกคนมือถือแล้วเริ่มพูดบ้าง “อะ… เอ่อ ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกคนเลยนะครับที่มาในวันนี้       หลังจากวันนี้ชีวิตผมคงไม่เหมือนเดิมแล้ว      ผมจะต้องมีคนแก่ขี้โม้อยู่ด้วยตลอดเวลาแล้วสินะ       ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาพี่เทาดูแลผมดีมากๆครับ …. ถึงเขาจะขี้แกล้งขี้แหย่ไปบ้าง  แต่เขาดูแลและเอาใจใส่ผมดีมากจริงๆ       เขาเป็นคนที่ทำให้ผมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ   โดยเฉพาะผมต้องหัดทำกับข้าวแบบจริงจังเพื่อทำให้เขากินอะไรแบบนั้น       ขอบคุณพี่นะที่ดูแลผมดีมาก.... มีเรื่องให้เซอไพรซ์ตลอด ให้อิสระกับผม      ผมเองก็รักพี่เทานะ” เซฮุนพูดทุกอย่างออกมาหลังจากความประหม่านั้นหายไป

 

“จิงดิ” จื่อเทาแกล้งถามคนที่เขินจนแก้มแดง “พูดอีกรอบสิ”

 

“ดูสิฮะ.... ดูคนกวนประสาทสิ” เซฮุนชี้ไปทางจื่อเทาแล้วส่างหัว     แต่แล้ว..... ริมฝีปากรูปกระจำสวยของเจ้าบ่าวก็จุ๊บที่แก้มใสอย่างรวดเร็ว  “พี่เทาาาา!!!”

 

“ดูสิครับ.... เมียผมตอนเขินเนี่ย  น่าร๊ากกกกกกกก” จื่อเทาแย่งไมค์มาพูดแล้วชี้นิ้วไปที่เซฮุนบ้าง

 

 

“พี่เทา คนบ้า” คนที่มือหนังอย่างเซฮุนฟาดมือที่หลังกว้างๆนั้นรัวๆ

 

“เขินรุนแรงด้วย” จื่อเทาส่ายหัวแล้วใช้กำลังดึงคนที่ระบายความเขินด้วยการทุบกำปั้นน้อยๆเข้ามาโอบเอวแล้วหอมแก้มแถมไปอีก1  ทำเอาเซฮุนยอมอยู่นิ่งๆ    “มีเมียแล้วนะ น่ารักมากด้วย อิจฉาป่ะ”

 

“โห่วววววว อย่าเยอะ” พิธีกรฉายาซังนัมจาตอบผ่านไมค์อย่างลืมตัว     เรียกเสียงหัวเราะของแขกไม่น้อย

 

“อิจฉาหรอ เฮีย โถถถถถถถถถ” 

 

“เรามาต่ำกันดีกว่า   ต่อไปจะเป็นช่วงของการตัดเค้กแล้ว” ลู่หาญพี่ชายที่รับหน้าที่พิธีกรรีบตัดบท       และเมื่อทันทีที่กล่าวจบคนของที่บ้านกนำเค้กแต่งงานสูงสิบชั้นมาวางไว้ที่หน้าเวทีตรงกลางซึ่งมีเปลือกหอยโรยเอาไว้เป็นทาง             “เค้กก้อนนี้.... ได้ข่าวว่าเจ้าสาวของเราเป็นคนทำเอง” 

 

“จิงหรอ” จื่อเทาไม่รู้มาก่อนว่าอีกคนแอบไปทำเค้กแต่งงานตอนไหน

 

“จริงสิ” เซฮุนค้อนวงโต   “เอามีดไปถือสิ”

 

“ครับๆ”จื่อเทารับมีดยาวจากคนของบ้านมาถือร่วมกับเซฮุน  ก่อนจะเดินลงจากเวทีไปตามทางเดินที่ใช้เปลือกหอยเป็นเส้นบอก         และแล้วคนทั้งคู่ก็มาหยุดลงที่หน้าเค้กก้อนใหญ่ท่ามกลางแขกหลายสิบคน   “จะตัดแล้วนะ คนดี”

 

“อือ” เซฮุนรู้สึกเขินทุกครั้งที่อีกฝ่ายชอบพูดว่าว่าคนดี หรือเด็กดี       เจ้าของร่างบางกำมือประสานกับมือหนาที่แสนคุ้นเคยก่อนจะค่อยๆจรดปลายมีดยาวที่คล้ายๆกับดาบวูซูลงบนเค้กชั้นบนสุดก่อจะค่อยๆไล่ลงมาเป็นพิธี

 

“วู๊วววววว” เสียงโห่ร้องของบรรดาเพื่อนของจื่อเทาพร้อมกับขวดน้ำอัดลมที่ผ่านการเขย่ามาไม่ต่ำกว่า 10 ครั้งที่ถูกเปิดออก   น้ำอัดลมพุ่งออกมาหลากหลายสี …  เนื่องจากงานนี้งดแอลกอฮอล จึงกลายเป็นน้ำอัดลมแทน    

 

“มีเมียแล้วโว่ยยยยยย วู๊วววววววว”  จื่อเทายกดาบวูซูขึ้นมาสุดแขนก่อนจะโห่ร้องเสียงสูงเพราะสิ้นสุดพิธีการซักที     ปากได้รูปรีบฉวยโอกาสประทับลงที่แก้มใสของภรรยาทันทีต่อหน้าสายตานับสิบๆ

 

“…….” เซฮุนที่แอ๊บหน้าโหดต่อไปไม่ได้แต่ก้มหน้างุดเพราะเขินอายที่ถูกหอมแก้มต่อหน้าคนมากมาย   …..   

 

 

 

 

 

 

“นี่ๆๆๆ โอเซฮุน เอาช่อดอกไม้ไป... โยนมาให้เราด้วยนะ เข้าใจนะ”ปาร์คชานยอลเดินดุ๊กดิ๊กๆมาพร้อมกับช่อดอกไม้เจ้าสาวช่อใหญ่

 

“อะไรเนี่ยยยย” เซฮุนงงกับคำของเพื่อน    และรับช่อดอกไม้สำหรับโยนมา … จะให้กั๊กหรอ?

 

“โยนมาตรงๆ ตรงกลางเลยนะ เราจะยืนกลางๆ โอเคนะ”ชานยอลรีบตกลง แล้ววิ่งลงไปรอกับบบรรดาคนโสดข้างล่างหน้าเวที

 

 

“สาวๆรอรับนะครับ เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้แล้ว” ลู่หานพูดขำๆ      ตอนนี้เป็นเวลาชิลของเด็กๆเพื่อนๆเจ้าบ่าวเจ้าสาวในงานแล้วไม่ต้องพิธีการอะไรมากมายแล้ว          เซฮุนกอดช่อดอกไม้เอาไว้ก่อนจะหันหลังเตรียมโยน    แต่ก็อดขำเพื่อนตัวแสบไม่ได้... อยากแต่งงานต่อมากสินะ

 

“เซฮุนนนนน.... ทางนี้    นิ!! ดาอึน อย่าบังสิ” เสียงของปาร์คชานยอลที่ดังลั่นโดยไม่ต้องพึ่งไมค์ดังอยู่คนเดียวท่ามกลางคนหลางสิบที่รอลุ้นช่อดอกไม้

 

“โยนได้แล้วครับ น้องฮุน”

 

“จะโยนแล้วนะ” เจ้าสาวที่ยิ้มแก้มปริแล้วยกแขนขึ้นเตรียมโยนเจ้าช่อดอกไม้สีขาวไปด้านหลังสุดแรง

 

 

 

 

 

 

“โอเซฮุ๊นนนนนนนนน” เสียงต่ำๆแต่ดังลั่นตะโกนดังเพราะช่อดอกไม้ที่ตนเตี๊ยมไว้กับคนโยนอย่างดีกลับลอยข้ามหัวไป    ร่างอวบถอยหลังวิ่งตามดอกไม้ไปไม่คิดชีวิต

 

“โยนแรงไปไหนเนี่ย” พิธีกรหน้าหน้าสไตล์ปักกิ่งถึงกับร้องโห      จนกระทั้งดอกไม้ไปหยุดอยู่กับ......

 

 

 

 

“พี่คริสสสสสสส” เจ้าของร่างสูงที่ได้รับช่อดอกไม้อยู่ในมืออย่าง งงๆ หันไปมองไปที่ต้นเสียง

 

“ไอ้คริสได้ดอกไม้วะ” ลู่หานตาโตเข้าไปใหญ่ แถมพูดไส่ไมค์อย่างไม่ได้ตั้งใจ

 

“พี่คริสสสของน้องยอลลลล เราต้องเป็นคู่ต่อไปแน่เลย จุ๊บบบบ” ชานยอลที่วิ่งตรงมาอย่างไม่คิดชีวิตกระโดดกอดแฟนอย่างไม่อาย  พร้อมทั้งจุ๊บแก้ม

 

“ปาร์คชานยอล … เวทีว่างแล้ว แต่งงานต่อเลยมะ” เซฮุนที่หันมาเจอเพื่อนดีอกดีใจเหมือนได้ดอกไม้เองก็แอบอยากแควะไม่ได้จึงต้องหยิบไมค์ในมือสามี

 

“บว๊าาาาาาาหราาาา …. เรียนหนังสือก่อนสิ เซฮุนนนนนน” ชานยอลที่มีพลังเสียงอันทรงพลังตอบกลับไปโดยไม่ต้องพึ่งลำโพง 

 

“อย่าลืมกินเค้กนะครับ เมียผมทำนะ ….. “ จื่อเทาจับมือบางที่มีไมค์อยู่ให้ขยับมาใกล้ๆ แล้วพูดบ้าง “ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานในวันนี้นะครับ อย่าพึ่งรีบกลับนะ คาราโอเกะฟรี ขึ้นมาได้เลย …… อ้ออออ เชิญเพลงแรกโดยเสี่ยวลู่ครับ”

 

“เห่ยยย ไรวะ” คนที่ยืนอยู่บนโพเดี้ยมอ้าปากค้าง 

 

“ออกมาร้องเพลงดิ …..” จื่อเทาเดินไปลากเสื้อพี่ชายมาตรงกลางเวที “ … โชคดีเสี่ยวลู่ พาเมียไปกินเค้กก่อน”

 

“ไอ้เทา” สุดท้ายลู่หานคนแมนก็ต้องหันไปหาทีมนักดนตรีให้เล่นเพลงที่ตนต้องจำใจร้อง      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เค้กน่ากี๊น น่ากิน เนื้อเค้กสีรุ้งด้วยอ่ะ” จื่อเทาที่ทั่งโอบเอวบางของภรรยามองเค้กที่แม่บ้านตัดมาให้    “จะต้องอร่อยแน่ๆเลย”

 

“ก็ต้องอร่อยสิ … ผมทำ” เซฮุนหยิบเค้กอีกจานมาวางตรงหน้า   ก่อนจะหันไปหาแม่บ้านที่ยืนรอ... เซฮุนพอจะพูดภาษาจีนได้บ้าง “​ผมขอนมสดได้ไหมฮะ”

 

“ได้ค่ะคุณหนู” 

 

“เซฮุนน่าาาา ป้อนหน่อยจิ” จื่อเทาที่เข้าไปนั่งเบียดแล้วโอบเอวบางอ้าปากรอ

 

“นี่ช้อน ตักเองสิ”เซฮุนทำเป็นไม่สนใจ  ตักเค้กใส่ปากตัวเองแทน

 

“ฮุนนาาาาา ป้อนหน่อยยยยย” จื่อเทาทำสายตาอ้อนๆ     เซฮุนที่ตั้งใจจะไม่สบตาเพราะรู้ว่าตัวเองแพ้สายตาคมๆนั่น แต่สุดท้ายก็เผลอจนได้    แววตาออดอ้อนเหมือนเด็กๆ   ….. มือเรียวเลยต้องก้มลงตักเนื้อเค้กขึ้นมาป้อนเข้าปากจนได้

 

“พอใจยัง” เซฮุนดึงช้อนออกมาจากปากคนที่เคี้ยวเค้กหงุบหงับ

 

“เมียป้อนก็ต้องชอบสิ ฮุนนา” เจ้าของผิวสีแทนยกยิ้มชอบใจก่อนจะรวบคนตัวบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว “ขอบคุณมากเลยนะ ฮุนนา   สำหรับวันนี้  ทุกอย่างเลย”

 

“ขอบคุณอะไรเล่า.... ไม่ได้ทำอะไรมากซักหน่อย” แก้มของคนที่ให้ยอมกอดนิ่งๆ ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ     

 

“แค่มีเซฮุนอยู่ใกล้ๆแบบนี้พี่ก็มีความสุขแล้ว... รู้ไม่ใช่หรอ” มือหนาลูบกลุ่มผมนุ่มแล้วอย่างเบามือ      ใบหน้าหวานซบลงที่บ่าแกร่งอย่างขัดขืนไม่ได้

 

“จะย้ำด้วยประโยคน้ำเน่าทำไมบ่อยๆละคนบ้า เขินจะตายแล้ว” เซฮุนที่ต้านทานความอ่อนโยนของคนตรงหน้าไม่ไหวแล้ว      ไหนจะประโยคหวานๆก็ด้วยที่เซฮุนฟังแล้วรู้สึกร้อนไปทั้งใบหน้า      …… เวลาเขินอีกคนก็ดูชอบใจมากจนหมั่นไส้       ขอทุบซักทีเถอะ

 

“รุนแรงอีกแล้วคนดี.... อย่าทุบพี่บ่อยสิ …. พี่ไม่อยากเป็นคนกลัวเมียนะ” คนที่โดนทุบหลังไปทีไม่สะทกสะท้านซักนิด

 

“เหอะะะะะะะะะะะ  คอยดูละกัน ฮวาง จื่อเทา” เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับแยกเคี้ยว 

 

 

 

“นี่ๆๆๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาว ยังไม่ได้เข้าหอนะเว่ยยย มาสนุกตรงนี้ดิวะ” เสียงของเพื่อนจื่อเทาที่กำลังเต้นไปกับจังหวะดนตรีมันๆ    เพราะตอนนี้งานแต่งกำลังเข้าสู่เวลาปาร์ตี้สำหรับเด็กวัยรุ่นเต็มรูปแบบแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

70%

 

 

 

 

กว่าทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะได้ขึ้นมาในห้องที่ถูกจัดไว้สำหรับเป็นเรือนหอในคืนนี้ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน.....        กว่าบรรดาเพื่อนๆทั้งหลายจะร้องเพลงกันและปาร์ตี้น้ำผลไม้กันเสร็จก็ผ่านไปหลายชั่วโมง      ไม่น่าเชื่อว่าอาหารที่เตียมมาวันนี้จะหมดเกลี้ยงไ่เหลือให้ใครได้ห่อใส่ถุงกลับบ้าน        จื่อเทาที่ตั้งใจจะกินเป็ดย่างก่อนนอนได้แต่มุ้ยหน้า...   จนเซฮุนต้องบอกว่า พรุ่งนี้ค่อยสั่งมากินก็ได้    ก่อนจะขึ้นเรือนหอจื่อเทาจึงได้กินแค่ซาลาเปา2ลูก 

 

“ยังไม่อิ่มเลย เซฮุนนา” จื่อเทาที่ยังคงอยูในชุดสบายๆที่ใส่สำหรับงานตอนเย็นวันนี้เดินตามภรรยาเข้ามาให้ห้องชั้นบนสุดของบ้านที่คุณแม่ของจื่อเทาได้ทำพิเศษไว้   ห้องที่ต่อเติมเพิ่มกระจกทิศที่มองเห็นทะเล และครึ่งหนึ่งของเพดานเป็นกระจกใสเช่นกันสามารถดูท้องฟ้ายามค่ำคืนได้

 

“ถ้าไม่อิ่มก็ไปต้มบะหมี่ข้างล่างโน่น … เค้าจะนอนแล้ว” เซฮุนที่เดินนำเข้ามาก่อนจะวางมือถือของตัวเองไว้ที่โต๊ะเขียนหนังสือตัวใหญ่ในห้อง     ก่อนจะหันไปยังห้องแต่งตัวเพื่อจะหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมอาบน้ำและเข้านอน

 

“นอน… นอนได้ไงละ”จื่อเทารีบเดินเข้าไปสอมกอดร่างบางไว้ทันทีไม่ให้ชิ่งเข้าไปอาบน้ำก่อน

 

“ปล่อยเลย ทำไมจะนอนไม่ได้... หิวก็ไปหาอะไรกินดิ จะไปอาบน้ำแล้ว” เซฮุนดิ้นเพื่อจะหนีจากมือปลาหมึกที่พันอยู่  “ปล่อยนะ พี่เทา”

 

“โธ่เซฮุน จะนอนเลยหรอ ใจร้ายอ่ะ ต้มบะหมี่ให้พี่กินก่อนไม่ได้หรอ พี่ติดกับข้าวฝีมือเซฮุนงอมแงมเลยนะ” จื่อเทาออกแรงรวบอีกฝ่ายเอาไว้ไม่ให้พยศ แต่  “อ๊ากกกกกกก”

 

“ไปต้มกินเอง จะอาบน้ำละ” เซฮุนกัดเข้าไปที่นิ้วมือของจื่อเทาจึงรอดมาได้ ร่างบางแลบลิ้นใส่คนที่กมมือตัวเองเอาไว้  ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป  

 

“เซฮุน.... คืนนี้พี่จะไม่ทนอีกต่อไป รอคืนนี้มานานแล้ว” จื่อเทาที่ไปนั่งที่โซฟาในห้องพร้อมกับกุมมือตัวเองเอาไว้        เจ้าของใบหน้าคมหยิมโทรศัพท์โทรไปสั่งแม่บ้านให้ต้มบะหมี่   จุดนี้แบบว่าหิว ไม่ไหวแล้ว    กองทัพคืนนี้ต้องเดินด้วยท้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

จื่อเทากินบะหมี่หมดไปได้พักใหญ่กว่าเซฮุนที่สวมชุดนอนมิดชิดเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องน้ำ …..       เซฮุนก้าวตรงไปยังเตียงอย่างระวังตัวที่สุดแบบว่าไม่ยอมคลาดสายตาจากจื่อเทาเลยแม้แต่น้อยเพราะกลัวว่าถ้าไม่จับตาดูอาจจะโดนปองร้ายแน่ๆ    จนเดินถอยหลังมาถึงเตียงได้อย่างปลอดภัย

 

“กินเสร็จก็ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว” เซฮุนออกคำสั่งก่อนจะรบแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่ม   

 

“ก็ได้” จื่อเทายอมแต่โดยดี … อย่างน้อยก็ขอเวลาไปอาบน้ำให้อาหารย่อยก่อน  ถ้าจัดการกับเด็กน้อยตอนนี้อาจจะจุกจนอวกได้    ร่างหนาๆเดินไปเข้าห้องน้ำแต่โดยดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

 

 

 

“หึๆ” จื่อเทายกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นก้อนผ้าห่มบนเตียงนอน   …. คิดว่าจะหนีพ้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

เจ้าบ่าวหมาดๆที่สวมเพียงกางเกงยางยืดเดินอย่างเชื่องช้าไปยังเตียงที่ด้านหนึ่งมีกองผ้าห่มถูกม้วนไว้เป็นก้อนรอบตัวเหมือนคิมบับ....   หัวกลมๆที่โผล่ออกมานอกผ้าห่มของคนที่นอนหลับนั้นหันแนบกับหมอน      ตาที่หลับแน่นเกินไป... ดูก็รู้ว่าแกล้งหลับ        จื่อเทายกยิ้มอีกครั้งก่อนจะขึ้นไปบนเตียงคิงไซส์      ร่างสูงหนาแกล้งคลานเหนือก้อนผ้าห่ม      ตาคมสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของคนใต้ร่าง     มีการสะดุ้งแบบนี้ …. ไม่ได้มีความเนียนเลย

 

“หลับแบบนี้ก็ดี จะได้ลักหลับ” จื่อเทาแกล้งพูดก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้ๆ     เซฮุนกลับเบี่ยงหน้าหลบทั้งที่     

 

“อื้อออ...” คนใต้ร่างขยับเขยื้อนเนียนๆให้เหมือนกับคนกำลังรำคาญสิ่งรบกวนเวลานอน

 

“จุ๊บ”  สุดท้ายคนที่อยู่ด้านล่างก็ไม่สามารถหนีการกระทำของจื่อเทาได้    ปากได้รูปจรดไปที่แก้มใส   

 

“……” คิ้วสวยของเซฮุนเผลอขมวดหน่อยๆ   จื่อเทาก็ยังไม่หยุด   ยังคงไล่จุ๊บตั้งแต่คางสาวยไปยังหน้าผากที่มีผมหน้าม้าปิดหน่อยๆ        แต่เซฮุนก็ยังทนแกล้งหลับต่อไปได้   

 

“อื้อหื้อ หอมด้วย.... หอมอีกดีกว่า” จมูกโด่งเป็นสันก้มลงจรดที่แก้มใสหลายๆครั้ง     ลากไล้ไปทั้วทั้งหน้าผากและแก้ม     แถมเพิ่มระดับการลงมือด้วยการสูดกลิ่นของคนรักแรงๆนานๆจนเกิดเสียงดังอย่างฟังดูโรคจิตไม่น้อย

 

“อื้อ….” ใบหน้าใสขยับเขยื้อนและคิ้วสวยขมวดอย่างหงุดหงิดมากไปอีก   ยิ่งทำให้คนขี้แกล้งมีความสุขเข้าไปใหญ่

 

“จุ๊บทีนึงก็ชื่นใจ … ตัวก็หอม   รสชาติจะหอมไหมน๊าาาา” 

 

“ไอ้บ้า พี่เทา !!!!!” สุดท้ายเด็กน้อยที่แกล้งหลับก็ยอมลืมตาและจัดการเอาคืนจื่อเทาด้วยการทุบแรงๆ    เพราะคนตัวเข้มหวังจะกดจูบ  “โรคจิตเกินไปแล้วนะ คนจะนอน”

 

“ฮุนนนาา ยังไม่นอนไม่ได้หรอครับ” เป็นอีกครั้งที่จื่อเทาใช้น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนคนกำลังอ้อน

 

“เหนื่อยมาทั้งวัน ก็ควรจะนอนไม่ใช่หรอ” ตาหวานของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างเบนหนีไม่กล้าสบกับสายตาทรงพลังที่มองแล้วเหมือนถูกสะกดจิต      แก้มใสแดงระเรื่อ.... เซฮุนก็พอจะรู้อยู่ว่าอีกคนหมายถึงอะไร

 

“แต่พี่อยากจะบอกรักเซฮุนนี่นา” จื่อเทาค่อยๆนอนลงกับเตียงแล้วดึงร่างที่ห่อด้วยผ้าห่มเข้ามากอด    “ฮุนนา.....”

 

“พี่เทา....” คนที่ถูกดึงไปกอดทำอะไรไม่ถูก   หัวกลมๆซุกที่อกแกร่งเปลื่อยเปล่าแน่น     ยิ่งได้ยินเสียงที่แสนจะออดอ้อนของจื่อเทา    เขาก็แทบทำอะไรไม่ถูก     เขายังกลัวกับเรื่องอย่างว่า

 

“เซฮุนนา.... รู้ไหมพี่รอวันนี้มานานแค่ไหน” มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบเบาๆที่กลุ่มผมนุ่ม     เขารู้ว่าเด็กน้อยของตนกลัว “พี่อยากจะถนอมเราไว้ให้ถึงวันนี้นะรู้ไหม”

 

“……” เซฮุนระบายความรู้สึกที่มีต่อคำพูดสารภาพของจื่อเทาด้วยการซุกให้แน่นขึ้น      

 

“ที่พี่แกล้งเรา เพราะเซฮุนน่ารักมากเลย.... พี่อยากจะบอกรักเซฮุนด้วยร่างกายของพี่ว่าพี่รักเราแค่ไหน” 

 

“…..” 

 

“สัญญาว่าพี่จะอ่อนโยนและถนอมเราที่สุด.... ให้พี่ได้กอดเซฮุนได้ไหม”  จื่อเทาลูบปลอบปโลมเบาๆก่อนจะประคองใบหน้าหวานของคนที่ซุกให้มาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง

 

“…..” เซฮุนที่ตอนนี้แก้มแดงไปหมดยังคงหลบสายตาคมที่มองมาอย่างรอคำตอบ

 

“นะ…. พี่รักเซฮุนนะ คืนนี้พี่จะทำให้เซฮุนมีความสขที่สุดเลยล่ะ” จื่อเทาเพิ่มความมั่นใจให้กับเซฮุนด้วยการจรดริมฝีปากที่หน้าผากสวย

 

“สัญญานะ” สุดท้ายคนที่เงียบมานานก็ตอบรับเบาๆ

 

“สัญญา” จื่อเทายิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับภรรยาที่น่ารักก่อนจะค่อยๆประคองร่างบางให้นอนราบไปกับพื้นเตียงอีกครั้ง

--------  CUT----------

“แฮ่กๆ” คนตัวบางที่นอนอยู่ข้างล่างหอบหายใจหลังจากปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดออกมาเลอะเต็มทั้งท้องขาวของตัวเองและลำตัวของผู้เป็นสามี

 

“อาาา” จื่อเทาเองก็ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาเต็มช่องทางรัก  ก่อนจะถอดแกนกายออกมาจื่อเทากระตุกอีกสองสามทีให้ของเหลวที่คาอยู่ออกมาให้หมด

 

“ฮุนนา อึดอัดไหม” จื่อเทาก้มหน้าถามคนที่เหนื่อยหอบ   แก้มก็แดงไปหมด

 

“ไม่รู้แล้ว!!!” เซฮุนดึงที่พอจะมีแรงขึ้นมาก็ผลักอกคนบนตัวให้กระเด็นออกไป  ก่อนจะหยิบผ้าหมขึ้นมาคลุมโปรงอย่างรวดเร็ว.....   ร่างบางพึ่งมีสติและรู้สึกอายกับสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้ทำลงไปแบบสุดๆ

 

“โธ่” จื่อเทาที่ถูกผลักหันกลับมามองกองผ้าห่ม “พี่รักเซฮุนนะ อยากจะนอนมองหน้าทั้งคืนเลย”   

 

“เงียบนะ.... นอนได้แล้วคนบ้ากาม” เซฮุนตะโกนออกมาจากผ้าห่ม

 

“พี่ยังไม่ได้บอกความลับเลยนะ ลับสุดยอดด้วย” จื่อเทาดึงกางเกงตัวเองมาใส่เหมือนเดิมก่อนจะดึงกองผ้าห่มเข้ามากอด

 

“……” 

 

“พี่เสียความบริสุทธิ์ให้นายนะ   พี่ไม่เคยมีอะไรกับใครเลยอ่ะ” จื่อเทาจุ๊บที่ก้อนผ้าห่ม

 

“…..”

 

“เอาความซิงพี่ไป อย่าทิ้งพี่นะครับคนดี” 

 

“ไอ้บ้า หยุดพูดได้ยัง” คนที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มอยากจะออกไปกัดคอคนพูดมากจะแย่ …..   ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้เริ่มรู้สึกเจ็บที่ช่วงล่างขึ้นมาละก็นะ  

 

 

 .
.
.


TBC
------------------------------

 

 

ใกล้ถึงฉากคัทแบ้ววววววนะคะ
คงจะเร็วๆนี้เนาะะะะะะ
ฝากติดแทค #ฟิคไฮโซ ด้วยนะคะ
หายไปนานมาก โธ่   .... เปิดทวิตฟิคไม่เดินนี่พูดเลยค่ะ กรี๊ดดดดดดด

Talk : เอ็นซียังไงก็เข้าไปที่ลิงค์ทวิต @bell2kim นะคะ
มาต่อซักที