ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 - เพนท์เฮาส์
Chapter 3
"คิดถึงคุณน้องมากเลยค่ะ"
"เหมือนกันค่ะ "หญิงวัยสี่สิบทั้งสองคนเดินตรงเข้าไปกอดกันและกันอย่างสนิทสนม" น้องฮุนสวัสดีคุณแม่พี่จื่อเทาเขาสิลูก"
"สวัสดีฮะ" เซฮุนโค้งอย่างมีมายาท พร้อมกับยิ้มหวานแบบผู้ดี
"หนูเซฮุนโตขึ้นน่ารักจริงๆนะเนี่ย น่ารักกว่าในรูปตั้งเยอะ"หลินหวี่หรือคุณหญิงแห่งตระกูลฮวางลูกศีรษะกลมของว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเอ็นดู
"ขอบคุณฮะ"เซฮุนได้แต่ยิ้มรับ และโค้งขอบคุณ ……. ก็คนมันไม่รู้ภาษาจีนนี่
"น้องฮุนคะ คุณแม่กับคุณป้ามีเรื่องจะต้องคุยกันนิดหน่อยนะจ่ะ เป็นเรื่องของผู้ใหญ่น่ะจ่ะ น้องฮุนชวนพี่เทาไปเดินชมบ้านสิจ๊ะ"ว่าแล้วเจ้าของบ้านก็หันมายิ้มกับลูกชายที่นั่งเชิดหน้าอยู่อีกฝั่ง
"ก็ได้ครับ"เนื่องจากวันนี้มีแขกซึ่งเป็นผู้ใหญ่ ทำให้ซุนไม่อยากจะแสดงท่าทางที่ดูไม่เหมาะสมออกไป จำต้องทำตามที่แม่สั่งเพื่อภาพลักษณ์จะออกมาได้ดูดี ใบหน้าหวานหันไปมองผู้ชายอีกคนที่กำลังส่งยิ้มดูไม่น่าไว้ใจมาให้ "พี่จื่อเทาฮะ ….. เราออกไปเดินเล่นกันดีกว่าฮะ"
"อยากดูตรงไหนล่ะ เดี๋ยวจะพาไป"หลังจากเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นที่มีไว้สำหรับพักผ่อน น้เสียงอันแสนไพเราะ(?)ของเซฮุนก็เปลี่ยนไป
"แน่ใจหรอ"
"ก็แน่ดิ จะไปดูตรงไหนของบ้านก็บอกมา"เซฮุนท้าวเอวมองคนที่ยืนอมยิ้ม
"ถ้าฉันอยากไปดูห้องนอนนายล่ะ"คนตัวสูงแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนที่ทำหน้าหงิกเหมือนแมวโดนยาเบื่อ
"บ้า!!!!!" เซฮุนผลักอกคนที่ถือโอกาสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ออกไป
"ไหนบอกว่าอยากดูตรงไหนก็พาไปไง" เทายังคงแกล้งเด็กตรงหน้าต่อ
"เอาที่อื่นนนนนน ห้องนอนไม่ได้"เซฮุนพูดเสียงแข็ง
"ทำไมล่ะ? ห้องนอนซกมกหรอไง"
"ไม่ใช่ซักหน่อย....."คิ้วสวยของเซฮุนขมวดเข้าหากัน "ก็ได้ อยากดูนักใช่ไหมละะะะ ได้ "
"ฮ่าๆ ก็ดี เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นไงโอเซฮุน"คำพูดของจื่อเทาทำเอาตาหวานค้อนวงโต คนที่กำลังอารมไม่ดีเดินนำไปยังบันไดพร้อมกับเสียงกระแทกปึงปึงจากฝ่เท้า
"นี่ห้องนายหรอ"ทันทีที่ปนะตูสีขาวสะอาดเปิดออก จืเทามองไปรอบๆห้องนอนสีฟ้าสดใส เห็นของเซฮุนยังคงดูเหมือนห้องเด็กประถมไม่มีผิด มีแต่ข้าวของเครื่องใช้สำหรับเด็ก
"ก็ใช่น่ะสิ ถามอะไรปัญญาอ่อน" เซฮุนที่กอดอกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่หันไปอนเสียงห้วนๆ
"แต่งเองหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ แล้วก็ไม่ต้องมาวิพากย์วิจารย์ด้วยนะ"เซฮุนเดินกอดอกและจ้องไปที่ร่างสูงแขกไม่ได้รับเชิญที่กำลังเดินสำรวจห้องของเขาอย่างไม่คลาดสายตา
"น่ารักดีนะ"จื่อเทาหันไปดูที่โต๊ะเขียนหนังสือที่มีสีเทียน สีไม้ลายการ์ตูนอยู่มากมาย ไหนจะวอลเปเปอร์และรูปภาพ
"รู้แล้วน่า" เซฮุนเสหน้าไปทางอื่นเพ่อกหลบใบหน้าที่ยิ้มออกมาเนื่องจากเป็นครั้งแรกที่มีคนชมห้องนอนของตน
"จะดูอีกนานไหม"เซฮุนยืนกอดอกพิงประตูส่งสายตาจิกอยู่นานเป็นชั่วโมงแล้ว แต่คนที่วุ่นวายห้องคนอื่นเขายังคงหยิบนู่นหยิบนี่ึขึ้นมาดู
"ทำไมนาฬิกาแขวนผนังมาวางอยู่ตรงนี้ล่ะ" ตาคมมองไปที่นาฬิกากลมๆที่วางอยู่บนลิ้นชัก
งยน
"เออช่าย พึ่งเอามาเปลี่ยนถ่านนี่"ว่าแล้วคนตัวขาวก็เดินไปหยิบนาฬิกาสีชมพู
"จะทำอะไรน่ะ?"จื่อเทามืองเด็กหนุ่มเจ้าของร่างผอมบางเดินไปลากเก้าอี้เลื่อนจากโต๊ะคอมมา
"……….." เซฮุนไม่ตอบ ขาขาวก้าวขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ มือบางที่มีนาฬิกายกขึ้นสูงเหนือกับศีรษะ
"เห่ยยย เซฮุน ระวัง!!!!" จื่อเทาเห็นว่าเก้าอี้มีการขยับเขยื้อน
"เหวอออออออออออ" เซฮุนยอมรับว่าตอนนี้ตนกำลังสูญเสียการทรงตัว
"คุณหนูอยู่ในห้องไหมคะ …….. ว๊ายยย ตาเถรยายชี"คุณแม่บ้านในชุดยูนิฟอร์มแม่บ้านเปิดประตูเข้ามาพอดี
สิ่งที่ทำให้ตกใจคือ คุณหนูเล็กของบ้านนอนอยู่บนตัวของแขกคนสำคัญที่กำลังจะมาเป็นลูกเขยของบ้าน และทั้งคู่กำลังแนบชิดกันบนเตียง ใบหน้าของคนทั้งสองต่างตกใจไม่แพ้กัน
"ป้าขอโทษนะคะที่มาขัดจังหวะ พอดีคุณผู้หญิงท่านให้มาตามคะ ป้าขอตัวนะคะ"พูดจบก็ออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้ชายทั้งสองคนได้แต่จ้องตากันและกัน
"ไปสิ แม่เรียกแล้วไม่ใช่หรอไง"เซฮุนเริ่มได้สติขึ้นมา
"จะลุกได้ยังไงละ นายนอนทับอยู่" จื่อเทาบอก ที่จริงเขาไม่อยากจะลุกไปไหนด้วยซ้ำ เพราะกำลังได้สัมผัสเอวบางๆกับสะโพกอวบๆของคนด้านบนยังไม่ทันได้หนำใจเลย
"…….."เซฮุนที่ดูจะไม่รับรู้ถึงการถูกลวนลามลุกขึ้นจากตัวหนาๆของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว "ลุกมาสิ ให้ผู้ใหญ่รอนานๆได้ไง น่าเกลียดชะมัด"
"หึ" เทาหัวเราะในลำคอ และเดินตามคนตัวเล็กกว่าออกไป ……. พูดเหมือนตัวเองไม่เคยทำเลยนะเด็กน้อย
.
.
.
.
"วันนี้คุณแม่จะพาคุณป้ากับพี่จื่อเทาไปทานมื้อเย็นที่ภัตตาคารจีนนะคะลูก"เมื่อเด็กสองคนเดินตามกันเข้ามาในห้องพักผ่อนของบ้าน
"ครับ"เซฮุนพยักหน้ารับรู้และส่งยิ้มหวานที่คิดว่าผู้ใหญ่ต้องประทับใจไปให้กับคุณป้าซึ่งเป็นแม่ของจื่อเทานั้นแหล่ะ
"ตอนนี้ไปกันเลยดีกว่า สี่โมงเย็นแล้ว ……. คุณพี่คะพอดีว่าเซฮุนเขาไดเอ็ทน่ะค่ะ กินอาหารหลังหกโมงเย็นไม่ได้"
"จะได้เอ็ททำไมละคะ น้องฮุนผอมจะแย่แล้วนะเซนา"คุณแม่ของจื่อเทาโอบจับไปที่เอวบางๆของเซฮุน เซฮุนได้แต่ยิ้ม เพราะฟังไม่ออกว่าเขาพูดอะไรกัน
"ฮ่าๆ น้องฮุนไปอยู่กับเจ้าเทาก็แย่น่ะสิ จื่อเทาต้องแย่งข้าวน้องแน่ๆเลย ฮ่าๆ "
"ไม่หรอกคครับ …."
"ฮ่าๆ ฮ่าๆ"บรรยากาศแสนเป็นกันเองของคนสามคนเท่านั้น ส่วนเซฮุนได้แต่ยิ้มเป็นตุ๊กตาบาร์บี้เพราะไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกัน
.
.
.
.
---------------------------------------------
ภายในภัตตาคารอาหารจีนสุดหรูบนชั้นสูงสุดของโรงแรมชื่อดังย่านไชน่าทาวแทบอินชอน
"สั่งเลยนะคะ ตามสบายเดี๋ยวเซนาเลี้ยงเองคะ" หลังจากที่ทั้งสี่คนเดินทางด้วยรถตู้ของบ้านพร้อมกับพนักงานขับรถ เซนาหรือคุณนายโออาสาเป็นเจ้ามือ
"งั้นคุณพี่ไม่เกรงใจแล้วนะคะ....... ฮ่าๆ"หลินหวี่หยิบเมนูอาหารขึ้นมาอ่าน "ขอเตือนนะคะ จื่อเทานี่กินเก่งสุดๆเลย "
"ฮ่าๆ หรอคะ …….. ไม่ต้องเกรงใจนะลูก อยากกินอะไรสั่งเลย"
"ขอบคุณมากครับ" ฮวางจื่อเทาที่นั่งข้างๆกับแม่ของตนยิ้มก่อนจะเอาใจคุณแม่คนสวยด้วยการช่วยเลือกและอ่านเมนูเป็นภาษาเกาหลีให้ฟัง
"เซฮุนอยากกินอะไรคะ"
"แม่พี่ถามว่าอยากกินอะไร"เซฮุนจัดการแปลภาษาจีนให้คนที่นั่อยู่ตรงหน้า
"ผมกินได้หมดแหล่ะครับ"เซฮุนไม่แม้แต่จะมองหน้าจื่อเทา ใบหน้าหวานหันไปที่ข้างๆแทน
"งั้นเอาเป็น...... ปลาหิมะนึ่งซีอิ้ว ราดหน้าเป๋าฮื้อ ขาห่านตุ๋น ปลิงทะเลน้ำแดง เป็ดปักกิ่ง แล้วก็ชุดรวมติ่มซัม"คุณหญิงแห่งตระกูลฮวางสั่งโดยที่มีลูกชายรูปหล่อคอยแปลให้กับพนักงานซึ่งเป็นชาวเกาหลี
"น้องเทาจะเอาหมูหันไหมจ๊ะ " คุณนายโอเปิดเมนูไปเจอพอดีจึงถามว่าที่ลูกเคย
"ก็ดีครับบ"
"น้องเซฮุนไดเอทไม่ใช่หรอ เอาอะไรที่เป็นผักๆหน่อยไหม" คุณแม่คนสวยของจื่อเทามองเซฮุนอย่างเป็นห่วง
"น้องฮุนจะเอาเมนูผักไหมคะ คุณป้าท่านบอกว่าเห็นเซฮุนไดเอท"เซนาจัดการแปลภาษาจีนให้ลูกชาย
"อ่าาา …….. ไม่เป็นไรครับ มื้อเดียวเองทานได้ครับ" เซฮุนยิ้มหวานอีกเช่นเคย
"สั่งน้ำส้มคั้นให้เซอุนหน่อยสิเซนา ต้องบำรุงหน่อย"
"ได้คะคุณพี่"
"จื่อเทา ตักอันนี้ให้น้องหน่อยสิจ๊ะ ผักกับหอยเนี่ย"
"ได้ครับ"
"ขอบคุณฮะ"เซฮุนพูดกับจื่อเทาด้วยเสียงแสนจะเพราะพริ้ง
"ตักอันนี้ด้วยสิ"
"นั้นด้วย"
"ขอบคุณฮะ"
เมื่ออาหารในจานแต่ละจารเริ่มพร่องลงไปเยอะแล้ว ก็เริ่มมีบทสนทนาขึ้นอีกครั้ง
"เรื่องเรียนน้องจัดการให้จื่อเทาหมดแล้วนะคะ"
"ขอบคุณมากๆเลยนะ . . . เรียนที่เดียวกับน้องฮุนใช่ไหม
"ใช่คะ พรุ่งนี้ไปเรียนวันแรกได้เลย"เซนายิ้ม "โอเคใช่ไหมคะ น้องเทา"
"ครับ ผมไม่ใช่คนเรื่องมากอยู่แล้วครับ" คำตอบของจื่อเทาทำเอาคุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆต้องเหลือบมองเล็กน้อย นี่คือไม่ใช่คนเรื่องมาก
"พรุ่งนี้ไปมหา'ลัยวันแรก อาจจะไปไหนมาไหนไม่ถูก พรุ่งนี้ไปกับเซฮุนไหมคะ" คุณนายโอพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองลูกชายที่แสนจะน่ารักที่กำลังเล็มเนื้อปลากิน เพราะไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะพูดอะไรด้วย
"แม่ว่าดีนะตาเทา ……. "
"เอางั้นก็ได้ครับ แต่ว่าน้องเซฮุนจะโอเคหรือเปล่านี่สิ"
"น้องฮุนคะ พรุ่งนี้หนูไปมหา'ลัยพร้อมพี่เทานะคะ ช่วยแนะนำพี่เขาหน่อย"เซนาหันมาพูดภาษาเกาหลีกับลูกโยเป็นประโยคคำสั่งมากกว่าคำถาม
"ห๊ะ"เซฮุนอ้าปากค้าง
"คุณพี่คะ น้องว่าคืนนี้ให้น้องฮุนไปอยู่กับจื่อเทาไหมคะ"คำถามของแม่เซฮุนทำเอาเจ้าของใบหน้าคมเข้มถึงกับยกยิ้มที่มุมปาก
"จะดีหรอคะ"
"น้องว่าดีนะคะ จะได้ช่วยกันด้วย แค่วันเดียวเองคะ"
"งั้นลองถามหน้าฮุนสิคะ"
"เซฮุน ….. คืนนี้ลูกไปนอนที่บ้านพี่จื่อเทานะลูก เดี๋ยวกลับบ้านแวะเอาของแล้วไปพร้อมกับพี่เขาเลย"
"ห๊ะ"เซฮุนเิกตากว้างเข้าไปอีก ส่วนคนที่เข้าใจทั้งสองภาษาได้แต่ยกยิ้มพอใจ
"น้องโอเคค่ะคุณพี่ "
เซฮุนเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าหลังจากหมั้นไปจะรอดจากการถูกจับแต่งงานไหม ดูเหมือนงานนี้แม่ของเขาดูจะชอบใจเหลือเกิน
.
.
.
.
--------------------------------------
"ถึงบ้านพี่เขาแล้วโทรบอกแม่นะคะ" พอมาถึงบ้าน แม่บ้านก็จัดกระเป๋าให้เซฮุนสำหรับการไปค้างที่บ้านจื่อเทาเสร็จสรรพ สรุปเซฮุนเพียงแค่ย้ายจากรถตู้ของบ้านไปนั่งที่รถพอชของร่างสูงได้ทันที
"เชอะ"เซฮุนสบัดหน้าไม่มองคุณแม่แม้แต่น้อย คนที่ทำหน้าหงำงอเดินเข้าไปนั่งรถที่เคยนั่งอย่างงอนๆ
"แม่ฝากน้องด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมดูแลน้องเซซฮุนได้ คุณน้าเข้าไปพักผ่อนเถอะครับ" ทายาทตระกูลฮวางโค้งอย่างเรียบร้อยก่อนจะเข้าไปนั่งประจำที่ในรถ
"ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นละ บ้านฉันมีทุกอย่างน่าา"คนขับหันไปมองคนข้างๆที่เอาแต่กอดอกแบะปาก
"เหอะะะะะะ นายนี่ไม่คิดจะปฏิเสธบ้างหรอไง"เซซฮุนหันเหล่มองและเชิ่ดหน้าขึ้น
"ไม่เห็นจะเสียหายอะไรนี่"
"เหอะะะ"เซฮุนเปลี่ยนมาอมลมแก้มป่อง
"แลกกันไง ……. คืนนี้พี่จะให้นายมาดูห้องนอน แฟร์ดีนะ"
"คิดว่าอยากนักหรอไงละ ……. พูดอะไรล่อแหลมชะมัด "
เซฮุนตาลุกวาวตั้งแต่เห็นตึกเพนท์เฮาส์ของจื่อเทา ยิ่งตอนที่ได้ขึ้นลิฟท์มากับรถ เด็กน้อยจากที่หน้าหงิกงอกลายเป็นสีหน้าสนอกสนใจภายในพริบตา
"นายอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ ใหญ่ชะมัดเลย"เซฮุนมองไปรอบๆบ้านของจื่อเทาอย่างสนอกสนใจ
"อืม คนเดียว........ บ้านนายใหญ่กว่านี้อีกไม่ใช่หรอ" เทาที่เดินถือกระเป๋ามาให้คนตัวขาวตอบ
"อยากอยู่แบบน้มากกว่า ใหญ่แต่ไม่ได้ใหญ่เกิน" ตาใสของเซฮุนเป็นประกาย
"ไปดูห้องนอนของนายก่อนละกัน"ว่าแล้วคนตัวสูงก็เดินนำไปที่ชั้นสอง
"ห้องนอนของฉันเป็นห้องใหญ่สุด ห้องขนาดรองลงมาฉันเอาไปทำฟิตเนส ห้องรับรองนี้เลยไม่ใหญ่มาก โอเครึเปล่า"
"โอเคเลย "เซฮุนมองไปรอบๆ ห้องโทนสีชมพูอ่อนติดวอลเปเปอร์และของตกแต่งหลายอย่าง "น่ารักดี แต่งเองหรอ"
"เปล่าหรอก สั่งให้เขาแต่งให้น่ะ ก็พึ่งจะมาเกาหลี"คนที่น้ำกระเป๋าเป้ของเซฮุนมาวางจัดการอธิบาย
"โด่ววววว ไอ้เราก็คิดว่าแต่งเอง "
"แล้วชอบไหม"
"ก็ชอบ"
"งั้นก็มาอยู่ด้วยกันที่นี่เลยสิ ว่าที่ภรรยา"
"ไม่มีทางหรอก เชอะะะะะ ใครเป็นภรรยานายกัน"
"เดี๋ยวก็รู้" ปากได้รูปยกยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ
"เห่ยยยยยย จะทำอะไรรรร" อยู่ดีๆร่างบางก็ถูกทาบทับให้นอนราบไปกับพี้นเตียงขนาดสามฟุตครึ่ง
".............. เทสก่อนเข้าหอไง"
"ออกไปนะ อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก "เซฮุนดิ้นพล่าน แต่แรงกดทับจากคนด้านบนเยอะจนดิ้นไม่ได้ ใบหน้าคมเข้มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนคนที่นอนอยู่ด้านล่างหลับตาแน่น
"ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะทำให้เซฮุนลืมตาขึ้นมา "แค่นี้ก็กลัวหรอไงเด็กน้อย"
"อะไร ใครกลัว ปล่อยนะะะคนบ้า"
"วันนี้ยังไม่ทำอะไรหรอก ไว้วันเข้าเรือนหอ เอะ....... หรือวันหมั้นดี จะได้รู้ไงว่าใครเป็นภรรยา"
"ไม่ได้อยากรู้สะหน่อย ออกไปนะะ"เซฮุนทุบไหล่จื่อเทารัวๆ
"ฮ่าๆ งั้นไปอาบน้ำเถอะ ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น ห้องนี้มีห้องนำในตัว"
"แม่นะแม่ ลูกเกือบไปแล้วไหมละ คุณป๋ากลับมาเมื่อไหร่จะฟ้องให้หมดเลยยยยคอยดู" เซฮุนบ่นอุบอิบก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมไปอาบน้ำ
.
.
.
.
.
---------------
TBC
"ไม่มีทางหรอก เชอะะะะะ ใครเป็นภรรยานายกัน"
"เดี๋ยวก็รู้" ปากได้รูปยกยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ
"เห่ยยยยยย จะทำอะไรรรร" อยู่ดีๆร่างบางก็ถูกทาบทับให้นอนราบไปกับพี้นเตียงขนาดสามฟุตครึ่ง
".............. เทสก่อนเข้าหอไง"
"ออกไปนะ อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก "เซฮุนดิ้นพล่าน แต่แรงกดทับจากคนด้านบนเยอะจนดิ้นไม่ได้ ใบหน้าคมเข้มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนคนที่นอนอยู่ด้านล่างหลับตาแน่น
"ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะทำให้เซฮุนลืมตาขึ้นมา "แค่นี้ก็กลัวหรอไงเด็กน้อย"
"อะไร ใครกลัว ปล่อยนะะะคนบ้า"
"วันนี้ยังไม่ทำอะไรหรอก ไว้วันเข้าเรือนหอ เอะ....... หรือวันหมั้นดี จะได้รู้ไงว่าใครเป็นภรรยา"
"ไม่ได้อยากรู้สะหน่อย ออกไปนะะ"เซฮุนทุบไหล่จื่อเทารัวๆ
"ฮ่าๆ งั้นไปอาบน้ำเถอะ ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น ห้องนี้มีห้องนำในตัว"
"แม่นะแม่ ลูกเกือบไปแล้วไหมละ คุณป๋ากลับมาเมื่อไหร่จะฟ้องให้หมดเลยยยยคอยดู" เซฮุนบ่นอุบอิบก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมไปอาบน้ำ
.
.
.
.
.
---------------
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น